IBIS SHAG
Dohbelmann
lekker-man?
Ds S.D.A.P. en het Koningschap.
LOUTERING.
Moe! Ge examen doen?
Binnenland
Uit de Provincie
Bittere tranen drupten neer langs Pa-
reoord voor een vlucht in rechte lijn staat
op naam, van de Fransohen Godos en
Ross met 9104 km.
Onlusien In Johnitown.
In Johnstown, in den Amerikaanschen
ataat Pennsylvania, ia de staat van be
leg afgekondigd in verband met de sta
king in de fabrieken der Bethlehem Steel
Cy. 40.000 mijnwerkers zouden giste
ren een opmarsch maken, om aldaar ten
gunste der stakers te demonstreeren. Op
het laatste oogenblik is echter de betoo
ging door de arbeidersleiders afgelast.
Honderden betoogers, voor het meeren-
deel vrouwen van stakers, hebben echter
de werkwilligen, die de fabriek wilden
binnengaan, aangevallen. De politie heeft
onder gebruikmaking van traangas inge
grepen. Verscheidene vrouwen hebben
brandwonden opgeloopen. Zij moesten in
het ziekenhuis worden opgenomen. Een
betooger is aan de bekomen wonden be
zweken, vier en vijftig werden ernstig ge
wond. Een politie-agent werd door een
revolverschot gewond.
De Christelijke vakbonden protesteeren
tegen de benoeming van den Bussischen
arbeidersvertegenwoordiger te Genève.
Tegen de benoeming van den Russi-
schen arbeidersgedelegeerde op de 23e
Internationale Arbeidersconferentie werd
door het Internationaal Christelijk Vak
verbond bezwaar gemaakt.
De commissie tot onderzoek van de ge
loofsbrieven concludeerde tot afwijzing
van het protest.
Met officieele bewijzen werd door den
secretaris van het Internationaal Christe
lijk Vakverbond, het N e d e r 1 a n d s o h e
Kamerlid Serrarens, aangetoond, dat
de zoogenaamde vakbonden van Sowj et-
Rusland geheel in handen zijn van de
commuistische partij en haar leider.
De heer Markus de Russische regee-
ringsvertegenwoordiger, wien blijkbaar
hetere argumenten ontbraken, volstond er
mede de Christelijke vakbonden te ver
wijten, dat zij cadavers in handen van de
werkgevers zouden zijn.
Het departement van de Somme eet
legerbrood.
Het departement van de Somme dat
kort na den wereldoorlog gedurende ver
scheidene maanden door het leger van
brood werd voorzien, eet thans opnieuw
legerrantsoen.
De bakkersstaking, welke eerst plaatse
lijk was, heeft zich thans tot het geheele
departement uitgebreid. De militaire
autoriteiten te Amiens hebben veldkeu
kens ingesteld en de legerhakkers uit de
garnizoenen van het tweede legercorps
opgeroepen. Groote voorraden brood, zoo-
als in het leger wordt gegeten, worden
gebakken en gedistribueerd.
Russische leening voer bewapening.
Naar officieel uit Moskou medegedeeld
wordt, heeft de raad van volkscommis
sarissen in beginsel tot uitgifte van de
nieuwe bewapeningsleening besloten en
den volkscommissaris van financiën met
het opstellen van een daartoe strekkend
wetsontwerp belast.
Korte Berichten,
De nationale begrafenis van Dou-
mergue zal morgen plaats vinden te
Aigues Vivea (departement Gard).
DE JAARBEURS EN PRINS
BERNHARD.
Naar aanleiding van een bericht, dal
er gegronde verwachtingen bestaan om
aan te nemen, dat Z.K.H. Prins Bern-
hard de eerstvolgende Jaarbeurs zal ope
nen, deelt de Raad van Beheer der Ko
ninklijke Nederlandsche Jaarbeurs mede,
dat het Jaarbeurshestuur dit bericht niet
kan bevestigen.
Zooals bekend verondersteld mag wor
den, is het de gewoonte om de opening
van de Jaarbeurzen zonder eenig ceremo
nieel te doen plaats hebben en het ligt
niet in de bedoeling voor de komende na-
jaarsbeurs hierin verandering te bren
gen.
FEUILLETOrÏT
45) o—
Verschrikt stond de oude vrouw op en
vlug legde ze 'het voorwerp weg, dat zoo
Patricia's aandacht trok. Het was een
zwarte hoed, die aan een haak, achter de
deur hing en die zoo modderig en ge
deukt was, dat het wel leek, alsof men er
op had staan dansen.
Het gerimpelde, oude gezicht van Dina
had donkerder kleur gekregen, toen ze
naar haar plaats terugkeerde, maar vrij
moedig blikte ze haar bezoekster in het
gezicht en op zaohten, «enigszins gejaag-
den toon verklaarde ze: „U hebt gelijk,
juffrouw Patricia; dat is mijn hoed niet,
maar hij behoort toe aan een dame, die
bij mij inwoont."
„Wat, Dina, ik dacht, dat jij het zoo
verschrikkelijk vond om menschen bij je
in hui® te nemen!"
„Ja, dat vond ik het vroeger ook
©enigszins. Maar 't is toch niet zoo een
zaam als dat je zoo alleen in huis bent."
Toen probeerde ze, zenuwachtig, van on
derwerp te veranderen en plotseling zei
ze: „Maar u hebt toch belangrijker din-
NIEUWE OORLOGSSCHEPEN.
Aangevraagde gelden op de Indische
begrooting.
Aan de toelichting van de Indische be-
grooting voor Indië ontleent een telegram
van Aneta uit Batavia nog, dat behalve
eenige tweede termijnen voor den afbouw
van onderzeebooten, o.a. ook nog de eerste
termijn voor den aanbouw van de jagers
11 en 12 en de eerste termijn voor den
aanbouw van de onderzeebooten K 25,
K 26 en K 27 wordt aangevraagd.
NIEUWE TELEFOONKABEL
NEDERLAND-ENGELAND.
De thans in gebruik zijnde drie tele
foonkabels voor het verkeer tusschen
EngelandNederland en met verder lig
gende 'landen werden gelegd in de jaren
1922—1926 en boden aanvankelijk ge
legenheid tot het tot stand brengen van
27 verbindingen.
Al spoedig bleek deze capaciteit onvol
doende.
Het lukte echter door toepassing van
nieuwe technische middelen de capaci
teit van het bestaande kabelsysteem op
te voeren, zoodat men thans beschikt
over 39 verbindingen.
Ook met deze uitbreiding kon op den
duur niet worden volstaan, zoodat aan
het leggen van een vierden zeekabel ten
slotte niet te ontkomen viel, te meer, om
dat zeehabels snel verouderen en de oud
ste der bestaande kabels dermate in kwa
liteit is achteruitgegaan, dat deze thans
moet worden opgeruimd.
De nieuwe kabelverbinding bestaat uit
twee 'kabels, waarvan de een dient voor
de heenrichting en de andere voor de
terugrichting van een gesprek. Een der
kabels komt met een lengte van 148 km.
te liggen op de plaats van den ouden
kabel, die wordt opgeruimd, de andere
kabel komt Noordelijker daarvan.
Wanneer de nieuwe kabels zijn gelegd
en de oude is opgeruimd, zullen er 47,
onder gunstige omstandigheden 48, ver
bindingen tot stand kunnen worden ge
bracht.
Nadat de kabels zijn gelegd, zal nog
geruimen tijd gemoeid zijn met kabelme
tingen, zoodat de indienststelhng eerst in
dit najaar kan worden tegemoet gezien.
HERVORMDE RADIO-OMROEP.
Naar wij in „De Nederlander" lezen,
had dezer dagen te Amsterdam een ver
gadering plaats van leden en correspon
denten der Ned. Herv. Radio-omroep.
De vergadering stond onder leiding van
Dr Ph. Idenburg, die een openingswoord
sprak, waarna Ds G. van Yperen te Wa
terlandkerkje sprak over: „Waarom een
Hervormde Omroep?*'
Nadat spr. had aangetoond het groote
belang van de Ned. Herv. Kerk voor ons
volksleven, wees 'hij er op, dat het ont
wakend besef van de behoefte aan God
ook in de Ned. Herv. Kerk, door de lei
ders en leden dier kerk moet worden ge
dragen en versterkt. Wij missen echter
het machtige middel: de Radio-omroep,
om deze taak te vervullen naar eigen op
vatting, en onder en door eigen leiding,
wijl in geen enkele der bestaande omroe
pen daarvoor een plaats is.
Deze gedachte werd nader uitgewerkt
en toegelicht. Het gaat om héél andere
dingen dan men oppervlakkig denkt. Spr.
behandelde verder de kwestie van den
grondslag der vereeniging, en gaf eenige
leiding aan, wat voor de propaganda en
uitbouw der zaak noodig is, om binnen
afzienbaren tijd een respectabel aantal
leden te werven en een definitieve orga
nisatie te verkrijgen.
Tot 't laatste moet het vrij spoedig ko
men, zal de technische ikant der zaak
bezien kunnen worden.
Er werden nog heel wat vragen en op
merkingen gemaakt, die door Ds v. Ype
ren werden beantwoord. Eenparig was
men van oordeel, dat een Herv. Omroep
Vereeniging er moet komen.
Zorg dan zoo'n metalen zakdoosje met S
KERTJES" van 20 cent bij U te hebben.
gen om over te praten. Zullen we niet
in mijn huiskamer gaan? Daar is het
wel klein, maar tenminste schoon en
netjes."
„Zooals je wilt," stemde Patricia toe.
,,'t Is maar het voornaamste, dat we even
ongestoord kunnen praten."
Zoo gingen ze dus naar de kleine, maar
keurige woonkamer, waar op de venster
banken vroolijk een paar mooie gerar
niums stonden te bloeien en waar zich
ook veel dingen bevonden, die eens had
den toebehoord aan Patricia's mooie
jonge moeder. Toen ze binnentraden, ving
Patricia's oor nog juist het geluid op
van een sleutel, die in een slot werd ge
draaid, maar ze zei er tegenover Dina
niets van. Ze liet zich in een lagen stoel
neervallen en terwijl ze <le gerimpelde
handen van de oude vrouw omvatte,
vroeg ze onstuimig:
„Dina, waarom heb je mij nooit de
waarheid verteld omtrent mijn moeder?
Jij moet wel alles hebben geweten betref
fende haar smartelijk leven en toch heb
je mij in onwetendheid gehouden,"
„Ik imocht het u niet vertellen, juf
frouw Patricia," antwoordde de oude
getrouwe ademloos. „Ik moest uw vader
zweren, dat ik het aan geen sterveling
zou vertellen en ik heb mijn eed gehou
den. Indien ik dat geweigerd had, zou
ZEEUWSCHE POLDER- EN
WATERSCHAPSBOND.
De nieuwste autobus van de N. V.
Stoomtram Walcheren, die nog niet in
gewonen dienst is opgenomen, bracht ons
Zaterdagmorgen met andere bezoekers
der algemeene vergadering van den
Zeeuwsohen Polder- en Waterschapöbond
naar Rilland.
Daar bleek, dat men ter elfder ure, ge
zien het groot aantal te verwachten be-
zoekens, had moeten uitzien naar een
grootere localiteit dan „Het Wapen van
Rilland" biedt en zoo was er een groot
VOOR DE PIJP
Kees
WJ,
schoollokaal voor de bijeenkomst in ordo
gebracht, doch ook dit bleek aanvankelijk
nog te klein te zijn.
De voorzitter, Mr P. Ddelenian, kon on
geveer 200 personen het welkom toeroe
pen, in het hijzonder de leden van Ged.
Staten, dhrn Vogelaar en Van der Wart
en den griffier der Staten.
Verder den hoofdingenieur van den
Prov. Waterstaat en andere ingenieurs
van Rijks- en Prov. Waterstaat; B. en W.
van Rilland, d'hr Soheele als vertegen
woordiger der Z. L. M. en Ir Marktvoort,
inspecteur der Rijkswerkversohaffing in
Zeeland.
Zoo is men dan nu bijeen gekomen in
het riet van Rilland; van dit riet is even
wel niet veel meer te vinden; nu ziet men
er vruchtbare landen, die de heerlijkste
vruchten voortbrengen. Men vergadert
aan den rand van Zeeland en dit doet
denken aan de polders, die tegen den Bra-
bantsohen oever aan liggen, maar feitelijk
bij Zeeland' hooren. Door die polders en
de vruchtbare Belgische polders zal men
straks in de richting van Antwerpen rij
den. Ten slotte hoopt men de gast te mo
gen zijn van Jhr J. van Vredenburoh te
Capellen. Spr. heette thans ook „Jonker
Jan'' welkom en niet minder Ir J. J. Hop
mans, die ook het zoo belangrijk onder
werp: „Het afvalwater" zou behandelen.
Een tweede belangrijke zaak is die der
tertiaire wegen. Spr. zegt, dat deze wegen
alom op peil moeten komen. Dergelijke
werken kunnen niet worden bekostigd
door kleine gemeenschappen en dit moet
dan ook algemeen worden behartigd.
Daarvoor zijn ook aanslagen op het ge
bouwd volkomen billijk. Goed is ook een
finke sociale gemeenschap. Het komt voor
dat kleine polders soms zware dijken te
verzorgen hebben en 'dat men o.a. daar
mede in verband zich los moet maken van
het achterlijke van het idee, dat men al
leen kleine belangen moet behartigen. Men
moet geen particulier belang op den voor
grond stellen en geen verdachtmakingen
lanceeren. Veel meer moeten de polderbe
sturen gebruik maken van de adviezen
van den polderbond.
Het reeds vermelde jaarverslag van den
secretaris, Jhr Mr A. F. G. de Casem-
broot, werd met dank aan 'hem goedge
keurd.
Hetzelfde gebeurde met zijn verslag als
hiji mij op staanden voet ontslagen heb
ben en ik dacht, dat ik uw lieve moeder
beter kon helpen door te blijven en voor
haar huishouding te zorgen en zoo mo
gelijk ook, wanneer ik daartoe de gelegen
heid zou hebben, voor haar kinderen.
Maar wie heeft het u verteld? Daar be
grijp ik niets van."
Met kloppend hart en tranende oogen
legde Patricia haar dat uit. Verlangend
vroeg ze toen
„Wat is er daarna gebeurd? Heb 'je
er ooit iets van gehoord of moeder ge
storven is?"
Met moeite bedwong Dina zich om toch
niet te laten merken, hoezeer die vraag
haar aangreep. Schreiend antwoordde ze:
„Neen, lieveling, daar heb ik nooit iets
van gehoord. Maar waarom wil je dat
weten nu er toch al zooveel jaren over
verloopen zijn?"
„Omdat ik zoolang haar zoeken wil,
totdat ik haar gevonden heb, indien ze
tenminste nog in leven is," klonk het
hartstochtelijk antwoord van het meisje.
„En jij moet me daartoe helpen, door me
alles te vertellen, wat je weet."
„Maar, lieve, dat is een onmogelijke
taak, die veel te zwaar voor je is.
„Maar ik kan haar toch niet laten om
komen, zonder haar gezocht te hebben en
getracht te hebben, haar te redden",
penningm., waaruit bleek dat ontvan- f
gen is f 1603,441/« ea uitgegeven f 1543,87,
alzoo een goed slot van f 58,57 hr.
De voorzitter deed mededeeling, dat
men weer zal trachten een tocht onder
leiding van d!hr Jac. de Dreu te organi-
seeren naar de Belgische steengroeven.
Als het een tweedaagsohe reis wordt, zul
len ook de hoogovens kunnen worden be
zocht.
Spr. deelde verder mede, dat men wil
komen tot de Stichting Landontginning,
die men wil oprichten voor Zeeland en
waaraan zouden medewerken de Provin
cie, de Landbouworganisaties, de Veree
niging van Nederlandsche Gemeenten
enz. Spr. stelde voor, dat bij de oprichting
ook de Polderbond zal toetreden en deel
zal nemen in het kapitaal met een be
scheiden bedrag. De vergadering veree-
nigde zich z. 'h. st. met dit voorstel.
De voorzitter bracht woorden van waar
deering aan de nagedachtenis van het
overleden bestuurslid, dhr W. M. Kloet.
De vergadering herkoos tot bestuursle
den Mr P. Dieleman te Middelburg en Mr
H. F. Lantsheer te Oostkapelle en koos
in de vao.-Kloet dhr G. Steendijk Gz. te
Stavenisse.
De vertegenwoordiger der Z. L. M., dhr
Scheele, getuigde van de groote waardee-
i ring in den kring dier Maatschappij voor
het werken van den Polderbond.
Dhr De Waard sprak als vertegenwoor
diger van den Noord-Brabantschen Bond
Dhr Vogelaar verzekerde zoo noodig
nog eens de groote belangstelling van
Ged. Staten voor alles wat de Polders en
Waterschappen betreft.
Dhr Mr Dr Dolk sprak nawens de Unie
van Waterschappen en zeide, dat Bond en
Unie samen kunnen werken in het belang
der Waterschappen.
Ten slotte verzekerde burgemeester Do-
minicus, dat Rilland de komst der vele
poldermenschen op hoogen prijs stelt en
het alleen jammer vond, dat men geen
betere zaal ter beschikking kon stellen.
Na de lezing van Ir Hopmans sloot de
voorzitter de vergadering.
Onmiddellijk namen de aanwezigen in
de autobussen en auto's plaats, die in een
zacht regentje 'bij de school stonden te
wachten en ging het direct in de richting
van den Scheldedain. Daar gekomen bleef
men ter Zuiden er van om de groote pol
ders aan die zijde in oogenschouw te ne
men en door de mooie Brabantsche pol
ders via Ossendrecht naar Putte te rijden.
Nadat verschillende douane-formali
teiten waren verricht, werd de reis voort
gezet over den mooi begroeiden weg langs
Capellen naar Antwerpen, waar men ook
in den regen aan kwam.
De tafels stonden gedekt in hotel Allan-
tique en 168 personen namen er aan
plaats.
Onder 'hen bevond zich de oonsul-gene-
raal van Nederland te Antwerpen, dhr A.
Ruijs, wien de voorzitter verwelkomde en
wien hij dank bracht voor zijn aanwe
zigheid.
Het goed verzorgde maal liet zich uit
stekend smaken. Toen men weer buiten
kwam was het droog, maar een zware bui
'hing boven de stad en nog voor de mees
ten zioh weer naar de bussen hadden be
geven, brak een hevige onweersbui los.
Toen de tocht werd voortgezet zijn de
meeste bussen eerst den tunnel heen en
weer gereden, wat voor vele deelnemers
een openbaring was. Vervolgens ging 'het
in de richting van Capellen en reed men
daar „Beukenhof" op, de prachtige bui
tenplaats van Jhr J. van Vredenburoh.
Het goot nog water en dit was de oorzaak
dat van de ontvangst aldaar, waarvoor
alles buiten gereed zou hebben gestaan,
niets kon komen. Het was zoowel voor
gastheer en gastvrouw als voor de gasten
een groote teleurstelling.
Men reed dus maar door en nam in
Putte afscheid, waarna de bussen en de
auto's ieder weer huiswaarts brachten.
Vrederust.
De 33ste jaarvergadering van de Ver
eeniging tot 'Christelijke verzorging van
Krankzinnigen in Zeeland zal dit jaar
gehouden worden op Maandag 5 Juli a.s.
op de stichting „Vrederust'' te Bergen
op Zoom.
De voorafgaande bidstond zal geleid
worden door D's W. F. M. Lindeboom te
Serooskerke.
Nadat in de vergadering de huishou-
klaagde Patricia. „Zeg me nu eens eer
lijk, lieve Dina, denk jij, dat moeder ge
storven is?"
Dina's gezicht was bleek en smartelijk
vertrokken en ze durfde niet den onder
zoekenden blik dier gepijnde oogen ont
moeten. Ontwijkend stamelde ze:
„Ik kan het niet zeggen, lieve, ik kan
het niet. Hoe kun je eigenlijk nog hopen
na zooveel jaren? Nog langen tijd, nadat
ze verdwenen was, heb ik eiken nacht
wakker gelegen en heb ik naar ieder ge
luid liggen luisteren. Ik hoopte zoo, dat
ze in den nacht en in de duisternis terug-
keeren zou naar haar huis, wat ze toch
zoo zeer liefhad. Maar ze kwam niet."
„Toen hield je toch van haar en zou
je haar toch gered hebben, indien dat je
mogelijk geweest was!"
„O ik hield zoo ontzettend veel van
haar en ik zou mijn eigen leven gegeven
hebben, om het hare te redden. Och, juf
frouw Patricia, nooit zag ik een lievere,
mooiere en reinere vrouw dan uw dier
bare moeder was. Nooit zon ze zonde of
schande gekend hebben, indien uw vader
haar niet daaitoe verleid 'had. Maar hij
plukte later de wrange vruchten van zijn
slechte daden en toen vei liet hij haar en
liet haar wreed aan haar lot over. Arme
lieveling, wat moet ze wel geleden heb
ben!"
De vorige week maakten wij melding
van de waardeerende wijze, waarop de
beer Ankersimit in „Het Volk" schreef
over de monarchie.
Thans schrijft in „De Sociaal-Demo
craat" de heer E. Boekman in denzelfden
geest:
„Het Blauwe ZandHet is de
buurt in AmsterdamrNoord die door het
eigenaardige optreden van den heer Mas
sert voor eenigen tijd, een zekere bekend
heid heeft verkregen. Het is de buurt ook
waar bij de jongste verkiezing voor de
Tweede Kamer de N. S. B. nog geen twee
procent van de stemmen op zich veree-
nigde, de S. D. A. P. veertig procent en
de Communistische partij twee en dertig
procent.
En het is in deze huurt ook, waarvan
wij in een verslag van „Het Volk" over
het bezoek van de Koninklijke Familie
aan Amsterdam lezen: „Bij den ingang
van het Blauwe Zand stond een dichte
menigte, welke in geestdrift geenszins
onderdeed voor die welke in andere stads
gedeelten deze week is betoond".
Met deze simpele mededeeling is de
toegenomen waardeering voor het koning
schap en de Koninklijke Familie in Ne
derland feitelijk volkomen geteekend; zij
vervangt lange betoogen en bewijsvoe
ringen.
Men mag thans veilig
oonstateeren, dat de oude
vraag van republiek of
constitutioneele monar
chie, voor Nederlandgeen
beteefcenis meer 'heeft, om
dat zij verouderd is. Die
vraag is voor de tegen
woordige generatie opge
lost.
Verschillende oorzaken, waarover hier
reeds vroeger is geschreven, hebben tot
die oplossing hijgedragen.
Staatsrechtelijk was het eigenlijk toen
reeds geen vraagstuk, maar in het denkeu
van een belangrijk deel van het volk be
stond het nog.
Het is, in de laatste jaren vooral, net
opdringen van de gedachte van het re-
geeren door een Leider, en de daarmede
in het buitenland opgedane ervaring, die
het koningschap in Nederland een hech
ter grondslag hebben gegeven dan liet
voordien bezat. Daarbij voegt zich de
groeiende waardeering voor de wijze
waarop 'de Koningin haar taak vervult.
Deze ontwikkeling lijkt mij Voor de Ne
derlandsche verhoudingen gelukkig. Niet
het minst, omdat zij onwezenlijke ver
schillen in het geestelijke en politieke le
ven elimineert en een mogelijkheid helpt
scheppen de andere juist te waardeeren.
Hier voltrekt zich een ontwikkeling als
in de Scandinavische landen, in Enge
land, in België. En ook hier, als daar,
hebben wij uit die ontwikkeling de prac-
tische consequenties te trekken".
Er is in korten tijd wel véél veranderd
bij de S. D. A, P.
delijke zaken zijn behandeld (jaarversla
gen, verkiezing bestuursleden enz.) zal
Prof. Dr W. J. Aalders te Groningen een
lezing houden over: „Enkeling en Ge
meenschap".
Een burgemeester aangereden en aan de
gevolgen overleden.
Burgemeester F. van Campen te Graauw
kwam Zondagmiddag per motorfiets uit
de dreef van zijn hofstede gereden, toen
op den steenweg uit het dorp een auto na
derde, bestuurd door den taxi-chauffeur
P. W., uit Hulst. D'aar langs de dreef een
haag staat konden beiden elkaar pas zien
toen de burgemeester uit de dreef den
steenweg kwam oprijden in de richting
van de auto.
De chauffeur die een hotsing niet meer
kon vermijden trachtte zoo veel mogelijk
te remmen en uit te wijken naar rechts.
Dte motorrijder werd evenwel door de
auto gegrepen en met een verbrijzeld been
en een zware hoofdwonde in de sloot ge
worpen.
Burgemeester van Campen moet on
middellijk het bewustzijn verloren hebben.
Een tweetal geneesheeren die spoedig
ter plaatse waren, deden den burgemees-
tricia's gezicht en ze trachtte niet ze te
verbergen. Door smart gebroken riep ze
ui: „En het is mogelijk, dat ze nog lijdt.
God weet het. O, dat Hij me toch den
weg wilde wijzen, 'dien ik te gaan heb!"
„Maar jou eigen leven je eigen ge
luk", merkte Dina teeder op. „Kind, kind,
vergeet niet, dat een brave man je lief
heeft en geen zweem van schande zal zijn
uiverkoren vrouw mogen kunnen treffen."
„Dat vergeet ik ook niet", kreunde Pa
tricia. „Dlaarvoor houdt ik te veel van
hem. Mjjn mooie liefdedi'oom is voorbij.
Raymond Tempest is vrij."
In wanhoop hief Dina haar handen
omhoog en ongeloovig riep ze uit:
,Hebt u hem opgegeven, juffrouw Pa
tricia? Hem, den oprechten en edelen
man, wiens liefde als kostbare gift van
God aan jou gegeven was? O, lieveling,
lieveling, hoe kon je zóó dwaas zijn?"
„Be zag geen anderen weg", antwoord
de het meisje kort. „Ik wist nu de heele
waarheid en mocht 'haar dus niet meer
ontwijken. Hoe zou ik kunnen trouwen
en iheelemaal opgaan in overstelpende
vreugde terwijl zij omkwam en verloren
ging. Ik zou de liefde van mijn man niet
waard zdjn, als ik zóó zelfzuchtig was."
(Wordt vervolgd.)
