DE ZEEUW
SPIERPIJNEN
KLOÜSTERBALSEM
TWSitiüE BLAD
HET KIND VAN TREFUSA
Uit de Provincie
Wat er deze week voorviel
Nieuwe Werkfondswerken.
Rechtszaken
DE NIEUWE HEFFING
OP DE HUREN
VAN 2 7o.
FEUILLETON
AKKER'S
VAN
ZATERDAG 1 OCTOBER 1938, Nr 1.
In de Millioenennota is, zooals bekend,
aangekondigd de heffing van een Natio
nale Inkomsten- en Winstbelasting van
2 pet., welke zooveel mogelijk bij de bron
zal worden geheven.
De heffing „bij de bron" heeft bij vele
huiseigenaren de vrees gewekt, dat de
2 pet. zou worden geheven van de bruto
huur, hetgeen voor de huiseigenaren een
onevenredig zwaarderen druk zou mee
brengen dan voor de andere belasting
plichtigen. Immers, terwijl loonen en sa
larissen doorgaans geheel netto-inkom
sten zijn, zijn de huren dit geenszins, daar
exploitatiekosten, rente van hypotheken
enz. een aanmerkelijk deel van de bruto-
huur opeisohen. 'De resteerende werkelijke
netto-huurinkomsten zouden derhalve be
langrijk zwaarder dan andere inkomsten-
catagoriën worden getroffen, indien de
heffing van 2 pet. berekend zou worden
van de bruto-huur.
De door ons ingewonnen inlichtingen
schijnen echter voor de huiseigenaren een
minder somber aspect te openen, zegt de
„N. R. Crt".
Voor zoover wij konden
vaststellen ligt 'het in de
bedoeling der betrokken
autoriteiten wier onderzoek
echter nog niet is beëindigd o m te
trachten zoover mogelijk te
komen tot een vaststelling
van een netto -1. uur als ba
sis van de voorgenomen
heffing, d. w. z. na aftrek van
bepaalde kosten, rente van
schulden e. d.
MIDDELBURGSCHE BRIEVEN.
Amice,
Dat zou je toch heusch niet zeggen, zoo
merkte iemand dezer dagen op, dat er in
onze nette stad, met zooveel nette men-
sohen, zeer nette burgermenschen zelfs,
nog zooveel onmaatschappelijke hamste
raars zijn.
(Was het wel werkelijk zoo erg? zoo
vroeg ik.
Inderdaad, zoo verzekerde men mij, er
is hier geweldig veel gehamsterd. Het
kwaad nam hier al een vrij grooten om
vang aan. Dat bleek ook wel hieruit, dat
er zelfs een waarschuwing van het Ge
meentebestuur moest uitgaan. Een waar
schuwing met een bedreiging.
Dat iemand in alle stilte een onnoodig
grooten voorraad van levensmiddelen
gaat opdoen, wordt niet alleen met den
minder vleienden naam van hamsteren
betiteld, maar hij handelt zeer onmaat
schappelijk tegenover vele van zijn mede
mensehen en maakt de zorgen voor de
regeering onnoodig zwaarder. Steekt de
regeering een stok tusschen de beenen,
zooals vader Goljjn het zei.
De naam is minder vleiend zei ik.
Waarom? Wel de hamster is een bruin
achtig, plomp, kortstaartig knaagdier met
zwarten buik en wangzakken, zoo las ik
in een eneyclopaedie. De wangzakken ge
bruikt dit dier om daarmee veldvruchten
en graan naar haar hol te brengen, waar
haar wintervoorraden worden opgeslagen.
Terwijl ik deze letteren zit te schrijven
hebben mijn overbezorgde hamsterende
medeburgers reden om met beschaamde
kaken naar hun haastig ingeslagen voor
raden te zien en kunnen zij: er over naden
ken, hoe zij meewerkten aan de ontwrich
ting van ons maatschappelijk leven.
Niet iedereen heeft de noodige kalmte
bewaard.
Onze Gemeenteraad is in de meest
spannende uren van deze week rustig aan
het werk gebleven.
En is toch niet heel consequent geweest.
door
S. K. BOOKING.
59.) —o—
In de kamer beneden haar, hoorde zij
zwak het geluid van een mannenstem, en
toch scheen dat haar zenuwen weldadig
aan te doen. Zij zou wel naar beneden heb
ben willen gaan om zich in het gesprek te
mengen. Het gebeurde zoo zelden dat een
heer de predikanten natuurlijk uitge
zonderd op Groenoever een bezoek
bracht, dat zij het onbeleefd vond er zelf
niet bij te komen. En bovendien was Ed
ward Trefusa altijd heel vriendelijk jegens
haar geweest. Het was dwaas hem niet te
willen zien. Een tijdje later hoorde zij: zijn
stem in de gang, en dit bracht de kleur
op haar wangen terug, en deed haar hart
sneller kloppen.
„Hij gaat nu weg", zei ze tot zichzelf;
„en ik wil hem niet zien. Ik weet dat het
beter is als ik het niet doe. Ik zal hem
ontwijken tot ik over die zwakke dwaas
heid heen ben. Misschien denkt hij, dat
ik werkelijk ziek ben, of mij over iets
verstoord gevoel. Maar het doet er niets
toe, wat hij denkt. Hij zal wel nooit ach
ter de waarheid komen en dat is een
Er was een schrijven van 23 Juli 1938
van het Nederlandsche Comité der Inter-
1 nationale Vredescampagne, houdende ver
zoek instemming te willen betuigen met
een adres aan H. M. de Koningin gericht,
waarin haar werd verzocht de regeerin
gen van alle volken uit te noodigen tot
deelneming aan een op korten termijn uit
de schrijven Derde Vredesconferentie,
B. en W. hadden daarover een prae-ad-
vies. Keurig gemotiveerd afwijzend. Het
Comité werkt ongetwijfeld met nobele be
doelingen. Dat waardeeren wij zeer, zoo
schreven B. en W. En wij moeten alles
doen, wat in ons vermogen is,alles doen
wat binnen mensehelijk bereik ligt, om
een internationalen verdelgingskrijg te
voorkomen.
Maar wij' moeten er toch ook onze oogen
niet voor sluiten, zoo gingen B. en W. in
hun advies van 10 Augustus 1.1. verder,
dat de internationale politieke verhoudin
gen dermate verward en ingewikkeld zijn,
dat het voor niet-ingewijden, zooals de
raden toch ongetwijfeld zijn, onmogelijk
valt te beoordeelen of op dit ©ogenblik be
paalde stappen, practised en doeltreffend
resultaat zullen kunnen opleveren.
Laten we dit nu maar, zoo luidde het
advies, èn aan H. M. de Koningin, èn
naast haar, aan de regeering overlaten.
Iedereen was het hiermee eens.
En de Raad 'hield zich daarmee aan
hetgeen des Raads is.
Er was ook nog een ander adres.
De Onderwijzers-organisaties hebben
aan de Regeering het verzoek gericht, de
leerlingenschalen te verlagen.
Dat is hun goed recht.
En wiji voelen daar wel voor.
Eh de leden der Regeering zullen er
persoonlijk ook wel voor voelen, denk ik.
De zaak is herhaaldelijk ter bevoegder
plaatse (in de Staten-Generaal) aan de
orde gesteld. De Regeering heeft gespro
ken. En gezegd: nu kan het nog niet.
De onderwijzers-organisaties hebben
nu evenwel aan alle Gemeentebesturen ge
vraagd, adhaesie te betuigen. En vele ge
meentebesturen hebben reeds gezegd, daar
doen we niet aan mee. Dat is ons werk
niet. Bovendien, alle Nederlandsche Ge
meentebesturen kunnen weten, hoe moei
lijk het voor de Regeering is, de eindjes
aan elkaar te knoopen. En voort®, dit is
■een zaak van de Rijkswetgeving.
In plaats1 van te adviseeren: Laten de
raden 'hier buiten blijven, adviseerde ons
college van B. en W.: Laten we adhaesie
betuigen. (Een minderheid in het college
was van tegenovergesteld gevoelen.) Het
is een zaak van zoo'n groot algemeen be
lang, die we moeten begunstigen.
Dit advies was dus precies 'het tegen
gestelde van het advies over de Vredes
conferentie. Want het werken voor den
vrede is toch zeker van niet minder groot
belang.
De raad heeft met links tegen rechts
bet advies van B. en W. opgevolgd.
De 'heeren van rechts Waren niet bang,
zooals iemand opperde, maar zagen zeer
juist, wat wel en wat niet tot 's raads
taak behoort.
En de grenzen precies zien en ook te
eerbiedigen is in onze dagen al veel
waard.
Groetend,
STENTOR.
INVOERING WINTERTIJD.
Vannacht gaat de wintertijd in.
Men zette dus vanavond vóór het naar
bed gaan de uurwerken een uur achter
uit.
Men neme er verder nota van, dat
morgen de nieuwe dienstregelingen op
treinen, trams, booten en bussen ingaan.
Naar den Wieringermeer.
De namen der Zeeuwen die een boer
derij in den Wieringermeer hebben ge
pacht zijn: L. Burgers, Vud-Vosmeer; C.
A. Krijger, Rilland; A. F. de Milliano,
Waterlandkerkje; P. Minderhoud, Bor-
sele; J. G. Onderdijk, Kolijnsplaat; J. F.
M. van Wesemael, Nieuw-Namen en H.
A. v. d. Zande, Kolijnsplaat.
troost. Daar gaat hij weg. Ik zou hem
kunnen zien als ik uit het raam keek.
Dat mag ik toch wel doen. Neen, ik doe
het niet. Ik wil mij zelf van die dwaas
heid genezen, het moge kosten wat het
wil", en zij sloot haar oogen en vouwde
haar handen vast samen, en zat doodstil.
Twee dagen later maakte juffrouw Jans
die aan het venster stond, plotseling de
de opmerking:
„De jonker schijnt tegenwoordig veel
drukker met zijn bezigheden te zijn dan
vroeger. Dit is nu de derde maal van
deze week, dat hij te paard langs komt."
„Is hij vanmiddag voorbij gereden?"
vroeg Dorothee zonder van haar werk op
te kijken.
„Hij ging daar juist voorbij. Zag je
niet, dat ik voor hem boog?"
„Neen tante, ik keek niet in uw rich
ting."
„Hij schijnt iedereen op te merken. Hij
lijkt niets op zijn grootvader."
Dorothee antwoordde niet, maar eeni-
ge minuten later ging zij naar haar ka
mer, zette haar hoed op en ging alleen
uit.
„Hij zal den geheelen verderen middag
wel uitblijven", overlegde zij bij zichzelf,
„en ik zal dus veilig een bezoek op het
paviljoen kunnen brengen." En die ver
onderstelling bleek juist te zijn.
Mona was opgetogen toen zij haar zag
en zijn dwaalden den heelen middag door
worden veroorzaakt door icherpe ver
giftige atoffen, die zich ln Uw spieren
hebben vastgezet en daar ontsteking,
Elin, zwelling en atljfheld veroorzaken,
■aat dadelijk een groote pot Akker's
Kloosterbaisem halen en laat U drie
maal per dag flink daarmede wrijven.
Kloosterbalsem bevat geneeskrachtige
aromatische stoffen, die diep ln de
weefsels doordringen en daar hun gene
zende en afleidende werking uitoefenen
op de ontstoken pijnlijke spieren. De
vergiftige stoffen, die zich ln Uw spie
ren hebben vastgezet, worden opgelost.
Ge ruikt als 't ware de geneeskracht en
na elke wrijving voelt Ge de werking.
Ongeëvenaard als wrljfmiddel bij spit,
rheumatiek, splerverrekklngen, stram
heid, kneuzingen, Ischias, pijnlijke spieren
Per pot van 25
GOES.
Jubileum A. Cappon.
Dinsdag j.l. was het 25 jaar geleden,
dat de heer A. Cappon, hoofdambtenaar
der Z.L.M., in dienst trad bij deze Mij.
ZUID-BEVELAND.
Kloetinge. Vervolg verslag Raadsver
gadering van Donderdag 1.1.
Behandeling gemeente-begrooting 1938.
Dhr Buitenhuis sprak zij!n blijdschap
er over uit, dat B. en W. met een begroo
ting konden komen, waarop geen belas-
tingverhooging voorkomt. Toch maant
hij tot een voorzichtig financieel beleid.
Den post druk- en bindwerk zou dhr
Buitenhuis willen besnoeien. Volgens den
voorzitter is dat niet mogelijk.
Dhr Lankester vindt het bedrag voor
onderhoud van de woning van den ge
meentesecretaris hoog. Ook hierop kan
echter niet bezuinigd worden, daar deze
woning geschilderd moet worden.
Dhr Buitenhuis merkt op dat de ge
meentereiniging meer gaat kosten, ter
wijl dhr Lankester bij den betreffenden
post een lans breekt voor de verfraaiing
van het Marktveld.
De voorzitter vindt het onderhoud
voldoende. Thans ziet het er minder
mooi uit omdat er tegenwoordig met wa
gens over gereden wordt, teneinde water
te kunnen putten uit den vijiver.
iWeth. Straub zou wel iets voor ver
fraaiing over hebben, wanneer er werke
lijk iets moois van te maken zou zijn. On
der de hoornen, die hij' in geen geval wil
missen, wil echter niets groeien.
De voorzitter zegt dhr Lankester toe,
dat een en ander de aandacht van B. en
W. zal hebben.
Dhr Buitenhuis vraagt vervolgens of
het vervolgonderwijs wel voldoende wordt
geapprecieerd. De voorz. zegt, dat de be
langstelling in den vorigen winter
behoorlijk geweest is.
Op een vraag van den heer Lankester
zegt de voorz. dat de muziektent opge
knapt moet worden, hetgeen f 98 zal
kosten.
Bij den post „ondersteuning van werk-
loozen" dringt dhr Blomaard er op aan,
het bedrag voor kolentoeslag te verhoo-
gen met f 100 (raming f 200). Hij' wil
thans niet voorstellen een vaste kolen-
toeslag te verstrekken.
De voorz. oppert hiertegen enkele be
zwaren, en adviseert om af te wachten
hoe dezen winter de stand der werkloos
heid zal zijin. De post zou dan later al
tijd nog verhoogd kunnen worden.
Dhr Lankester stelt voor den
post te verhoogen met f 100.
Dit voorstel wordt met 4 tegen 3 st.
verworpen. Vóór: dhrn Straub, Blomaard
en Lankester.
De begrooting wordt daarna z.h.st.
vastgesteld.
het park. Dorothee was heel bedaard,
maar Mona was vol leven en opgewekt
heid en babbelde onophoudelijk. Edwards
verjaardag zou de eerste week in October
gevierd worden en dan zou er feest op
Pendormic plaats hebben.
„Grootvader wilde, dat wij dan ook zou
den trouwen", zei Mona met een heel
zwak blosje. „Maar mama wil daar niet
van hooren. Zij heeft liever, dat wij in
ieder geval tot Nieuwjaar wachten."
„Weet je, ik zie ook niet in waarom
wij zoo gauw zouden trouwen. Ik ben
nu heel gelukkig, en ik zie Ted juist
genoeg."
„Zoo?" vroeg Dorothee met eenige ver
rassing in haar stem.
„Ja. Om de waarheid te zeggen, vind
ik hem soms wel wat vervelend. Weet
je, hij wil met mij over dingen praten
waar ik niets geen verstand van heb.
Ik probeer ze te begrijpen en ik houd
mij of ik er belang in stel, maar het is
soms erg vermoeiend."
„Zoo?" vroeg Dorothee opnieuw.
„Geloof je niet, dat jij het ook vervelend
zoudt vinden als jij in mijn plaats was?"
vroeg Mona lachend.
„Ik weet niet ik weet niet en
daarna hield zij eensklaps op.
„Wat weet je niet?" vroeg Mona na een
pauze.
„Wel, ik geloof niet, dat wij in derge
lijke gevallen voor een ander kunnen
Als we er ons toe zetten een kort over
zicht te geven van de fel bewogen laatste
week van September 1938, dan valt ons
■dat niet gemakkelijk. Er is ia deze week
ontzaggelijk veel gebeurd, het was er een
van groote angst en ongekende spanning,
de oorlog was heel, héél dicht bij het
was slechts een kwestie van een paar uur
meer zoodat we zonder overdrijving
kunnen zeggen, dat het een historische
week was, waarover nog zeer lang zal
gesproken en geschreven worden. Maar
een regelmatig, gedétailleerd overzicht
van alle plaats gehad hebbende gebeurte
nissen te geven, is buitengewoon moeilijk.
De indrukken zijn zóó talrijk, dat de een
den ander als bet ware verdringt.
Het begon Maandagavond met een als
altijd felle rede van Hitler, die de gespan
nen verhouding nog moeilijker maakte.
Men kon opnieuw constateeren, dat se
dert fascisten en natienaal-socialisten
aan het bewind zijn gekomen, de bescha
ving er niet op vooruit gegaan is. Mon
vraagt zich af, hoe het eene staatshoofd
(Hitier) het andere (Bsnasj) zóó durft
en kan behandelen!
Tot dusverre heeft laatstgenoemde op
de persoonlijke beleedigingen, welke hem
van Duitsohe regeeringszijde werden aan
gedaan, wijselijk in het geheel niet gerea
geerd.
Hitler hadi met deze „fijne" rede zijn
laatste woord gesproken. De kans voor
bemiddeling was aan anderen. De fatale
datum (1 October) bleef gehandhaafd.
Engeland had intusschen aan Tsjecho
Slowijkije doen weten, dat het de regee
ring te Praag niet langer kon advi
seeren niet te mobiliseeren. Engelsohe en
Fransche ministers hadden Zondag weer
te Londen geconfereerd, met het resultaat,
dat men wel het memorandum (beter ge
zegd ultimatum) van Hitler naar Praag
zou doorzenden, maar zonder aanbeveling
om het aan te nemen. Men ging wel &c-
coord met de voorstellen van Berchtesga-
den hoe ingrijpend die ook reeds voor
Tsjecho Slowakije waren maar niet
met die van Godesberg.
Met spanning vroeg men zich af: Zóu
Hitier de geweldige verantwoordelijkheid
van een oorlog op zich nemen alleen om
dat verschil tusschen de voorstellen van
Berchtesgaden en Godesberg te bemachti
gen? Men kon het niet gelooven, dat één
Bruggen, raadhuizen, rioleering en
een tunnel.
Het Werkfonds heeft weer een aantal
werken voorbereid, waaronder enkele zeer
belangrijke. In de commissie, waarin het
Werkfonds onderhandelt over de loonen,
die bij1 de werken betaald zullen worden,
met de arbeidersorganisaties, is overeen
stemming bereikt over de volgende wer
ken.
Allereerst zal te Leeuwarden een brug
werden vernieuwd. Het is de Wirdum-
merpoortbrug, beter bekend als Beurs-
brug, die al lang een verkeersopstakel
vormt en dringend verbetering noodig
bad. Dit werk kan thans worden uitge
voerd. De som, die daarvoor noodig zal
zijn, 'bedraagt f 178.000.
Te Zevenbergen zullen rioleringswer
ken aangelegd worden tot een bedrag van
f 19.000. Voor Soeburg zal een raadhuis
gebouwd worden voor f 46.200. Te Zwolle
zal ook een brug vernieuwd worden en
wel de Diezerpoortsbrug en dit werk zal
f 139.000 kosten. Te Gilze Rijen zal tus-
scheD Rijen en D'ongen de weg vernieuwd
worden tot een bedrag van f22.000. Te
Wervers hoof zal een raadhuisje voor
f 22.000 gebouwd worden. Te Alkemade
wordt de Dorpsweg verbeterd voor 38.600
gld. en te Zwijndrecht komt een spoor-
wegtunnel in de ringdijk, die f 110.000 zal
koeten.
Bij de rondvraag zegt dhr Lankester
dat het nog al eens voorkomt dat ver
schillende straatlantaarns niet branden.
De voorz. zal dit bespreken.
Daarna ging de raad over in besloten
zitting ter bespreking van het wetsont
werp tot grenswijziging.
antwoorden."
„Neen, dat geloof ik ook niet. Maar jij
bent zoo verstandig. Je weet veel van
boeken, en ik ben maar een dom gansje,
dat nergens iets van afweet. Maar ik zeg
Edward altijd, dat hij genoeg weet voor
hem en mij samen."
Zoo praatte Mona vroolijk en ongedwon
gen voort, terwijl Dorothee haar aanhoor
de met een vragenden blik in de groote,
bruine oogen.
Edward ging dien middag na zijn
terugkeer niet weer naar het paviljoen,
wanneer hij dat gedaan had, zou hij er
Dorothee nog gevonden hebben. Hij was
niet in de stemming om Mona te ont
moeten. Hij sloot zich op in de biblio
theek en trachtte te lezen. Bijna een uur
streed hij dapper, maar hij was rusteloos
en te ellendig om ook maar de minste
belangstelling te hebben in eenig onder
werp. Hij sloot eindelijk het boek weer
dicht met een slag, slingerde het op de
tafel en begon het vertrek op en neer
te loopen. Hij was dien middag uitge
gaan in de hoop Dorothee te zien en
was bitter teleurgesteld weer naar huis
gegaan. Reeds meer dan een week was
er verloopen sinds hij haar gezien had
en hij gevoelde zich of hij het niet langer
kon dragen. Het leven was, zonder nu
en dan een blik op Dorothee, niet waard
geleefd te worden.
Toen hij den volgenden dag op het pa-
normaal mensen dat zou willen oi durven.
Maar de diep-ernstige rede van Cham
berlain van Dinsdagavond liet weinig
twijfel over. Er scbeen nauwelijks een weg
meer open om den vrede te behouden.
Was die er, dan zou de Engelsche pre
mier voor de derde maal naar Hitier ge
vlogen zijn.
De militaire maatregelen werden intus
schen intenser, Engeland en Frankrijk,
België en anderen achtten zich genood
zaakt om al het mogelijke te doen, tenein
de op het ergste voorbereid te zijn. Veel
was er, wat herinnerde aan de bange
dagen van Augustus 1914.
Woensdag scheen het Duitsche bevel
tot den opmarsch gegeven te zullen wor
den.
Eerst ontkende de Duitsche pers dat op
de gebruikelijke manier, maar later kon
het moeilijk meer geloochend worden.
Gode zij dank, is het onheil echter voor
komen. Eén herhaald beroep van Cham-
'berlain op Mussolini had succes. Een vier-
mogenbheden-oonferentie kon worden ge
houden en leidde tot een oplossing. Er
kon een besluit worden genomen, dat door
allen werd onderteekend.
Het is op dit oogenblik, nu nog niet
alles volledig bekend is, heel moeilijk om
over bet bereikte resultaat een welgefun-
deerd oordeel te geven. Daarvoor zal later
nog wel gelegenheid zijn.
Nu past ons allereerst een danktoon
jegens God den Heere, Die de gebeden, die
zijn opgezonden, beeft willen verhooren
en de wereld voor de onbeschrijfelijke
oorlogsellende heeft willen bewaren. De
nood heeft weer velen uitgedreven tot
Hem, Dien zij anders zoo vaak vergeten.
Ook voor onze Vorstin, onze Regeering
en Volksvertegenwoordiging waren het
zorgvolle dagen.
Ook hier waren militaire voorzorgs
maatregelen noodig ter bescherming van
onze grenzen, al behoefde het gelukkig
niet tot een mobilisatie van ons geheele
leger te komen. '0'p zeer korten termijn
werden tal van wetten ontworpen en aan
genomen, die de regeering de noodige
volmachten zouden geven om op militair
en economisch gebied te kunnen optre
den. En ook onze Minister-President
richtte zich door middel van de radio tot
ons volk, om het in te lichten, tot kalmte
te manen en van verkeerde daden te ont
houden.
Opgelucht en dankbaar gaan we de
nieuwe week in.
Kapelle. De grenswijziging.
Omtrent het wetsontwerp tot grenswij
ziging der gemeenten KapelleWemel-
dinge en Kattendijke deelt men ons
mede, dat de wijziging dezelfde blijft als
onlangs gemeld, met dien verstande, dat
geen verrekening inzake overname weg
Kattendijke, noch voor gronden Wemel-
dinge zal plaats hehben. O'ok was de
wensch van Kapelle dat de hofstede van
B. Burger (Jonge Boomgaards) bij Ka
pelle zou gevoegd worden. Door den heer
Burger is destijds een verzoek gericht
aan Ged. Staten om bij de gemeente Ka
pelle te worden gevoegd. Hierop is afwij
zend beschikt. D'eze hofstede zal dus aan
Wemeldinge worden toegevoegd.
Rechtbank te Middelburg.
Zitting van 30 September 1938.
Op 16 Juli j.l., des avonds ongeveer
10 uur, reed zekere G. S., veekoopman,
44 jaar, wonende te St Jansteen, als be
stuurder van een auto op den Steenschen
dijk onder die gemeente. Doordat hij blijk
baar over het voertuig geen meester was,
bereed hij den weg zigzagsgewijs, dus
hoogst onachtzaam, roekeloos en onvoor
zichtig. Het gevolg daarvan was, dat hij
op het rijwielpad dat langs dien weg is
gelegen, den dienstgeleider der belastin
gen, J. de M., die dat rijwielpad bereed in
dezelfde richting als verdachte, zoodanig
'heeft aangereden, dat deze met zijn rij
wiel kwam te vallen en daardoor licha
melijk letsel bekwam, onder andere een
hersenschudding met schedelbasisfrac-
viljoen kwam, begon Mona dadelijk van
Dorothee's bezoek te vertellen.
„Was juffrouw Grey gisteren hier?"
vroeg hij haastig.
„Zeker. Waarom ben jij niet hier ge
komen?"
„Omdat ik een dwaas was", zei zijn
hart. Zijn lippen verklaarden, dat hij
bezigheden had gehad.
„Je bent tegenwoordig ook altijd bezig",
zei ze verwijtend. „Maar we hebben je
gisterenmiddag niet gemist. Meisjes als
wij hebben altijd zooveel te bespreken."
„Was juffrouw Grey in een opgewekte
stenhming? Sprak ze veel?"
„Ik geloof wel. O, ja, dat moet ze wel
hebben gedaan. We hebben als twee oude
juffrouwen den geheelen middag gebab
beld."
„Dan is ze weer beter, veronderstel ik?"
„Beter? Ze is niet ziek geweest voor
zoover ik weet."
„Ik dacht, dat zij het misschien geweest
was. Ik heb haar in geruimen tijd niet
gezien. Ze ging zeker weer vroeg naar
huis?"
„O, neen, ze is lang gebleven. Het was
zeker acht uur voor zij wegging."
Edward zei niets meer maar voelde
des te meer en gedurende den overigen
tijd, dat hij op het paviljoen bleef, ver
veelde hij Mona niet met dingen, waar
zij geen belang in stelde.
(Wordt vervolgd.)
