DE ZEEUW
De
I 'n jaar heeft 8760
uren I
INGU4PHONE
TWEEDE BLAD
Zege aan Chamberlain?
Uit de Provincie
in 60 uren
leert U
9n vreemde taal
feuiIleto n
HET KIND VAN TREFUSA
ZUID-BEVELAND.
DeVolkenbondstondterzljde,
vergeten en verlaten. De interna
tionale besprekingen gingen geheel bui
ten hem om. Als vrodesinstituut was Ge
nève verlaten en het eenige doel, waar
om, naar den indruk van velen, de zit
ting werd gerekt, was, dat voor het geval,
dat de vrede niet behouden was geble
ven, de groote landen daar den steun van
de kleinere zouden hebben gezocht. Niet
zoodra zag het er naar uit, dat de crisis
was opgelost, of de Volkenbondsvergade
ring werd gesloten, hetgeen de gedachte
versterkte, dat de voortzetting niet alleen
ter wille van het werk was gerekt.
WALCHEREN.
Kunt U 60 uren van het
jaar aan taalstudie
besteden
In 60 uren kunt U een
vreemde taal leeren.
gramofoon
Eerst luistert U
Het oor, het oog en
het verstand.
Drie wegen tot het geheugen.
De samenstelling der
cursussen
Prof. LLOYD JAMES, DANIEL JONES,
PAUL PASSY e.a., zijn trotsch op hun
aandeel in dezen eultuurarbeid, Al»
«prekers brengt LINGUAPHONE ook
Beginners en gevorderden.
Een groote keuze.
Binnen ieders bereik.
LINGUAPHONE heeft men
vergeefs getracht te
imiteeren
NU UITKNIPPEN
(Wordt vervolgd.)
VAN
DINSDAG 4 OCTOBER 1938, Nr 3.
l - m^^mm^SSSSSSSSSSSSSSSSSSS^SSS^
Het Fr. Dagbl. waarschuwt om ter-
zaJke van de „oplossing" van de Tsjecho-
Slowaaksche kwestie goed te onderschei
den.
Wij hebben, aldus dit orgaan, onze
warme sympathie uitgesproken voor den
persoon van Chamberlain, die op ver
rassende, besliste en zelfopofferende wijze
heeft gestreden voor het behoud van den
wereldvrede. Maar het resultaat
van z ij n werk hebben wij niet bewon
derd.
In verband hiermede wordt dan gewe
zen op de groote overeenkomst tusschen
183Ö en 1938.
In 1830 verloochenden de groote mo
gendheden, Engeland vooraan, hun schep
ping van 1814, n.l. het Vereenigd Ko
ninkrijk, besloten naar eigen inzicht en
willekeur tot scheiding, regelden de
vorm daarvan en dwongen onze re
geering met geweld, België aan de mui
ters prijs te geven.
In 1938 verloochenden Engeland en
Frankrijk den staat, die zij in 1918 had
den geschapen, en hielpen Tsjecho-Slo-
wakije in een positie, waarin het, met het
mes oo de keel, niet anders kon dan ca
pituleer en.
Als we Chamberlain naast Hitier zet
ten, dan is er een groot verschil. Hitier
dreigt tot het laatst met geweld, houdt
dreigende redevoeringen, probeert zijn
volk op te zweepen, riskeert naar eigen
woord welbewust en opzettelijk een we
reldoorlog.
Chamberlain vreest niets meer dan
Hitier en oorlog; zijn gansche radio-rede
was één zucht naar vrede.
Hij is overwinnaar gebleven in dien
zin, dat de vrede is gered. Maar tot welk
een prijs
Laten we er geen doekjes om winden.
Practisch verschilt de oplossing niet van
het geval, dat we zouden krijgen, als een
indringer met geweld zich wil meester
maken van wat ons rechtens toe komt, en
een buurman weet te bewerken, dat hij
geen geweld zal gebruiken, als wij binnen
zooveel uur „vrijwillig" afstaan, wat de
indringer begeert. In wezen blijft het
roof. En Duitsc'Mand heeft zich dan ook
niet op rechtmatige wijze van een deel
van Bohemen meester gemaakt. Tsjecho-
Slowakije is onrechtvaardig be
handeld. Want Duitschland heeft de po
gingen van Runoiman met opzet getor
pedeerd. Het wilde niet, dat een oplos
sing zou worden gevonden voor het na-
tionaliteitenvraagstuk binnen het kader
van den staat van Benesj. Uit de rede
van Chamberlain in het Lagerhuis blijkt
duidelijk, dat zulk een regeling door over
leg mogelijk werd geacht, maar dat die
mogelijkheid door dreigende redevoerin
gen en door het opblazen van onbeteeke-
nende incidenten is vernietigd.
Toen heeft Tsjecho-Slowakije onder
druk ivan Engeland en Frankrijk toege
stemd in een grenswijziging. Maar ook
na die concessie nam B'uitschland zijn
toevlucht tot dreigementen en maakte het
overleg onmogelijk.
Eerst op het laatste oogenblik is op
dramatische wijze een wending gekomen
en is te München overleg gepleegd, fei
telijk buiten de Tsjechische regeering om
en zijn er besluiten genomen, welke die
regeering binnen een paar uren zonder
eenig amendement had te aanvaarden.
Deed zij dat niet, dan zouden de kanon
nen beslissen en zou menschelijkerwijis
gesproken, het Tsjechische volk worden
verpletterd.
Noemt men dat een oplossing, die met
dankbaarheid vervult Wij; vinden het
veel eerder een benauwde geschiedenis.
En het lijkt ons een bewijs van wan
smaak en kortzichtig egoïs
me, als men na zulk een oplossing de
vlaggen uitsteekt.
door
S. K. HOOKING.
01) -o-
„Maar het moet nu ook zoo wat tijd
zijn", zei een jonge boer, naar voren ko
mende. „Het lijkt mij' al weken geleden
dat ik iets gegeten heb."
„Loop heen, Siah, je hebt altijd haast
met je eten!"
„En jij' ziet er uit of je alleen zemelen
at", grinnikte Lyah Mounter.
„Ik ben even dik als een van jullie",
antwoordde 'Siah. „Kijk eens naar hem.
Als ik zoo'n hoopje botten was als hij,
zou ik mijzelf liever ophangenl"
„Laten we nou toch naar binnen gaan",
zei Ezekiel Globbedich.
„Ja", zei Caleb. „Ek stel voor dat wij
vier aan vier er tegelijk door gaan."
„Goed", riepen de anderen.
En vier aan vier marcheerden zij' naar
binnen en voelden zich als krijgslieden
die een groote overwinning hebben be
haald.
Hun voorbeeld werd spoedig gevolgd
door de andere slenteraars, die achteraf
waren blijven staan op den weg, en toen
Het is beter, zich te schamen over het
verworden Europa, waar de vrede alleen
bewaard blijft, doordat bijna onvoorwaar
delijke onderwerping van den bedreigden
staat een oorlog voorkomt.
Aan den besteller bij den post-, tele
graaf- en telefoondienst C. Visser van
het post-, telegraaf- en telefoonkantoor
te Middelburg is met ingang van 8
December a.s. eervol ontslag verleend
wegens ziekte.
Driewegen. Loop der bevolking over
de maand September 1938.
Ingekomen: Alida A. Goud van Oude-
lande A 86 naar Driewegen no. 1.
Vertrokken: Jacob Goense, van Drie
wegen no. 27 naar Voorhout.
Waarde. In de maand September is in
deze gemeente geen huwelijk gesloten,
zijn geen ingezetenen overleden en ook
geen kinderen geboren. Een vacantie-
maand voor den ambtenaar van den
Burgerlijken Stand!
Kapelle. De jeugdige werkman P. S.
in dienst bij de N.V. Zuid-Bev. Fruitoul-
tuur- Maatschappij alhier, wilde op.
een in beweging zijnde tractor springen,
kwam te vallen en geraakte onder het
zware vehikel, hetwelk hem gedeeltelijk
over het lichaam reed.
Zwaar gekneusd werd hij opgenomen
en naar het ziekenhuis te Goes vervoerd,
voor uadere geneeskundige behandeling.
De toestand laat zich ernstig aanzien.
lerseke. De kleine Zeeuwsche oester
kweekers voelen zich in de bestaande
vereeniging van kweekers niet geheel
thuis. Zij achten hun belangen daar niet
goed gediend. Het gevolg van een en an
der is dat ze Dinsdagavond bijeen zullen
Aan een nabetrachting op de interna
tionale gebeurtenissen van de vorige
week schrijft de „N. R. Crt.":
„Gedurende den geheelen duur van deze
Europeesche crisis is de Volkenbondsver
gadering te Genève bijeen geweest. Maar
zij heeft in deze crisis geen enkele posi
tieve rol gespeeld.
Gedurende de afgeloopen September
maand heeft de Volkenbond zijn grootste
depressie doorleefd: Het is minder erg
gecritiseerd te worden, dan totaal ver
geten.
Genève was in die dagen niet langer
een actief vredesinstrument; het werd in
reserve gehouden, om als oorlogshulpmid
del dienst te kunnen doen. De tijden zijn
dus wel zeer veranderd.
bomen en een eigen vereeniging zullen
oprichten.
Domburg. Loop der bevolking.
Ingekomen: M. C. Jellema en gezin,
van Den Haag, naar E 5.
Vertrokken: J. de Pagter van A 70
naar Dordrecht; P. J. Vergers en gezin
van E 7 naar Den Haag; H. van Hille
Vaandrager van D' 56 naar Zuid-Afrika.
Met bloemen werden de Dhitsche gemotoriseerde afdeelingen te Schliickenau bij'
hun intocht in het Sudetenland door lieftallige bewoonsters van de streek verwel
komd.
de intocht eenmaal begon, scheen er geen
eind aan te komen.
Voor de bijzondere gasten was een
lunch gereed gemaakt in de groote eet
zaal.
Die bijzondere gasten hadden bun uit-
noodiging over de post ontvangen. Tante
Jans die ook tot de begunstigden be
hoorden, was er heelemaal door in de
war. Zij was niet gewoon aan dergelijke
uitnoodigingen.
„Ik wou dat Dorothee kwam ontbijten",
zei ze ongeduldig met de invitatiekaart
voor zich. „Ik voel mij overspannen. Wat
zal ik doen? Natuurlijk ga ik er heen. Ik
hoop dat Dorothee zich niet gekwetst
voelt, omdat zij niet is gevraagd.
Dorothee was reeds beneden geweest.
Zij had haar brieven mee naar haar ka
mer genomen en zat daar nu met een
brief van Edward T'refusa voor zich, die
de uitnoodiging aan haar vergezelde.
Zij' zag naar buiten zonder iets te zien.
Zij dacht na, en trachtte haar gevoel tot
kalmte te brengen. Zij was verstoord op
'zich zelf, dat Edwards brief haar zoo zon
derling kon hebben bewogen. Er stond
niets in wat iemands anders niet zou mo
gen lezen. Het was een eenvoudig verzoek
om niet weg te blijven. Mona zou ver
schrikkelijk teleurgesteld zijn en zoo zou
den beiden hun best doen haar den dag
zoo aangenaam mogelijk te maken.
En toch, hoe kort die boodschap ook
was, toch werd zij' er diep door getrof
fen. Zij was speciaal begunstigd. Edward
had hoogstwaarschijnlijk aan niemand
anders geschreven. Waarom kreeg zij
dan deze bijzondere onderscheiding?
Waarom had Mona het briefje niet ge
schreven? Waarom? Waarom?
O, er waren zooveel „waaroms". Hij
bad een bezoek aan haar huis gebracht,
hij was zelfs in hun kapel geweest, had
bij haar tante, die hij op straat ontmoette,
naar haar geïnformeerd en nog veel an
dere dingen op zichzelf niets beteekend,
maar die te zamen een beteekenis had
den, want zij wezen allen in eenzelfde
richting. Zou het mogelijk zijn, dat hij
iets kwaads bedoelde? Had Walter Smith
gelijk met zijn gissing?
Wie weet hoelang zij daar zou zijn
blijven zitten, wanneer Anna de meid niet
was binnen gekomen met de boodschap,
dat het ontbijt al lang op haar wachtte,
en dat haar tante ongeduldig werd.
„Ik dacht dat je nooit kwam", was
tante's begroeting.
„Het spijt me erg. Ik wist niet dat het
zoo laat was", antwoordde Dorothee, en
daarna heerschte er stilte.
Vóór het maal geëindigd was, was ech
ter ook de uitnoodiging ter sprake geko
men.
„Natuurlijk moet je gaan", zei tante
U kunt dit: het is slechts 10 minuten
per dag! U wilt het ook, zoodra U zeker
zijt in die 60 uren een taal te kunnen
leeren.
Dit kunt U met behulp van een
LINGUAPHONE-ouraus, die U door mid
del van de
een vreemde taal vlot leert spreken en
verstaan. Met in de practijk verkregen
resultaten toonen wij U gaarne aan, dat
tal van cursisten het in kortoren tijd
deden!
en dan ontdekt U, dat U de taal reeds
begint te spreken. En dat vrijwel zon
der inspanning of hoofdbreken.
Dit is de basis van de LINGUAPHONE-
methode: door luisteren en naspreken
leerdet U als kind Uw Moedertaal spe
lenderwijs spreken en verstaan.
Door middel van gramofoon en illustra
ties brengt de LINGUAPHONE via oor
en oog de associatie van klank en beeld
tot stand. Door den gedrukten tekst
van het besprokene wordt het verstand
ingeschakeld.
Aldus wordt het geheugen langs drie
wegen bereikt. Dit verklaart het feit,
dat met de LINGUAPHONE de stof
uitermate snel opgenomen en zoo in
tensief verwerkt wordt, dat men ze op
elk gewenscht moment kan reprodu-
ceeren.
berust op wetenschappelijken grondslag.
Phonetici met een wereldnaam als de
uitsluitend taalkundigen, die U de cor
recte uitspraak, het typische rhythme
en de karakteristieke intonatie van hun
eigen Moedertaal leeren.
Een groote verscheidenheid van stem
men is U bovendien waarborg, dat U
elke andere stem zult verstaan.
Een LINGUAPHONE conversatie-cursus
leert U de taal van den grond af aan,
doch gevorderden vinden hierin naast
de onmisbare gehoortraining een schat
van materiaal om do taal werkelijk te
leeren spreken en verstaan.
Gevorderden biedt LINGUAPHONE
bovendien in den vorm van reis-, lite
ratuur- en intonatie-cursussen een serie
van onschatbare middelen om hun uit
spraak op peil te houden en hun ken
nis der taal te verdiepen.
LINGUAPHONE brengt 65 cursussen
verdeeld over 28 talen.
Een LINGUAPHONE-cursus krijgt U
tegen redelijken prijs in eigendom. Ook
kunt U een cursus HUREN tegen
slechts ƒ5,50 pi. mud. met recht van
koop onder aftrek van betaalde huur
(max. 4 mnd.). Ook huurt U van ons
een gramofoon. Afgelegen wonen is
nu geen bezwaar meer, want met
LINGUAPHONE studeert U in de gezel
lige sfeer van Uw eigen huiskamer.
Ze is en blijft de eenige methode, die
in wetenschappelijke kringen bewonde
ring en waardeering vindt. Geeft U voor
het zich eigen maken van een vreemde
taal over aan de beste linguisten uit
het vreemde land zelf: U vindt ze uit
sluitend bij LINGUAPHONE.
INSTITUUT N.V.
HOOFDKANTOOR AMSTERDAM, SPUI 25L, TEL. 31749
2e GEHOORZAAL KALVERSTRAAT 103.
DEN HAAG: Gehoorzaal,
Lange Voorhout 23a, Tele
foon 11.51.62.
ROTTERDAM: Telefonische
inlichtingen onder 40837.
NIJMEGEN: Gehoorzaal
Oranjesingel 32, Tel. 23858.
Morgen is dit blad niet meer
te vinden.
U gelieve mij nadere inlichtingen te
verstrekken.
Ik interesseer mij voor de taal.
Naam:
Straat:
Plaats:
Z. 2
Domburg. Maandagmorgen vond de
installatie plaats van het nieuw benoem
de Hoofd der Ghr. School dhr M. C.
Jellema, door den voorzitter van het
bestuur ds Nicolaï in tegenwoordigheid
■van het bestuur en personeel.
De voorzitter bedankte den heer den
Hollander, die als tijdelijk hoofd in Sep
tember bier werkzaam was geweest en
richtte hartelijke woorden van welkom
tot den heer Jellema, hopende dat hij
onder Gods zegen hier met vrucht moge
werkzaam zijn. Ook werd nog een wel
komstwoord gericht tot den benoemden
kweekeling dhr C. P. Bosselaar.
Dhr Jellema dankte hartelijk den
voorzitter voor de namens het bestuur
gesproken woorden. Hij' richtte een
woord tot mej. G. J. Brakman, die reeds
zooveel jaren hier werkzaam is en ten
Jans, toen Dorothee haar vertelde dat zij
ook een uitnoodiging had gekregen. „Het
zou al heel oneerbiedig zijn om de invita
tie af te slaan."
„Ik geloof, dat ik liever thuis blijf', zei
Dorothee. „Ik hoor eigenlijk niet tot de
ingezetenen van St. Aubyn."
„Maar beste kind, ze zouden er heel
erg door beleedigd zijn, wanneer je met
opzet weg bleef, en je weet, dat de Trefu-
sa's menschen van invloed zijn", en tante
Jans liep naar den spiegel en streek haar
krullen recht.
„Nu goed, tante, dan kunt u meteen
voor mij aannemen", zei Dorothee einde
lijk. „We behoeven niet allebei te schrij
ven."
Dorothee's onbeslistheid verliet haar
niet. Wanneer zij volgens haar gevoel
had gehandeld, zou zij geen oogenblik ge
aarzeld hebben maar alles te samen ge
nomen, meende zij' dat zij beter zou doen
met weg te blijven van het feest.
Gedurende de laatste weken had zij Ed
ward niet gezien. Zij streed een zwaren
strijd met zichzelf, en had de voldoening
te bemerken, dat zij' telkens de overwin
ning behaalde. Wanneer zij' naar Pendor-
mic ging, zou zij' den strijd geheel opnieuw
moeten beginnen.
Bovendien moest zij met Walter Smith
rekening houden. Zij had hem wel
geen beloften gedaan maar aan den
slotte tot de kinderen.
Nadat aan mevr. Jellema namens bet
bestuur bloemen waren aangeboden was
de installatieplechtigheid geëindigd.
Westkapelle. Maandagavond had de
officiëele opening plaats van de alhier
te houden Avondschool voor N.O. Aan
wezig waren o.a. de heeren Edelman,
Wethouder van Onderwijs te Vlissingen,
Wagenvoorde, directeur van de Avond
school voor N.O. te Vlissingen, Osté, secre
taris en Anker, lid der commissie van
toezicht, benevens de beide leeraars, de
heeren L. Huibregtse, teekenaar aan de
fabriek „De Schelde" en de Visser, onder
wijzer te Aagtekerke.
Mede aanwezig waren ook de beide
wethouders en drie raadsleden alhier.
D'e burgemeester, jhr mr de Casem-
anderen kant had zij' hem niet ont
moedigd, en zij was ook genegen zijn
aanbod aan te nemen, als het eenige
middel om uit de moeilijkheid te raken.
Door den predikant te huwen zou zij' ver
van Pendormic komen en natuurlijk spoe
dig Edward Trefusa en de dwaze gedach
ten, die haar zoo verschrikkelijk kwelden,
vergeten.
Zoo gingen de dagen voorbij, tot de
morgen van het feest aanbrak. Dorothee
werd wakker door het gelui der klokken,
het ongewone geschuifel van voeten en bet
rumoer van stemmen op straat. Zij had
vóór dien dag nooit zoo gevoeld, wat een
persoon van gewicht Edward Trefusa was,
en van wat een groot aantal personen hij
het lot in handen had.
Abel Beswarrich en zijn metgezellen
waren de eersten aan het Huis, en wer
den daar verwelkomd door Edward en
Mona. De eerste gaf iedereen een hand
en de laatste schonk allen tegelijk haar
glimlachjes.
De oude Peer strompelde ook heen en
weer en glimlachte of fronste zijn wenk
brauwen beurtelings. Maar hij was
slechts hier en daar zoo neerbuigend om
een band te geven. Men moet zich niet te
intiem maken met zijn pachters, zei bij.
