ZEEDW
Bondsdagen Jeugd-Organisaties.
DE
ALS DE LIEFDE RIJPT
Wreef in één dag
RHEUMATIEK weg
KLOOSTERBALSEM
EDE BLAD
TWE
Voor den Zondag
Wordt de luchtpost voor
NecUndië goedkooper?
mei den Kloosterbalsem
Koninklijk bezoek aan
Amsterdam.
Uit de Provincie
Wat er deze week voorviel
SPRUTOL
Er was voor de op Hemelvaartsdag gehouden
Bondsvergaderingen van Jongelings-Vereenl-
gingen enorme belangstelling.
Wat zijn wij toch een bevoorrecht volk.
»Ja."
Had een pijn In z'n schouder
om tureluursch van te worden
AKKER'S ORIGINEEL TER INZAGE
Zom er-
sproeten
verdwijnen spoedig
door een pot
VAN
AG 23 MEI 1936, Nr 197.
HEILSVERWACHTING.
En zij keerden weder naar Je
ruzalem met groote blijdschap.
Lucas 14: 52.
De hemelvaart van Jezus, zijn zegenend
heengaan van deze aarde, vervulde de
eerst verbaasde discipelen met groote
blijdschap.
Als Jezus vroeger van heengaan sprak,
werd hun ziel met groote droefheid ver
vuld. Dan kromp hun hart ineen bij de
gedachte, dat met Jezus' heengaan al hun
hoop voorbij was en hun verwachting ver
gaan.
Maar nu bij Zijn heengaan ten hemel
hebben de discipelen iets verstaan van de
gioote blijdschap, die in Christus' komst
in het vleesch bereid werd allen, die in
Hem gelooven.
Als ze nu naar Jeruzalem weerkeeren,
missen ze Jezus niet.
Ze weten zich aan Hem verbonden. Ze
zijn niet van Hem gescheiden. Ze zijn
geen weezen geworden. Ze hebben voor
een geopenden hemel gestaan en geen
donder van toorn en geen bliksem van j
wraak heeft hen verteerd, want Jezus voer
ten hemel met uitgebreide zegenende han
den.
Ze hebben er iets van verstaan, dat ze
in Hem die ten hemel voer, gemeenschap
hadden met een hemelschen Vader.
En zoo is het Evangelie van den hemel
vaartsdag blijde boodschap, die het hart
der discipelen vervult met blijde heilsver
wachting.
Ze hebben begrepen, dat het eigenlijke
leven nu eerst aanvangt. Nu Jezus weg is,
is het niet afgeloopen. Neen, het begint
pas. Ze hebben een roeping te vervullen.
Ze hebben een taak. Ze zullen Jezus'
getuigen moeten zijn in de wereld.
Voor Zijn heengaan was Zijn verkee±
op aarde wonderlijk groot van teekenen,
maar de Heere heeft voorspeld, dat zij
nog giooter teekenen zullen doen.
Zoo komt er perspectief in hun leven
en zoo wachten ze in den tempel op de
vervulling van de belofte des Geestes, lo
vende en dankende God.
Binnenkort mondeling overleg.
In het vorige najaar zijn tussclien de
Nederlandsche en de Ned.-Indische post
administraties onderhandelingen aange
vangen ten einde te geraken tot de vooral
dezerzijds noodzakelijk geachte verlaging
van de luchtposttarieven op Indië, met
name voor brieven. Verscheidene malen
is hierover schriftelijk van gedachten ge
wisseld, aangevuld met eenige telefoon
gesprekken.
Geleidelijk zijn de beide standpunten,
welke aanvankelijk ver uitéén lagen, tot
elkaar gekomen, zoodat thans deze zaak
rijp geacht wordt voor definitieve mon
delinge besprekingen.
Deze zullen in het einde van den zomer
te 's-Gravenhage gevoerd worden tusschen
den directeur-generaal der P.T.T. ir H.
M. Damme en het hoofd van den Indi-
schen P.T.T.-dienst ir C. Hillen. Deze ver
trekt in den loop van de volgende maand
met acht maanden Europeesch verlof en
wordt ongeveer eind Augustus hier te
lande verwacht.
Van verdere besprekingen met de Fran-
sche en Engelsche postadministratie ten
einde een meer uniform tarief te berei
ken, wordt gezien vroegere ervaring
weinig succes verwacht.
De hoofdzaak is echter, dat Nederland
en Indië het thans eens worden, dit zal
de lijn AmsterdamBatavia ook voor
postvervoer weer sterker maken in een
eventueelen concurrentiestrijd.
FEUILLETON.
Uit het Engelsch.
9) -o-
„Dat geloof ik zeker niet'', antwoordde
Paul treurig. „Maar het zou mij kunnen
gaan als dat melkmeisje, dat naar de
markt ging met een mand vol eieren op
haar hoofd één rukwind, en al haar
droomen waren weg. D'e mijne ontgaan
mij reeds, bij wat ik hoor, vanavond. Ik
kan moeder toch ook niet teleurstellen,
PMlippa."
„Natuurlijk niet", zei Philippa, weer
zacht, en haar gelaat was zeer schoon,
terwijl ze in het vuur staarde.
Maar weer zag Paul het niet, somber
staarde hij voor zich uit, terwijl een be
nauwende stilte tusschen hen viel. Toen
mj weer begon te praten was zijn stem
^ei'anderd, en een klank, die Philippa
aarin nog nooit had beluisterd, vernam
er nu in. Haar hart klopte snel, en ze
zat zwijgend, wachtend, maar niets aan
aar verried Paul, dat ook zij nerveus
was.
del'ijk 0ntv*ng mDn brief?" vroeg hij ein-
Onlangs schreef iemand: Wat zijn wij
toch een wonderlijk-bevoorrecht volk.
En dat is ook zoo.
Wij zien dat niet altijd, omdat we
steeds neiging hebben om meer te letten
op de schaduwen dan op het licht, omdat j
we er zoo weinig toe komen om de zege
ningen, die God ons ook in ons volksle
ven schenkt te tellen, maar als we eens
meer nauwkeurig letten op de voorrech
ten, die God ons geeft, dan staan we
verbaasd over de vele heerlijke dingen
welke wij bezitten.
Iets daarvan hebben we op Hemel
vaartsdag mogen zien, toen verschillende
bonden van Christelijke jeugdverenigin
gen hun jaarvergadering hielden.
Onze ruimte laat niet toe, van deze ver
gaderingen ook maar een kort verslag te
geven, waarom we moeten volstaan met
het noemen van enkele hoofdpunten.
Het Nederlandsch Jcngelings Verbond,
de oudste van onze jeugdbonden, hield
zijn algemeene vergadering te 's-Gra
ve n h a g e.
Vier duizend jonge menschen kwamen
uit alle deelen van het land bijeen om
hun 83ste bondsvergadering te houden.
Niet één gebouw in de Residentie is groot
genoeg om een dergelijke schare te bevat
ten, vandaar dat in het Gebouw voor Kun
sten en Wetenschappen en in de Juliana-
kerk werd vergaderd.
De bondsdag stond onder leiding van
D s P. Veen, die een openingsrede uit
sprak en meedeelde, dat niet minder dan
500 afdeelingen vertegenwoordigd waren.
Een tot nu toe niet bereikt aantall
'Door de algemeen secretarissen, de hee-
ren Doorschodt, Tabak en Gordeau, wer
den opwekkende toespraken gehouden. De
dag werd besloten met een samenkomst in
de Groote Kerk, waar Ds Veen het woord
voerde.
De Nederl. Bond van Jcngelingsvereeni-
ginfien op Geref. Grondslag hield zijn
bondsdag te Leeuwarden. Er was
enorme belangstelling, zoodat op vier
plaatsen: de Harmonie, de Pellkaankerk,
de Koepelkerk en de Huizumerkerk moest
worden vergaderd.
De hoofdbijeenkomst werd gepresideerd
door den nieuwen bondsvoorzitter D r K.
Dijk. In de morgenvergadering werd be
handeld het onderwerp: „De lectuur dp"
jongeren". In de middagvergaderingen
werd o.a. het woord gevoerd door Prof.
D r K. S c h i 1 d e r, die een rede hield
over: „Band aan de belijde-
n i s". Deze rede werd per radio uitgezon
den.
Voor deze omgeving verdient voorts
vermelding, dat de volgende Bondsdag te
Middelburg zal worden gehouden.
En dan moeten we nog melding maken
van het zilveren feest van den Bond van
Hervormd Geref. Jongellngsvereenlgiingen
Deze bond vergaderde onder leiding van
Ds G. Lans te Utrecht in „Tivoli", wel
ke zaal geheel gevuld was.
In de plaats van Ds G. Lans, die zich
niet meer besohikbaar stelde, werd tot
voorzitter gekozen Ds R. Bartlema.
De eigenlijke jubileum-bijeenkomst stond
onder leiding van Prof. Dr Severijn
die de ontwikkeling van den bond
schetste.
Daarna werd de vergadering verrast
met de komst van Minister Colijn
die, met geestdriftig applaus begroet,
meedeelde, dat het H. M. de Koningin
had behaagd D s H. A. d e G e u s, secre
taris van den Bond te benoemen tot Rid
der in de Orde van Oranje-Nassau.
Verder werd nog door verschillende
sprekers het woord gevoerd.
Er wordt veel geklaagd in onze dagen
oök, en niet het minst, over de opgroeien
de jeugd. En dat niet altijd zonder reden.
Maar laat er dan ook dankbaarheid
zijn als blijkt, dat duizenden en duizenden
jongelingen door hun komen naar derge
lijke bondsvergaderingen mede namens
de tienduizenden die thuis bleven het
uitspreken, dat zij wenschen te dienen
onder de banier van Jezus Christus.
Terecht verklaarde Minister Colijn in
zijn toespraak te Utrecht: als de arbeid
onder de rijpere jeugd gedragen wordt
door het gehoorzaamheidsbeginsel aan de
Goddelijke Schriften, dan krijgt die jeugd-
arbeid bijzondere 'beteekenis, want in on
zen tijd van verwarring en verwording is
er niet veel dat zekerheid kan geven.
Maar één ding is er: onze Bijbel, die
staat als een rots, waartegen de stormen
van den tijd vergeefs aanloopen. Die Bij
bel staat nog altijd midden in ons volks
leven.
En het is een niet geringe zegen dat er
zooals op Hemelvaartsdag bleek in
ons land duizenden jonge menschen zijn,
die zich opmaken om dien Bijbel meer en
meer vat te doen krijgen op ons volksleven
Koningin en Prinses zeer hartelijk
verwelkomd.
Indrukwekkende kinderhulde op bet
Damrak.
I tion waar zij officieel waren verwel
komd verlieten steeg een onstuimig
hoera uit de menschenmenigte op. En dat
gejuich namen de duizenden kinderen
langs het Damrak met groote uitbundig
heid over, toen de Koningin en de Prin
ses bijna stapvoets voorbijreden in haar
mooie, met twee paarden bespannen sta
tiekaros, die van den met rood laken ge-
drapeerden bok door den witgepruikten
koetsier met driekanten steek, gemend
werd. Het was 'n haast oorverdoovend ge
jubel, waarbij de kinderen vol vreugde
met hun kleurige vlaggen zwaaiden; de
wijze waarop de Koningin en de Prinses
deze alleraardigste hulde minzaam wui
vend en lachend beantwoordden toonde
duidelijk hoe prettig-verrast zij erdoor ge
troffen waren.
Het voorbijtrekken van den vorstelijken
stoet tusschen de vele duizenden juichen
de kinderen en volwassenen, was een in
drukwekkend schouwspel.
De Dam was als gewoonlijk geheel in
genomen door een dichte menigte, die tot
aan den rand van het trottoir was toe
gelaten. D'e eerewaoht was betrokken
idoor Jantjes van de „Gelderland". De
stemming onder de duizenden wachten
den was feestelijk. Men zong telkens weer
vaderlandsche liederen, en toen de kop
van den stoet tot aan den Dam genaderd
was, zette het publiek, begeleid door het
carillon van den paleistoren, de oude
klokken van Hemony, het Wilhelmus in,
weldra overgaande in luide toejuichingen,
terwijl de vaandels neigden.
De Koningin en Prinses Juliana groet
ten onafgebroken naar alle zijden. Voor
het paleis aangekomen, waar de pijpers
en de tamboers der marine den eere-
marsch bliezen en sloegen, bleven Zij even
in het rijtuig staan om wuivend voor het
geestdriftig welkom te danken. Eh nau
welijks waren zij- het paleis binnen
getreden, of de deuren gingen weer open,
en de vorstin met haar dochter versche
nen overeenkomstig de traditie, op het
balcon, om nogmaals een grootsche hulde
van Jemstel's burgerij in ontvangst te
nemen.
Slot haalt z'n brevet op de
„Scheldemusch".
Woensdag werd door den heer Slot het
vliegbrevet behaald op de „Schelde
musch'' op het vliegterrein van Vlissin-
gen.
Dit is de eerste keer dat het brevet op
Zeeuwsch grondgebied werd afgelegd en
dat nog wel op een bij „D'e Schelde" ge
bouwd vliegtuig.
In de eerste plaats heeft de „Schelde
musch'' nu zijn officieele luchtwaardig
heidspapieren en daarmede dus bewezen
aan alle Nederlandsche eischen van lucht
waardigheid te voldoen en in de tweede
plaats is in de praktijk aangetoond, dat
dit toestel voor het behalen van een bre
vet geschikt is.
De havenwerken. Het is be
grijpelijk, dat, waar de aanbesteding voor
de havenwerken reeds eenige dagen gr
leden heeft plaats gehad, door sommigen
gevraagd wordt, wanneer begonnen zal
worden met den aanleg van den nieuwen
havenarm. Wij moeten helaas meedeelen.
dat dit nog wel geruimen tijd kan duren.
Was de Ned. Heide Maatschappij destijds
belast geworden met de uitvoering, dan
had men in Februari reeds kunnen begin
nen. Maar doordat aanbesteed moest
worden, is een aanmerkelijke vertraging
ontstaan. Van de gehouden aanbesteding
moet door B. en W. rapport aan den Mi
nister worden uitgebracht, die dan beslist
of een aannemer het werk al dan niet zal
uitvoeren. Dit zal o.m. hiervan afhangen,
of de laagste inschrijving belangrijk hoo-
ger is dan het bedrag, dat de Ned. Hulde
Mij. heeft geraamd. Met belangstelling
wordt de beslissing van den Minister, die
nog wel eenigen tijd op zich kan laten
wachten, tegemoet gezien.
Voor de werkloozen is dit uitstel wel
zeer te betreuren.
Biervliet. D'ezen winter ontving de
O.L. School A een album uit Canada van
de juniores Roode Kruisvereeniging te
Aylmer. Door de kinderen en de onder
wijzers werd een antwoordalbum samen
gesteld. Dit geeft een indruk van land
bouwend Zeeland en de typische kleeder-
stemde, maar Rupert heeft ontzetten!
veel invloed op zijn vader, behalve dan in
zaken. En was het Romney nu, maar
Romney is een dichter.''
Paul haalde zijn schouders verachte
lijk op.
Philippa lachte.
„Mij lijkt Romney wel", zei ze. „Hij zal
nog een groot man worden, indien hij nu
reeds dichter is, en ik geloof, dat ik weet,
wie het bezig is te worden wat hij is."
„Je bedoelt dat meisje uit de fabriek
van zijn vader, dat zoo mooi zingt. Hij
behoorde toch anders te doen. Ik zou wel
eens willen weten, wat Rupert daar nu
van zegt."
Philippa lei haar hand op zijn arm.
„Ik wensch je toe, dat je zult krijgen,
wat je hart begeert", zei ze. „En als jullie
elkander liefhebben dan zal het zeker in
orde komen."
„Dank je wel", was het haastig ant
woord. „Ik wist wel, dat je zoo zou den
ken. Vindt je haar ook niet lief, Phi
lippa?"
.„Lief? Allerliefst. Ik heb haar altijd be
wonderd, Paul."
„Zoo mag ik het hooren", zei Paul
stralend.
Ongeveer een half uur later, hielp Phi
lippa hem zijn jas aan te trekken in de
vestibule, voor hij weer vertrok.
D'e hoofdonderwijzer wu inmiddels ook
Zoo heeft dan ook Zeeland Zaterdag
j.l. zijn luohtbeschermingsoefening in
grooten stijl gehad. Het is helaas te vree
zen we hebben er een voorproefje van
gezien in Abessynië dat het in oor
logstijd noodig zal zijn, gezien de bestia
liteiten die men zich zal veroorloven, dat
de bevolking op de hoogte moet zijn van
de maatregelen tegen het gevaar uit de
lucht. Over de verduisteringsoefening in
de avonduren kan men over het algemeen
tevreden zijn, maar verder bleek er bij
andere onderdeelen nog wel het een en
ander te verbeteren te zijn. Voortdurende
oefening en stevige organisatie zullen
hier noodig zijn.
De leden der Nederlandsche ambulan
ce, die getracht heeft in Abessynië het lot
der gewonden te verzachten (de zending
dezer ambulance is volgens ir Mussert
zulk een misdaad, dat de Minister var.
Buitenlandsche Zaken de kosten uit eigen
zak zou moeten betalen, terwijl nota bene
het Roode Kruis onder leiding van Prin
ses Juliana de schuldige isl) zijn nu allen
teruggekeerd. We mogen wel bijzonder
dankbaar zijn, dat zij allen er het leven
hebben afgebracht. Immers van de En
gelsche en Scandinavische ambulances
vielen er slachtoffers. Nederland heeft
ook nu weer getoond den plicht der naas
tenliefde te verstaan.
We hadden deze week Volkenbondsdag.
Somberder Volkenbondsdag i3 wel niet
beleefd. Het is volop crisis in den Vol
kenbond. Hij' is niet in staat gebleken te
voorkomen, dat een van zijn leden door
een ander lid werd aangevallen, onder
den voet geloopen en eenvoudig als vol
dongen feit geannexeerd. En het verweer
van den bond is machteloos gebleken om
de macht van het geweld te breken.
Ook tegenover de voldongen feiten uit
Duitschland heeft Genève geen afdoende
verdediging kunnen vinden. Zoowel de
herbewapening van het vorige jaar, als de
I remilitariseering van de Rijnland-zone en
de eenzijdige buitenwerkingstelling van
het Locarno-verdrag zijn na een aller-
slapst protest aanvaard.
Bedenkt men voorts, dat de ontwape
ningsconferentie en de economische con
ferenties, welke in den loop der jaren
gehouden zij'n, geen enkel resultaat heb
ben afgeworpen; dat het bolsjewistische
Rusland als een triomfator en rechter
over de rechtsorde den bond is binnen
gehaald; dat zeer belangrijke landen als
de Vereenigde Staten, Japan en Duitsch
land geweigerd hebben tot den bond toe te
treden of hem verlaten hebben; dat an
dere naties overwegen hem prijs te geven,
dan is het begrijpelijk, dat de volken zich
de vraag stellen, wat men aan een der
gelijke instelling heeft.
Baldwin heeft nog de vorige week ver
klaard, dat men zoo noodig in het uiterste
geval tot de militaire sancties moet kun
nen en durven besluiten. Het klinkt hard,
maar het is waar. Het is in een wereld,
welke alleen en uitsluitend het eigen be
lang kent, het eenige middel om het recht
te handhaven.
Intusschen schijnt Mussolini pogingen
aan te wenden het met Engeland op een
accoordje te gooien. Wijist de reis van den
kersverschen onderkoning van Abessynië,
Badoglio, naar Rome, ook in deze rich
ting?
drachten. Het is Vrijdag verzonden naar
het H. B. van het Ned. Roode Kruis, dat
voor doorzending naar Aylmer in Canada
zal zorgen, t
Eigenaardige broedplaats.
In de pomphuis van de pomp achter het
gemeentehuis hebben een paar koolmee-
zen bun nest gebouwd. Om de vogels rus
tig te laten broeden is de zwengel vast
gebonden en wordt voorloopig geen water
uit deze pomp gebruikt.
thuis gekomen en had zijn boeken verla
ten en met z'n drieën hadden ze nog knus
zitten babbelen over Paul's toekomst en
Paul's plannen en de naam Sylvia was
zelfs door niemand genoemd.
Nu stond Philippa met baar handen op
de rug, haar lange dunne japon sleepte
achter haar aan over de geblokte mar
meren vloer en 't zachte lamplicht scheen
op haar gelaat.
Maar Paul zag niet hoe schoon ze was.
„Ik zal nooit vergeten, wat je mij ver
teld hebt", zei ze.
Ze deed een stap nader naar haar
ouden vriend, terwijl ze de deur opende.
„Paul", zei ze ernstig. „Je zult toch
geen dwaze dingen gaan doen?"
Hij keerde zich nogmaals om naar hét
licht en zag haar in de oogen.
„Als i'k het doe", zei hij, „dan geef ik
jou permissie om me weer op het goede
pad te brengen".
„Dank je", zeide ze ernstig.
Toen liet ze hem uit en keerde terug
naar haar eigen kamer. Ze sloot de deur
achter zich en liep naar het open venster
waar ze zich neerzette op een laag stoel
tje. Ze gevoelde, dat er iets in haar ver
anderd was dezen avond.
(Wordt vervolgd.)
mEn zoo in eens! Ik kon niet meer
heen ot' weer. Ik houd niet van tabletjes
en liet mijn vrouw mij wrijven met
Kloosterbalsem. Niet te hard, zeg ik,
want alles, ook de geheele omgeving,
deed me zeer. Zij wreef mij zachtjes
om te beginner., naderhand wat harder
en het was of er een wonder gebeurde.
Onver 't wrijven verminderde de pijn
al en toen het 's avonds herhaald was,
stond ik den volgenden morgen weer
even frisch op als altijd."
Fr. D. te O.
„Geen goud zoo goed"
Onovertroffen bij brand-en snij wonden
Ook ongeëvenaard ais vvrijfmiddel bij
Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren
Schroefdoos 35 et. Potten: 62'/j ct. en f 1.04
WWWWWWWWWAMMWWWt
„Ik schreef je, dat ik je iets te zeggeu
had. Weet je ,wat het is?"
„Neen, ik geloof het niet", antwoordde
ze langzaam.
„Wel, Philippa, het moest komen, maar
ik ben er niet geheel zeker van, dat is het
ergste,en ik weet niet, of ik durf ho
pen, of moet wachten. Ik wilde, dat je een
arme kerel wilde helpen."
Philippa keek hem recht in de ooger.
Ze had in het geheel niet gedacht, dat
hij zoo zou beginnen, en haar hart werd
rustig.
„Wat bedoel je, Paul?" vroeg ze kalm. 1
„Ik ben verliefd geworden, en dat op
een meisje, dat ver, ver boven mij staat.
Maar niemand anders wensch ik. Ik
wensch haar, o, je weet niet, hoe lief ik
haar heb, Philippa. Ik kan niet leven, ik
kan niet werken, voor ik weet, of ze mij
lief heeft."
„Wie is het?" vroeg Philippa vriendc-
delijk. Dbch op dat oogenblik eindigde ze,
diep in haar hart een zoete droom ver
bergend, daar waar de wereld het nooit
zou kunnen aanraken.
„Sylvia Farren", antwoordde Paul
schor. Hij stond op en wandelde de ka
mer op en neer.
„Sylvia Farren", riep Philippa uit.
„Ja! O, ik weet, dat ik een dwaas ben.
Ik weet, dat ik nauwelijks iets bezit, of
schoon ik binnenkort veel zal bezitten, of
H. M. de Koningin en H. K. H. Prinses
Juliana zijn gisteravond voor haar jaar-
lijksch bezoek in de hoofdstad gearri
veerd.
Reeds anderhalf uur tevoren waren op
het Damrak uit alle deelen van de stad
groote groepen van kinderen bijeen ge
komen die zich in afwachting van de
Koningin en Prinses Juliana langs het
trottoir schaarden, allen feestelijk met
oranje getooid. Het waren er duizenden
en nog eens duizenden, die zich aan
weerskanten van het D'amrak opstelden,
terwijl een groote vrachtauto langs dia
hagen van kinderen reed en vlaggen,
rood-wit-blauwe en oranje, onder hen uit
deelde, zoodat zij weldra langs de heele
breede straat twee breede banen in ouzo
nationale kleuren vormden. Dit gaf in het
late zonlicht een buitengewoon feestelij-
ken aanblik. Achter al die kinderen, die
zingend den tijd verdreven verzamelden
zich hoe langer hoe meer de volwassenen,
zoodat het weldra van het Stationsplein
af tot den D'am toe een woelige menschen-
zee was.
Toen de Vorstelijke personen het sta-
althans in staat zal zijn te verdienen.
Ik weet, dat ik van heel gewone afkomst
ben, en dat haar vader eigenaar is van
de helft van alle fabrieken van Leather-
gate."
„Jij bent van betere afkomst dan zij",
viel Philippa eenigszins verontwaardigd
in, maar je zult %aar toch niet kunnen
onderhouden, Paul. Je hebt er
niet de flauwste notie van, wat een vrouw,
die zoo opgevoed is als zij, wel kost."
„Maar als ze mij dan liefheeft", zei
Paul. „En soms denk ik bet te mogen ge
looven zou ze zich dan niet met iets
minder willen tevreden stellen?"
Philippa schudde het hoofd.
„Ze zou het niet kunnen. Maar heb je
haar reeds gevraagd, Paul?"
„Niet 'met woorden", antwoordde Paul
droomend. „Ik zag haar vaak te Oxford,
weet je. Ze kwam daar haar broeder Ru
pert bezoeken. En onlangs logeerde zij bij
een tante te Kensington. Het vorige jaar
Juni, ontmoette ik baar nog in het Park
te Kensington.
Philippa peinsde en lachte niet, terwijl
Paul doorredeneerde, nu zijn tong een
maal los was.
„Maar betreffende Farren ben ik nog
niet geheel zeker, ik bedoel Rupert, n.iet
de oude. D'e oude baas mag me wel en
ik geloof zeker, dat ik hem wel zou kun-
nen overhalen, al* Sylvia alachta toe
Bij alle drogisten.
