LEN.
CJES
EE
E
DE ZEEUW
De les voor Nederland.
ilburg
TWEEDE BLAD
TANTE AILIE
d!l
ier
I, Goes - Telel. 415.
op
De Nederlandsch-Belgische
betrekkingen.
Uit de Provincie
Wat er deze week voorviel
I
32 ct. p. ons
24 ct. p. ons
ver oor-
ke wijze
is, luxe
in.
Tel. 287.
Inboedel,
dit Blad
FEUILLETON
'a Lichtstraal bij KINKHOEST
Hoest-Griep-Bronchitis-Asthma
f Uw
uitsluitend
Ilast van gescheurde
U bij Fa. GEBR.
en U houdt Uw
c. VAN DISSEL
de Erven van den
IA ALEN e.a. op
31 maart 1938,
I verkoopen:
§1/2 uur te Rilland'
café „Het Wapen
en Rllland-Batk!
IZEN, w.o. Woon-
luis, erven, tuinen,
en bouwterreinen,
len.
threven in notitien,
Ivrage verkrijgbaar
Itore van den b°
hadere inlichtinge
men.
uur te Bath. D
Buffet, Lessenaar,
len, Klokken, Spie
s, Canapé, Bedd
[ren, Bascule en ge
kei, Glas- en Aard
lerk, Keukengene
ling, Ladders, be
Ire Tegels, B**}
Ttwaren, Brandh
eenig Zilverwerk
Jp de»
uur.
VAN
ZATERDAG 19 MAART 1938, Nr 144.
Mr Dr T. J. Verschuur, de voorzitter
van de R. K. Staatspartij, heeft de Rot
terdam een politieke rede gehouden.
Bij de bespreking van de gebeurtenis
sen van den laatsten tijd op internationaal
gebied, kwam hij tot de vraag, welke 1 e s
daarin ligt voor andere landen, ook voor
ons land.
En het antwoord luidde:
De les voor Nederland is deze, dat
indien nog niet alle recht ontkend
wordt, toch wel het geweld, de naak
te, kille macht van het zwaard een brutale
rol speelt. Wee het volk, dat alleen maar
recht 'heeft, en niet de macht bezit om
zijn recht te handhaven.
Laat ons begrijpen, dat
schier geen offer te groot
kan zijn, om het eenigemid-
del tot handhaving van
ons recht te smeden.
Zeker, wij hebben de les al eenigszins
verstaan. Maar wel héél laat. Wij zijn
verre achter in onze uitrusting. Gij zijt
ontzet bij de offers, die wij aan den god
Mars brengen. Reken eens even: van de
883 millioen van onze begrooting voor
1938 besteden wij 152 millioen aan de
fensie. Van Engeland zijn de laatste cij
fers voor 1938 15.000 millioen gulden. Als
wij wel een tiende deel mogen doen van
wat Engeland doet, dan zouden wij in
1938 moeten uitgeven 1500 millioen. Doch
neen, niet 1500 millioen gulden geven wij
uit, doch slechts een tiende deel daarvan.
Óver grenzen wordt niet gepraat, zegt
Mussolini, die worden verdedigd. Zoo ook
zeggen wij::
Over ons onafhankelijk
volksbestaan wordt met
niemand GEPRAAT, dat wordt
VERDEDIGD, als het, w a t God
verhoede, aoodig wordt.
Ts dat ons aller opvatting ik zonder
slechts Mussent en Moskou uit—dan aal
men ook het middel daartoe, een flink
modern uitgerust leger
met alle hulpdiensten, wil
len betalen.
Zoo is het.
De Regeering is genoodzaakt 'het volk
nieuwe lasten op te leggen, offers te vra
gen.
Offers van persoonlijken en van finan-
oieelen aard.
Laat uit de wijze, waarop deze offers
worden gebracht blijken, dat de Regeering
bij het volbrengen van haar verantwoor
delijke taak op. den steun van het geheele
volk kan rekenen.
MIDDELBURGSCHE BRIEVEN.
Amice,
Als je zelf niet erg critisch aangelegd
bent schrik je soms plotseling op als
iemand op een ongezouten manier aan
't doorslaan is. Vooral als die zeker
iemand dan nog een geestverwant in den
engeren zin van 't woord is en je er dus
niet direct heelemaal op ingesteld bent
om zoo'n offensief te beantwoorden.
Zoo werd ik kort geleden overrompeld,
overstroomd zou ik haast zeggen door
een langdurige douche onverkwikkelijk
koud water, in den vorm van harde cri-
tiek op verschijnselen in 't Christelijke
gemeenschapsleven.
Ik ben haast rillend afgetrokken en
nu veilig opgeborgen ga ik eens heerlijke
tegencritiek geven, want tot het afdruk
ken van deze regelen heb ik geen repliek
of dupliek te wachten.
Laat ik je eerst vertellen wat ik moest
aanhooren.
Het was maar een dooie boel bij „ons".
De kiesver. beteekende niet veel meer.
Kon evengoed verdwijnen. De kiesvereen.
zijn niet meer dan verkiezingsapparaatjes
die in werking worden gesteld tegen een
of andere verkiezing. En zijn dan eigen-
door Catharine D. Bell.
(Vrij. naar bet Engelsch.)
31.) -o-
Esther kleurde. Nannie was te veel van
haar vriendin vervuld om tante Ailie's
sarcasme of Esthers ergernis erover, op
te merken.
„En hoe zag ze er uit?" vroeg ze.
„Ik heb haar gezicht niet gezien. Ze zat
met haar rug naar de paarden en keek
aan den anderen kant van het rijtuig
naar buiten, waarschijnlijk om over de
,e^ve^s zee 1® zien. Je weet, ze was
altijd dol op dat uitzicht op zee, hetzelfde,
dat jij hebt van uit bet raam van je
slaapkamer."
„Hoe kun je er dan zeker van zijn, dat
het Maude was?" vroeg Nannie, bang
voor een teleurstelling.
„O, het kan niemand anders zijn ge
weest. Het was heelemaal haar figuur,
de manier, waarop zij zitten kan; en nie
mand anders zou het hoofd zoo kunnen
houden. Bovendien, wie zou het andera
kunnen zijn? Lady Clare zou niet op het
achterbankje van het rijtuig van haar
vader zitten, terwijl ze er zelf een op na
lijk nog grootendeels overbodig. Met de
eigen „pers" was het niet veel beter.
Eigenlijk ook overbodig. De krant is er
voor objectief nieuws in woord en beeld.
De rest was overbodig. De „eigen" pers
maakt op de advertentiepagina zelfs wel
reclame voor meer biergebruik en de
neutrale omroep en het neutrale boek of
tijdschrift, enz. Allemaal teekenen van
verval of in ieder geval van verzwak
king of verflauwing der grenzen.
En nu ga ik je eens lekketjes van re
pliek dienen, waarde broeder, want ik
ben tot de ontdekking gekomen, na een
zeer nauwgezet onderzoek, dat ge d'r
heerlijk naast zijt, en dat niet alleen,
maar ik begrijp zelfs niet, dat ge zoo
hard van stapel zijt geloopen en niet
eerst de hand in eigen boezem hebt ge
stoken.
Want wat die kiesver. betreft, daar
is dezen winter wel gewerkt en een paar
maal mooi vergaderd. Leerzaam en nood
zakelijk. Bovendien zal over 2 weken nog
een vergadering met een A.-R. Kamerlid
als spreker worden uitgeschreven.
Verder heeft de propagandaclub als
onderafd. van de kiesver. ook niet stil
gezeten. Het is mij gebleken, dat de hee-
ren propagandisten er op uit zijn gegaan
en nog gaan en reeds tientallen abonné's
op „Nederland Waakzaam" zijn verzameld
en nog meerdere giften voor dat doel
zijn geïncasseerd en er reeds veel huis-
bezoekwerk voor de Christelijke pers en
de A.-R. partij is verricht en nieuwe
leden werden ingeschreven.
Dat het in deze propagandaclub geen
„dooie" boel is, dat bewijzen deze resul
taten.
Maar dat gij het een „dooie" boel vindt,
ligt niet aan dat andere, maar aan uzelf,
want met al die critiek hebt ge zelf nog
geen vinger uitgestoken om iets van dat
werk te doen. En dat vind ik nu eigen
lijk het toppunt van onbeschaamdheid.
En ik begin heusch te gelooven, dat ge-
zelf de koers een beetje kwijt raakt. Zoo
vernam ik, dat ge totaal verslaafd zijt
als passagier in den Bonten Dinsdag-
avondtrein en aan nog eenige soortgelijke
genoegens. Ja zelfs vernam ik, dat ge
er ook toe gekomen zijt om na lederen
Zondagmorgendienst de postambtenaren
achter het loket „Postafhalon op Zondag"
ten eigen genoegen Zondagsarbeid te
laten verrichten. Ik vind dat allemaal
wel heel sterk en heel verkeerd en die
critiek onbillijk en ongepast. En dient ge
uzelf zeer spoedig te herzien. Wat ge bij
anderen afkeurt, moet go zelf niet doen.
En den levenskring, waarin ge u beweegt,
zou meer gebaat zijn met uw Christelijke
daden, dan met uw onchristelijke critiek.
Ik kan er heusch niet bij, dat niet wei
nigen, die krachtens hun beginsel voor
Zondagsrust moeten ijveren en die op
sommige momenten ook inderdaad ach
ter het vaandel loopen van een politieke
partij, die bevordering van Zondagsrust
in het program heeft staan, het zelf in
hun particulier leven niet in toepassing
brengen en het Postpersoneel onnoodigen
Zondagsarbeid laten verrichten.
Ik kan er maar niet bij, dat zoovelen
met hun ongepaste critiek op de Christe
lijke pers en den Christelijken omroep
en het Christelijk vereenigingsleven, zelf
weigeren iets ten gunste en voordeele er
van te verrichten.
Menschen met een te veel aan critiek
en een te weinig aan waardeering wor
den op den duur onaangenaam. Niet al
leen voor zichzelf maar ook voor anderen.
Brengen schade toe aan velerlei nuttige
actie en verlammen vaak die actie. Ge
zonde, opbouwende critiek kunnen we bij
ons werk wel missen. Maar die komt in
den regel ook alleen van de menschen,
die zelf hard meewerken.
Toen ik kort geleden iemand uitnoo-
digde om actief deel te nemen aan het
werk in de kiesver. en propagandaclub,
kreeg ik ten antwoord: Ik bemoei me
niet met de politiek. Daarop heb ik ge
zegd, dat het te wenschen bleef, dat ook
in de naaste toekomst de politiek zich
niet met hem zou bemoeien, want dan
zou zijn rustig leventje wel uit zijn.
We hebben op het breede arbeidsveld
van ons Christelijk vereenigingsleven
werkende mannen en vrouwen noodig.
Critiseerend baliekluivers hebben we al
spoedig te veel.
Een flinke dosis arbeidslust toege-
wenscht door
STENTOR.
kan houden."
„Nu, ik hoop, dat ze het was. Wat zal
ik blij zijn haar weer te zien!" zei Nannie.
„Vindt u bet ook niet fijn, tante Ailie?"
„Zeer zeker, meiske. Het zien van haar
lief gezichtje zal mijn hart goed doen."
„Lief! O, tante Ailie, Maude is veel
meer dan lief."
„Ik vind dat ze veel van' een koningin
heeft", zei Elsther beslist.
„Wat weten jij of ik van koninginnen?"
zei tante Ailie. „Maar dat is waar, het
meisje heeft iets statigs over zich. En
Esther, als je met alle geweld iemand na
wilt doen, waarom neem je haar dan niet
tot voorbeeld inplaats van die water-en-
melk goedheid van mevrouw Grey?"
Weer kleurde Esther diep. Ze wist wel,
dat ze zoo nul en dan trachtte haar luid
ruchtigheid en voortvarendheid te tem
peren door de langzaam-trage manieren
van Nannie's vroegere vriendin Caroline
Barton, nu mevrouw Grey, na te bootsen.
Zooals zoovele schrandere, opmerkzame
meisjes, wier opvoeding nog niet voltooid
is, was Esther zich bijl vlagen pijnlijk be
wust van baar eigen gebreken en dan
trachtte ze zich te beteren, nu eens op
deze manier, dan op die, maar niets
wondde meer haar trots dan te merken
of te weten, dat anderen haar weinig suc
cesvolle pogingen zagen. Ze verdroeg het J
sarcasme van tante Ailie echter gelaten.
Opmerkingen in de Belgische Kamer.
Mr Van Gauwelaert heeft in de
Belgische Kamer het woord gevoerd over
de Nederlandsch-Belgische betrekkingen.
Spr, blijft voorstander van een algemeene
regeling van de vraagstukken, die nog
hangende zijn tussehen de beide landen.
Van fragmentaire oplossingen verwacht
hij niet veel. Na de verwerping van het
verdrag in 1926 heeft men in Nederland
gemeend, dat België tot concessies bereid
was. Dit is niet gebeurd.
Mr van Gauwelaert denkt, dat de idee-
en in Nederland sedertdien een evolutie
hebben doorgemaakt. De tijd werkt voor
België. De Belgische regeering moet haar
politiek van steunverleening aan de ha
ven- en de Rijnscheepvaart voortzetten
zoolang het evenwicht niet hersteld is.
Het is een compensatiepolitiek met kunst
matige middelen.
Spr. vertrouwt dat men dit in Neder
land ten slotte zal begrijpen en dat Ne
derland en België zullen samenwerken om
de oeconomische toenadering op een ste-
vigen grondslag te vestigen. Alle ongezon
de concurrentie tussehen Rotterdam en
Antwerpen moet verdwijnen. De verkeers
problemen moeten worden geregeld juist
alsof de beide landen deel uitmaken van
één ^staatkundig geheel.
Mr van Cauwelaert was zeer slecht te
§preken over de benoeming van den Bel
gischen gezant in Den Haag. Voor de Vla
mingen is het een kwestie van eergevoel
in Nederland door iemand vertegenwoor
digd te zijn, die de Nederlandsche taal
volkomen beheerscht. Het is gewenscht,
dat de Bielgische diplomaten de verschil
lende talen kennen. In ieder geval zouden
zij' de twee landstalen Nederlandsoh en
Fransch goed machtig moeten zijn.
leder, wiens kinderen aan Kinkhoest
lijden, moet gebruik maken van
Akker's Abdijsiroop, op bijzondere
wijze bereid met die bestanddeelen.
die rechtstreeks op een Klnkhoest-
aanval inwerken. Abdijsiroop werkt
grondig, want ze bevri|dt de adem
halingsorganen van slijm en andere
ziekte-verwekkende stoffen. Akker'»
Abdijsiroop verruimt de ademhaling,
neemt benauwdheden weg, heelt de
aangedane en ontstoken plekken.
Geer dus in vol vertrouwen aan
Uw kleine en groote kinderen bij s
AKKER'S M
hoe gr1
Ihoe
yrooterflesch i
i voordeel igsf»
Oudheidkundige vondst op
Noord-Beveland.
D'e heer J. J. W. Klop, notaris te
Kortgene, schrijft aan het „Hbld." over
de oudheidkundige vondst op Noord-Be
veland:
De sarkophaag, lang 2.70 m.. breed
1.35 m„ hoog 0.80 m., bevond zich in het
voormalige klooster van het vroeger be
staande dorp Emelisse en bleek bet ge
beente te bevatten van een vrouwelijk
persoon. Stukken van de kist en van de
scharnieren daarvan waren nog aanwe
zig. Sieraden werden niet gevonden. Bij
de overstrooming eind 13e eeuw blijkt
het water duchtig' te hebben huisgehou
den, het graf was geheel met ingeslibde
aarde gevuld. Op ongeveer lVa meter
Ondanks haar kleur zei ze glimlachend:
„Wel,, tante Ailie, Caroline Grey's ma
nieren daargelaten, geloof ik toch niet,
dat Maude Shelburne's houding me erg
goed zou staan, zooals ik op het oogenblik
ben tenminste."
Tante Aiiie had er plezier in, dat ze de
opmerking zoo geduldig verdroeg en
knikte haar eens vriendelijk toe.
„Het beste is om je zelf te zijn, kindje,"
zei ze. „Misschien vinden we Esther Col-
ville op het oogenblik nog niet volmaakt.
Maar toch hebben we haar liever zooals
ze zelf is, dan half zich zelf en half
iemand anders."
„Maar Nannie," zei Esther, „ben je
niet blij, dat Maude na al dat uitstel juist
nu gekomen is? Je kunt nu zooveel meer
met haar samen zijn, nu de jongens va-
cantie hebben en je niet op hun werk
hoeft te letten."
„Ik Weet het nog zoo net niet," zei
Nannie lachend. „Ik geloof heusch wel
eens, dat ik nog het meest den tijd. heb,
als ze voor het grootste deel van den dag
veilig op school zitten."
„O, maar je weet niet," riep Esther
uit, „dat ik ootk niets te doen zal hebben
en ik kan dus op de jongens letten. Ik
ben best in staat om voor ze te zorgen; ik
krijg er ook trouwens wel zoo langzamer
hand den leeftijd voor. En bet zal me
echt plezier doen, als je zoo nu: en dan
We beleven ontzaglijk bewogen en bui
tengewoon belangrijke dagen.
Er zouden over. de overrompelende
Duitsche machtsgroep in Oostenrijk en de
gevolgen daarvan, alsmede over de groote
gevaren hieruit voor de toekomst voort
vloeiend, enkele kolommen te vullen zijn.
In strijd met de beweringen, van de
Duitsche pers en van iemand als Göring,
dat bet niet in de bedoeling van Düitsch
land lag om Oostenrijk te annex eeren en
dat Düitschland zich niet wilde mengen
in de toestanden van een ander land, heeft
de afgeloopen week ons doen zien, dat
Oostenrijk niets, maar dan ook niéts meer
te vertellen 'heeft en dat alles door de Ber-
lijnsche heeren wordt gedicteerd en ge
regeld. Voor de „reorganisatie" worden
Duitschers aangewezen. Dnitsche
troepen bewaken (op verzoek!) Oostenrijk.
Het slotbedrijf zal op 10 April, bij de
zoogenaamd vrije en geheime volksstem
ming worden gespeeld. Maar intusschen
doet men, alsof de Anschluss reeds een
feit is. B'e concentratiekampen beginnen
zich te vullen, de Joden worden gekweld,
het aantal zelfmoorden stijgt en jongelui,
die 14 dagen geleden nog winkelbediende,
slagersjongen of werklooze waren, loopen
nu met den hakenkruisband om den arm
en terroriseeren hen, die niet tot de Nazi's
behooren. Het is geen wonder, dat zij, die
de 'kans schoon zien, de vlucht nemen.
Gesteld al, dat de meerderheid van het
Oostenrijksche volk nu nog de „hereeni-
ging" met Düitschland wilde en durfde
verwerpen, wat zou daarvan terecht ko
men, nu de Duitsche Nazi's een-twee-drie
alle belangrijke militaire, politieke en poli-
tioneele posities hebben bezet? Het Oos
tenrijksche volk is geknecht.
Hitier heeft van de vriendschap met
Italië handig gebruik gemaakt, om in een
situatie van verwarring in Europa zijn
slag te slaan.
De redevoering, die Mussolini deze
week over de 'Oostenrijksche gebeurtenis
sen hield, was mak en tam en bracht wei
nig nieuws. Alles was met Düitschland
koek en ei, alsof er op Italiaansch gebied
(in Zuid-T'irol) ook niet een vrij groot
aantal Duitschers woont, die Hitier vroe
ger wilde „bevrijden", alsof er niet een
tijd geweest is, dut Mussolini er op stond
dat Oostenrijk zelfstandig bleef.
En Engeland? De premier Chamberlain
'heeft zich uitgesloofd om wel „een zeer
ernstige", maar toch ook uiterst voorzich
tige rede te houden. Hij is1 een slimme di
plomaat, die zich niet licht verpraat en
volstaat met 't besluit tot versterking der
Engelsche weermacht.
Hitier heeft wol geweten, dat Engeland
en Frankrijk zouden volstaan met een
papieren protest. Vooral in Frankrijk met
zijn wankelend, enkele dagen nieuw ka
binet, staat alles op losse scjhroavea,
Hitiers overhaast vertrek uit Weenen
naar Berlijn is wel in staat de ernstige
bezorgdheid over den internationalen toe
stand nog te vergrooten. "We denken aan
Tsjecho-Slo'wakjje, dat nu zeer kwetsbaar
is geworden, maar een verdrag heeft met
Rusland en Frankrijk.
De Dnitsche bladen gaan reeds eischen
stellen ten aanzien van deze kwestie,
En men weet; zoo iets gebeurt altijd op
commando.
In sommige politieke kringen te Berlijn
wordt bet vermoeden geuit, dat er tus
sehen Berlijn, Warschau en Boedapest
een afspraak zou zijn gemaakt. Volgens
die afspraak zou Düitschland alle gebie
den in Tsjecho-Slowakije, door Duitschers
bevolkt, terug krijgen, terwijl Hongarije
de „Hongaarsche deelen" der republiek
van Benes aan zich zou zien toegewezen.
Polen zou eveneen® een veer moeten
laten vallen door het afstaan van door
Duitschers bevolkte gewesten, maar bet
zou daarvoor schadeloos gesteld worden,
door toewijzing van grondgebied ten koste
van Litauen.
Polen heeft zelfs reed® een ultimatum
aan Litauen gezonden. Engeland doet al
wat het kan om een vreedzame bijlegging
van 'dit geschil te bevorderen, maar of
het lukken zal is, terwijl wij dit schrijven,
de vraag. Bedenkelijk is, dat de Poolsche
Minister Beek dezer dagen op bezoek bij
de Duitsche heeren geweest is.
Rusland schijnt plannen te maken om
zijn Litauschen bondgenoot te hulp te
snellen.
Er heerscht dus onrust in alle hoeken
van Europa. Overal is angst en wantrou
wen. Toezeggingen en beloften hebben
geen waarde meer.
Is Düitschland voornemens' zijn plannen
in sneller tempo uit te voeren, dan aan
vankelijk de bedoeling was?
De positie in Midden-Europa is' in
jaren niet zoo hachelijk geweest als op
het oogenblik. Overal breidt men uit re
actie zijn bewapening uit.
Ook Minister Colijn gewaagde in zijn
radio-reide van Dinsdagavond van die toe
nemende onzekerheid en onveiligheid. Ge
lukkig beluisterden we er ook in die kalme
vastberadenheid, die Dr Golijn eigen is.
De regeering moet met den ernst van don
toestand rekening houden en heeft daar
om besloten „de jongens van lichting
1938" niet op 25 Maart naar huis te*la
ten gaan, maar deze afgerichte soldaten
in hoofdzaak voor 'de grensbewaking te
benutten. Ongetwijfeld voor velen een of
fer en een teleurstelling, Maar onze regeo-
ring móet in deze gespannen dagen vóór
alles rekening houden met de belangen
van land en volk. Ieder weldenkend va
derlander zal de Oostenrijksche les wel
verstaan hebben!
van de sarkophaag werd nog een deel
van de gangvloer gevonden, bestaande
uit kleine groen geglazuurde tegels van
rood aardewerk, de afmetingen der te
gels waren ongeveer 6V2 X centime
ter. O'ok zijn enkele tegel+jes met bruin
glazuursel gevonden. Resten van Jacoba-
kannetjes vindt men er veelvuldig, ter
wijl ook een uit natuursteen gehouwen
vijzel (gebroken) werd gevonden. Op en
kele plaatsen vindt men gebeente opge
stapeld liggen alsof bet een gemeen
schappelijk graf betrof. Bij de gevonden
gebitten valt het op dat de tanden en
kiezen plat afgesleten zijn, zoodat het
tandbeen er door komt. Over het alge
meen zijn de tanden prachtig gaaf en
doen zij vermoeden dat bijzonder harde
voeding werd gebruikt.
Het geschil GoesOosteinde.
Naar men aan de Middelb. Courant
meldt, is de arbitrale uitspraak afgeko
men inzake het geschil tussehen de ge
meenten Goes en die van het z.g. „Oost-
einde" (Kruiningen, Hansweert en
Krabbendijke)Goes heeft de gasfabriek
van Oosteinde intertijd overgenomen. Er
rees een geschil over de kosten van en
kele aangelegenheden, te weten:
le. Het omleggen van een leiding door
den Zouteweg. Te dezer aanzien is Goes
in het gelijk gesteld.
2e. Het omleggen van een zinker door
het kanaal. Te dezen aanzien is de com
binatie 'Oosteinde in het gelijk gesteld.
eens een heelen dag met Maude samen
kunt zijn."
„D'at is aardig van je, Esther," zei
tante Ailie. „Ontlast jij Nannie maar zoo
veel, als je kunt, er blijft nog genoeg voor
haar over. Eh het wordt heusch tijld, dat
jijt een beetje een hulp voor haar wordt.
God heeft je een goed verstand en door-
zichtsvermogen geschonken. Zorg, dat je
er een nuttig gebruik van maakt."
Esther stak, haar neusje in den wind en
voelde zich heel gelukkig en belangrijk.
Nannie zei niets, maar in haar hart twij
felde ze er aan, of Esther haar wel zoo
heel veel zou kunnen helpen, met de jon
gens tenminste. Ze was te beslist, te op
permachtig en daar ze slechts zestien
maanden ouder was dan Johnnie, was hij'
alles behalve geneigd zich te bukken on
der haar autoriteit, waarvan ze maar al
te graag gebruik maakte. Misschien be
greep tante Ailie Nannie's stilzwijgen,
want na een korte overweging zei ze, toen
de meisjes weggingen:
„Eh Nannie, ik had graag, dat alle
kinderen morgen den dag bij mijt door
brachten. Jij en je vader, als hij komen
wil, kunnen hen 's avonds komen halen,
intijds om de schoolkinderen te zien, voor
ze weggaan. Maar Esther, Gracie en de
jongens moeten niet te laat komen, dan
eten we vroeg en daarna kunnen ze Suzan
en Simon helpen den boom klaar te ma-
Se. De koteten der directie. Te dezen
aanzien zijn beide partijen gedeeltelijk in
het gelijk gesteld, wat hierop schijnt
neer te komen, dat -ze deze kosten geza
menlijk moeten dragen.
De verplaatsing van den Assistent
der Directe Belastingen enz., C. Dagevos,
van Nieuwveen naar Borsele is uitge
steld tot 1 Juli 1938.
1 Benoemd met ingang van 1 April
a.s. tot referendaris der Posterijen, Te
legrafie en Telefonie de referendaris 2e
klasse A. A. Beerens te Amsterdam, te
lefoonkantoor, voordien werkzaam op
het Post-, Telegraaf- en Telefoonkantoor
te Middelburg.
GOES.
1 Voor de teraardebestelling van de
beide slachtoffers van het verkeersonge
val te Kloetinge bestond zeer groote be
langstelling. Met toestemming van den
inspecteur 'der werkverschaffing, Ir
Marlkvoort '(die met enkele ambtenaren
aanwezig was) konden de Goesche werk-
loozen deze droeve plechtigheid bijwonen.
Eerst werd het stoffelijk overschot van
den heer A. Stroosnijder, later dat van
den heer P. Rijn ter aarde besteld. Beide
malen voerde de heer v. d. Meulen,
hoofdbestuurder van den modernen
transportarbeidersbond het woord. Spr.
zei o.m., dat door de nagelaten betrek
kingen geen haat tegen den chauffeur,
die het ongeluk heeft veroorzaakt, wordt
ken en de prentjes neer te leggen voor
de kinderen."
Nannie wilde tegenwerpingen maken,
daar ze vreesde, dat de kinderen te druik
zouden zijn voor haar oude vriendin.
Maar tante Ailie was koppig en alle te
genstand maakte haar hoos. En met de
belofte, dat de kinderen even na twaalf
zouden komen, verlieten de meisjes haar.
Zonder veel te spreken wandelden ze
naar huis. Esther was ongewoon naden
kend. Waarover ze had loopen peinzen,
bleek pas aan het eind van de wandeling,
want juist, toen ze hun eigen tuin weer
betraden, riep ze uit:
„Ik kan het niet helpen, Nannie, maar
ailes wel beschouwd wilde ik toch maar,
dat Angus Edgar Shelburne was."
„Maar ik niet," antwoordde Nannie
lachend; „ik mag hem duizend maal lie
ver, zooals hij is."
„O, dat wil ik wel gelooven. Maar
Shelburne Priory is zoo mooi. Ik zou
zoo graag willen dat jij het kreeg."
„Eln ik zou liever Angus hebben zon
der eenige bezitting, dan Edgar Shelburne
al had hijl twintig Shelburne Priories."
„Twintig! O Nannie, dan kon je er ons
ieder een geven; wat zou dat heerlijk
zijn!"
(Wordt vervolgd.)
