DE ZEEDW
Zeeuwsche boeren in Frankrijk.
Benauwd
borst?
TWEEDE BLAD
TANTE AILIE
ire Verkooping.
FEUILLETON
(Top de
Wentel dien last van U af door
intijds Abdijsiroop te nemen.
Per flacon 90 cent en f. 1.50
Wat er deze week voorviel
Uit de Provincie
WALCHEREN.
•is J, L. VAN DER HARST
rarg is voornemens om op
!DAG 19 JULI 1938,
2 uur, in café Westdorp
terke, ten verz. van den
OOGERHEIJDE te Oapla.
k te verkoopen:
A. (2 Gem. 95 R.) BOU\y.
Gapinge, gem. Vrouwen-
aan den Zandweg, van
ir Hurgronje, nabij den
:hen weg.
ceelen en massa,
ding rooven oogst 1938
omschreven notitie's met
verdere inlichtingen ver
bij den oproeper Hooger-
ten kantore van den No-
loordstraat 63, tegen be-
0,10 t/b van de Armen
Gemeente te Gapinge.
VAN
ZATERDAG 16 JULI 1938, Nr 242.
Deurwaarder J. M. DE
KOK te Goes, zal op
Woensdag 20 Juli 1938,
Lddags om 10 uur (N.T.)
ij dhr J. C. Krijger a/d
rkt te Goes, ten verzoeke
Weled. Gestr. Heer Mr
LANGEN te Dordrecht,
i/h. faill. van de N.V,
itschappij „Rylant" te
and, contant, verkoo-
ivolgende goederen, als:
lampjes, Speelgoederen,
ioozen, Poppen, Kruiwa-
m, Treinen, Auto's, Por-
groote partij Lepels en
lessen, Kleeden, Bood-
ïen, Gummi Tafelzeiltjes,
es, =fc 100 pr. rijwiel-
srmers, Bloempotten,
Thee- en Koffiepotten,
ines, Poetscrême, Meu-
choencrême, Thee- en
n, Weckflesschen, Nesten
Spiegels, Keukenstellen,
Teilen, Waschketel,
:en, Borden, 5 bussen
me, 2 bus Speculaas-
irantenhangers, Strand-
aste Waschtafel, Ameu-
Stoelen, Tafels, Pape
en verder al hetgeen te
zal worden gebracht.
Dinsdags te voren van
is H. JONKERS te Goes,
DAG 25 JULI 1938,
:e van den heer M. DE
Boes,
>liek verkoopen:
10 uur N.T. te KapoUe,
e Zwaan":
IRCEEL BOOMGAARD
HUUR te Kapelle, in
lstee, groot =t= 47 A.
IRCEEL BOOMGAARD,
root 59 A. 85 c.A.
IRCEEL BOOMGAARD
i Welhoek, groot 29 A.
elen 1 en 2 worden ge-
k rooven oogst 1938.
l. 2 uur N.T. te Waarde,
alon van A. Nagelkerke:
ICEEL BOUWLAND te
ran den Weelweg, groot
I A 80 c.A.
ik rooven oogst 1938.
deelde helft in een per-
UWLAND aldaar, aan
jen Weg, geheel groot
:.A.
tCEEL BOUWLAND al-
den Havenoordschen
2 H.A. 3 A. 50 c.A.
len 5 en 6 zijn verpacht
oogst 1939 aan J. A.
Vaarde voor ƒ50,— per
lu
iet kaart en nadere in-
bekomen ten kantore
taris.
3 H. JONKERS te Goes
DAG 28 JULI 1938,
N.T. te KLoetinfl®, ten
in dhr JOH. VISSER,
woonhuis, Schoolstraat
itant
lek verknopen:
oed onderhouden
BOEDEL,
:t: Tafels, Stoelen, Kas-
s, Emaille-, Glas- en
Vloerkleeden, Tafelzei
Kisten met kolen, Tuin
2 Kippenhokken,
iet Varkenshok,
nder goed onderhouden
ANSGEREEDSCHAP
Zagen, Schaven, Boren,
rkbank, Gereedschap-
schapbakken, 2 co
loozen enz.
[gen één uur voor vei
Onlangs hebben een 26-tal Hollandsche
boeren en tuinders, onder leiding van de
heeren Mr Rip, secretaris van den G. B.
T. B. en A. Warnaar, voorzitter der Chr.
Emigratie-Centrale, een excursie gemaakt
naar de Hollandsche kolonie te Villeneuve
in Frankrijk.
Aan wat een bijzondere correspondent
daarover in de Standaard meedeelt
is het volgende ontleend:
Eerst wordt er de aandacht op geves
tigd, dat het mooie Frankrijk met zijn
natuurschoon en vruchtbare akkers, een
stervend land is.
De opzettelijke geboortebeperking heeft
schrikbarende gevolgen gehad. Doordat
kinderen zoo goed als ontbreken wordt
ook de energie der menschen gedood.
Waarvoor zal een vader ook zijn uiter
ste krachten inspannen als zijn bezit hem
in staat stelt zich alles te verschaffen wat
hij begeert en er slechts één eenige zoon
of dochter is die later toch het geheele
bezit zullen erven? En waarom zal een
jonge man zich zooveel moeite getroosten
als hij vooraf weet dat vaders bezit hem
straks toch vanzelf in den schoot valt? In
veel gevallen verkiezen deze heeren ook
het stadsleven boven het platteland. Een
boerenleven eischt te veel inspanning. En
zoo kan men in Frankrijk tallooze boer
derijtjes aantreffen die verhuurd zijn aan
menschen, met zoo weinig ondernemings
zin en werkkracht dat zij niet eens kans
zien de toch reeds matige pacht op te
brengen. Verschillende kostelijke lande
rijen liggen zelfs soms gedurende eenige
jaren braak omdat er geen goede pachter
voor te vinden is.
Interessant is wat dan verder over
Zeeuwsche kolonisten, de Quaaks, wordt
meegedeeld:
Wie rond Villeneuve onder de Fran-
scben over de Quaaks hoort spreken, zou
kunnen denken dat hier over de een of
andere volksstam gesproken wordt. Als
een deelnemer aan de excursie in het
dorpje een winkeltje opzocht waar hij zijn
films wilde laten ontwikkelen werd door
den Franschen fotograaf als adres een
voudig genoteerd „de Quaaks". En ook
verder wordt onder de Fransche bevol
king de Hollandsche groep meermalen in
haar geheel betiteld met den naam van
„de Quaaks".
Dat komt omdat de heeren Quaak de
eerste Hollandsche kolonisten waren die
zich in deze omgeving vestigden.
Eh het is wel de moeite waard van de
grondvesters van deze bloeiende kolonie
iets meer te vertellen.
Het is een geslacht met trekkersbloed
in de aderen, met moed en ondernemings
zin.
J. Quaak werd in 1867 op het eiland
Tolen in Zeeland geboren. Zijn vader was
daar boer en had 5 zoons. Maar de jonge
Jacobus zag al spoedig in dat op Tolen
voor al deze aankomende boeren geen
plaats was. Juist door de vele concurren
ten waren de koop- en pachtprijzen der
landerijen veel te hoog om hier op den
duur met het gewenschte resultaat te
kunnen boeren. Omstreeks 1890 weet bij
zijn vader te bewegen Tolen te verlaten
en naar Zeeuwscb-Vlaanderen te trek
ken, waar bet „gedrang" onder de boe
ren toen nog niet zoo groot was en de
landprijsen dientengevolge belangrijk la
ger waren.
Hier werd met succes geboerd, maar
toen de zonen van J. Quaak op hun beurt
mannen waren geworden, was de toestand
in Zeeuwscb-Vlaanderen inmiddels ge
worden zooals die een generatie vroeger
reeds in Tolen was. Veel boeren, betrek
kelijk weinig land, en booge landprijlzen.
Van een familielid hadden de jongens
vernomen dat in Frankrijk de kansen
voor een boer met durf en ondernemings
zin veel gunstiger waren.
In 1924 maakten A. Quaak en P. Quaak
een verkenningstocht door Frankrijk. De
indruk was gunstig. In Zeeland terugge
komen zette de 18-jarige Pieter zich aan
de bestudeering van de Fransche taal en
door Catharine D. Bell.
(Vrij naar het Engelsch.)
113.) _0_
(Slot.)
Ja, wel was Ada's leed een bitter, maar
rechtvaardig leed en zij bad geen karak
ter om. er lichtvaardig over been te stap
pen. Als een zware last drukte het menig
&ar op haar gemoed; maar daar ze niet
op een verkeerde wijze trachtte bet van
zich te werpen, zegende God haar door
baar zelf beter te maken. Eb ondertus-
sen sloeg ze Nannie's raad niet in den
Wlbd. Ze trachtte ernstig een beter, on
zelfzuchtiger vrouw voor baar man te
gorden. Door te probeeren met hem mee
,e voelen, belang te stellen in alles waar-
m hij belang stelde, werd ze zoo langza
merhand weer voor hem, wat ze eens ge
weest was en herwon haar ouden invloed.
verloop van tijd, maar niet meer
111 tbds, want voor bij baar verstandige
raadgevingen een gewillig oor verleende,
aden zijn zelfzuchtig en verkwistend
na 3 maanden gevoelde hij! zich sterk ge
noeg om met zijn broer naar Frankrijk
terug te keeren en zaken te doen.
De eerste boerderij werd gepacht, na
dat men de contracten voorzichtigheids
halve door een betrouwbaren Holland-
schen notaris had doen nazien en het be
gin van de Hollandsche kolonie was er.
De resultaten waren zeer bevredigend.
De beide andere broers kwamen na zeven
jaren, gevolgd door enkele.andere Zeeuw
sche landbouwers, de heeren Van Strien,
Van Kempen en Van der Wekken. Zoo
zijn er thans in deze omgeving 8 boerde
rijen, met een totale oppervlakte van plm.
1500 H.A. die door Hollanders worden
bebouwd. Bovendien werd juist voordat
wiji in Villeneuve waren door de heeren
Quaak weer een nieuwe boerderij van 300
H.A. gepacht.
Verschillende Hollandsche arbeids
krachten zijn op de bedrijven te werk ge
steld, zoodat de kolonie thans een 6570
zielen telt.
Er is in deze omgeving ruimte voor
meer!
Hier is belangrijk werk verricht.
Pieter Quaak is van dit alles in hoofd
zaak de leider en de baanbreker geweest.
Zeven jaar lang heeft hij met zijn broer
alleen onder de Franschen gewoond en
gewerkt, en laten zien wat hier mogelijk
was. Toen later zijn broers en ook an
deren kwamen heeft hij deze steeds met
raad en daad ter zijde gestaan.
En als dan ook de Franschen soms de
heele ikolonie met den naam van „de
Quaaks" betitelen, wordt dit door de an
dere kolonisten volstrekt niet kwalijk ge
nomen.
Integendeel, men ziet hierin veeleer een
onopzettelijke, doch welverdiende hulde
voor het groote werk dat door deze pio
niers is verricht.
MIDDELBURGSCHE BRIEVEN.
Amice,
Wat moet ons kleine knusse stadje
toch een bekendheid krijgen in binnen-
en buitenland. Vroeger had het dit door
de vele handelsbetrekkingen met koop
lieden uit vele landen der wereld. Dit
alles ging in de vorige eeuw geheel teloor.
Middelburg werd een vergeten, dood stad
je. Eén ding deed evenwel de herinnering
aan de vergane glorie bewaren, n.l. de
monumentale bouwwerken. Die getuigen
nog van de vroegere glorie. Waar vindt
men een stadhuis als hier, waar gevels,
als „De Steenrotse" te zien geeft. En onze,
nu weer in het middelpunt der belang
stelling staande, Abdijgebouwen
Zeg nu niet, dat ik aan ,,'t opscheppen"
ben of „doorslaan". Zonder nu je zelf
voortdurend op de borst te slaan en dit
openlijk uit te roepen, moet het zoo nu
en dan toch een weldadige aandoening
zijn, je zelf bewust te zijn, te wonen in
een stad, waar nog zooveel herinnert aan
een vroegere cultuur en waar we ons
thans nog te goed doen aan de overge
schoten brokken van een reeds lang ver
dwenen welvaart.
De banden met het verleden worden
nu weer aangehaald door het opkomend
en uitbreidend toerisme. Daardoor krij
gen de oude poortjes, de historische
geveltjes, de monumentale bouwwerken
uit het welvarend verleden weer nieuwe
bekoring. En mede daardoor krijgt dat
oude weer nieuwen glans. En krijgt dat
toegeven aan dwaze grillen en invallen
hem zoo in schuld en verlegenheid ge
bracht, dat bezuiniging een bittere nood
zaak was geworden.
Maar met Ada's hulp leerde hijl de
waarheid van de woorden inzien: „Want
zoo wat de mensch zaait, dat zal hij ook
maaien," en met een roerende mengeling
van nederigheid en moed onderging hij1
de natuurlijke straf van zijn zonden. Dit
deed hem oneindig veel goed en Ada
mocht het geluk smaken in baar man den
jeugdvriend te hervinden, die ze meende
verloren te hebben.
„Vóór mijnbeer Flemings geldelijke
moeilijkheden tot een climax gekomen wa
ren, klonken er vier of vij'f jonge stemme
tjes door het oude huis te Birkenlee, vier
of vijf paar voetjes repten zich vader te
gemoet, als hij! terugkeerde van zijn werk.
Angus was zeer voorspoedig geweest in
zijn arbeid. Eh zelfs nu hiji zooveel hon
gerige magen moest vullen, voor de toe
komst van zoovelen moest zoTgen, durfde
hij niet alleen voor verdere hulp van zijn
vader te bedanken, hij kon zelfs hulp aan-
bieden.Oom Richard was toen al gestorven.
Hij had Birkenlee aan Angus nagelaten,
vergroot door voortdurend aankoopen van
aangrenzende stukken land. Behalve een
van verre geslachten overgedragen bezit
hooger waarde.
Of wij nu door ons roemvol verleden,
waarvan de uiterlijke kenteekenen nog
over zijn, of door het actief propageeren
van het heden, zooveel vreemdelingen
naar hier zien komen, ik weet het niet.
Wellicht zal èn het eene èn het andere
daartoe meewerken. Feit is, dat we deze
week een gezelschap hooge gasten in ons
midden mochten hebben, deelnemers aan
het Internationaal Aardrijkskundig con
gres. Deze gasten zijn verwelkomd door
Mr P. Dieleman. Deze steekt zijn liefde
voor de provincie niet onder stoelen en
banken. Hij, die Zeeland door en door
kent, zoowel in het verleden als in het
heden, en ook de lijnen voor de toekomst
uitstippelt, hij heeft van het Zeeuwsche
volk en het Zeeuwsche land en den
Zeeuwschen aard gesproken, zooals alleen
hij dat kan. Zijn geboortegrond maakt
hem boeiend welsprekend en zijn leven
dige woordenstroom oefent verrijkenden
invloed.
Wilt Ge verlichting in den kortst mogelij
ken tijd? Wilt Ge dat benauwde gevoel, dat
overmatige fluimen doen ophouden, pleeg
dan geen verzuim door te wachten en Uw
hoest te laten ontaarden in een of andere
gevreesde kwaal. Nog zijn Uw organen ge
zond, laat ze niet ziek worden door het met
ziektekiemen beladen slijm. Weer op na
tuurlijke wijze de ziekteaanval af. Zorg dal
die taaie slijm die U het ademen bemoeilijkt,
wordt verwijderd. Neem Abdijsiroop, die
stopt den hoest, maakt Uw ademhalings
organen gezond, geeft Uw borst de weer
stand die deze noodig heeft en zal U
weer vrij, ruim en diep doen ademhalen.
Neen, mooier, beter, had dit congres
niet ontvangen kunnen worden.
Natuurlijk brachten deze gasten ook
een bezoek aan het Stadhuis, en ook
daar zijn zij begroet op een wijze, waar
van alleen Burgemeester Fernhout het
recept heeft, en waarvan ook Prof. Ancel
uit Parijs onder den indruk kwam.
Als zoo de eerste burgers onzer stad
spreken over eigen stad en eigen geboor
tegrond, dan is dat een propaganda voor
ons gewest die verre uitgaat boven de
mooist geschreven redevoering in keurig
verzorgde folders en reclame-boekjes, al
hoewel we die ook niet kunnen missen.
Daar zorgt trouwens de prov. ver. voor
vreemdelingenverkeer ook uitstekend
voor. Doet bovendien nog meer. Behalve
uitlandsche toeristen naar hier te trek
ken, worden ook eigen inwoners niet ver
geten en de pogingen om Zeeuwscb-
Vlaanderen in bet toeristisch verkeer op
te nemen zullen zeker slagen, gezien de
uitzonderlijke voorwaarden. Voor twee
boottochten op de Schelde en een busreis
die de kilometerteller ruim 100 vooruit
brengt en dan alles bij elkaar niet meer
dan twee pop kost, daar moet een enorme
belangstelling voor komen.
Voor de duizenden stedelingen die Z.
Vlaanderen nog nimmer zagen, een
prachtkans.
Hulde aan prov. V.V.V.V. voor deze
unieke trip.
Wat een ontvangst is onze Kon. Ma
rinekapel uit Den Helder, alhier bereid.
Een zomeravond, zooals we er in maan
den geen gehad hebben (Donderdag
avond) en een overvolle markt belang
stellenden, zie, bet was een lust.
Zooveel menschen, zulke muziek, zoo'n
buitenkansje. Het hiep, hiep, hoera door
den Burgemeester ingezet, vond een dave
renden weerklank. Ik geloof dat alle leef
tijdsgroepen uit onze stad op de markt
vertegenwoordigd waren. Ik zag ze van 2
paar bescheiden legaten aan zijn zuster
en achterneven en -nichten was het groot
ste deel van oom Richards groot vermo
gen nagelaten aan liefdadige instellingen
in Edinburgh. Maar dit verwekte weinig
teleurstelling, behalve misschien bijl den
ouden heer Fleming. Niemand van het
jongere geslacht had op een erfenis uit
die richting gerekend. En aan zijn zuster
had bij1 nagelaten, wat zijl vond het kost
baarste legaat, namelijk de wetenschap,
dat, gedurende het laatste jaar van zijn
leven God haar gebeden verhoord bad en
zich aan hem geopenbaard bad. Het
grootste deel van die twaalf maanden
bracht bijl door in bet buis van zijn zuster;
want zijn laatste ziekte was van zeer lang-
durigen aard en bij bet begin ervan was
hij naar haar toegegaan om door haar
verzorgd en verpleegd te worden en ge
sterkt door haar liefde en zachtheid en
nooit had hij haar meer kunnen verla
ten. Zooals tante Ailie zei, die laatste
maanden waren een gezegenden terug
keer, tot den ouden vertrouwelijken om
gang, dien ze in het ouderlijk huis ge
kend hadden.
Tante Ailie zelf was nog gezond en wel
en ondanks haar tachtig jaren, kon ze nog
naar hartelust genieten van het bijizijln van
Het vakantieseizoen begint weer. Voor
zoover niet door de examens geplaagd,
mogen de leerlingen van verschillende on
derwijsinrichtingen reeds van ontspan
ning genieten. Straks deelen vele anderen
in die kortere of langere vreugde.
Ook H. M. de Koningin vertoeft bui
tenslands, terwijl bet Prinselijk gezin bin
nenkort met de Piet Hein de Oostzee zal
opzoeken.
Een record-vacantiereis maakten deze
week de Amerikaanscbe vlieger Hughes
en zijn mannen, die in 91 uur en 16 mi
nuten de aardbol rondvlogen.
Ook de A.N.W.B.-vergadering, die de
zer dagen te Vlissingen werd gehouden,
stond meer in het teeken van uitstapjes
maken dan van vergaderen. Een loffelijk
voorbeeld voor de zomermaanden! Jam
mer, dat deze organisatie, wier werk alom
gewaardeerd wordt, ook den Zondag in
haar programma opnam en daardoor
oorzaak was, dat anderen voor haar on-
noodige Zondagsarbeid moesten verrich
ten, waardoor 'zij aan sympathie bij ben,
voor wie deze dag heilig is, heeft inge
boet.
Behalve door de A.N.W.B.'ers werd
Zeeland ook bezocht door een groep leden
van het internationaal aardrijkskundig
congres, Ons gewest had dus over tekort
aan belangstelling niet te klagen.
'Onze Gbr. organisatie van jongere boe
ren en tuinders in Zeeland kwam deze
week ook bijleen. In haar vergadering
werden de principieele lijnen duidelijk en
kloek getrokken, terwijl een welgeslaagde
excursie den dag besloot.
Buiten onze grenzen was nog geen
rustige vacantiestemming waar te nemen.
Van ontspanning merken we helaas nog
weinig. Het Tsjecho-Slowaaksche pro
bleem is nog altijd onopgelost. Verder
werden we opgeschrikt door het bericht
van de Figaro, dat Duitschland bezig is
een verrassing voor te bereiden aan den
vooravond van het congres van Neuren
berg, dat op 5 September a.s. begint. De
werkzaamheden aan de versterkingen op
Duitschlands westgrens en de concentra
tie van dekkingstroepen op de Siegfried
linie zonden in den jongsten tijd in op
merkelijke mate zijn toegenomen. Het bin
nenhalen van den oogst in Duitschland
zou zelfs zijn bespoedigd.
Daartegenover beeft de Fransche pre
mier dezer dagen een verzoenend woord
gesproken. Het hoogtepunt zijner rede lag
in zijn tegemoetkomend gebaar ten op
zichte van Duitschland met de verklaring
dat het vertrouwen der Fransche en En-
gelsche regeeringen in de herhaalde vre
delievende uitspraken van den Führer
niet is beschaamd. Dank zij de Fransch-
Engelsche samenwerking in de Tsjecho-
Slowaaksche crisis, en ook dank zij: den
goeden wil van Duitschland, kon iedere
verbreking van 't politieke evenwicht ver
meden worden. Vermoedelijk zullen deze
woorden niet onvoorwaardelijk te Berlijn
worden beaamd. Daladier liet overigens
niet na te verzekeren dat Frankrijks over
eenkomsten met Tsjecho-Slowakije onaan
tastbaar zijn en dat Frankrijk zijn woord
nimmer zal breken.
De Engelsche Minister Chamberlain
had Woensdag weer geen gemakkelijke
dag in bet Lagerhuis. Hiji is weer met tal
van vragen bestookt betreffende de aan
vallen op Britsche schepen In Spaansche
havens, en over de luchtbombardementen
op open steden. In beide gevallen waren
zijn antwoorden aan den negatieven kant:
een doeltreffende bescherming der sche
pen kan niet worden gewaarborgd, tenzij
Groot-Brittannië bereid mocht zijn actief
aan den oorlog deel te nemen .En dat is
Groot-Brittannië niet. De regeering moet
zich dus bepalen tot protesten bij Franco,
wat deze en zijn Italiaansche vrienden
heusoh ook wel weten.
Wat de terugtrekking der vrijtwilligers
uit Spanje betreft, bet wachten is thars
op het antwoord van Franco. De regee
ring te Barcelona heeft reeds doen weten
dat zij het Britsche plan, hetwelk door de
non-interventiecommissie is goedgekeurd,
aanvaardt.
Overigens hebben we reeds kunnen le
zen, op welk een manier men van Ita
liaansche zijde het begrip vrijlwilliger in
terpreteert, teneinde de overeenkomst te
ontduiken!
tot 92 jaar toe. Zoo ziet ge, zoo vroeg
de liefde voor de Koninklijke Marine, als
met de paplepel ingegeven, dan gaat het
er nooit meer uit.
Nu hebben „de Jantjes" altijd een
schreefje voor gehad. Behalve dan in het
allerdiepste punt der laagconjunctuur van
onze defensie. Maar dat is al weer histo
rie geworden.
We leven en schrijven nu 1938.
En weten van vergeven en vergeten.
Je STENTOR.
ZEEUWSCH-VLAANDEREN EN DE
NEDERLANDSCHE SPOORWEGEN.
Men schrijft ons: Op' Dinsdag 7 Juni
werden te Bergen op Zoom markiezaats-
feesten gevierd. Dien dag bracht H. M.
Koningin Willi el mi na een bezoek aan de
stad. 'Ook vanuit Zeeland 'kon men een
druk bezoek, verwachten. De Nederland-
sche Spoorwegen hebben dit begrepen, en
gelegenheid geboden om te Vlissingen,
Middelburg en Goes reiskaarten te koopen
tegen sterk verlaagden prijs.
Dat er dien dag ook uit Zeeuwsch-
Vlaanderen, via den boot dienst T'erneu-
zenHoedekenskerke en vandaar per
trein, bezoekers voor Bergen op Zoom
zouden kunnen komen, daaraan heeft men
naar het schijnt niet gedacht. Deze reizi
gers koopen te 'Hoedekenskerke ten kan
tore der spoorwegen aldaar bun plaats
bewijs, maar men zei-de daar in 't geheel
niets van een reisgelegenheid tegen ver
laagden prij's te weten. Men ivernam 'dit
laatste eerst toien te 'Goes de controlee-
rende ambtenaar den reizigers opmerk
zaam maakte op het feit, dat zij op de
reiskosten aanzienlijk hadden kunnen be
zuinigen; en men zag het op de aldaar
opgehangen reclamebiljetten. Een schrale
troost, want men had in Hoedekenskerke
zijn spoorkaart gekocht, endaar zei
de dienstdoende ambtenaar van een goed
koop tarief, dien geheelen dag van
kracht, niets te weten.
Het ligt voor de hand, dat het voor 'de
genen die uit Zeeuwsch-Vlaanderen via
Goes naar Bergen op Zoom reisden (en
dus over een 'grooteren afstand van het
de kinderen van haar kinderen. En dat
niet alleen tijdens de vele bezoeken aan
haar; want nog steeds ging ze iederen
zomer naar Birkenlee om haar jongen in
zijn eigen huis op te zoeken, als hij met
zijin vrouw en kinderen om eigen haard
geschaard zat. Nooit kon ze voldoende
uiting geven aan haar dankbaarheid dat
ze nog zoovele banden had, die haar aan
het leven bonden.
„Ik kan er me niet genoeg over verba
zen," placht ze te zeggen, „dat ik, die
nooit getrouwd ben geweest, toch bet ge
luk heb gesmaakt van kinderen en klein
kinderen, die God me in Zijn goedheid
geschonken beeft. Waarlijk, er zijn weinig
moeders op aarde, die een vroolijker en
gelukkiger huiswaartskeeren kennen dan
ik, of die met meer liefde en vriendelijk
heid tot aan den rand van het graf toe
geleid worden."
Als er anderen bij betrokken waren ge
weest, zou ze met haar helder oordeel
gauw genoeg de oorzaak ontdekt hebben.
Maar nu het haar zelf betrof, nu zag ze
niet dat het haar warm, jeugdig hart was,
ondanks haar hoogen leeftijd, dat zooveel
jonge menschen om haar heen bracht.
Tante Ailie is nu reeds lang huiswaarts
gekeerd naar de velen, die ze lief had en
spoor gebruik maakten dan iemand die
te Goes de reis begint) geen aangename
ontdekking was dat de spoorwegen met
reizigers uit Zeeuwisch-Vlaanderen naar
het blijkt geen rekening hielden. Nog
minder prettig werd deze ervaring, toen
een reiziger bijl de n.v. Nederlandsche
Spoorwegen te Utrecht over deze behan
deling bezwaar maakte; hij kreeg ten ant
woord „dat het station Hoedekenskerke
niet in de betrokken regeling was opge
nomen"; men wilde echter '(waarschijn
lijk omdat de billijkheid van zijn verzoek
nu eenmaal niet ontkend kon worden)
het speciale tarief toch wel laten gelden,
tenminste ivoor het gedeelte Goes—(Bergen
op Zoom. Hij: kreeg zoodoende het ver
zoek betreft een tweetal personen vier
en twintig centen terug, want: een be
drag van dertig centen moest men in
mindering brengen „voor kosten van ad
ministratie en portod'
Aan de hoogst eigenaardige opvatting,
■die tot deze laatste 'beslissing aanleiding
gaf, moge stilzwijgend worden voorbij ge
gaan. Maar er is toch wel reden om de
vraag te steHen of de spoorwegen die
uit Zeeuwsch-Vlaanderen ondank® de
tunnel bij' Antwerpen nu nog een bedui
dend vervoer trekken aan dit deel des
lands niet eindelijk eens moeten gaan
denken als zij1 ieizigers uit eenig ander
deel van dezelfde provincie en voor pre
cies hetzelfde traject bijzondere voordee-
len gaat verleenen? Zeeuwscb-Vlaanderen
heeft voor de spoorwegen beteekenis, al
'heeft men zelden getoond voor deze waar
heid oog en oor te hebben.
Koudekerke. Van 15 Juli tot 31 Augus
tus zal de tweede postbestelling zich uit
strekken tot de duinen en zullen de daar
vertoevende badgasten dus ook twee pos
ten per dag ontvangen.
i Gistermorgen te half twaalf is tij
dens tijdelijke afwezigheid van de be
woonster brand ontstaan in een strand
huisje, staande op de weide van den land
bouwer D. Koppejan onder Koudekerke.
Het huisje en de inboedel gingen in vlam
men op. De oorzaak is vermoedelijk een
petroleumtoestel, waarop een pan worte
len stond te koken. (M. G.)
van wie ze bier op aaTde afscheid had
moeten nemen; maar nog is de herinne
ring aan haar levendig onder al degenen,
die zij als jonge menschen gekend heeft en
die nu reeds den middelbaren leeftijd be
reikt hebben en voor geen van hen is Sea-
town, wat bet vroeger was, nu tante Ailie
niet meer is.
Tante1 Ailie sprak altijd van het geluk
kig thuis van haar kinderen. Eén geluk
kig thuis, waar vader en moeder, man en
vrouw, de twee hoofden één van geest,
één aan zij, hand in hand, aan het werk
van hun Heere, elk jaar, bij elke gebeur
tenis, groot of klein, vroolijk of smarte
lijk, terwijl steeds bet wederzijdseh ver
trouwen, de wederzijd'sche liefde grooter
en dieper werd. Hun kinderen waren als
andere kinderen, vaak ondeugend en las
tig; maar ze waren openhartig, flink en
eerlijk, en groeiden op in warme liefde
en eerbied voor hun ouders.
„Ware liefde", had Nannie geleerd, „is
één van de grootste aardsche zegeningen,
als God Zelf ze in ons hart ontsteekt;
maar ze kan een, groote vloek worden, als
we er zelf de hand naar uitstrekken en
zonder Hem er in te kennen willen be
slissen".
EINDE.