DE ZEEUW KJES EE NSTE IOOS. KLOOSTERBALSEM KNEUZINGEN TWEEDE BLAD Iraat 39 - Goes d 89 - SNEEK Blijvende strijd tusschen Nationaal-Socialisme en Christendom. HET KIND VAN TREFUSA Wat er deze week voorviel Uit de Provincie 1862 te Rotterdam Irgen op zoom s VAN |HEE 32 et. p. ons LERK 24 ct. p.ons fekneld en beleedigd, vaak tot op het een. Alles doet zeer, Is stijf en opge- loopen, waardoor elke beweging U hindert. AKKER'S ZUID-BEVELAND. Prinses Juliana te Utrecht. Prins Bernhard op de efficiency - tentoonstelling tstraat 42a Tel. 72g rdags van 10—4 uur. lebit; kleine gebitjes f2,„ grepen), 2 jaar garantie, Ids het allernieuwste e modellen. mgeêvenaarde keuze. >ok voordelig slagen. ZATERDAG 29 OCT. 1938, Nr 25. rraagt Uw klier uitsluitend - ROTTERDAM ome landgoed van een zijn dochtertje Rigmor, srven van haar moeder htstraal in haar somber wees, het zoontje van opgenomen en Rigmor angewezen. Bij het op- rader: vol levenslust en houdt hem in den band, i velerlei verzoekingen, mr de worsteling dezer ■jarig is gaat hij terug ïeeren. Straks hoopt hij it loopt alles verkeerd, eenvoudige menschen den waren troost en t geestelijk dorre land end de figuren van den zen eenvoudigen kring t gaat slecht met Uno e paden der duisternis, eekt Rigmor met hem. den teruggezonden ring 1 van deze ontmoeting, gen weg. Uno worstelt, ■r de breuk is te diep. n een volle zaal, moet Het is allen wonder aan. Er gaat een ont- hoonste Roos die eens verre door de ramen leer bedwingen, dringt Rigmor, voor dat lied. En dan vlucht hij en en, de dag der levens- Hen en opstaan, hopen nd en ontroerend. Een oote, fraaie uitg. 176 bl. ntroerende verhaal he- ïe Kust Hooge golven itterd. Als eenige over- Om dit jonge leven, aks langs steile paden gtepunt in dit fel be- ie na vele jaren. Een EN HAVENMEESTER. en Havenmeester zijn enheid ontstaat liefde. iuw verzet zich tegen ge kind. Er volgt een vordt Henny vermist, or een wonder uitlekt, in meer gebeurde. De y's bevrijding uit een zijn zeer treffend. Fr. VERHALEN. Inhoud: tertje. De Grot der irie van Waldersbach, d. Weg, een arbeider, dergeschrei. Hij vindt ■ouw neemt het liefde- ft geen gevolg. Toch der vinden. Een heel 3n te samen. Het eene ïere. Samen bijna 800 tar in 5 keurige cart. spoedig postwissel of eld er bij „AANBOD Uit een artikel in de „Nederlander" onder bovenstaand opschrift „Naar aanleiding van de plundering van het aartsbisschoppelijk paleis in Weenen en de uitspattingen tegen geeste lijken hebben wij er onlangs al op gewe zen, dat de nationaal-socialistische Staat zijn ware gezicht aan Christendom en Kerk toont, zoodra de individueele Christenen of de Kerk op een beslissend moment de stem van het geweten volgen en zich niet kunnen neerleggen bij maat regelen van den Staat, die om een voorbeeld te noemen aan de ouders het recht willen ontnemen hun kinderen een christelijke opvoeding te geven. Zoolang de Kerk en de Christenen zich op alle terrein en altijd buigen voor den Staat, gedoogt deze hun bestaan. Zoodra zij echter het recht opeischen hun geloof op alle levensterrein uit te dragen, komt de Staat tegen hen in actie „ornaat zij zich buiten het eigen terrein begeven en het gebied, dat alleen aan den Staat is voorbehouden, betreden." Wij hebben deze waarheden, die aan een ieder, die iets van het wezen van het nationaal-socialisme begrijpt, duidelijk voor oogen staan, reeds herhaaldelijk neergeschreven. Toch waren er nog steeds enkele Christenen, zelfs predikan ten, die met een onbegrijpelijk optimisme meenden, dat het heusch zoo'n vaart niet zou loopen. Het goede, dat zij in ander opzicht in het nationaal-socialisme meenden te zien, deed 'hun de oogen slui ten voor het sluipende gevaar, dat in den nationaal-socialistischen Staat Chris tendom en Kerk bedreigt." Het blad geeft daarna de vier stellin gen, door Bürckel ontwikkeld in zijn rede te Weenen, en schrijft o.m.: „Het tweede punt is ontstellend dui delijk. Het huwelijk en de scho len zijn uitsluitend aangelegenheden van den Staat. De Kerk mag helpster zijn, als zij zich volkomen aan den Staat ondergeschikt maakt. Hier komt het anti-christelijk karakter van het nationaal-socialisme geheel tot uiting. Het huwelijk een christelijke instelling? Neen, uitsluitend staatszaak. Vrijheid van de ouders om hun kinde ren een godsdienstige opvoeding te ge ven? Neen, de Staat zal de jeugd opvoe den. Zonder Christendom, maar ter com pensatie met uitreiking van dolkmessen, waarop de woorden „Blut und Elhre". Eh in het geloof aan den allesbeheer- schenden band van het bloed en het ras. De vierde stelling is van groote beteer kenis. Politiek en vorming van de le vensorde van het volk alleen staatszaak. D'e Kerk en het Christendom mogen hij de gratie van den Staat over het hierna maals spreken. Met het leven op deze aarde hebben zij niets te maken Wij behoeven aan de geciteerde uitla tingen uit deze officieele nationaal-socia listische rede niet veel toe te voegen. Zij spreken voor zichzelve. Zijleeren ons, dat het natio naal-socialisme voor de vrije ontplooiing van het Chritendom niets minder gevaarlijk is dan 'het com munisme. Het laatste bestrijdt Kerk en Christen dom te vuur en te zwaard. Het eerste maakt van het Christendom een caxrica- tuur en wil de Kerk dwingen dat ver wrongen beeld aan de menschheid als de waarheid voor te houden." FEUILLETON door S. K. HOCKING. 81) -o_ Peter Trefusa en zijn helpers hadden op die omstandigheden gerekend. Een arm man zal zich niet spoedig in een proces wikkelen met een rijke. Een leege zak heeft niet veel kans tegenover een welge vulde beurs, zelfs in dit land van recht vaardigheid en vrijheid, en de dingen na men nog een gunstiger wending dan zij verwacht hadden. Het kwam Mr Carve voor, toen hij de papieren bestudeerde, dat Peter Trefusa Heide-Hoek duur genoeg had betaald. Maar het geld was in de zakken van Whittle en Blewitt terecht gekomen. Toen Peter Trefusa onderhandelde over den aankoop van Pendormic, stootte hij op hetgeen hij de indringerij van John Fo- wey noemde. Eigenaar- te zijn van een landgoed in het midden waarvan een vaD de beste gedeelten aan een ander toebe hoorde, was eenvoudig belachelijk en on duldbaar, en zoodoende bleven de onder handelingen twee of drie jaar loopen. Het was in die periode, dat Peter, Ble witt en Whittle hun hoofden bijeen staken en een plan ontwierpen om John Fowey MIDDELBURGSCHE BRIEVEN. Amice, Hèt actueele onderwerp van deze week: luchtbescherming, neen, daar ga ik niets van schrijven. Daar hangt mee samen, voorlichting, oefening en ver duistering. Er zou wel iets over te pen nen zijn, maar 'k wacht er nog wat mee. Het zou nu te heet van de naald zijn. En dat is niet goed, noch als het te vrien delijk naar de eene, noch als het critisch naar de andere zijde zou zijn. Daar is iets anders, wat me al eenige weken heeft bezig gehouden en waar ik nu toch eens een en ander van moet pennen. Twee krantenberichten van deze week brachten me er als vanzelf toe. 'k Zal straks zeggen, welke. Weet ge wat „Patrimonium" betee kent? Neen? Weet ge wat „Patrimonium" is en doet? Ook niet? Ik weet, dat gij1 geen van beide vragen weet te beantwoorden. Daarom ga ik u eens inlichten. Daar is in ons Vaderland een organi satie, die het 50-jari~ bestaan al eenige jaren geleden vierde, en den mooien naam draagt van „Patrimonium". Dat woord beteekent: „vaderlijk erfdeel". Of ficieel heet die organisatie: Nederlandsch werkliedenverbond Patrimonium. Welke taak dit verbond zich gesteld heeft? Laat ik de voorzitter van dat Ver bond en de eindredacteur van het week blad, met denzelfden naam het antwoord daarop laten geven met de woorden die hij kortgeleden daartoe in de Werkkrant liet afdrukken. Hier volgen ze: „Het Verbond Patrimonium heeft in dezen tijd een belangrijke taak te ver vullen. Ingewikkelde sociaal-economi sche vragen eischen voortdurend de aan dacht. De christelijk-sociale beweging in Nederland heeft allengs een positie van beteekenis verkregen. Zij kan en mag zich van de aan de orde zijnde vraag stukken niet met weinig zeggende alge- meene phrasen afmaken. Haar verant woordelijkheid is daarvoor te groot. Er moet gestudeerd worden. Deugde lijke voorlichting behoort gegeven te worden. Daaraan heeft ons volk groote behoefte. Ontbreekt een goede principi- eele voorlichting, dan loopen steeds meerderen gevaar om slachtoffers te worden van oppervlakkige demagogie. Het Verbond belijdt, dat naar de open baring Gods in natuur en Heilige Schrift zich ook het leven van Maatschappij en Staat behoort te richten." De voorzitter van dit Verbond is het Kamerlid Smeenk. Week aan week geeft deze gedegen voorlichting in het blad „Patrimonium". Geweldig is het werk, naar kwaliteit en kwantiteit door hem verricht. Ik denk hierbij oak aan het prachtwerk in twee deelen: Christelijk- sociale beginselen. Het bericht in „De Zeeuw" dat hij voor het gewest Zeeland op 26 November in onze stad komt spreken, deed mijn pen voor vanavond in deze richting gaan. Ook in onze stad heeft dit Verbond een afdeeling. Gedurende de winter maanden wordt iedere maand vergaderd en tracht men te bevorderen de ontwik keling der christelijke vakorganisatie. De leden der vakorganisatie, waarbij men niet alleen moet denken aan de arbei ders, zooals zoovelen foutief doen, maar evengoed aan We werkgevers, midden standers en landbouwers, moeten door ernstige studie zich op de vraagstukken van dezen tij'd werpen, om de ordinan tiën door God gesteld voor heel het leven steeds duidelijker te Ïeeren kennen. Behalve dit werk van voortgezette be ginselstudie verricht het Verbond ook veel practischen arbeid. Ook de Mdddel- burgsche afdeeling heeft zich daaraan niet onttrokken. Zoowel de volkshuisves ting, 'ziekenfondswezen als volksbiblio theek had haar aandacht. Veel Christenen gaan het werk van Patrimonium schokschouderend voorbij. Wat. beteekent het eigenlijk? Zoo hier en daar in den lande zoo'n afdeelinikje van Patrimonium. Inderdaad. Zoo hier en daar een af deeling. Maar daar zijn flinke afdeelin- uit zijn rechten te verdringen. Blewitt was in het bezit van John's akten. Het was dus niet moeilijk om John's aanspraken niet alleen betwistbaar, maar zelfs waar deloos te maken. Hoe dit alles werd uitgevoerd, behoeven wij hier niet te vertellen. Toen John Fo wey aan Mr Blewitt het laatste bedrag ter aflossing afdroeg, en een groot pak mooi gevouwen papieren ontving, dicht beschre ven en met een rood lintje vastgebonden, twijfelde hij niet aan hun waarde. Hij nam zelfs de moeite niet om ze geheel door te lezen. Hij' zou er ook niet veel wijzer uit zijn geworden. Hij sloot ze thuis weg in een eikenhouten kast en voelde zich heel gelukkig. De afloop van deze geschiedenis was al een oude geschiedenis, maar zij was daar om niet minder belangwekkend voor Mi Carve. ,Ik zal het verleden doen herleven", mompelde hij. „Ik zal dien ouden vrek dwingen alles weer af te geven wat hij heeft ingezwolgen. Ik zal Abram Fowey weer in het huis van zijn vader brengen". Dat was de conclusie waartoe Mr Carve kwam, na een week nagedacht te hebben. Hij liet Peter niets blijken van de ontdek king die bij gedaan had en nam niemand in zijn vertrouwen. Hij' schreef een langen brief aan Abram Fowey, waarin bij hem meedeelde, dat bij iets bad ontdekt van groot voordeel voor hem en dat hij hem ried regelrecht naar Engeland te komen, gen onder. Daar is Hilversum, zoo zag ik het andere bericht in de krant, daar is Hilversum met ruim 450 leden. En het ledental is nog steeds stijgende. Dat is wel een beschamend voorbeeld voor ve len onzer in Middelburg. Hier slechts 40 leden. En geen stijgend ledental. Kijk, dat moest nu eens anders wor den. Als gij en ik en alleman er ons eens voorspanden. Als we nu iederen eersten Dinsdag der maand eens reserveerden voor ons vaderlijk erfdeel. Want dat is de vaste vergaderdatum van de afdeeling alhier. Dan zou het hier ook beter wor den. Het werk van Patrimonium is voor onzen tijd niets meer, zegt u. Ik zeg het anders. Het is juist hèt werk voor onzen tijd. En de steun van den eene hier en den andere daar maakt het Verbond in zijn geheel groot en sterk. Ruim 100 afdeelingen in den lande hebben in hun uitleenhibliotheken ruim 55.000 boeken. Ik zou meer cijfers kunnen geven. Ik doe het niet. De rujmte voor deze week is vol. Begin maar eens met volgende week Dinsdag naar het Mil. Tehuis te komen. Daar worden altijd de vergaderingen ge houden. Na verloop van tijd praten we dan nog eens nader. Tot Dinsdag dan D.V. Je STENTOR. zoo spoedig hij kon. Toen hij dat gedaan had, bereidde hij zich op de rechtszaak voor. HOOFDSTUG V. Een strijd om het bestaan. Twee dagen nadat Mr Carve zijto brief op de post bad gedaan, stapten Abram Fowey en Ned in Engeland aan wal. Het was een merkwaardige dag voor bei den. Abram was ernstig en gedrukt; Ned vloeide over van geluk en geestdrift. Abram vroeg zich af of bijl de dingen zou vinden zooals bij ze had achtergela ten, of de werkelijkheid zou zijn zooals hij ze zich bad afgeschilderd, of de glans niet zou verdwijnen bij' den werkelijken aanblik. Ned voelde geen enkele twijfeling. Het was voldoende voor hem dat de droom van zijn leven eindelijk verwezen lijkt werd, dat hiji zijn voeten zette op het historische land, dat wonder van de we reld. Hij' was een knap jongmensch geworden en oipi de reis was hij' de algemeene lieve ling. Niemand verbaasde er zieft over dat Abram zooveel van hem hield. Hij was geheel en al de man die hij in zijn jeugd beloofde te worden. Hij was langer dan Edie, vlugger in zijn bewegingen en met een vroolijker, bezielender uitdrukking in zijn oogen. Hij had niets van een kluizenaar. Hij hield zich niet veel bezig veroorzaken veel pijn en veel last. De huid is gewond of gebarstenhet vleesch Tegen kneuzingen ls Kloosterbalsem hèt middel bij uitnemendheid, want die heeft gelijktijdig e?n dubbele werking. Kloosterbalsem bevat aromatische ge neeskrachtige stoffen, die diep In de beschadigde weefsels dringen en daar hun weefsel-herstellende werking ver richten. Kloosterbalsem bevat echter öók stoffen, die de gewonde huid genezen. Daardoor werkt Kloosterbalsem zoo snel en grondig bij kneuzingen van eiken aard. Bovendien ongeëvenaard als wrijfmiddel bij spit, rheumatiek, spierverrekkingen, stramheid, ischias en pijnlijke spieren. Onovertroffen bij oude en nieuwe wonden, beenwonden, brandwonden, blaren, zweren, builen, ontvellingen, schrammen, open huid, Per pot van 26 Gram f 0.621/], pot van 60 Gram f 1.04 RELIGIE EN SOCIALISME. De roode pers heeft een poging gedaan den lezers te helpen den Zondag te ver slaan, als „hij wat lang mocht vallen". En wel in een rubriek, die de lezers wil „ver strooien en amuseeren". „Zakelijk en ernstig" zal de schrijver dat niet doen, want dan zou hij er op kunnen wjjzen, dat des Zondags de meeste zelfmoorden plaats vinden, omdat de men schen dan zooveel tijd hebben over bun zorgen na te denken. Is het voldoende, lezer? Moeten wij nog verder mededeelen, dat men, volgens dit artikel, de Zondagsverveling althans voor een deel poogt te verdrijven met henge len, wandelen, visites maken, wedrennen bijwonen? En in D'en Haag, waarover het artikel speciaal gaat, komt men soms op de Maliebaan terecht, waar de Zandagsche wandelaars, die om financieele redenen de koffiehuizen mijden, uitrusten van hun tocht. Zij zit ten bijeen in het gras of liggen languit, starend naar den hemel. En van verre galmen de stemmen der Godgeleerde redenaars of klinken de psalmen van De groote luohtbeschermingsoefening van Donderdag in onze povincie heeft er ons weer aan herinnerd, welke vreeselijke ge varen ons bedreigen uit de luoht hij een oorlog in de toekomst. Gelukkig is ook weer gebleken, dat de burgerij in het al gemeen zooveel in haar vermogen is, mee- merkt, om die gevaren tot zoo klein mo gelijke proporties terug te brengen. Maar ook is wel aan het licht gekomen, dat we er, nog lang niet zijn en dat voortdurende oefening al zullen oefeningen op groo te schaal practisch niet zoo dikwijls mo gelijk zijn het parool moet zijn. In Spanje en 'China heeft men de nare ondervinding opgedaan, welke onheilen de vliegtuigen kunnen aanrichten. Het lucht- wapen is in den modernen oorlog wel het meest gevreesde. Het volk, dat hierin achteraan komt is bij'voorbaat gedoemd de verliezende partij te zijn. Iets daarvan zagen we dezer dagen weer in Zuid-Chi- na. Wat niemand had durven voorspellen, is geschied: binnen tien dagen na de eer ste landing van de Japansche troepen aan de Biasbaai, is Kanton gevallen. Men ver keerde in de stellige overtuiging, dat djj Ghineezen Kanton, de groote havenstad van Zuid-China, met een leger van en kele honderdduizenden mannen zouden verdedigen, zooals zij Sjanghai, Soetsjou- foe, Nanking hebben verdedigd. Maar de Ghineezen hebben voor den zorgvuldig voorbereiden convergeerenden opmarsch der Japansche troepen feitelijk zonder slag of stoot gecapituleerd. Nu is 't heel moeilijk de oorzaak daar van vast te stellen. Men spreekt van ver raad. Maar ook is gerapporteerd, dat de Japanners dezen aanval naar de regelen der moderne krijgskunst hebben opgezet en dat het luchtwapen voorop ging. Na Kanton volgde Hankau. Is de tegen stand in China, wat in casu wil zeggen, die van Tsjang Kai Sjek, gebroken, of zullen de Chineesche legers, steeds dieper China intrekkende, een guerilla tegen Jas pan blijven voeren? Tsjang Kai Sjek, op wien Japan hij zonder fel gebeten is, die zich met zijn echtgenoote naar Tsjoeng King, de groote volkrijke jonkenstad aan de Jang Tse te rug getrokken heeft, verklaarde reeds: „er zal geen vrede zijn na den val van Han kau en Kanton". In Tokio zelf maakt men zich momen teel nog weinig illusies. Men bereidt zich voor om den oorlog met hernieuwde kracht voort te zetten; men vraagt nieuwe, steeds nieuwe offers van het volk. Ook daaraan is echter een grens. Van hoeveel belang de financien voor een land zijn, heeft Dal ad i er dezer dagen nog eens weer uiteengezet. Volgens hem is het daarmee in Frank rijk treurig gesteld. Zelfs sprak hij van een dreigend bankroet. Intusschen moet toch hier, evenals in Engeland, de bewa pening worden voortgezet, ja zoo mogelijk opgevoerd. Dat is het ernstige feit, dat we na „München" moeten constateeren. Het vertrouwen in een hetere interna- tionaal-politieke toekomst is nog verre van hersteld. We beleven het zelfs, dat op dit oogenblik de idee der herbewapening veel sterker is dan ooit in het verleden. Chamberlain rept zelfs van „een ver snelde uitvoering van een nog hooger opgevoerd bewapeningsprogram", wat bij de Duitschers zelf, die tot de tanden ge wapend zijn, weer kwaad bloed heeft ge zet. Mede hierom zal Von Ribhentrop wel naar Rome gereisd zijn. Andere doeleinden van deze reis schij nen te zijn: het pact Engeland-Italië, de liquidatie van het Spaan,sche conflict, de Duitsche koloniale eisch, de Duitsche eco- nomische plannen met de Balkanstaten, het probleem der T'sjecho Slowaaksch- Hongaarsche grensregeling enz. Onderwerpen genoeg dus voor de beide bevriende mogendheden. het gereformeerde zangkoortje, want op dit grasveld wordt de zonde, sinds jaar en dag ijverig bestreden. De lezer .gelieve bij dit citaat te beden- den, zegt de „N. Pr. Gr. Crt.", dat de schrijver van het artikel in de sociaal democratische krant niet „zakelijk of ern stig" wilde zijn. Hij' 'behoeft het ons waar lijk niet te verzekeren. Van ernst is geen sprake. En de duizenden, die met hun zorgen naar de kerk gaan bestaan voor hem niet. Waarom wij op deze dingen zoo na drukkelijk de aandacht vestigen, terwijl toch iedereen weet, dat de sociaal-demo cratie op het stuk der Zondagsviering met God noch Zijn gebod rekent? Omdat er helaas, dwalende Christenen zijn, die mee- nen, dat ze met een gerust geweten lid kunnen zijn en blijven van een sociaal democratische vakorganisatie. Zij worden ijverig bewerkt om de roode pers, welke immers bij de roode vakbeweging behoort als hun gezinsblad in 'huis te halen. Want die krant heeft diep respect vo-or hun geloofsovertuiging en doet deze nim mer geweld aan. Weineen, ze is alleen, zoo vaak men de kans krijgt, voorwerp van spot en hoon. Hoe houden Christenen het in diè kringen uit? Hansweert. Het hier in de haven ge zonken sc'hip „Syra" is gistermiddag door de drijvende bok „Hercules 2" ge licht. De pompboot „Zeearend" is langs zij gekomen om te pompen. Men zal trachten het schip in de vluchthaven omhoog te zetten. i De met stukgoed naar Antwerpen onderweg zijnde goederenboot „Stad Am sterdam 7" is tijdens dikke mist in het schaar van Waarde om'hooggevaren en blijven zitten. D'aar de positie niet best was zijn de bergingsvaartuigen van hier vertrokken om assistentie te verleenen. met boeken wanneer hij buitenshuis iets kon Ïeeren, en hij: gaf altijd de voorkeur aan handenarbeid boven hoofdwerk. Tot eenige maanden te voren had hij weinig hoop gehad ooit Engeland te zul len bezoeken. Het was hem tegengeloo- pep. Abram zei altijd, dat het geluk hem den rug had toegekeerd, toen Edie naar Engeland was vertrokken; van dien dag af had ongeluk op ongeluk zijn schreden gevolgd. Dat was een bron van groote ongerust heid voor hem. Hij dacht diep na over God en de onderhouding van Zijn gebo den. Hij kon niet vergeten wat hij' gedaan had. Die bladzijl van zijn leven was met onuitwisohbare inkt geschreven. Of hij! er berouw van had, of dat hij1 er trotsch op was, de worsteling, die hij door had ge maakt, had haar merk op hem achter gelaten, een merk, dat de tijd nooit zou doen verdwijnen. Haj vocht jaren lang dapper tegen zijn tegenspoed en leed zelf bijna gebrek om Ned een school te kunnen laten bezoeken. Soms voelde hij neiging om zich in wan hoop gewonnen te geven. Hoe harder hij werkte hoe meer de fortuin tegen hem scheen te zijn. Ned was zeventien jaar, toen hij! be merkte hoe de zaken stonden, en hij wei gerde langer op school te gaan. „Neen vader," zei hij tegen Abram. „Het past alles behalve, dat u gebrek zoudt lijden om mij te laten Ïeeren. Ik ben Ter bijwoning van de opening van het derde kleutercongres. Gistermiddag heeft de minister van sociale zaken, Prof. Mr C. P. M. Romme te Utrecht het derde congres voor kleuter zorg geopend. De openingsplechtigheid werd bijge woond door Prinses Juliana, bescherm vrouwe van het congres, die van den aan vang af veel belangstelling hiervoor aan den dag heeft gelegd. De komst van de Prinses had reeds langen tijd voor haar verwachte aankomst vele menschen naar het Vredenburg 'doen gaan, die met steeds groeiend ongeduld de verschijning van H. K. H. verbeidden. Even voor 2 uur werd het wachten be loond, doordat een politiemotor de aan komst van den hofauta aankondigde. De auto reed voor en onder gejuich stapte 'de Prinses uit, glimlachend de ovaties van het publiek in ontvangst nemend. H. K. H. was vergezeld van haar hofdame jkvr. A. M. de Brauw, en den kamerheer in buitengewonen dienst der Koningin ter beschikking van de Prinses, Mr J. G. Baud. De menigte bleef 'juiohen, toen de Prin ses naar binnen ging, en maakte zich toen op om te wachten, totdat zij terug zou komen. In] het gebouw werden verscheidene loden van het bestuur aan de Prinses voorgesteld, die zich daarna met het be stuur naar de congreszaal begaf, waar de openingsplechtigheid een aanvang nam. Prirus Bernhard heeft gisterochtend, vergezeld van zijn adjudant, kapitein de Roe van Aldewerelt, tamelijk onverwacht een bezoek gebracht aan de efficiency- tentoonstelling, welke deze week in de Apollo-hal te Amsterdam wordt gehou den. al een man wat lengte betreft, al is het dan ook niet in jaren, laten we samen werken om te zien of wij geen fortuin kunnen maken." „Ik zou graag hebben, dat je in ieder geval nog een jaar op school bleef," ant woordde Abram droomerig, terwijl zijn oogen plotseling verduisterden. „Maar u weet dat u het niet betalen kunt. Waarvoor zou het dan goed zijn?" „Omdat ons geluk misschien terug zal keeren als wij nog wat volhouden," ant woordde Abram met een droeven toon in zijn stem. „Ik geloof dat het beter is, dat ik u help om het terug te doen keeren," ant woordde Ned lachend. „Ik weet niet, Ned. Ik denk soms dat ik Goolong Greek nooit had moeten ver laten. Ik leefde daar tenminste en hield nog wat over." „En hier heb u alles verloren wat u bespaard had?" „Zoo is het, mijd jongen. Eerst scheen het mij' wel te gaan. Ik ging vooruit. Maar toen Edie vertrokken was, veranderde het getij, en 'het is sedert altijd eb geweest." „Misschien zal het nu terugkomen." „Dat hoop ik ook. Ik heb evenveel kans als andere menschen om te slagen. Maar ik had geen geluk." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1938 | | pagina 5