DE ZEEUW
AKKERTJES
KAAS - de allerbeste eiwitbron/
ALS DE LIEFDE RIJPT
TWEEDE BLAD
VROEGER EN NU.
Natlonaal-soclallstische
uitwassen.
Hoe kom ik van
die hoofdpijn af?
Stukken voor de Piovinciale Staten
van Zeeland.
Uit de Provincie
VAN
VRIJDAG 12 JUNI 1936, Nr 213.
"Wegens het hereiken van den pensioen
gerechtigden leeftijd is de heer L. van der
Wal afgetreden als voorzitter van den
modernen Bouwvakarbeidersbond.
In verband daarmee richt hij in de
Jonge Bouwer een afscheidswoord
tot de adspirantleden van den Bond.
Daarin herinnert hij er aan, hoe hij
vroeger als krulléjongen moest werken
van 6 tot 8 uur tegen een belooning van
30 cent per week.
Nu is alles anders geworden.
„Thans hebben wij een werkweek van
48 uur vroeger 78 en is de moge
lijkheid om zich te ontwikkelen voor
ieder, die wil, aanwezig. De woningtoe
standen zijn verbeterd. Toen ik jong was
bestond onze geheele woning uit een
kamer en een zolder. In die kamer werd
gegeten, gedronken, gekookt en geslapen.
In die kamer zat des avonds het geheele
gezin aan één tafel. In die kamer moest
ik mijn huiswerk maken, moest ik zitten
lezen en schrijven. Later in mijn jongens
jaren was ik toen ik uit mijn geboorte
dorp was vertrokken in kosthuizen,
soms met 4 of meer commensaals. Moest
men zijn slaapkamer(?) deelen met één
of twee anderen. Was ook de werktijd
nog van 's morgens vijf tot 's avonds ze
ven of acht uur."
De tegenwoordige jeugd heeft het in
vele opzichten gemakkelijker. Er is meer
mogelijkheid tot vreugde en ontspanning.
Maar, zoo vraagt hij', wordt die moge
lijkheid soms niet te veel benut?
„Lijden daaronder de ernst en de wil om
te dienen somtijds niet? Voelen velen
ook onder U, soms niet meer voor de
uitslag van een voetbalmatch, dan voor de
belangen van den bond? Laat ieder voor
zich daarop het antwoord geven.
Natuurlijk gun ik jullie alle vreugde
en zon. Heb ik mij steeds verblijd in uw
Wanneer Uw hoofdpijn (migraine) U over
valt bij hel opstaan, vóór of na den maal
tijd, koop dan even bij Uw drogist of
apotheker een doosje "AKKERTJES".
Deze nieuwe vinding van Apotheker
Dumont wordt overal en door iederen
gebruiker geroemd om haar wonderlijke
resultaten bij Hoofdpijn, Migraine, Kies
pijn, Zenuwpijn, Kou, Influenza, Spierpijn,
Neuralgische pijnen, Rheumatische pijnen.
Het is niet noodig U te laten plagen door
Uw pijn. Want bijna onmiddellijk zullen
"AKKERTJES" U helpen en Uw pijnen snel
tot bedaren brengen. Ook Gij zult opge
togen zijn over de resultaten. Probeert zei
Overal verkrijgbaar. Per 12 stuks 52 cent.
Volgens recept ran Apotheker Dumont
AKKER.CACHETS
FEUILLETO N
Uit het Engelsch.
22.) —o—
„O, die arme mijnheer Farren, die arme
mijnheer Farren!" jammerde hij. „Hij
had al zijn hoop gevestigd op dezen zoon.
Die andere is niets waard".
„Dat zou ik maar zoo niet zeggen", viel
Jacob eenigszins verstoord in.
Toen eerst kreeg juffrouw Waggitt haar
spraak terug.
„Arme, arme mijnheer Rupert", kreet
ze. „Arme, arme man. Neen, neen, Jacob,
vraag me niet om een kopje thee in te
schenken. Help je zelf man, als je nu ten
minste nog kunt drinken. Och, ocht, wat
een ongeluk. Jacob, wat is dat nu weer?"
Juffrouw Waggitt gevoelde, dat er iets
bijzonders aan de hand was, toen er op
dat oogenblik forsch geklopt werd op de
voordeur van Park Row 17.
Wat moest die klop op de deur bedui
den?
HOOFDSTUK YH.
De Novemberdag, die Rupert Farren op
vacantiedagen, wanneer gij, met door de
zon gebruinde gezichten en beenen naar
het kamp trok, bruisend van jeugd en
vroolij'kheid. Ik zou van de jeugdbeweging
niet gaarne een oude-mannenhuis maken.
Maar jonge vrienden, vergeet bij' de
vreugd toch ook nooit de levensernst."
Inderdaad, er is op maatschappelijk
gebied zeer veel veranderd de laatsv!
jaren.
Er is meer gelegenheid om van het
leven te genieten; ook meer gelegenheid
om zich te geven voor de belangen van
Kerk en staat en maatschappij.
Wordt die gelegenheid voldoende
benut?
Of is de klacht van dezen rooden voor
man ook van toepassing op velen van
onze jongeren?
Men moet met het maken van vergelij
kingen tusschen vroeger en nu, altijd
voorzichtig zijn.
Ook vroeger was er een betrekkelijk
klein getal voortrekkers, die in het eerste
gelid stonden en die anderen wisten te
bezielen en mee te trekken. En ook toen
waren er velen, die in de eerste plaats op
eigen belang en eigen genoegen bedacht
waren.
Alleen is er dit verschil, dat' het nu
veel gemakkelijker is om mee te doen.
Er is meer tijd, meer ontwikkeling, meer
lectuur; men behoeft niet als vroeger alles
van den grond op te bouwen.
Er mag dus van de tegenwoordige jon
geren meer verwacht worden.
Zullen die verwachtingen worden ver
vuld.
Of zal de tegenwoordige jeugd een al te
gemakkelijke prooi zijn van de vele revo
lutionaire stroomingen van dezen tijd
Daarom mag ook onder ons de waar
schuwing uitgaan: jonge vrienden, ver
geet biji de vreugde toch ook nooit de
levensernst.
De gebouwde eigendommen.
Nu Ged. Staten niet hebben voldaan
aan het verzoek van de Commissarissen
voor den gebouwden eigendom in de al-
gemeene vergadering van den Polder
Walcheren en aan de Prov. Staten voor
stellen het art. 122 van het Bijzonder
Reglement voor den Polder Walcheren
te wijzigen, heeft de heer A. Jeronimus
zich als eerst-ondergeteekende van het
adres aan Ged. Staten, namens de Com
missarissen voor het gebouwd met een
schrijven tot de Prov. Staten gewend,
waarin hij het volgende opmerkt:
le. dat het minder vèr gaan, dan de
zonder oppositie tot stand gekomen wij
ziging van het algemeen reglement nog
genszins bewijst, dat het algem. regle
ment ten opzichte van den gebouwden
eigendom juist en billijk is, terwijl be
roep op de Kroon daartegen als in strijd
met het algem. belang alsnog niet on
mogelijk is;
2e. dat rechtstreeks verband ontbreekt
tusschen de opbrengst van den gebouw
den eigendom en de verbetering van de
wegen;
3e. dat de historie van de wegen is
geweest, dat deze zijn tot stand gekomen
en daarna verbeterd ten behoeve van de
landbou wbe dr ij ven
4e. dat nu de onderhoudsplichtigen
zich gesteld zien voor verbeteringseischen
en daaraan verbonden kosten, het niet
redelijk is te trachten die verhoogde kos
ten gedeeltelijk af te wentelen op een an
dere groep, terwijl de waarde van de las-
ten-afwenteling geen verband houdt met
do genots of gebruikswaarde van de af
zonderlijke bebouwde perceelen en de op
brengst daarvan;
5e. dat verbetering van wegen niet als
buitengewone onkosten ten laste van het
gebouwd 'kunnen worden gebracht;
6e. dat daarom wel degelijk sprake is
■van een ontlasting van den ongebouwden
eigendom door een bezwaring van den
gebouwden eigendom.
Adressant verzoekt daarom het voor
stel te verwerpen.
Inzake het vierde punt wijst de heer
Jeronimus er op, dat een eigenaar of be
woner van een perceel met f 1000 belast
bare opbrengst evenveel of even weinig
of zelfs minder belang bij wegsverbete-
jacht zag gaan voor de laatste maal, brak
mistig aan over Edinburgh.
De zomer toeft soms nog laat in het
Noorden, mogelijk wel, omdat hij ook zoo
traag in het komen is, en ook nu nog was
er een wederspannige zoelte, die aan de
zomerweelde herinnerde, en die hing over
de ongelijkmatige daken en boomen der
parken.
Over de verdorde afgevallen bladeren,
die over de paden verstrooid lagen, slen
terde een nog jeugdig persoon doelloos
voort, nu en dan opkijkend naar de sui
zende boomtoppen, hoog in de lucht.
Het was reeds laat in' den morgen, maar
hiji had geen oog voor de fleurige winkel
étalages en de bedrijvige winkeliers. Hoe
wel in het hartje van de veelszins fraaie
stad was hij' blijkbaar alleen met zijn ge
dachten en wandelde eenzaam temidden
van luidruchtige spelende kinderen.
Hugo Lothian had zij'n geheele jeugd en
zijn eerste jongensjaren in Edinburgh
doorgebracht. Zijn vader was daar een
vermaard prediker geweest, tof wien vau
heinde en ver de menschen kwamen sa-
menstroomen om te luisteren naar zijïn
welsprekendheid. Hugo's ouderlijk huis
was een somber-grijze pastorie geweest,
waar de groote geleerden en beroemde
denkers hadden vergaderd. De oude stra
ten, de vervallen gevels, de historie en
ring kan hebben ale een ander eigenaar
of 'bewoner met 1100 belastbare op
brengst.
Schoolonderwijzersweduwenbeurs.
Ged. Staten stellen in overleg met het
bestuur van de Schoolonderwijzerswedu
wenbeurs in de Provincie Zeeland voor,
verschillende wijzigingen in het regle
ment der beurs aan te brengen,
Ged. Staten deelen mede, dat de school
onderwijzersweduwenbeurs is opgericht
bij besluit der Staten van 12 Juli 1823,
waarbij o.a. is bepaald, dat een bedrag
van 17 tot 18 honderd gulden uit de
Prov. Fondsen als stamkapitaal voor de
beurs zou worden vastgelegd. Uit renten
van dit fonds en uit de bijdragen der
deelnemers zouden de noodige gelden ge
vonden worden teneinde aan de weduwen
der deelnemers de reglementaire pensioe
nen te kunnen uitkeeren. Terwijl de deel
neming aan het fonds voor hen, die reeds
onderwijzer waren op het oogenblik van
oprichting facultatief werd gesteld, werd
zij verplicht gesteld voor hen, die na
dien tot onderwijzers in Zeeland zouden
worden benoemd. Door de Provincie zou
jaarlijks een zoodanig bedrag tot een
maximum van f 1700 worden bijge
dragen als noodig zou blijken om de uit-
keering der' reglementair verschuldigde
pensioenen mogelijk te maken. In 1848 is
besloten voorloopig de bijdrage van de
Provincie te doen ophouden, omdat de
positie van het fonds haar niet langer
noodig maakte, en in 1864 is de beurs al
geheel gereorganiseerd en het reglement
herzien. Er bleef een formeele band tus
schen provincie en fonds, omdat de pro
vincie bij zou dragen als aan de toen
trekkende weduwen of weduwen van de
toenmalige leden van de beurs niet de
reglementaire pensioenen zouden kunnen
worden uitgekeerd. Zulk een bijdrage is
niet voorgekomen. Vroeger heeft de beurs
veel goed werk gedaan, doch nu de pen
sioensaanspraken voor de leden en hunne
nagelaten betrekkingen wettelijk vast
staan en de toetreding niet meer ver
plichtend was, is het ledental niet toe
genomen, doch veel eerder achteruitge
gaan. Zoo zou het kunnen gebeuren, dat
te eeniger tijd de leden van de beurs ge
heel zullen ontbreken, nademaal nieuwe
leden zich, niettegenstaande de van de
zijde van het bestuur gevoerde propa
ganda, niet meer aanmelden en de nog
bestaande leden uit den aard der zaak
langzamerhand verdwijnen. Tweeërlei
zou, werd het reglement niet gewijzigd,
hiervan het gevolg zijn; zoolang het aan
tal leden en daarmede het aantal tot pen
sioen gerechtigde weduwen daalt, zouden
de pensioenen der trekkende weduwen tot
een weinig gemotiveerde hoogte kunnen
stijgen; zoodra er geen weduwen meer
zullen zijn, die aanspraak zouden kun
nen maken op een pensioen ten laste der
beurs, zou het kapitaal daar liggen, zon
der beheerder eh zonder bestemming. De
bedoeling der aangenomen wijzigingen is
deze beide moeilijkheden te ondervan
gen en daarbij is bereikt, dat de beurs
zooveel mogelijk aan hare oorspronkelijke
bestemming blijft voldoen, n.l. verzach
ting van het lot der nagelaten betrek
kingen van onderwijzers bij het L.O. en,
in tweeden aanleg, van die onderwijzers
zelf.
Subsidie commissie voor
huishoudelijke voorlichting.
De Commissie voor huishoudelijke
voorlichting te plattelande in Zeeland, als
provinciaal orgaan in het leven geroe
pen door de „Stichting voor huishoude
lijke voorlichting te plattelande" te 's-
Gravenhage vroeg aan de Provin
ciale Staten om f 1500 per jaar
crediet ter bestrijding van de te maken
reiskosten. Het doel, dat wordt nage
streefd is, blijken het adres, te bewerk
stelligen, dat de vrouwelijke arbeiders
bevolking te plattelande meer huishou
delijke voorlichting zou kunnen verkrij
gen. De stichting te 's-Gravenhage zorgt
voor de salarieering en vergoedt ook de
reiskosten van het personeel voor de ver
schillende te houden cursussen. De reis-
legenden die zich daartusschen hadden
gevormd, waren voor Hugo's herinnering
onafscheidelijk verbonden aan de sfeer
van zijn ouderlijk huis en die zijner
jeugdjaren.
Wat hem in de toekomst ook mocht
overkomen, over zijn jeugd, doorgebracht
in zulk een ouderlijk huis, lag een blijde
glans, die hem was als een gelukkige
idylle.
Maar tusschen die onbezorgde tijden en
dezen Novemberdag, nu hij zich weer
eens bevond in Edinburgh, lag een diepe
afgrond. Edinburgh was voor hem steeds
een bekoorlijke plaats geweest, maar, of
schoon hij! pas 30 jaar oud was, was het
nu iets dat voor hem voorbij' was, dat on
herroepelijk achter hem lag in het voor
bije verleden, het verleden dat zulke din
gen in zijn klauwen vasthoudt en nooit
teruggeeft.
Hiji spoedde zich naar de dichtst bij-
zijnde uitgang van het park en wandelde
naar de steiloploopende Hoogstraat.
Vanuit een der oude huisjes met hun
historische gevels die reeds zoovele eeu
wen hadden neergezien op' hetgeen er
gebeurd was in deze stad, was er nie
mand, die Hugo opmerkte.
Maar hij' had geen oog voor de oude,
eerbiedwaardige monumenten, die hij
voorbijschreed.
koaten zijn in dit gewest zeer hoog en
kunnen niet door de organisaties, waar
uit de Commissie is samengesteld, bekos
tigd worden.
Ten einde aan het aantal cursussen
een zoo groot mogelijke uitbreiding te
geven, vraagt adressante een jaarlijksche
bijdrage voor de reiskosten, welke ge
raamd worden op ongeveer f 1500. Een
0-tal adhaesiebetuigingen aan het adres
zijn ingekomen. Aangezien het geven van
deze cursussen het sociaal en hygiënisch
belang van de arbeidersbevolking bij uit
stek dient, waarmede in het bijzonder in
deze benarde tijdsomstandigheden een
groot algemeen belang gemoeid is, achten
Ged. Staten termen aanwezig, bij wijze
van uitzondering op den regel om, in
verband met den financieelen toestand
der provincie, geen nieuwe subsidiën toe
te kennen, de gevraagde bijdrage te ver-
leenen.
De luchtbescherming.
Te veel gevraagd.
Zooals gemeld, stelde de heer J. A.
Dekker, lid van de Prov. Staten aan Ged.
Staten een 7-tal vragen en wel of zij
kennis genomen hebben van de luchtbe
schermingsoefeningen in Zeeland, of het
werk van een electrische centrale, bij eon
buitenwerkingstelling vanuit de lucht, ter
stond kan worden overgenomen; of het
functionneeren van de telefoon en van
da sirenes in verschillende gemeenten
voldoende is gewaarborgd; of er bema
lingen zijn, die bij storing van een cen
trale buiten bedrijf zouden geraken; of
er belangrijke bruggen of andere belang
rijke objecten afhankelijk zijn van de
werking van één centrale; of Ged. Staten
ter zake overleg hebben gepleegd met de
militaire autoriteiten en of zij voorstellen
zullen doen als uit een oogpunt van
weerbaarheid de vitale bedrijven der Pro
vincie gedecentraliseerd behooren te wor
den.
Ged. Staten hebben geantwoord, dat zij,
zij het niet als college, kennis genomen
hebben van de in Zeeland gehouden
luchtbeschermingsoefeningen. Vragen ge
lijk de heer Dekker stelde, zijn uiteraard
voor en nadien ook bij hen gerezen. Voor
ziening in de daarin aangeduide moei
lijkheden, voor zoover overigens noodig
en mogelijk, zal in het algemeen niet
zonder medewerking van andere autori
teiten kunnen geschieden. De vraag mag
overigens gesteld worden, of een al te
groote opening van zaken wel geacht mag
worden in 's Lands belang te zijn. Gelet
op een en ander, moeten Ged. Staten be
zwaar maken, thans dieper op deze aan
gelegenheid in te gaan. Indien voor het
nemen van noodzakelijk geoordeelde
maatregelen de medewerking der Provin
cie mocht worden geëischt, zullen Ged.
Staten geenszins nalaten, daartoe strek
kende voorstellen aan de Provinciale Sta
ten te doen.
VERNIETIGING VAN DEN
MOSSELHANDEL OP BRUSSEL?
Het ingrijpen van het Centraal
Verkoopkantoor leidt tot fatale gevolgen.
Men schrijft ons uit Ierseke:'
Onlangs is de mosselverzending naar
Brussel door den directeur van het Centr.
Verkoopkantoor geregeld.
Om een juist inzicht te krijgen zij mee
gedeeld, dat vanaf Paschen de mosselver
zending naar Brussel geruimen tijd heeft
stil gelegen.
Daardoor waren verschillende menschen
al gedupeerd. Andere jaren waren er
schippers, die altijd doorvoeren en zij het
dan weinig, toch nog iets verdienden. Zij
zijn thans twee maanden werkloos ge
weest.
In dien tijd had de directeur van het
Centr. Verkoopkantoor verschillende con
ferenties gehouden. Wat toch was bet
geval? In België hadden enkele groote
mossel-importeurs een vereeniging opge
licht, de vereeniging van Mosselhande-
laars-Invoerders, bij verkorting genaamd:
Zijn herinnering ging terug naar den
tijd, vijf jaar geleden nu, toen hij juist
klaar was met zijn studieën en uitzag
naar een beroep van de een of andere
kerk. In die dagen was hij' er zich van
bewust geweest, dat hij een roeping voor
de wereld had, om deze te hervormen;
hij had gemeend dat zijn woord hemel en
aarde zou bewegen.
Hugo Lothian had in dien tijd veel
geleerd, maar ook veel afgeleerd.
I Als hiji in die dagen door de Hoogstraat
wandelde, zag men hem zelden alleen.
Steeds was hij1 vergezeld van een vrouw,
wier vlugge, lichte pasjes moeite hadden
zijn forschen tred bij te houden. Mary
Cameron was altoos aan zijn zijde ge
weest vanaf zijn jeugd, zoowel in de colle
gezaal als op de beide begroeide heuvel
hellingen.
Het oude kerkhof van de Franciscaner
kerk was een bij uitstek geschikte plaats
geweest voor hun liefdesdroomen. Hugo
glimlachte bij! de herinnering aan de vele
schoone oogenblikken uit dien gouden
tijd.
Hij; doolde rond tusschen de verweerde
grafzerken, die de namen droegen van
oude, bekende Schotten, die hun werk
en bezittingen hadden verwisseld voor
andere dingen.
Toen hij kwam bij een beschut en rustig
Dézer dagen kwam ons in handen zegt
de Neder 1.", een exemplaar van het
tweemaal per maand verschijnende tijd
schrift van de Duitschheidensche bewe
ging, geleid door den vroegeren Duit-
schen legeraanvoerder, generaal Luden-
dorff: „Am heiligen Quell Deutscher
Kraft" (Aan den heilige bron van D'uit-
sche kracht).
Déze beweging, die zich scherp keert
tegen het Christendom, daar het hierin
een door een vreemd ras geïmporteerden
godsdienst ziet, wil tmug naar den Ger-
maanschen eeredienst en meent dit doel
door voortdurende aanvallen op het
Christendom en verheerlijking van het
Duitsche ras en de Duitsche zeden tot in
het absurde, te kunnen bereiken.
Veel invloed heeft de groep-Luden-
dorff zelfs in het huidige D'uitschland
niet, al is het wel teekenend en tevens
een waarschuwing, dat in het vorige
jaar, toen Ludendorff een kroonjaar her
dacht, de Duitsche rijkskanselier zelve
toenadering zocht door hem persoonlijk
te bezoeken en eer te bewijzen.
Om een kleinen indruk te geven vao
den geest, die deze groep beheerscht, ge
ven wij hier den tekst van enkele adver
tenties uit bovenbedoeld orgaan weer.
Advertenties, die beter dan citaten uit
artikelen, aantoonen, tot welk een graad
van verwording sommige geesten zijn
vervormd.
Wij vertalen eerst: „Duitsche heldin
wenscht uitwisseling van gedachten met
beschaafd iemand van gelijke gezind
heid''
D'roeviger nog is de volgende overlij
densadvertentie: „Op den 15en April
stierf in het geloof aan een Duitschen
God, onze lieve zuster".... enz.
Het treft al haast niet meer, wanneer
wij lezen, dat die en die „een Duitsch
huwelijk" hebben gesloten.
Maar het wordt ons toch wel koud om
het hart, wanneer wij leren: „Een krach
tige, kleine D'uitsche beiden werd ons op
den 19en Mei 1936 als stamhouder ge
boren.1'
Hier imm'ers zien wij overduidelijk voor
ons het gevaar, dat bij opvattingen, als
thans in Duitschland heerschen, het op
komend geslacht bedreigt.
Een geslacht, dat straks niet anders
zal weten dan dat er slechts een Duit
sche God bestaat.
Tot en dit kan ons een troost blij
ken het God goeddunkt ook in hun
hart Zijn licht te ontsteken.
„Vermosin". Deze vereeniging had ten
doel om de geheele Import van mosselen
in handen te krijgen en deze weer te ver-
koopen aan kleinere handelaren en ven
ters.
Op 25 April j.l. werden de statuten van
deze vereeniging notarieel verleden voor
een notaris te Schaerbeek.
Voor Brussel waren twee vertegenwoor
digers, de firma A. de Troyer en de naam-
looze maatschappij „Les Mollesques", ver
tegenwoordigd door de heeren B. Vlaming
en Jean Verbalen.
D'eze heeren hadden dus voor geheel
Brussel de mossel-import in handen. Het
spreekt vanzelf, dat de kleine handelaren
in Brussel zich niet onbetuigd lieten. De
Vermosin wendde zich tot de Regeering
in Brussel om ministerieele goedkeuring,
die zij echter door de actie van de klei
nere handelaren niet verkreeg. De minis
ter huldigde het principe, dat de handel
moet worden vrijgelaten. Thans sloegen
de heeren van de Vermosin het oog op
den Directeur van het Centraal Verkoop
kantoor te Bergen op Zoom. En waarlijk,
de'ze was de reddende persoon. Wat de
heeren bij de Belgische regeering niet
voor elkaar konden krijgen, dat kregen
ze hier voor elkaar. Na veel conferenties
kwam men overeen, dat de Directeur de
schippers opdracht zou geven, dat zij aan
niemand anders mochten leveren dan aan
de heeren van de Vermosin.
De directeur van het Centraal Verkoop
plekje zette hij' zich daar neer. Het was
of de zuivere atmosfeer van deze gewijde
plek vol was van allerlei stemmingen en
herinneringen, die Hugo zijn geheele le
ven zouden bijblijven.
De laatste maal dat hij! hier geweest
was met Mary, was op den dag voor hun
trouwdag. H'et was vroeg in den zomer
geweest en er hadden madeliefjes, als
stralende lichtjes in de zonnestralen ge
staan hier en daar tusschen de graven.
Mary had er eenige geplukt en ze hem
gegeven.
Hij nam ze nu uit een oud versleten
zakbijbeltje en keek er naarver
welkte bloemen zonder schoonheid, zooals
zijn eigen leven nu ook was, maar toch
nog rijk aan zoete herinneringen.
Als man en vrouw waren zij tezamen
gegaan naar de uitgestrekte en verstrooid
liggende gemeente in de hooglanden,
waar de grijze kerk aan den kant van den
weg en de tusschen de bruine heuvels ver
spreid liggende boerderijen de eenige le
vensteekenen waren van het mensebdom,
temidden van de wijduitgestrekte heuvel
ruggen, die er stonden als om hen te be
waken. Hier was het geweest, dat de zie
len van Hugo en Mary elkander hadden
gevonden en geleerd de eerste beginselen
der ware wijsheid.
(Wordt vervolgd.)
Ingezonden Mededeeling.
m NfERLANDS ZUIVEL VOEDT U GOEDI HHBM
