DE ZEEUW
Stop dien hoest
ABDIJSIROOP
TWEEDE BLAD
Een belangrijke regeerings-
periode.
HET KINO VSN TREFUSA
Openbaar en Bijzonder
Onderwijs.
AKKER's verstèrkte
Het geval-Duys.
Wat er deze week voorviel
Koop eerst een andere tandpasta
Kerknieuws.
F E U L L E T O N
VAN
ZATERDAG 13 AUG. 1938, Nr 266.
Als straks Hare Majesteit Koningin
Wilhelmina mag herdenken, dat zij veer
tig jaar geleden tot den troon "werd geroe
pen, dan mag iZij en met Haar heel ons
volk op een zeldzaam 'belangrijke regee-
ringsperiode terugzien.
Want er is wat gebeurd in deze veertig
jaren.
De politieke kaart van Europa beeft een
radicale wijziging ondergaan.
Oude Vorstenhuizen, die onwankelbaar
schenen, zijn ondergegaan en nieuwe
machten zijn opgekomen.
Odk voor ons land wasi het een tijd
van ontwikkeling en van groote spanning
tevens.
Terecht kon 'C. K. E1 o u t in zijn „Fi
guren en Momenten" in het „Alg. Han-
1" schrijven:
Geen Nederlandsoh Staatshoofd heeft,
sedert het herstellen van onze onafhan
kelijkheid, een zoo belangrijken en bewo
gen, maar ook zoo uiterst moeilijken tijd
beleefd als Zijl.
De ondergang van een regime, dat
een halve eeuw oud was, de opkomst van
een geheel nieuwe regeeringsmeerderheid
en, daartegenover, van een geheel nieu
we, deels revolutionaire en tot v<5ór kort,
anti-monarohalle en anti-nationale oppo
sitie.
De opkomst ook van nieuwe lei
dende maatschappelijke klassen: die van
de arbeiders onder de stuwing der soci
aal-democratie en die van de kleine bur
gerij1 door de werking van den wereld
oorlog. En het wegzinken van de oude
leiders en, met hen, van veel' traditie.
D'rie grondwetsherzieningen, een revo
lutionaire staking, een wereldoorlog, die
vier jaar duurde, met herhaalde gevaren
voor ons 'land en met een revolutie-poging
en nieuwe huitenlandsche dreigingen
daarna, een wereldcrisis met het „um-
werten" van affile financiëele, economische
en mo reele waarden in het ver
keer der volkeren, een nationale smaad
als die van de Zeven Provinciën, het ver
val en het herleven van ons nationaal be*
sef, het omwentelen, dichtbij1 ons en ver
af, van oude staatsvormen en -begrippen,
en het verrijzen van geheel nieuwe
maar gelukkig, daartegenover, 't behoud
van onze onafhankelijkheid, het gespaard
blijven voor de hel van den oorlog en de
in alle opzichten bewonderenswaardige
ontwikkeling van Nederlandsoh-Oost-
Imdië.
Het is een ontzaggelijke tijd ge
weest en hij' is dat nog steeds. En nu
is het één der grootste zegeningen geweest
misschien wel de grootste die ons land
in heel dit veertigjarige tijdperk onder
vonden heeft dat het altijd dezelfde
figuur bleef die, als Staatshoofd, daar als
een 'vaste rots bleef staan te midden van
al wat woelde en wentelde en viel en op
rees.
Mannen die tot de grootste politieke
figuren hebben behoord laat ons alleen
maar denken aan Kuyper, Lobman, No-
lens, Cort van der Linden, Treub, Co'lijn
zijn gekomen en, op den laatste na,
reeds weer van ons heengegaan, politieke
machten zijn verkruimeld en politieke
machten zijn ten troon gestegen, partijen
hebben elkaar in verbond gevonden en
partijen hebben elkaar soms tot gouverne-
menteele machteloosheid toe bestreden...
maar de Koningin is, boven dat alles, on
wrikbaar gebleven: Saevis tran-
guilla in undis.
De kracht der constitntioneele monar-
ohie op haar best is, in de figuur van de
Koningin Wilhelmina, waarlijk wel bui
tengewoon sprekend gedemonstreerd. Zóó
zelfs, dat zij allengs, uitsluitend door haar
strikt constitutioneel regeeren, zelfs een
door
S. K. HOCKING.
2D
>,Ik wist, dat jelui vreeselijk verbaasd
zoudt zijn", zei Abram eindelijk, „en als
ae zaken stonden zooals in den beginne,
zouden jelui 't misschien nooit hebben ge-
weten. Maar er is een verandering geko-
fflen en jelui moet bet dus weten."
«Dus is een van ons niet uw zoon?"
vroeg Edie met trillende stem.
»Dat is zoo, Edie, zuchtte Abram. Het
was zoo en hij vertelde haastig de
geschiedenis, die de lezer al kent. Edie en
ed zagen elkander en toen Abram aan,
et bleeke, angstige gezichten, maar geen
a beiden durfde de vraag te doen, die
P hun eigen lippen was, en Abram had
^en moed niet het hun ongevraagd te
eggen. „Jullie ziet, dat er sprake is van
^?°te bezittingen" vervolgde hij1, als
1 "e hij tijd winnen. „Pendormic is een
ooie plaats. In mijn jonge dagen woonde
er niet ver vandaan. Het is of ik alles
er terugzie, „Heide Hoek" was een
dorrrr E nu behoort het bij Pen-
od ^ram stond van zijn stoel
en ging twee- of driemaal de kamer
groot deel (waarschijnlijk wel de meerder
heid) van de sociaal-democraten tot dezen
regeeringsvorm bekeerd heeft.
Ja, zoo is het.
Koningin Wilhelmina rustig temidden
van de woedende baren.
Omdat zij' zich als haar grooten
voorganger verbonden weet met den
Potentaat der potentaten.
In verband met de wonderlijke uit
latingen van den voorzitter van bet Ne-
derlandsch 'Onderwijzersgenootschap ves
tigen wij de aandacht op wat deze week
„De School met den Bijbel"
schreef:
Openbaar regel; Bijzonder aanvulling.
Zoo is de ware toestand nog steeds.
'Het omgekeerde van ons ideaal.
Maar: Zoo wil de Wet op het L.O. het
nu eenmaal.
Dat leert Amsterdam ons bij vernieu
wing.
In deze gemeente zal men binnen af-
zienbaren tijd in een bepaald stadsdeel
aanvangen met den bouw van 2250 wo
ningen. Verwacht wordt, dat ze om
streeks Mei 1939 gereed zullen zijn.
Nu was het de gewoonte om in der
gelijke gevallen reeds van te ivoren een
aantal openbare scholen te bouwen.
Daarbij ging men dan gewoonlijk niet
al te karig te werk. Noch in kwaliteit,
noch in kwantiteit. Met het gevolg, dat
verscheiden van deze scholen nimmer
voor hun bestemming, t. w. bet geven
van openbaar onderwijs, zijn gebruikt.
Dat heeft de hoofdstad tonnen gelds
gekost.
Door deze ervaring geleerd, willen B.
en W. nu anders handelen.
Als er 2250 woningen gebouwd wor
den, moet er natuurlijk schoolruimte zijn.
Naar schatting voor ongeveer 700 leer
lingen o|pi openbare scholen.
Daarom stellen B. en W. den Raad voor
om in dat stadsdeel een definitief gebouw
te stichten, zijnde een dubbele school met
tweemaal zeven klasselokalen en een gym
nastieklokaal. Kosten in totaal f 174.000.
Bovendien zal een houten hulpscbool
■gebouwd worden met tweemaal acht k'as-
se-lokalen en een gymnastieklokaal. Kos
ten.neen, lezers, schrik nu maar niet,
als de 'hoofdstad iets doet. doet ze 'het
goed, ook al is het een houten hulpischool
kosten f 136.700. Vraag me als het
u belieft niet, dat cijfer toe te lichten.
't Moet alles zoo zuinig mogelijk beke
ken zijn door den dienst van Publieke
Wenken.Dat zegt toch genoeg?
In totaal vragen Burg. en Wethouders
alvast f 310.700 aan voor den bouw van
openbare scholen in een nieuw aan te leg
gen stadsdeel, waar in Mei 1939 de eer
ste bewoners zich komen vestigen.
En ik meen bet in vollen ernst
B. en W. doen niet anders dan hun plicht
'Grondwet en L.O.-wet leggen hun dezen
plicht op.
Immers:
Openbaar o nderwijaregell
En het Bijzonder Onderwijs?
Och, dat kunt ge nu zelf wel aanvul
len. Als in Mei 1939 'de nieuwe wonin
gen betrokken worden en de Openbare
scholen hun deuren wagenwijd openzet
ten,
dan zijn daar ook evengoed on Iers, die
Christelijk onderwijs voor hun kinderen
willen.
Maar voor hen geldt de regel:
Eerst wachten tot de „groote broer"
verzadigd is en de drie-ton-kostende-
openbare-soholen bezet raken.
Eerst wachten tot er 125 handteekemn-
gen bij elkaar „gescharreld" kunnen wor
den
dan 'gelden aanvragen
dan een school bouwen
en dan is het stellig 1941
Dat is de regel.
Zoo willen 'Grondwet en L.O.-wet het.
Immers:
Bij zonder onderwijs aanvul
ling I
rond.
„Houden ze daar paarden en rijtuigen
en zoo meer?" vroeg Ned met schitteren
de oogen
„Ja, een menigte. 0, ik kan je zeggen.
Pendormic is een mooie plaats!"
„Maar u heeft ons nog niet verteld",
zei Edie, eensklaps moed vattend, „wie
wie van ons beiden het is." En zijn
gewoonlijk kalme oogen schitterden van
opgewondenheid.
„Dat zal ik jullie zeggen", bracht Abram
met moeit uit, terwijl hij de hand in de
zij drukte. „Ik verwacht mijnheer Carve
hier elke minuut."
Abram's lippen bewogen zich, maar er
kwam geen geluid. Hij had een gevoel,
alsof hij stikken zou. Hij wierp de deur
open en ging in den kleinen tuin. D'e fris-
sche lucht en de heldere zonneschijn
scheen het wilde kloppen van zijn hart
tot kalmte te brengen.
De jongens volgden hem, want zij wa
ren bijna even opgewonden als hij.
„Het is Ned, is 't niet vader?" vroeg
Edie, naar Abram gaande en zijn harde
hand in de zijne nemend.
Abram wierp een smeekenden blik van
den een op den ander.
„Ben ik het vader?" vroeg Ned met be
vende lippen.
Het bleeke gezicht van den armen
man was pijnlijk verwrongen, maar hij
beheerschte zich.
i De schrijver wijst er dan verder op, dat
er, sinds nu 50 jaar geleden dank 'zij de
wet-Mackay de eerste subsidie voor de
Bijzondere scholen toegekend werd, zeer
veel veranderd is.
Het Bijzonder onderwijs toen nog 'klein
wat betreft het aantal scholen en leer
lingen, telt nu ruim 2/3 van het aantal
scholen en ruim 2/3 van het aantal leer
lingen.
IHet 'Openbaar onderwijs telt nog 1/3
deel.
D'ie verhoudingen zijn precies omge
keerd. En wat is er in ander opzicht voor
het onderwijs veel veranderd.
Aleen:
In de wetgeving is het principe
gelijk gebleven:
Die Openbatri'e ischiool regel';
de Bijzondere aanvulling.
Wanneer zal dat principe veranderen?
Wanneer zal onze oude leuze werkelijk
heid worden?
Nadert die Lijd?
welke U overdag kwelt en 's nachts belet
te slapen. Stop dien hoest direct, maar
bedenk dat die hardnekkige hoest-buien
alleen maar kunnen worden verdreven door
een krachtig en doeltreffend werkend mid
del: de nieuwe verstèrkte Abdijsiroop,
Abdijsiroop ls vanouds een natuurlijk kruiden
middel, bereid uit oude beproefde geneeskruiden,
Welker verrassende werking op aandoeningen der
edemhallngs-organen wordt erkend en geroemd.
Bovendien echter ls ln de nieuwe Abdijsiroop nu
nog toegevoegd de krachtigste hoest-bedwingen-
de stof welke er bestaat, namelijk de „codeïne".
De nieuwe versterkte Akker's Abdijsiroop ver-
eenigt dus nu in zich de zachte maar grondige
werking der geneeskruiden en de snelle zeer
kTachtige werking der codeïne en daarom noemt
men Abdijsiroop: ,,'s Werelds béste Hoest-slroop".
Placon 90 ct., f 1.50, f 2.40, f 4.20. Overal verkrijgbaar.
Hoe grooter flacon, hoe voordeeliger het gebruik.
D'e jongste omzwaai vain den heer Duys,
die ten slotte bij de N. S. B. schijnt te
recht gekomen te zijn, geeft „De Mor
gen" deze kantteekening in de pen:
„Het geval-Duys zal op zichzelf weinig
belangstelling meer trekken. Het verdient
nochtans belangstelling, onrdat men bier
weer een sprekend geval heeft van het
einde van onbeheerschte, onevenwichtige
geesten. De man, die eerst een van de
meest populaire figuren was in de S.D.
A.P., de afgod van debatvergaderingen,
eindigt met toe te treden tot een bewe
ging, wellke alle staatkundige vrijheid aan
den staatsburger ontneemt Het is niet het
eenige geval van het verdwijnen van
luidruchtige en fanatieke figuren uit het
milieu, waaruit zij zijn voortgekomen,
om ofwel gpheel en al uit 'het oog te ver
dwijnen, ófyvel hun bedil ih de vlucht te
zoeken aan den overkant. Men vindt zul
ke gevallen ook in andere partijen, ook
bij ons zelf. Figuren, 'die om 'hun talent
een aanwinst voor de partij1 zouden kun
nen zijn of worden, zijn door hun onbe-
beerschtheid terecht gekomen bij onbe
duidende groepjes of geheel uit bet oog
verdwenen. „Jongeren" van tien of meer
jaren geleden, die toen bun kracht het
meest zochten in het uitschelden van tal
van politieke en andere figuren onder
ons, kan men thans vinden onder de vul
gaire penvoerdeis in scheldblaadjes van
fascistische bewegingen.
Al wat zijn kracht zoekt in 'het nega
tieve en blijk geeft van onbeheerschtheid,
van gebrek aan die matiging en dien
christelijken geest weïken ons levensbe
ginsel vraagt, verloopt uiteindelijk in bet
moeras."
„Neen, Ned", bracht hij met moeite
uit. „Edie moet weg."
„Ben ik de kleinzoon van mijnheer Tre-
fusa?" vroeg de knaap met een vreem
den, vragenden blik in zijn oogen.
Abram knikte, want hij kon niet spre
ken.
Edie stond onbeweeglijk, met neerge
slagen oogen en lippen, waaruit alle kleur
was verdwenen.
Ned vloog onstuimig op hem toe en
kuste hem.
„Ik ben blij, dat jij rijk zult worden,
Edie!" zei hij. „D'an kun je naar de aca
demie gaan en alle boeken koopen, die
je noodig hebt. Maar ik zal je vreeselijk
missen", en zijn oogen vulden zich in
een oogenblik met tranen, die hij dapper
wegveegde.
Edie sloeg de armen om hem heen en
zijn eigen oogen werden vochtig.
„Jij hadt het moeten zijn, Ned. Je
houdt toch zooveel van paarden, en
„Neen, Edie, ik zou nooit een heer wor
den", antwoordde Ned. „Ik ben een ruwe,
wilde jongen, geschikt voor Australië,
maar ik zou nooit gepast hebben voor
heer van een kasteel."
„Maar heb je dan juist niet gehoord,
dat mijn vader ook wild was? O, het is
vreemd, dat ik niet op hem gelijk."
„Maar je bent een heer, Edie. Je bent
altijd netjes en vriendelijk geweest. Het
is je natuur. En ik ben erg trotsoh op je."
Er is in den internationalen politieken
toestand althans op één punt eenige ont
spanning gekomen.
De opmerking, de vorige week gemaakt,
dat 't den schijn bad, dat R u s 1 a n d en
Japan aan een minnelijke schikking
van het gerezen conflict de voorkeur zou
den geven, is juist gebleken.
Nadat er in de afgeloopen dagen vrij
hevig gevochten was en beide partijen
om bet hardst verkondigden, dat hunne
eischen moesten worden ingewilligd, is het
gister tot een voorloopige wapenstilstand
gekomen. En dat geeft hoop, dat het zal
gelukken in onderling overleg, een oplos
sing te vinden.
Dat nu voorloopig de strijd gestaakt is,
kan niet worden toegeschreven aan de vre
delievendheid van beide landen, maar het
moet meer worden gezien als een bewijs
dat het thans niet het geschikte oogenblik
wordt geacht om de zaak uit te vechten.
Japan heeft al moeite genoeg met China
en naar verluidt zou gebleken zijn, dat bij'
een eventueel conflict met Rusland, Japan
wel op den moreelen steun van
Duitschland kan rekenen, maar dat het
daarbij dan ook zal moeten blijven. En
Rusland heeft den laatsten tijd het leger
van zóóveel leidende krachten beroofd,
dat het niet onwaarschijnlijk is, dat ook
dit land vooralsnog liever geen oorlog
wenscht.
O'p één punt is er zoo eenige ontspan
ning ingetreden. Maar dit wil niet zeggen,
dat de algemeene toestand zooveel beter
zou zijn.
Integendeel. De oorlog tusschen Ja
pan en China krijgt een steeds hef
tiger karakter. Er wordt in sommige stre
ken op leven en dood gevochten. Niemand
kan zeggen hoe hier de uitslag zal zijn
evenals ook niemand kan weten welke ge
volgen dit conflict voor het overige deel
van de wereld zal hebben.
In Spanje woedt de burgerkrijg nog
altijd voort en naar bet beet is het nu!, na
de successen die de Regeeringstroepen
wisten te behalen, wel zeker dat het einde
van den oorlog nog lang niet in zicht is.
Een veel grooter gevaar voor den we
reldvrede is echter misschien de nog
steeds voortdurende spanning tusschen
Duitschland en Tsjecho-Slowakije.
Lord Runciman, een Engelschman met
zeer veel ervaring en tact, zal nu een
poging doen beide partijen tot elkaar te
brengen. De kans dat hij zal slagen schijnt
ons niet groot, gezien het optreden van
Duitschland en de Duitschgezinden in
Tsjecho-Slowakije. Het blijkbaar voorop
gezette doel is een herhaling te krijgen
van wat met Oostenrijk gebeurde. Teeke
nend is ook al, dat er groote groepen Su-
deten-Duitschers over de grens trekken,
zoogenaamd om in Duitschland te werken,
maar waarschijnlijk om daar gevormd te
worden tot een militair corps. En intus-
schen wordt door allerlei oorlogstoebe
reidselen een sterke druk uitgeoefend, om
de Slowaken tot een toegeeflijke houding
te nopen.
En als dat nu niet lukt? Als bet nn tocb
tot een uitbarsting komt? Voorloopig
schijnt de kans daarop niet zoo groot te
zijn, maar als het zoover komt, dan
ziet het er donker uit in de wereld. Daar
voor is ook de uitdagende taal van een
Mussolini wel een waarborg.
Het is dezer dagen 24 jaar geleden dat
de groote wereldoorlog uitbrak. Eén oor
log, die ook dit geleerd heeft, dat zijl die
op hun groote macht, hun sterke legers on
hun machtige bondgenooten hun vertrou
wen stellen, beschaamd kunnen uitko
men.
Want het blijft zooals het was: de
HE'ERE regeert!
In ons vaderland was het een
rustige week. De politieke molen staat zoo
goe,d als stil, nu ook de Eerste Kamer
weer met vacantie is gegaan.
Het Prinselijfe Echtpaar is Maandag
met Prinses Beatrix in goede gezondheid
op het paleis Soestdijk teruggekeerd.
Alles leeft nu in afwachting van de
veelbelovende feestelijkheden in verband
met bet a.s. regeerings jubileum van onze
Vorstin.
Een dankbaar volk hoopt straks op
treffende wijze aan zijn dankbaarheid
uiting te geven.
en liefst de duurste die er is en probeer daarna Ivoroi (volgens Nieuw recept).
Dan neemt U waar boe Ivoroi in reinigend-, witmakend- en schuimend ver
mogen alle andere verre overtreft.
HUWELIJKSBEVESTIGING VAN
GESCHEIDEN PERSONEN
Bij de vergadering van de Alg. Synode
der Ned. Herv. Kerk was van de ver-
eeniging voor geestelijke volksgezond
heid een rapport ingekomen, over
wegingen bevattend op vragen, die door
het Class. Bestuur van Leiden waren in
gediend betreffende de kerke
lijke bevestiging van het hu-
wel ij k van iemand, die geschei
den was, terwijl de andere par
tij nog in leven was.
Dit rapport wil enkele lijnen trekken,
uitgaande van de Heilige Schrift, van
de opvatting der Chr. Kerk en speciaal
van de Geref. opvatting. Het noemt het
huwelijk principieel onontbindbaar. Al
leen overspel wordt als grond voor echt
scheiding aangegeven. Om huwelijksbe
vestiging toe te staan moet de Kerk de
overtuiging hebben, dat overspel de grond
van echtscheiding is geweest. Daarnaar
moet de Kerk onderzoek instellen.
Naar aanleiding van deze overwegin
gen bracht namens de Commissie voor de
stukken Prof. Sevenster rapport uit.
Hij spreekt uit zeer erkentelijk te zijn
voor dit antwoord. Wat hij wil geven
zal slechts een voorloopige beantwoor
ding zijn, die op nadere behandeling
wacht. Voor diepere behandeling ontbrak
de commissie in deze paar weken den
tijd. Enkele punten aanstippend, spreekt
hij uit, dat vooral aan het Nieuw-Testa-
mentisch getuigenis aandacht moet wor
den geschonken. Het huwelijk moet als
onontbindbaar worden beschouwd. Wat
God samengevoegd heeft, scheide de
mensch niet. De mensch zal vader en
moeder verlaten en zijn vrouw aanhan-
„Maar ik vind het ellendig om van
hier weg te gaan", antwoordde Edie.
„Zou ik hier niet kunnen blijven?"
Intusschen was Abram op den drempel
gaan zitten en haalde zwaar adem. Ein
delijk had hij den onherroepelijken stap
gedaan. De strijd van vele jaren was
beslist, het woord was gesproken, de
teerling was geworpen en hij moest de
gevolgen afwachten.
Zooals gewoonlijk in die gevallen, was
er onmiddellijk een reactie ingetreden. Er
scheen een nieuw licht te vallen op het
geen hij had gedaan, hijl scheen de toe
komst anders in te zien.
Met een zucht drukte hij zijtn rug stevig
tegen de deurpost en staarde naar de heu
velen in de verte, met een onrustige uit
drukking in zijn oogen.
Toen ging plotseling het hek open en de
heer Carve kwam vlug nader.
HjO'O'FDSTTTK VIH.
Ascheidswo orden.
Manheer Carve was een vlugge man
van ongeveer 40 jaar. Hij was slank ge
bouwd, waardoor hij1 langer scheen, dan
hij' was. Zijn gezicht was aangenaam, hoe
wel de uitdrukking van zijn mond wat
hard was. Zijn haar was dun bovenop
zijn hoofd en licht van kleur, zijn blonde
knevel had meer een militairen dan een
gen en deze twee zullen één vleesch zijn.
Met Calvijn belijdt hij, „dat man en
vrouw zoo nauw zijn verbonden, dat ze
één mensch zijn. De band van het huwe
lijk is heiliger dan de band tusschen
kinderen en ouders. Alleen na den dood
van de andere partij, is een nieuw hu
welijk geoorloofd".
Als tweede punt geeft hij aan: De eeni
ge "restrictie, die gemaakt moet worden
is: overspel. Zoo spreekt Christus volgens
Mattheüs. Wel koesteren sommige nieu
were exegeten de meening, dat dit een
invoeging van den evangelist is. Maar
dit is geen algemeen gevoelen. Met Cal
vijn achten velen dit woord een woord
van Christus Zelf. De Commissie ver
klaart zich voor deze exegese.
Bij het derde punt merkt hij op: In
dien op dezen grond de echtscheiding
plaats grijpt, dan komt de vraag: mag
dan de andere partij trouwen? Calvijn
oordeelt van wel. Waar in het Oude
Testament het doodvonnis over den over
speler voltrokken werd, welk vonnis on
der het Nieuwe Verbond niet uitgevoerd
wordt, daar geldt toch de overspeler
voor dood.
Samenvattend spreekt hij uit: H e t h u-
welijk is onontbindbaar. In
geval van overspel is het ech
ter ontbonden, en is dus echt
scheiding geoorloofd. De huwe
lijksinzegening is geen sacrament: de
Kerk bidt Gods zegen af over de huwen
den, en vermaant ze met God, in Chris
tus, door het leven te gaan. Die hande
ling is zeer heilig. Wanneer de Kerk al
te gemakkelijk aan de wenschen van
hen, die de inzegening vragen, tegemoet
komt, berokkent ze geestelijke schade.
De Kerk mag niet in alle gevallen van
echtscheiding, de bevestiging van een
nieuw huwelijk toestaan. Als vo'orloopig
rechtsgeleerden snit. Hij sprak zooals hij'
liep, vlug en kort.
Abram stond op, en ging hem tegemoet.
Ned vluchtte het huis in.
„U is mijnheer Foy natuurlijk", zei
hij, zijn hand uitstekend. „En dit is
zich tot Edie wendend. „Maar ik zag daar
nog een anderen jongen."
„Ja, hij is mijn eigen zoon", zei Abram.
„0 ja? En dit is de zoon van Edward
Trefusa! Hij! lijkt niet veel op zijn vader,
zou ik zoggen te oordeelen naar wat ik
van hem gehoord heb."
„U kende zijn vader dus niet?" vroeg
Abram.
„Neen, dat niet."
„Eln zijn moeder dus ook niet?"
„Neen, ik had niet bet genoegen."
„Ik heb al de noodige documenten", zei
Abram op harden toon. „Als u wilt bin
nengaan, kunt u ze op uw gemak nazien."
„Dank u, dat is natuurlijk het voor
naamste van mijn opdracht", antwoordde
de advocaat en met een doordringenden
blik op Edie, volgde hij Abram in huis.
Abram kwam een oogenblik later weer
aan de deur.
„Misschien was het beter, dat jij en Ned
als gewoonlijk naar school ging", zei hij
vriendelijk. „Dat is beter voor jullie, dan
hier te zitten treuren."
(Wordt vervolgd.)
