DE ZEEUW
ALS DE LIEFDE RIJPT
WIT!!
TWEEDE BLAD
Voor den Zondag
Communistische activiteit.
HET ADRES
A. WILKING
Wat er deze week voorviel
VAN
ACHTERSPATBORDEN
Wentel dien last van U af door
intijds Abdijsiroop te nemen.
Thans slechts 75 ct. per flacon I
ZATERDAG 8 AUG. 1936, Nr 262.
BIJ HET VERZOENDEKSEL.
En aldaar zal Ik bijl u komen
en Ik zal met u spreken.
Exodus 25 22 a,
God zal bij' Mozes komen.
God zal bij een zondaar komen, met
hem spreken, gemeenschap met hem heb
ben.
God, in gemeenschap met den zondaar!
Is dat mogelijk? Kan dat maar zoo?
Ja, dat kan. Doch niet: „maar zoo".
Dat kan, Oud-Testamentisch gesproken,
alleen „bij het verzoendeksel".
Overal elders is het contact tusschen
God en den mensch, den zondaar, door
gesneden. Overal elders, staat tusschen
God en den zondaar des Heeren recht en
wet.
God is te heilig van oogen dan dat Hij
het kwade kan aanschouwen. Ook de kwa
den kan Hij daarom in zijn tegenwoordig
heid niet dulden.
Maar bijl het verzoendeksel is gemeen
schap van God en den zondaar, omdat
daar gevonden wordt de genoegdoening
van het heilig recht, de stilling van den
toorn, de blanke gerechtigheid van Eén,
die tusschentreden zal in het gericht.
Omdat daar is, zij het dan nog in de
schaduw, de Christus, die het recht der
wet heeft vervuld en Gods toorn gestild.
Gemeenschap met God is ook nu nog
alleen mogelijk bij en door den Middelaar
Gods en der menschen Jezus Christus, die
door zijn lijden en sterven den toegang
tot den troon der genade heeft ontsloten.
Buiten Jezus is geen leven, maar een
eeuwig zielsverderf.
Maar door Christus den Borg is er ge
meenschap met den Vader.
„Aldaar" zal God bij ons komen.
„Aldaar" zal God met ons spreken,
woorden van vrede en troost.
Bij het verzoendeksel.
Bij' het kruis van Christus, den barm-
hartigen en getrouwen Hoogepriester, in
de wereld gekomen om de zonden des
volks te verzoenen.
Niet ernstig genoeg, zegt „Patrimo
nium", kan gewaarschuwd worden te
gen het communistisch gevaar, dat Euro
pa bedreigt.
In 65 landen bestaan communistische
partijen. Zij vormen de „derde interna
tionale" en ziji zij'n geheel ondergeschikt
aan de komintern te Moskou. Heel deze
organisatie is op dictatoriale leest ge
schoeid. Ieder verzet wordt onmiddellijk
den kop ingedrukt. „Zoo verdwenen," al
dus de Maasbode, „op zekeren dag de
Fransche afgevaardigden Lepeti en Lefè-
bre op hun terugtocht van Moskou, en
thans is komen vast te staan, dat de chef
van de tscheka Dzerjinsky gezorgd heeft,
"n Goede reflec
tor (hoogstem
60 cm boven den
grond) alléén Is
niet voldoende:
bovendien moet
uw achterspat-
bordwitvan kleur
zijn, ookoverdagl
dat zegt de wetl
FEUILLETON.
Uit het Engelsch.
63) o—
Bah! het was toch alles immers maar
een droombeeld, dat nooit werkelijkheid
zou worden. Zij was immers jong en
schoon en ze was niet voor hem bestemd,
hoewel Paul.Scriven blinde dwaas als
hij was haar voorbijgegaan was. Maar
ze had hem weggezonden en ze had ge
meend wat zij toen zeide. Haar verwon
derde blik, waarmede ze hem had aan
gezien, toen hij haar zijn aanzoek deed,
deed hem nu nog het bloed naar het
hoofd stijgen. Het was niet waarschijn
lijk, dat Philippa haar gedachten om
trent hem had herzien dat haar hart
nu anders tegenover hem gezind was.
Met een ruk bleef plots de auto staan
en de dokter sprong er uit. Het was
buitengewoon rustig in de straat en het
was overal stikdonker. Hij verbaasde er
zich even over, dat de voordeur open
stond en dat het in de vestibule nog
donkerder was als gewoonlijk. Het her
innerde hem ruw aan de koele en nuch
tere werkelijkheid, na den zoeten droom,
i»Sfc+ had gedroomd in zijn auto. Hij
a te bitter om zijn eigen dwaasheid.
dat zij1 in de Witte Zoo verdronken wer
den. De bekende communist Max Hölz,
die eveneens had aangedrongen om de ty-
rannieke maatregelen der komintern
eenigszins te verzachten, is enkele dagen
later het slachtoffer geworden van een
zoogenaamd „doodelijk ongeluk". Andere
gevallen zouden nog aan deze twee toege
voegd kunnen worden.
De agenten van Moskou reizen been en
weer op diplomatieke passen en nemen
hun intrek in de Russische gezantschap
pen. Er zijn „centrales" gevestigd in Pa
rijs, Bazel, Praag, Kopenhagen en Am
sterdam. Alles wordt nauwkeurig gere
geld: de propaganda, de celvorming, het
verwekken van onlusten, etc.
Een van de orders voor ons land
schijnt te zijn, dat men moet aansturen op
een „eenheidsfront" met sociaal-democra
ten, R.-K. „democraten" en G. D. U.-ers.
Men moet in elk geval de Roomsche
Staatspartij1 en de groote Prot. Chr. groe
pen trachten te verzwakken door de pro.
paganda van de R.K. D.P. en van de
C.D.U. te bevorderen. Straks zal men bet
met deze laatste partijen dan wel klaar
spelen.
Ook moet men anti-fascistische comi-
té's trachten te vormen, ten einde langs
dien weg invloed uit te oefenen. Bijna wa
ren hier en'kele Roomsche intellectueelen
ingevlogen. Zij zouden dan met de com
munisten de „democratie" zoogenaamd
hebben verdedigdl Maar gelukkig werden
hun de oogen reeds vrij' spoedig voor het
gevaar geopend. Zij1 namen hun bereid
verklaring, om tot het Comité toe te tre
den, terug. Beter ten halve gekeerd, dan
ten heele gedwaald!
Een satanische geest inspireert de com
munistische beweging. Hier treedt men
op met de leus., dat men tegenover het na-
tionaal-socialisme de vrijheid van gods
dienst wil beschermen. In Rusland zelf is
van deze vrijheid al heel weinig te be
speuren. En in Spanje vermoordt men
priesters, monniken, en nonnen, steekt
men kerken en kloosters in brand. Wij
ontkennen niet, dat de Roomsche kerk in
de Roomsche landen wel schuld beeft. Zij
heeft aan bet volk geen goede leiding ge
geven; noch geestelijk, noch sociaal is er
van baar veel kracht uitgegaan. In lan
den, waar de Hervorming geen invloed
kon uitoefenen, liet de toestand van de
Roomsche kerk meestal veel te wenscben
over.
Toch meene niemand, dat de communis
tische baat zich alleen keert tegen de
Roomsche kerk. Reeds bewijst Rusland het
tegendeel. D'aar werden ook geloovige pro
testanten, Doopsgezinden e.a. vervolgd en
gedood. In het rustige Zwitserland heeft
'men nog pas bet monument van de Her
vorming in Genève geschonden, en de Pro-
testantscbe kathedraal van St. Pierre be
smeurd. Daaruit spreekt de geest, die
de communistische agitatoren bezielt.
Dezer dagen is in Rusland bet besluit
genomen, dat de Kominternagenten in de
koloniale landen vooral bet werk van de
Christelijke zending moeten tegenstaan.
Een bijzondere „Centrale", die richtlij
nen zal uitstippelen, wordt met bet oog op
den strijd tegen de Zending gevormd.
Uit alles blijkt, dat Moskou heel actief
is. Zoowel in als buiten Europa.
De positie van de Communisten is on
gemeen versterkt door de toelating
van Rusland tot den Volkenbond en door
de overeenkomst met Frankrijk. Ook ten
onzent gaan stemmen op voor de erken
ning van Rusland, waarvan een Russisch
gezantschap in Den Haag het gevolg zou
zijn. Christelijk Nederland zij op zijn
hoede!
Ook het blad „Vrede, Welvaart,
Broed erscha p", officieel orgaan
van de „Synthetische orde", is een com
munistische uitgave. Oppassen!
in de ontvluchting, maar hierin, dat velen
het reizen en trekken, kampeeren en
zwemmen verkiezen boven het kermis
vermaak. Afgezien natuurlijk van de
groote groep geestverwanten, die hier
niet kiezen, maar het eenvoudig zonder
„vermaak" zouden doen, als er alleen
maar kermisvermaak in de wereld zou
zijn.
Heel velen trachten de hun zoo karig
toegemeten j aarlij ksche vacantie in de
eerste Augustusdagen te genieten. Van
het stalen ros, pas voorzien of nog niet
voorzien van de bewijzen van de offer
penningen aan den fiscus, wordt dan veel
geëischt. Dat de „tandem" zoo populair
wordt ligt natuurlijk aan het feit, dat dit
niet door den fiscus voorziene geval', een
belastingverlaging oplevert.
Wat mij tijdens een tocht door onze zoo
bij uitstek lastig te bereizen provincie is
opgevallen, dat er niet één volledige
Zeeuwsche reisgids bestaat. Iedere stad
in Zeeland heeft één of meer uitgevers
van reisgidsen. Maar niet één gids be
strijkt meer dan een bepaalde streek of
een gedeelte daarvan, of geeft van een
andere streek uit onze provincie een zeer
onvolledige opgave van de bestaande reis
gelegenheid. Zoo bleek mij onlangs dat
een overigens bruikbare gids, veel malen
gunstig gerecenseerd, van een aantal
Zeeuwsch-Vlaamsche tramverbindingen
maar de helft van het aantal werkelijke
verbindingen gaf.
Onlangs vertrok een clubje fietsers voor
een bezoek aan het eiland Schouwen en
vandaar naar het eiland Tholen. Van Mid
delburg naar Zierikzee leverde geen moei
lijkheden op. Een zeer bekende reisge
legenheid. Maar na een vermoeienden
tocht op het eiland Schouwen, stond men
voor de keus om op het eiland Tholen
te komen via Zuid-Beveland en Brabant,
of via St.-Philipsland en Brabant. Dat er
een ongeregelde veerdienst direct van
eiland op eiland bestaat, wist men niet
en kon men ook nergens uit lezen. Even
min dat men gaande over St.-Philipsland
den weg bekorten kon door den veer
dienst tusschen Oud- en Nieuw- Vosse-
meer. Dat men van een hoek (ik meen
Gorishoek) van het eiland Tholen recht
streeks naar Z.-Beveland, Ierseke of We-
meldinge kan komen, ook al weer door
zoo'n ongeregelden veerdienst, was ook
onbekend.
Als men de reismogelijkheden niet an
nonceert, kan men niet venvachten, dat
er het hoogst mogelijk gebruik van wordt
gemaakt. En als een uitgever een vol-
ledigen Zeeuwschen reisgids gaat uit
geven, zal hij ongetwijfeld een groote
oplage grif verkoopen en zal velen het
reizen, zoowel voor zaken als voor familie
bezoek en tourisme veel vergemakkelijkt
worden.
En daar de fiets zoo in eere is (mede
MIDDELBURGSCHE BRIEVEN.
Amice,
Tijdens de Middelburgsche kermisweek
ontvluchten heel wat stadgenooten hun
woonplaats. Aanvankelijk wilde ik in
plaats van die laatste punt een komma
plaatsen, om dan te vervolgen: als scha
men ze zich over wat in hun eigen stad
gebeurt. Bij eenig nadenken bleek me
dat niet te handhaven. Want de kortere
of langere uittochten in de eerste week
van Augustus hebben hün oorzaak niet
Aangetrokken door het licht en de warm
te in de eetkamer, stapte hij deze binnen.
Op den drempel bleef hij even staan,
hij wist zelf niet waarom. Wat was hier
gebeurd? Eigenlijk was er niets veran
derd en toch trof hem, dat zijn stoel
op een andere wijze bij den haard stond
en zijn avondblad op een andere plaats
op hem lag te wachten als anders. Het
was hem alsof de kamer een gezelliger
aanblik bekomen had. Hij knipperde met
de oogen, toen hij van de donkere ves
tibule plotseling in het volle licht van
de kamer kwam. Hij voelde, het was niet
Eliza's hand die zijn stoel had klaar ge
zet en zijn krant daar had neergelegd.
Hij kreeg bijna het gevoel alsof hij aan
een zinsbegoocheling leed, toen hij daar
stond midden in de kamer en om zich
heen Hikte. Wellicht was het niet anders
als de nawerking van zijn droom van
zoo juist, die 'hem de dingen anders deed
zien, als ze waren.
„Bespottelijk!" vond George zelf. „Het
lijkt wel, dat ik ook al zenuwpatiënt
word." En meteen stapte hij de kamer
weer uit, om Eliza te zoeken, die zijn
avondeten moest opdisschen.
Maar Eliza was nergens te vinden; het
was Suzanna's uitgaansavond en in de
keuken was geen spoor van zijn avond
maal tei ontdekken. Met een ongeduldig
gebrom liep Dr Tancred naar de trap en
wipte deze met veerkrachtigen tred op.
Wilt Ge verlichting in den kortst mogelij
ken tijd? Wilt Ge dat benauwde gevoel, dat
overmatige fluimen doen ophouden, pleeg
dan geen verzuim door te wachten en Uw
hoest te laten ontaarden in een of andere
gevreesde kwaal. Nog zijn Uw organen ge
zond, laat ze niet ziek worden door het met
ziektekiemen beladen slijm. Weer op na
tuurlijke wijze de ziekteaanval af. Zorg dat
die taaie slijm dieU hel ademen bemoeilijkt,
wordt verwijderd. Neem Abdijsiroop, die
stopt den hoest, maakt Uw ademhalings
organen gezond, geeft Uw borst de weer
stand die deze noodig heeft en zal U
weer vrij, ruim en diep doen ademhalen.
Plotseling overviel hem een groote vrees,
dat er iets met zijn jongen was voor
gevallen en dat Eliza zich nu verborgen
had, omdat ze het hem niet durfde ver
tallen.
Hij legde zijn hand op de kruk van de
deur van de kinderkamer. Hier was ech
ter licht en warmte, zoodat Dicky toch
wel veilig moest zijn. Behoedzaam en
voorzichtig opende hij da deur en stapte
naar binnen en het eerste, dat zijn blik
ontmoette was de levende belichaming
van zijn droomen.
D'aar zat Philippa, haar mantel lag
naast haar, haar oogen straalden als
sterren, haar armen had ze teeder ge
slagen om zijn kind alsof... alsof het haar
eigen kind was.
Ze keek verschrikt op toen de dokter
binnentrad en blikte hem verward aan.
Ze vond het maar gelukkig, dat het kind
in haar armen sliep; zijn naïeve opmer
kingen zouden haar allicht nog meer
verward hadden. Toch kon zie een glim
lach niet verbergen, toen ze zijn verbaasd
gezicht zag; doch haar oogen verrieden
niets van wat er in haar omging.
„Philippa juffrouw Yeoman", ver
beterde hij haastig.
Toen zweeg hij weer. Hij had te veel
vertrouwen in de vrouw, die voor hem
zat, dan dat hij niet begreep, dat een
toevallige samenloop van omstandigheden
haar hier had gebracht.
ook door de crisis) als het goedkoopste
vervoermiddel, dienen voor fiets in Zee
land alle bestaande boot- en veerdiensten
goed bekend te zijn.
Als dan de hiervoren bedoelde energieke
uitgever alle overtolligheid vermijdt (zoo
als advertentie's e.d.) en zuiver volledige
reisgelegenheden annonceert, doe ik bij
deze de eerste bestelling op zijn even
tueel te verschijnen gids.
Hierbij een vacantie-ervaring ten dien
ste van collega's-vacantiegangers.
Als steeds
Uw STENTOR.
Ingezonden Mededeeling.
voor Manufacturen.
Dames- en Klnderconfectle
Tapijten Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen Is
GOES
HULST
MEESTER VAN DIJL OVERLEDEN!
Zeker zullen verschillende van zijn
oud-leerlingen getroffen zijn bijl het over-
lij'dens-bericht van hun ouden „meester".
Ik, als één van die oud-leerlingen, zou
het woord „meester" hier met een hoofd
letter willen schrijven.
Meester van Dijl was inderdaad een
meester in zij'n vak. Of eigenlijk was het
geen vak voor hem, maar een ambt. Een
ambt dat hij' bekleedde en droeg op hooge
wijze.
Een onderwijzer zooals er belaas te
weinig zij'n, die z'n jongens wist te bezie
len en te pakken. Wat een waarde bad
een goedkeurende blik uit dat oog en wat
kon zijn ontstemming ons spijten.
Wie kon vertellen als hiji, boe leefden
we mee wanneer bij' op bet verteluur de
avonturen van den kleinen korporaal ons
liet mee-beleven.
We zien weer die gespitst luisterende
klasse, voelen weer de ontroering die ziob
van ons meester maakte wanneer het ver
baal een dramatische wending nam.
Ze gaan langs ons, al die jeugd-herin-
neringen. In onze ooren klinkt nog het
geluid van 's meesters viool, als hij onzen
zang trachtte te vormen. We hooren nog
zijn stem ons voorzeggen dat lied:
Moet ik door woestijnen dolen,
Met U gaat bet alles goed;
'kVind zelfs in de dorste streken
Bij! mijn Jezus overvloed.
of een ander geliefkoosd lied;
Veel voor anderen te wezen
Hen te helpen altijd weer
Och, mocht dit de vreugde wezen
Die ik overal begeer,
en mij'merend voortgaande door het ver
leden, voel ik dat de begeerte om anderen
te helpen het geheim moet zijn geweest
van deze persoonlijkheid, die zelfs nog
langs den weg van herinnering het goede
in mijl weet op1 te wekken en wakker te i
roepen.
Hij! gaf zich ten volle aan zijn werk,
zijn leerlingen, aan zijn Heer.
Toen in de eerste moeilijke jaren van
onze school het bestuur door geldzorgen
genoodzaakt, een bazar op touw zette,
was Meester van Dijl mee organisator.
Ik herinner me als de dag van gisteren,
hoe plotseling bet rumoer in de dru'kke
zaal verstomde, en „onze Meester" op het
podium verscheen en daar met zij'n fraaie
stem het lied van de heilige stad ten ge-
hoore bracht.
Jeruzalem, Jeruzalem, wat klinkt Uw
naam mij zoet.
Dit lied, dat nu door radio en gramo-
foonplaat algemeen bekend is, was toen
nog vrijwel nieuw en in élk geval voor
ons, kinderen. Zoowel de woorden als de
Wat is er gebeurd?" vroeg hij rustig.
„Laat mij den jongen maar overnemen.
Ik weet, dat hij zwaar is."
„Ja, nu kunt u hem wel overnemen.
Ik ben blij dat ik gekomen ben", zei
Philippa op zachten toon.
Ze drukte nog een laatste kus op de
wang van het kind en gaf hem toen met
tegenzin aan zijn vader over. Zijn vader
trad op haar toe en nam het kind in zijn
armen.
Even ontwaakte Dicky en wendde zich
in een vriendelijk gebabbel tot Philippa.
Toen viel hij weer in slaap. D'r Tancred
voelde een wondere ontroering door ziju
ziel gaan, toen, bij het overnemen van het
kind, haar warme handen de zijne aan
raakten. Hij legde het kind op de oude
canapé.
Philippa stond dadelijk op en nu, zon
der het kind in haar armen, voelde ze
plots een diep rood haar wangen bedek
ken. Maar toen vermande ze zich en sprak
op gejaagden toon:
„Ik verondersel, dat u nog niet weet dat
de wevers en brouwers dus feitelijk al
het werkvolk van Farren in staking
zijn gegaan en er nu op uitgetrokken zijn
om te muiten. De opstand is uitgebroken
in den tijd, dat u afwezig was. Ik kwam
in de stad om te zien of er nog iets voor
mij te doen was voor de vrouwen en toen
vond ik op het plein, meeschreeuwende
met de anderen, uw kleine Dicky, iheele-
Wij leven snel. Wat is het nog kort
geleden dat de oorlog in Abessynië aller
aandacht tot zich trok. En nu, wie denkt
er nog aan het Italiaansch-Abessynisch
conflict? Toen dezer dagen gemeld werd
dat nieuwe gevechten hadden plaats ge
had, had men moeite zich te realiseeren
dat er zooiets als een Ahessynsche oorlog
was geweest.
Intussehen kan, naar het schijnt uit de
berichten van de laatste dagen worden af
geleid dat Italië met de behaalde over
winning niet klaar is en dat het zich nog
niet in het ongestoorde bezit van het ver
overde gebied kan verheugen. Want wel
werden de berichten omtrent gevechten
die zouden hebben plaats gehad, onmid
dellijk gedementeerd, maar uit het feit,
dat een schip met ongeveer 500 gewon
den aan boord naar Italië vertrok, blijkt
dan toch wel dat het in Ethiopië niet zóó
rustig is als men het te Rome wil doen
voorkomen.
Toch is er voor deze berichten betrek
kelijk weinig belangstelling sinds in
Spanje een gruwelijke burgeroorlog is
uitgebroken. De deze week geleverde ge
vechten hebben wel een groot aantal men-
schenlevens geëischt, maar een beslissing
hebben ze nog niet gebracht. Wanneer de
berichten, die verstrekt worden, betrouw
baar zijn, dan krijgt men niet den indruk
dat het er voor de regeering gunstig uit
ziet.
Niet zonder zorg wordt wat thans in
Spanje gebeurt, van verschillende kanten
gadegeslagen, omdat men niet weet wel
ke gevolgen dit conflict voor de interna
tionale politiek zal hebben. Er wordt door
verschillende regeejingen wel hard ge
werkt om den burgerkrijg te localiseeren,
maar de mogelijkheid, dat er andere con
flicten uit voort zullen vloeien, is toch
niet geheel denkbeeldig, nu het overal
kraakt en gist in de wereld.
Van de overal heerschende onrust spre
ken ook de berichten omtrent de instel
ling van de dictatuur in Griekenland.
Geheel onverwacht kwam de tijding van
de ontbinding van 't parlement, en de af
kondiging van den staat van beleg. Naar
het schijnt staat dit ingrijpen in ver
band met revolutionaire plannen van de
communisten, maar bijzonderheden daar
omtrent zijn niet bekend.
Plotseling werd gisteren de wereld op
geschrikt door een ernstige mijnramp in
Engeland, waarbij tientallen mijnwerkers
het leven hebben verloren. De indruk, die
een dergelijke ramp maakt, is overigens
niet zoo groot in onzen tijd, nu menschen-
levens zoo weinig geteld worden, en nu
de menschen, zelfs als God zoo duidelijk
spreekt door zijn oordeelen, geen tijd
schijnen te hebben om te luisteren.
In ons land was bet vooral de aange
kondigde herziening van de Grondwet die
de aandacht trok. Deze voorstellen kwa
men echter niet onverwacht en de inhoud
er van was ook grootendeels bekend.
D'e vele regens van de laatste weken
beginnen vooral bij de landbouwende be
volking tot zekere bezorgdheid aanleiding
te geven, D'e vrees dat de te velde staande
oogst groote schade zal lijden schijnt niet
geheel ongegrond. Met verlangen wordt
dan ook niet alleen door de vacantie-
gangers uitgezien naar droog en zon
nig weer.
D'e mensch heeft het ver gebracht in
onzen tijd, maar niet zóóver dat ook de
regen en de wind hem gehoorzaam zijn.
Als dag aan dag de regens neervallen en
den oogst dreigen te verderven, dan blijkt
de afhankelijkheid van den mensch, en
worden we er aan herinnerd dat nog al
tijd waar is: Van ons de arbeid, van
Go(L de zegen!
melodie maakten een diepen indruk
op me.
En thans, Meester van Dijl, zijt ge zelf
afgereisd naar de heilige stad; nu moogt
ge niet alleen de stad, maar ook den Ko
ning zien in Zij'n schoonheid. Uw stem is
verstomd, maar Uw voorbeeld, Uw toe
wijding blijven bewaard als een kostelijke
schat in onze herinnering. Meester, U^
kleine, lastige leerling van voorbeen,
dankt U voior Uw liefde.
G. v. M.
maal alleen. Natuurlijk heb ik hem toen
onmiddellijk naar huis gebracht; ik vond
bet echter geheel ledig, daarom kon ik
hem dus onmogelijk alleen laten. Ik ik
meende, meneer Tancred, dat D'icky nog
te klein was om geheel alleen thuis te
worden gelaten. En waar is uw buishoud
ster toch?"
Pbilippa's stem had eerst teeder en
weifelend geklongen, doch later herwon
ze baar kalmte weer en klonk toen vaster.
D'e dokter keek baar met stroeven blik aan
en zijn stem klonk ernstig toen hij baar
antwoordde. Maar toch meende zij iets in
dien blik te lezen, waarvoor zij baar oogen
neersloeg.
„Ik vermoed, dat zij ook de kluts is
kwijtgeraakt, evenals die andere dwaze
menschen in de stad", zeide hij. „Want
zoo heeft ze nog nooit gehandeld, om mijn
jongen in den steek te laten. Ik ik
weet niet hoezeer ik u wel danken moet,
juffrouw Phiiippa, zoowel voor wat u
voor den jongen, als voor mij gedaan hebt.
U beeft mü inderdaad een grooten dienst
bewezen".
Zijn woorden klonken zeer formeel en
met ijzeren band bedwong hij de opkomen
de gedachten van zijn liefhebbend hart.
Hij liet zichzelf niet toe te spreken, zooals
zijn hart hem ingaf. Philippa maakte
aanstalten te vertrekken en zeide:
„Dicky heeft mij reeds bedankt. Hij is
een lieve jongen." (Wordt vervolgd.)