DE ZEEUW
tweede blad
ALS DE LIEFDE RIJPT
Begrooting van het
Landbouw-crisisfonds 1936
Uit de Provincie
F E U I L LETO N
VAN
VRIJDAG 17 JULI 1936, Nr 243.
ZONDER HOOFDELIJKE STEMMING
DOOR DE EERSTE KAMER
GOEDGEKEURD.
De Eerste Kamer heeft gisteren voort
gezet de behandeling van de begrooting
van het Landbouwcrisisfonds voor 1936.
Nadat de heeren Marchant et d'An
sembourg (N.S.B.), Van den Bergh (Lib.),
De La Bella (S.D.A.P.) en Janssen (R.-
K.) nog het woord hadden gevoerd, kwam
de'(Minister aan het woord.
De Minister van Landbouw, de
heer Deckers, zegt, dat, als de land
bouw ineenzonk, dit een weerslag zou
hebben op handel, nijverheid en scheep
vaart. Zulk een catastrophe zou het ge-
heele leven duurder maken. Ieder Ne
derlander moet blij zijn, zijn
premie te kunnen storten in
het Landbouwcrisisfonds, dat
een totale ontwrichting van
ons 'heele economische leven
voorkomt.
Spr.'s ervaring, welke nu tien maan
den oud is, heeft hem geleerd, dat het
crisis-apparaat niet ondeugdelijk is. De
landbouwers moeten bedenken, hoeveel
goeds de steunregeling uitwerkt, als zij
klagen over overheidsbemoeiing. Spr.
prijst de regeeringscommissarissen en
den arbeid van vele crisisambtenaren, al
is er kaf onder het koren. Er zijn er, die
de weelde van een ambtenaarszetel niet
kunnen verdragen.
Jegens de heeren Kolff en d'Ansem
bourg merkt spr. op, dat hij zelf zal be
slissen, maar dat hij zijn denkbeelden
heeft willen toetsen aan die eener com
missie. Sommigen vinden de comm.-Van
Loon te groot, anderen te klein. Spr. vindt
ze juist van gepaste afmetingen. (Gelach.)
Er zitten knappe deskundigen in deze
commissie, het Eerste Kamerlid Ruiter
bijvoorbeeld. (V r o o 1 ij k h e i d.)
De heer d'Ansembourg heeft gezegd,
dat spr. den landbouw zou doen verdwij
nen, zooals hij eerst het leger zou heb
ben doen verdwijnen. Maar spr. is er in
geslaagd, de krijgstucht te handhaven,
vooral dank zij zijn maatregelen tegen de
krijgstuchtondermijnende invloeden der
partij1, waartoe de heer d'Ansembourg be
hoort (beweging). Deze heeft voorts
bepaalde wenschen geuit, maar deze be
troffen niet het crisisbeleid, maar het
landbouwvraagstuk in het algemeen. Het
is het algemeen landbouwprogram zijner
partij of van een partij elders (gelach).
De heer d'Ansembourg klaagde, dat de
regeering de maatregelen oplegt van bo
ven af, maar moeten zij volgens zijn be
ginselen komen van onderen op? (vroo-
lijkheid).
De heer Ruiter zeide van zorg door
het landbouwcrisisbeleid te zijn vervuld.
De zorg was hem toen hij sprak, op het
gelaat te lezen. Spr. zal trachten weer
een glimlach op 's heeren Ruiters gelaat
te tooveren (vroolijkheid). Dit is
hem reeds gelukt (gelach).
Spr, streeft naar een gelei-
delijke afschaffing van de
steunmaatregelen juist omdat hij
den landbouw weer in staat wil stellen,
op eigen beenen te staan. Dit moet de
heer Ruiter toch waardeeren
Spr. tracht zijn rede in punten in te
deelen, maar de onderwerpen waren zoo
velerlei, dat zij toch op een hutspot ge
lijkt. Trouwens hiertegen bestaat geen
bezwaar bij een goeden agrarischen maal
tijd.
De grootst mogelijke meerderheid der
Nederlandsche gewestelijke crisisorgani
saties is niet gesteld op de bevoegdheid
van tuchtrecht, waarover de heer
Kolff sprak. Trouwens, op het oogenblik
hebben wij over de tuchtrechtorganisaties
niet te klagen. Het aantal tuinders voor
tuchtrechtspraak, dat op de desbetref
fende lijst voorkomt, is niet zeer ruim,
en spr. heeft al opdracht gegeven de lijst
te bestudeeren. Hij zal, zoo noodig, voor
aanstelling zorgen.
De heer Mendels keurde af, dat de cri
sisorganisaties den stichtings
vorm hebben. Spr. heeft dezen vorm
in de stukken niet verdedigd, maar slechts
aangegeven, hoe hij den toestand heeft
gevonden. Hij zal aandacht aan de zaak
wijden. Maar men bedenke, dat een stich
ting gemakkelijk kon worden opgericht en
dat men daardoor aanstonds over alle be
voegdheden beschikte, weike men noodig
had.
Arbitrage over loonen,
waarover de heer Van Rappard klaagde,
legt spr. nooit op dan na voorafgaand
overleg itusschen werkgevers en werkne
mers en na advies van den rijksbemidde-
laar ingewonnen te hebben.
Er is een stuk in de „N. R. Crt." ge-
teekend door den heer Abonné (Gelach),,
geschreven, dat een lagere crisisambte
naar f 24.000 inkomen had. Dit is onder
zocht. Het betrof geen lageren crisisamb
tenaar, mar een pakhuishouder van de
gewestelijke tarwe-organisatie te Arnhem.
Deze bleek bij de behandeling van de tar-
wesohandalen in het eerste halfjaar te
hebben verdiend f 15.000, en toen heeft
de Officier van Justitie zijn jaarlijksche
inkomen op f 24.000 geschat. Er is nu een
andere regeling voor de bergruimte ge
troffen. Men kon niet vooruit weten, hoe
veel geld het worden zou.
Het plotselinge ontslag van de vier ju
risten aan het landbouwcrisisbureau heeft
de heer Mendels een kloeke daad genoemd,
maar een wijze daad was het niet.
Spr. vond geen dringende reden tot ont
slag.
De vier juristen hebben niet gespro
ken met den Minister, niet met den se
cretaris-generaal en n i e t met den regee-
ringscommissaris. Eerst als zij met den
minister gesproken hadden en deze hen
niet in het gelijk had gesteld, ware er een
dringende reden tot ontslag. De heeren
komen nu niet meer terug, want zij heb
ben het dienstverband verbroken.
Den h'eer Kolff zegt spr., dat de c r i -
sisaccountantsdienst mede
wordt betaald door het departement van
Handel, Nijverheid en Scheepvaart.
De heer De la Bella heeft over de ver
houding tusschen coöperatie en
handel gesproken. Meermalen heeft
spr. voor de coöperatie partij getrokken,
als hij vond, dat de billijkheid dat mee
bracht.
In overweging is toepas
sing van de crisisuitvoer
wet op groenten, fruit en
vroege aardappelen.
De heer Ruiter klaagde over te grooten
invloed van de margarine-indu
strie, maar spr, heeft gemeend, de mar
garine-beschikking te moeten handhaven.
Hij mocht geen irreëele beslissingen ne
men.
Men heeft gezegd, dat de mensohen geen
vet meer kunnen koopen. Maar er is ook
goedkoops margarine voor de economisch
zwa'ksten en er is voorts het v o o r t r e f-
f el ij k e bladreuzel, dat niet is
belast en dat de huismoeders kunnen
smelten, waarna zij nog kaantjes overhou
den.
Spr. wil overwegen een teeltpremie voor
kornmais, maar heeft bezwaar tegen
een teeltpremie op mais als groenvoer.
In vergevorderden staat
van voorbereiding is een
afzonderlijke dienst voor
de kleine boeren.
Voorshands is spr, niet voornemens den
tarwerichtprijste verhoogen.
Maar hij zal voor St Michiel, 29 Septem-
ter, bekend maken, wat de richtprijs in het
komende seizoen zal zijn.
Den heer Van den Bergh zegt spr., de
eerste te zijn om te erkennen, dat de
melkmaatregelen niet volkomen
geslaagd zijn. De prijs van den boter-
export naar Engeland is van 40 tot 59 ets
per kg gestegen.
Bij het ontwerpen van het v e t p 1 a n
is spr. uitgegaan van het beginsel, dat hij
geenszins aan de margarine ernstig na
deel wil berokkenen. Ook der margarine
nijverheid komt een plaats onder de zon
toe. Men zie de werking van het vetplan
eenigen tijd aan.
De heer Van Rappard wilde marga
rine kleuren. Zijn fractiegenoot,
de heer Van den Bergh, heeft hem daar
bij niet gesteund. De margarine zal niet
gekleurd worden. Dit ware deloyaal. Zij
zou dégoutant worden.
Er is reeds geruimen tijd overleg gaan
de met de centrale landbouworganisaties
over het overgeven van het werk der vee
houderij-centrale aan haar.
Als tegenwoordig een bedrijf niet gaat,
wordt dit altijd aan de crisis geweten en
nooit meer bijv. aan gebrek van bekwaam
heid van den leider.
Er zijn veel klachten, maar er is ook
veel tevredenheid onder de boeren en de
tuinders. Spr. spreekt vaak met hen, zon
der dat zij weten, wie hij is, en als hij
vraagt of zij nogal tevreden zijn over den
gang van zaken, is bijna altijd het ant
woord: „O zeker, meneer, het kon beter,
maar wij zijn er nog en het gaat wel".
Men sla niet alleen op de ontevredenen
acht en in gestagen arbeid en in onwan
kelbaar Godsvertrouwen werke men sa
men om land en tuinbouw naar een bete
ren tijd te voeren.
Nadat verschillende leden gerepliceerd
hadden, werd de begrooting zonder
hoofdelijke stemming aan
genomen.
Een kleine advertentie in de rubriek
„Vraag en Aanbod" kost slechts 75 cent
bij vooruitbetaling.
Waterleiding Tholen.
Donderdagmiddag kwam de raad van
aandeelhouders der N.V. Waterleiding
Tholen, in vergadering bijeen. Na ope
ning door den voorzitter Mr A. J. v. d.
Hoeven, werd aangeboden bet jaarver
slag met balans winst- en verliesreke
ning 1935.
De inkomsten en uitgaven over 1935
waren geraamd op f 85.789.50 en bedroe
gen f 87.113.06. Het winstcijfer over 1935
is f8.441.97Vs. De begrooting 1930 werd
vastgesteld op een ontvang en uitgaaf van
f88.562.20, hieronder begrepen 'n winst
cijfer van f8.072,20.
Het aantai aansluitingen aan de wa
terleiding is totaal 8979, te weten Tholen
894, Poortvliet 824, Scherpenisse 808, St.
Maartensdijk 684, Stavenisse 403, St,
Annaland 028, Oud-Vossemeer 450 en
Halsteren 872. Het waterverbruik be
droeg 205093 kub. meter.
De kwaliteit van het water was dit
jaar weer prima, zoodat geen klachten
inkwamen. Het aantal aansluitingen
steeg dit jaar met 55.
Tot leden van den raad van beheer
werden herkozen de heeren J. M. van
Bommel van Vloten en A. F. 'Henssens.
Van Jhr J. v. Vredenburch was bericht
ingekomen, dat hij zich niet meer her
kiesbaar stelde. In deze vacature werd
gekozen de heer L. v. d. Maat, burge
meester van Halsteren. Besloten werd
voor de som van f 500 aan te koopen het
perceel grond van de af te breken wo
ning naast het kantoorgebouw. Medege
deeld werd, dat de opzichter, de heer L.
Elènbaas, tegen 1 Jan. 1937 eervol zal
worden ontslagen wegens overcompleet en
op wachtgeld zal worden gesteld.
Paard en koe door den
bliksem getroffen. Woensdag
middag werd in een weide bij den land
bouwer L. V. te Grijpskerke een paard en
'koe door den bliksem doodgeslagen.
Vlissingen. De malversaties
bij het Plaatselijk Crisis
Comité. Aan het College van B. en W.
is door de raadsleden E. Andriessen en
F. van Spanning het volgende adres ge
zonden:
„Heeft Uw College kennis genomen van
de publicatie in de bladen?
Is bedoelde publicatie voor u aanleiding
geweest om naar de juistheid van de
daarin vervatte bezwarende mededeelin-
gen inlichtingen in te winnen?
Zoo uw college bevestiging van de be
zwarende feiten heeft verkregen, is het
dein niet van meening, dat door uw col
lege ernstigen aandrang bij den voorzitter
van het Plaatselijk Crisis-Comité moet
worden uitgeoefend om snel zijn maat
regelen te nemen?
Is uw college bovendien niet van mee
ning, als de bezwarende feiten in de pu
blicaties genoemd juist zijn terwijl
voorzetting van de werkzaamheden van
het comité in het belang van den kleinen
middenstand en de werkloozen dringend
geboden is zeer ernstig bij den voor
zitter van het Plaatselijk Crisis-Comité te
moeten aandringen om hen, die met de
dagelijksche werkzaamheden van dit Co
mité en de controle op de financiën en do
goederen van dit Comité zijn belast en
onder wiens leiding deze ernstige onregel
matigheden konden plaats hebben, te ver
vangen en dan op een wijze, die tot ge-
BAKKER KON ZIJN DEEG NIET
KNEDEN.
Stijve armen door rheumatiek.
Nu weer gezond als een visch.
„Ik had rheumatiek, zoo erg als het
maar kon. De gewrichten in mijn armen,
beenen, handen en voeten waren verstijfd.
Ik kon nauwelijks loopen, en als ik een
paar minuten had gezeten, werd het een
heele toer om weer overeind te komen. Ik
ben bakker van beroep, dus U begrijpt wel
dat ik al mijn kracht noodig heb om deeg
te kneden. Mijn handen waren echter zóó
machteloos, dat ik mij bezorgd begon af
te vragen of ik nog wel ooit zou kunnen
werken. Ik probeerde verscheidene mid
delen, maar tevergeefs, Na een flacon
Kruschen Salts ging ik mij' een beetje
beter voelen, Ik verbruikte nog twee fla
cons, en ik moet bekennen, dat ik weer
plezier in mijn werk heb, Geen pijn of
lp,st meer, dank zijl Kruschen Salts. Ik
kan het niet genoeg roemen, want ik voel
mij' weer zoo gezond als een visoh,"
A. T. H. te K,
Indien Uw afvoerorganen op de juiste
wijze tot hetere natuurlijke werking wor
den aangespoord, voorkomt U ophoo
ping in Uw lichaam van afvalstoffen zoo
als het urinezuur, dat maar al te dikwijls
de oorzaak is van rheumatiek, ischias,
spit e.d. Kruschen Salts bevat zouten, die
zorgen voor een afdoende verwijdering
van afvalstoffen, doordat zij Uw afvoer
organen, ingewanden, lever en nieren,
aansporen tot krachtiger werking. Zoodra
Uw bloed zuiver is geworden, zullen de
rheumatische pijnen verminderen om ten
slotte geheel weg te blijven. Probeer het
eens. U hebt Uw geluk in eigen handen.
Kruischen Salts is uitsluitend verkrijg
baar bij alle apothekers en erkende droi-
gisten a 0,40, 0,70 en 1,60 per fla
con, omzetbelasting inbegrepen. Let op,
dat op het etiket op de flesch, zoowel als
op de buitenverpakking de naam Rown-
tree Handels Maatschappij!, Amsterdam
voorkomt. (Adv.)
volg heeft, dat het vertrouwen van de
Vlissingsche bevolking in de noodzake
lijke werkzaamheden van het Plaatselijk
Crisis-Comité weer terugkeert".
Wemeldinge. Het lichten van het sleep-
schip „Jan van Goijen", toebehoorende
aan de reederij S. H. V. te Rotterdam,
hetwelk gisteren in de Witte tonnen Vlije
op de Oosterschelde is gezonken, is opge-
diagen aan het bergingsbedrijf van W. A.
van der Tak te Rotterdam.
Driewegen. Installatie van den
Burgemeester. (Slot.) Dhr J. Tim
merman als oudste raadslid, schetst hoe
de verstandhouding moet zijn om saam-
hoorigheid te bereiken. Boven het partij
belang moet steeds het belang der ge
meente staan.
Dhr G. J. de Jager, wethouder, spreekt
zijn blijdschap uit, dat Driewegen een
eigen burgervader heeft gekregen. De ge
meente is bijna eeuw zonder eigen
Burgemeester geweest. Doch het zal zwaar
zijn voor Burgemeester Ort om de voet
sporen te drukken van den vorigen Bur
gemeester, den heer Mulder. Geve God
Zijn onmisbaren zegen, opdat in moeilijke
tijden de gemeentebelangen behartigd
kunnen worden.
Dhr Iz. de Dreu, jongste raadslid, roept
Burgemeester en Mevrouw Ort een harte
lijk welkom toe.
Uit het Engelsch.
46) o—i
HOOFDSTUK XH.
Er zijn soms dagen of weken in het
leven, welke als bergen uitsteken boven
het vlakke land van het gewone leven,
perioden die geheel verschillen van den
gewonen gang van dit vergankelijke le
ven. En de herinnering aan deze mo
menten worden veilig weggeborgen in de
schatkamer van het hart, om later in
zoete mijmering nog eens weer te voor
schijn te worden gehaald.
Maar de terugkeer van deze wonder-
schoone oogenblikken tot het alledaag-
sche leven behoort tot de ervaringen, die
een blijvende indruk maken op een ge
voelige ziel, en zij is slechts te pijnlijker
naarmate de voorbijgegane ervaring heer
lijker was.
Een ontzaglijk heimwee naar de ver
vlogen uren viel over Sylvia, terwijl ze
haar gelaat in de kussens van een rust
bank op de boot, die hun naar het vader
land terugbracht, veiborg. Het was een
stormachtige dag, de grijze en onheil
spellende golven dansten tegen het ka
juitsraampje en Sylvia voelde een be
klemming over zich komen, alsof deze
dingen een somber voorteeken waren van
wat komen zou.
Het was een donkere en zwoele dag
toen ze Londen bereikten en Sylvia kon
zich niet begrijpen, dat Paul zoo goed ge
stemd was. Ze was bijna in staat te gaan
huilen, nu ze gevoelde dat de heerlijke
Zuider-landschappen voor goed achter
hen lagen en de gore achterbuurten van
Londen reeds in het gezicht kwamen.
Het Charing Cross Station wemelde
van menschen, die hun vacantietijd voor
zich hadden en zich verheugden in het
vooruitzicht. Dóch terwijl Paul de Lon-
densche lucht behagelijk opsnoof en blij
was, dat hij weer terug was, zonk Sylvia
in de eerste de beste taxi, die ze konden
bemachtigen, weg, met een uitdrukking
van vermoeidheid op haar gelaat, die
bijna ontaarde in een klacht.
Paul boog zich tot haar over, juist toeo
hun laatste koffer in de auto geheschen
werd, naast de zitplaats van den chauf
feur en de taxi vertrok.
Maar voor hun taxi nog het stations
plein afgereden was, vloog de auto plot
seling met zulk een onverwachte schok
opzij, dat Paul bijna in de armen van
Sylvia terecht kwam. Deze schok werd
veroorzaakt, doordat de chauffeur met
een behendige zwaai een taxi, die in ra
zende vaart het stationsplein op kwam
rijden, trachtte te ontwijken.
„Kalm aan wat daarl" riep Paul, zijn
hoofd buiten het raampje stekend. „Je
maakt nog een ongeluk, als je niet op
past.''
„Maak u maar niet bezorgd, mijnheer",
antwoordde de chauffeur. „Het was de
fout van dien andere die verkeerd reed.
Maar hij zal de boottrein nog moeten
halen."
Paul leunde nog verder uit het raam
en keek de andere taxi na. En toen zag
hij iets, dat plots zijn aandacht in beslag
nam. De portier van de taxi werd met
een ruk opengeworpen, met een geweldi
ge haast klom iemand er uit en verdween
ijlings in het stationsgebouw. Paul had
nog juist de tijd dit alles te zien, toen
reed zijn eigen auto weg.
Hijgend nam hij weer plaats. Hij had
die persoon daarginds herkend. Wat had
die persoon in Londen te maken en nog
wel zich haastig reppend naar de boot
trein, dus zich klaarblijkelijk op reis be
gevend naar het Continent.
Hij zag naar Sylvia en besloot haar
niets te zeggen van wat hij had gezien.
„Ben je moe, lieveling?" vroeg hij tee-
der. „We zullen waarschijnlijk nog wel
tegen den middag thuis kunnen zijn. Er is
hier een prachtige verbinding met
Leathergate. Heusoh, het is niet zoo ver
meer".
Hij maakte zichzelf wijs, dat het wer
kelijk zoo was. Onderwijl zocht de taxi
zijn weg temidden van het drukke ver
keer van het strand. Paul had moeite zijn
oogen af te houden van de hem bekende
café's en restaurants. In zijn jeugd had
hij wel eens gedroomd in deze omgeving
zijn leven te mogen slijten. Hij was maar
blij dat de dingen in het leven anders
geloopen waren en was best met zijn te
genwoordige leven tevreden. Eh als zich
nog eens de droomen van zijn vader, die
hij van zijn geleerde zoon droomde, zou
den verwerkelijken, zou hij wel niet te
klagen hebben.
Paul genoot eens weer van het heer
lijke, bewegelijke leven van Londen. Hoe
fraai en grootsch en vol van bruisend le
ven, dat men in de provinciale steden
niet vond, waren die grootsche gebouwen
en breede, schoone hoofdstraten, waar
door de snelle taxi handig tusschen het
ontzettend drukke verkeer manoeuvree
rend, zijn weg zocht. Ook anders was
het leven in Londen heerlijk, men had er
een schitterend ontwikkelde kunst en we
tenschap, doch daarnaast stond dan hot
afschuwelijke lijden, dat geleden werd in
zijn ondoordringbare achterbuurten. Hoe
prozaisch waren tegenover al dat schoone
hier, de straten en huizen van Leather
gate. En hoe kleinzielig, kleinburgerlijk
en benepen was daar het levensbeginsel
der menschen. Haal wat je krijgen kunt
en houd wat je hebt, dat was hun zin
spreuk, scheen het Paul toe. En met al
hun verdienen en nog eens verdienen, had
men een minachting gekregen voor al wat
wetenschap was.
De roode daken van „Midlands", afge
wisseld door uitgestrekte wouden en onaf
zienbare vlakten, hier en daar slechts
afgebroken door een kleine torenspits,
waren ze nu reeds voorbij.
Tegen den verren horizont doemden
reeds vaag op de donkere heuvels, de kale
heidevelden, die vertelden dat men in het
groote industriegebied van North Coun
try kwam. Een scherpe lucht kwam het
coupéraampje binnen. De schelle stem
men van 'de Noorderlingen werden reeds
weer vernomen. D'e ontzaggelijk groote
fabrieken en hooge, zwarte schoorsteenen
uitbrakend vuur en walmige rook, wer
den talrijker en bekender. De witte kruin
van de Jungfrau en de schoone alpenbloe-
men waren zaken die slechts naleefden in
zoete herinnering en Paul en Sylvia wa
ren weer terug in Leathergate om te be
ginnen een geheel nieuw leven, dat geen
van beide tot nu gewoon was geweest.
(Wordt vervolgd.)
