I
DE ZEEUW
Gunstige verschijnselen.
BETTY'S LIEFDE.
ONDRAGELIJKE
BRANDWONDEN
KLOOSTERBALSEM
men door
is het
mogelijk
ïeduceeren»
TWEEDE BLAD
Voor den Zondag
Uit de Provincie
Wat er deze week voorviel
FL 24?.
FEUILLETON.
DE VELLEN HINGEN ERBN
Dank z|| KLOOSTERBALSEM komt
iUn hand weer goed In orde
AKKER'S
De afkomst van President Roosevelt
te
cïïo-techftiek
ast-expansie-,
ntvangst,
elschakeling,
[fo
VAN
ZATERDAG 18 SEPT. 1837, Nr 298.
EEN RECHTVAARDIG LOON.
Want God is niet onrechtvaar
dig, dat Hij ons werk zou ver
geten. Hebr. 610.
Een oude legende verhaalt, dat eens
uit den hemel een engel nederdaalde met
een brandende fakkel en een vat gevuld
met water.
Op de vraag wat dit beduidde, ant
woordde de engel, dat hij met de fakkel
den hemel in brand wilde steken en met
het water de hel uitblusschen, om zoo
de Christenen te leeren, dat zij God heb
ben te dienen zonder bijoogmerken. Niet
om den hemel te beërven of de hel te
ontgaan, maar alleen uit liefde tot God,
om Zijns Zelfs wil.
Er ligt in deze legende een sohoone
gedachte. Maar toch is zij "niet Schrif
tuurlijk.
De Bijbel leert ons dat God rechtvaar
dig is in Zijn straffen; dat Hij den
schuldige geenszins onschuldig zal hou
den. Waarom dan ook de zondaars wor
den vermaand den toekomenden toorn
te ontvlieden.
Maar de Heere is rechtvaardig, ook
voor Zijn volk. Hij is niet onrechtvaar
dig, dat Hij hun werlk zou vergeten en
den arbeid der liefde in Zijn Naam ver
richt.
Die tot God komt moet gelooven, dat
Hij is en een B e 1 o o n e r is deigenen
die Hem zoeken.
De rechtvaardiging van den zondaar is
alleen mogelijk door het geloof in Chris-
tuk. Louter genade.
Maar dit neemt niet weg, dat het werk
van Gods kinderen beloond wordt, zoo
dat God Zijh eigen gave in hen kroont,
want Hij is het, die in hen werkt, beide
het willen en het werken naar Zijn wel
behagen.
Dat loon der genade heeft steeds de
kinderen Gods bezield en tot groote din
gen bekwaamd.
Een Mozes achtte de versmaadheid
van Christus meerderen rijkdom te zijn
dan de schatten van Egypte, want hij
zag op de vergelding des loons.
Dat geldt ook nu nog.
De Heere is rechtvaardig.
Hij vergeet niet het werk Zijner kin
deren en den arbeid der liefde in Zijn
Naam bewezen.
MIDDELBURGSCHE BRIEVEN.
Amice,
Ondanks de vele 'koude regenbuien,
wapperde de driekleur vroolijlki van „Ons
Huis" in de Molstraat, op j.l. Maandag.
Er was feest in het boekenhuis. De ge-
noodigden bij de heropening zagen veel
bloemen, veel blijde gezichten en veel
boeken.
Een vereeniging, die 25 jaar bestaat en
zoo kléin en bescheiden beginnen moest,
doch van jaar tot jaar aan beteekenis en
invloed won, heeft alle reden omi
bij1 de overgang naar de volgende kwart
eeuw een blij gezicht te zetten. En voot
de vereeniging; op'eribare leeszaal bd
bibliotheek, was er een dubbele reden.
Een ruime gift stelde in staat tot een
grondige inwendige verbetering en ver
nieuwing. Drie ouderwetsohe kamers
waren door bekwame handen omgetoo-
verd in een moderne, geheel naar de
eischen des tijds ingerichte uitleenbiblio
theek en leeszaal, geheel gebaseerd op
zakelijkheid, gekenmerkt door eenvoud en
gezelligheid.
De vereeniging exploiteert niet alleen
een uitleenbihliotheek, in welk bedrijf hei
gaat om overzichtelijkheid en vlugge be
diening met perfecte administreering,
maar ook een lees- en studie-gelegen
heid, waarbij' de eerste eischen rust en
50.) o—
„Ja, wel iets. Dtr Bray staat telkens
weer verbaasd over mijn taai uithoudings
vermogen. Het is ook werkelijk een won
den en soms vind ik bet 'bijna teleurstel
lend, dat ik telkens weer terugkeer in het
leven,' waar ik reeds zóó dicht bij de
paarlen poort genaderd was. Maar ge
duldig en tevreden zal ik Gods tijd af
wachten; als Hij me roept ben ik bereid.
Maar lieve kind, ik had bet toch zelf ook
niet gedacht, dat mijn leven zich nog zóó
zou rekken, want anders 'had ik nooit door
mijn ziekte zoo'n zwaren last op jou dur
ven leggen".
„Nee tante, dat mag u niet zeggen.
Nooit was u hier tot last en uw verzor
ging was mij nooit te veel of te zwaar.
Ik zou ook niet weten, wat we zonder u
hadden moeten 'beginnen, want u bent me
steeds tot steun en troost geweest'*.
„Het is heerlijk dat te hooren, lieve
ling. Maar het blijft toch waar, dat ik je
heel wat drukte, angst en zorg gegeven
heb en ik ben maar zoo bang, dat het jou
de een of andere keer te veel en te zwaar
zal worden. "Wanneer komt Pamela eigen
lijk weer thuis? Het wordt tijd, dat zij
iets van jou werk overneemt, want van
huiselijkheid zijn. De architect, die deze
tegenstellingen in een geheel moest doen
harmonieeren, is in de uitwerking van
die opgaJve, volkomen geslaagd, meen ik
Men kan er rustig lezen aan de kran
tentafel, men kan ongestoord bladeren
aan de tijdsohriftentafel, en wie zich tot
studie zet, kan ongehinderd aJvond aan
avond in de aangrenzende mime studie
zaal, met volop materiaal, werken, en wie
even een boek komt ieenen, komt den be-
'drijfsgang niet meer storen, maar wordt
ving en correct geholpen aan het daar
voor ingerichte loket.
Wie bij een gelegenheid als deze het
geheel overziet, komt wel onder den in
druk van de zeer groote plaats, die het
boek in onze samenleving heeft inge
nomen.
Stel u eens voor, dat we onze boeken
moesten missiën. We kunnen ons dat niet
indenken. Hoe trotsch kunnen we zijn, op
ons eigen, zeer be'scheiden bibliotheekje
Wie kan zeggen hoeveel nut goede boe
ken al gesticht hebben. Wat een zegen
ze verspreiden. Ook omgekeerd. Wie kan
de diepte peilen ivan het kwaad en de el
lende, die slechte boeken teweeg brach
ten. Dit doet me denken aan de zeer
groote verantwoordelijkheid die besturen
van openbare leeszalen en bibliotheken
op hun schouders nemen. Hoe kan men
daarmee werken aan de verbreiding van
goed en kwaad, van leugen en waarheid,
heide.
Ik heb meermalen de indruk gekregen,
dat de juhileerende vereeniging niet die
belangstelling geniet, waarop zij' recht
heeft. Diat er nog vele stadgenooten zijn,
die wol eens critiek over een of ander
uiten, maar nog nimmer hun wenschen
en verlangens, hun al of niet gerecht
vaardigde verlangens, ter kennis brach
ten ivan het bestuur.
Bij een gebeurtenis als deze week
plaats vond, ontbraken natuurlijk ook de
anecdotes niet uit bet verleden. Van vaste
bezoekers, die de abonnementen op bun
dag- en weekbladen opzegden en de
naam die het gebouw in den volksmond
kreeg „Ons huis" al te letterlijk opvatten.
Van bezoekers, die niet alleen lazen met
hun oogen, maar ook schijnbaar met hun
ellebogen. Van vaste klanten, die aan het
■geklik van de brievenbus1 hoorden, welke
krant werd bezorgd.
Uit de bij de opening gesproken woor-
dieni van den wethouder Onderdijk, bleek
de goede gezindheid onzer gemeentelijke
overheid ten opzichte van dit werk. Trou
wens, in den ergsten crisistijd, toen zoo
vele subsidies geheel of gedeeltelijk wer
den ingetrokken, kwam deze post er nog
steeds zonder kleerscheuren af.
De voorzitter, Dö van Empel, sprak
van subsidies', als van wankele bezittin
gen. Toch geloof ik, dat 'hij' er in de
naaste toekomst nog wel gerust op kan
zijn. En het is deze vereeniging van harte
gegund.
Groetend,
STENTOR.
Een tijd van veel zorg ligt achter ons.
Er waren zware zorgen in verband met
het gezins- en het bedrijfsleven. Zorgen
op sociaal- en economisch gebied. Er
waren zorgen met betrekking tot het
onderhoud van kerken en scholen, van
het werk der barmhartigheid en het
werk der zending en wat niet al.
En nu kunnen we niet zeggen, dat de
zorgen-tijd voorbij is. Integendeel. Nog
altijd zijn er de duizenden, die gebukt
gaan onder de werkloosheid en crisis-
zorgen van anderen aard.
Maar alles wijst er op, dat het diepte
punt toch wel gepasseerd is. Dat de zon
van voorspoed bezig is weer door te
breken.
Een symptoom van den verbeterden
toestand is zeker wel de sterk vermeer
derde reislust van de laatste maanden.
De algemeene voorzitter van de Ned.
Reisvereeniging verklaarde dezer dagen:
Over crisis behoeft bij de Ned. reis
vereeniging nietgesproken te worden,
daar het verreisde bedrag bet dubbele
van het vorig jaar bedraagt.
Veel deelnemers trokken vooral naar
Zwitserland. In groepsverband reisden
morgen zie je er bepaald ziek uit. En ik
wil daarover ook eens met je vader spre
ken".
„Nee tante, dat moogt u in geen geval
doen", protesteerde Betty verschrikt. „Ik
wil niet, dat vader zich nog meer zorgen
op den 'hals haalt, alleen omdat ik er van
morgen iets slechter uitzie dan gewoon
lijk en Pamela mogen we niet lastig val
len, nu ze het in Parijs zoo heelemaal
naar haar zin heeft, 'tls toch ook niet
zoo erg, dat ik vanmorgen een beetje
bleek zie. Ik mag me toob ook wel eens
de „luxe" van hoofdpijn veroorlooven. En
dat zal wel gauw over zijn ook".
„Weet je wat je dan eens moet gaan
doen? Je gaat een lange, frissche wan
deling maken, b.v. naar je geliefkoosd
plekje boven op den „Beacon". En dan
waait je hoofdpijn zeker weg".
Betty kromp even ineen, toen ze eraan
dacht, dat ze werkelijk over enkele uren
op die plek zou moeten zijn om haar le
vensgeluk daar te offeren.
„Als u me niet noodig hebt, tante, ga
ik liever rustig een uurtje naar mijn ka
mer. Ik heb vannacht slecht geslapen en
voel me nu wat moe".
„Ja lieve kind, doe dat. Wil je mij dan
nog even dat rooie boekje aangeven? Dan
kan ik in dien tijd daaruit mijn dagelijk-
sche troost halen".
„Zal ik er nit voorlezen?" vroeg Betty,
terwijl ze het gevraagde aanreikte.
10.000 leden en individueel 12.000 en na
afloop van het reisseizoen kan men ge
rust het totale aantal op 35.000 personen
vaststellen. Van de zestigduizend ledeD
maakten dus meer dan de helft een reis
naar het buitenland, Aan nieuwe leden
werd tot heden ingeschreven het mooie
aantal van 11,000,
Bij de Nederl. Ghr. Reisvereeniging is
het niet anders. Ook hier was dit jaar
voor de buitenlandsche reizen veel be
langstelling.
Eh wat ons eigen land betreft, van
meerdere vacantie-oorden werd ver
klaard, dat het dit jaar ongekend druk
was geweest.
Diat zijn gunstige verschijnselen.
Een bewijs dat we in 't algemeen
gesproken weer in betrekkelijke weel
de leven.
Voor velerlei Christelijke arbeid ope
nen zich zoo weer nieuwe perspectieven.
Want als er geld is voor genot dan is
het er ook voor de leniging van ande-
rer nood, en eveneens voor den arbeid in
het Koninkrijk Gods, voor kerk en zen
ding en universiteit.
Zoo behoort het althans te zijn.
Stand der werkloosheid.
De stand der werkloosheid in het dis
trict van de disticts-Arbeidsbeurs te Mid
delburg was per 31 Augustus:
Middelburg 728 (723); Vlissingen 518
(529); Goes 162 (212); Aagtekerke
Arnemuiden 138 (140); Baarland
12 (19); Biggekerke 2 (3); Borssele
Colijnsplaat 14 (10); Domburg 30
(28); Driewegen Ellewoutsdijk
1 's-Gravenpolder 4 (4); Grijpskerke
's-Heer Abtskerke 3 (3); 's-Heer
Arendskerke 's-Heerenhoek 14
(14); Heinkenszand 10 (2); Hoedekens-
kerke 19 (6); Ierseke 118 (108); Kapelle
1 Kats Kattendijke (1);
Kloetinge 9 (4); Kortgene (4); Koude-
kerke 15 (18); Krabbendijke 5 (2); Krui-
ningen 19 (13); Meliskerke
Nieuwland 3 (3); Nisse 2 Oost
kapelle 13 (12); Oudelande 15 (14); Ove-
zande 12 Rilland 1 Ritthem
2 (2); Schore 1 Serooskerke 6 (8);
St.-Laurens 3 (6); Souburg 165 (161);
Veere 3 (3); Vrouwenpolder 2 (2); Waar
de 4 Wemeldinge 11 (5); West-
kapelle 126 (133); Wissenkerke 10 (11);
Wolphaartsdijk 15 (21); Zoutelande 3
(-)•
De cijfers tusschen haakjes zijn die
van 31 Juli.
Totaal stonden per 31 Augustus 2219
personen als werkzoekenden ingeschre
ven tegen 2224 op 31 Juli.
,,'t Gebeurde door kokend heete olie en
mijn rechter hand was geheel en al
wond. Ik was ten einde raad en huilde
van de ondragelijke pijnen. Mijn man
heeft mijn hand dadelijk verbonden
met Kloosterbalsem, welke we altijd
voor ons kleintje in huls hebben, kunt
er zich geen voorstelling van maken,
hoe dat ineens heerlijk verzachtte. Ik
geef U de heilige verzekering, dat ik
zelf verstomd sta over het wonder.
Binnen 14 dagen was mijn hand weer
gewoon." Ajeür. g. Fr. te 's-G.
ORIGINEEL TER INZAG!
„Geen goud zoo goed"
Onovertroffen bij brand-en snij wonden
Ook ongeëvenaard als wrjjfmiddel bij
Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren
Schroefdoos 35 ct. Potten i 62'/a ct. en f 1.04
„Nee, daarvoor zie je er te moe uit. Ik
zou nu beter jou iets kunnen voorlezen.
Luister maar eens; dit is een van mijn
lievelingsgedichten:
Hij geeft niet, als de wereld geeft,
Veel zorg en pijn en levenssmarten
Eu luttel blinkend klatergoud,
Dat even opvlamt in de harten.
Zijn gaven hebben 't menscbenleven
Voor eeuwig vree en vreugd gegeven.
De schoonste roos draagt tóch nog door
nen.
Naast elke vreugde schrijdt de smart.
Geen aardsch genot kan blijvend geven
Bevrediging aan 't menschenhart.
Maar bij den Heiland vindt men schatten,
Die eeuw'ge zaligheid bevatten.
De zachte, bevende stem bleef even stil.
Dan vroeg ze zacht: „Is dat niet mooi en
waar, mijn Betty? De volmaakte vrede
bezit ik al en de eeuwige rust ontvang ik
ook spoedig, als ik aan de overzijde van
bet graf mag meejuichen in bet koor der
verlosten. Maar nu moet mijn vermoeid
verpleegstertje gaan rusten hoor!'*
Hartelijk kuste Betty haar tante en zij
wilde gaan. Maar bij de deur kwam ze
even aarzelend staan, kwam nog weer te
rug en plotseling vroeg ze: „Zeg eens,
tante Maggie, zou je een klein onrecht
mogen begaan om daardoor een grooten
In verband met hetgeen reeds is ge
schreven betreffende de afkomst van pre
sident Roosevelt uit Oud-Vossemeer, is
door Dr Veltenaar te Tholen een onder
zoek in de archieven dezer gemeente in
gesteld. Naar wij vernemen, wint de mee
ning meer en meer aan waarschijnlijk
heid, dat de oorsprong der Roosevelt's
moet gezocht worden te Tholen.
Besmettelijke ziekten.
In de week vem 5 tot en met 11 Sep
tember kwamen in onze provincie 6 ge
vallen van roodvonk voor, n.l. twee te
Hoofdplaat en te IJzendijke en één in
ieder der gemeenten Goes en Oost- en
West-Souburg.
Middelburg. Directeur Ned.
Middenstandsbank te Middel
burg. Naar de „Midd. Crt" verneemt,
is met ingang van 1 October a.s. tot
directeur van de Nederlandsche Midden
standsbank, kantoor Middelburg, be
noemd de heer B. J. van den Berg, thans
directeur van de genoemde bankinstel
ling te Terneuzen (voorheen te Goes).
Aagtekerke. De landarbeiders-
loonen. Uitspraak van den ar
biter. De door den Minister benoemde
arbiter in het geschil tusschen de land
bouwers en de afd. van den Ned. Chr.
Landarbeidersbond, Mr C. A. Prinsen te
Roosendaal, heeft uitspraak gedaan.
De arbiter heeft overwogen:
dat dit geschil slechts schijn-
b a a r handelt over de geringe gevraagde
loonsverhooging (ongeveer f 13,— per
jaar voor de vaste knechts), hetgeen bleek
uit de uitlatingen van de werkgevers en
uit de omstandigheid, dat zoo goed als
niemand zich beriep op de onmogelijk
heid, deze verhooging, met het oog op
de bedrijfsuitkomsten, te dragen, op wel
ke omstandigheid ook door partij ander
zijds werd gewezen;
dat het geschil in wezen handelt
over de vraag of een plaatse!ijke
arbeidersvereniging dan wel een afdee-
ling van een landelijke organisatie
mede richting zal geven aan de loons-
bepaling te Aagtekerke, bij welk geschil
valt op te merken:
bij de betrokken landbouwers een in
geboren afkeer voor dwang en eene eer
lijke overtuiging, dat het overleg met de
plaatselijke vereeniging voldoende was;
bij de plaatselijke arbeidersvereeniging
in deze kleine gemeente een slechts
uiterst vaag bewustzijn van de feitelijke
zwakte van haar positie bij het overleg;
bij de afdeeling der landelijke organisa
tie een streven naar uniformiteit met de
regelingen in andere gemeenten.
De arbiter heeft verder overwogen, dat
de goede verhoudingen er door zullen
worden gediend, wanneer de betrokken
landbouwers zullen begrijpen, dat het
niet onredelijk is wanneer de arbeiders
hun positie, die van nature zwakker is
dan die van de werkgevers, versterken
door toe te treden tot een landelijke
organisatie;
dat de eensgezindheid tusschen werk
gevers en werknemers, welke van ver
schillende zijden werd geroemd, niet op
te zware proef mag worden gesteld, daar
het teekenend is voor gewijzigde verhou
dingen, dat zich reeds een groep arbei
ders heeft afgescheiden en dat een twee
tal landbouwers een collectief contract
heeft gesloten;
dat de looneisch zóó matig is, dat in
williging daarvan zeer billijk mag wor
den geacht, ook al strekken de voordee-
len zich uit tot arbeiders, die verklaren
met een lager loon genoegen te nemen.
Uitspraak doende in bovenaangeduid
arbeidsgeschil, geeft hij mitsdien de vol
gende beslissing:
1. De arbeidsvoorwaarden in de bedrij
ven van de landbouwers in dit geding
vormende partij eenerzijds, zullen gelijk
zijn aan die, welke zijn opgenomen in
de collectieve arbeidsovereenkomst, welke
voor het jaar 1937/1938 tusschen de af
deeling van den Christelijken Boeren- en
Tuindersbond te Oostkapelle en den
Nederlandschen Christelijken Landarbei
dersbond is afgesloten.
2. Deze arbeidsvoorwaarden zullen gel
den van 1 September 1937 tot en met
28 Februari 1938.
zegen te veroveren?"
„Nee kind, nooitl" klonk het besliste
antwoord. „Dat is een stelregel van den
duivel zelf en zoo'n daad kan niet anders
geven dan verdriet en berouw. Vertrouw
op God, alleen dan kan alles goed komen.
Hij heeft onze plannen en mensohenover-
leggingen niet noodig om Zijn heilig doel
te bereiken".
„Blijf toch slechts geloovig vertrouwen,
lieveling. Hij zal je, als aan Zijn Hand,
zeker en veilig leiden en in je hart zul
je Zijn stem hooren zeggen: „Mijn kind,
dit is de weg, dien ge gaan moet".
„Maar 'het is dikwijls zoo moeilijk in
het leven om een bepaalden weg te kie
zen", zuchtte Betty. „Hoe kunnen we
precies weten, wat Gods wil is? Wat zou
het veel gemakkelijker zijn, als Hij ons
met hoorbare stem Zijn aanwijzingen
gaf!"
Na een vluchtige kus snelde Betty
nu naar haar eigen kamer. Ze was te
onrustig om te kunnen slapen of lezen en
doelloos leunde ze tegen het open raam,
terwijl ze haar brandende blik liet gaan
over het liefelijke landschap voor haar,
dat alles vree en rust ademde. Een zacht
koeltje speelde met een paar ondeugende
krulletjes en verfrischte de heete wan
gen. Ze had zoo graag al haar moeiten
willen uitzeggen aan tante Maggie's be
grijpende liefde en haar oordeel en raad
willen hooren. Maar ze wist, dat het on-
Aan bemoedigende feiten ontbrak het
ook deze week niet, De resultaten van de
najaars-jaarbeurs te Utrecht waren van
dien aard, dat er tt eer reden is tot eenig
optimisme. Er is onmiskenbaar ople
ving en er zijn op de Jaarbeurs goede
zaken gedaan. Er is echter ook nog alge
meene onzekerheid voor de toekomst,
zoodat handel en industrie nog voorzich
tig zijn. Maar zoo werd opgemerkt
de basis om verder te werken, begint ge
zond te worden. Do moedeloosheid, die
zoo lang heerschte, is aan het wegtrek
ken.
Ook de opbrengst der rijksmiddelen
over Augustus was weer goed. We staan
nu op bijna 290 miljoen tegen 235.5
miljoen op hetzelfde tijdstip in 1936.
Helaas zijn er altijd nog zooveel werk-
loozen, al is hun aantal beduidend ver
minderd. In vele gezinnen wordt nog
nood geleden. Daarom mag gehoopt, dat
als de Minister van Sociale Zaken straks
een beroep op ons volk zal doen, er be
reidwilligheid zal worden gevonden, om
het mogelijk te maken, dat kleeding, dek
king en schoeisel zal kunnen worden ver
strekt, daar waar zulks noodig is. Te
meer mag zulks worden vertrouwd, nu
de Minister meende geen gevolg te kun
nen geven aan het verzoek der vakcen
trales om de steunnormen en werkver-
sohaffingsloonen eenigszins te verhoo-
gen in verband met de gestegen kosten
van levensonderhoud. f
Dat er zeer vele sociale en economi
sche problemen zijn, waarvoor we ons
in dezen tijd zien geplaatst, is weer op
nieuw gebleken op de 'Chr. sociale con
ferentie, die deze weelk te Lunteren werd
gehouden. Maar niet minder duidelijk is
ons geworden, dat we, Go-de zij dank, op
Christelijk organisatorisch gebied veel
verder gevorderd zijn dan in het buiten
land, waar de stem der Chr. sociale en
politieke organisatie èf niet wordt ge
hoord óf uiterst zwak is.
Als we de buitenlandsche gebeurtenis
sen kort willen samenvatten, kunnen we
niet beter doen dan door drie plaats
namen te noemen.
Eerst N y o n. In dit aan het meer
van Geneve gelegen plaatsje 'heeft men
overwogen, hoe aan de zeese'huimerij in
de Middellandsche Zee snel en afdoende
een einde kan worden gemaakt, hoe dus
het recht gesteld kan worden boven de
brute en brutale macht.
Hier is een glimp van hoop geboren,
al is de rol, 'die Italië in deze duistere
geschiedenis heeft gespeeld en nu wil
spelen, nog niet geheel duidelijk.
Dan Genève. Hier deed de Chinee-
sohe gedelegeerde een krachtig beroep op
den Volkenbond. Wel is het Japansch-
Ghineesohe geschil voorgelegd aan de
commissie van 23, maar, zoo vraagt men,
is dit geen hewijs van angst?
Geen enkele gedelegeerde der andere
mogendheden had den moed het woord
te nemen om zijn meening over dit toch
tamelijk duidelijke vraagstuk te zeggen.
Men verschuilt zich nog steeds achter de
fictie, dat er geen „oorlog" in het Verre
Oosten is.
Ook de Palestijnsche en de Spaansohe
kwestie werden nog wat verdaagd. Blijk
baar durft men deze ook nog niet aan.
Ten slotte Parijs. Hier zal dezer
dagen de nieuwe parlementaire periode
beginnen. Maar onder welke voorteeke-
nenl Men denlke aan de twee bomaan-
slagên, die zijn gepleegd tegen den zetel
van den bond van Fransche werkgevers
en dien van de federatie van werkgevers
in de Fransche metaalindustrie.
Wat mogen wijl dan dankbaar zijn, dat
het ten onzent zoo geheel anders is. Ook
hier staan we weer aan den vooravond
wan de opening der Staten-Generaaï.
Groote belangstelling is er voor de eerste
Troonrede en de z.g.n. millioenen-nota in
deze nieuwe parlementaire periode. Maar
met blijdschap mogen we constateeren,
dat hier de democratie nog niet tot een
earicatuur is geworden. Mogen wij voor
zoo iets worden bewaard.
Een kleine advertentie in de rubriek
„Vraag en Aanbod" kost slechts 75 cent
bij vooruitbetaling.
mogelijk was, want baar vader en zij
hadden juist angstvallig de uitspraak
van den specialist voor de zieke verzwe
gen. Ziji wilden haar niet zeggen, dat hun
financiën een dergelijke uitgave niet ver
oorloofden, want mogelijk zou tan*e
Margaret dan haar afhankelijkheid van
hen pijnlijk gevoelen.
Toch was dat niet de eenigste oorzaak,
waardoor Betty's lippen gesloten bleven
en ze den last van haar weten alleen
torste. Intuïtief voelde ze, dat zij per
soonlijk, zonder eenige beïnvloeding, een
beslissing moest nemen; zelfs de verstan
dige liefde van tante Margaret mocht
haar nu uiet helpen. Te goed begreep zij,
dat het onmogelijk zou zijn voor iemand,
die haar liefhad, om haar te raden den
donkeren weg van zelfverloochening en
zelfverzaking te kiezen; indien ze dat pad
moest bewandelen, dan wilde ze dat
doen uit eigen vrije keuze. Ze wilde niet
zoo laf zijn om de liefde en sympathie
van anderen te gebruiken als dekmantel
voor haar eigen zelfzuchtige verlangens.
Zelf wilde ze haar strijd uitvechten; zelf
de eindbeslissing bepalen. Nog enkele
uren en onherroepelijk zou haar toe
komst beslist zijn.
(Wordt vervolgd.)
