DE ZEEUW
NederlandersteruguitWarschau
Wolken met zilveren randen.
Het autoverbod op Zondag.
TWEEDE BLAD
FEUILLETON
Uit de Provincie
VAN
DONDERDAG 5 OCT. 1939, Nr 4.
„ONMENSCHELIJKE BOMBAR
DEMENTEN."
Dinsdagavond zyn de Nederlanders,
die uit Warschau gevlucht zyn, In het
vaderland aangekomen via Bentheim-01-
denzaal.
Na een kort oponthoud reisden ze
door naar hun resp. woonplaatsen. On
der hen bevonden zich een zuster en een
nicht van den Nederlandschen consul te
Warschau. Deze is met zijn echtgenoote
in de Poolsche hoofdstad achtergeble
ven.
Onder de groep bevond zich een dame
met haar 8-jarig zoontje, die een trein
te Oldenzaal moest overblijven, omdat
ze, daar ze totaal zonder middelen was,
hulp zou moeten ontvangen van het
vluchtelingen-comité te Hengelo. Met
deze dame had de Msb. een gesprek over
haar belevenissen gedurende de laatste
dagen van het Poolsche rijk.
Ze was tien dagen geleden uit War
schau vertrokken. Vreeselijke bombarde
menten had ze meegemaakt.
Zonder eenige overdrijving, meerma
len met tranen in de oogen, vertelde ze
van de verschrikkingen, welke Warschau
tot een puinhoop hadden gemaakt. Twee
uur, nadat in Warschau het uitbreken
van den oorlog was bekend geworden,
waren reeds Duitsche vliegtuigen bo
ven Warschau verschenen.
Drie dagen, voordat ze van Warschau
vertrokken was, bevond ze zich op straat
in de nabijheid van het station, vlak bij
een schuilkelder. Alles was nog intact en
niets was in deze omgeving gehavend.
Even schoon als altijd scheen de zon
over de mooie stad. Plotseling werd
luchtalarm gemaakt en allen vluchtten
in den kelder. Urenlang duurde het bom
bardement, zelfs bommen van 500 kilo
gram vielen neer. Allen lagen in den
schuilkelder op de knieën en baden God,
dat ze levend den kelder mochten verla
ten.
Toen het bombardement geëindigd
was, en men weer naar buiten mocht
kende men de omgeving niet terug. Alles
was verwoest. Het station was één puin
hoop, een brug hing in het water, tal-
looze huizen waren ingestort, of stonden
in brand.
De dame schilderde nog de verschrik
kingen van andere vreeselijke en onmen-
schelijke bombardementen, die ze had
kunnen gadeslaan, zij het in andere
stadsgedeelten. Niets werd door de Duit
sche bombardements-vliegtuigen ge
spaard; transporttreinen met levensmid
delen, hospitalen, alles werd door de
bommen getroffen.
Totdat eindelijk 't verlossende oogen-
blik was aangebroken. De consuls der
verschillende neutrale staten hadden
hun landgenooten verzameld en op zeke
ren avond werden 1200 menschen in
auto's, voorzien van witte vlaggen, naar
de Poolsche voorposten gebracht.
Bij de Poolsche voorposten moest men
uitstappen en ongeveer 5 minuten tus-
schen de beide linies doorloopen. Achter
de Duitsche - linies stonden autobussen
gereed die het groote gezelschap dwars
door Polen naar Koningsbergen brach
ten.
Deze rit duurde 15 uur. Van de reis
door 't Poolsche land wist de dame niet
veel te vertellen, daar elk uitzicht uit de
autobus onmogelijk was gemaakt. De
momenten, dat gestopt moest worden en
men toevallig een blik naar buiten kon
slaan, waren verschrikkelijk. Menschen
en dieren lagen levenloos langs den weg
en zielige menschen, een bundeltje op
den rug, scharrelden overal wezenloos
rond.
Vijftien uur duurde deze tocht door
Naar het Engelsch van
EMMA JANE WORBOISE.
115) o
Toen ik beneden kwam, was ik bitter
koud, erg vermoeid en vreeseik knorrig
gestemd. Ik verlangde naar een smake
lijk, warm kopje thee, warm brood en
gebakken ham voor ontbijt. Even goed
had ik kunnen wenschen naar patrijzen-
pastei! Een oud spreekwoord zegt, dat
men zoowel gehangen wordt voor een
schaap als voor een lammetje, en het is
zeker, dat men even gemakkelijk een
ontzettend aanmatigenden, als een nede-
rigen rigen wensch kan uiten. Beide be-
hooren toch tot de onmogelijkheden, en
de teleurstelling is daarom niet grooter.
Toen ik de zitkamer binnentrad, was
de tafel gedekt op de gewone, slordige
wijze, die het dienstmeisje van juffrouw
Betts zich had aangewend; maar wat
nog erger was, het vuur scheen slechts
uit een hoopje sintels en asch te be
staan, de waterketel was even ver ver
wijderd van 't kookpunt alsof zij pas
met koud water was gevuld, en het
brood was weer geheel zwart verbrand.
Ik begon het vuur een weinig op te po-
het verwoeste land, totdat men in Ko
ningsbergen aankwam. Hier waren de
Nederlanders, 23 in getal, de gast van
den Nederlandschen consul. Na 5 dagen
ging men aan boord van 't Duitsche s.s.
„Kraft durch Freude", dat allen naar
Swinemünde bracht. Van hieruit ging
men per trein naar Berlijn, waar de ver
schillende nationaliteiten uiteen gingen.
Na anderhalven dag in Berlijn te heb
ben doorgebracht, keerde ze met de an
dere Nederlanders naar het vaderland
terug.
Alles had ze in Warschau moeten ach
terlaten: huis, meubelen en een goede
betrekking. Haar man was anderhalf
jaar geleden gestorven en nu stond ze in
haar vaderland, zonder geld, zonder te
weten, wat ze moest doen. Slechts
Poolsch geld had ze by zich: zloti's,
„Maar toch, besloot ze, ga ik zoo spoe
dig mogeiyk naar Warschau terug, want
de Polen zijn een goed, hulpvaardig en
dapper volk."
GOES.
DE TAAK DER VROUW IN
OORLOGSTIJD.
Gisteravond werd in de achterzaal van
het Schuttershof een vergadering van
dames gehouden, waarin de burgemees
ter, de heer Mr R, M. van Dussel-
d o r p, sprak over de taak der vrouw in
oorlogstijd, speciaal bij verpleging van
gewonden, luchtbescherming en bloed
transfusiedienst.
De burgemeester sprak zijn blijdschap
uit over de groote opkomst der dames,
die zijn verwachting overtrof. Daarna
wees Spr. op de ernstige omstandighe
den, waaronder we leven. wy hebben
ons te beraden, wat wij thans hebben te
doen. De handen moeten ineen geslagen
worden. Vanavond wil Spr. uiteen zet
ten, wat de dames kunnen doen.
Er dreigen gevaren van alle kanten.
De organisatie van hulpverleening moet
n u klaar gemaakt worden. Het is wel
laat, maar nog niet tè laat.
De vrouwen, die het vierde front vor
men hebben zoo'n belangrijke taak, o.m.
om te heelen en te genezen, om de gevol
gen van luchtaanvallen te herstellen,
maar ook om hen, die voor het vader
land strijden, zooveel mogelijk te steu
nen.
Door een bemoedigend woord en door
kleine daden kunen zij moreel worden
gesteund en geholpen, wier man is ge
mobiliseerd. Zij' hebben veel te dragen
en moeten veel missen.
Daarna kwam Spr. tot de taak der
vrouw in oorlogstijd. Dan zal er een
schreeuw om hulp worden gehoord. Die
hulp moet nu worden georganiseerd.
Het „Draagt Elkanders Lasten" moet
nu in de practijk worden toegepast. Zij,
die kunnen, moeten zich beschikbaar
stellen, willen dienen en een offer bren-'
gen.
Men dient zich ter beschikking te
stellen van de Overheid voor de vrij
willige burgerdiensten. De Overheid zal
rekening houden met allerlei factoren,
ook met gezinsomstandigheden. Reeds
meer dan een miljoen mannen en vrou
wen hebben zich voor deze diensten aan
gemeld.
Spr. vraagt verder de aandacht voor
het Roode Kruis, de luchtbescherming
en de bloedtransfusie.
Het Roode Kruis organiseert een cur
sus van 12 lesuren in de hoofdzaken der
verpleging wat vooral voor Zuid-Beve
land van belang is, omdat hier in geval
van oorlog een groot aantal gewonden te
verwachten zou zijn. In een dergelijk
geval van oorlog stellen zulke assistent
verpleegsters zich doorloopend ter be
schikking. Er zijn 20.000 helpsters noo-
dig. Men kan zich opgeven voor de eigen
woonplaats dan wel als mobiele help
ster.
Mocht men hiertegen bezwaar maken,
dan merkt Spr. op, dat in een dergelij-
ken tijd het normale leven toch niet mo
gelijk zal zijn.
Ook voor hen, die zich niet als assi
stent-verpleegster kunnen aanmelden,
is er nog werk te over om den nood der
gewonden te lenigen.
Wat de luchtbescherming betreft, ook
ken, maar met een ongeduldige bewe
ging. Nu zijn de Londensche vuren ta
melijk eigenzinnig en wenschen met veel
omzichtigheid behandeld te worden.
Wanneer zij zich in dien staat bevinden,
waarin mijn vuur nu verkeerde, dan
hebben zij veel geduld, oplettendheid,
zachte aanraking en voorzichtige behan
deling van noode. Ik nam daarentegen
den pook vrij ongeduldig ter hand, ge
bruikte hem haastig en op een ruwe
manier, en wachtte toen eenige minuten
om te zien of ook eenig vlammetje te
voorschijn kwam uit de rookende sintels.
Maar neen! ik hoorde slechts het eigen
aardige geluid, dat bij de beste steenko
len zooveel beteekent als een laatste af
scheidsgroet. Flauwer en flauwer deed
het knetteren zich hooren, dunner werd
het rookwolkje, dat mijn poken had te
voorschijn gebracht; de roode sintels
werden steeds doffer van kleur; het ge
knetter hield weldra op, en ik stond
voor een kouden haard, zonder een en
kel vonkje vuur!
Het ergste van dit alles was, dat juf
frouw Betts het voor een onvergeeflijke
misdaad rekende, om de kachel te laten
uitgaan, en dan te schellen en nieuw
vuur te vragenik wist dit, helaasdoor
eigen treurige ervaring. Juffrouw Betts
was niet onvriendelijk. Gewoonlijk be
handelde zij ons met veel beleefdheid;
en wanneer zq tot haar huisgenooten
hier is vrouwenhulp noodig, zooals voor
verzorging van gewonden enz. Mocht er
geen vrijwillige aanmelding genoeg zijn,
dan biedt de luchtbeschermingswet aan
Spr. hier volmacht om personen aan te
wijzen. Maar vrijwillige aanmelding
staat verre boven verplichte aanwijzing.
Ten slotte zet Spr. uiteen, wat onder
bloedtransfusiedienst moet worden ver
staan. Spr. wekt de aanwezigen krach
tig op, zich hiervoor beschikbaar te stel
len, teneinde ook daardoor menschenle-
vens te redden, zoowel eventueele ge
wonden als slachtoffers van luchtaan
vallen, Hiervoor zyn 100,000 bloedgevers
noodig.
Zoolang wy in vrede leven, zegt Spr.,
moeten wy ons gewone leven biyven le
ven. Laten we onszelf en anderen niet
zenuwachtig maken.
Hierna was er gelegenheid voor be
spreking.
Daarby deelde Mevr. Van Balie-
g o y e n de Jong mede, dat de be
sturen der drie vrouwen-organisaties al
hier zich hebben gecombineerd tot een
comité, dat zorgt voor het breien van bi
vakmutsen, sokken en wanten voor de
soldaten.1) Spr vraagt de aanwezige da
mes zich op te geven als breister. Bin
nenkort zal met Wjsten worden rondge
gaan om geld in te zamelen voor het
aankoopen van wol.
Op een vraag van een der dames of
Roode Kruis helpster en hulp bq de
luchtbescherming te combineeren zijn,
antwoordde de burgemeester, dat men
zich kan aanmelden voor het vervullen
van vrijwillige dienst- en hulpverleening
in buitengewone omstandigheden. De da
mes worden dan, naar gelang van per
soonlijke geschiktheid en omstandighe
den ingedeeld.
De heer Van Ballego yen de
Jong deed nog enkele mededeelingen
over den bloedtransfusiedienst, waar
voor een plaatselqk comité is gevormd,
bestaande uit de heeren Van Vyven (Gr.
Kruis), Haeck (Luchtbescherming),
Van Ballegoy'en de Jong (Roode Kruis)
en Van Dusseldorp (voorzitter). Bij een
dezer heeren kan men zich aanmelden.
x) Naar wij' vernamen, is het initiatief
hiertoe uitgegaan van den Ned. Chr.
Vrouwenbond. (Red.)
WALCHEREN.
Zoutelande. Dinsdagmiddag vergader
de de Raad.
Van Ged. Staten was bericht ingeko-
INTENSIEVER SAMENWERKING
VAN BELGIë MET NEDERLAND.
Een medewerker van het Brusselsche
„Laatste Nieuws" heeft een onderhoud
gehad met oud-minister Van Isacker,
een der groote voorstanders van een
hechte samenwerking tusschen Neder
land en België.
Persoonlijk meen ik, zoo verklaarde de
heer van Isacker in het interview, dat
Nederland en België in oorlogstijd meer
op elkander aangewezen zijn dan in ge
wone omstandigheden. Moeilijkheden
voor samenwerking, waarop ik in vre
destijd herhaaldelijk de aandacht heb ge
vestigd, zijn thans verdwenen. Nadat
volgens den oud-minister de economi
sche samenwerking tusschen beide lan
den zeer was bemoeilijkt door de on
juiste opvatting, dat Nederland een echt
landbouwland zou zijn, en België een
land met alleen industrie, waardoor de
in- en uitvoer over en weer van land
bouw- zoowel als van industrieproduc
ten zeer werd belemmerd, is er thans een
andere fase ingetreden, die betere voor
waarden tot samenwerking schept.
De besprekingen tusschen de voorzit-
ters der Nederlandsch-Belgisch-Luxem-
burgsche vaste economische commissie
zijn van dien aard, dat alles wijst op een
succes van slagen, hetgeen natuurlijk
zoowel aan Nederland als aan België ten
goede zal komen. De heer van Isacker
zeide ten slotte, er van overtuigd te zijn,
dat beide landen practisch op elkaar
aangewezen zijn voor den in- en uitvoer
I van producten, die Nederland te veel en
België te weinig heeft en omgekeerd. Ik
geloof zelfs, zoo besloot de oud-minister
het onderhoud, dat er een zeer drukke
samenwerking op economisch gebied te
verwachten is.
sprak over mij en mijn oom, zeide zij al
tijd, dat wij „van goede familie waren,
maar ongelukkig geworden"doch wat
het vuur betrof was zij volkomen on
partijdig. 's Morgens werd het vuur aan
gelegd en wanneer men door eigen on
oplettendheid, of een ongelukkigen sa
menloop van omstandigheden het vuur
daarna liet uitgaan, moest men zelf be
proeven om het weer te doen ontbran
den, of wel de gevolgen afwachten! En
deze gevolgen waren gewoonlijk een
bijzondere woordenrijkheid van juf
frouw Betts, waarmede zij aan haar ge
voelens lucht gaf, op minder aangename
wijze; zoodat ik het luciferdoosje en een
oude courant opzocht; zelfs was ik zoo
verkwistend, dat ik beproefde, wat twee
of drie eindjes kaars vermochten; maar
met een ander gevolg, dan een flikke
rend vlammetje gedurende eenige
oogenblikken, dat spoedig weer verdoof
de zoo was ik eindelijk genoodzaakt om
te schellen, ten einde eenig hout te ver
krijgen, en op mijn nederig verzoek,
kreeg ik als groote gunst ook een wei
nig kokend water uit de keuken.
Mijn vuur begon dus weer te branden,
doch langzaam, onwillig; eigenlijk had
ik meer rook dan vlammen. Een huis
moeder zou mijn vuur „lamlendig" heb
ben geheeten en het bleef den ganschen
dag zoo. Toen ik het water uit de keu-
ken ontving, was dit helaas! ook ver
men, dat hun besluit tot goedkeuring
van het raadsbesluit tot verkoop van
vroongrond aan dhr Corby'n is geschorst
tot 1 Maart 1940.
B. en W. zullen trachten te bewerken,
dat de verkoop van vroongrond aan dhr
Corbyn toch zal doorgaan.
B. en W. stelden voor het raadsbesluit
tot verharding van het korte wegeling
in te trekken, omdat de aanvragers om
verharding thans de intrekking hebben
gevraagd. Dhrn J. Verhage, W. Verhage
en G. Gabrielse waren van meening, dat
het besluit tot verharding moet worden
uitgevoerd en zoodoende een begin moet
worden gemaakt met de uitvoering van
het uitbreidingsplan, terwyi het tevens
een object van werkverschaffing kan
zyn.
B. en W. waren van meening, dat men
het wegeling niet behoorde te verhar
den tegen den zin van de aangelanden en
ook, omdat momenteel niet kan worden
verwacht, dat er spoedig aan het wege
ling zal worden gebouwd. Het voorstel
van B. en W. werd met drie tegen vier
stemmen aangenomen. Tegen de heeren
Gabrielse, J. Verhage en W. Verhage.
Besloten werd een vergoeding van 25
cent per deelneemster te geven voor
zaalhuur voor het houden van een cur
sus in het maken van dekens en matras
sen voor vrouwen van kleine boeren.
Op voorstel van B. en W. werd beslo
ten om ook voor 1940 de steun aan klei
ne boeren te verleenen.
Besloten werd aan het personeel der
brandweer en luchtbescherming voor de
laatstgehouden oefeningen een vergoe
ding te geven van f 0,25 per persoon en
per oefening. Dhr J. Verhage was tegen
het geven van vergoeding aan de vrij
willigers.
Besloten werd een gedeelte van het
vroon te verhuren aan dhr P. Janse voor
f 35 per jaar en een gedeelte aan den
heer P. Mesie voor f 17,50 per jaar.
De bouwverordening werd gewyzigd,
waarby werd bepaald, dat nieuwe wo
ningen, welke minder dan 40 m van een
hoofdleiding van de waterleiding zqn
verwijderd, op de waterleiding moeten
worden aangesloten.
Besloten werd op voorstel van B. en
W. de kosten voor het bijzonder lager
onderwijs te stellen op f8,50 per leer
ling.
De begrooting 1940 werd vastgesteld
met een post onvoorzien van f 641.
Dhr Kodde, burgemeester, werd als
lid der streekplancommissie Walcheren
met alg. st. herkozen.
Rondvraag. Weth. Koppejan stelde
voor in een adres aan den Minister van
Economische Zaken te verzoeken om de
richtprijzen der landbouwproducten te
verhoogen. Dhr J. Verhage achtte het
beter, dat uit de bevolking een adres ge
zonden werd aan den Minister, waaraan
het gemeentebestuur dan adhaesie zou
kunnen betuigen.
Weth. Stroo zeide, dat de richtprijzen
te laag zijn, maar dat het niet op den
weg van het gemeentebestuur ligt, om
dit den Minister onder het oog te bren
gen. Dit is het werk van de landbouw
organisaties.
Op voorstel van den voorzitter werd
besloten deze zaak door B. en W. te la
ten voorbereiden.
Gemeenteraad van Goes.
Gistermiddag vergaderde de Raad van
Goes.
De vergadering was uitgeschreven te
gen twee uur, maar het was tien voor
drie eer de zitting openbaar werd.
Wijziging ambtenaren-reglement
en arbeidsovereenkomstenveror
dening.
Dhr L a p o r t gaat er mee accoord,
dat een ambtenaar, die daartoe wordt
aangewezen, deelneemt aan luchtbe
schermingsoefening enz. Spr vraagt ech
ter hoe de regeling is voor hem, die niet
is aangewezen, maar vrijwillig heeft
dienst genomen. Krijgt zoo iemand even
tueel ook verhoogd invaliditeitspensioen
enz.?
De voorzitter antwoordt, dat
binnenkort te verwachten is een wijzi
ging van de ongevallenwet, waardoor de
personen bij de luchtbescherming ook
van kokend, waardoor mijn thee slap,
lauw en met een rooksmaak werd. Ik
had wel kunnen schreien van ergernis
en toch was dit alles louter mijn eigen
schuld; was ik dadelijk beneden geko
men, in plaats van mijn grieven op te
sommen voor het open venster, dan zou
ik mijn vuur gered en behoorlijk kokend
water gehad hebben. Wat het geroos
terd brood betrof, ik schaamde mij let
terlijk om dit bij oom te brengen; daar
om maakte ik een boterham voor hem
gereed, maar die mislukte ook al, want
de boter was ijzerhard, en het brood be
stond uit louter verbrande korst; daar
bij sneed ik mij vrij diep in mijn vinger,
die erg begon te bloeden, wat mij zeer
belemmerde in mijn bewegingen. En om
de kroon op dit alles te zetten, bemerkte
ik, dat de kat zich zelf bediend had van
melk en bijna alles had opgedronken.
Eindelijk bracht ik mijn oom zijn kou
de, slappe, rookerige thee en onsmake
lijke boterhammen. Ik vond hem in bed
zittende, geheel gewikkeld in zijn ka
merjapon, en tamelijk knorrig, omdat
hq zoo lang gewacht had op zijn ontbijt.
„Wel, mijn Chrystie, ik dacht waar
lijk, dat gq mij vergat. Weet je wel, mijn
lieve, hoe laat het reeds is? by'na half
elf; maar je was zeker bijzonder ver
moeid en daardoor ben je laat opge
staan."
„Ik was vermoeid en ik ben te laat
GEDUPEERDE KERKGANGERS
Het autoryverbod op Zondag is door
de automobilisten over het algemeen
met een gevoel van teleurstelling ont
vangen.
Het onaangename is, dat de automobi
listen die hun volle medewerking aan de
bezuiniging verleenen, er ook nog door
worden gedupeerd.
De A.N.W.B. heeft een aantal brieven
over dit onderwerp ontvangen.
Een bezwaar tegen het auto-ryverbod
op Zondag, dat door meerdere brief-
schryvers was aangevoerd, was de on-
mogeiykheid voor personen, die op groo-
ten afstand van de kerk wonen, voor
ouden van dagen en voor hen, die slecht
ter been zyn om des Zondags ter kerk
te gaan.
Men kan inplaats van zyn eigen auto
een taxi of huurauto nemen om naar de
kerk te gaan, maar voor velen komt dat
te duur uit en bovendien kan men op
het platteland niet altyd een huurauto
krygen. Zondag kwamen de autover
huurders op het platteland auto's tekort
om aan alle aanvragen te voldoen.
Een der briefschryvers maakte terecht
de opmerking, dat het gebruik van taxi
of huurauto voor kerkbezoek meer ben
zine eischt dan het benutten van een
eigen auto. De huurauto toch rijdt voor
brengen en halen tweemaal naar de kerk
heen en terug. De eigen auto wordt ty-
dens het kerkbezoek in de naby'heid ge
parkeerd en rydt dus maar eenmaal
heen en terug.
Zou het niet mogeiyk zyn wordt ge
vraagd om het gebruik van eigen auto
voor kerkbezoek op Zondag vfy te laten
door bijvoorbeeld het ryverbod niet des
morgen om vyf uur, maar 's middags
om 12 uur te doen ingaan. Vóór 12 uur
wordt hoofdzakeiy'k van auto's gebruik
gemaakt voor kerkbezoek. Plezierryders
komen meestal pas na 12 uur op den
weg. En als zij voor een grootere tocht
's morgens zouden willen uitrijden, dan
zouden ze toch in den namiddag niet
kunnen terugkeeren, zonder onder het
rijverbod te vallen.
In ieder geval zou het toch wel ge-
wenscht zijn om gebrekkigen door het
uitgeven van een speciaal bewijs in de
gelegenheid te stellen Zondags ter kerk
te gaan.
Verschillende briefschrijvers klaag
den ook over benzine-verkwisting door
militairen, die vaak veel te snel rijden
en bovendien soms van auto of motor
gebruik maken voor allerlei onbenullige
boodschappen; zooals het halen van een
paar fleschjes inkt in een naburige stad
enz.
onder deze wet vallen. Mocht dit wat
lang duren, dan zal worden ingegaan op
particuliere aanbiedingen. Spr. zal in elk
geval zorgen, dat bedoelde personen in
alle gevallen gedekt zyn.
Dhr Goeman bespreekt het vergoe
den van gederfde vrije dagen en hij zou
graag zien, dat B. en W. ook voor werk
lieden hier een billijke regeling vaststel
den. Zij hebben de bevoegdheid ook een
geldelijke belooning te geven inplaats
van extra vrije dagen.
Weth. De R o o deelt mede, dat dit
reeds in speciale gevallen gebeurt.
Dhr C r u c q geeft de voorkeur aan
vergoeding in vrije dagen boven vergoe
ding in geld.
Dhr D e L o o z e hoopt, dat er zoo wei-
ning mogeiyk overwerk zal worden ver
richt en dat de oefeningen voor luchtbe
scherming enz. zooveel mogelijk in
diensttijd worden gehouden. Bij de distri
butie wil Spr. zooveel mogelijk gaan in
de richting van aanstelling van tijdelijk
personeel en niet van het scheppen van
overwerk.
Weth. D e R o o zegt toe, dat dit laat
ste zooveel mogelijk zal geschieden. Maar
soms is overwerk niet te ontgaan.
De voorzitter zegt, dat de lucht
beschermingsoefeningen niet altijd in
diensttijd kunnen worden gehouden, om
dat dan de belangen van anderen in het
vrije bedrijf in 't gedrang komen.
Het voorstel wordt aangenomen.
opgestaan", antwoordde ik kortaf. „Bui
tendien het vuur was uitgedoofd, ik ge
loof dat het nooit behoorlijk gebrand
heeft. Het water wilde niet koken, de
kat heeft de melk opgedronken, de thee
is ondrinkbaar, en het brood gelijkt wel
een stuk versteend hout."
„En ik zie, dat je in je hand hebt ge
sneden. Mijn arm lief kind, had ik dit
geweten, dan was ik beneden gekomen
om je te helpen. De thee is waarlijk zoo
heel slecht niet. Je weet, dat ik dikwijls
geen melk drink, omdat ik geloof dat
er zooveel water bij wordt gevoegd. Het
is onze melk van Elmwood niet, is het
wel
Dit zeggende streek hij zachtjes over
mijn hand, zooals men een stout eigen
zinnig kind vertroost.
Doch ik trok mijn hand terug en zeide
op een ongeduldigen toon: „Och neen
oom, doe dat niet, laat mij liever alleen
aan mijn lot over. Ik ben vreeselijk knor
rig gestemd en ik heb het vuur uitge-
pookt in een vlaag van woedehet is al
les mijn eigen schuld. Als ik een klein
meisje was, zou het beste voor mij zijn,
dat gij mij met een duchtige bestraffing
naar bed zondt. Het is blijkbaar, dat
uitgaan nadeelig werkt op mijn hu
meur."
(Wordt vervolgd.)
