DE ZEEUW ALS DE LIEFDE RIJPT WIT!! TWEEDE BLAD Voor den Zondag Communistische activiteit. HET ADRES A. WILKING Wat er deze week voorviel VAN ACHTERSPATBORDEN Wentel dien last van U af door intijds Abdijsiroop te nemen. Thans slechts 75 ct. per flacon I ZATERDAG 8 AUG. 1936, Nr 262. BIJ HET VERZOENDEKSEL. En aldaar zal Ik bijl u komen en Ik zal met u spreken. Exodus 25 22 a, God zal bij' Mozes komen. God zal bij een zondaar komen, met hem spreken, gemeenschap met hem heb ben. God, in gemeenschap met den zondaar! Is dat mogelijk? Kan dat maar zoo? Ja, dat kan. Doch niet: „maar zoo". Dat kan, Oud-Testamentisch gesproken, alleen „bij het verzoendeksel". Overal elders is het contact tusschen God en den mensch, den zondaar, door gesneden. Overal elders, staat tusschen God en den zondaar des Heeren recht en wet. God is te heilig van oogen dan dat Hij het kwade kan aanschouwen. Ook de kwa den kan Hij daarom in zijn tegenwoordig heid niet dulden. Maar bijl het verzoendeksel is gemeen schap van God en den zondaar, omdat daar gevonden wordt de genoegdoening van het heilig recht, de stilling van den toorn, de blanke gerechtigheid van Eén, die tusschentreden zal in het gericht. Omdat daar is, zij het dan nog in de schaduw, de Christus, die het recht der wet heeft vervuld en Gods toorn gestild. Gemeenschap met God is ook nu nog alleen mogelijk bij en door den Middelaar Gods en der menschen Jezus Christus, die door zijn lijden en sterven den toegang tot den troon der genade heeft ontsloten. Buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf. Maar door Christus den Borg is er ge meenschap met den Vader. „Aldaar" zal God bij ons komen. „Aldaar" zal God met ons spreken, woorden van vrede en troost. Bij het verzoendeksel. Bij' het kruis van Christus, den barm- hartigen en getrouwen Hoogepriester, in de wereld gekomen om de zonden des volks te verzoenen. Niet ernstig genoeg, zegt „Patrimo nium", kan gewaarschuwd worden te gen het communistisch gevaar, dat Euro pa bedreigt. In 65 landen bestaan communistische partijen. Zij vormen de „derde interna tionale" en ziji zij'n geheel ondergeschikt aan de komintern te Moskou. Heel deze organisatie is op dictatoriale leest ge schoeid. Ieder verzet wordt onmiddellijk den kop ingedrukt. „Zoo verdwenen," al dus de Maasbode, „op zekeren dag de Fransche afgevaardigden Lepeti en Lefè- bre op hun terugtocht van Moskou, en thans is komen vast te staan, dat de chef van de tscheka Dzerjinsky gezorgd heeft, "n Goede reflec tor (hoogstem 60 cm boven den grond) alléén Is niet voldoende: bovendien moet uw achterspat- bordwitvan kleur zijn, ookoverdagl dat zegt de wetl FEUILLETON. Uit het Engelsch. 63) o— Bah! het was toch alles immers maar een droombeeld, dat nooit werkelijkheid zou worden. Zij was immers jong en schoon en ze was niet voor hem bestemd, hoewel Paul.Scriven blinde dwaas als hij was haar voorbijgegaan was. Maar ze had hem weggezonden en ze had ge meend wat zij toen zeide. Haar verwon derde blik, waarmede ze hem had aan gezien, toen hij haar zijn aanzoek deed, deed hem nu nog het bloed naar het hoofd stijgen. Het was niet waarschijn lijk, dat Philippa haar gedachten om trent hem had herzien dat haar hart nu anders tegenover hem gezind was. Met een ruk bleef plots de auto staan en de dokter sprong er uit. Het was buitengewoon rustig in de straat en het was overal stikdonker. Hij verbaasde er zich even over, dat de voordeur open stond en dat het in de vestibule nog donkerder was als gewoonlijk. Het her innerde hem ruw aan de koele en nuch tere werkelijkheid, na den zoeten droom, i»Sfc+ had gedroomd in zijn auto. Hij a te bitter om zijn eigen dwaasheid. dat zij1 in de Witte Zoo verdronken wer den. De bekende communist Max Hölz, die eveneens had aangedrongen om de ty- rannieke maatregelen der komintern eenigszins te verzachten, is enkele dagen later het slachtoffer geworden van een zoogenaamd „doodelijk ongeluk". Andere gevallen zouden nog aan deze twee toege voegd kunnen worden. De agenten van Moskou reizen been en weer op diplomatieke passen en nemen hun intrek in de Russische gezantschap pen. Er zijn „centrales" gevestigd in Pa rijs, Bazel, Praag, Kopenhagen en Am sterdam. Alles wordt nauwkeurig gere geld: de propaganda, de celvorming, het verwekken van onlusten, etc. Een van de orders voor ons land schijnt te zijn, dat men moet aansturen op een „eenheidsfront" met sociaal-democra ten, R.-K. „democraten" en G. D. U.-ers. Men moet in elk geval de Roomsche Staatspartij1 en de groote Prot. Chr. groe pen trachten te verzwakken door de pro. paganda van de R.K. D.P. en van de C.D.U. te bevorderen. Straks zal men bet met deze laatste partijen dan wel klaar spelen. Ook moet men anti-fascistische comi- té's trachten te vormen, ten einde langs dien weg invloed uit te oefenen. Bijna wa ren hier en'kele Roomsche intellectueelen ingevlogen. Zij zouden dan met de com munisten de „democratie" zoogenaamd hebben verdedigdl Maar gelukkig werden hun de oogen reeds vrij' spoedig voor het gevaar geopend. Zij1 namen hun bereid verklaring, om tot het Comité toe te tre den, terug. Beter ten halve gekeerd, dan ten heele gedwaald! Een satanische geest inspireert de com munistische beweging. Hier treedt men op met de leus., dat men tegenover het na- tionaal-socialisme de vrijheid van gods dienst wil beschermen. In Rusland zelf is van deze vrijheid al heel weinig te be speuren. En in Spanje vermoordt men priesters, monniken, en nonnen, steekt men kerken en kloosters in brand. Wij ontkennen niet, dat de Roomsche kerk in de Roomsche landen wel schuld beeft. Zij heeft aan bet volk geen goede leiding ge geven; noch geestelijk, noch sociaal is er van baar veel kracht uitgegaan. In lan den, waar de Hervorming geen invloed kon uitoefenen, liet de toestand van de Roomsche kerk meestal veel te wenscben over. Toch meene niemand, dat de communis tische baat zich alleen keert tegen de Roomsche kerk. Reeds bewijst Rusland het tegendeel. D'aar werden ook geloovige pro testanten, Doopsgezinden e.a. vervolgd en gedood. In het rustige Zwitserland heeft 'men nog pas bet monument van de Her vorming in Genève geschonden, en de Pro- testantscbe kathedraal van St. Pierre be smeurd. Daaruit spreekt de geest, die de communistische agitatoren bezielt. Dezer dagen is in Rusland bet besluit genomen, dat de Kominternagenten in de koloniale landen vooral bet werk van de Christelijke zending moeten tegenstaan. Een bijzondere „Centrale", die richtlij nen zal uitstippelen, wordt met bet oog op den strijd tegen de Zending gevormd. Uit alles blijkt, dat Moskou heel actief is. Zoowel in als buiten Europa. De positie van de Communisten is on gemeen versterkt door de toelating van Rusland tot den Volkenbond en door de overeenkomst met Frankrijk. Ook ten onzent gaan stemmen op voor de erken ning van Rusland, waarvan een Russisch gezantschap in Den Haag het gevolg zou zijn. Christelijk Nederland zij op zijn hoede! Ook het blad „Vrede, Welvaart, Broed erscha p", officieel orgaan van de „Synthetische orde", is een com munistische uitgave. Oppassen! in de ontvluchting, maar hierin, dat velen het reizen en trekken, kampeeren en zwemmen verkiezen boven het kermis vermaak. Afgezien natuurlijk van de groote groep geestverwanten, die hier niet kiezen, maar het eenvoudig zonder „vermaak" zouden doen, als er alleen maar kermisvermaak in de wereld zou zijn. Heel velen trachten de hun zoo karig toegemeten j aarlij ksche vacantie in de eerste Augustusdagen te genieten. Van het stalen ros, pas voorzien of nog niet voorzien van de bewijzen van de offer penningen aan den fiscus, wordt dan veel geëischt. Dat de „tandem" zoo populair wordt ligt natuurlijk aan het feit, dat dit niet door den fiscus voorziene geval', een belastingverlaging oplevert. Wat mij tijdens een tocht door onze zoo bij uitstek lastig te bereizen provincie is opgevallen, dat er niet één volledige Zeeuwsche reisgids bestaat. Iedere stad in Zeeland heeft één of meer uitgevers van reisgidsen. Maar niet één gids be strijkt meer dan een bepaalde streek of een gedeelte daarvan, of geeft van een andere streek uit onze provincie een zeer onvolledige opgave van de bestaande reis gelegenheid. Zoo bleek mij onlangs dat een overigens bruikbare gids, veel malen gunstig gerecenseerd, van een aantal Zeeuwsch-Vlaamsche tramverbindingen maar de helft van het aantal werkelijke verbindingen gaf. Onlangs vertrok een clubje fietsers voor een bezoek aan het eiland Schouwen en vandaar naar het eiland Tholen. Van Mid delburg naar Zierikzee leverde geen moei lijkheden op. Een zeer bekende reisge legenheid. Maar na een vermoeienden tocht op het eiland Schouwen, stond men voor de keus om op het eiland Tholen te komen via Zuid-Beveland en Brabant, of via St.-Philipsland en Brabant. Dat er een ongeregelde veerdienst direct van eiland op eiland bestaat, wist men niet en kon men ook nergens uit lezen. Even min dat men gaande over St.-Philipsland den weg bekorten kon door den veer dienst tusschen Oud- en Nieuw- Vosse- meer. Dat men van een hoek (ik meen Gorishoek) van het eiland Tholen recht streeks naar Z.-Beveland, Ierseke of We- meldinge kan komen, ook al weer door zoo'n ongeregelden veerdienst, was ook onbekend. Als men de reismogelijkheden niet an nonceert, kan men niet venvachten, dat er het hoogst mogelijk gebruik van wordt gemaakt. En als een uitgever een vol- ledigen Zeeuwschen reisgids gaat uit geven, zal hij ongetwijfeld een groote oplage grif verkoopen en zal velen het reizen, zoowel voor zaken als voor familie bezoek en tourisme veel vergemakkelijkt worden. En daar de fiets zoo in eere is (mede MIDDELBURGSCHE BRIEVEN. Amice, Tijdens de Middelburgsche kermisweek ontvluchten heel wat stadgenooten hun woonplaats. Aanvankelijk wilde ik in plaats van die laatste punt een komma plaatsen, om dan te vervolgen: als scha men ze zich over wat in hun eigen stad gebeurt. Bij eenig nadenken bleek me dat niet te handhaven. Want de kortere of langere uittochten in de eerste week van Augustus hebben hün oorzaak niet Aangetrokken door het licht en de warm te in de eetkamer, stapte hij deze binnen. Op den drempel bleef hij even staan, hij wist zelf niet waarom. Wat was hier gebeurd? Eigenlijk was er niets veran derd en toch trof hem, dat zijn stoel op een andere wijze bij den haard stond en zijn avondblad op een andere plaats op hem lag te wachten als anders. Het was hem alsof de kamer een gezelliger aanblik bekomen had. Hij knipperde met de oogen, toen hij van de donkere ves tibule plotseling in het volle licht van de kamer kwam. Hij voelde, het was niet Eliza's hand die zijn stoel had klaar ge zet en zijn krant daar had neergelegd. Hij kreeg bijna het gevoel alsof hij aan een zinsbegoocheling leed, toen hij daar stond midden in de kamer en om zich heen Hikte. Wellicht was het niet anders als de nawerking van zijn droom van zoo juist, die 'hem de dingen anders deed zien, als ze waren. „Bespottelijk!" vond George zelf. „Het lijkt wel, dat ik ook al zenuwpatiënt word." En meteen stapte hij de kamer weer uit, om Eliza te zoeken, die zijn avondeten moest opdisschen. Maar Eliza was nergens te vinden; het was Suzanna's uitgaansavond en in de keuken was geen spoor van zijn avond maal tei ontdekken. Met een ongeduldig gebrom liep Dr Tancred naar de trap en wipte deze met veerkrachtigen tred op. Wilt Ge verlichting in den kortst mogelij ken tijd? Wilt Ge dat benauwde gevoel, dat overmatige fluimen doen ophouden, pleeg dan geen verzuim door te wachten en Uw hoest te laten ontaarden in een of andere gevreesde kwaal. Nog zijn Uw organen ge zond, laat ze niet ziek worden door het met ziektekiemen beladen slijm. Weer op na tuurlijke wijze de ziekteaanval af. Zorg dat die taaie slijm dieU hel ademen bemoeilijkt, wordt verwijderd. Neem Abdijsiroop, die stopt den hoest, maakt Uw ademhalings organen gezond, geeft Uw borst de weer stand die deze noodig heeft en zal U weer vrij, ruim en diep doen ademhalen. Plotseling overviel hem een groote vrees, dat er iets met zijn jongen was voor gevallen en dat Eliza zich nu verborgen had, omdat ze het hem niet durfde ver tallen. Hij legde zijn hand op de kruk van de deur van de kinderkamer. Hier was ech ter licht en warmte, zoodat Dicky toch wel veilig moest zijn. Behoedzaam en voorzichtig opende hij da deur en stapte naar binnen en het eerste, dat zijn blik ontmoette was de levende belichaming van zijn droomen. D'aar zat Philippa, haar mantel lag naast haar, haar oogen straalden als sterren, haar armen had ze teeder ge slagen om zijn kind alsof... alsof het haar eigen kind was. Ze keek verschrikt op toen de dokter binnentrad en blikte hem verward aan. Ze vond het maar gelukkig, dat het kind in haar armen sliep; zijn naïeve opmer kingen zouden haar allicht nog meer verward hadden. Toch kon zie een glim lach niet verbergen, toen ze zijn verbaasd gezicht zag; doch haar oogen verrieden niets van wat er in haar omging. „Philippa juffrouw Yeoman", ver beterde hij haastig. Toen zweeg hij weer. Hij had te veel vertrouwen in de vrouw, die voor hem zat, dan dat hij niet begreep, dat een toevallige samenloop van omstandigheden haar hier had gebracht. ook door de crisis) als het goedkoopste vervoermiddel, dienen voor fiets in Zee land alle bestaande boot- en veerdiensten goed bekend te zijn. Als dan de hiervoren bedoelde energieke uitgever alle overtolligheid vermijdt (zoo als advertentie's e.d.) en zuiver volledige reisgelegenheden annonceert, doe ik bij deze de eerste bestelling op zijn even tueel te verschijnen gids. Hierbij een vacantie-ervaring ten dien ste van collega's-vacantiegangers. Als steeds Uw STENTOR. Ingezonden Mededeeling. voor Manufacturen. Dames- en Klnderconfectle Tapijten Gordijnen Bedden - Ledikanten en aanverwante artikelen Is GOES HULST MEESTER VAN DIJL OVERLEDEN! Zeker zullen verschillende van zijn oud-leerlingen getroffen zijn bijl het over- lij'dens-bericht van hun ouden „meester". Ik, als één van die oud-leerlingen, zou het woord „meester" hier met een hoofd letter willen schrijven. Meester van Dijl was inderdaad een meester in zij'n vak. Of eigenlijk was het geen vak voor hem, maar een ambt. Een ambt dat hij' bekleedde en droeg op hooge wijze. Een onderwijzer zooals er belaas te weinig zij'n, die z'n jongens wist te bezie len en te pakken. Wat een waarde bad een goedkeurende blik uit dat oog en wat kon zijn ontstemming ons spijten. Wie kon vertellen als hiji, boe leefden we mee wanneer bij' op bet verteluur de avonturen van den kleinen korporaal ons liet mee-beleven. We zien weer die gespitst luisterende klasse, voelen weer de ontroering die ziob van ons meester maakte wanneer het ver baal een dramatische wending nam. Ze gaan langs ons, al die jeugd-herin- neringen. In onze ooren klinkt nog het geluid van 's meesters viool, als hij onzen zang trachtte te vormen. We hooren nog zijn stem ons voorzeggen dat lied: Moet ik door woestijnen dolen, Met U gaat bet alles goed; 'kVind zelfs in de dorste streken Bij! mijn Jezus overvloed. of een ander geliefkoosd lied; Veel voor anderen te wezen Hen te helpen altijd weer Och, mocht dit de vreugde wezen Die ik overal begeer, en mij'merend voortgaande door het ver leden, voel ik dat de begeerte om anderen te helpen het geheim moet zijn geweest van deze persoonlijkheid, die zelfs nog langs den weg van herinnering het goede in mijl weet op1 te wekken en wakker te i roepen. Hij! gaf zich ten volle aan zijn werk, zijn leerlingen, aan zijn Heer. Toen in de eerste moeilijke jaren van onze school het bestuur door geldzorgen genoodzaakt, een bazar op touw zette, was Meester van Dijl mee organisator. Ik herinner me als de dag van gisteren, hoe plotseling bet rumoer in de dru'kke zaal verstomde, en „onze Meester" op het podium verscheen en daar met zij'n fraaie stem het lied van de heilige stad ten ge- hoore bracht. Jeruzalem, Jeruzalem, wat klinkt Uw naam mij zoet. Dit lied, dat nu door radio en gramo- foonplaat algemeen bekend is, was toen nog vrijwel nieuw en in élk geval voor ons, kinderen. Zoowel de woorden als de Wat is er gebeurd?" vroeg hij rustig. „Laat mij den jongen maar overnemen. Ik weet, dat hij zwaar is." „Ja, nu kunt u hem wel overnemen. Ik ben blij dat ik gekomen ben", zei Philippa op zachten toon. Ze drukte nog een laatste kus op de wang van het kind en gaf hem toen met tegenzin aan zijn vader over. Zijn vader trad op haar toe en nam het kind in zijn armen. Even ontwaakte Dicky en wendde zich in een vriendelijk gebabbel tot Philippa. Toen viel hij weer in slaap. D'r Tancred voelde een wondere ontroering door ziju ziel gaan, toen, bij het overnemen van het kind, haar warme handen de zijne aan raakten. Hij legde het kind op de oude canapé. Philippa stond dadelijk op en nu, zon der het kind in haar armen, voelde ze plots een diep rood haar wangen bedek ken. Maar toen vermande ze zich en sprak op gejaagden toon: „Ik verondersel, dat u nog niet weet dat de wevers en brouwers dus feitelijk al het werkvolk van Farren in staking zijn gegaan en er nu op uitgetrokken zijn om te muiten. De opstand is uitgebroken in den tijd, dat u afwezig was. Ik kwam in de stad om te zien of er nog iets voor mij te doen was voor de vrouwen en toen vond ik op het plein, meeschreeuwende met de anderen, uw kleine Dicky, iheele- Wij leven snel. Wat is het nog kort geleden dat de oorlog in Abessynië aller aandacht tot zich trok. En nu, wie denkt er nog aan het Italiaansch-Abessynisch conflict? Toen dezer dagen gemeld werd dat nieuwe gevechten hadden plaats ge had, had men moeite zich te realiseeren dat er zooiets als een Ahessynsche oorlog was geweest. Intussehen kan, naar het schijnt uit de berichten van de laatste dagen worden af geleid dat Italië met de behaalde over winning niet klaar is en dat het zich nog niet in het ongestoorde bezit van het ver overde gebied kan verheugen. Want wel werden de berichten omtrent gevechten die zouden hebben plaats gehad, onmid dellijk gedementeerd, maar uit het feit, dat een schip met ongeveer 500 gewon den aan boord naar Italië vertrok, blijkt dan toch wel dat het in Ethiopië niet zóó rustig is als men het te Rome wil doen voorkomen. Toch is er voor deze berichten betrek kelijk weinig belangstelling sinds in Spanje een gruwelijke burgeroorlog is uitgebroken. De deze week geleverde ge vechten hebben wel een groot aantal men- schenlevens geëischt, maar een beslissing hebben ze nog niet gebracht. Wanneer de berichten, die verstrekt worden, betrouw baar zijn, dan krijgt men niet den indruk dat het er voor de regeering gunstig uit ziet. Niet zonder zorg wordt wat thans in Spanje gebeurt, van verschillende kanten gadegeslagen, omdat men niet weet wel ke gevolgen dit conflict voor de interna tionale politiek zal hebben. Er wordt door verschillende regeejingen wel hard ge werkt om den burgerkrijg te localiseeren, maar de mogelijkheid, dat er andere con flicten uit voort zullen vloeien, is toch niet geheel denkbeeldig, nu het overal kraakt en gist in de wereld. Van de overal heerschende onrust spre ken ook de berichten omtrent de instel ling van de dictatuur in Griekenland. Geheel onverwacht kwam de tijding van de ontbinding van 't parlement, en de af kondiging van den staat van beleg. Naar het schijnt staat dit ingrijpen in ver band met revolutionaire plannen van de communisten, maar bijzonderheden daar omtrent zijn niet bekend. Plotseling werd gisteren de wereld op geschrikt door een ernstige mijnramp in Engeland, waarbij tientallen mijnwerkers het leven hebben verloren. De indruk, die een dergelijke ramp maakt, is overigens niet zoo groot in onzen tijd, nu menschen- levens zoo weinig geteld worden, en nu de menschen, zelfs als God zoo duidelijk spreekt door zijn oordeelen, geen tijd schijnen te hebben om te luisteren. In ons land was bet vooral de aange kondigde herziening van de Grondwet die de aandacht trok. Deze voorstellen kwa men echter niet onverwacht en de inhoud er van was ook grootendeels bekend. D'e vele regens van de laatste weken beginnen vooral bij de landbouwende be volking tot zekere bezorgdheid aanleiding te geven, D'e vrees dat de te velde staande oogst groote schade zal lijden schijnt niet geheel ongegrond. Met verlangen wordt dan ook niet alleen door de vacantie- gangers uitgezien naar droog en zon nig weer. D'e mensch heeft het ver gebracht in onzen tijd, maar niet zóóver dat ook de regen en de wind hem gehoorzaam zijn. Als dag aan dag de regens neervallen en den oogst dreigen te verderven, dan blijkt de afhankelijkheid van den mensch, en worden we er aan herinnerd dat nog al tijd waar is: Van ons de arbeid, van Go(L de zegen! melodie maakten een diepen indruk op me. En thans, Meester van Dijl, zijt ge zelf afgereisd naar de heilige stad; nu moogt ge niet alleen de stad, maar ook den Ko ning zien in Zij'n schoonheid. Uw stem is verstomd, maar Uw voorbeeld, Uw toe wijding blijven bewaard als een kostelijke schat in onze herinnering. Meester, U^ kleine, lastige leerling van voorbeen, dankt U voior Uw liefde. G. v. M. maal alleen. Natuurlijk heb ik hem toen onmiddellijk naar huis gebracht; ik vond bet echter geheel ledig, daarom kon ik hem dus onmogelijk alleen laten. Ik ik meende, meneer Tancred, dat D'icky nog te klein was om geheel alleen thuis te worden gelaten. En waar is uw buishoud ster toch?" Pbilippa's stem had eerst teeder en weifelend geklongen, doch later herwon ze baar kalmte weer en klonk toen vaster. D'e dokter keek baar met stroeven blik aan en zijn stem klonk ernstig toen hij baar antwoordde. Maar toch meende zij iets in dien blik te lezen, waarvoor zij baar oogen neersloeg. „Ik vermoed, dat zij ook de kluts is kwijtgeraakt, evenals die andere dwaze menschen in de stad", zeide hij. „Want zoo heeft ze nog nooit gehandeld, om mijn jongen in den steek te laten. Ik ik weet niet hoezeer ik u wel danken moet, juffrouw Phiiippa, zoowel voor wat u voor den jongen, als voor mij gedaan hebt. U beeft mü inderdaad een grooten dienst bewezen". Zijn woorden klonken zeer formeel en met ijzeren band bedwong hij de opkomen de gedachten van zijn liefhebbend hart. Hij liet zichzelf niet toe te spreken, zooals zijn hart hem ingaf. Philippa maakte aanstalten te vertrekken en zeide: „Dicky heeft mij reeds bedankt. Hij is een lieve jongen." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1936 | | pagina 5