DE ZEEUW
KJES
EE
NSTE IOOS.
KLOOSTERBALSEM
KNEUZINGEN
TWEEDE BLAD
Iraat 39 - Goes
d 89 - SNEEK
Blijvende strijd tusschen
Nationaal-Socialisme en
Christendom.
HET KIND VAN TREFUSA
Wat er deze week voorviel
Uit de Provincie
1862 te Rotterdam
Irgen op zoom
s
VAN
|HEE 32 et. p. ons
LERK 24 ct. p.ons
fekneld en beleedigd, vaak tot op het
een. Alles doet zeer, Is stijf en opge-
loopen, waardoor elke beweging U hindert.
AKKER'S
ZUID-BEVELAND.
Prinses Juliana te Utrecht.
Prins Bernhard op de
efficiency - tentoonstelling
tstraat 42a Tel. 72g
rdags van 10—4 uur.
lebit; kleine gebitjes f2,„
grepen), 2 jaar garantie,
Ids het allernieuwste
e modellen.
mgeêvenaarde keuze.
>ok voordelig slagen.
ZATERDAG 29 OCT. 1938, Nr 25.
rraagt Uw
klier uitsluitend
- ROTTERDAM
ome landgoed van een
zijn dochtertje Rigmor,
srven van haar moeder
htstraal in haar somber
wees, het zoontje van
opgenomen en Rigmor
angewezen. Bij het op-
rader: vol levenslust en
houdt hem in den band,
i velerlei verzoekingen,
mr de worsteling dezer
■jarig is gaat hij terug
ïeeren. Straks hoopt hij
it loopt alles verkeerd,
eenvoudige menschen
den waren troost en
t geestelijk dorre land
end de figuren van den
zen eenvoudigen kring
t gaat slecht met Uno
e paden der duisternis,
eekt Rigmor met hem.
den teruggezonden ring
1 van deze ontmoeting,
gen weg. Uno worstelt,
■r de breuk is te diep.
n een volle zaal, moet
Het is allen wonder
aan. Er gaat een ont-
hoonste Roos die eens
verre door de ramen
leer bedwingen, dringt
Rigmor, voor dat lied.
En dan vlucht hij en
en, de dag der levens-
Hen en opstaan, hopen
nd en ontroerend. Een
oote, fraaie uitg. 176 bl.
ntroerende verhaal he-
ïe Kust Hooge golven
itterd. Als eenige over-
Om dit jonge leven,
aks langs steile paden
gtepunt in dit fel be-
ie na vele jaren. Een
EN HAVENMEESTER.
en Havenmeester zijn
enheid ontstaat liefde.
iuw verzet zich tegen
ge kind. Er volgt een
vordt Henny vermist,
or een wonder uitlekt,
in meer gebeurde. De
y's bevrijding uit een
zijn zeer treffend. Fr.
VERHALEN. Inhoud:
tertje. De Grot der
irie van Waldersbach,
d. Weg, een arbeider,
dergeschrei. Hij vindt
■ouw neemt het liefde-
ft geen gevolg. Toch
der vinden. Een heel
3n te samen. Het eene
ïere. Samen bijna 800
tar in 5 keurige cart.
spoedig postwissel of
eld er bij „AANBOD
Uit een artikel in de „Nederlander"
onder bovenstaand opschrift
„Naar aanleiding van de plundering
van het aartsbisschoppelijk paleis in
Weenen en de uitspattingen tegen geeste
lijken hebben wij er onlangs al op gewe
zen, dat de nationaal-socialistische Staat
zijn ware gezicht aan Christendom en
Kerk toont, zoodra de individueele
Christenen of de Kerk op een beslissend
moment de stem van het geweten volgen
en zich niet kunnen neerleggen bij maat
regelen van den Staat, die om een
voorbeeld te noemen aan de ouders
het recht willen ontnemen hun kinderen
een christelijke opvoeding te geven.
Zoolang de Kerk en de Christenen
zich op alle terrein en altijd buigen voor
den Staat, gedoogt deze hun bestaan.
Zoodra zij echter het recht opeischen
hun geloof op alle levensterrein uit te
dragen, komt de Staat tegen hen in actie
„ornaat zij zich buiten het eigen terrein
begeven en het gebied, dat alleen aan
den Staat is voorbehouden, betreden."
Wij hebben deze waarheden, die aan
een ieder, die iets van het wezen van het
nationaal-socialisme begrijpt, duidelijk
voor oogen staan, reeds herhaaldelijk
neergeschreven. Toch waren er nog
steeds enkele Christenen, zelfs predikan
ten, die met een onbegrijpelijk optimisme
meenden, dat het heusch zoo'n vaart niet
zou loopen. Het goede, dat zij in ander
opzicht in het nationaal-socialisme
meenden te zien, deed 'hun de oogen slui
ten voor het sluipende gevaar, dat in
den nationaal-socialistischen Staat Chris
tendom en Kerk bedreigt."
Het blad geeft daarna de vier stellin
gen, door Bürckel ontwikkeld in zijn
rede te Weenen, en schrijft o.m.:
„Het tweede punt is ontstellend dui
delijk. Het huwelijk en de scho
len zijn uitsluitend aangelegenheden
van den Staat. De Kerk mag helpster
zijn, als zij zich volkomen aan den Staat
ondergeschikt maakt.
Hier komt het anti-christelijk karakter
van het nationaal-socialisme geheel tot
uiting.
Het huwelijk een christelijke instelling?
Neen, uitsluitend staatszaak.
Vrijheid van de ouders om hun kinde
ren een godsdienstige opvoeding te ge
ven? Neen, de Staat zal de jeugd opvoe
den. Zonder Christendom, maar ter com
pensatie met uitreiking van dolkmessen,
waarop de woorden „Blut und Elhre".
Eh in het geloof aan den allesbeheer-
schenden band van het bloed en het ras.
De vierde stelling is van groote beteer
kenis. Politiek en vorming van de le
vensorde van het volk alleen staatszaak.
D'e Kerk en het Christendom mogen hij
de gratie van den Staat over het hierna
maals spreken. Met het leven op deze
aarde hebben zij niets te maken
Wij behoeven aan de geciteerde uitla
tingen uit deze officieele nationaal-socia
listische rede niet veel toe te voegen. Zij
spreken voor zichzelve.
Zijleeren ons, dat het natio
naal-socialisme voor de
vrije ontplooiing van het
Chritendom niets minder
gevaarlijk is dan 'het com
munisme.
Het laatste bestrijdt Kerk en Christen
dom te vuur en te zwaard. Het eerste
maakt van het Christendom een caxrica-
tuur en wil de Kerk dwingen dat ver
wrongen beeld aan de menschheid als de
waarheid voor te houden."
FEUILLETON
door
S. K. HOCKING.
81) -o_
Peter Trefusa en zijn helpers hadden
op die omstandigheden gerekend. Een arm
man zal zich niet spoedig in een proces
wikkelen met een rijke. Een leege zak
heeft niet veel kans tegenover een welge
vulde beurs, zelfs in dit land van recht
vaardigheid en vrijheid, en de dingen na
men nog een gunstiger wending dan zij
verwacht hadden.
Het kwam Mr Carve voor, toen hij de
papieren bestudeerde, dat Peter Trefusa
Heide-Hoek duur genoeg had betaald.
Maar het geld was in de zakken van
Whittle en Blewitt terecht gekomen. Toen
Peter Trefusa onderhandelde over den
aankoop van Pendormic, stootte hij op
hetgeen hij de indringerij van John Fo-
wey noemde. Eigenaar- te zijn van een
landgoed in het midden waarvan een vaD
de beste gedeelten aan een ander toebe
hoorde, was eenvoudig belachelijk en on
duldbaar, en zoodoende bleven de onder
handelingen twee of drie jaar loopen.
Het was in die periode, dat Peter, Ble
witt en Whittle hun hoofden bijeen staken
en een plan ontwierpen om John Fowey
MIDDELBURGSCHE BRIEVEN.
Amice,
Hèt actueele onderwerp van deze
week: luchtbescherming, neen, daar ga
ik niets van schrijven. Daar hangt mee
samen, voorlichting, oefening en ver
duistering. Er zou wel iets over te pen
nen zijn, maar 'k wacht er nog wat mee.
Het zou nu te heet van de naald zijn.
En dat is niet goed, noch als het te vrien
delijk naar de eene, noch als het critisch
naar de andere zijde zou zijn.
Daar is iets anders, wat me al eenige
weken heeft bezig gehouden en waar ik
nu toch eens een en ander van moet
pennen. Twee krantenberichten van deze
week brachten me er als vanzelf toe. 'k
Zal straks zeggen, welke.
Weet ge wat „Patrimonium" betee
kent?
Neen?
Weet ge wat „Patrimonium" is en
doet?
Ook niet?
Ik weet, dat gij1 geen van beide vragen
weet te beantwoorden. Daarom ga ik u
eens inlichten.
Daar is in ons Vaderland een organi
satie, die het 50-jari~ bestaan al eenige
jaren geleden vierde, en den mooien
naam draagt van „Patrimonium". Dat
woord beteekent: „vaderlijk erfdeel". Of
ficieel heet die organisatie: Nederlandsch
werkliedenverbond Patrimonium.
Welke taak dit verbond zich gesteld
heeft? Laat ik de voorzitter van dat Ver
bond en de eindredacteur van het week
blad, met denzelfden naam het antwoord
daarop laten geven met de woorden die
hij kortgeleden daartoe in de Werkkrant
liet afdrukken. Hier volgen ze:
„Het Verbond Patrimonium heeft in
dezen tijd een belangrijke taak te ver
vullen. Ingewikkelde sociaal-economi
sche vragen eischen voortdurend de aan
dacht. De christelijk-sociale beweging in
Nederland heeft allengs een positie van
beteekenis verkregen. Zij kan en mag
zich van de aan de orde zijnde vraag
stukken niet met weinig zeggende alge-
meene phrasen afmaken. Haar verant
woordelijkheid is daarvoor te groot. Er
moet gestudeerd worden. Deugde
lijke voorlichting behoort gegeven
te worden. Daaraan heeft ons volk groote
behoefte. Ontbreekt een goede principi-
eele voorlichting, dan loopen steeds
meerderen gevaar om slachtoffers te
worden van oppervlakkige demagogie.
Het Verbond belijdt, dat naar de open
baring Gods in natuur en Heilige Schrift
zich ook het leven van Maatschappij en
Staat behoort te richten."
De voorzitter van dit Verbond is het
Kamerlid Smeenk. Week aan week geeft
deze gedegen voorlichting in het blad
„Patrimonium". Geweldig is het werk,
naar kwaliteit en kwantiteit door hem
verricht. Ik denk hierbij oak aan het
prachtwerk in twee deelen: Christelijk-
sociale beginselen.
Het bericht in „De Zeeuw" dat hij voor
het gewest Zeeland op 26 November in
onze stad komt spreken, deed mijn pen
voor vanavond in deze richting gaan.
Ook in onze stad heeft dit Verbond
een afdeeling. Gedurende de winter
maanden wordt iedere maand vergaderd
en tracht men te bevorderen de ontwik
keling der christelijke vakorganisatie. De
leden der vakorganisatie, waarbij men
niet alleen moet denken aan de arbei
ders, zooals zoovelen foutief doen, maar
evengoed aan We werkgevers, midden
standers en landbouwers, moeten door
ernstige studie zich op de vraagstukken
van dezen tij'd werpen, om de ordinan
tiën door God gesteld voor heel het leven
steeds duidelijker te Ïeeren kennen.
Behalve dit werk van voortgezette be
ginselstudie verricht het Verbond ook
veel practischen arbeid. Ook de Mdddel-
burgsche afdeeling heeft zich daaraan
niet onttrokken. Zoowel de volkshuisves
ting, 'ziekenfondswezen als volksbiblio
theek had haar aandacht.
Veel Christenen gaan het werk van
Patrimonium schokschouderend voorbij.
Wat. beteekent het eigenlijk? Zoo hier
en daar in den lande zoo'n afdeelinikje
van Patrimonium.
Inderdaad. Zoo hier en daar een af
deeling. Maar daar zijn flinke afdeelin-
uit zijn rechten te verdringen. Blewitt was
in het bezit van John's akten. Het was
dus niet moeilijk om John's aanspraken
niet alleen betwistbaar, maar zelfs waar
deloos te maken.
Hoe dit alles werd uitgevoerd, behoeven
wij hier niet te vertellen. Toen John Fo
wey aan Mr Blewitt het laatste bedrag ter
aflossing afdroeg, en een groot pak mooi
gevouwen papieren ontving, dicht beschre
ven en met een rood lintje vastgebonden,
twijfelde hij niet aan hun waarde. Hij
nam zelfs de moeite niet om ze geheel door
te lezen. Hij' zou er ook niet veel wijzer
uit zijn geworden. Hij sloot ze thuis weg
in een eikenhouten kast en voelde zich
heel gelukkig.
De afloop van deze geschiedenis was al
een oude geschiedenis, maar zij was daar
om niet minder belangwekkend voor Mi
Carve.
,Ik zal het verleden doen herleven",
mompelde hij. „Ik zal dien ouden vrek
dwingen alles weer af te geven wat hij
heeft ingezwolgen. Ik zal Abram Fowey
weer in het huis van zijn vader brengen".
Dat was de conclusie waartoe Mr Carve
kwam, na een week nagedacht te hebben.
Hij liet Peter niets blijken van de ontdek
king die bij gedaan had en nam niemand
in zijn vertrouwen. Hij' schreef een langen
brief aan Abram Fowey, waarin bij hem
meedeelde, dat bij iets bad ontdekt van
groot voordeel voor hem en dat hij hem
ried regelrecht naar Engeland te komen,
gen onder. Daar is Hilversum, zoo zag ik
het andere bericht in de krant, daar is
Hilversum met ruim 450 leden. En het
ledental is nog steeds stijgende. Dat is
wel een beschamend voorbeeld voor ve
len onzer in Middelburg. Hier slechts 40
leden. En geen stijgend ledental.
Kijk, dat moest nu eens anders wor
den. Als gij en ik en alleman er ons eens
voorspanden. Als we nu iederen eersten
Dinsdag der maand eens reserveerden
voor ons vaderlijk erfdeel. Want dat is de
vaste vergaderdatum van de afdeeling
alhier. Dan zou het hier ook beter wor
den.
Het werk van Patrimonium is voor
onzen tijd niets meer, zegt u.
Ik zeg het anders. Het is juist hèt werk
voor onzen tijd.
En de steun van den eene hier en den
andere daar maakt het Verbond in zijn
geheel groot en sterk.
Ruim 100 afdeelingen in den lande
hebben in hun uitleenhibliotheken ruim
55.000 boeken.
Ik zou meer cijfers kunnen geven. Ik
doe het niet. De rujmte voor deze week
is vol.
Begin maar eens met volgende week
Dinsdag naar het Mil. Tehuis te komen.
Daar worden altijd de vergaderingen ge
houden.
Na verloop van tijd praten we dan nog
eens nader.
Tot Dinsdag dan D.V. Je
STENTOR.
zoo spoedig hij kon. Toen hij dat gedaan
had, bereidde hij zich op de rechtszaak
voor.
HOOFDSTUG V.
Een strijd om het bestaan.
Twee dagen nadat Mr Carve zijto brief
op de post bad gedaan, stapten Abram
Fowey en Ned in Engeland aan wal.
Het was een merkwaardige dag voor bei
den. Abram was ernstig en gedrukt; Ned
vloeide over van geluk en geestdrift.
Abram vroeg zich af of bijl de dingen
zou vinden zooals bij ze had achtergela
ten, of de werkelijkheid zou zijn zooals
hij ze zich bad afgeschilderd, of de glans
niet zou verdwijnen bij' den werkelijken
aanblik. Ned voelde geen enkele twijfeling.
Het was voldoende voor hem dat de
droom van zijn leven eindelijk verwezen
lijkt werd, dat hiji zijn voeten zette op het
historische land, dat wonder van de we
reld.
Hij' was een knap jongmensch geworden
en oipi de reis was hij' de algemeene lieve
ling. Niemand verbaasde er zieft over dat
Abram zooveel van hem hield. Hij was
geheel en al de man die hij in zijn jeugd
beloofde te worden. Hij was langer dan
Edie, vlugger in zijn bewegingen en met
een vroolijker, bezielender uitdrukking
in zijn oogen. Hij had niets van een
kluizenaar. Hij hield zich niet veel bezig
veroorzaken veel pijn en veel last. De
huid is gewond of gebarstenhet vleesch
Tegen kneuzingen ls Kloosterbalsem
hèt middel bij uitnemendheid, want die
heeft gelijktijdig e?n dubbele werking.
Kloosterbalsem bevat aromatische ge
neeskrachtige stoffen, die diep In de
beschadigde weefsels dringen en daar
hun weefsel-herstellende werking ver
richten. Kloosterbalsem bevat echter
öók stoffen, die de gewonde huid genezen.
Daardoor werkt Kloosterbalsem zoo snel
en grondig bij kneuzingen van eiken aard.
Bovendien ongeëvenaard als wrijfmiddel
bij spit, rheumatiek, spierverrekkingen,
stramheid, ischias en pijnlijke spieren.
Onovertroffen bij oude en nieuwe wonden,
beenwonden, brandwonden, blaren, zweren,
builen, ontvellingen, schrammen, open huid,
Per pot van 26 Gram f 0.621/], pot van 60 Gram f 1.04
RELIGIE EN SOCIALISME.
De roode pers heeft een poging gedaan
den lezers te helpen den Zondag te ver
slaan, als „hij wat lang mocht vallen". En
wel in een rubriek, die de lezers wil „ver
strooien en amuseeren".
„Zakelijk en ernstig" zal de schrijver
dat niet doen, want dan zou hij er op
kunnen wjjzen, dat des Zondags de meeste
zelfmoorden plaats vinden, omdat de men
schen dan zooveel tijd hebben over bun
zorgen na te denken.
Is het voldoende, lezer? Moeten wij nog
verder mededeelen, dat men, volgens dit
artikel, de Zondagsverveling althans voor
een deel poogt te verdrijven met henge
len, wandelen, visites maken, wedrennen
bijwonen? En in D'en Haag, waarover het
artikel speciaal gaat, komt men soms op
de Maliebaan terecht,
waar de Zandagsche wandelaars, die
om financieele redenen de koffiehuizen
mijden, uitrusten van hun tocht. Zij zit
ten bijeen in het gras of liggen languit,
starend naar den hemel. En van verre
galmen de stemmen der Godgeleerde
redenaars of klinken de psalmen van
De groote luohtbeschermingsoefening van
Donderdag in onze povincie heeft er ons
weer aan herinnerd, welke vreeselijke ge
varen ons bedreigen uit de luoht hij een
oorlog in de toekomst. Gelukkig is ook
weer gebleken, dat de burgerij in het al
gemeen zooveel in haar vermogen is, mee-
merkt, om die gevaren tot zoo klein mo
gelijke proporties terug te brengen. Maar
ook is wel aan het licht gekomen, dat we
er, nog lang niet zijn en dat voortdurende
oefening al zullen oefeningen op groo
te schaal practisch niet zoo dikwijls mo
gelijk zijn het parool moet zijn.
In Spanje en 'China heeft men de nare
ondervinding opgedaan, welke onheilen de
vliegtuigen kunnen aanrichten. Het lucht-
wapen is in den modernen oorlog wel het
meest gevreesde. Het volk, dat hierin
achteraan komt is bij'voorbaat gedoemd de
verliezende partij te zijn. Iets daarvan
zagen we dezer dagen weer in Zuid-Chi-
na.
Wat niemand had durven voorspellen,
is geschied: binnen tien dagen na de eer
ste landing van de Japansche troepen aan
de Biasbaai, is Kanton gevallen. Men ver
keerde in de stellige overtuiging, dat djj
Ghineezen Kanton, de groote havenstad
van Zuid-China, met een leger van en
kele honderdduizenden mannen zouden
verdedigen, zooals zij Sjanghai, Soetsjou-
foe, Nanking hebben verdedigd. Maar de
Ghineezen hebben voor den zorgvuldig
voorbereiden convergeerenden opmarsch
der Japansche troepen feitelijk zonder
slag of stoot gecapituleerd.
Nu is 't heel moeilijk de oorzaak daar
van vast te stellen. Men spreekt van ver
raad. Maar ook is gerapporteerd, dat de
Japanners dezen aanval naar de regelen
der moderne krijgskunst hebben opgezet
en dat het luchtwapen voorop ging.
Na Kanton volgde Hankau. Is de tegen
stand in China, wat in casu wil zeggen,
die van Tsjang Kai Sjek, gebroken, of
zullen de Chineesche legers, steeds dieper
China intrekkende, een guerilla tegen Jas
pan blijven voeren?
Tsjang Kai Sjek, op wien Japan hij
zonder fel gebeten is, die zich met zijn
echtgenoote naar Tsjoeng King, de groote
volkrijke jonkenstad aan de Jang Tse te
rug getrokken heeft, verklaarde reeds: „er
zal geen vrede zijn na den val van Han
kau en Kanton".
In Tokio zelf maakt men zich momen
teel nog weinig illusies. Men bereidt zich
voor om den oorlog met hernieuwde
kracht voort te zetten; men vraagt nieuwe,
steeds nieuwe offers van het volk.
Ook daaraan is echter een grens.
Van hoeveel belang de financien voor
een land zijn, heeft Dal ad i er dezer dagen
nog eens weer uiteengezet.
Volgens hem is het daarmee in Frank
rijk treurig gesteld. Zelfs sprak hij van
een dreigend bankroet. Intusschen moet
toch hier, evenals in Engeland, de bewa
pening worden voortgezet, ja zoo mogelijk
opgevoerd.
Dat is het ernstige feit, dat we na
„München" moeten constateeren.
Het vertrouwen in een hetere interna-
tionaal-politieke toekomst is nog verre
van hersteld. We beleven het zelfs, dat op
dit oogenblik de idee der herbewapening
veel sterker is dan ooit in het verleden.
Chamberlain rept zelfs van „een ver
snelde uitvoering van een nog hooger
opgevoerd bewapeningsprogram", wat bij
de Duitschers zelf, die tot de tanden ge
wapend zijn, weer kwaad bloed heeft ge
zet.
Mede hierom zal Von Ribhentrop wel
naar Rome gereisd zijn.
Andere doeleinden van deze reis schij
nen te zijn: het pact Engeland-Italië, de
liquidatie van het Spaan,sche conflict, de
Duitsche koloniale eisch, de Duitsche eco-
nomische plannen met de Balkanstaten,
het probleem der T'sjecho Slowaaksch-
Hongaarsche grensregeling enz.
Onderwerpen genoeg dus voor de beide
bevriende mogendheden.
het gereformeerde zangkoortje, want op
dit grasveld wordt de zonde, sinds jaar
en dag ijverig bestreden.
De lezer .gelieve bij dit citaat te beden-
den, zegt de „N. Pr. Gr. Crt.", dat de
schrijver van het artikel in de sociaal
democratische krant niet „zakelijk of ern
stig" wilde zijn. Hij' 'behoeft het ons waar
lijk niet te verzekeren. Van ernst is geen
sprake. En de duizenden, die met hun
zorgen naar de kerk gaan bestaan voor
hem niet.
Waarom wij op deze dingen zoo na
drukkelijk de aandacht vestigen, terwijl
toch iedereen weet, dat de sociaal-demo
cratie op het stuk der Zondagsviering met
God noch Zijn gebod rekent? Omdat er
helaas, dwalende Christenen zijn, die mee-
nen, dat ze met een gerust geweten lid
kunnen zijn en blijven van een sociaal
democratische vakorganisatie. Zij worden
ijverig bewerkt om de roode pers, welke
immers bij de roode vakbeweging behoort
als hun gezinsblad in 'huis te halen.
Want die krant heeft diep respect vo-or
hun geloofsovertuiging en doet deze nim
mer geweld aan.
Weineen, ze is alleen, zoo vaak men
de kans krijgt, voorwerp van spot en hoon.
Hoe houden Christenen het in diè
kringen uit?
Hansweert. Het hier in de haven ge
zonken sc'hip „Syra" is gistermiddag
door de drijvende bok „Hercules 2" ge
licht. De pompboot „Zeearend" is langs
zij gekomen om te pompen. Men zal
trachten het schip in de vluchthaven
omhoog te zetten.
i De met stukgoed naar Antwerpen
onderweg zijnde goederenboot „Stad Am
sterdam 7" is tijdens dikke mist in het
schaar van Waarde om'hooggevaren en
blijven zitten. D'aar de positie niet best
was zijn de bergingsvaartuigen van hier
vertrokken om assistentie te verleenen.
met boeken wanneer hij buitenshuis iets
kon Ïeeren, en hij: gaf altijd de voorkeur
aan handenarbeid boven hoofdwerk.
Tot eenige maanden te voren had hij
weinig hoop gehad ooit Engeland te zul
len bezoeken. Het was hem tegengeloo-
pep. Abram zei altijd, dat het geluk hem
den rug had toegekeerd, toen Edie naar
Engeland was vertrokken; van dien dag
af had ongeluk op ongeluk zijn schreden
gevolgd.
Dat was een bron van groote ongerust
heid voor hem. Hij dacht diep na over
God en de onderhouding van Zijn gebo
den. Hij kon niet vergeten wat hij' gedaan
had. Die bladzijl van zijn leven was met
onuitwisohbare inkt geschreven. Of hij! er
berouw van had, of dat hij1 er trotsch op
was, de worsteling, die hij door had ge
maakt, had haar merk op hem achter
gelaten, een merk, dat de tijd nooit zou
doen verdwijnen.
Haj vocht jaren lang dapper tegen zijn
tegenspoed en leed zelf bijna gebrek om
Ned een school te kunnen laten bezoeken.
Soms voelde hij neiging om zich in wan
hoop gewonnen te geven. Hoe harder hij
werkte hoe meer de fortuin tegen hem
scheen te zijn.
Ned was zeventien jaar, toen hij! be
merkte hoe de zaken stonden, en hij wei
gerde langer op school te gaan.
„Neen vader," zei hij tegen Abram.
„Het past alles behalve, dat u gebrek
zoudt lijden om mij te laten Ïeeren. Ik ben
Ter bijwoning van de opening van het
derde kleutercongres.
Gistermiddag heeft de minister van
sociale zaken, Prof. Mr C. P. M. Romme
te Utrecht het derde congres voor kleuter
zorg geopend.
De openingsplechtigheid werd bijge
woond door Prinses Juliana, bescherm
vrouwe van het congres, die van den aan
vang af veel belangstelling hiervoor aan
den dag heeft gelegd.
De komst van de Prinses had reeds
langen tijd voor haar verwachte aankomst
vele menschen naar het Vredenburg 'doen
gaan, die met steeds groeiend ongeduld
de verschijning van H. K. H. verbeidden.
Even voor 2 uur werd het wachten be
loond, doordat een politiemotor de aan
komst van den hofauta aankondigde. De
auto reed voor en onder gejuich stapte 'de
Prinses uit, glimlachend de ovaties van
het publiek in ontvangst nemend. H. K.
H. was vergezeld van haar hofdame jkvr.
A. M. de Brauw, en den kamerheer in
buitengewonen dienst der Koningin ter
beschikking van de Prinses, Mr J. G.
Baud.
De menigte bleef 'juiohen, toen de Prin
ses naar binnen ging, en maakte zich
toen op om te wachten, totdat zij terug
zou komen.
In] het gebouw werden verscheidene
loden van het bestuur aan de Prinses
voorgesteld, die zich daarna met het be
stuur naar de congreszaal begaf, waar
de openingsplechtigheid een aanvang
nam.
Prirus Bernhard heeft gisterochtend,
vergezeld van zijn adjudant, kapitein de
Roe van Aldewerelt, tamelijk onverwacht
een bezoek gebracht aan de efficiency-
tentoonstelling, welke deze week in de
Apollo-hal te Amsterdam wordt gehou
den.
al een man wat lengte betreft, al is het
dan ook niet in jaren, laten we samen
werken om te zien of wij geen fortuin
kunnen maken."
„Ik zou graag hebben, dat je in ieder
geval nog een jaar op school bleef," ant
woordde Abram droomerig, terwijl zijn
oogen plotseling verduisterden.
„Maar u weet dat u het niet betalen
kunt. Waarvoor zou het dan goed zijn?"
„Omdat ons geluk misschien terug zal
keeren als wij nog wat volhouden," ant
woordde Abram met een droeven toon in
zijn stem.
„Ik geloof dat het beter is, dat ik u
help om het terug te doen keeren," ant
woordde Ned lachend.
„Ik weet niet, Ned. Ik denk soms dat ik
Goolong Greek nooit had moeten ver
laten. Ik leefde daar tenminste en hield
nog wat over."
„En hier heb u alles verloren wat u
bespaard had?"
„Zoo is het, mijd jongen. Eerst scheen
het mij' wel te gaan. Ik ging vooruit. Maar
toen Edie vertrokken was, veranderde het
getij, en 'het is sedert altijd eb geweest."
„Misschien zal het nu terugkomen."
„Dat hoop ik ook. Ik heb evenveel kans
als andere menschen om te slagen. Maar
ik had geen geluk."
(Wordt vervolgd.)