DE ZEEUW
tweede blad
het adres
a. wilking
Voor den Zondag
Eindelijk vereenigd.
Rechtszaken
Wat er deze week voorviel
zaterdag 7 sept. 1935, Nr 267.
rust bij onrust.
FEUILLETON
VAN
Die zullen vergaan, maar Gij
zult blijven. I s. 101 27.
Niets kan hier zijn stand behouden.
Dat is een waarheid die vooral in onzen
tijd sterk op den voorgrond treedt. Er is
overal de bestendigheid van het onbesten-
dijJe dagen des menschen zijin als het
gras dat heden bloeit en morgen verdort.
Hoogbejaarden vallen aan den dood ten
offer maar ook jonge menschen in de
kracht van hun leven. Armen en rijken,
Ongelukkige stakkerds, die alles wat aan
het loven waarde geeft moeten missen,
maar dok de meest hooggeplaatsten als
de Belgische Vorstin.
Wat van het leven geldt, is ook van
toepassing oip het bezit.
Wie vandaag tot de rijken behoort kan
morgen een plaats hebben gekregen in het
leger der bezitloozen. De dwaasheid van
hen die op hun goed vertrouwen en op
de veelheid huns rijkdoms roemen,, kolmt
dag aan dag aan het licht.
En een hooge positie mist eveneens alle
vastheid.
Koningen worden van de tronen ge-
stooten; vooraanstaanden in het politieke
leven worden zonder pardon weggestemd.
Niets, letterlijk niets kan hier zijn stand
behaf den.
Een beklemmende gedachte. Alle vast
heid en zekerheid in het leven ontbreekt.
Wijl leven in alle opzichten als opi een
vulkaan, die elk oogenblik alles wat voor
ons van waarde is kan vernietigen.
Geen wonder dat velen gebukt gaan on
der een somber pessimisme; dat alle le
vensmoed ontbreekt.
Bij den psalmist, wiens woord hierbo
ven is aangehaald, was het anders.
Hij behoorde tot degenen die het wel
zeer moeilijk hadden in dit leven. Hij
moest klagen dat zijn dagen waren ver
gaan als rook, dat hiji asch at als brood
en dat zijn drank vermengd was met
tranen.
Maar hoezeer Ook geslagen, hij wan
hoopt niet. Zijin dagen zijn als een scha
duw, alles wisselt en wankelt, maar en
dat is zijin troost de Heere, voor wiens
aangezicht hij z3jh klacht uitstort, blijft
in eeuwigheid.
Hjj klemt zich vast aan den Onveran
derlijke, die zal staande blijven en die zich
over zijn Sion, over het volk dat op Hem
hoopt, zeker zal ontfermen.
MIDDELBURGSCHE BRIEVEN.
Amice,
Er is over de wethoudersbenoemingen
nogal wat stof opgewaaid. Althans vóór
deze plaats had. Er liepen heel wat ge
ruchten. En gedeeltelijk werden deze ge
ruchten vertolkt door de „Middeiburgsche
Courant". De van „betrouwbare zijde"
ontvangen inlichtingen werden verwerkt
tot sensatienieuws. De „zware koppen"
en „dikke slagzinnen" ontbraken er alleen
maar aan.
Wij kunnen geen bewondering hebben
voor de wijize, waarop de hoofdredaclfceur
van dit blad deze zaak aan de orde heeft
gesteld in zijn blad. Journalistieke hoffe
lijkheid tegenover andersdenkenden was
hem geheel vreemd. De mogelijkheid van
een rechtsche meerderheid in het college
van B. en W. werd hem een nachtmerrie.
Gretig luisterde hij naar de nieuwsbe
richten van „betrouwbare zijde", 'It maak
te zijn pen vlijmscherp en zijn taal min of
meer plat.
Zie hier.
Hij' begon met dhr v. d. Feltz voor te
stellen of te kwalificeeren, zoo ge wilt, als
een echte Christelijk Historische socialis-
ten-vre'ter. Hy, de erkende leider der rech
terzijde, is vanwege die rechterzijde (niet
w a arnaar de roode broeders gegaan
Een verhaal uit het vroegere Rusland.
18) o—
De vader van Serge, de oude admiraal,
was een weinig mededeelzaam man. Door
zijn za'ken in beslag genomen, was hij
slechts zelden thuis. Hard en hoog voor
zijn ondergeschikten, was hij knorrig voor
zijn kinderen, die dan ook eer vrees dan
liefde voor hem gevoelden.
De eenige zuster van Serge was na den
dood hunner moeder op een kostschool
geplaatst. Bij haar terugkomst had de
vader haar terstond ten huwelijk gegeven
aan een rijk ambtenaar, die ongeveer drie
maal zou oud was als zij', en op de gren
zen van Siberië woonde. Serge was in bet
corps der pages opgenomen, daar hij voor
de marine een beslisten afkeer had. Deze
omstandigheid was zeer tegen den zin van
den ouden zeerob, die bet zijn zoon niet
vergeven kon, dat hij een andere carrière
bad gekozen dan die, waarin hij oud was
geworden.
De weinige vacantiedagen, wanneer de
en heeft daar gevraagd of er niet een
mazzeltje te maken zou zijn voor een wet
houderszetel der rechterzijde' Even later
'heet het dan, dat deze Anti-Marxist er
geen been in ziet naar de vermaledijde
marxisten te etappen voor een koehan
deltje (toe maar) over een wethouders
zetel.
Verder, rechts 'kan zijn zoo heet-begeer-
den wethouders-zetel (alweer niet waar)
van de Soc. democraten 'koopen. Gevraagd
wordt, kan men niet zoo sjacheren (wat
een uitdrukking toch!) dat de Vrijheids
bond een zetel krijigt?
O zoo, wringt daar de schoen; was dat
de 'Vrijheiidsbohdsche ünactjiè ernst, om
de pas bekeerde V. B.er op een wethou
derszetel te plaatsen? Was 'dat de bedoe
ling van de „welingelichte zijde", die een
compromis wensohte van links en rechts
op de basis van de financiën?
Jammer, dat die „welingelichte zijde"
in het liberale blad 'gelegenheid kreeg zich
zoo te vergaloppeeren. Sprekende van' een
bijeenkomst van raadsleden, als van het
Groot-Middelburgsoh-conclave; dat de per
ziken toch zoo heerlijk waren en zoo zoet
smaakten dat men er graag meer van zou
willen, 'dat de S. 'D. A. P. bereid was Mid
delburg aan rechts te verraden.
Wat een verschrikkelijk lot stond Mid
delburg te wachten, volgens het liberale
orgaan: Middelburg verraden aan rechts.
links 8 rechts, en dan deze 8 recht-
sc'hen ook |een vertrouwensman in het
college van B. en W., waarvan de voorzit
ter al rechts is, dat is ongehoord.
Zoo werd de 3e September alhier voor
bereid- Nu zou het 'gaan komen. Voor ve
len werd het een teleurstelling. Zonder
eeni'ge sensatie, zoo maar, alsof het de
doodgewoonste zaak ter wereld was, zijn
de zittende webhouders herkozen. Middel
burg is niet aan rechts verraden. Alleen
de Vrijheidsbondsche fractie heeft bij de
beide verkiezingen in groot© zelfgenoeg
zaamheid op den eigen candïdaat gestamd.
De uitdrukking: „heet begeerden wethou-
derszetei" slaat dus cp dsn heer Jeroni-
mus. Wie bij' herhaling op zichzelf stemt,
moet toch wol héét begeerenl
De Redactie van de „Middeiburgsche
Courant" zal dus igoed doen de „betrouw
bare en welingelichte" zijde een® te toet
sen bij' voorkomende 'gelegenheden. Het
wordt een vervelende historie als de zoo
hardnekkig aangeblazen smeulende vuur
tjes zoo geweldig blijven walmen en maar
niet willen ontvlammen.
Laat ik het hier bij mogen laten.
STENTOR.
HET CONFLICT ITALIE-ABESSYNIE.
De moeilijkheden die Italië bij een even-
tueelen oorlog te wachten staan.
In het jongste nummer van „Op den
Uitkijk" schrijft R. Vedder over de moei
lijkheden die Italië bij een eventueelen
oorlog met Abessynië te wachten staan.
„In een recent nummer van de „Mun-
chener Medizinische Wocbenschrift"
werd mijn aandacht getrokken door een
artikel van een Duitsch medicus ever dit
onderwerp. Deze medicus, Dr Steuber, is
ter plaatse bekend,, heeft tropenervaring
en bespreekt naar aanleiding van het hui
dige dreigende conflict de vraag, of Euro-
peesche troepen te gebruiken zijn in een
oorlog in de tropen. Gezien het actueele
van de situatie komt het me voor, dat
voor zijn beschouwingen ook bijl de niet-
vakmenschen wel belangstelling zal be
staan.
Het artikel geeft een helder overzicht
van de moeilijkheden, die het Italiaansche
leger zal hebben te overwinnen.
De Italiaansche regeering is blijkbaar
voornemens den oorlog te voeren met ge
sloten troepen. Daar Italië maar over
weinig gekleurde soldaten beschikt, zal
deze oorlog eventueel gevoerd moeten wor
den hoofdzakelijk met Europeesche solda
ten.
Dr Steuber vestigt er allereerst de aan
dacht Op, dat het heel iets anders is of
een Europeaan, die vrij' is in zijn doen en
laten, blootgesteld wordt aan den invloed
van het tropische klimaat, dan wel of deze
deel uitmaakt van een gesloten militair
verband. In het laatste geval boet de en
keling zijin vrijheid in en moeten er krach
tens den oorlogstoestand prestaties van
hem gevraagd worden, die een ernstige
bedreiging vormen voor zijn gezondheid.
De bestraling met direct zonlicht kan
in die streken snel den dood ten gevolge
kinderen onder het ouderlijk dak terug
kwamen, brachten zij1 door in gezelschap
hunner oude bonne, 'die eenig gezag in
buis had gekregen. Zij' was een soort van
factotum, gouvernante en huishoudster
tegelijk. De bedienden waren gewoon haar
te gehoorzamen; de kinderen kwamen bij
elke moeilijkheid tot haar, en door haar
'trouw en handigheid had zij zelfs de
gun-st van den norschen heer des huizes
verworven.
'Op zijn tiende jaar werd Serge in het
corps van pages geplaatst. Hij had moeite,
om zich in deze nieuwe levenswijze te
schikken; maar toen hij' er aan gewoon
was geraakt, werd 'hij ijveriger in de stu
die en vuriger in het spel, dan een zijner
kameraden. Nieuwe invloeden hadden
spoedig die zijne eerste levensjaren uit-
gewisc'ht.
Na de schitterendste examens afgelegd
te hebben, kwam bij van school, met den
vasten wil, om een nuttig lid der maat
schappij te worden. Zoo trad hij de wereld
in. Slechts één zaak ontbrak hem: het
ééne noodige.
Het ongeloof en de spotternij! zijner
schoolmakkers stond hem tegen, wel ge
loofde hij aan het bestaan van een God,
maar dat was ook alles. Hij' kende niet de
liefde van God, die Hij in Christus Jezus
hebben. De schrijver van het gendemde
artikel memoreert enkele gevallen, die hij
van nabij heeft meegemaakt, en waarin
soldaten en officieren, die zich niet voor
zien hadden van een tropenhelm, binnen
zeer korten tijd aan zonnesteek overleden.
Iemand wilde zioh door zonnebaden te
gen dan schadelijken invloed van de zon
„harden". Na het derde zonnebad werd
hiji begraven! En of nu de zen schijnt
vanuit den helderen onbewolkten hemel
of dat de zon bedekt is door wolken, in
beide gevallen dreigt in die streken het
gevaar van zonnesteek.
In het vlakke land van Abessynië is
de temperatuur in de zon 70 gr. G., en
er zijn bodemtemperaturen gemeten van
80 gr. C, Wat dit beteekent voor de voeten
van hen, die lange marschen moeten ma
ken, laat zich gemakkelijk indenken!
Het zuidelijkste deel van de Roode Zee
is het heetste gebied van de aarde. De
temperatuur in de schaduw bedraagt daar
50 gr. G. (122 gr. F.).
Uit deze getallen laat zich gemakkelijk
afleiden, welke hooge eischen er aan den
Europeaan worden gesteld om deze in
vloeden van het klimaat te weerstaan.
Daar komt nog dit bijl. In den regel is
de lucht in die streken nagenoeg volkomen
met waterdamp verzadigd.
Zooals bekend is, moet de lichaamstem
peratuur van den mensch constant gehou
den worden, en één van de belangrijkste
mechanismen om dit te bewerkstelligen is
de zweetsecretie. Wil dit echter effect heb
ben, dan moet het zweet kunnen verdam
pen. Door het verdampingsproces wordt
warmte aan de huid onttrokken, wat ten
gevolge heeft, dat het geheele lichaam
een afkoeling ondervindt. Opdat het zweet
kan verdampen, moet echter de lucht zoo
min mogelijk waterdamp bevatten.
De verzadiging van de lucht met wa
terdamp is dus een ernstige belemmering
voor de natuurlijke warmteregulatie.
Is eenerzijlds door dezen toestand de
warmte-afgifte sterk verminderd, do
warrnte-productie is sterk verhoogd door
den zwaren spierarbeid, die van de solda
ten gevraagd wordt.
Deze factoren maken dus de kans op
een stoornis in de warmteregulatie zeer
groot en de gevolgen van „warmtestu-
wing" zijn zeer ernstig, en kunnen den
dood tengevolge hebben.
Men heeft wel beweerd, dat dit voor
de Italiaansche soldaten niet van zoo
groote beteekenis zou zijn, omdat zijl in
hun land warmte gewend zijn. Dr Steu
ber vestigt er de aandacht op, dat de
warmte in Italië belangrijk minder is dan
in Afrika, zoodat dit argument weinig
steekhoudend is."
Ingezonden Mededeeling.
voor Manufacturen.
Dames- en Kinderconfecfie
Tapijten - Gordijnen
Bedden Ledikanten en
aanverwante artikelen is
GOES HULST
HET AFTREDEN, VAN MINISTER
DECKERS.
In de „Militaire Spectator" wordt hulde
gebracht aan den pas afgetreden minis
ter van Defensie, mr dr L. N Deckers, die
erin geslaagd is, „aan verdere legeraf-
braak paal en perk te stellen, den grond
slag te le'ggen om het volk het onmisbare
vertrouwen in zijn weermacht te doen
herkrijgen en verbetering heeft weten te
brengen in de omstandigheden waaronder
in het leger wordt gediend."
In de laatste twee jaren van het bewind
van dr Deckers kon, op grond van 't ver
trouwen in 's ministers beleid, mede ge
stimuleerd door de gewijzigde internati
onale omstandigheden, een kentering ten
goede worden waargenomen in de alge
meen© waardeering van ons volk voor de
instandhouding van een voor haar taak
berekende weermacht.
Zoo scheen dan eindelijk een periode
van herstel, gelegenheid biedende tot het
heeft geopenbaard, noch het bederf van
zijn eigen hart.
Moedig en vol van de schoonste ver
wachtingen was hij ten oorlog uitgetrok
ken, in de vaste overtuiging, dat hij' een
groote daad zou doen, zich naam zou ver
werven en 'zijn vader zelfs zou verbazen,
en dat 'hij dan zijn lauweren zou neerleg
gen aan de voeten van een jong meisje,
waarvoor 'hij reeds sedert eenige maanden
genegenheid koesterde.
Hoe werd hij in zijn eerste hoop teleur
gesteld. Hij had dapper gevochten, maar
de ziekte en de wonden 'hadden hem
buiten gevecht gesteld, voordat hij nog tijd
had gehad, om 'het gro'ote wapenfeit, dat
hij zich voorspiegelde, te kunnen 'bedrij
ven. Nu kwam hij terug, 'bedrogen in zijn
verwachtingen, ondermijnd door de 'koorts,
bedroefd over het verlies van zijn vriend,
Michael Bronitzky, en in den geest ver
volgd door de vreeselijke tooneelen, die
hij had bijgewoond.
Met bet heete voorhoofd op de band
geleund, bleef bij zitten peinzen.
In den geest zag hij zijn makker, ba
dende in zijn bloed op de eenzame vlakte
van Plevna. Hij bevond zich weer cp het
slagveld. Petrof zag hij daar ook, worste
lend tegen de ijzeren hand des doods, af
zichtelijk in zijn wanhoop. Hij hoorde
inhalen van achterstand op verschillend
gebied, in zicht en het moet teleurstellend
worden genoemd, dat juist onder die om
standigheden het bewind van dr Deckers
die voor een en ander den grondslag heeft
gelegd, en die met de nooden van de weer
macht zoo grondig bekend is, een einde
neemt. Er was bij Defensie een continuï
teit ontstaan, waarvan de voordeelen
moeilijk kunnen worden overschat. Men
moet in de geschiedenis meer dan 100
jaren teruggaan om een zoo lange onaf
gebroken ministeriëele ambtsperiode bij 't
toenmalige departement van Oorlog aan
te treffen, als welke nu door dr Deckera
is afgesloten.
Zijn Excellentie houde zich overtuigd,
dat haar vertrek van het Plein door de
Koninklijke landmacht in al haar gele
dingen wordt betreurd, dat men in het
bijzonder in dien kring haar dank west
voor haar onverflauwde belangstelling
voor het leven en streven in de weer
macht.
Rechtbank te Middelburg.
Zitting van 6 September 1935.
J. D. G., 36 jaar, landbouwer te Koude-
kerke, was in hooger beroep gekomen te
gen een vonnis van den Kantonrechter te
Middelburg, waarbij hij wegens overtre
ding van de Algemeene Politieverordening
van Koudekerk© (in de gemeente Koude
kerk© voor zijn woning aan het Slobher-
duinsche voetpad plaatsen van een ijzeren
afrastering) werd veroordeeld tot een geld
boete van f 1 of 1 d.
De Officier van Justitie eischfe beves
tiging van het vonnis, waarvan hooger
beroep. De verdediger van verdachte, Mr
A- v. d. Weel, advocaat te Middelburg,
bepleitte ontslag van rechtsvervolging.
<3. B, grond «mie?, 2-1 jaay, te 'i- Poe.
renhoek, was in nooger beroep gekomen
legen een vonnis van den Kantonrechter
te Middelburg, waarbij hij wegens over
treding van de Jachtwet, n.l. het zondeT
voorzien te zijn van een jachtacte zich met
een schietgeweer buiten openbare wegen
en voetpaden in het veld bevinden, en we
gens overtreding van de Wapenwet, n.l.
op den openbaren weg een wapen bij zich
hebben, werd veroordeeld tot twee boeten
van f 20 of 20 dagen voor iedere boete.
Eisch: Bevestiging van het vonnis warvan
hooger beroep.
M. v. F., touringcarondern., 32 jaar, te
Vlissingen; W. F., 40 jaar, touringcaron-
dernemer te Vlissingen; J. P. K-, 36 jaar,
touringscarondernemer te Vlissingen; die
in hooger beroep waren 'gekomen tegen
een vonnis van den Kantonrechter te Mid
delburg, waarbij zij wegens overtreding
van de wet op de openbare vervoermidde
len, n.l. een autobusdienst in werking
houden zonder de vereischte vergunning,
werden veroordeeld: no. 1 f 25 of 10 d.,
no. 2 f 25 of 10 d.; no. 3 f 25 of 10 d.
Verdachten 1 en 3 waren ter zitting
verschenen, en werden rechtskundig 'bij
gestaan door Mr E. L. Visser, advocaat
te 's-Gravenhage.
Verdachten erkenden de feiten, doch zij
meenden niet strafbaar te zijn, omdat zij
geen geregel den 'dienst onderhielden
naar Rotterdam. Zij plaatsten advertenties
voor een reis naar Rotterdam en b ij g e-
noegzame deelname werd de
reis uitgevoerd. Zij maken ook wel andere
reizen als naar Roterdam- Verder werden
eenige getuigen gehoord die allen een
plaatsbewijs in de autobus hadden geno
men voor een reis naar Rotterdam.
De Officier van Justitie achtte de feiten
bewezen en eischte tegen de verdachte M.
v. F. en W. F. bevestiging van het vonnis
waarvan hooger beroep en tegen verdachte
J. P. K. vernietiging van het vonnis,
waarvan hooger beroep en veroordeeiing
tot een geldboete van f 25 of 10 d.
De verdediger van verdachten is van
meening, dat men hier niet te doen heeft
met een geregelden autobusdienst, maar
met een excursie. Een geregelde dienst is
hier niet aanwezig. Men houdt een tocht.
Volgens verdediger zijn verdachten niet
strafbaar en vraagt bij de Rechtbank de
vonnissen van den Kantonrechter te ver
nietigen en verdachten te ontslaan van
alle rechtsvervolging.
P. A-, 47 jaar, landbouwer te Koude
kerk©, was in hooger beroep gekomen te
gen een vonnis van den Kantonrechter te
weer de verwenschingen der gewonden en
het kermen der stervenden; daarop zag hij
plotseling een vrouw in rouwgewaad
naast zich staan, die hem onder tranen
smeekte haar zoon terug te geven. D'at
was hem te veel. Hij stond op als om dit
akelig gezicht van zich te drijven, en de
koorts gaf hem kracht om met groote
stappen gedurende langen tijd de kamer
op en neer te wandelen.
"Wat zou het hem in dit oogenblik goed
gedaan hebben, Hem te kennen die op
bet kruis den vloek gedragen heeft van
deze zondige wereld, de Eenige, die alle
wonden kan genezen en zelfs de donker
ste wolken kan verdrijven.
„Als het waar is wat men mij altijd ge
leerd heeft, dat God de wereld regeert,
dan moet het wel een wreed God zijn, die
gaarne ziet lijden, en als een duivelsche
macht er behagen in schept de mensch-
heid te kwellen. Zou dan de Schepper der
werelden niet de macht hebben om te zeg
gen: „nu is 't genoeg?"
Als Serge het Woord Gods in handen
had gehad zou hiji er de werkelijke ver
klaring van het raadsel van het lijden des
menschen in gevonden hebben; maar on
der de boekdeelen, die zijn tafel bedekten
zou men tevergeefs een Bijbel gezocht heb
ben.
Eenmaal in de vier jaar moeten alle
Gemeenteraden in geheel het land op den
zelfden dag bijeenkomen. Dat was Dins
dag j.l. het geval. Zeer vele eeden of be
loften zijn dien dag afgelegd en overal
op een kleine uitzondering na, zooals in
Westkapelle, waar de linkerzijde sabo
tage pleegde door weg te loopen wer
den de wethouders gekozen, die voor vier
jaren de gemeenten weer mee zullen hel
pen besturen. Zoo bier en daar leverde
die verkiezing verrassingen op door de
nieuwelingen die wel of soms (zooals in
Middelburg) niet gekozen werden.
Met de financiën van het landbouw-
orisisfonds, het fonds, waaruit een groot
deel van den steun aan den landbouw
wordt betaald, schijnt het er niet zoo best
voor te staan. Men sprak en schreef reeds
van eau tekort van enkele tientallen mil
joenen Het gevolg is geweest, dat de hef
fing op granen is verhoogd, zoodat mis
schien hier en daar een kleine brood-
prijsverhooging zal worden toegepast. Het
is wel te betreuren, dat het dien weg op
moet. Voor zeer vele gezinnen beteekent
bii het naderen van het winterseizoen een
verhooging van den broodprijs (en mis
schien ook wel van den melkprijs) ver
meerdering van zorgen en gebrek.
Temidden van de economische proble
men ia de Jaarbeurs geopend. Hoe abnor
maal de toestanden ook zijn en nog diei-
gen te blijven, men verliest in de kringen
van handel en industrie toch niet den
moed. Door taaie inspanning tracht men
het hoofd boven water en zijin bedrijf
in stand te houden.
Bij onze Zuiderburen was deze week
groote droefheid. Hun geliefde Koningin
werd ten grave gebracht, op een wijze,
die wel heel duidelijk heeft doen blijken
het innige medegevoel van het .Belgische
vo'k not hot zoo nmar gsltvffea Kt
niagtthttis. Gód g.-v» dan jeugedsoa. Ko
ning, die den indruk maakte een gebroken
man te zijn, kracht om weer zijn taak te
genover zijn kinderen en zijn volk te vol
brengen.
In Genève spant het nu. De langver
wachte Volkenbondsraadsvergadering is
"Woensdag begonnen en reeds Donderdag
vertrok de Italiaansche vertegenwoordi
ger toen de Abessynsche afgevaardigde
het woord voerde. Dat belooft inderdaad
weinig goeds! Men kan niet ontkennen,
dat de Abessyn en de Rus rake zetten
deed!
In 1923 werd Abessynië door Frankrijk
en.Italië met veel vertoon in den Volken
bond binnengehaald, Engeland verzette er
zich tegen.Toen noemde de Italiaansche af
gevaardigde Abessynië „een verre natie,
die zich tot nu toe aan den rand der
groote internationale stroomingen heeft
gehouden, doch die. dank zij de bewonde
renswaardige standvastigheid, waarmee
zij haar godsdienst en haar nationaal ka
rakter bewaarde, een aanspraak op rid
derlijke achting heeft verworven, waar
aan men hier recht moet doen weder
varen".
Nu is Abessynië volgens datzelfde Italië
een volk van barbaren, dat reeds lang
geen vertrouwen meer verdient, dat niet
langer waard is, lid van den Volkenbond
te zijn! Het kan verkeeren!
We zullen intusschen eens zien, hoe
men zich te Genève uit de moeilijkheden
redt en of men met toepassing van het
recht beide partijen tevreden kan stellen!
Middelburg, waarbij hij wegens overtre
ding van de Paardenwet, n.l. als eigenaar
en houder van een merrie, welke een veu
len heeft geworpen niet zoolang het veulen
niet is gespeend, op vordering onmiddel
lijk het desbetreffende dekbeiwijs vertoo-
nen aan de daartoe aangewezen ambtena
ren, werd veroordeeld tot een geldboete
van f 10 of 10 d. Eisdh: bevestiging van
het vonnis waarvan hooger beroep.
B. M., 72 jaar, zonder beroep, te Arne-
muiden, was in hooger beroep gekomen
tegen een vonnis van den Kantonrechter
te Middelburg, waarbij hij wegens over
treding van de Vogelwet, n.l. nesten van
beschermde vogels vervoeren, werd ver
oordeeld tot een geldboete van f 10 of 10 d.
met verbeurdverklaring van de in beslag
genomen vogelnesten. De Officier van
Justitie eischte bevestiging van het vonnis
waarvan hooger beroep.
Opeens bracht zijn onbestuurde gang
hem voor een schilderij, den Christus
voorstellende, die in een hoek van de ka
mer hing. De vergulde lijst schitterde bij
het licht van een kleine lamp, die Tatiana
zorgvuldig eiken avond had aangestoken
sedert het vertrek van haar jongen mees
ter, terwijl zij daarbij' nooit naliet te bid
den om hem voor hét vuur der ongeloovi-
gen te beschermen. Zij dacht dat deze
lamp in het ledige vertrek aangestoken,
het kind van haar hart, zooals zij hem
noemde, beschermen zou.
Serge beefde onwillekeurig, toen hij het
heiligenbeeld zag.
Hij hield stil en liet er langen tijd zijn
blik op rusten. De oogen van den Christus
schenen op hem gevestigd met droefheid
en medelijden in den blik. Het onbewege
lijk gelaat scheen bezield te worden bij: het
schijnsel van de nachtlamp.
„En Gij dan!" riep hij opeens uit. „Gij,
die Heiland heet, kunt Gij dan niets doen
voor deze lijdende aarde? Zult Gij' dan niet
beletten, dat er bloed stroomt en onge-
rechtipheid woont tot het einde toe?
Daarop scheen he beeld een gestrenge
uitdrukking aan te nemen.
„Bijgeloof!" bromde hij, en blies de lamp
uit die bet verlichtte.
(Wordt vervolgd.)
