IJS
DE ZEEUW
GOES
met zilveren randen.
OL
EiGING.
TWEEDE BLAD
Onbegrijpelijk.
HAYMAKERS
N AANBOD
aarzen
Onderdrukking.
Onderwijs
Wat er deze week voorviel.
Gemengd Nieuws.
eifl van
het eens
}eeren
chtvervoer naar
LORIER
shoudster
r profetie dan werKeiiiKneid.
chestraat 53
sussen
lysteem)
S.enM.U.L.O,)
■elke H.B.S. en
ich en Engelscb.
foon 231, Goes
:en f 30.000.»
Levensvatbaarheid
en pedicure. Meer
i komen niet terug
GEN OP ZOOM
.ET
k, die uitsluitend
VRIJDAGS en
iRDAGS
tst, worden op-
ne advertentiën
5 6 regels A 0.75
uitbetaling -
)f nummer 0.85
ren 101,
delburg. Tel. 61.
titer, P.G., zag zich
t als HUISHOUU-
lisvrouw ontbreekt
leen. Prima refer,
lo. 1009 Bureau „De
nende werken, bij
fAN DEN BERGE,
Colijnsplaat.
DAGDIENSTBODE
id Sept. Eenigszins
md. Spreektijd na
Mevrouw LOOIOi
e 69, Middelburg.
OF IN RUIL:
sdrijf. J. VAN DEN
St.-Laurens.
VAN
ZATERDAG 19 AUG. 1939, Nr 272.
Dat de heeren Albarda en Van den
Tempel, minister geworden, een ander
en meer voorzichtig geluid laten hooren,
dan toen zij nog in de' Kamer de Regee
ring konden critiseeren, is begrijpelijk.
Maar geheel onbegrjjpelfk
is, dat zy nu hun roode vrienden waar
schuwen, hun verwachtingen toch niet
te hóóg te spannen, omdat nu eenmaal
met de financieele moeiiykheden reke
ning moet worden gehouden.
De groote grief tegen het Kabinet-
Colijn was, dat het te veel in de rol van
de zuinige huisvrouw optred, dat het niet
genoeg geld liet rollen. Dat het te veel
lette op de mogelijkheid en de noodzake
lijkheid van een sluitend budget en dat
het niet een vlotte leenings-
politiek wilde voeren.
Het geld is er wel, zoo werd betoogd,
maar Colijn en De Wilde willen het niet
uitgeven. Br wordt, zoo heette het, te
veel gespaard en te weinig geïnvesteerd.
Er moesten veel meer groote werken en
met veel mees haast worden uitgevoerd;
het Plan van den Arbeid moest worden
toegepast, dan zou men nog eens wat
beleven. Dan zou de werkloosheid als
sneeuw voor de zon verdwijnen, arbeid
zou nieuwe arbeid baren en de oude wel
vaart zou terug keeren.
Nu zitten de Soc. Democraten in het
Kabinet.
Zij hebben daar belangrijke departe
menten bezet. En zij hebben volgens de
roode pers gezorgd, dat de politiek,
waarop de S. D. A. P. hoopt, kan worden
ingeluid.
Geldgebrek kan er niet zijn, want de
grief was immers, dat Colijn teveel be
zuinigde.
En de groote werken, die kunnen wor
den uitgevoerd, liggen naar men het al
tijd heeft voorgesteld, voor het grijpen.
Maar waarom moeten de menschen
dan gewaarschuwd worden, niet te veel
te verwachten?
Dat schijnt onbegrijpelijk.
Vooral voor hen, die in de predikers
van het roode evangelie altijd vertrou
wen hebben gesteld.
In „De Stuurman", het leidersblad
van het Nederlandsch Jongelingsverbond,
kan men het volgende bericht lezen:
„Het C.J.M.V.-werk in het voormalige
Oostenrijk was na de zware oorlogsjaren
weder tot nieuwen bloei gekomen, dank
zij de krachtige hulp uit het buitenland.
Vooral de broedervereenigingen in Noor
wegen, Schotland en Zwitserland hebben
daartoe veel bijgedragen. Deze arbeid is
ten gronde gegaan door een verordening,
die de Duitsche regeering midden-Decem-
ber heeft uitgevaardigd. Daarbij werd den
C.J.M.V.'s bevolen zich te ontbinden, met
de vrijheid, hun bezit aan de Protestant-
sche kerken over te dragen.
Thans is bij het Wereldcomité bericht
binnengekomen, dat ook alle C.J.M.V.'s
in Saksen van staatswege zijn ontbon
den. Dit beteekent het einde van een
omvangrijken arbeid, die onder verschei
dene geslachten zegenrijk gewerkt en
vele duizenden jongemannen het Evan
gelie heeft gebracht."
„Patrimonum" merkt [hierbij op
Zoo gaat men in Duitschland voort met
de onderdrukking van alle christelijke ac
tie met name onder de jeugd. Op de jeugd
mogen alleen de nationaal-socialistische
organisaties ten volle beslag leggen. Ook
de Evangelische Kerk, met name het be
lijdende deel, wordt steeds meer benauwd.
Maar ook in Duitschland blijven er,
dank zij Gods genade, die zich het Evan
gelie van Christus niet schamen.
F E UILLETON
Naar het Engelsch van
EMMA JANE WORBOISE,
o
Doch wij ontvingen ook twee bezoe
ken, die niet zoo aangenaam waren. Het
eerste was van Madame, die op Cuppage
was teruggekomen, terwijl wij te Elm-
wood vertoefden; ik had in stilte gehoopt
haar te kunnen ontsnappen, en ik geloof
dat mijn oom heimelijk mijn gevoelens
deelde. Doch op zekeren dag toen wij
aan onze allerlaatste toebereidselen wa
ren, stapte Julia plotseling door de open
staande glazen deur volgens haar ge
woonte de kamer binnen, en vond mr
Perren en mij bezig met het uitzoeken
van verschillende oude rekeningen.
„Wel, wat hebt gij op uw ouden dag
de zaken nog fraai in de war gestuurd!"
Met deze woorden begroette de dame ons,
terwijl zij zich recht gemakkelijk in een
grooten stoel plaatste. „Hoe ontzettend
dwaas van u, Matthias Perren! om zoo-
veel geld in die bespottelijke bank te
steken, die natuurlijk vroeger of later
moest failliet gaan! Banken springen al-
"Jd, dat weet iedereen."
„Toch niet altijd", antwoordde ik haas-
8' omdat ik bemerkte, dat mijn oom te
85.)
De heer J. R. Snoeck Henkemans ver
heugt zich in het Christelyk Historisch
weekblad „Koningin en Vaderland" zeer
over het slagen van Jhr de Geer. Van de
deelneming der sociaal democraten heet
het onder meer:
De Geer waagde den stap. Waarom
zouden tienduizenden Nederlanders, die
mede van harte het „Wilhelmus" zingen
en goed en bloed willen geven voor de
verdediging van het Vaderland, uitge
sloten blijven van de nationale samen
werking? Het verwijt, dat zy' te kort
schoten in waardeering van het Huis
van Oranje en in de erkenning van de
beteekenis van het werkkapitaal naast
de waarde van den arbeid, betreft toch
een vroegere periode? Alleen reeds voor
deze daad, daardoor aan een periode van
burgerstrijd een einde komt, verdient de
heer De Geer den dank van zijn volk.
Dit lijkt ons zegt „De Rotterdam
mer" meer profetie dan belééfde wer
kelijkheid. Op geen enkele sociaal-demo
cratische vergadering werd tot dusver
het Wilhelmus gezongen. Wy' willen nu,
in den tyd van verbroedering, niet on
aangenaam zy'n aan hen, die, tot voor
kort, er heel anders over dachten, en
herinneren aan de tientallen jaren, ge
durende welke socialisten den mond ge
sloten hielden by het zingen van het
volkslied. Over het algemeen behoort dat
gelukkig tot het verleden. Maar de heer
Snoeck Henkemans is te optimistisch.
Zie, wat op den feestavond te Amster
dam geschiedde. Daar nam de Interna
tionale de plaats in van de Nationale
en werden de vuisten gebald.
Ook wij haken naar het oogenblik,
waarop des heeren Henkemans profetie
werkelijkheid zal zijn geworden. Maar
nu moet ook hij het nog niet mooier
voorstellen dan het is. Daar schiet nie
mand mee op en het is nog gevaarbjk
ook. Dan volgt zoo licht teleurstelling.
Goes. Vanwege de Ned. Bond ter ver
spreiding van stenografie, systeem I.
Pitman, gevestigd te Arnhem, werd op
Woensdag 16 Augustus 1939 alhier het
examen afgenomen voor stenografie en
machineschrijven.
Het examen werd gehouden in de pas
bygebouwde leslokalen van de Pitman-
school, welke zich thans niet alleen uit
stekend leenen voor het geven van cur-
susen, maar ook voor het houden van de
kleinere examens. In de examencommis
sie hadden zitting de dames H. G. Lins-
sen-Hooyer en T. Vrijborg, resp. te Breda
en Hilversum. Aan het examen namen
deel 16 candidaten.
Het diploma kantoortijpist (vaardig
heid met min. snelheid van 500 woorden
p. half uur) kon worden uitgereikt aan:
Dhr M. A. de Bruijne, Goes, met aan-
teekening voor proza Fransch; dhr A.
Dimmissie, Nieuwdorp, idem; Mej. S.
Francke, 's-H. H.kinderen; Mej. P. M.
Kloosterman, Goes; Mej. R. H. de Kos
ter, Yerseke, met aant. proza Fransch
en Duitsch; dhr J. Slabbekoorn te Wol-
faartsdyk, met aant. Fransch, Duitsch
en Engelsch; dhr P. Sulsters, Kapelle-
Biezelinge, met aant. proza Fransch en
Duitsch; Mej. M. N. Verschuure, Yerse
ke; dhr J. J. Visser, Goes.
Het diploma Stenografie A (theore
tisch gedeelte) kon worden uitgereikt
aan de dames R. H. de Koster en M. N.
Verschuure, beiden te Yerseke.
Het diploma Kantoorstenograaf (130
lettergr. pe minuut)Mej. F. de Zeeuw
te Terneuzen.
Het diploma Steno-typist kon worden
uitgereikt aan dhr A. de Groene te We-
meldinge.
Aan drie candidaten kon het diploma
niet worden uitgereikt.
Allen zyn leerlingen geweest van de
Pitmanschool te Goes. Directie N. Crucq
en G. J. Bliek. Voor de nieuwe cursussen,
welke in September aanvangen, wordt
verwezen naar de advertentie in dit blad.
Het interieur van de Nieuwe Kerk op den Dam te Amsterdam, waar in Sep
tember a.s. de doop van H. K. H. Prinses Irene zal plaats hebben.
De doopplechtigheid op Zaterdag 16 September, wordt voorafgegaan, op Donder
dag 14 September, door de onthulling van de „jubileum-ramen".
In verband daarmee moeten in den tusschenliggenden tijd verschillende ver
anderingen worden aangebracht. O.a. zal een hoog platform, dat bij de onthulling
dienst zal doen, voor de doopplechtigheid worden verwijderd.
De ruimte voor den kansel wordt, naar de Telegr. vernam, geheel ontruimd;
de stoelen en banken, die er thans staan, worden weggenomen; smalle Weener-
stoelen worden neergezet, opdat zooveel mogelijk gasten den dienst kunnen bij
wonen. In het geheel zullen er achttienhonderd zitplaatsen zijn.
De zetels voor de Koninklijke familie worden geplaatst tegenover den kansel
tegen de bank, waarin de Koningin en Haar gevolg plaats nemen, als H. M. een
gewonen dienst bijwoont. De doopvont wordt direct voor den kansel geplaatst.
Luidsprekers zullen zorg dragen, dat de geheele dienst in eiken hoek te ver
staan is.
zeer geagiteerd was om te kunnen spre
ken; er was iets in dat harde, ongevoe
lige gelaat, en in die scherpe stem, dat
hem bijzonder aandeed; en buitendien,
ik wilde niet, dat Madame zijn zwakheid
zou zien, om er later haar aanmerkingen
over te maken. „Iedereen geloofde dat de
Bank van Northborough en Omstreken
even veilig als de Bank van Engeland",
vervolgde ik. „Het was onmogelijk, dat
iemand de verschillende bankroeten, die
in Londen hebben plaats gehad, kon voor
zien, of den panischen schrik, die de
gansche provincie op eenmaal heeft be
vangen."
Toch niet zoo onmogelijk als gij be
weert, juffertje", was het spottend ant
woord. „Ik begreep, dat zij belachelijke
dividenden uitbetaalde, zoodat het ding
niet kon blijven bestaan. Daarom ver
kocht ik drie jaren geleden reeds al mijn
aandeelen; en ik heb iets gekocht, dat
vrij wat beter rente geeft en wat niet
gefailleerd heeft. Gij hebt nooit aan over-
mate van verstand geleden, Matthias Per
ren, maar ik heb u toch altijd wijzer
gedacht. En Elm wood wordt dus verkocht!
Wel, ik denk, dat wij het zullen koopen."
Ik was zeer nieuwsgierig om te weten
wie die „wij" waren. Ofschoon zij niet
had gedeeld in het algemeen verlies door
het faillissement der bank, toch wist ik,
dat Cuppage met zeer veel moeite en
ternauwernood werd staande gehouden,
en volstrekt niet was, zooals het behoor
de te zijn. Hoe kon zij dus over de mo
gelijkheid spreken om Elmwood daarbij
te koopen? Ik geloof, dat ons beider ge
laat de vraag uitdrukte die wij niet durf
den uiten; want Madame ging voort,
even alsof zij ons wilde antwoorden.
„Als ik spreek van „wij", bedoel ik na
tuurlijk onze familie. De verschillende
takken der familie zijn gedurende lan
gen tijd gescheiden gebleven; zij
zijn nu gelukkig weer vereenigd en
zullen voortaan gemeenschappelijk bloei
en. Ik bedoel de Chatherwoods."
„Zijn zij in Engeland teruggekeerd?
vroeg ik, eigenlijk slechts om iets te zeg
gen.
„Zij zijn nu veertien dagen geleden te
ruggekeerd; de handelscrisis heeft voor
hen gelukkig geen nadeelige gevolgen.
Wij zullen weldra een huwelijk in de fa
milie hebben, Matthias!"
„Zoo!" zeide mijn oom. „Zal mr Las-
celles in het huwelijk treden? Ik heb
niets gehoord aangaande zijn engage
ment".
„Mr Lascelles! Ik moet u nog altijd
leeren, dat James Lascelles niet tot de
familie behoort. Het kan mij in het
minst niet schelen, of hij trouwt of niet.
Ik sprak over mijn kleinzoon, mr Traf-
ford van Cuppage."
„Louis Trafford is pas negentien ja
ren," zeide mijn oom. „Gij kunt toch niet
verlangen dat hij huwt, terwijl hij nog
minderjarig is."
Veel bewogen dagen liggen achter ons.
Het conflict-Duitschland-Polen scheen
wel zyn hoogtepunt te hebben bereikt.
Aan dreigende taal en laatste waar
schuwingen geen gebrek en als men oor
deelt naar wat iedereen kan waarnemen,
dan zou men geneigd zyn te concludee-
ren, dat een gewapend conflict welhaast
onvermydelyk is.
Er is heel wat geconfereerd de laatste
dagen.
Eerst waren er de Duitsch-Italiaan-
sche besprekingen, die volgens o f f i-
c i e e 1 e mededeelingen geen bijzondere
beteekenis hadden, maar die in werke-
lykheid wel wat meer om 't lijf zullen
gehad hebben.
Van officieuze zyde is de op
vatting verkondigd, dat Italië een rem-
menden, invloed op Duitschland zou
hebben uitgeoefend. En dat is ondanks
de officieele tegenspraak zeer wel mo-
geiyk. Algemeen wordt toch betwijfeld,
dat Italië in de huidige omstandigheden
een oorlog zou wenschen, waarby het
zeker veel meer te verliezen dan te win
nen heeft.
Natuurlyk zal men, stel dat Mussolini
inderdaad geprobeerd heeft Hitier voor
overylde stappen te waarschuwen, dat
niet openlyk erkennen. Maar toch zyn er
verschynselen die er op wijzen, dat ge
poogd is een andere tactiek te volgen.
Plotseling toch kwamen er niemand
weet van waar precies geruchten op
duiken over een te houden vier-mogend-
hedenconferentie waaraan door Duitsch
land, Italië, Engeland en Frankrijk zou
worden deelgenomen.
Waarschijnlijk heeft men hier te doen
met een proefballonnetje van Duitsch-
Italiaansche zijde opgelaten.
Mocht blijken, dat Engeland en Frank
rijk hiervoor voelden, dan zou er veel
gewonnen zijn. Om te beginnen had men
Duitschland op zulk een conferentie niet
met ledige handen naar huis kunnen stu
ren en bovendien zou men dan gekregen
hebben hevige ontstemming van Polen
en Rusland tegen Engeland, omdat zon
der hen onderhandeld werd.
De proefballon is echter niet opge
gaan. Engeland heeft ook al weer of
ficieus doen weten dat van zulk 'n con
ferentie geen sprake kan zijn. Praten,
graag. Hoe eerder hoe liever. Maar dan
niet alléén over Danzig en Polen, maar
ook over de houding van Duitschland en
de doeleinden die het nastreeft. En dan
in géén geval zonder Polen als eerst-be-
langhebbende.
Toen dit officieuze plan officieus van
de baan was, brak in de Duitsche pers
een ware kanonnade los.
Het geduld van Duitschland, zoo heet
te het, is nu uitgeput. De Duitsche eer
verdraagt geen verder talmen, men moet
nu maar kiezen of deelen, oorlog of
vrede.
Het is een herhaling van wat het vo
rig jaar gebeurde. Toen met het resul
taat, dat Chamberlain in alle haast naar
München reisde om een oorlog te voor
komen, terwijl in feite Tsjecho-Slowakije
werd opgeofferd.
Maar nu is de reactie een andere. En
geland, dat tóen niet klaar was voor den
oorlog, is nü op alles voorbereid. Iji
Engeland niet alléén. En dus zal Duitsch.
land niet anders overbiyven dan een al-
lesvernietigenden oorlog te riskeeren of
op een andere manier een uitweg te zoe
ken.
Het laatste is zeker, na alles wat er
den laatsten tyd gebeurd is, het verstan
digste. Oók voor Duitschland, welks kan
sen volgens de algemeene opvatting van
deskundigen, bij een eventueel conflict
vér van gunstig staan!
De moeilijkheid is echter, dat er een
moment kan komen, dat men niet meer
terug kan. En dat is het gevaar, het
welk van menschelijke zyde gezien
thans Europa bedreigt.
Gelukkig, dat we het weten, dat ten
slotte niet Hitler of andere wereldgroo-
ten de wereld regeeren, maar dat zij, met
of tegen hun wil, slechts een dienen
de functie hebben en dat zij, gewillig of
onwillig, Gods raad hebben uit te
voeren.
In ons land is er nu het wachten op
de nieuwe koers ingezet met het zingen
van de Internationale en opgeheven
vuisten.
Voor nel nieuwe Kabinet zijn
teekenen niet ongunstig.
De werkloosheid is den laatsten tijd
sterk afgenomen en de Rijksmiddelen
gaven een verrassende opbrengst.
Van Soestdij'k kwamen gunstige be
richten. De gezondheidstoestand van de
Prinsessen Juliana en Irene, laat naar
gemeld werd, niets te wenschen over.
Verblijdende tijding!
Directeur van financieele instelling
gearresteerd.
De justitie te Amsterdam arresteerde,
zooals reeds gemeld, den directeur van
een financieele instelling, dr D. H. B.,
verdacht van verduistering van een pak
effecten ter waarde van f 12.500, uitgege
ven door een Utrechtsche financierings
maatschappij en eigendom van een Ha
genaar.
Deze laatste had de effecten aan B. ter
hand gesteld om een bepaald object te
financieren. In plaats hiervan beleende
(hij de incourante aandeelen zonder er
den eigenaar in te kennen. Met een der
den persoon ging hij met de opbrengst
zaken doen.
Het ongeluk wilde voor B., dat de ef
fecten, waarop jarenlang geen dividend
was uitgekeerd, 4V2 pet. gaven. De eige
naar wilde van dit voordeeltje profitee-
ren en eisebte de effecten, nominaal
waard f 25.000, doch afgestempeld op
50 pet. terug. Dr B. kon aan dezen eisch
geen gevolg geven. De eigenaar stapte
naar bet hoofdbureau en deponeerde een
klacht tegen B. wegens verduistering. Deze
werd in arrest gesteld en voor den offi
cier van justitie geleid. De reöhter-com-
missaris heeft zijn insluiting in het huis
van bewaring bevolen.
Later wordt gemeld, dat B. door den
rechter-commissaris in vrijheid is gesteld
en niet in het huis van bewaring is inge
sloten.
De eigenaar der aandeelen heeft aan
den officier van justitie verzocht verder
geen werk van de zaak te maken.
„Wat dit betreft kan hij handelen ge
lijk hij zelf verkiest," hernam Julia, ter
wijl zij haar neus wreef, een teeken dat
zij knorrig werd; „maar ik bedoelde na
tuurlijk, dat hij verloofd is, en ter rech
ter tijd eindigt een verloving gewoonlijk
met een huwelijk."
„Tusschen personen, die oprecht en
eerlijk handelen, eindigt een engagement
gewoonlijk op deze wijze," hernam hij;
„maar er zijn dikwijls sommigen, die
zich alleen tot doel stellen om te spelen
met de genegenheid van anderen; er zijn
vrouwen die zoo lang met een man co-
quetteeren totdat zij zijn gansche hart
veroverd hebben en dan hem uitla
chen en bespotten! En menige jonge
man zoekt dikwijls de eerste liefde en
het vertrouwen van een jong meisje te
winnen, verkrijgt van haar de verklaring
harer genegenheid, perst haar beloften
af, om daarna alle verplichtingen te
verbreken, en zich door geen eergevoel
of verplichtingen te laten weerhouden,
als eigenbelang een scheiding raadzaam
oordeelt!"
„De ouders en voogden van jonge lie
den komen soms zeer' voorzichtig tus
schen beiden," hernam Madame. „Hoe
wel echter in dit geval onze lieve Louis
juist onzen innigsten hartewensch ver
vult; het is buitendien ook zoo natuur
lijk, dat het vermogen der Catherwoods
naar Cuppage terugkeert."
„Moet ik dus uit uw woorden begrij-
In zee verdronken. Gistermid
dag is de 9-jarige L. Verhoog te Terhei
den, terwijl hij met eenige vriendjes
speelde, in zee geraakt. Ofschoon hij
spoedig door een onbekende jongedame
op het droge was gehaald en doktoren
kunstmatige ademhaling toepasten, bleek
het jongetje reeds te zijn overleden.
Een kleine advertentie in de rubriek
„Vraag en Aanbod" kost slechts 75 cent
bij vooruitbetaling.
TEGEN BRANDGEVAAR IN
VLIEGTUIGEN.
De toestellen van de Brïtsche lucht
macht zullen worden uitgerust met een
nieuwe vinding, die het brandgevaar bij
ongelukken aanzienlijk zal verminderen.
Dozijnen mannen hebben den dood ge
vonden omdat hun machine onmiddellijk
na het neerstorten in brand vloog.
Thans zal een apparaat worden aan
gebracht, dat in geval van ongelukken
de benzine met bepaalde vloeibare che
micaliën zal vermengen, zoodat deze niet
langer brandbaar zal zijn.
De werking van dit apparaat is onder
verschillende omstandigheden automa
tisch. In geval van neerstorten zou de
schok de chemicaliën vrijmaken. Als de
machine over den kop slaat, is de zwaar
tekracht voldoende om de vloeistof over
de benzine te doen stroomen. Vliegt de
machine in de lucht in brand, dan zou
een kraan bij den motor doorsmelten.
Tenslotte kan de piloot zelf het appa
raat met de hand bedienen, indien hij
een ongeval onvermijdelijk acht.
pen, dat mr Trafford trouwt met miss
Catherwood?"
„Het is voor mij een groote vreugde te
kunnen zeggen, dat de vereeniging tot
stand is gebracht. Het meisje verlangt
zelve ook, dat dit fortuin in de familie
blijft. Gij hebt miss Catherwood wel ge
zien, niet waar, Chrystie?"
„Meermalen," was mijn kalm ant
woord.
Ik zag, dat mijn oom mij angstig gade
sloeg, en ik was dankbaar, dat ik mij zel
ve kon bedwingen tegenover deze vrouw,
die er ongetwijfeld genoegen in zou
scheppen om mij bedroefd en verlegen te
zien.
„Zij is niet schitterend mooi," hernam
Julia, „maar er zijn andere hoedanighe
den, die vrij wat verkieselijker zijn in een
vrouw dan uiterlijke schoonheid. Zij is
een allerliefst meisje: zachtzinnig, ver
standig, hoogst beminnelijk, en zoo wel
opgevoed, zoo eenvoudig, zoo eerbiedig
tegenover ouderen van dagen: waarlijk
geen algemeene deugd in dezen verdor
ven tijd, Matthias! Ik ben overtuigd, dat
alle jonge menschen tegenwoordig min
achting gevoelen voor bejaarde personen.
Dikwijls wenschte ik, dat er wederom
beerinnen uit het woud mochten komen
en eenige van die brutale kinderen ver
slinden, zooals zij Eliza deden in oude
tijden, waarvan de Schrift spreekt."
(Wordt vervolgd.)
