DE ZEEUW
k
IndscV.
TWEEDE BLAD
Dp !1
iel er
saal is:
HET KIND VAN TREFUSA
\erbV\
Echtscheidingsrecht.
VLISSINGEN.
WALCHEREN.
ZUID-BEVELAND.
NOORD-BEVELAND
liurstof
was-
eld, is
vijdert
waar-
Id wit
jtadion
soe-
loudt.
dao
>cVrt
\o-
s\e\eo
o9en"
,es\ e°
en *°e
llburg voor een
>en (niet zieke-
ELIJK TEHUIS
(zitkamer. Aanb.
lau „Middelburg-
delburg.
JOOSLAND-
tbonnemeute1'
en door
C. POPPE'
VAN
MAANDAG 19 SEPT. 1938, Nr 297.
In een artikel door de., „Neder
lander" als hoofdartikel opgenomen,
keert Mr H. de B i e zich tegen Mr de
Geer, die niet voor het eerst bij) het be-
grootingsdebat aandrong op wegneming
van de leugenachtige practijlken bij echt
scheiding en tegen Mr Terpstra, die het
arrest van den Hoogen Raad van 22 Juni
1883 wraakte en zich tegen de uitbrei
ding van de echtscheidingsgronden ver
zette.
Daartegenover bepleit Mr de Bie het
aanvaarden van echtscheiding als oplos
sing voor een mislukt huwelijk.
In verband hiermede wijst hij op de
practijk in het ons omringende buiten
land.
„Als men de moeite wil nemen om den
tweeden druk (1938) van Internationales
Ehe- und Kindschaftsrecht van Alexan
der Bergmann op te slaan, zal men vin
den, hoe Denemarken sinds 1922 de echt
scheiding op vsel ruimer schaal toelaat,
(bl. 93), Noorwegen sinds 1918 eveneens
(bl. 442), Zweden niet minder (bl. 625).
Groot-Brittannië (bl. 264) heeft sinds
1937 zijn echtscheidingsrecht' ook ver
ruimd door toevoeging van deze twee
gronden: wreede behandeling staande hu
welijk en ongeneeselijke krankzinnigheid.
Dit laatste is een onderwerp apart.
Loopt Nederland niet het gevaar van
schijnheiligheid (et pour cause), wan
neer bet zijn echtscheidingsgronden niet
alleen uitbreidt, maar zelfs tegen het
door den Hoogen Raad ruim 50 jaar gele
den geschapen recht ingaat? Ik houd mij
overtuigd, dat de werkelijkheid aan der
gelijk recht zal weten te ontkomen.
Mag ik wat ons eigen huidig recht be
treft, nog eens te berde brengen het argu
ment, dat onze wet nu reeds „zware mis
handeling" als echtscheidingsgrond noemt
en dat er geen principieel verschil is tus-
schen de lichamelijke en de meestal veel
ernstiger geestelijke mishandeling, die de
nu ook waarlijk niet radicale Britsche
wetgever in 1937 heeft opgenomen.
Ik blijf echter de voorkeur geven aan
een bepaling in den geest van de Zwit-
sersche, reeds 30 jaar bestaande, wetge
ving die als grond noemt een zoo ver
gaande ontwrichting van het huwelijk,
dat van de echtgenooten niet gevergd kan
worden, dat het wordt voortgezet.
Prof. Mr. Paul Scholten, toch waarlijk
een autoriteit eerste klasse op juridisch
èn op Protestantsch-kerkelijk terrein, zegt
in zijn Personenrecht, bl. 257: „De wen-
schelijkheid van echtscheiding in zooda
nige gevallen van verregaande ontaard
heid van het huwelijk valt niet te ont
kennen".
Wil ik dan niets ter voorkoming van
echtscheiding? Reeds wees ik in mijn
eerste artikel op de roeping van Kerk en
alle goedwillenden, om te voorkomen en
recht te zetten, wat maar mogelijk is.
In het Maandblad voor berechting en
reclasseering van Juli j.l. heb ik gewezen
op een nieuwe practijk in Groot-Brittan
nië, waar men speciale ambtenaren ter
beschikking van de gerechten, die schei
ding van tafel en bed hebben te behan
delen heeft gesteld, welke ambtenaren tot
taak hebben, om alsnog betere verhoudin
gen tusschen de echtgenooten te bevorde
ren. Hier zon inderdaad ook voor ons
land in de periode van de „verzoenkamer"
nrofijt zijn te trekken.
Wanneer een president eens kans ziet,
op een niet-doorzetten van de voorgeno
men echtscheiding of scheiding van tafel
en bed dan mist hij thans het orgaan, om
een mogelijke verzoening te doen heklij
ven. Men 'kan in sommige steden partijen
verwijzen naar een bureau voor huwe
lijks en gezinsmoeilijkheden, maar wan
neer de presidenten voor dit verantwoor-
FEUILLETOIM
door
S. K. HOCKING.
I 50.) _0_
„Ik geef het nooit op," dacht ze, „zoo
lang or nog leven in mij is," en al haar
krachten inspannend, bereikte zij ten
slotte de dichtstbij gelegen rotspunt, die
gelukkig met een reeks natuurlijke treden
in het water afdaalde.
Mona kwam dadelijk weer tot zichzelf
toen haar voeten iets stevigs aanraakten"
en met Dorothee's hulp klom zij gemak
kelijk uit het water.
„Hoe voelt u zich nu?" vroeg Dorothee,
iie diep adem haalde.
„Och, ik weet het niet," antwoordde
van h®t hoofd tot de voeten bevend.
„Zijn -we hier veilig?"
„Nog niet heelemaal," zei Dorothee
glimlachend. „Maar we zijin er toch beter
aan toe, dan waar u eerst was."
„Moeten we weer het water in?"
„Ongelukkig genoeg zal dat noodig zijin
en we hebben geen tijd te verliezen. Het
water stijgt nog steeds."
w Wat !?oet J°en'1" klaagde Mona.
„■vanneer ik maar zoo sterk was als ui
%at bent u toch flink!"
Dorothee glimlachte medelijdend. Mona
delijke ,en teere werk de hulp van daartoe
bevoegde en bekwame maatschappelijke
werkers zouden kunnen inroepen, dan
ware in die richting soms nog wel eens
iets te doen.
Waren de ambtenaren voor de reclas
seering en kinderwetten niet reeds meest
al over-belast, dan zouden onder hen stel
lig de gewenschte krachten te vinden zijn.
Mlag ik tot slot nog eens de verzeke
ring geven, dat ik voor mijzelf onder
schrijf, wat het huwelijksformulier der
Ned. Herv. Kerk zegt, dat God een iegelijk
zijn huisvrouw als met eigen hand toe
voert en dat ik voor niemand onder wil
doen in eerbied en dankbaarheid voor het
huwelijk als levenslange levensgemeen
schap van één man en één vrouw èn op
zichzelf èn als de eenige normale voe
dingsbodem voor de kinderen van ons
volk.
Dit neemt niet weg, dat mijn advies aan
de Overheid luidt: Aanvaard de werkelijk
heid, ruim de onwaarachtige practijk op,
maar geef in navolging van zooveel an
dere landsregeeringen aan het rechtsle
ven die verruiming, waarom die werke
lijkheid roept."
(Wij kunnen wel aannemen, dat Mr
de Bie hier niet het standpunt van de
G.H. Unie vertolkt. - Red. Z.)
Strandjutter!].
Door de marechaussee te Breskens zijn
een drietal personen n.l. een schipper en
Zijn beide knechts uit Breskens, aange
houden als verdacht van diefstal van
scheepsgoederen (scheepscompas en lam
pen) van het dezer dagen tengevolge
van een aanvaring onder de Nederland-
sche kust gezonken zeeschip „Nippon".
De ontvreemde goederen zijn door de mar
rechaussee in beslag genomen. Na ver
hoor zijn de verdachten zekere F.; de
K. en v. d. V. wederom in vrijheid ge
steld.
Bij Kon. besluit is opnieuw be
noemd tot burgemeester der gemeente
Scherpenisse W. L. Klos.
Bonds Wandeltochten door Walcheren.
De turnvereeniging Achilles te Middel
burg hield o.a. Zaterdag Bondswandel-
tochten door Walcheren.
Zaterdagmiddag verschenen aan den
start 81 personen voor de 15 K.M., 45
voor de 20 en 73 voor de 30 km. Al deze
199 dames en heeren, meisjes en jon
gens hebben de parcoursen goed afgelegd
en waren op tijd binnen. Een 25-tal ka
bouters van Achilles liepen buiten het
programma om 8 km.
Er waren door de jury drie prijzen aan
te wijzen voor besten indruk, marsoh-tem-
po enz.
Eerste prijis een medaille van den heer
P. C. de Hamer te Breda, eere-voorzitter
van Achilles, werd met 99Vs punt be
haald door C.K.W.O. te Vlissingen; de
tweede een medaille van de wandelsport-
commissie van het K.N.G.V. doör de S.D.
O.A. te Middelburg met 88 Yt punt en de
derde, een medaille van het K.N.G.V.
zelve door A.V.R.E.E. te Middelburg met
88 punten.
Motorsport.
De terreinrit waaraan verbonden het
terreinkampioenschap van Zeeland, ge
organiseerd door de motorclub „Schelde-
gouwen" te Middelburg is Zaterdag ge
houden. De belangstelling, zoowel van de
zijde der deelnemers, als die van het pu
bliek had grooter kunnen zijn. Er waren
12 deelnemers en er werd in 3 klassen ge
reden n.l. in die van 125 c.c., 250 o.c. en
350 c.c.
Er werd om 3 uur n.m. gestart. De ter
reinrit was ook dit jaar zéér zwaar, zoo
dat de favorieten in de diverse klassen
hun kampioenschap niet cadeau hebben
gekregen.
Klasse 125 c.c. 1. dhr J. G. Verkerk
te Amersfoort op Eysinck 1.25.24 n; .2.
dhr K. Rus te Heer Hugowaard op D.K.
W. 1.25.50 u.; 3. dhr T. Visbach te Hille-
gom op Sparta" 1.26.10 u.; 4. dhr A.
Jansen. Den Haag, op „Sparta" 1.26.20 u.
Klasse 250 c.c. 1. dhr Joh. Bovee,
Amersfoort op Velocette 1.47.35 u.; 2.
G. Huybregtse, Middelburg op Triumph
1,55.12' u.; 3. dhr K. H. Sandberg, Voor
burg o'pi 0'.K, 1.55.33 u.
Klasse 350 c.c. 1. dhr J. v. Rijta, Arn
hem op Velocette 1.41.51 u.; 2. dhr O.
scheen slechts een kind, zooals zij daar
stond.
„Den moed niet verloren," zei Dorothee
eindelijk, terwijl zij zich oprichtte. „En
niet te veel gelet op een paar schrammen.
We kunnen vrij ver langs de rotsen loo-
pen."
„Ik wou, dat we naar den top konden
klimmen," zei Mona.
„Dat is onmogelijk," was het antwoord.
„Maar we zijn nu den hoek van de groote
baai om en iedere stap is in de goede
richting."
De eerste vijf minuten werd geen woord
gesproken. Dicht onder de rotsen blijvend,
kropen zij' voort langs en over het rif,
hun handen en voeten verwondend en
zich zelf met schrammen overdekkend.
Maar hoe pijnlijk dit gedeelte van den
tocht ook was, toch vond Mona het niet
zoo erg als weer in het water te gaan.
„Moet het heusch?" vroeg Mona, toen
zij op een plek kwamen waar de rots steil
in zee daalde.
„Wanneer we spinnen waren, zouden
we er misschien tegen op kunnen klim
men," zei Dorothee flauw lachend, „maar
ik zie niet in hoe twee meisjes alleen
daar boven op zouden komen."
„O, wat bent u toch flinkl" zei Mona
als bij opwelling. „U maakt mij be
schaamd over mijzelf."
„Het is nu geen tijd voor zulke dingen,"
antwoordde Dorothee. „Maar zie eens,
juffrouw Juliff komt aan het strand met
Schoots te Rotterdam op B.S.A. 1.43.35 u.
Respectievelijk werden door de ver-
verschillende klassen 12, 15 en 15 ronden
verreden.
Jubileum Leger de» Heil*.
Het Leger des Heils herdenkt deze
week het feit, dat het vóór 50 jaar in Vlis
singen zijin arbeid begon. Zaterdagavond
is dit feit herdacht in een wijdingsure.
Deze dienst werd vereerd met de te
genwoordigheid van den leider van het
Leger des Heils in Nederland, komman-
dant Bouwe Vlas en mevr. Vlas. Mede
werd de samenkomst bijgewoond door
burgemeester van Woelderen.
Majoor Jac. Smael, divisie-officier van
Zuid-Nederland, verwelkomde allen. Spr.
herinnert er aan, dat het pas twee jaar
geleden is, dat werd herdacht hoe het Le
ger des Heils 50 jaar geleden in Neder
land voor het eerst optrad. Het Leger
heeft dus al spoedig zijn weg naar Zee
land gevonden. In het begin werden de
Heilsoldaten met wantrouwen, ja zelfs
met spot begroet en veel tegenwerking
werd ondervonden. Doch alle miskenning
en tegenwerking ten spijt, is het Leger
gegroeid en heeft zijn plaats, door Gods
genade veroverd.
Als wij' op deze 50 jaren terug zien, op
den grooten zegen ons door God geschon
ken, dan past de erkenning: „Dit is van
den Heere geschiedt en het is wonderlijk
in onze oogen".
Spr. wekte op trouw te blijven aan de
Legervlag, te strijiden voor Jezus, en Zee
land en Nederland te winnen voor den
Heiland.
De heer Van Woelderen sprak vervol
gens er zijin blijdschap over uit, dat hij
hier als hoofd der gemeente uiting kan
geven aan zijn waardeering voor den
geestelijk-socialen arbeid door het Leger
der Heils in Vlissingen gedurende deze 50
jaar verricht.
Spr. wees op de schoone taak van het
Leger des Heils en de algemeene waar
deering, welke deze arbeid thans onder
vindt tot in de hoogste kringen van ons
volk, ja zelfs bijl H. M. de Koningin.
Spr. eindigde met den wensch uit te
spreken dat ook in de toekomst het Leger
des Heils in getrouw en zelfverlooche
nend dienen met dezelfde toewijding en
Christelijke liefde zijn gezegend werk
moge blijven vervullen.
Ko<mmandant Vlas bood hierop uit het
diepst van zijd hart zijn gelukwenschen
aan het jubileerende corps aan. Het is
moeilijk te zeggen hoeveel zegen de ar
beid van het Leger des Heils in Vlissin
gen heeft gebracht.
Dat is niet in cijfers en getallen vast te
leggen, maar het was van ontzaglijke
waarde.
Doch al was er maar één mensch tot
Christus gebracht in deze 50 jaren, dan
was er nog reden te over God te dan
ken.
Spr. wees op den gewichtigen arbeid
van het Leger des Heils, vooral in dezen
tijd. Duizenden en duizenden vallen van
het geloof af, vervreemden van allen gods
dienst. De geestelijke nood, vooral in de
groote steden is geweldig groot. Tot die
allen wil het Leger komen met de bood
schap des Heils, ook in het lenigen van
socialen nood.
De secretaris van het corps te Vlissin
gen, dhT Geratel, sprak zijn dankbaarheid
uit namens alle makkers, jegens Kom-
mandant Vlas voor wat hij voor het Leger
heeft gedaan. Spr. overhandigde den
kommandant een album, waarin verschil
lenden hun getuigenis hadden geschreven,
waarvoor de kommandant hartelijk dank
betuigde.
Nog spraken Zr Step en Br Bijl, die
uiting gaven aan hun vreugde over dezen
middel van het Leger des Heils.
Mevr. kommandante Vlas wenschte of
ficieren en soldaten geluk met dit heug
lijk jubileum. De toekomst is donker, doch
God is getrouw.
Majoor Smael deelde mede, dat vele ge
lukwenschen zijn ontvangen.
iHierna sprak kommandant Vlas de
aanwezigen toe naar aanleiding van
Openbaringen 10 5 en 6. Aan het slot
werd staande gezongen „Vat gij1 mijln beide
handen", waarna mevr. Vlas met dank
gebed eindigde.
een heel pak doeken, naar het schijnt. Nu
opnieuw in het water."
Gelukkig was de inham niet groot en
na een uitputtende worsteling van een
paar minuten klommen zij doodmoe en
hijgend op een nieuw rotspunt.
Hier bleven zij verscheidene minuten
zitten; geen van beiden voelde neiging om
te spreken. Mona zag er uit of zij ieder
oogenblik in zwijm zou vallen en Dorothee
voelde zich of alles onder haar voeten
wegzonk.
„Maar dat mag niet gebeuren," zei zij
plotseling vastbesloten. „Iets opgeven,
wanneer de overwinning zoo dichtbij is,
zou laf zijn. Kom, juffrouw Trefusa, bent
u gereed voor een nieuwe klimpartij?"
„Kent u mij?" vroeg Mona met plotse
linge belangstelling.
„Natuurlijk kent iedereen in St. Aubin
u", zei Dorothee glimlachend.
„Eh wie bent u dan?" vroeg Mona vlug.
„Ik heb uw gezicht meer gezien, daar ben
ik zeker van."
„Eens, geloof ik."
„En waar was dat dan?"
„In het dorp toen ik omringd was door
een troep gillende jongens die een hond
doodmartelden."
„O ja, nu weet ik het; en Ted was altijd
verschrikkelijk nieuwsgierig wie dat wel
geweest kon zijn. Hoe heet u dan?"
Dorothee moest trots haar vermoeid
heid glimlachen om die plotselinge be
langstelling van haar rillende lotgenoote.
Rittem. De jury voor de verschillende
versieringen en verlichtingen op het ju
bileumfeest kwam tot den volgenden uit
slag. Bij gelijk aantal punten werd geloot.
A. Versierde wagens: 1. Chr. Meisjes-
vereeniging 25 p,; 2. Bijz. Vrijw. Land
storm 23 p.; 3. Burgerwacht 23 p,
B. Versierde rijwielen: 1. Gorrie En
ters 26 p.; 2. Annie Vink 22 p.; 8. Jan
de Wijze 20 p.
C. Versiering en verlichting van parti
culiere woningen: i. J. D. Koppejan 53
p.; 2. G. Koppejan Jz. 53 p.; 3. Jac.
Schout Az. 51 p.
Van bovengenoemde bekroningen had
de Oranjevereeniging geldprijzen beschik
baar gesteld. Aan de ruiters And. Breel
en J. Marijs werd ieder nog een troost
prijs geschonken voor hun prachtig ver
sierde paarden.
Soeburg. De feestelijkheden.
Vrijdagavond werd een samenkomst in de
Ned. Herv. Kerk gehouden waarin als
sprekers optraden dhrn Gabriëlse, de
burgemeester en Ds Spijkerboer. Zater
dag was het de hoofddag der feesten.
's Morgens 11 uur werd bij het ge
meentehuis een kinderzanghulde ge
bracht door de leerlingen der scholen
waarna elk kind een blijvend aandenken
ontving zijnde een Gero zilver lepeltje
met inschrift 6 Sept. 18981938. 's Mid
dags 2 uur vond het bloemencorso
plaats waaraan door verschillende wa
gens, groepen, fietsen enz. werd deelge
nomen. Alle deelnemers hadden het er
op gezet moeite noch kosten te sparen
om dit te doen slagen.
Om 6.30 uur had de opvoering plaats
van het openluchtspel „De bloeiende
Oranjebloem", waarin door declamatie en
tableaux een beeld werd gegeven wat ons
Oranjehuis voor ons land en volk was
en nog is. 's Avonds werden door twee
muziekkorpsen concerten gegeven. Het
feest eindigde met een gondelvaart. Het
was half elf toen de burgemeester dit in
alle opzichten zoo geslaagde feest sloot
met een driewerf hoera op de Koningin.
Het dorp was buitengewoon mooi ver
sierd en verlicht. De belangstelling ooik
van buiten af was zeer gToot.
Domburg. De gemeente heeft de be
schikking gekregen over een „hooipeil-
ijzer". Indien een landbouwer vermoedt
dat hij hooihroei in zijn stapel heeft, kan
hij dit kenbaar maken, waarna met dit
peilijizer zal onderzocht worden of het
vermoeden juist is.
Zaterdagavond kwart voor elf wer
den de leden der vrijwillige brandweer ge
waarschuwd dat er brand was. Eén voor
bijganger had opgemerkt dat het zonne
scherm bij den heer G. P. in de Noord
straat in brand stond. Waarschijnlijk is
vanuit het gebouw zelf of vanaf de straat
er een brandende cigaret, althans iets
brandbaars opgeworpen. De bewoners,
bijlgestaan door buren en voorbijgangers,
konden het vuur blussohen. De brandweer
behoefde geen water te geven.
Koudekerks. Als slot van het seizoen
zal door het muziekgezelschap „Voor
waarts" (directeur dhr S. Sanderse) Don
derdagavond te 8 uur op het Zand en de
Nieuwe Vlissingsche weg een muzikale
wandeling worden gehouden en Zaterdag
avond a.s. een fakkeloptocht op 't dorp.
Arnemuiden. Zaterdagavond werd be
gunstigd door heerlijk zomerweer alhier
door de leerlingen van de school met den
Bijbel, in combinatie met de leerlingen
van beide scholen van N. en St. Joosland
met begeleiding van het muziekkorps
„Oefening na den Arbeid", van N. en St.
Joosland, onder leiding van dhr P. Me-
liefste, de kleppermarsch met veel animo
uitgevoerd.
O'p verzoek werd de marsch nog een
maal herhaald.
Na afloop der kleppermarsch concer
teerde het Nieuwlandsch muziekkorps het
verdere van den avond.
De fontein was bij deze gelegenheid
nogmaals in werking gesteld.
Westkapel Ie. Met ingang van 16 Oc
tober is alhier benoemd tot adjunct op
zichter 2e klas van den polder Walche
ren de heer A. Boone te Oostkapelle.
„Volg mij' spoedig", zei ze. „We moeten
ons bloed in omloop houden, ik zal u alles
van mijzelf vertellen, wanneer we een
maal over de rotsen zijn,"
Het was een zware tocht. De rotsen wa
ren scherp en zij waren te zwak en te
uitgeput om hun weg met zorg uit te kie
zen. Het bloed vloeide van hun handen
en voeten, en wees maar al te duidelijk
den weg aan waar zij langs gekomen
waren.
En ejjadelijk scheen alles nog vergeefs.
Een breeds haai, die droog was toen Do-
rathee haar menschlievenden tocht aan
ving, was door den opkomenden vloed
gevuld, en er schoot geen anderen weg
over dan door het water.
Dorothee kreunde en liet zich op de rots
neerzinken. Zij voelde, dat haar kracht
uitgeput was.
Mona kwam dicht bij haar en sloeg
haar koude armen om haar hals.
„Het doet er niets toe," zei ze. „God
heeft ons leven gespaard."
HOOFDSTUK XVIII.
Een storend element.
Dorothee was meer uitgeput dan Mona.
Haar kracht had zij overschat. Ter wille
van Mona had zij zich flink betoond.
Maar er was een grens aan haar krachten
en toen zij op den hoek van de laatste baai
op de rotsen zat wist zij, dat zij geen
Rilland-Bath. De brand van Vrij
dag. Naar aanleiding van den brand op
de hofstede van den heer M. Boonman,
alhier op Vrijdagnamiddag j.l., waarbij de
groote schuur met den geheel daarin ge
borgen graanoogst in vlammen opging,
heeft de politie alhier een onderzoek naar
de oorzaak van den brand ingesteld. Hier
uit is gebleken dat 3 jongens zekere J. M.
v. d. G. oud 7 jaar, J. G. oud 8 jaar, en M.
L. W. oud 7 jaar den brand hebben aan
gestoken. Nadat zij eerst in de schuur een
vuurtje hadden gestookt, hadden zij op 't
eind van de schuur een strooklamp aange
stoken, waarvan het vuur spoedig naar de
schuur oversloeg, met het bekende gevolg.
Zij hebben voor den burgemeester een vol
ledige bekentenis afgelegd.
Vrijdagmorgen omstreeks half 12 bij
het passeeren van den sneltrein, naar de
richting Vlissingen stond bij1 het passeeren
van wachtpost 19 alhier, het draaibare
afsluithek van den overweg open. Het hek
was naar den binnenkant der spoorlijn
opengezet en werd door den trein ge
grepen, uit de hengsels gelicht en een eind
meegesleurd. De machine van den trein
werd hierdoor beschadigd, hetgeen werd
bemerkt toen de trein te Krabbendijke
tot stilstand werd gebracht. Door de po
litie wordt een onderzoek ingesteld.
Oudelande. Zaterdagavond hield de afd.
van den Vrijw. Landstorm haar jaarlijk-
schen schietwedstrijd. De prezen werden
als volgt behaald: le pr. G. Harthoorn 93
punten; 2e pr. M. Schippers 92 p.; 3.
pr. M. Kloosterman 91 p.;4e pr. C. Schou-
wenaar 90 p.; 5e pr. Joh. van 't Veer Az.,
85 p.; 6e pr. P. Potter 84 p.; 7e pr. J.
Schipper 83 p.; 8e pr. Joh. v. 't Veer Mz„
81 p.; 9e pr. C. Korstanje 79 p.; 10e pr. G.
Douw 73 p.; lie pr. J. de Vrieze 65 p.
Waarde. Een oude geschiede
nis. Door de politie te Waarde werd
aangehouden zekere J. B„ schippersi-
knecht, zonder vaste woon- of verblijf
plaats, die er van verdacht wordt zich
in 1936 te Waarde te hebben schuldig
gemaakt aan oplichting ten nadeele van
een inwoner dier gemeente. B. zal ter be
schikking van de justitie worden gesteld.
Kapelle. De heer G. Traas, opvolger op
de vrije lijst van wijlen den heer P.
Fraanje, heeft zijn benoeming tot lid van
den Raad dezer gemeente aangenomen.
Wolfaartsdijk. Aangaande de inbraak
bij den landbouwer C. P. Koeman op
Woensdag j.l. vernemen wij dat de da
ders bij de politie bekend zijn en dat reeds
een groot gedeelte van het gestolene is
teruggevonden.
De politie die met voortvarendheid op
trad heeft Zaterdag een drietal verdach
ten gearresteerd Naar wij vernamen
heeft een hunner, een zekere v. D. uit
Nieuwdorp, reeds een bekentenis afge
legd.
lerseke. De verzending van mosselen
gaat in stijtgende lijn. Naar Brassel gin
gen plm. 1900 ton, naar Mechelen 1500,
naar Antwerpen 500. Naar andere deelen
van België en naar NooTd-Frankrijk plm.
500 ton, te zamen dus 4400 ton, meest 2e
soort a f 2,30. De vraag naar eerste soort
is gering, daar deze mosselen wel in
schelpgrootte, maar niet in vischgewicht
uitblinken.
Kruiningien. Vrijdagavond had de eind-
vergadering plaats van de feestcommissie.
De voorzitter, dhr H. G. Baarens, memo
reerde het prachtig geslaagde feest op 31
Aug. en bracht dank aan het Gemeente
bestuur, de verschillende commissies, de
buurtverenigingen, de burgerij, alsook
dhr Van Hootegem voor het beschikbaar
stellen van het terrein.
De penningmeester, dhr A. Kostense,
deed rekening, waaruit bleek, dat de ont
vangsten bedroegen f400,06, de uitgaven
f 400,65, een te kort van f 0,59.
Hansweert. Dhr H. van Leeuwen, ma
rechaussee alhier, is met ingang van acht
October a.s. benoemd tot agent van politie
te Ridderkerk.
Kolijnsplaat. Donderdag vergaderde de
Chr. Hist. Kiesvereen. met het oog op het
heengaan van den voorzitter, Ds M. Bons.
In zijn openingswoord herdacht de voor-
meter meer kon zwemmen om haar leven
te redden.
Mona scheen niet in staat alleen eenige
poging tot redding te doen. Zij kon de be
velen van een ander volgen, maar had
geen macht om een initiatief te nemen,
en toen zij Dorothee de hoop zag opgeven,
gaf zij die ook op.
Mona had den moed niet geheel en al
verloren en met het gevaar voor oogen
misschien den dood was zij even kalm
als Dorothee. Dat kwam ongetwijfeld ge
deeltelijk van de omstandigheid dat zij
Dorothee's levendige verbeeldingskracht
miste en dat haar verlangen om te leven
niet zoo 'hevig was als bij Dorothee. Toch
zou Dorothee, wanneer zij alleen was1 ge
weest, hebben toegegeven aan de zwakte,
die zich van haar meester maakte, en zou
zij gebeden hebben, dat het einde kwam.
Maar de aanblik van Mona drong haar tot
verder volhouden.
„Ik kan alles niet heel duidelijk meer
zien", zei ze zwak, met energie zich ver
zettend tegen de vreemde dofheid die haar
beving. „Maar ik geloof,dat het water
hier niet erg diep kan zijn".
„Ik geloof, dat het in het geheel niet
diep is", riep Mona, die over den rand in
het water keek.
„Het is vaak dieper dan het lijkt", zei
Dorothee zwak.
(Wordt vervolgd.)
