DE ZEEUW
ALS DE LIEFDE RIJPT
SPIERPIJNEN in
zijn arm genezen
KLOOSTERBALSEM
TWEEDE BLAD
Voor den Zondag
Liberale logica.
Mussert weet er,...
niets van.
Het Hollandsch Diep
overbrugd.
Program van beginselen
der A.-R, partij.
HONIG'S VERPAKTE VERMICELLI - Bijzonder goed van kwaliteit.
Wat er deze week voorviel
lydea en de stokbewaarder.
DANK ZIJ KLOOSTERBALSEM
'n Pijn om razend te worden
b(| 't bewegen van den arm
ÜKKEP'S
laatste spanning rust op haar
steunpunten.
VAN
ZATERDAG 18 JULf 1936, Nr 244.
Welker hart de ïïeere heeft ge
opendWat moet ik doen?
Handel. 6 14 en 30.
Onnaspeurlijk rijk en verscheiden zijn
de wegen Gods met Zijn volk.
De omstandigheden en de behoeften
van de mensohen zijn zeer verschillend,
en daarom is ook de arbeid van Gods zoe
kende, reddende, vertroostende liefde niet
een eenvormige als van een machine, die
alles naar één model maakt, maar het is
de duizendvoudige arbeid waardoor zoo
wel de Lydia's als de stokbewaarders
worden getrokken uit de duisternis tot
het licht.
De wereld, Gods schepping, biedt een
oneindige verscheidenheid en toch is er
bij al die verscheidenheid ook een
merkwaardige eenheid.
Al de menschenharten zijh in denzelf
den nood der zonde.
Die zonde openbaart zich op tallooze
wijzen, en in de meest van elkander af
wijkende vormen. In het vroom gewaad
van den Farizeeër, zoowel als in de geraf
fineerdheid van den beroepsmisdadiger.
Maar in den wortel is er de eenheid: af
val van God, ongehoorzaamheid.
Maar daarom is er ook voor al die zon
daren, voor de stille en eerzame Lydia's
en voor de ruwe stokbewaarders, één Hei
land, één Helper, die verlossen kan van
zonde en dood.
Oneindige verscheidenheid in deze we
reld, maar: éen Heere, éen geloof, éen
dood, éen God en Vader van allen, éen
Middelaar en Redder.
Er is éen weg der zaligheid: het geloof
in Jezus Christus, maar in die eenheid is
er ook de verscheidenheid.
Daar is niet een uniforme wijze van
bekeering al geldt voor allen dezelfde
eisch: bekeer! u en gelooft in Jezu3
Christus.
Wij mogen nooit een bekeeringsweg
voorschrijven, zooals velen dat zoo gaarne
doen.
Wij hebben slechts uit te dragen de
boodschap van Gods genade en dan zal
God komen, hier in storm en onweer, en
daar in het suizen van een zachte stilte.
Eh eenmaal zal alle verscheidenheid
die daar is zich oplossen in het eene over
winningslied van de groote schare uit alle
volken en talen: De zaligheid zijl onzen
God, die op den troon zit en het Lam.
In het jongste nummer van „Het libe
rale weekblad" trof ons, zegt de N e-
derlander" de teekening op de
titelpagina, waarop men ziet afgebeeld
een trein, voor één van de portieren
waarvan zich bevindt minister de Wilde
afgebeeld als een wel zéér ouderwet-
sche dominee die op Donderdag
middag het staat er uitdrukkelijk
bij aan den stationschef vraagt of die
trein ook op Zondag rijdt en die, als
hij een bevestigend antwoord krijgt, op
merkt, dat hij er dan vandaag geen
gebruik van zal maken. En dit alles,
zooals het opschrift boven de teekening
aangeeft, omdat minister de Wilde wei
gerde Donderdags de A.V.R.O.-studie
te openen, omdat er des Zondags feest
zou zijn.
En in een redactioneel artikeltje wordt
dit geval als volgt toegelicht:
Minister de Wilde heeft, op beleefde
wijze overigens, geweigerd de plechtige
opening van de Avro-studio te verrichten,
daar hij zich daartoe uit zijn anti-revo-
lutionnair beginsel niet gerechtigd achtte.
Eenige feestelijkheid daarmee gepaard
FEUILLETON.
Uit het Engelsch.
47) _0_
Een druilerige motregen viel op de
grijze daken in de omgeving van het sta
tion.
Er was niemand, die de reizigers op
wachtte en Sylvia kon een onderdrukte
zucht niet voorkomen, toen ze zag, dat er
met eens een behulpzame livreiknecht
klaar stond op het bekende perron, om
zijn diensten aan te bieden en er bui
ten geen ronkende auto gereed stond om
hen huiswaarts te brengen. Het was haar
inderdaad vreemd te moede, toen ze in
een stoffige autobus klommen, die hen
wegreed, juist in de tegenovergestelde
richting van de witte weg, die haar steeds
over de heuvels voerde naar haar prach
tige tehuis.
Paul kon zich haar gemoedsstemming
neel goed begrijpen en hij omklemde haar
band innig, onderwijl de bus hen naar de
Hoogstraat bracht. Hoe zou ze zich hou
den temidden van de bekrompen en som
bere muren van haar nieuwe tehuis na-
at ze gewend geweest was aan de ruime
o ''geving van Foxelwood Hall. Maar
sschien was haar oude huis reeds ver-
o en haar vader en Romney al ver
gaande had immers des Zondags plaats.
Wij hebben hier en daar de opmerking
gelezen, dat de minister Minister is
en niet in de eerste plaats anti-revolution-
nair en dat hij, uit dien hoofde, had
moeten doen wat zijn representatieve
plicht hem voorschreef. Wij zijn het daar
mede niet eens. Wie anti-revolutionnair
is, een streng orthodox levensinzicht be
lijdt, zich zijn menschelijke plichten laat
voorschrijven door zijn innerlijke over
tuiging, zou wel een onrespectabel man
zijn, wanneer hij zijn ministersteek op
zettende, zijn anti-revolutionnaire geweten
als een jasje uittrok. Uit onze liberale
overtuiging vloeit het voort, dat wij een
houding, als thans door minister de Wilde
is aangenomen, billijken en behoorlijk
achten... indien de o p e n i n g op Zondag
was gevallen en niet, zooals nu, opDon-
d e r d a g. Ieder leve naar zijn innerlijke
overtuiging, mits deze overtuiging niet
tot daden leidt die schadelijk zijn voor
de gemeenschap. Wanneer Minister de
Wilde den Zondag wenscht te heiligen op
zijn wijze, zullen liberalen hem dit nooit
euvel duiden. Integendeel! Maar wij
mogen ook van anti-revolutionnairen ver
langen, dat zij het zelfde standpunt jegens
anderen innemen die hun Zondag op
hun wijze willen doorbrengen. DAAraan
ontbreekt hier in Nederland nog „wel
iets"...
Wanneer minister de Wilde echter den
Zondag wil heiligen door Donder
dags geen representatieve daad te ver
richten, dan begrijpen wij dat niet.
Wij zullen op dat feit geen critiek uit
oefenen. Maar de consequenties ervan
hebben wij op onze voorplaat in beeld
gebracht.
Dat men in liberale kringen het één
gecombineerd met het ander als een goe
de zet beschouwt, willen wij, aldus „De
Nederlander" graag aannemen. Men
begrijpt daar blijkbaar niet, dat de minis
ter niet formalistisch genoeg was om de
openingsplechtigheid op den Donderdag
los te maken van het feest op den Zon
dag, dat zijn zin, zoo men daarvan hier
bij spreken mag, nergens anders aan ont
leende dan aan de openingsplechtigheid
op den Zondag.
Als wij dit lezen dan houden wij ons
hart vast voor de liberale opleving, die
op het oogenblik in de maak is.
Dan houden wij het maar liever met
den minister, die wars van spitsvondig
heid voor zijn overtuiging durft uit te
komen.
Men kent het gezegde van de N.S.B.:
„Mussert wint".
Het hoofdblad van de Mussert-beweging
gaf in zijn laatste nummer de meening
der redactie te kennen over het toen loo-
pende gerucht omtrent een verzoening
tusschen Duitschland en Oostenrijk.
Niets van waar, betoogde het blad.
Immers:
Politieke vonnissen in Duitsch-
Oostenrijk.
In de periode van 1 Januari 1934 tot
30 April 1936 zijn volgens de officiëele
„Wiener Zeitung" de navolgende von
nissen geveld wegens politieke activi
teit tegen de illegale regeering in Oos
tenrijk:
marxis- nat.
ten soc. tot.
tot den dood 23 73 96
waarvan voltrokken 10 13 23
tot levenslange ge
vangenisstraf 6 62 86
tot tijdelijke gevan
genisstraf 629 1183 1812
aantal jaren gevange-
nisstraaf 1472 4011 5513
Dat onder deze omstandigheden van
een compromis ter oplossing van het
Oostenrijksche vraagstuk geen sprake
kan zijn, laat zich wel denken.
Den volgenden dag wisselden de kan
seliers van Duitschland en van Oosten
rijk telegrammen van gelukwensch naar
aanleiding der gesloten overeenkomst.
Waarschijnlijk zonder hierin de Neder-
landsche N.S.B. gekend te hebben.
Hoe moet dat nu? vraagt de „Rotter
dammer". Hoe zal dit nu goedgepraat
worden? Want zulks ligt toch in de lijn
van een beweging, gebeel op Duitsche
leest geschoeid.
„De pijn begon in mijn bovenarm en
zette zich zoo voort tot in mijn nek,
soma zóó hevig, dat het huilen mij
nader stond dan het lachen. Oewone
splerp(/n, zeide men mij, maar ik kon
niets vinden om die gewone pijn te
genezen. Ten einde raad ben ik met
Kloosterbalsem begonnen. De uitwer
king is enorm geweest. Na de eerste
behandeling verminderde de pijn al
en na voortgezet gebruik zijn al mijn
pijnen verdwenen, dank zij Klooster
balsem, den grooten pijndooder."
E. v. C. te A.
ORIGINEEL TER INZAGE
„Geen goud zoo goed"
Onovertroffen bQ brand-en snij wonden
Ook ongeëvenaard als wrHfmiddel bij
Rheumatlek, spit en pijnlijke spieren
Schroefdoos 35 ct. Potten i 62'/i ct, en f 1.04
Om tien minuten over zessen Vrijdag
morgen rustte de tiende overspanning van
de nieuwe verkeersbrug over bet Hol
landsch D'iep op haar steunpunten.
Hoeden en petten gingen op dat histo
rische moment omhoog en bet gejuich van
de ondanks bet vroege uur nog talrijke
aanwezigen vermengde zich met het vèr-
klinkende geloei der begeleidende sleep
booten.
Om 'haifvier in den morgen, toen nog
slechts een lichte streep aan de kim den
naderenden dag aankondigde, ontwaakte
het talrijke personeel van het transport
in zijn geïmproviseerde slaapplaatsen aan
boord van de sleepbooten. Opnieuw maak
ten de mannen, van wie de meeste sinds
Dinsdagmorgen vroeg niet uit de kleeren
waren geweest, zich gereed om bet zware
werk, dat zij vier dagen geleden waren
begonnen, te voltooien.
Lieren werden in bedrijf gebracht, ka
bels uitgelegd en vastgemaakt en de vier
sleepbooten namen haar plaatsen in.
Het plaatsen van deze laatste spanning
was moeilijker dan van de voorgaande; de
ruimte, waarin gedaald moest worden,
was nu wel zeer klein geworden. Daarom
draaide de spanning feitelijk gedeeltelijk
naast het gereed zijnde gedeelte der brug,
om daarna langzaam naar het landhoofd
te schuiven.
Tijdens het laatste gedeelte van bet
werk ontstond af en toe wel eens een moei
lijk moment, maar de heer De Wit had
het millioen kg., zware gevaarte volkomen
in zijn macht en een luid bevel of een
schrille stoot op de fluit voorkwam elk
gevaar.
Na drie kwartier was de spanning ge-
Instelling van Commissie van Advies
inzake art. 4d.
Het Centraal Comité van Anti-Revo
lutionaire Kiesvereenigingen beeft, op
voorstel van zijn moderamen, besloten
tot het instellen van een Commissie,
welke tot taak beeft het genoemde Co
mité van advies te dienen over de vraag,
of art. 4 punt d van het Program van
Beginselen der Anti-Revolutionaire Partij
ook wijziging en/of aanvulling behoeft.
Op verzoek van het Centraal Comité
hebben zich bereid verklaard in deze
Commissie zitting te nemen: Prof. Dr J.
Ridderbos, Kampen, tevens voorzitter;
Prof. Dr H. DOoyeweerd, Amsterdam;
Prof. Dr F. W. Grosheide, Amsterdam;
Prof. Mr V. H. Rutgers, Amsterdam;
Prof. J. J. van der Schuit, Apeldoorn;
Prof. Dr J. Severijn, Utrecht; Mr J. Terp
stra, 'sGravenhage en Ds J. G. Woelde-
rink, Ouderkerk a. d. IJssel, terwijl Dr
J. W. Noteboom, Scheveningen, als baar
secretaris is aangewezen.
Vrijdag 10 Juli j.l. is de Commissie ge
constitueerd en heeft zij haar arbeid aan
gevangen.
De aanhef en punt d van art. 4 van
genoemd program luiden;
„De Overheid, zoo leert ze, is als die
naresse Gods gehouden tot verheerlij-
„king van Gods Naam en behoort diens-
volgensd. zichzelve, als daartoe in
„volstrekten zin onbevoegd te onthouden
„van elke rechtstreeksche bemoeiing met
„de godsdienstige ontwikkeling der
„natie."
heel gedraaid en hingen de vier steun
punten van het brugdeel boven de vier
stoelen op pijler en landhoofd. Langzaam
zakten toen de bakken, waarop de span
ning rustte, met bet ebbende water mede,
daarbij nog geholpen door bet water, dat
de pompboot „Merel" in de reservoirs
stortte.
Bij elk rustpunt stonden thans de door
jarenlange ervaring uitterst deskundige
mannen om te zorgen, dat de brug goed
en stevig neerkwam, totdat om tien minu
ten voor zessen de laatste spanning was
geplaatst.
Als bij tooverslag was alle leed en span
ning der laatste dagen vergeten en met
glundere gezichten bescben de arbeiders
op elke spanning de nationale driekleur.
Nog is de brug niet gebeel gereed, want
er moet aan wegdek en Zuidelijk land
hoofd nog heel wat gedaan worden, maar
een wensch van lange jaren is in ver
vulling gegaan.
Het Hollandsch Diep is ten tweeden
male overbrugd op 600 m van de spoor
brug.
De spoorbrug is langer dan de nieuwe
brug, namelijk 1400 m tegen de nieuwe
1000 m.
Tér besparing van de kosten is bij den
bouw der eerste brug bet Hollandsch D'iep
reeds versmald. Thans is dat proces nog
eens herhaald. De rivierbreedte is tot 1000
meter terug gebracht. Schade doet dat de
rivier niet. Er zijn strek- en verbindings-
dammen gebouwd. De laatste ter lengte
van 400 m. Negen pijlers en twee land-
hoofden vormen den onderbouw van de
borug, wier breedte 15.5 m is (een rijweg
van vier verkeersstrooken ter breedte van
11 m en rijwieluaden van resp. 2.50 en
2 meter.).
De zandlagen, die de pijlers kunnen
dragen, liggen 1819 m diep in den bo
dem. Dé pijlers rusten op betonnen palen
van 20 m., die tot het zand raken.
D'e onderbouw, aangevangen in Juni
1934, is beëindigd December 1935.
Onder- en bovenbouw zijn dus thans
voltooid.
In uitvoering is nog de rijvloer van ge
wapend beton, die voorzien wordt van een
slijtlaa_g. Op de laatste spanning na is ook
dit onderdeel bijna voltooid.
Ingezonden Mededeeling.
huisd naar een buis in de nabijheid van
de groote fabrieken, die hem vroeger bun
ïijkdom had bezorgd.
Paul hoopte maar dat Sylvia hieraan
zou denken, maar durfde het haar niet te
herinneren. Integendeel, hij trachtte haai
te doen glimlachen, waarin hij wonder
wel slaagde, zoodat de sombere schadu
wen van haar gelaat goeddeels verdwe
nen, toen de rammelige vier-wieier met
een ruk voor hun nieuwe tehuis stopte.
Het was een geriefelijk huis met hooge,
rechte ramen, een koperen klopper hing
nog op de deur, wat nog herinnerde aan
den ouden tijd toen Leathergate nog geen
fabrieksstad was, doch een rustig provin
ciaal stadje.
Op hetzelfde oogenblik dat de auto
stopte, werd de deur opengeworpen, doch
er verscheen geen keurig gekleed dienst
meisje, zooals Sylvia verlangd bad en
Pbilippa Yeoman op zich genomen had
te zullen aannemen, als ze daartoe in
staat was.
In de breede, ouderwetscbe vestibule,
stond, met de deurknop in haar hand, mei
een verwelkomende lach op haar gelaat,
Paul's moeder, terwijl over baar schou
der bet stralende gelaat van Pbilippa
verscheen, die vlug een wit schort afdeed
en met open armen op hen toekwam.
„Hfet spijt mij' buitengewoon, Sylvia,
maar juffrouw Scriven en ik zijn op bet
oogenblik de eenige beschikbare dienstbo
den, maar ik geloof, dat je ons bekwaam
genoeg acht en je aankomst des te gezel
liger vindt. Yind je het niet verrukkelijk
in je eigen huisje je intrede te doen? En
het ziet er alles zoo prettig uit. Laat mij
je maar helpen je boeltje te dragen. Paul
en de chauffeur zullen de rest wel bren
gen. En we hebben al een lekker kopje
thee voor je klaar staan.
Ze leidde Sylvia in de gezellige zitka
mer, die aan de achterzijde van bet buis
was. Het was een groote, ruime kamer;
een breed raam gaf uitzicht op zulk een
heerlijk bloeienden tuin vol bloemen als
een vreemde nooit zou hebben vermoed
achter de sombere gevel aan de straatzijde.
Er brandde een klein vuur in den haard
omdat het een regenachtige dag was, maar
buiten in den tuin zong een merel, die
vergeten was, dat de lente voorbij' was,
zijn stralend lied. Het prettige uitzicht,
de zachte tinten van bet behang, de ge
zellige theetafel en de smaakvolle meu
bels maakten bet interieur tot een echt
keurig en intiem geheel, vol warme beha-
gelij'kheid. In Pbilippa's oogen straalde
een licht, dat meer openbaarde dan zij
zichzelf bewust was, toon ze de kamer
met liefkoozenden blik doorzag.
Sylvia zonk in een lagen armstoel.
„Het kind is geheel uitgeput," zei juf
frouw Scriven, zich tot haar overbuigend
en baar hoed en bout afnemend, terwijl
Pbilippa haar ontdeed van haar lange
reismantel. „Maar het is heerlijk thuis te
zijn in je eigen tehuis nog wel, is bet
niet, lieveling? O, ik herinner mij nog
zoo goed den dag dat Adam en ik ons
eigen buis binnentraden. De boomgaard
rondom Greatacre was geel van bloeien
de sleutelbloemen en ik droeg een groene
japon van popeline stof, die men op het
oogenblik wel erg gek zou vinden."
„Een groene japon, juffrouw Scriven?"
riep Pbilippa vroolijik uit. „U moet wel
een dappere vrouw geweest zijn, dat u op
uw trouwdag een groene japon droeg.
Was u niet bang, dat dat u een ongeluk
zou bezorgen?"
Paul's moeder lachte met in haar ziel
de zoete herinneringen aan die gelukkige
dagen, die thans weer voor baar begon
nen te leven.
„Ik was sterk in mijn liefde en was
niet bijlgeloovig," zei ze, „en als je het
dan een talisman wilt noemen, dan is het
er eentje geweest, die me nooit in den
steek gelaten beeft. Ik tart je een beter
te vinden zelfs in deze tijd, nu men zoo
véél weet."
„Nu ja, ik bedoelde, dat de menschen
in dien tijd veel gevoeliger voor zoo iets
waren," verklaarde Pbilippa zich nader,
onderwijl ze in de vestibule verdween.
Paul's moeder en Sylvia waren nu
even alleen. De oude vrouw boog zich over
baar been en kuste haar nieuwe dochter.
„Ik heb nog nooit een dochter gehad,
lieve," zei ze. „Dat was juist een van mijn
weinige zorgen, die ik vroeger bad. Maar
in mijd ouderdom beeft de Heere mij nu
De Eerste Kamer beeft voor haar doen
aan de begrooting van bet landbouwcri-
eisfonda veel tijd besteed, maar Minister
Deckers zag toch zonder al te veel moei
te zijn begrooting aangenomen. Zeker, er
blijven wensohen en verlangens, klachten
en bezwaren, maar de Minister kon toch
ook op grond van persoonlijk ingesteld on
derzoek verzekeren, dat de boeren* als
men bet bun op den man af vraagt, over
bet algemeen tevreden zijn. Dat klopt ook
met bet feit, dat vorige maand in de ver
gaderingen der Zeeuwsche landbouw-or-
ganisaties te Middelburg slechts heel wei
nig critiek werd vernomen.
In de kringen der consumenten daaren
tegen wordt ontstemming aangetroffen
over bet voornemen van den Minister om
de beffing op spijsolieën en vetten zeer
belangrijk te verhoogen, terwijl daartegen
over slechts staat een zeer kleine, haast
onbeteekenende verlaging van boter- en
margarineprijs. We moeten absoluut met
de kosten van levensonderhoud en pro
ductie omlaag en niet omboog, maar dit
besluit van den Minister zal juist een
averecbtscbe uitwerking hebben. Men kan
den verbruiker toch niet dwingen te koo-
pen wat hij niet betalen kan?
Een groot werk kwam deze week tot
stand. De laatste overspanning van de
Moerdijkbrug werd na veel moeite op haar
plaats gebracht. Zonder veel drukte werd
dit sluitstuk aangebracht. We maken
daarmee niet zooveel reclame als men in
fascistische landen wel doet. Maar toch
mag erkend, dat hier een werk van natio
nale beteekenis werd afgesloten.
Ook Hitier kan met tevredenheid op
deze week terugzien. Werd eerst tegen
gesproken (men kan hieruit weer de
waarde van officieele tegenspraken af
lezen) dat Berlijn en Weenen tot een ac-
coord gekomen waren, dit blijkt nu toch
een feit te zijn. Hitier blijkt over be
kwame diplomaten te beschikken. Het zal
moeten blijken of Oostenrijk van de
vriendschap met den grooten en sterken
buurman op den duur geen last zal on
dervinden, voor 'het oogenblik kan ge
zegd, dat men in Berlijn, Weenen, 'Boe
dapest en Rome er onverdeeld mee inge
nomen is. In Parijs, Praag en Moskou
daarentegen is men bezorgd, men vreest
een verzwakking van positie.
Het moet erkend, dat hier een belang
rijke zet op bet politieke schaakbord is
gedaan.
Natuurlijk 'zal het bier niet bij blijven.
Duitscblands doel reikt verder. Hitier wil
de banden vrij hebben om elders zijn po
sitie te versterken. Berlijn's penetratie in
de Donau- en BaTkanlanden wordt er
door vergemakkelijkt. Het samengaan
met Italië verschaft Berlijn een krach
tiger stelling ten opzichte van het vraag
stuk van een regeling in het westen.
Op 15 Juli zijn 'de sancties tegen Italië
toegepast, beëindigd." Daarmede is een
periode in de Europeesc'he geschiedenis
afgesloten, welke bittere desillusies beeft
gebracht.
Het doel der sancties is absoluut niet
bereikt. De volkenbond beeft bet interna
tionale recht niet kunnen 'handhaven of
verdedigen; hij heeft Abessynië niet voor
de overweldiging kunnen beschermen; bij
beeft bet voldongen feit niet ongedaan
kunnen maken. In dit opzicht is het fiasco
van den volkenbond volledig. Het zou
doelloos zijn dit feit ook maar eenigs-
zins te verdoezelen.
In de Spaanscbe republiek was ihet
weer bijzonder onrustig. D'e fascistisch
gezinde leider van de monarchisten, werd
neergeschoten. Uit de door de regeering
genomen maatregelen blijkt wel, hoe bet
er gist en kookt. Zal het uitloopen op een
botsing tusschen bet fascisme en zijn be
strijders? Het ziet er wel naar uit, dat
de jonge Spaansche republiek een uiterst
moeilijken tijd tegemoet gaat.
Met den Engelschen koning is bet ge
lukkig beter afgeloopen dan met den lei
der der Spaansche monarchisten. Een
aanslag op Koning Edward door een of
twee misdadigers ondernomen, is mis
lukt. Daardoor is het Engelsche konings
buis en volk voor veel leed bewaard.
nog een heele lieve dochter gegeven."
Sylvia keek naar haar op met haar lie
ve bekoring, die haar zoo eigen was als ze
wist wat men van haar verwachtte. Ze
wilde wel gaarne Paul's moeder behagen
en toch was ze eenigszins bang voor haar,
want ze had baar moeder niet gekend en
wist dus niet wat moederliefde beteeken-
de. En zelfs het feit, dat Priscilla Scriven
een van die lieve zachte, echt moederlijke
vrouwen was, die door hun zachte en be
koorlijke manieren een eigen sfeer weten
te scheppen, maakte Sylvio no'g nerveu
zer. De eenige vrouw, met wie zij1 in
eenigszins nauwe aanraking was gewees't
sinds baar prille jeugd, was een tante
van haar uit Kensington geweest, een
vrouw, die baar huwelijk als een amusant
spel beschouwde. En later had ze Pbilip
pa ontmoet, die door baar jovialiteit een
ieder dadelijk op zijn gemak bracht. Syl
via was zich onwillekeurig bewust, dat
zich achter het rustige uiterlijk van
Paul's moeder een hart en een geest ver
borg, die de meeste dingen van een ander,
ook al verborg deze ze zorgvuldig, open
en klaar zag. En een van die dingen zou
ongetwijfeld zijn de groote ongeschiktheid
voor huishoudelijke bezigheden van
Paul's beeldschoon vrouwtje.
(Wordt vervolgd.)
