DE ZEEUW
PRESTO
T
De indrukwekkende rede ven Minister Oud in de Eerste Kamer.
ALS DE LIEFDE RIJPT
TWEEDE BLAD
9 kispurt t|i en seld
Ariro, van „Da Zeei^" ?oes
De N. S. B. kreeg een scherpe
maar verdiende afstraffing.
Uit de Provincie
De prijzen der eerste
levensbehoeften.
ZEEPPOEDER
VAN
MAANDAG 5 OCTOBER 1930, Nr 4.
door «dNïiesSiiii la
ander* bladen Ie plaatsen
door bemiddeling van do
j K
In Frankrijk bestaat de gewoonte om
parlementaire redevoeringen, die van bij-
zondere beteekenie zijn door aanplakking
in alle deelen des lands ter kennis van
het publiek te brengen.
Die gewoonte bestaat in ons land niet.
Was zulks wel het geval, dan zou de
rede van 'Minister Oud, waarmee hij1 in
de Eerste Kamer de monetaire politiek
van het Kabinet verdedigde en het schan
delijk en onvaderlandslievend optreden
van de N.S.B. op de kaak stelde, voor
aanplakking zeker in aanmerking komen.
Wij laten bedoelde rede hier in hoofd
zaak volgen.
De heer Van Vessem (N.S.B.), aldus
de Minister, 'heeft gezegd: dit Kabinet is
opgetreden als een Kabinet ter verdedi
ging van den gaven gulden.
„Zeker, M. d. V., als zoodanig is het
Kabinet opgetreden en ik ben er trotsch
op, dat het Kabinet als zoodanig opge
treden is sn ik meen dit te mogen zeg
gen, zonder dat de Kamer mij van on
bescheidenheid zal willen verdenken, dat
ik voor mij dit opeisch: dat, zoo er ooit
een Kabinet ia Nederland is geweest, dat
op de bres heeft gestaan voor den gaven
gulden, het dit Kabinet is geweest.
Want wat heeft dit Kabinet niet ge
daan om den gaven gulden te handhaven.
En hebben wij ooit eenigen steun van den
g.a. en zijn geestverwanten ondervonden?
Hebben wij in de periode van 3Vs jaar,
die nu achter ons ligt en waarin wij
strijd hebben gevoerd, zooals geen Kabi
net te voren in Nederland ooit heeft be
hoeven te voeren, ooit steun gekregen van
deze heeren, die thans optreden als pro
pagandisten voor den gaven gulden? Is
het toen geweest, dat zij achter ons heb
ben gestaan
De Kamer weet, dat daarvan geen
sprake is geweest. Het Kabinet is ver
guisd door deze heeren, zoolang het zijn
uiterste best deed om den gaven gulden
te handhaven en 't Kabinet wordt thans
verguisd, nu het door de omstandigheden
gedwongen is geweest den gouden stan
daard prijs te geven. Zoo zijn de feiten.
De President van de Nederlandsche
Bank heeft gezegd de heer Van Ves
sem heeft dat woord hier aangehaald
dat wij geen muntvervalschers waren. In
derdaad. Wij zijn op het oogen
blik nog geen muntverval
schers, en als wij op het oogen-
blik kunnen waarniemeni, dat
in den monetairen storm van
deze dagen op het oogenblik
onze gulden staat, zooals
eigenlijk geen enkele andere
van de valuta staat, dan heb
ben wij dat, geloof ik, mede te
danken aan de politiek, die dit
Kabinet gevoerd heeft. Zoo is
de zaak. Die kroon zal de g.a. ons met
al zijn betoogen niet van het 'hoofd halen.
De g.a, is slechts op de hoogte van het
geen zich hier in Nederland in de afge-
loopen jaren heeft afgespeeld, want hij
komt hier tot den voorzitter van den
Raad van Ministers met 'het verwijt, dat
deze hen, die een andere monetaire poli
tiek bepleitten dan dit Kabinet in de
achter ons liggende jaren de juiste acht
te, zóu hebben gescholden voor „onvader
landslievende eohobbers". De g.a. had dat
niet mogen zeggen, omdat men mag ver
wachten, van iemand, die hier in deze
vergadering een plaats inneemt als de
g.a. en die tegenover de Regeering meent
te mogen optreden als de g.a., dat hij op
de hoogte is van hetgeen in het verleden
in het parlement is gezegd en in de stuk
ken is geschreven, dat hij weet, dat ver
leden jaar bij! de algemeene beschouwin-
F E U I L L ETON
Uit het Engelsch.
103) o—
Maar Juffr. Waggitt had op het oogen
blik geen oog daarvoor. In den hoek stond
een kleine groep menschen, gebogen over
een man. Haar hart hield bijna op te
kloppen en bonsde toen weer als een
hamer toen ze plotseling Jobs gelaat, lijk
bleek nu, met den grijzen ringbaard her
kende.
Zich door de menschen 'heendringend,
knielde ze naast den dokter, bij haar man
neer. Ze nam zijn koude hand, welke
na haar aanraking weer machteloos neer
viel.'Ze huiverde, toen ze zijn verstijfde
ledematen en zijn akelig witte gelaat zag.
Juffr. Waggitt had dikwijls de behulp
zame hand geboden bij soortgelijke on
gevallen, maar nimmer had het haar zoo
aangegrepen als nu.
Ze snikte toen ze Jobs Zondagsche over
jas oprolde en onder zijn hoofd lei. Ze
reikte Jacob haar ketel toe en spreidde
den hel-rooden omslagdoek over de voe
ten van den ouden man. Toen trachtte
ze tevergeefs hem op te richten, als leven
gen over de Staatsbegrooting, schriftelijk
en mondeling er van de Regeeringetafel
op is gewezen, dat zij, die beweerden, dat
de Minister-President hen, die volkomen
te goeder trouw en oprecht een andere
monetaire politiek bepleiten dan de Re
geering, voor „onvaderlandslievende
sohobbers" had uitgemaakt, zioh hebben
schuldig gemaakt aan een volkomen on
juiste weergave van de woorden van den
voorzitter van den Raad van Ministers.
Wat heeft de voorzitter van den Raad
van 'Ministers gezegd Hij zeide„Ik
noem „onvaderlandslievende schobbers"
hen, wien 'het op zichzelf koud laat welke
monetaire politiek Nederland voert, maar
die op de een of andere meinier geld wil
len verdienen in een periode, waarin de
Regeering moeilijkheden ondervond om
den gouden standaard te handhaven, die
gebruik maakten van een zekere onrust,
die onder het volk heerscht, die met cir
culaires en in hun financieele blaadjes
van den zooveelsten rang de menschen
opzetten, en tegen de menschen zelden:
Je moet vluchten uit de Nederlandsche
staatsfondsen, want de gulden is niet vei
lig meer; je moet aandeelen koopen en
vreemde valuta; lieden, die zich aan het
belang van Nederland en aan het belang
van cliënten niet gelegen lieten liggen,
maar wien het er alleen om ging om
eigen voordeel te behalen, lieden, die de
oorzaak er van zijn, dat de andere men
schen door hen zijn opgejaagd van de
eene valuta in de andere, met gevolg
schade voor 'het algemeen belang en
schade voor hen zelf." Deze lieden heeft
de voorzitter van den Raad van Minis
ters „onvaderlandslievende schobbers"
genoemd.
M. de V., ik heb hier voor mij een
strooibiljet„Het Nederlandsche Volk
slachtoffer", met aan den achterkant een
aanbeveling om „Volk en Vaderland" van
Vrijdag a.s. te koopen.
Ik weet niet, wie dit strooi
biljet geschreven heeft, maar
dien schrijver noem ik „onva
derlandslievende s c h o b b e r I"
Zoo is de waarheid.
Nu heb ik geen behoefte, M. de V.,
om datgene, dat de Regeering heeft mee-
nen te moeten doen in dien nacht van
Zaterdag op Zondag, 'breedvoerig voor de
Kamer te verdedigen, maar ik wil wel
dit verklaren: de beslissing, die wij heb
ben moeten nemen in dien nacht van Za
terdag op Zondag, is ons ontzaglijk
zwaar gevallen, ontzaglijk zwaar, omdat
wij stonden voor die bange vraagwat
eischt het belang van ons volk Iets an
ders heeft bij ons niet gewogen.
En nu vraag ik mij af: hoe moet men
zelf, hoe moet 'het eigen karakter zijn,
wanneer men in deze vergadering hier
durft te veronderstellen, dat de Regee
ring zou hebben gehandeld onder andere,
onedele invloeden van buiten! Hoe moet
het eigen karakter zijn, wanneer men een
dergelijke veronderstelling de Regeering
in de schoenen durft te schuiven. Ik werp
dat dan ook met de grootste verachting
van mij1 af.
Ik zeg het nog eens: de beslissing is
ons ontzaglijk zwaar gevallen.
Die beslissing is mij zwaar gevallen,
maar ik zal het de Kamer niet behoe
ven te zeggen: als er één is, wien deze
beslissing onnoemelijk zwaar is gevallen,
dan is het wel de voorzitter van het Ka
binet, met wien ik op dien avond van 1.1.
Zaterdag telkens en telkens weer de vraag
heb besproken: is het nu wel noodig;
kunnen wij niet vasthouden? Maar als
loos zakte hij weer ineen.
„Job!" riep ze met trillende stem. „Job!
Job wordt eens wakker en zeg eens wat.
Ik ben Sarah, Job. Zeg, beste jongen,
als je weer bij me terugkomt, zul Je al
toos je zin hebben in alles. Je zult kun
nen doen alles waar je zin in hebt. Ik
zal je nooit tegenspreken, Job, als je
maar je oogen open doen wilt en wat
tot me zeggen gaat."
Dit edelmoedig en prachtig aanbod be
reikte Jobs geest zelfs daar, waar ze in
onbewustheid dwaalde. Het riep hem
terug tot het leven, waar misschien niets
anders gebaat zou hebben. Met een zwak
ken, weifelenden glimlach van ongeloof-
baar genot, zuchtte hij even en opende
toen langzaam zijn oogen.
„Wat beloof je me daar
Sarah?" fluisterde hij, bijna onhoorbaar.
Juffr. Waggitt nam een flesch geest
rijk vocht van den dokter aan en hield
het Job aan de lippen. „Goddank!" zei
ze alleen. Het is zeer twijfelachtig, of
Job Waggitt wed werkelijk de voorwaar
den gehoord en begrepen heeft, waarop
hij tot het leven terugkeerde.
Maar toen mannen hem voorzichtig
wegdroegen uit de puinhoopen, klemde
zij zijn nog kille hand krampachtig in
de hare en gaf hen aanwijzingen waar
heen zij hem brengen moesten.
ïESia dan onder inVoad van deskundige
adwteas» van d@ leiding van de Neder-
laaèache Bank, van welke wij wisten» dat
zij ook door aiats anders werden inge
geven daa door de vraag: wat eischt het
algenjes® belang, tenslotte hebban ge-
wemd hef besluit te moeten nemen, dat
wij lififebaa geaoma®, dan aanvaarden wij
daarvoor d» volle verantwoordelijkheid en
die volle verantwoordelijkheid aanvaar
den wij met een gerust geweten, want wat
er in de toekomst ook moge komen, wij
voor ons hebben de overtuiging: wij heb
ben niets anders op bet oog gehad dan
het landsbelang, zooals wij dat zagen.
Dan mag ik zeggen: en, dan doet bet pijn
wanneer mm hoort, wat die g.a. beeft
durven zeggen.
Tenslotte nog dit; er zijn momenten in
het leven van een volk, dat alle partij
schap heeft te zwijgen, dat men zich allen
als één man heeft te scharen om de Re
geering, ook al is men bet niet allen on
derling eens, ook al gebeurt het, dat men
kan denken: die en die dingen hadden
ander® gedaan moeten worden. Wij heb
ben gedaoht: het nationale belang moet
overwegen en wij' 'hebben op dien grond
alleen deze maatregelen verdedigd van
avond bier en hedenmiddag in de Twee
de Kamer.
Er hebben zieh daarbij een
tweetal groepen gesteld bui
ten de gemeensohap van 'het
Nederlandsohe volk. Dat was
aan de Overzijde van het Bin
nenhof de oommunistiscbe
groep, dat was hier de natio-
naal-socialistische. Dat is niet
verwonderlijk. In het wezen van de zaak
zijn die beide groepen gelijk.
Toen ik vanmorgen onder de oogen
kreeg dat strooibiljet, waarvan ik sprak,
dat van nationaal-socialistiechen oor
sprong schijnt te zijn, heb ik gezegd: gij
beboeft in dat strooibiljet
geen woord te veranderen en
het kan van de communisten
afkomstig zijn.
Tegenover beide extremistische groe
pen staat het Kabinet. Het voelt zich
veilig, omdat 't zich gedragen voelt door
de gevoelens, waarmede ook in deze Ka
mer de overgroote meerderheid bezield ia.
Ook zij, die volstrekt niet in alle opzich
ten de in de laatste jaren gevoerde po
litiek onderschrijven, begrijpen volkomen,
dat op dit oogenblik de grootste nationale
belangen ap het spel staan en het nood
zakelijk is, dat wij nu gezamenlijk één
lijn trekken.
Daarom vrees ik niet voor de groepen
uiterst rechts of links, die onze maat
regelen afkeuren, want ik ben er van
overtuigd, dat ons volk met zijn gezonden
werkelijkheidszin, best zal begrijpen,
waar zijn belangen het veiligst zijn."
CENTRAAL VERKOOPKANTOOR VAN
MOSSELEN.
Geen ontslag verleend aan den directeur?
In de vergadering van het bestuur van
het Genrale Verkoopkantoor voor Mosse
len te Bergem-op-Zoom is de ontslagaan
vrage behandeld van den directeur, den
heer v.d. VoOrt. Dit ontslag zal, naar het
„Hbld." wordt medegedeeld, door het
bestuur niet worden verleend, daar het
bestuur geen termen aanwezig zal achten
om op een verzoek tot ontslag van den
directeur in te gaan. Op het oogenblik
is de directeur van bet Centraal Verkoop-
kantolor met verlof.
Het niet verleenen van bet gevraagde
ontslag door bet bestuur aan den direc
teur wordt in de kringen van den handel
beschouwd als bewijs, dat het werk van
den directeur door het bestuur gewaar
deerd wórdt en men geen aanleiding ziét
om in de leiding van bet Gentr. Verkoop
kantoor voor Mosselen ingrijpende wijlzi-
gingen te brengen,, boe wel daartoe van
verschillende zijlden sterke aandrang is
uitgeoefend.
De kerk te Haamstede.
De op het fraai beplante dorpsplein
bijlzonder schilderachtig gelegen, oor
spronkelijk aan Johannes den Dooper
Ze meende, dat ze heel goed begreep,
hoe het alles plaatsgevonden had. In de
stille nachtelijke uren, toen de gansche
stad in diepe rust was verzonken, had
Job eenzaam gewaakt in zijn kleine hut
en had toen nagedacht over hetgeen er
gebeurd was.
Hij had geluisterd en gewacht of hij
het luiden van zijn ouden vriend zou
hooren. Zijn trouwe makker, die hem al
tijd gezelschap had gehouden de lange
uren van zijn waken, al die jaren lang.
Hij had echter tevergeefs gewacht, doch
hij had niet kunnen begrijpen nog, dat
het waarheid was. Het had hem alles
een hangen, boozen droom geschenen,
waaruit hij ontwaken zou als de morgen
aanlichtte. Dan zou hij natuurlijk weer
hooren de dartelende, klingelende klok
ken en zien den ouden, verweerden toren,
blinkend in de morgenzon.
En eindelijk had hij het niet langer
kunnen uithouden, was hij gegaan om
te zien. Voor de eerste maal sedert hij te
oud en zijn oogen te stijf waren om het
nauwkeurig weven te kunnen doen en
hij als dank voor zijn trouwe plichts
vervulling aangesteld was als nacht
waker, verliet Job Waggit zijn post en liet
de fabriek onbewaakt achter.
Hij had de kleine deur in de groote
poorten, waarvan hij den sleutel had,
Ings&z^en Mededeellno.
*Jesovltol levertraan wetenschappelijk
de beste levertraan voor U en Uw kind,
jfwim
Verkrijgbaar bli apothekers en vL
drogisten f075 per flacon.
gewijde haksteenen Kruiskerk te Haam
stede eiaaht dringend herstel, 't Dak vam
deze, na hevigen brand in den aanvang
der zestiende eeuw herbouwde kerk is
grootendeels vergaan, waardoor het
mjanumient verdere gevaren dreigen.
Door samenwerking vam Rijlk, provincie
en kerkelijke organisaties zal hierin
thans worden voorzien, waardoor een
fraaie dorpskerk zal worden behouden.
Het vllaQiveld te Haamstede.
In verband met de kans, dat door de
K. L. M. de dienst op Zeeland (naar
Haamstede en Vlissingen) zal worden
stopgezet gedurende de wintermaanden
heeft de gemeenteraad van Haamstede be
sloten gedurende het geheele wintersei
zoen aan de K. L. M. restitutie te verlee
nen van landingsgelden op het vliegveld
Haamstede. Een bedrag van vijftienhon
derd tot tweeduizend gulden wordt hier
door aan de begrooting van de gemeente
Haamstede onttrokken.
Baarland. Gemeenteraad. Zaterdag
middag vergaderde de raad dezer gemeen
te. Zonder kennisgeving afwezig de heer
Koopmans. De voorz. deelt mede, dat door
B. en W. benoemd is tot tijdelijk onder
wijzeres mej. E. C. van Noord van Drie
wegen. De boeken van den gemeente
ontvanger zijn niet in orde bevonden. Het
betreft hier de posten van den Burgert.
Stand. De bedragen zijn echter niet groot.
In behandeling komt de 'begrooting van
B. A. Het vraagt van de gemeente een
subsidie van f2200. B. en W. kunnen
met deze aanvrage niet accoord gaan, ge
zien de rekening 1935. Daarom stellen zij
voor dit 'bedrag terug te brengen tot
f 2000. De raad kan zioh vereenigen met
een bedrag van f2000 subsidie. De be
grooting van 'het 'B. A. sluit met ont
vangst en uitgaaf van f2000, met f323
onvoorzien.
Bij de behandeling der gemeente-be
grooting 1937 deelt de voorzitter mede,
dat het er voor 1937 zeer ongunstig voor
staat. De gemeente komt thans onder cu-
rateele van het Rijk, zoodat deze begroo
ting zoo zuinig mogelijk is opgemaakt.
De lasten voor een kleine gemeente zijn
zeer zwaar, vooral die der werkloosheid.
Begroot voor steungelden aan werkloozen
is f3500, voor werkloozenkassen f1100
en aan subsidie B. A. f2000. Mevr. Ste-
ketee vraagt de leden in ernstige over
weging te nemen de mogelijkheid van
werkverschaffing en noemt daarvoor
eenige objecten: verbetering Kade, weg-
verbetering, electrische verlichting Baken-
dorp, zoodat de arbeiders dan een groo-
ter inkomen 'hebben dan bij steunverlee-
Ingezonden Mededeeling.
Heg» waskracht; lage prijs.
nu tijdelijk 3 pakken voor 15 ct.
PRO-6 e
opengedaan. Hij was den hoek om ge
strompeld, doch bij Park Row gekomen
was hij verbijsterd blijven staan, en had
wezenloos voor zich heengestaard in het
zilveren maanlicht. Terwijl de stad sliep
en de maan strak en onbewogen neerblik-
te had Job zijn grijze hoofd op den tip
van zijn halsdoek gelegd en geschreid
om wat voor altijd was verdwenen.
„Ikabod!" had hij bij zichzelf gemom
peld. „Ikabodl Roept over de muren van
Jericho o, heeft niet de trompet ge
klonken over de muren van de St.-Andrew-
kerk?"
Hij was voorzichtig over de puinhoopen
geloopen en was zijn waakpost geheel
vergeten geweest, ofschoon hij het anders
steeds een hooge eer en een duren plicht
achtte. Hij wilde zien of er nog niet een
stukje overgebleven was van de oude
bank in den linker zijvleugel, waar voor
meer dan veertig jaar terug, hij Sarah
voor het eerst, had gezien. Plots was in
zijn hart het verlangen gerezen, een stuk
je van dit hout mede te nemen en als
heilig reliquie te bewaren. Maar dan zou
noodig zijn het te verbergen onder zijn
oude werkjas, want als zijn vrouw het
zou vinden, zou het wel spoodig zijn weg
naar de vlammen vinden, met een scham
pere opmerking over oude mannen en
wonderlijke grillen.
ARTIKELEN WELKE NIET MOGEN
VERHOOGD WORDEN.
Ten vervolge op zijp oiroulaire van 1
October en naar aanleiding van de vele
gestelde vragen heeft de minister van
Binnenlandsch'e Zaken gisteren een twee
de circulaire aan alle burgemeester® doen
uitgaan betreffende de uitvoering van de
wet tegen prijsopdrijving.
De minister inerkt in dene circulaire
op, dat in het algemeen de 'hierna te noe
men artikelen, welke behooren tot de
eerste levensbehoeften, in verhand met
de getroffen maatregelen niet in prijs ver
hoogd mogen worden, zoodat elke prijs-
verhooging daarvan als prijsopdrijving is
te beschouwen.
Bovenbedoelde artikelen zijn de volgen
de: aardappelen, zoomede aardappelmeel,
stijfsel en puddingpoeder; boter, brood,
oonsumptievetten, eieren, groenten, kaas,
margarine, melk, roggebloem, sla-olie,
spek, suiker, tarwebloem, vleesöh. Alles be
houden® geringe 'bij deze artikelen steeds
optredende marktsChoinmelingen.
Huisbrand (normale winterprijzen).
Deze lijst ia nog niet volledig, daar alle
te nemen maatregelen nog niet vaststaan.
Zoo noodig zal zij te zijner tijd nog uit
gebreid worden.
Zij 'bedoelt den burgemeester een richt
snoer te geven voor de prijzen der voor
naamste levensbehoeften en geenszins
mag de conclusie worden getrokken, dat
de prijzen van artikelen, welke niet op
deze lijst voorkomen willekeurig verhoogd
mogen worden.
De loopende contracten (afgesloten
vóór 27 September) moeten volledig ge
handhaafd worden. De daarin bepaalde
prijzen mogen dus niet verhoogd worden.
Het is mogelijk, dat de winkeliers zelf
voor bepaalde artikelen hoogere offerten
van hun leveranciers ontvangen. Indien
onvermijdelijk, zal in dit geval een gelei
delijke geringe prijsverhooging toelaat
baar zijn. Echter zij uitdrukkelijk vastge
steld, dat het bedrag, waarmede de win
kelier zijn prijs verhoogt, nooit grooter
mag zijn dan bet bedrag, hetwelk hijzelf
meer aan den leverancier moet betalen.
Indien dus b.v. een deken tot nu toe
door den winkelier werd ingekocht voor
f 5.50 en werd verkocht voor f 7, terwijl
de nieuwe offerte van den leverancier
met 10 pot. is 55 cent verhoogd is, dan
mag de winkelier dezen deken aan het
publiek niet hooger verkoopen dan voor
maximaal f 7 en f 0.55 is f 7.55. Deze mo
gelijkheid zal zich in de eerste plaats bij
verschillende textiel-, hout- en metaal
waren voordoen.
Mochten er zioh in de praotijk ten aan
zien van de uitvoering dezer handleiding
moeilijkheden voordoen, dan houden de
ministers zich voor nadere vragen en me-
dedeelingen aanbevolen.
ning. Dhr de Rijk zegt dat Baarland al
tijd een goeden naam had wat zijn wegen
betreft, maar thans zijn reputatie zal ver
liezen. Spr. zag gaarne dat een proef
werd 'genomen met het teren der wegen.
De raad besluit als proef 100 meter te
teren aan den Zandweg. De raad 'keurt
de begrooting goed met een bedrag van
f28554.83 met een post van onvoorzien
groot f277.94.
Dhr Traas zegt dat hij gaarne den juis-
ten toestand der financiën wil weten,
daar van het 'bedrag der begrooting met
een half 'jaar al veel verbruikt was. De
voorzitter zegt dat op de begroeting vorig
jaar f3500 was uitgetrokken voor werk-
loozenzorg en daarvan in zes maanden
verbruikt was f2300, maar nu heeft er
gedurende eenige weken geen uitkeering
plaats.
Met het voorstel van de minderheid
van B. en W. om de instructie van den
gemeente-opzichter eenigszins te wijzigen,
kan de raad zich niet vereenigen.
Nadere behandeling geschiedt van de
politieverordening; daar deze eenigszins
gewijzigd is teruggekomen. Bij de
behandeling van deze wijzigingen kwam
wederom het punt ter sprake van
het leiden der paarden van en naar huis.
De meening van den raad is, dat de 'be
trokken personen die paarden leiden, ter-
Juffr. Waggitt kon absoluut de reden
niet vermoeden, welke haar echtgenoot
had bewogen, over de puinhoopen en
neergestorte balken heen te kruipen in
het schemerdonker naar de plek, waar
Jacob Oldershaw hem had gevonden. De
oude man lag in dezelfde bank, waar
hij heengestrompeld was. Hij was waar
schijnlijk gestruikeld en voorover geval
len, met zijn hoofd op een voetbankje.
En in den zak van zijn stoffige jas, ge
wikkeld in zijn zakdoek, vond ze een
hoekig stukje gevernist hout. Sarah be
greep er niets van, wat dat beteekenen
moest. Ze hadden hem op bed gelegd en
Dr Tancred had de kussens zoo geschikt,
dat hij heel gemakkelijk lag. Toen was
ze naar beneden gegaan, om in haar keu
ken oen smakelijk hapje voor haar patiënt
gereed te maken.
Juffr. Waggitt was nooit gelukkiger,
dan wanneer ze een zieke had te ver
zorgen. Job was haar, zoo lang ze ge
trouwd geweest waren, meer een kind
dan een man geweest. Maar nooit had ze
het zoo zeer gevoeld, als nu hij daar
hulpbehoevend lag tusschen de kraak
zindelijke kussens en lakens.
(Wordt vervolgd.)
