DE ZEEUW
tweede blad
tante ailie
De werking van
ABDIJSIROOP
is versterkt!
Wat er deze week voorviel
Hebt ge U doorgezeten op de fiets?
De ontwikkeling der
techniek en de werk
loosheid.
feuilleton
vicToria
biscuii en chocola
VAN
ZATERDAG 18 JUNI 1938, Nr 218.
In „De Ingenieur" komt Dr Ir B. Böl-
ger op tegen een opmerking, door den
heer R. Kuiper gemaakt in het parlement.
De heer Kuiper had een rapport van be
voegden, w.o. hooge departements-ambte-
naren, gezien, waarin aan de hand van
op feiten berustende gegevens de conclu
sie getrokken werd, dat in ons land de
omvang der werkloosloosheid ten minste
wellicht nog voor 60 pet. moet worden
verklaard uit technische oorzaken, dus uit
de vervanging van menschelijk door me
chanisch arbeidsvermogen. Br Ir Bölger
nu meent o.m. dat men de ontwikkeling
der techniek niet mag v'eroordeelen, maar
eer te prijzen hoort. Hij vraagt:
„Hebt gij er u wel eens een voorstelling
van gemaakt, wat er van ons land en van
ons volk zou zijn geworden, wanneer de
technische ontwikkeling niet of in veel
mindere mate zou hebben plaats gevon
den? Denkt gij», dat hier dan acht milli-
oen menschen in een betrekkelijk hooge
welvaart zouden kunnen leven?
En zoo er dan al geen werkloosheid, in
den zin zooals wij die thans kennen, zou
zijn, dan zou dat slechts komen, omdat
een kleine bevolking zich in primitieve
omstandigheden een sober bestaan zou
moeten trachten te verwerven. In een zoo
danige technisoh-economisch laag-ont-
wikkelde gemeenschap kent men inder
daad geen „werkloosheid", daar heerscht
slechts armoede, gebrek en ontbering.
Dank zij het onvermoeide streven onzer
technici naar hooger en beter, dank zij de
voortdurende uitvindingen en ontdekkin- j
gen op het gebied der natuurkundige en
chemische wetenschappen, zijn er tal van
nieuwe bronnen van bestaan geschapen
die niet alleen aan honderdduizenden en
nog eens honderdduizenden werk hebben
gegeven, doch die tevens het gemiddelde
welvaartspeil, vooral van de arbeidsklasse
tot een hoogte hebben opgevoerd, waar
over men vroeger niet heeft durven droo-
men. En dat alles kon gepaard gaan met
een geleidelijke verkorting van den ar
beidstijd, met een voortdurende verbete
ring van de rechtspositie van den arbei
der, waardoor, in tegenstelling met vroe
ger den z.g. ouden tijd tegenwoor
dig ook op den arbeider 't begrip mensch
toepasselijk is geworden.
Dit is te danken aan het feit, dat de
technici rusteloos hebben doorgewerkt
aan vernieuwingen en verbeteringen; dat
zij, gedwongen door den catagoriscben im
peratief, nimmer neen hebben, gezegd,
doch steeds het beste wat in hen was ge
geven hebben om nieuwe 'bronnen van be
staan aan te boren en nieuwe mogelijkhe
den voor arbeid en welvaart te scheppen.
Wanneer dan de menschheid door ge
brekkige economische organisatie of door
tegenstellingen en onverdraagzaamheid
van rassen en volken eens niet in staat is
deze technische ontwikkeling bij te hou
den, waardoor tijdelijk voor een aantal
hunner geen gelegenheid kan worden ge
vonden om aan het economische produc
tieproces deel te nemen, mag men dan,
zoo vraag ik, der techniek het verwijt voor
de voeten werpen, dat zij het is, die voor
het grootste deel deze ramp heeft veroor
zaakt. Is dat billijk? Vergeet men dan,
verblind door den betrekkelijken nood der
werkloazen, die men om zich heen ziet,
niet de geweldige zegeningen, die deze
techniek aan de wereld heeft gebracht en
die ons zelf nog in staat stellen om door
middel van steunuitkeeringen, de werk-
loozen althans een redelijk menschwaar-
dig bestaan te waarborgen".
door Catharine D. Bell.
(Vrij naar het Engelsch.)
93.)
„Als God je een vaster karakter heeft
gegeven dan aan anderen," zei hij, „meer
verstand, meer beslistheid, dan wil Hij
zeker, dat je van. die gaven gebruik zult
maken niet om je eigen geluk en ver-
eerlijking te zoeken, niet om je eigen wil
•0 zoeken, maar om je te onderwerpen
en met te meer geestkracht en beslist-
eiu te werken voor Hem en anderen.
e moet altijd trachten hen, die bene-
en .J® gesteld, te leiden. Het is een
ri rïv Positie, die groote verantwoor-
e ijkneid met zich brengt. Maar die ver-
n woordelijkheid kun je niet van je af-
s ruiven, maar je kunt steunen op den
aeer en dan weet je, dat Hij je kracht zal
gen6" 0m ZS^ D0® zwaar(ier lasten te dra-
rl»^7Ze iraa<^ kb" Maude in goede aar-
«L de er niets uit> dat ze niet al
j ,s Wl®i- Maar het gal beteekenis en
in v, aan .r Seheele leven en hielp haar
tranritfi Possen om God ernstig en toe-
te dienen. Vaak zei ze tegen Nan-
De vanouds beroemde AKKER's
ABDIJSIROOP is een natuur-genees-
middel, daar de werking in hoofd
zaak berust op de greneeskrachl van
extracten, bereid uit reeds in oude
tijden bekende „genees-kruyden"
AKKER's ABDIJSIROOP, bereid vol
gens oud recept, is dus een aan de
natuur ontleend geneesmiddel!
De genezende, hoeststillende,
siijmopiossende en kalmeerende
werking van de kruiden-extracten,
welke AKKER's ABDIJSIROOP zoo
beroemd hebben gemaakt,is thans
door een nieuwe toevoeging van
den bekenden Apotheker Dumoni
nog sterker, nog sneller, nög
krachtiger en nög doeltreiienderl
Een lepel AKKER'S ABDIJSIROOP
werkt thans 2 x zoo snel als voorheen I
Een ongeëvenaarde werking legem
hoest, bronchitis, kinkhoest, verwaar
loosde verkoudheid, griep, influenza.
De verlaacrde priizeT ójn thans:
90 ct. F 1.50 F' 2.40 F 4.20
3 dager. 6 dagen 12 dagen 24 dagen
gebruik gebruik gebruik gebruik
De grootere flacons zijn oij
voortgezet gebruik voord ^e.iger!
Het einde der vorige week om daar
mee dezen keer maar eens te beginnen
bracht schrik en ontsteltenis door de
aardbeving, een verschijnsel dat wij niet
gewoon zijn in onze lage landen waar
t'e nemen. Gelukkig bleven we bewaard
voor een ernstige ramp. Toch is het weer
opnieuw gebleken en gevoeld, óók door
I hen, die anders met God geen rekening
houden, hoe klein en nietig de anders van
j zichzelf zoo hoog denkende mensch is, als
i de Almachtige de krachten der natuur in
i beweging brengt.
Dat wij dien God in kinderlijke gehoor
zaamheid hebben te dienen, wordt door
velen niet erkend. Het was daarom goed,
dat de voorzitter van het Prov. Comité
van A. R. Kiesvereenigingen in Zeeland,
dat Dinsdag te Goes vergaderde, vollen
nadruk legde óp de leidingen Gods in den
tegenwoordigen tijd en wees op den rijken
zegen, die er in dit dienen van God is ge
legen. Ook de spreker, de heer Mr G. A.
Diepenhorst, heeft krachtig opgewekt om
op het politiek terrein voor de eere Gods
op t'e komen.
D'eze vergadering was niet de eenige,
die te Goes is gehouden. Duizenden zijn
in deze week naar het hart of het cen
trum van Zeeland (zooals het een en an
dermaal in vergadering en aan maaltij
den is genoemd) getrokken om er een
landbouwhojeehkomst of -tentoonstelling
bij te wonen. Goes stond wel bijzonder in
het teeken van den landbouw, een van de
hoofdbronnen van der Zeeuwen bestaan.
De Tweede Kamer is wel bijna aan
baar zomer-reces toe, maar ze moest deze
week toch nog regelmatig vergaderen, om
enkele belangrijke wetsontwerpen af te
doen, zooals dat inz-ake de electric! teits-
voorziening. Ook de Omzetbelasting werd
herzien, teneinde den fiscus weer wat-
meer op te brengen. 'Daarbij is het gelukt
het fruit vrijgesteld te krijgen, waarmee
een lang gekoesterde wensch der fruit
telers in vervulling is gegaan.
De rijksmiddelen hadden in Mei een
goede maand. Ze brachten 6.4 miljoen
meer op dan in Mei 1937, waarmee de
achterstand met de raming op 0.9 mil
joen na is ingehaald. Dat geeft weer wat
moed!
In Duitschland bekommert men zich
weinig om zijn financieele verplich
tingen. Nu weer heeft een Duitsch minis
ter laten weten, dat de regeering er niet
aan denkt de schulden, die Oostenrijk
had, over te nemen. De lusten wil men
graag (daarbij vraagt men niet aan welk
systeem men die te danken heeft), maar
de lasten, ho maar! Op die wijze leeft men
gemakkelijk, maar de moraal, waarvan
men uitgaat, is wel héél bedenkelijk.
In China staat men voor een ongekend
ernstige ramp. De reusachtige Gele Ri
vier is door de dijken heen gebarsten.
Wiens schuld dat ia, is niet met zeker
heid te zeggen. Jepannc?3 Ohin®e?en
beschuldigen elkaar over en. weer.
De Japansche legerleiding beschuldigt
er de Chineesche legerleiding van, dat zij
de dijken op bepaalde punten heeft door
stoken; de Chineezen hunnerzijds beweren
dat de Japanners met' hun geschut in de
dijken gaten hebben geschoten-
Maar de gevolgen zullen vreselijk zijn!
Het is niet de eerste keer in -de geschie
denis der volken, dat het- water op een
kritiek oogenblik in een oorlog de kansen
deed keeren. Onze vaderlandsche geschie
denis kent daarvan sprekende voorheel
den.
Onze voorvaderen, echte waterrotten,
waren er ook niet afkeerig van, om den
vijand in het water te zetten.
Maar in China zal het water vriend en
vijand treffen. Honderden, duizenden zul
len verdrinken of al hun bezittingen ver
liezen.
De kracht van het Japansohe offensief
is nu gebroken.
Tengevolge van de overstroomingen is
thans naar het schijnt het plan der Ja
panners voor het oogenblik mislukt. Dé
modderpoel waarin het gevechtsterrein is
veranderd, maakt voorloopig militaire
operaties onmogelijk.
Een kleine advertentie In de rubriek
„Vraag en Aanbod" kost slechts 75 cent
bij vooruitbetaling.
In tegenwoordigheid van de Koninklijke Familie is Donderdag op het Emmaplein te Amsterdam het Koningin Emma-monument ont
huld. Tijdens de rede van den heer J. ter Haar Jr. Rechts: de Koninklijke Familie.
voor
nie, dat ze God zeer dankbaar was, dat
Hij' haar een vriend en leermeester had
gegeven als mijnheer Easton, die haar
in een zoo belangrijk keerpunt in haar
leven leiding en raad kon geven.
Ze mocht echter niet zoo heel lang van
zijn gezelschap en hulp profiteeren. Vroe
ger waren zijn bezoeken gemeenlijk van
langeren duur geweest, dan bleef hij vaak,
twee, drie maanden. Ditmaal verliet hij
hen na drie weken reeds en alle smeek
beden konden hem niet overhalen, om
zijn ver'.rek wat uit te stellen, of tenminste
een datum van terugkeer vast te stellen.
Vooral Maude had sterk aangedrongen.
En toen al haar vragen en aandringen niet
hielp, verzocht ze hern, dan terwille van
haar te blijven, daar ze zijn raad en bij
stand zoo dringend behoefde. Ze waren
alleen, toen ze dit argument aanvoerde.
Hij keek haar aan met een uitdrukking
in zijn oogen, zoo ongelukkig en zenuw
achtig, dat ze er van terugdeinsde.
„Als ik meende, dat ik je werkelijk goed
deed, door langer te blfpven," zei hij op
zachten zenuwachtigen toon, „zou ik
alles kunnen doen, mijn gemoedsrust in
de waagschaal stellen...." Hij zweeg
plotseling, wendde zich van haar af,
kwam weer terug en haar hand nemend,
zei hij wat kalmer: „Maude, je weet, hoe
graag ik alles, wat in mijn macht staat,
voor je zou doen. Maar dit kan ik niet.
MIDDELBURGSCHE BRIEVEN.
Amice,
De „Middelburgsche Courant" komt in
een tweetal artikelen terug op mijn brie
ven van 3 en 2 weken geleden. In het eer
ste artikel concludeert de redactie: wij
worden het toch niet eens, want hier
staat het rechtzinnig standpunt tegen
over het vrijzinnige. Maar er moet ons
nog iets anders van het hart. En dan
volgt: „nu zouden wij evenwel „Stentor's"
aandacht eens willen vragen voor den
30en Zondag, de 80e vraag van dien H.C.,
luidende als volgt: „Wat is het onder
scheid tusschen het Avondmaal des Hee-
ren en de Paapsche Mis?"
Het antwoord op die vraag zet dit on
derscheid, zooals „Stentor" zeker wel
weet, op theologische gronden uiteen, en
de Catechismus concludeert dan,en
alzoo is de Mis in den grond anders niet,
dan een verloochening der eenige offe
rande en des lijdens van Jezus Christus,
en een vervloekte afgo-
d e r ij."
Nu zouden wij' „Stentor" en zijn geest-
Laat me nu gaan en als ik kan zal ik
je mettertijd weerzien. Intusschen weet
je, tot wien je je moet wenden om raad
en bemoediging en je weet, dat ik voort
durend zal bidden voor jou en de uwen."
En ze voelde, dat ze geen woord meer
kon zeggen. Geen woord tegen hem, noch
tegen iemand anders. Zelfs niet tegen
Nannie kon ze spreken over zijn afscheid,
over de reden, die ze vermoedde, die er
voor was. Ze dacht er zelfs niet graag
aan. Dat een man als hij de rijke schat
zijner liefde zou geven aan een meisje,
als zijl en zou geven zonder dat ze be
antwoord werd. Daar stak de angel. Ze
had zoo'n diepe eerbied voor hem, ze
mocht hem zoo graag, dat ze boos was
op zich zelf, over het vermoeden, dat hij
voor haar diepere gevoelens zou kunnen
zijn gaan koesteren, die zij' onmogelijk be
antwoorden kon. Alleen de gedachte al
was haar pijnlijk en ze was blij het te
vergeten door vol ijver te -doen, wat hij
haar graag zou zien doen. En ze legde
zich tenslotte met zooveel ijver op haar
nieuwe plichten toe, dat zelfs de tijd ging
ontbreken, om even druk met Nannie om
te gaan als voorheen.
En van de enkele bezoeken genoten de
meisjes veel meer, dan toen Maude steeds
haar eigen wil doorzette, zonder acht te
slaan op de wenschen en verlangens van
anderen. Maude legde er zich niet altijd
verwanten van „De Zeeuw" dit eens wil
len vragen: hoe kunt gij' vrijzinnig-gods
dienstige protestanten, die in de politiek
liberaal of vrijzinnig-democraat of so
ciaal-democraat of beelemaal niets zijn,
als „linksche heidenen" en Belialskinde-
ren van u afstooten, daarentegen aller-
broederlijkst in gemeentelijke, provinciale
en nationale collegiën innig tezamen
werken met degenen, die, naar de bewoor
dingen van uw Heidelbergschen Catechis
mus, dagelijks in het opdragen der
„Paapsche Mis" „vervloekte afgoderijl"
bedrijven."
Dat is dus een nieuwe kwestie.
Al lezende dacht iik, de Redactie van
de Middelburgsche Courant is bezig een
studie te maken van de Heidelbergsche
Catechismus. Wellicht doet hij dat zonder
toelichting. Nu, ik kan hem een pracht
van toelichting aanbevelen, n.l. „E Voto
Dordraceno" van Dr A. Kuyper. Over
vraag 80 is deze buitengewoon duidelijk.
Zie Deel III, blz. 174209 (3e druk).
Daar zijln voor mij1 twee bezwaren om
op deze nieuwe vraag in te gaan.
Laat ik even mijn positie als weke-
lij'ksche briefschrijver mogen bepalen. Die
is deze, dat, ik als doodgewoon lezer, op
Zaterdagavond een doodgewoon babbeltje
hou. En dan nog beperkt tot Middelburg
sche aangelegenheden. Bij uitzondering
leidt het dan eens tot een uitstapje, zooals
nu met de film „Grazige Weiden".
Deze vraag is er een van algemeen po-
litieken aard en is er in de eerste plaats
een voor het redactioneel gedeelte.
Mijn tweede bezwaar gaat eenigszins
dieper.
De vraagsteller zou toch eerst het Cal
vinistisch standpunt over vraag en ant-
Uw huid of voeten stukgeloop en? Purol verzacht en geneest.
Tube 45 ct. Doos 60 en 30 ct.
even gewillig bij neer en vaak mopperde
ze, dat ze haar vriendin zoo weinig zag.
Maar haar boosheid en gemopper waren
meer voorgewend dan diep gemeend en
zooals ze op zekeren dag eerlijk aan tante
Ailie bekende, ze begon zoo langzamer
hand te leeren, dat het steeds toegeven
aan eigen wenschen en verlangens niet
gelukkig maakt.
„En al evenmin is men gelukkig", zei
ze „als men geheel vrij is van zorgen en
last. Ik heb tenminste nog nooit zooveel
zorgen gekend als tegenwoordig en toch
heb ik me nog nooit zoo gelukkig ge
voeld."
„Heel waar", zei tante Ailie. „Het ge
luk ligt dieper, dan dat het door zulke
dingen beroerd zou kunnen worden."
„Ik had het al eerder kunnen weten",
vervolgde Maude; „want Nannie is toch
een van de gelukkigste wezentjes, die
ik ooit gezien heb en toch kennen weinig
meisjes van haar leeftijd meer zorgen en
lasten dan zij ze kent de zorgen van
een dochter, een zuster, een huishoudster
en niet te vergeten van een zuster der
armen."
„En zoolang als ze er zich mee tot den
Heer kan wenden, zullen ze haar innerlijk
geluk nimmer in den weg staan. Zie je
dat in?"
„Ja, tante Ailie", antwoordde ze; „ik
zie het aan haar. Ik heb het zelf onder
vonden. Ofschoon ik eigenlijk niet zoo
veel over mijn zorgen moest spreken. Mijn
leven is er zoowat heelemaal vrij van.
Het is meer, dat me nieuwe plichten zijn
opgelegd, dan dat ik door zorgen geplaagd
word. Behalve dan een, of eigenlijk",
voegde ze er nadenkend aan toe, „twee
groote, ken ik ze niet."
HOOFDSTUK XVII.
Een moeilijke positie.
En zoo eindigde het oude jaar en een
nieuw begon. Toen Angus zijn balans^
opmaakte, bemerkte hij, dat hij een voor-
deeliger jaar achter den rug had, dan
hij gedacht had. En al was de winst nog
niet groot genoeg om er vast op te reke
nen, dat er het volgend jaar een eind
aan zijn proeftijd zou komen, ze was niet
zoo klein om de mogelijkheid uit te slui
ten, dat de door zijn oom vastgestelde
termijn om geldelijke redenen zou moe
ten verlengd worden. Hij mocht de toe
komst rooskleurig inzien en met frisschen
moed wierp hij zich op zijn werk en be
gon uitvoering te geven aan de plannen,
die hij ontworpen had, om alles voor de
ontvangst van zijn vrouw in orde te
hebben.
(Wordt vervolgd.)
