DE ZEEDW Zeeuwsche boeren in Frankrijk. Benauwd borst? TWEEDE BLAD TANTE AILIE ire Verkooping. FEUILLETON (Top de Wentel dien last van U af door intijds Abdijsiroop te nemen. Per flacon 90 cent en f. 1.50 Wat er deze week voorviel Uit de Provincie WALCHEREN. •is J, L. VAN DER HARST rarg is voornemens om op !DAG 19 JULI 1938, 2 uur, in café Westdorp terke, ten verz. van den OOGERHEIJDE te Oapla. k te verkoopen: A. (2 Gem. 95 R.) BOU\y. Gapinge, gem. Vrouwen- aan den Zandweg, van ir Hurgronje, nabij den :hen weg. ceelen en massa, ding rooven oogst 1938 omschreven notitie's met verdere inlichtingen ver bij den oproeper Hooger- ten kantore van den No- loordstraat 63, tegen be- 0,10 t/b van de Armen Gemeente te Gapinge. VAN ZATERDAG 16 JULI 1938, Nr 242. Deurwaarder J. M. DE KOK te Goes, zal op Woensdag 20 Juli 1938, Lddags om 10 uur (N.T.) ij dhr J. C. Krijger a/d rkt te Goes, ten verzoeke Weled. Gestr. Heer Mr LANGEN te Dordrecht, i/h. faill. van de N.V, itschappij „Rylant" te and, contant, verkoo- ivolgende goederen, als: lampjes, Speelgoederen, ioozen, Poppen, Kruiwa- m, Treinen, Auto's, Por- groote partij Lepels en lessen, Kleeden, Bood- ïen, Gummi Tafelzeiltjes, es, =fc 100 pr. rijwiel- srmers, Bloempotten, Thee- en Koffiepotten, ines, Poetscrême, Meu- choencrême, Thee- en n, Weckflesschen, Nesten Spiegels, Keukenstellen, Teilen, Waschketel, :en, Borden, 5 bussen me, 2 bus Speculaas- irantenhangers, Strand- aste Waschtafel, Ameu- Stoelen, Tafels, Pape en verder al hetgeen te zal worden gebracht. Dinsdags te voren van is H. JONKERS te Goes, DAG 25 JULI 1938, :e van den heer M. DE Boes, >liek verkoopen: 10 uur N.T. te KapoUe, e Zwaan": IRCEEL BOOMGAARD HUUR te Kapelle, in lstee, groot =t= 47 A. IRCEEL BOOMGAARD, root 59 A. 85 c.A. IRCEEL BOOMGAARD i Welhoek, groot 29 A. elen 1 en 2 worden ge- k rooven oogst 1938. l. 2 uur N.T. te Waarde, alon van A. Nagelkerke: ICEEL BOUWLAND te ran den Weelweg, groot I A 80 c.A. ik rooven oogst 1938. deelde helft in een per- UWLAND aldaar, aan jen Weg, geheel groot :.A. tCEEL BOUWLAND al- den Havenoordschen 2 H.A. 3 A. 50 c.A. len 5 en 6 zijn verpacht oogst 1939 aan J. A. Vaarde voor ƒ50,— per lu iet kaart en nadere in- bekomen ten kantore taris. 3 H. JONKERS te Goes DAG 28 JULI 1938, N.T. te KLoetinfl®, ten in dhr JOH. VISSER, woonhuis, Schoolstraat itant lek verknopen: oed onderhouden BOEDEL, :t: Tafels, Stoelen, Kas- s, Emaille-, Glas- en Vloerkleeden, Tafelzei Kisten met kolen, Tuin 2 Kippenhokken, iet Varkenshok, nder goed onderhouden ANSGEREEDSCHAP Zagen, Schaven, Boren, rkbank, Gereedschap- schapbakken, 2 co loozen enz. [gen één uur voor vei Onlangs hebben een 26-tal Hollandsche boeren en tuinders, onder leiding van de heeren Mr Rip, secretaris van den G. B. T. B. en A. Warnaar, voorzitter der Chr. Emigratie-Centrale, een excursie gemaakt naar de Hollandsche kolonie te Villeneuve in Frankrijk. Aan wat een bijzondere correspondent daarover in de Standaard meedeelt is het volgende ontleend: Eerst wordt er de aandacht op geves tigd, dat het mooie Frankrijk met zijn natuurschoon en vruchtbare akkers, een stervend land is. De opzettelijke geboortebeperking heeft schrikbarende gevolgen gehad. Doordat kinderen zoo goed als ontbreken wordt ook de energie der menschen gedood. Waarvoor zal een vader ook zijn uiter ste krachten inspannen als zijn bezit hem in staat stelt zich alles te verschaffen wat hij begeert en er slechts één eenige zoon of dochter is die later toch het geheele bezit zullen erven? En waarom zal een jonge man zich zooveel moeite getroosten als hij vooraf weet dat vaders bezit hem straks toch vanzelf in den schoot valt? In veel gevallen verkiezen deze heeren ook het stadsleven boven het platteland. Een boerenleven eischt te veel inspanning. En zoo kan men in Frankrijk tallooze boer derijtjes aantreffen die verhuurd zijn aan menschen, met zoo weinig ondernemings zin en werkkracht dat zij niet eens kans zien de toch reeds matige pacht op te brengen. Verschillende kostelijke lande rijen liggen zelfs soms gedurende eenige jaren braak omdat er geen goede pachter voor te vinden is. Interessant is wat dan verder over Zeeuwsche kolonisten, de Quaaks, wordt meegedeeld: Wie rond Villeneuve onder de Fran- scben over de Quaaks hoort spreken, zou kunnen denken dat hier over de een of andere volksstam gesproken wordt. Als een deelnemer aan de excursie in het dorpje een winkeltje opzocht waar hij zijn films wilde laten ontwikkelen werd door den Franschen fotograaf als adres een voudig genoteerd „de Quaaks". En ook verder wordt onder de Fransche bevol king de Hollandsche groep meermalen in haar geheel betiteld met den naam van „de Quaaks". Dat komt omdat de heeren Quaak de eerste Hollandsche kolonisten waren die zich in deze omgeving vestigden. Eh het is wel de moeite waard van de grondvesters van deze bloeiende kolonie iets meer te vertellen. Het is een geslacht met trekkersbloed in de aderen, met moed en ondernemings zin. J. Quaak werd in 1867 op het eiland Tolen in Zeeland geboren. Zijn vader was daar boer en had 5 zoons. Maar de jonge Jacobus zag al spoedig in dat op Tolen voor al deze aankomende boeren geen plaats was. Juist door de vele concurren ten waren de koop- en pachtprijzen der landerijen veel te hoog om hier op den duur met het gewenschte resultaat te kunnen boeren. Omstreeks 1890 weet bij zijn vader te bewegen Tolen te verlaten en naar Zeeuwscb-Vlaanderen te trek ken, waar bet „gedrang" onder de boe ren toen nog niet zoo groot was en de landprijsen dientengevolge belangrijk la ger waren. Hier werd met succes geboerd, maar toen de zonen van J. Quaak op hun beurt mannen waren geworden, was de toestand in Zeeuwscb-Vlaanderen inmiddels ge worden zooals die een generatie vroeger reeds in Tolen was. Veel boeren, betrek kelijk weinig land, en booge landprijlzen. Van een familielid hadden de jongens vernomen dat in Frankrijk de kansen voor een boer met durf en ondernemings zin veel gunstiger waren. In 1924 maakten A. Quaak en P. Quaak een verkenningstocht door Frankrijk. De indruk was gunstig. In Zeeland terugge komen zette de 18-jarige Pieter zich aan de bestudeering van de Fransche taal en door Catharine D. Bell. (Vrij naar het Engelsch.) 113.) _0_ (Slot.) Ja, wel was Ada's leed een bitter, maar rechtvaardig leed en zij bad geen karak ter om. er lichtvaardig over been te stap pen. Als een zware last drukte het menig &ar op haar gemoed; maar daar ze niet op een verkeerde wijze trachtte bet van zich te werpen, zegende God haar door baar zelf beter te maken. Eb ondertus- sen sloeg ze Nannie's raad niet in den Wlbd. Ze trachtte ernstig een beter, on zelfzuchtiger vrouw voor baar man te gorden. Door te probeeren met hem mee ,e voelen, belang te stellen in alles waar- m hij belang stelde, werd ze zoo langza merhand weer voor hem, wat ze eens ge weest was en herwon haar ouden invloed. verloop van tijd, maar niet meer 111 tbds, want voor bij baar verstandige raadgevingen een gewillig oor verleende, aden zijn zelfzuchtig en verkwistend na 3 maanden gevoelde hij! zich sterk ge noeg om met zijn broer naar Frankrijk terug te keeren en zaken te doen. De eerste boerderij werd gepacht, na dat men de contracten voorzichtigheids halve door een betrouwbaren Holland- schen notaris had doen nazien en het be gin van de Hollandsche kolonie was er. De resultaten waren zeer bevredigend. De beide andere broers kwamen na zeven jaren, gevolgd door enkele.andere Zeeuw sche landbouwers, de heeren Van Strien, Van Kempen en Van der Wekken. Zoo zijn er thans in deze omgeving 8 boerde rijen, met een totale oppervlakte van plm. 1500 H.A. die door Hollanders worden bebouwd. Bovendien werd juist voordat wiji in Villeneuve waren door de heeren Quaak weer een nieuwe boerderij van 300 H.A. gepacht. Verschillende Hollandsche arbeids krachten zijn op de bedrijven te werk ge steld, zoodat de kolonie thans een 6570 zielen telt. Er is in deze omgeving ruimte voor meer! Hier is belangrijk werk verricht. Pieter Quaak is van dit alles in hoofd zaak de leider en de baanbreker geweest. Zeven jaar lang heeft hij met zijn broer alleen onder de Franschen gewoond en gewerkt, en laten zien wat hier mogelijk was. Toen later zijn broers en ook an deren kwamen heeft hij deze steeds met raad en daad ter zijde gestaan. En als dan ook de Franschen soms de heele ikolonie met den naam van „de Quaaks" betitelen, wordt dit door de an dere kolonisten volstrekt niet kwalijk ge nomen. Integendeel, men ziet hierin veeleer een onopzettelijke, doch welverdiende hulde voor het groote werk dat door deze pio niers is verricht. MIDDELBURGSCHE BRIEVEN. Amice, Wat moet ons kleine knusse stadje toch een bekendheid krijgen in binnen- en buitenland. Vroeger had het dit door de vele handelsbetrekkingen met koop lieden uit vele landen der wereld. Dit alles ging in de vorige eeuw geheel teloor. Middelburg werd een vergeten, dood stad je. Eén ding deed evenwel de herinnering aan de vergane glorie bewaren, n.l. de monumentale bouwwerken. Die getuigen nog van de vroegere glorie. Waar vindt men een stadhuis als hier, waar gevels, als „De Steenrotse" te zien geeft. En onze, nu weer in het middelpunt der belang stelling staande, Abdijgebouwen Zeg nu niet, dat ik aan ,,'t opscheppen" ben of „doorslaan". Zonder nu je zelf voortdurend op de borst te slaan en dit openlijk uit te roepen, moet het zoo nu en dan toch een weldadige aandoening zijn, je zelf bewust te zijn, te wonen in een stad, waar nog zooveel herinnert aan een vroegere cultuur en waar we ons thans nog te goed doen aan de overge schoten brokken van een reeds lang ver dwenen welvaart. De banden met het verleden worden nu weer aangehaald door het opkomend en uitbreidend toerisme. Daardoor krij gen de oude poortjes, de historische geveltjes, de monumentale bouwwerken uit het welvarend verleden weer nieuwe bekoring. En mede daardoor krijgt dat oude weer nieuwen glans. En krijgt dat toegeven aan dwaze grillen en invallen hem zoo in schuld en verlegenheid ge bracht, dat bezuiniging een bittere nood zaak was geworden. Maar met Ada's hulp leerde hijl de waarheid van de woorden inzien: „Want zoo wat de mensch zaait, dat zal hij ook maaien," en met een roerende mengeling van nederigheid en moed onderging hij1 de natuurlijke straf van zijn zonden. Dit deed hem oneindig veel goed en Ada mocht het geluk smaken in baar man den jeugdvriend te hervinden, die ze meende verloren te hebben. „Vóór mijnbeer Flemings geldelijke moeilijkheden tot een climax gekomen wa ren, klonken er vier of vij'f jonge stemme tjes door het oude huis te Birkenlee, vier of vijf paar voetjes repten zich vader te gemoet, als hij! terugkeerde van zijn werk. Angus was zeer voorspoedig geweest in zijn arbeid. Eh zelfs nu hiji zooveel hon gerige magen moest vullen, voor de toe komst van zoovelen moest zoTgen, durfde hij niet alleen voor verdere hulp van zijn vader te bedanken, hij kon zelfs hulp aan- bieden.Oom Richard was toen al gestorven. Hij had Birkenlee aan Angus nagelaten, vergroot door voortdurend aankoopen van aangrenzende stukken land. Behalve een van verre geslachten overgedragen bezit hooger waarde. Of wij nu door ons roemvol verleden, waarvan de uiterlijke kenteekenen nog over zijn, of door het actief propageeren van het heden, zooveel vreemdelingen naar hier zien komen, ik weet het niet. Wellicht zal èn het eene èn het andere daartoe meewerken. Feit is, dat we deze week een gezelschap hooge gasten in ons midden mochten hebben, deelnemers aan het Internationaal Aardrijkskundig con gres. Deze gasten zijn verwelkomd door Mr P. Dieleman. Deze steekt zijn liefde voor de provincie niet onder stoelen en banken. Hij, die Zeeland door en door kent, zoowel in het verleden als in het heden, en ook de lijnen voor de toekomst uitstippelt, hij heeft van het Zeeuwsche volk en het Zeeuwsche land en den Zeeuwschen aard gesproken, zooals alleen hij dat kan. Zijn geboortegrond maakt hem boeiend welsprekend en zijn leven dige woordenstroom oefent verrijkenden invloed. Wilt Ge verlichting in den kortst mogelij ken tijd? Wilt Ge dat benauwde gevoel, dat overmatige fluimen doen ophouden, pleeg dan geen verzuim door te wachten en Uw hoest te laten ontaarden in een of andere gevreesde kwaal. Nog zijn Uw organen ge zond, laat ze niet ziek worden door het met ziektekiemen beladen slijm. Weer op na tuurlijke wijze de ziekteaanval af. Zorg dal die taaie slijm die U het ademen bemoeilijkt, wordt verwijderd. Neem Abdijsiroop, die stopt den hoest, maakt Uw ademhalings organen gezond, geeft Uw borst de weer stand die deze noodig heeft en zal U weer vrij, ruim en diep doen ademhalen. Neen, mooier, beter, had dit congres niet ontvangen kunnen worden. Natuurlijk brachten deze gasten ook een bezoek aan het Stadhuis, en ook daar zijn zij begroet op een wijze, waar van alleen Burgemeester Fernhout het recept heeft, en waarvan ook Prof. Ancel uit Parijs onder den indruk kwam. Als zoo de eerste burgers onzer stad spreken over eigen stad en eigen geboor tegrond, dan is dat een propaganda voor ons gewest die verre uitgaat boven de mooist geschreven redevoering in keurig verzorgde folders en reclame-boekjes, al hoewel we die ook niet kunnen missen. Daar zorgt trouwens de prov. ver. voor vreemdelingenverkeer ook uitstekend voor. Doet bovendien nog meer. Behalve uitlandsche toeristen naar hier te trek ken, worden ook eigen inwoners niet ver geten en de pogingen om Zeeuwscb- Vlaanderen in bet toeristisch verkeer op te nemen zullen zeker slagen, gezien de uitzonderlijke voorwaarden. Voor twee boottochten op de Schelde en een busreis die de kilometerteller ruim 100 vooruit brengt en dan alles bij elkaar niet meer dan twee pop kost, daar moet een enorme belangstelling voor komen. Voor de duizenden stedelingen die Z. Vlaanderen nog nimmer zagen, een prachtkans. Hulde aan prov. V.V.V.V. voor deze unieke trip. Wat een ontvangst is onze Kon. Ma rinekapel uit Den Helder, alhier bereid. Een zomeravond, zooals we er in maan den geen gehad hebben (Donderdag avond) en een overvolle markt belang stellenden, zie, bet was een lust. Zooveel menschen, zulke muziek, zoo'n buitenkansje. Het hiep, hiep, hoera door den Burgemeester ingezet, vond een dave renden weerklank. Ik geloof dat alle leef tijdsgroepen uit onze stad op de markt vertegenwoordigd waren. Ik zag ze van 2 paar bescheiden legaten aan zijn zuster en achterneven en -nichten was het groot ste deel van oom Richards groot vermo gen nagelaten aan liefdadige instellingen in Edinburgh. Maar dit verwekte weinig teleurstelling, behalve misschien bijl den ouden heer Fleming. Niemand van het jongere geslacht had op een erfenis uit die richting gerekend. En aan zijn zuster had bij1 nagelaten, wat zijl vond het kost baarste legaat, namelijk de wetenschap, dat, gedurende het laatste jaar van zijn leven God haar gebeden verhoord bad en zich aan hem geopenbaard bad. Het grootste deel van die twaalf maanden bracht bijl door in bet buis van zijn zuster; want zijn laatste ziekte was van zeer lang- durigen aard en bij bet begin ervan was hij naar haar toegegaan om door haar verzorgd en verpleegd te worden en ge sterkt door haar liefde en zachtheid en nooit had hij haar meer kunnen verla ten. Zooals tante Ailie zei, die laatste maanden waren een gezegenden terug keer, tot den ouden vertrouwelijken om gang, dien ze in het ouderlijk huis ge kend hadden. Tante Ailie zelf was nog gezond en wel en ondanks haar tachtig jaren, kon ze nog naar hartelust genieten van het bijizijln van Het vakantieseizoen begint weer. Voor zoover niet door de examens geplaagd, mogen de leerlingen van verschillende on derwijsinrichtingen reeds van ontspan ning genieten. Straks deelen vele anderen in die kortere of langere vreugde. Ook H. M. de Koningin vertoeft bui tenslands, terwijl bet Prinselijk gezin bin nenkort met de Piet Hein de Oostzee zal opzoeken. Een record-vacantiereis maakten deze week de Amerikaanscbe vlieger Hughes en zijn mannen, die in 91 uur en 16 mi nuten de aardbol rondvlogen. Ook de A.N.W.B.-vergadering, die de zer dagen te Vlissingen werd gehouden, stond meer in het teeken van uitstapjes maken dan van vergaderen. Een loffelijk voorbeeld voor de zomermaanden! Jam mer, dat deze organisatie, wier werk alom gewaardeerd wordt, ook den Zondag in haar programma opnam en daardoor oorzaak was, dat anderen voor haar on- noodige Zondagsarbeid moesten verrich ten, waardoor 'zij aan sympathie bij ben, voor wie deze dag heilig is, heeft inge boet. Behalve door de A.N.W.B.'ers werd Zeeland ook bezocht door een groep leden van het internationaal aardrijkskundig congres, Ons gewest had dus over tekort aan belangstelling niet te klagen. 'Onze Gbr. organisatie van jongere boe ren en tuinders in Zeeland kwam deze week ook bijleen. In haar vergadering werden de principieele lijnen duidelijk en kloek getrokken, terwijl een welgeslaagde excursie den dag besloot. Buiten onze grenzen was nog geen rustige vacantiestemming waar te nemen. Van ontspanning merken we helaas nog weinig. Het Tsjecho-Slowaaksche pro bleem is nog altijd onopgelost. Verder werden we opgeschrikt door het bericht van de Figaro, dat Duitschland bezig is een verrassing voor te bereiden aan den vooravond van het congres van Neuren berg, dat op 5 September a.s. begint. De werkzaamheden aan de versterkingen op Duitschlands westgrens en de concentra tie van dekkingstroepen op de Siegfried linie zonden in den jongsten tijd in op merkelijke mate zijn toegenomen. Het bin nenhalen van den oogst in Duitschland zou zelfs zijn bespoedigd. Daartegenover beeft de Fransche pre mier dezer dagen een verzoenend woord gesproken. Het hoogtepunt zijner rede lag in zijn tegemoetkomend gebaar ten op zichte van Duitschland met de verklaring dat het vertrouwen der Fransche en En- gelsche regeeringen in de herhaalde vre delievende uitspraken van den Führer niet is beschaamd. Dank zij de Fransch- Engelsche samenwerking in de Tsjecho- Slowaaksche crisis, en ook dank zij: den goeden wil van Duitschland, kon iedere verbreking van 't politieke evenwicht ver meden worden. Vermoedelijk zullen deze woorden niet onvoorwaardelijk te Berlijn worden beaamd. Daladier liet overigens niet na te verzekeren dat Frankrijks over eenkomsten met Tsjecho-Slowakije onaan tastbaar zijn en dat Frankrijk zijn woord nimmer zal breken. De Engelsche Minister Chamberlain had Woensdag weer geen gemakkelijke dag in bet Lagerhuis. Hiji is weer met tal van vragen bestookt betreffende de aan vallen op Britsche schepen In Spaansche havens, en over de luchtbombardementen op open steden. In beide gevallen waren zijn antwoorden aan den negatieven kant: een doeltreffende bescherming der sche pen kan niet worden gewaarborgd, tenzij Groot-Brittannië bereid mocht zijn actief aan den oorlog deel te nemen .En dat is Groot-Brittannië niet. De regeering moet zich dus bepalen tot protesten bij Franco, wat deze en zijn Italiaansche vrienden heusoh ook wel weten. Wat de terugtrekking der vrijtwilligers uit Spanje betreft, bet wachten is thars op het antwoord van Franco. De regee ring te Barcelona heeft reeds doen weten dat zij het Britsche plan, hetwelk door de non-interventiecommissie is goedgekeurd, aanvaardt. Overigens hebben we reeds kunnen le zen, op welk een manier men van Ita liaansche zijde het begrip vrijlwilliger in terpreteert, teneinde de overeenkomst te ontduiken! tot 92 jaar toe. Zoo ziet ge, zoo vroeg de liefde voor de Koninklijke Marine, als met de paplepel ingegeven, dan gaat het er nooit meer uit. Nu hebben „de Jantjes" altijd een schreefje voor gehad. Behalve dan in het allerdiepste punt der laagconjunctuur van onze defensie. Maar dat is al weer histo rie geworden. We leven en schrijven nu 1938. En weten van vergeven en vergeten. Je STENTOR. ZEEUWSCH-VLAANDEREN EN DE NEDERLANDSCHE SPOORWEGEN. Men schrijft ons: Op' Dinsdag 7 Juni werden te Bergen op Zoom markiezaats- feesten gevierd. Dien dag bracht H. M. Koningin Willi el mi na een bezoek aan de stad. 'Ook vanuit Zeeland 'kon men een druk bezoek, verwachten. De Nederland- sche Spoorwegen hebben dit begrepen, en gelegenheid geboden om te Vlissingen, Middelburg en Goes reiskaarten te koopen tegen sterk verlaagden prijs. Dat er dien dag ook uit Zeeuwsch- Vlaanderen, via den boot dienst T'erneu- zenHoedekenskerke en vandaar per trein, bezoekers voor Bergen op Zoom zouden kunnen komen, daaraan heeft men naar het schijnt niet gedacht. Deze reizi gers koopen te 'Hoedekenskerke ten kan tore der spoorwegen aldaar bun plaats bewijs, maar men zei-de daar in 't geheel niets van een reisgelegenheid tegen ver laagden prij's te weten. Men ivernam 'dit laatste eerst toien te 'Goes de controlee- rende ambtenaar den reizigers opmerk zaam maakte op het feit, dat zij op de reiskosten aanzienlijk hadden kunnen be zuinigen; en men zag het op de aldaar opgehangen reclamebiljetten. Een schrale troost, want men had in Hoedekenskerke zijn spoorkaart gekocht, endaar zei de dienstdoende ambtenaar van een goed koop tarief, dien geheelen dag van kracht, niets te weten. Het ligt voor de hand, dat het voor 'de genen die uit Zeeuwsch-Vlaanderen via Goes naar Bergen op Zoom reisden (en dus over een 'grooteren afstand van het de kinderen van haar kinderen. En dat niet alleen tijdens de vele bezoeken aan haar; want nog steeds ging ze iederen zomer naar Birkenlee om haar jongen in zijn eigen huis op te zoeken, als hij met zijin vrouw en kinderen om eigen haard geschaard zat. Nooit kon ze voldoende uiting geven aan haar dankbaarheid dat ze nog zoovele banden had, die haar aan het leven bonden. „Ik kan er me niet genoeg over verba zen," placht ze te zeggen, „dat ik, die nooit getrouwd ben geweest, toch bet ge luk heb gesmaakt van kinderen en klein kinderen, die God me in Zijn goedheid geschonken beeft. Waarlijk, er zijn weinig moeders op aarde, die een vroolijker en gelukkiger huiswaartskeeren kennen dan ik, of die met meer liefde en vriendelijk heid tot aan den rand van het graf toe geleid worden." Als er anderen bij betrokken waren ge weest, zou ze met haar helder oordeel gauw genoeg de oorzaak ontdekt hebben. Maar nu het haar zelf betrof, nu zag ze niet dat het haar warm, jeugdig hart was, ondanks haar hoogen leeftijd, dat zooveel jonge menschen om haar heen bracht. Tante Ailie is nu reeds lang huiswaarts gekeerd naar de velen, die ze lief had en spoor gebruik maakten dan iemand die te Goes de reis begint) geen aangename ontdekking was dat de spoorwegen met reizigers uit Zeeuwisch-Vlaanderen naar het blijkt geen rekening hielden. Nog minder prettig werd deze ervaring, toen een reiziger bijl de n.v. Nederlandsche Spoorwegen te Utrecht over deze behan deling bezwaar maakte; hij kreeg ten ant woord „dat het station Hoedekenskerke niet in de betrokken regeling was opge nomen"; men wilde echter '(waarschijn lijk omdat de billijkheid van zijn verzoek nu eenmaal niet ontkend kon worden) het speciale tarief toch wel laten gelden, tenminste ivoor het gedeelte Goes—(Bergen op Zoom. Hij: kreeg zoodoende het ver zoek betreft een tweetal personen vier en twintig centen terug, want: een be drag van dertig centen moest men in mindering brengen „voor kosten van ad ministratie en portod' Aan de hoogst eigenaardige opvatting, ■die tot deze laatste 'beslissing aanleiding gaf, moge stilzwijgend worden voorbij ge gaan. Maar er is toch wel reden om de vraag te steHen of de spoorwegen die uit Zeeuwsch-Vlaanderen ondank® de tunnel bij' Antwerpen nu nog een bedui dend vervoer trekken aan dit deel des lands niet eindelijk eens moeten gaan denken als zij1 ieizigers uit eenig ander deel van dezelfde provincie en voor pre cies hetzelfde traject bijzondere voordee- len gaat verleenen? Zeeuwscb-Vlaanderen heeft voor de spoorwegen beteekenis, al 'heeft men zelden getoond voor deze waar heid oog en oor te hebben. Koudekerke. Van 15 Juli tot 31 Augus tus zal de tweede postbestelling zich uit strekken tot de duinen en zullen de daar vertoevende badgasten dus ook twee pos ten per dag ontvangen. i Gistermorgen te half twaalf is tij dens tijdelijke afwezigheid van de be woonster brand ontstaan in een strand huisje, staande op de weide van den land bouwer D. Koppejan onder Koudekerke. Het huisje en de inboedel gingen in vlam men op. De oorzaak is vermoedelijk een petroleumtoestel, waarop een pan worte len stond te koken. (M. G.) van wie ze bier op aaTde afscheid had moeten nemen; maar nog is de herinne ring aan haar levendig onder al degenen, die zij als jonge menschen gekend heeft en die nu reeds den middelbaren leeftijd be reikt hebben en voor geen van hen is Sea- town, wat bet vroeger was, nu tante Ailie niet meer is. Tante1 Ailie sprak altijd van het geluk kig thuis van haar kinderen. Eén geluk kig thuis, waar vader en moeder, man en vrouw, de twee hoofden één van geest, één aan zij, hand in hand, aan het werk van hun Heere, elk jaar, bij elke gebeur tenis, groot of klein, vroolijk of smarte lijk, terwijl steeds bet wederzijdseh ver trouwen, de wederzijd'sche liefde grooter en dieper werd. Hun kinderen waren als andere kinderen, vaak ondeugend en las tig; maar ze waren openhartig, flink en eerlijk, en groeiden op in warme liefde en eerbied voor hun ouders. „Ware liefde", had Nannie geleerd, „is één van de grootste aardsche zegeningen, als God Zelf ze in ons hart ontsteekt; maar ze kan een, groote vloek worden, als we er zelf de hand naar uitstrekken en zonder Hem er in te kennen willen be slissen". EINDE.

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1938 | | pagina 5