rung
DE ZEEUW
tweede blad
Een verwaarloosd landgoed
SCHRALE HUID
oorten!!!;
d 89 - Sneek
KL005TERBAL5EM
Wat er deze week voorviel,
verg aan.
eel af
havermout en rijst.
e rijst
pondspakken Rijsti||
RE KWALITEIT".
De kracht der dwaling.
middelburgsche brieven.
FEU IL L E T O N
45>
tL 1°° saai' als ik zelf ben."
dorc n e, er eeu kleine jongen uit het
ze W Wam' om wat oogenzalf, kreeg
had J ,opferuimdheid weer terug. Zij
Pillen rek voor haar drankjes en
vvoondcf" Z^Jf' want de naaste dokter
les den, il ^'bury. Ze nam voor al-
Binnenland.
nieuw lid der eerste kamer.
burgemeesters.
Hoe Chamberlain zijn dag Indeelt.
AKKER'S
Lichamelijke Opvoeding.
Rijkspersoneel en kosten
van Levensonderhoud
spoedige beslissing van den
minister.
leeft
ligt. Dat Is nu meer
11 slagen hebben wij
want de vorige maal
v. AN DEL. Jezus' leer,
bl.
geb,
IF
1.
>or
25
ANDBL. Jezus'laatst
JAMES. Opvoartl Over
den Hemel. VrachtboeKl
b. U.99.
GODET. Commentaar
Lukas, 1250 pag., 14,5a
4.75.
Wisse. Religie en Chris.
onderzoekenden, twii-
..nu 0.95.
OBERMAN. Augustinua'
Deze belijdenissen zijn
gebedslied, 220 bl. 0.90.
GIETER. Gedichten. Met
1. 0.15.
GROOTE AVONTUUR
RHEID EN LICHT. Twee
100 bl. 0.z9.
ZEGGELEN. Met Pieter
Londen en Amsterdam,
ïum. gedicht, 100 bl. met
WOLTJER. Het mystiek
dement in de Grieksche
'0 bl. 0.15.
DE BUCK. De Profe-
■aël. Voornaam werk, 360
geb. 1.90:
-F. DR. VAN NES. De
;r Evangeliën, fr. geb.
0.59.
ÜHOUTEN. Het Heilige
60 pl. 0.24.
.EHMAN. De voornaam-
ïsten: Boeddhisme, Islam,
nz. 144 bl. 0.45.
'AV AULéN. De Ziel van
idom, 54 bl. 0.29.
UYLESTEIN (f P. van
.iederen van een Vinder.
Poëzie, geb. 1.90, nu
TH. DE VISSER. Kerk
Dornaam werk, 3 gr. dln.,
1850 bl. 27.—, nu 7.-.
WALTER, (vert. Ul-
le Moraal in preek en
1. 1.75, nu 0.39.
iIRAN. Een onhoudbare
twapening in strijd met
0.50, nu 0.20.
KNUTSELAAR. Album
c met voorbeelden f 0.19.
UM NEDERLAND. 240
Nederland, op kunstdruk,
0.30.
NTH, 25 gemakkelijke
oor Orgel en Piano ƒ.0.30
rRIES. 34 Orgelvoorspe-
en mineur, 0.30.
RIES. 85 kleine melodi-
sten, 0.35.
Leidsche Kruidhof III.
t Woorden, 0.25.
Leidsche Kruidhof IV.
wo-orden 0.25.
'ELDHUIS. Koraalvoor.
deren, 0.30.
EE. Chr. Liederen voor
bundels samen f 0.49.
Nna in excelsis.
e Bundel Liederen, meer-
ons uitvoerig aangekon-
n duizenden gezinnen en
1. 114 No.'s 272 bl. Al het
verleden en heden is hier
verlaagde prijs f 0.95,
r. geb. 1.50.
9SZ. Groot Geïllustreerd
et 92 illustraties, 448 bl,
-ecepten. HET HAND-
Je Keuken, fr. geb.
V KOOKBOEK. Wat de
Voor eiken dag als voor
Zeer vindingrijke raad-
recepten, 290 bl. Ov5,
AARDEN:
No.'s is voldoende.
No.'s op de_ linkf"
postwissel of girobdje
'O. IS: 31769. Niet zon
daarnaast nog brieven
schrijven. Dat g«e'
bekende adressen beta*
t der boeken. Me'n
schrijven „Betaling
W
Ier
iw
40.
en
ingst
uw
ƒ1.—
IDEN
leveren wij n'e''
FRANCO THUIS.
VAN
ZATERDAG 20 januari 1940, Nr 93.
Met verwondering vraagt menigeen
zich af, zegt „Patrimoniu m",
hoe het toch mogelijk ia, dat er in ons
land nog altijd communisten zijn, die
dwepen met Rusland, die Stalin beju
belen, en zelfs den misdadigen aanval
op Finland verdedigen.
Zij zien toch, zou men zoo zeggen,
waartoe de communistische dictatuur
leidde. Na meer dan twintig jaar com
munistisch regime leeft de Russische be
volking in doorsnee nog op zeer laag
peil, Millioenen zijn in dezen tijd om
gekomen van ellende. Leidende perso
nen, die op een of ander punt met den
dictator van meening verschilden, of
waarvan hjj eenig gevaar voor zijn
machtspositie duchtte, zijn ter dood ge
bracht. Zelfs het leger beschikt niet over
bekwame aanvoerders. Menig Russisch
officier kan niet behoorlijk lezen en
schrijven, terwijl zijn militaire opleiding
schier alles te wenschen overlaat.
Rusland is een rijk met groote moge
lijkheden. Het beschikt over enorme bo
demschatten. Maar het ontbreekt kenne
lijk aan constructief vermogen.
En toch ondanks dit alles dwepen
onze communisten met Rusland en den
grooten Stalin.
De heer Wijnkoop behoorende tot een
partjj, die tijdens den Spaanschen bur
geroorlog een aantal Nederlanders over
haalde, om het roode „bewind" te gaan
helpen, durft thans van onze Regeering
maatregelen te eischen tegen den Fin-
schen consul te Amsterdam, bij wien ge
legenheid zou bestaan om zich als vrij
williger voor Finland op te geven
Hoe moet men dit alles verklaren?
Spreekt en handelt men welbewust,
tegen beter weten in?
Niet gaarne zouden wij deze vraag
zonder meer in bevestigenden zin beant
woorden.
Veeleer gelooven wij, dat hier gede
monstreerd wordt, hoe ver de invloed
reikt van een verkeerd beginsel. Spreekt
de Heilige Schrift ook niet van de
kracht der dwaling, die zóó groot is, dat
men de 1 e u g e n gelooft?
Het verkeerde beginsel kan maken, dat
men niets meer juist ziet, dat men op de
werkelijkheid steeds een onzuivere kijk
heeft. Men ziet dat trouwens niet alleen
bij communisten. Ook socialisten, aan
hangers van de Bellamy-beweging, geven
er te'kens weer blijk van, dat zij de wer
kelijkheid niet goed zien, dat zij de
feiten miskennen. Zij zoeken de voor
naamste oorzaak van velerlei euvelen,
waar deze niet is te vinden. Zij zien den
mensch niet, zooals hij is. Zij sluiten hun
oog voor het licht van Gods Openbaring.
Daarom dwa'en zij.
Feitelijk kan men principieel hetzelfde
zeegen van de liberalen, die in hun een
zijdig individualisme en bij het aanheffen
van hun vrijheidsleuze geen oog hadden
voor de lessen van Openbaring en ge
schiedenis.
De eene dwaling brengt de andere
voort. En de mensch wordt steeds meer
door dwalingen beheerscht, raakt al
meer het snnor biister. Tenzii er in zvin
z'el een lichtstraal uit den Hooge valt.
Dan 'eert hij ai'engs ook op het gebied
van Staat en Maatschappij vele dingen
Anders en beter zien.
Amice,
Wat een geweldig aantal mopperende
stadgenooten zijn er de laatste 14 dagen
geweest en wat een dikke woorden zijn er
gebruikt en hoe moest de Middelburgsche
IJsclub het ontgelden.
Deze club huurt iederen winter een
klein stukje Vest van de Gemeente en
verwerft daarmee het alleenrecht van
schaatsenrijden op dat stukje bevroren
gemeentewater. Dat is al eerder vertoond
door AMY LE FEUVRE.
niet, maar ik had geen lust,
"m alleen uit te gaan. Nu jij er bent,
üeb ik een excuus."
i.Je praat, alsof je een oude dame was
ffiet een kleindochter."
hnr.wT1 iuffrouw Fanshawe haar samen
in i6 n en praten, begaf zij zich
kruident^iifedrUkt6 stemminS naar baar
haal11 k.en te °ud voor haar, ik maak
ze wist heef" PTi een dubbeltJe> want
gaat- d t §oed> b°e het in de wereld
heebtov, de nienschen meer waarde
aan wnt aan.wat ze betaald hebben, dan
ze krijgen, en ze gebruikte het
en niemand nam er eenige aanstoot aan.
Dit zou nu anders worden.
Wat toch was het geval. Er lag een
mooie ijsbaan en er was een goede ver
lichting aangebracht. Een ideaaltoestand
voor de schaatsensportliefhebbers. Maar
er waren ook serieuze verduisteringsproe
ven uitgeschreven. Er moest nu eens ver
duisterd worden, alsof het „echt" was. En
het moet tot eer van de Middelburgers ge
zegd worden, op dit Overheidsvoorschrift
is zeer ernstig gereageerd. Er is uitne
mend verduisterd. Men heeft daar moeite
voor gedaan en zich genot er voor ont
zegd. Er was besef van burgerplicht en
gezindheid voor het brengen van een of
fer. Kijk, dat laatste was niet in voldoen
de mate aanwezig bij het bestuur der IJs
club. Laat ons alstublieft in 't volle licht
schaatsenrijden. Want wij zijn zulke lief
hebbers en onze winters zijn stuk voor
stuk veel te kort. Dat deze gedachte op
kwam- en gekoesterd werd, was fout.
Dat de gedachte tot daad kwam, door
toestemming der Overheid, vonden velen
eveneens foutief. En er werd druk over
gemopperd.
Het zou nog erger worden. Toen het
actieve bestuur het gedaan kreeg een stuk
Singel en Bolwerk af te sluiten voor alle
verkeer, om een wedstrijd te houden, en
aan de bewoners aldaar vrijkaarten moest
uitreiken om het mogelijk te maken toe
gang tot eigen woning te verkrijgen, kook
te de ketel geheel over. Met het gevolg,
dat het publiek den heelen wedstrijd ne
geerde en de kaartverkoop beneden alle
verwachting bleef. Men had eenvoudig
alle sympathie verspeeld. Men telde de
goede bedoelingen in 't geheel niet meer.
Dat de baten tenslotte in eenige honder
den gezinnen, in den vorm van brood en
worst en erwtensoep zouden terecht ko
men, kon de balans niet meer in even
wicht brengen. Integendeel, ook dit werd
ze nog kwalijk genomen. Een treffend
staaltje, hoe de publieke opinie op som
mige momenten kan doorslaan.
In de rij der beschuldigden kwam ook
de Gemeenteraad te staan. Deze moest
geen gemeentewater verhuren aan een
IJsclub. Al het ijs op al de Vesten moet
vrij terrein zijn voor alle Middelburgers.
Van dat oud gebruik moet niet worden
afgeweken. In de toekomst zal blijken, of
de raad op dit punt veranderd is. Want
tot heden dacht hij daar anders over.
Wat door den eenen aan sympathie werd
verspeeld, werd door anderen in dubbele
mate verworven. Zonder dat het publiek
er iets van gewaar werd, was op de an
dere Vesten voor goede banen en doelma
tige verlichting gezorgd en kon men tot
's avonds laat blijven rijden. Met een
kaartje van 10 cent op de borst gespeld,
was de noodige contra-prestatie geleverd.
In een publiek vervoermiddel hoorde ik
den lof zwaaien over deze organisatie en
het deed mijn Middelburgsche hart goed.
Men weet nu in ieder geval, en dat is
de les uit deze historie, hoe het niet moet
en hoe het ook kan.
Tenslotte voor de Middelburgsche IJs
club een advies. Zie zoo spoedig mogelijk
een eigen terrein te krijgen, waarop eigen
leden, eigen ijsvermaak kunnen beoefe
nen. Zoek dit op een grensscheiding tus-
schen twee gemeenten. Breng op dat ter
rein op beide gemeenten een verlichting
aan. In geval van verduisteringsproeven
kan in geval deze op de aangrenzende ge
meente niet zijn voorgeschreven, zooals
ook nu het geval was, steeds worden door
gereden. Men schakelt dan alleen uit in
de verduisterde gemeente. Men behoeft
dan voor handelingen op eigen terrein
nimmer smoesjes van Jan Publiek af te
wachten. En doe nooit meer stappen om
openbare wegen afgesloten te krijgen.
Dit advies is gratis van
STENTOR.
De heer H. C. Nijkamp te Enschedé,
die benoemd is tot lid van de Eerste Ka
mer, in de vacature-Van Voorst tot
Voorst, heeft deze benoeming aangeno
men.
Bij Kon. besluit van 18 Jan. 1940 is
met ingang van 1 Febr. 1940 benoemd
tot burgemeester der gemeente Klun-
dert mr G. Draijer.
De heer Draijer is thans volontair ter
gemeentesecretarie van Hazerswoude.
geld weer tot aanvulling van haar apo
theek.
Vivian stelde groot belang in den
kruidentuin en de apotheek en nam
Kathleen mee, om alles te bekijken, én zij
gaven juffrouw Fanshawe niet veel ge-
genheid meer, om te tobben over het
groote verschil in leeftijd tusschen haar
en Vivian; want Kathleen was vastbe
sloten óm alles te zien en alles te leeren
kennen, en juffrouw Fanshawe vond
niets zoo prettig als om over haar ver
schillende kruiden te praten en anderen
kennis bij te brengen van het nut, dat
je er van trekken kunt.
Kolonel Brandon kwam hen op den
afgesproken tijd afhalen, en reed hen
naar de verzamelplaats voor de jacht.
Het was een gezellig vroolijk ritje. Hij
ging zelf meejagen, maar zijn rijknecht
zou zijn plaats op den bok innemen.
„U moet den volgenden keer ook mee
op de jacht gaan, mevrouw Carmi-
chael", zei hij op overredenden toon.
„Ik kan u een paard leenen."
Vivian schudde haar hoofd.
„Ik doe niet aan jagen", zei ze, „zelfs
niet aan een vossenjacht".
„Neen, daar is Vivian te sentimenteel
voor", zei Kathleen; „op haar trouwdag
keerde ze terug en miste bijna haar
HIJ STAAT THANS 1*/« UUR EERDER
OP DAN VOORHEEN.
Voor bewonderaars van Chamberlain
laten wij hier een overzioht volgen, hoe
de Britsche premier zijn dag indeelt.
6 uur: Chamberlain staat op. De E11-
gelsc'he minister-president moet nu vroe
ger opstaan dan in vredestijd. Voorheen
werd hij eerst om half acht gewekt. Nu
is hij op dat uur reeds aan het werk.
6 u. 45: Voorheen placht de Engelscfoe
premier na 'het opstaan een kleine wan
deling te maken, maar deze is nu ver
vangen door een douche.
7 u.: Chamberlain gaat naar den klei
nen salon, waar hij thee drinkt.
7 u. 30: Chamberlain gaat naar zijn
bureau. Hier wordt hij meestal opge
wacht door Lord Halifax en soms nog
enkele andere ministers. Lord Halifax
staat iederen morgen om 5 uur op.
8 uur: Vervolgens ontvangt Chamber
lain regelmatig om 'het 'half uur de laat
ste telegrammen, die door een specialen
secretaris ontcijferd worden.
11 uur: Chamberlain verlaat zijn bu
reau. Een1 kamerbediende verwittigt de
bezoekers in de wachtkamer, dat zij later
terug moeten komen, ook al was deze dag
bij afspraak door Chamberlain bepaald
Chamberlain gebruikt dan een eenvoudi-
gen maaltijd.
11 u. 30: Chamberlain gaat zijn dage-
lijksche wandeling maken in 'het St. Ja
mes park.
12 uur: Chamberlain neemt plaats in
zijn rood leeren fauteuil, om naar de ra
dio te luisteren en zijn kranten te lezen.
Om gezondheidsredenen komt Cham
berlain des namiddags niet meer op zijn
bureau. Dat wil echter niet zeggen, dat
hij des middags vrij is. Soms is er oor
logsraad, op andere dagen wordt hij in
beslag genomen door de zittingen in het
lagerhuis, waar hij iedere week een over
zicht geeft. Soms gaat hij op reis, en het
gebeurt ook, dat 'hij in den familie-salon
een generaal of een diplomaat ontvangt.
18 uur: De dag is officieel afgeloopen
voor Chamberlain. Hij gaat dineeren en
leest de avondbladen. Over het algemeen
steekt hij een pijp op, wat hij in het
openbaar maar zelden' doet, ofschoon hij
er een groot liefhebber van is.
20 uur: Voor de laatste maal luistert
Chamberlain naar de radioberichten om
naar bed te gaan.
Als Ge geplaagd wordt door schrale huid,
kloven, gesprongen handen, dan komt dat
doordien Uw huid door de schrale wind te
veel is uitgedroogd, te weinig vet bevat
en niet voldoende functionneert. Verzorg
Uw huid dan dadelijk met Kloosterbalsem.
Wrijf 's avonds wat Kloosterbalsem op Uw
huid, wrijf goed in. Na een kwartier is de
Kloosterbalsem door Uw huid opgezogen.
Gedurende de nacht doet de Kloos erbalsem
zijn huidgenezende en huidversterkende
werking. Kloosterbalsem dringt diep in de
weelsels en maakt Uw huid gezond, glad
en gaaf, bestand tegen 't ruwe klimaat.
Akker's Kloost erbalsem bijt niet. zooals
andere middelen en is ook niet te verge
lijken met geparfumeerde crèmes, die wel
aangenaam ruiken, maar niet genezen
P«r pot van 25 Gram f 0.621/» pot van 60 Gram f 1.04
Prof. Waterink schrijft in het „Cal
vinistisch Weekblad":
We kunnen van de Finnen heel veel
leeren.
„Je bedoelt, dat we moeten zorgen, dat
onze weermacht in orde is en in orde
blijft."
trein, omdat ze er aan dacht, dat haar
kanarie geen water in zijn bakje had,
en bang was, dat wij het diertje verge
ten zouden. Ik geloof stellig, dat ze
daardoor al die ellende over zich ge
bracht heeft."
Vivian keek haar zuster verwijtend
aan. Zij was erg gevoelig wat haar hu
welijksleven betrof. Kolonel Brandon
merkte, dat zij verdrietig keek, en ant
woordde op opgewekten toon:
„Laat u het verleden liever rusten, juf
frouw Bayard. Ik voorspel uw zuster
nog een gelukkige toekomst."
Het was een groote reünie dien mor
gen. Effie kwam ook met haar vader en
begroette Vivian met warmte. Zij werd
aan Kathleen voorgesteld, en zei, dat
deze zorgen moest, dat haar zuster wat
meer uit haar afzondering te voorschijn
kwam.
„We zullen het samen, hoop ik, wel
klaar spelen, om haar wat uithuiziger te
maken", zei ze. „Ik wou, dat ze maar
van de jacht hield, maar daar houdt ze
nu eenmaal niet van."
Terwijl de meisjes zoo stonden te pra
ten, kwam een juffrouw Manners naar
Vivian toe. Zij en haar vier zusters wa
ren de dochters van een squire uit de
buurt en hadden onlangs een visite op
Zeer opzettelijk, zoodat de mogelijkheid
van eenige vergissing .uitgesloten is, heeft
deze week een Duitsche onderzeeër een
onzer mooiste vrachtschepen „de Arends-
kerk" naar den kelder gejaagd. De reede-
rij beweert positief, dat het schip geen
contrabande aan boord had, zoodat als
eenig motief overblijft, dat het schip op
weg was naar een haven van een oorlog
voerend land (Zuid-Afrika). Gelukkig is
deze torpedeering zoo anders dan bij
de „Sliedrecht", toen 26 zeelieden den
dood in de golven vonden zonder ver
lies van menschenlevens geschied, maar
bijdragen tot den roem van de Duitsche
marine doet zulk een daad niet. Evenmin
tot verhooging der sympathie. Vertrouwd
mag worden, dat onze regeering niet,
zooais bij de Sliedrecht-ramp zal zwij
gen.
Hoe langer de oorlog duurt, en hoe
meer het voorjaar nadert, des te grooter
zullen voor de neutralen, speciaal voor
Nederland en België, de moeilijkheden
grooter worden. Iets daarvan hebben we
tijdens het vorige week-end al gemerkt.
Boven het hoofd van de neutralen hangt
onafgebroken zoo lang de oorlog duurt,
het zwaard van Damocles. Gerust kun
nen en zullen zij zich nooit voelen.
Zoo viel het op, dat o.m. de verken
ningsactiviteit van beide luchtmachten de
laatste weken een omvang had aangeno
men, welke zeker niet meer door het be
grip „verkenning" gedekt werd. Dit wees
op de voorbereiding van een andere groo-
tere actie.
Het officiëele communiqué, waarin de
Nederlandsche regeering Zondag haar be
sluit mededeelde: „tijdelijk geen periodie
ke verloven te verleenen", sprak dan ook
zeer scherp en duidelijk de gedachte uit,
welke haar tot dezen maattregel bewogen
heeft: „in verband met eenige min gun
stige symptomen in de internationale si
tuatie."
In den buitengewonen ministerraad,
welke Zondagmorgen gehouden werd, zijn
die min-gunstige symptomen zorgvuldig
overwogen.
De genomen maatregelen en de vastbe
raden kalmte, waarmede leger en bevol
king zonder de geringste paniekstemming
ze aanvaard hebben, zijn een nieuwe de
monstratie van heel Nederland, dat 'tzijn
zelfstandigheid en onafhankelijkheid on
der alle omstandigheden naar alle zijden
met alle te zijner beschikking staande
middelen zal verdedigen.
Ook België nam militaire maatregelen,
die daar wel wat meer nervositeit veroor
zaakten dan hier, ook al, omdat ze ge
paard gingen met eenige evacuatie en om
dat in enkele buitenlandsche bladen sen-
sationeele berichten over een Duitschen
inval op Belgisch gsbicd werden gepubli
ceerd.
Met warmte sprak Chamberlain deze
week over de kleine landen, met name
over Finland, en ook over België en Ne
derland. Algemeen wordt dit beschouwd
als een waarschuwing aan Duitschland,
dat, mocht het plannen koesteren om één
der beide landen of beiden tezamen in het
gewapend conflict te betrekken, Enge
land en hetzelfde geldt ongetwijfeld
ook van Frankrijk, gereed zou staan
om effectieve en afdoende hulp te bieden,
indien de aangevallenen er zelf om zou
den vragen.
Gelukkig is het nu weer zoover, dat in
Engeland weer beperkte verloven worden
toegestaan en dat ook België daartoe bin
nenkort zal overgaan.
Finland houdt zich tot nu toe, ondanks
de vreeselijk lage temperaturen, kranig
tegenover den machtigen invaller, die in
den strijd met de Finnen reeds geweldige
verliezen heeft geleden.
Een woordvoerder van het Finsche ge
zantschap heeft dezer dagen opnieuw een
beroep op de wereld gedaan om hulp. Hij
heeft gewaarschuwd voor de optimistische
opvatting, als zouden de groote successen
die het Finsche leger tot dusver heeft be
vochten, de voorbode vormen van een ge
makkelijke eind-overwinning. De Russen
gaan voort met het in den strijd werpen
van groote troepenmassa's, terwijl zij in
de lucht, dank zij hun geweldige lucht
vloot van bommenwerpers, heer en mees
ter zijn. Finland heeft in het bijzonder
dringend behoefte aan versterking van
zijn luchtvloot.
De Russen voeren, gebruik makend van
hun geweldige overmacht in de lucht, zoo
goed als straffeloos een stelselmatigen en
schandelijken vernielingsoorlog tegen de
open steden en dorpen van Finland.
Een deel der Finsche steden en dorpen
ligt reeds in puin.
Dat de hulp van de wereld aan Finland
op tijd kome en het dappere Finsche volk
zijn strijd tegen de Russische lawine niet
zal moeten opgeven door uitputting!
Ja, dat ook.
Maar er is een ander punt, waarop ik
wilde wijzen.
We zijn als Christenen vaak in opposi
tie geweest tegen hen, die op de
lichaamscultuur al te eenzijdig den na
druk legden.
En dat dan dikwijls terecht naar ik
aanneem.
Maar het kan niet ontkend worden,
dat lichamelijke kraëht ook een gave
van God is. En dat alle goede gaven
Gods door ons moeten worden erkend.
Die erkenning van Gods gaven, betee-
kent aanvaarding van die gaven en ver
zorging, verpleging, voeding en opvoe
ding van de krachten, die Hij ons per
soonlijk en als volk gaf.
En nu staat het met de lichamelijke
opvoeding van ons volk vrij droevig.
Een betrekkelijk kleine groep geeft
zich over aan sportmaniakkerij.
Een nóg kleinere groep poogt eerlijk
de krachten en gaven van het lichaam
op te voeden.
Maar de overgroote massa voelt voor
dit alles niets.
Uit sloome slordigheid.
En soms ook vanwege een geheel ver
keerde „christelijkheid".
Wie in staat is geregeld jonge men-
schen waar te nemen bedroeft zich over
de slapheid, de lichamelijke futloosheid
van de overgroote meerderheid onzer
jongens vooral.
In sloome houding, meer liggend in
dan zittend op een stoel en met trage
bewegingen praat het jonge mensch, nu
eens geaffecteerd, dan weer half fluiste
rend; als hij loopt stapt hij niet, maar
hij slentert of hij sjokt; als hij staat
zoekt zgn schouder steun tegen een
deurpost of een muur.
Onlangs moest ik een groep jonge
menschen keuren. Ze hadden alle een
kwartiertje gewacht in een vertrek,
waar de muur „afgaf". Vijf van de ze
ven kwamen binnen met een witte plek
de Abdij gebracht. Zij hadden alle vijf
haar eerste jeugd achter den rug.
„Heeft u genoeg gekregen van uw
oude vrouwtjes, mevrouw Carmichael"?
vroeg zij. „Hun daken zijn zeker nu wel
gerepareerd. Gaat u den volgenden keer
ook eens mee op de jacht? Ik zou het u
maar raden. Je kunt hier niet veel an
ders uitvoeren."
Vivian antwoordde zoo beleefd moge-
lgk, en toen kwam Kapitein Hannard
naar haar toe. Hij had een dag of veer
tien verlof.
„Wel, heeft u al bridge leeren spelen,
mevrouw Carmichael?" vroeg hij met
een knipoogje.
Hij zag er bijzonder knap uit, en
Kathleen keek hem vol belangstelling
aan.
„Neen", antwoordde Vivian, ik heb er
nog geen behoefte aan gevoeld."
„Mag ik eens aankomen op een mid
dag?" vroeg hij daarop. „Ik heb laatst
een brief gehad van juffrouw Carmi
chael. Zij schreef, of ik u eens wou vra
gen naar een lievelingsplant van haar,
die ik uit Britsch-Indië had meege
bracht. Het is een cactus."
„Komt u maar, wanneer u lust heeft".
Vivians toon was beleefd maar koel. „U
kunt mjj in den Westelijken vleugel vin
schuins achter een der schouders.
Ik zei tegen ieder van hen: „Je hebt
tegen den muur geleund."
De een zei: „O ja", een ander: „dat
zal wel", een derde: „ja, natuurlijk, je
wordt lam van wachten". Ik vroeg:
„was dat zóó erg je hebt precies 13
minuten gestaan?" „Och", was 't ant
woord, „hindert 't U, of ik leunen wil?"
Kijk, er is bij velen, zeer velen van
onze jongens zoo bitter weinig lichame
lijke „spirit".
Er is geen „fut" in de kerels.
Dat is óók een kwestie van „geeste
lijke" houding, maar zeker ook een zaak
van lichamelijke opvoeding.
Hoe dikwijls hoort men niet van een
jongen zeggen: „die moest noodig eens
een jaar onder dienst".
Kunnen we buiten den militairen
dienst om niet bereiken, dat onze jeugd
eens wat meer „fut" krijgt.
En lichamelijk de schoonheden en ga
ven van het schepsel Gods, dat „mensch"
heet, wat minder onteert en negeert?
In aansluiting op de enkele dagen ge
leden gedane mededeeling, dat de verte
genwoordigers der 6 Vakcentralen, zete
lende in het georganiseerd overleg voor
het rijkspersoneel, bij den voorzitter van
dat overleg, Ir Damme, er op hebben
aangedrongen de regeering te verzoeken
spoedig te beslissen inzake tegemoetko
ming in de stijging der kosten van het
levensonderhoud, vernam het Alg. Hdbl.
het volgende:
Ir. Damme heeft onmiddellijk aan het
verzoek voldaan, met dit gevolg, dat hem
thans van regeeringszij'de ter kennis ge
bracht werd, dat zeer binnenkort het
den. De rest van het huis is gesloten."
„Dat heb ik gehoord."
Hij wendde zich daarop tot Kathleen,
die direct veel vriendschappelijker tegen
hem was, en voor de jacht begon, ston
den zij samen al op goeden voet.
„Waarom houdt je je zoo op een af
stand van Kapitein Hannard?" vroeg
zy aan Vivian, toen hij weg was gegaan.
„Ik vind hem erg aardig. Hij is zoo ver
makelijk. Ik hoop, dat hij ons komt op
zoeken."
„Ik vind, dat Hattie aan mij had kun
nen schrijven, als zij haar plant had wil
len hebben", zei Vivian driftig. „Ik mag
hem niet lijden, en hij houdt te veel van
de Carmichaels, om mij te mogen lij
den. Je weet niet alles, wat ik door heb
gemaakt, en ik kan het je ook niet ver
tellen, Er wordt bij mij aan huis echter
niet gebridget, dat zeg ik je maar voor
uit. Hij wil altijd om geld spelen en te
gen een schandelijk hoogen inzet."
Vivian en Kathleen volgden de jacht
niet heel lang in de dogkar. De honden
staken al spoedig dwars door de velden
hëen, en toen ze eenmaal het spoor van
den vos gevonden hadden, keerde Vivian
naar huis terug.
(Wordt vervolgd.)
