DE ZEEUW
ONDER VALSCHE VERDENKING
TWEEDE BLAD.
HET ADRES
A. WILKING
Wat er deze week voorviel
Gemengd Nieuws.
Brieven uit Middelburg.
VAN
ZATERDAG 30 SEPT. 1933, Nr 308.
De beide Kamers der Staten-Generaal
hebben deze week geen werk verricht, dat
in het openbaar werd gezien, zoodat er
uit den politieken hoek niet veel te. ver
tellen zou zijn, ware het niet, dat de Mi
nister van Financien Donderdagavond
door middel van de beide Nederlandsche
zenders zich tot het Nederlandsche volk
gericht had. Nog eens weer en met vollen
nadruk heeft Minister Oud gewezen op
de groote financieele moeilijkheden, voor
welker oplossing de Regeering zich ge
steld ziet, moeilijkheden, waarvan de
ernst waarschijnlijk tot den Minister zelf
en zijn collega Marchant eerst ten volle
is doorgedrongen, toen ze van Kamerlid
Minister werden.
Met klem wees hij er op, dat we ons
leven op een lager peil zullen moeten in
stellen en dat we ons ook in 's lands be
lang offers zullen moeten getroosten.
Jammer, dat onze volksvertegenwoor
digers niet altijd hier het goede voor
beeld geven. Zoo werden in den tijd van
een paar weken drie Kamerleden .tot
wethouders van een groote stad gekozen
en zijn blijkbaar van plan beide functies
(die elk, naar vaak gezegd is, den gehee-
len mensch vragen) waar te nemen. Der
gelijke cumulaties waaraan de betrok
ken gemeenteraden natuurlijk ook schuld
hebben doen vooral in dezen tijd meer
schade aan het respect voor onze volks-
vertegenwoordigers, dan vele redevoering
gen in verkiezingstijd weer goed kunnen
maken.
Een belangrijk werk werd deze week
officiëel opgeleverd, n.l. de machtige af
sluitdijk door het IJsselmeer. Hoewel er
reeds vele maanden officieus verkeer over
dien dijk plaats had, is nu toch officieel
dit grootsohe werk beëindigd. 25 Sept.
1933 blijft een datum in onze historie,
waarop het kleine Nederland terecht
trotsch mag zijn.
Enkele onzer Ministers met nog andere
gedelegeerden vertoeven momenteel te Ge-
nève, om daar aan het Volkenbondswerk,
dat in vollen gang is, deel te nemen.
Reeds zijn enkele redevoeringen gehou
den, maar veel, dat vermeldenswaard is,
heeft nog niet plaats gehad. De verhou
ding tusschen (Duitschland en Frankrijk
schijnt nog steeds niet best te zijn. Men
wil elkaar nog niet verstaan.
Ook tusschen Rusland en Duitschland
heeft wat waarlijk geen wonder is
deze week een incident plaats gevonden.
Rusland heeft al de correspondenten
van sovjet-bladen uit Duitschland te
ruggeroepen, en het maakt zich op, om
alle Duitsehe journalisten uit het land te
zetten.
Veel zal de wereld aan het stopzetten
dezer wederzijdsche berichtgeving niet
verliezen. Daarvoor is de censuur in beide
landen te scherp.
Het incident karakteriseert alleen de
mate van verkoeling, waarin de betrek
kingen tusschen beide landen geraakt
zijn. Voor Moskou neemt de Europeesche
politiek trouwens voor het oogenblik maar
een geheel ondergeschikte plaats in. Op
zijn Oostelijke grenzen smeult het oor-
Ingezonden Mededeeling.
voor Manufacturen.
Dames- en Klnderconfectle
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen is
GOES HULST
FEUILLETON
Vrij naar het Engelsch.
151) o~
„Vader!" sprak hij, met diep gevoel,
terwijl zijn onbezorgd uiterlijk als bij
tooverslag verdwenen was „ik moet
u van iets heel ernstigs op de hoogte
brengen. Ik heb gewacht, tot moeder
er niet bij was; ofschoon zij ook niet
lang meer in onwetendheid mag ge
laten."
„Wel jongen," riep de heer Channing,
de woorden haastig uitstootend, als be
trof het een feit, dat hij mocht consta-
teeren niet een vraag. „Al mijn kin
deren zijn welvarend wat voor ern
stigs kan er dan gebeurd zijn?"
„U hebt ons nog niet allen gezien,
vader" luidde het sobere antwoord,
dat echter veelzeggend genoeg was. De
gelaatsuitdrukking van den heer Chan
ning veranderde. Ontsteltenis, vrees, on
rust, alles was er uit te lezen.
„Het betreft Charles. Er-is-hem
een ongeluk overkomen."
De heer Channing wankelde en hij
was genoodzaakt te gaan zitten. Hij sloeg
logsvnur op steeds gevaarlijker wijze.
Daar kunnen de vlammen elk oogenblik
oplaaien.
Moet China elke actie van Japan ge
laten over zich heen laten gaan, Rusland
blijkt meer weerstand te bieden. Zelfs
schijnt het, dat Moskou groote troepen
machten en sterke vliegtuig-escaders op
de Siberische grenzen begint te concen-
treeren.
Heeft de Japansche vertegenwoordiger
op de Pacific-conferentie niet onlangs
verklaard, dat een Russisch-Japansche
oorlog in een nabije toekomst onvermij
delijk is?
De vlootuithreidingsplannen, welke aan
Japan worden toegeschreven, hebben weer
tot gevolg, dat Amerika besloten heeft de
tijdelijke stopzetting van den aanbouw
van nieuwe oorlogsschepen te beëindigen.
Amerika bouwt dus voort.
De Britsehe regeering heeft gewezen
op dit te verwachten gevolg van de Ame-
rikaansche maatregelen en de daarin ge
legen gevaren, doch het baatte niet.
Japan zal zich optrekken aan Amerika
en Amerika aan Japan. En zoo gaat de
dolle wedstrijd, onder het mom van werk
verruiming voort.
Is het wonder, dat men te Genève met
de ontwapeningskwestie geen streep ver
der komt?
Het is haast belachelijk om van ont
wapening te spreken!
CLXXX.
Amice,
„Zachte heelmeesters maken stinkende
wonden". Ook de rijksbegxooting voor
1934 vertoont de zeere plekken, die de vo
rige dokters niet dorsten uit te snijden.
Maar het uitstel kan niet tot afstel lei
den. Deze tijd kan geen zachte heelmees
ters verdragen. Na twee jaren „pappen
en nathouden"om aan noodige stk-
neering te ontkomen, heeft de nieuwe be
windsman aan den Kneuterdijk een an
dere methode aangepakt. Weg het ver
band, de pleisters; de wondeplekken bloot-
gelegdl En thans blijkt hoe bitter nood
zakelijk het is, dat het mes er wordt in
gezet. Diepll
Deze woorden van het „Algemeen Han
delsblad" zijn reeds eenmaal in dit blad
overgenomen, doch het kan geen kwaad
ze eens te herhalen. Al komen zij uit vrij
zinnigen mond, ze zijn daarom niet min
der waar.
Vermelding en waardeeiing verdient
ook het oordeel der „Middelb. Courant"
in haar Raadsoverzicht over de „aan
rechts palende leden der linkerzijde" van
den Middelburgschen Raad, die „na de
verhelderende bespreking „en de onzes
inziens (n.l. der Midd. Ct) moeilijk met
even goede gronden wederlegbare argu
menteering van de minderheid van B. en
W." toch niet stemden vóór de afschaf
fing van het immers „toch ten doode op
geschreven vervolgonderwijs", gelijk de
bezuiniger, de heer Jeronimus, die te
recht zeide, dat regeeren is vooruitzien,
toch bij de stemming over genoemd ver
volgonderwijs, omzagenachter-
uitkeek.
Nu kan men wel zeggen, dat het open
baar onderwijs een „heilig huisje" is van
al wat links georiënteerd is, doch zulks
verklaart nog geenszins, hoe linkscho le
den, die overigens een open oog hebben
voor de nooden der Schatkist, toch op het
openbaar onderwijs weigeren te bezuini
gen, al is er daarvoor ook alle reden;
evenmin als het feit begrijpelijk wordt,
dat vrijz. democratische raadsleden, als
Mevr. Weijl en de wethouder Boasson,
hun partijleiders, de Ministers Oud en
Marchant weigeren te volgen in hun po
gingen de openbare kassen te saneeren.
Er moet daarvoor nog een andere re
den zijn en 'die i s er ook. Het is de enor
me, verborgen en onder den grond wer
kende macht der openbare onderwijzers,
gelijk die is geconcentreerd in het Ned.
Onderw. Genootschap en in den Bond van
Nederl. Onderwijzers.
Immers het is h u n zaak, hun direct
belang dat op het spel staat en nu de in
perking van de enorme onderwijsuitgaven
ten volle is besloten door de Regeering,
waarin hun eigen mannen zitten en het
zeker is, dat de Staten-Generaal de regee-
de handen voor het gelaat en bleef een
lange poos in die houding. Eindelijk
klonk het dof: „Zeg me Hamish, is hij
dood?"
Hamish ging naast zijn vader staan en
sloeg hem een arm om de schouders.
„O, vader, ik wenschte, dat ik u vol
ledig kon inlichten!" riep hij ontroerd.
„Maar het ergste is we weten niet,
of hij dood of levend is een feit, waar
in tevens onze hoop ligt opgesloten."
Daarna ging hij aan het uitleggen
punt voor punt luchtig over de scha
duwkanten heenloopend en de zonplek-
ken breed uitmetend. Doch hij slaagde
er niet in, zijn vader op te beuren. Deze
kon geen hoop koesteren. En in de diepte
van zijn leed, dat zich een uitweg banen
moest, werd hij bijna onbillijk tegen zijn
zoon.
„Mijn jongen, ik had van jou een an
dere behandeling mogen verwachten."
„Vader, ik heb voor mezelf al zooveel
te verduren gehad; ik wist, dat ik de
verantwoording voor hem droeg; doch
waarlijk, bij nauwkeurig zelfonderzoek
heb ik mezelf niets kunnen verwijten.
Ofschoon ik in de kamer was, toen Char
les er uit ging, was ik zoo in eigen ge
dachten verdiept, dat ik er niets van
bemerkt heb. Ik kon trouwens niet weten
dat de schooljongens dien avond wat van
zins waren. Vader, ik zou hem gaarne
ringsmoatregelen Bullen sanctiöneeren, nu
werpen de organisaties der openbaio
schoolmannen zich op de gemeenteraden,
die nog, hoe geschakeerd ook, een link-
sche meerderheid hebben.
Men weet het: de Roode-onderwijzers-
vakvereeniging heeft, wijl zij zich aansloot
bij het Roode Ned. Vakverbond, vanzelf
aanspraak op den steun der Soc.-Dem.
raadsleden en deze geven onvoorwaarde
lijk dien steun, doch ook het minder
naar links georiënteerde Ned. Onderwijl
zers Genootschap kan rekenen op die
voorstanders van 't Openb. Onderwijs die
buiten de rijen staan der S. D. A. P.
Palstaanders voor het 0.0. zijn er in
beide politieke partijen, en deze volgen
trouw de georganiseerde Onderwijzers, al
bomen de meer gematigden langzaam ach
teraan, evenals de landstorm uit Krah-
winkel, die maar hoopte, dat de voorhoede
niet al te snel marcheerde, opdat zij niet
al te zeer achteraan zou sukkelen. Men
gevoelt bij instinct in gevallen, als in de
laatste raadszitting te Middelburg (be
houd van het Vervolgonderwijs; op wacht
geldstelling van een onderwijzeres die
geen lid (meer) was van den Bond van
N. 0.; in-het-huwelijk-treding eener on
derwijzeres, zonder verlof van den ge
meenteraad) aan de orde kwamen, dat er
een stille kracht is, die, al naar het noo-
dig is, de raderen der onderwijslocomo-
tief smeert, of zand op de rails werpt.
"We zullen dus nog wat geduld moe
ten hebben, totdat de Rijkswet op het La
ger onderwijs, die de plaatselijke regelin
gen krachteloos maakt, de belemmeringen,
die nog op den weg naar de bezuiniging
worden gelegd, op onweerstaanbare ma
nier ter zijde schuift.
Wat er waar is van de z.g. neutraliteit
der openb. school, die werkelijk n.og velen
verlokt, kan blijken uit wat dezer dagen te
Utrecht geschiedt.
Een hoofd, die zich, naar men zegt,
vóór zijn benoeming als socialist had uit
gegeven, blijkt nu nationaal-socialist te
zijn. Dit is voor vele ouders van school
gaande kinderen het sein om hun kinde
ren niet naar de openb. school te zen
den, waaraan genoemde nat.-socialist als
hoofd is verbonden. Deze man geeft wèl,
voorzoover hem dat mogelijk is, neutraal
onderwijs, doch hij laat op school het
Wilhelmus zangen, evenwel minder
schoolsch en met wat meer geestdrift. De
voorzitter der Ondercommissie, beweren
de, „dat de school eigenlijk van de S.D.
A.P. is", heeft hem daarover onderhou
den, doch het baat niet: de man blijft nat.-
socialist. Nu staken de soc.-dem. ouders
en weigeren hun kinderen naar school te
zenden. Er komt dus aan het licht dat
de S.D. bezwaren hebben tegen Onderwijs
personeel van bepaalde politieke richting,
hoewel zij altijld de volledige vrijheid van
dit personeel om een bepaalde politieke
kleur te belijden, bepleit hebben, mits na
tuurlijk die politieke kleur de hunne is.
De (lib.) wethouder de Boer zit nü met
de handen in het haar. Men geeft, zoo zegt
hij, op deze wijze der Openb. School een
„knauw". Een schoolhoofd, als het nat.-
soc. hoofd Jumelet, dreigen dat hij met
zijn actie moet ophouden, omdat anders de
school „er aan gaat" en hij zelf ook, gaat
toch volmaakt tegen de z.g.n. neutraliteit
der openbare school in.
Wij, die altijd betoogden, dat neutra
liteit een onding is, krijgen de kroon op
het hoofd. Waarom richt men, zooals de
S.D.A.P. in Limburg deed, geen socialisti
sche scholen op? Omdat het doeltreffender
en gemakkelijker is van de apenbare
school feitelijk een socialistische te maken,
gelijk de Utrechtsche voorzitter der
Ondercommissie reeds waant.
Dat de overheid, ook door haar School
toezicht, nu eens aan dergelijke onwettige
wantoestanden paal en perk stelle!
Vriendschappelijk groetend,
t.t.
METELLÜS.
OORLOGSOPHITSERS.
Onze „N. Pr. Gr. Grt." wijst op het
gevaarlijke drijven van de Soc.-Democra
ten den laatsten tijd.
Er wordt van die zijde niets nagelaten
om in Duitschland een bittere stemming
tegen ons volk te wekken.
„Wij moeten, zegt ons Groningsche or
gaan, van het nationaal-socialisme niets
hebben. Wij staan zijn beginselen met
met mijn leven beschermd hebben!"
„Och, Hamish, ik weet wel, dat je om
het feit zelve geen blaam kan treffen;
als ik daar voor zou hoeven te vreezen,
was ik nimmer afgereisd. Ware ik zelf
thuis geweest, wellicht was het niet an
ders geloopen. Doch je had me direkt van
het ongeval op de hoogte moeten bren
gen! Daar kom ik tegen op. Een heele
maand, en ik word in onwetendheid ge
laten!"
„We deden het met de beste bedoe
lingen. Vader, ik verzeker u, dat geen
steen op zijn plaats is gebleven om hem
op te sporen, levend of dood. U had niet
meer kunnen doen, al was u hals over
kop thuisgekomen; terwijl u nu heel wat
onrust en verdriet bespaard is ebleven."
De heer Channing verzonk in stilzwij
gen. Hamish keek onrustig naar de klok
waarvan de wijzers maar steeds verder
schreden. Eindelijk hield hij het niet
langer uit.
„Moeder moet op de hoogte gebracht
worden, voor Tom thuis komt Het is
misschien beter, dat u dat zelf doet, va
der. Zal ik vragen of ze bij u komt?"
De heer Channing keek zijn zoon aan,
als of hij nauwelijks gehoord had, wat
deze zeide. Van Hamish keek hij naar
de klok. „Goed, laat haar maar komen",
zeide hij eindelijk mat.
Hamish ging naar de kamer zijner
kracht tegen. Maar iemand moet al Bear
dom wezen om in de sociaal-democratie
ieta beters te zien, eek op het si-S ven
handhaving van vrijheid en recht.
Zoolang zij de macht niet heeft pleit zij
voor „democratie". Maar als zij de macht
heeft, deinst zij evenmin als het commu
nisme voor dictatuur en terreur terug.
Hoe dit echter ook zij, de sociaal-demo-
oraten mogen ons voli niet in moeilijk
heden brengen. En dat doen zij door hun
pers en door hun zgn. boycotbeweging.
Als die succes zou hebben, zou het Duit
sehe volk genoopt worden naar de wape
nen te grijpen. Die boycot komt er na
tuurlijk op neer, dat men een volk tracht
uit te hongeren.
Terecht schreef het „Vaderland": als er
geen oorlog komt, behoeft de S.D.A.P.
zich dat niet te verwijten. En komt er een
nieuwe oorlog en Duitschland spaart ons
niet zooals het dit in den vorigen krijg
deed, dan weet men, dat het vooral de
sociaal-democratie is, die ons in deze el
lende sleepte.
En het allerfraaist is nog, dat deze
partij, die door haar haat en angst re
gelrecht naar den oorlog drijft, ook nog
bezig is, om onze weermacht stuk te ma
ken. Hierin staan de Nederlandsche so
ciaal-democraten alleen. Overigens doen
de socialisten allerwege hun best om de
wereld op te jagen tegen het DUitsche volk.
Zij beweren den vrede te begeeren en
doen niets dan ophitsen tot een nieuwen
krijg. Wonderlijke verblinding.
Maar er is een grens. En ons volk mag
er ten slotte de dupe niet van worden."
FRANKRIJKS POLITIEK.
Onder dit kopje schrijft het genoemde
orgaan voorts nog het volgende:
„De Europeesche politiek wordt be-
heerscht door de vrees der Fransehen
voor Duitschland. Die vrees dreef tot het
noodlottig verdrag van Versailles. Die
vrees wil het Duitsehe volk blijvend mach
teloos en weerloos houden.
De nationaal-socialistische beweging
zou in Duitschland nimmer die kracht
hebben gekregen, die zij nu ontwikkelt,
als de Franschen niet heel de wereld
wilden doen draaien om hun belang en
him veiligheid.
Frankrijk wil zelve van top tot teen ge
wapend zijn. Duitschland mag geen leger
en geen verdediging hebben.
De radicale Fransehe staatslieden slui
ten nu zelfs vriendschapsbanden met de
bolsjewisten, om Duitschland te nekken.
Fransehe politiek zit zeer stellig ook
achter de wereldactie van socialisten en
Joden om den wereldhaat tegen de Duit-
schers dag in dag uit te sterken.
Dit nu maakt den politieken toestand
in Europa zeer ernstig.
Men weet, dat wij het optreden van de
nationaal-socialisten tegen de Joden af
keuren. Ook zit er in het nationaal-so
cialisme zeer zeker een gevaar voor den
vrede. Maar wie heeft dit alles veroor
zaakt? De Fransehe politiek.
Het Nederlandsche volk heeft in den
vorigen strijd tusschen Duitschland en
Frankrijk zijn neutraliteit gehandhaafd.
Het kiest ook thans noch voor Frankrijk
noch voor Duitschland partij. Maar het
moet daarom te meer het gevaar beseffen,
dat de socialistische joodsche actie tegen
Duitschland vertegenwoordigt.
Het Duitsehe nationaal-socialisme heeft
onderdrukking tengevolge.
Maar is het Fransehe radicalisme en
de Fransehe vrijmetselarij beter?
Een belijder van den Christus is in
Duitschland thans nog meer vrij dan in
Frankrijk. Wij hebben enkele jaren in
den hreede doen zien, hoezeer de heel en
half socialistische staatslieden in Frank
rijk, die de sterren aan den hemel willen
dooven, de kerk belagen, niet slechts de
Roomsche kerk maar ook de Protestant-
sche kerken.
De Fransehe heerschers zijn waarlijk
niet meer vrijheidslievend dan de DUit
sche leiders van thans.
En er is voor het Nederlandsche volk,
dat de vrijheid mint, waarlijk geen reden
om een soort bijwagen te worden voor de
Fransehe omsingelingspolitiek tegenover
het Duitsehe volk.
Maar de sociaal-democratie is thans
bezig ons in die richting te sturen. Laat
ons goed toezien.
moeder en keerde met haar terug. Doch
hij ging niet met haar naar binnen. Hij
hield de deur voor haar open, en sloot
deze achter haar. Constance kwam, ge
heel van streek, de hal in loopen. Ook
Annabel was daar, terwijl Judith han
denwringend kwam aanloopen, door Sa
rah, om den hoek van de keuken,
nieuwsgierig nagestaard. Sprakeloos
stonden allen in de vestibule, starend
naar de deur, waardoor zooeven mevrouw
Channing was binnengegaan. Wat zou
zich daar thans afspelen?
„Als het Tom maar geweest was",
fluisterde Judith, die de spanning niet
langer kon dragen, „dan zou ze het zich
minder aantrekken, want die zou wel
weer op komen dagen, zoo groot en flink
als hij is!"
Een smartelijke kreet weerklonk. De
deur werd opengerukt, en mevrouw
Channing, bleek en ontdaan, kwam naar
buiten, haar handen tegen de slapen ge
drukt. „Het kan niet waar zijn! Het mag
niet! Hamish, Judith, o, waar is hij?"
Hamish omvatte zacht haar polsen en
voorzichttig noopte hij haar weder bin
nen te gaan. Allen volgden. Er was thans
geen reden meer, zich afzijdig te hou
den. Bijna op hetzelfde oogenblik kwam
de heer Huntley zich aanmelden.
Natuurlijk was de eerste gedachte der
beroofde ouders, dat, als zij thuis waren
De opmerking w gemaakt, dat degenen
die zoo gaarne op de Staten-Generaal
smalen als een veel-pratend. en weinig-
werkend college, dsn laatsten tijd geen
beste dagen beleefden.
In een verrassend vlug tempo zijn sinds
het optreden van het Kabinet-Colijn tal
van wetsontwerpen afgedaan. Zelfs een
zoo ingewikkelde materie als de Omzet
belasting kon in een betrekkelijk kort
tijdsbestek worden afgehandeld. Do de
batten droegen een zakelijk karakter; er
werd niet meer gepraat dan voor een
goede behandeling noodig was.
Ik geef aan de Giaieu-Gelieraai gaarne
de eere die haar in dezen toekomt. Maar
daarnaast mag toch eek worden gewezen
op het feit, dat de vaak gehoorde critiok
volstrekt niet altijd ongegrond was.
En ik geloof dan ook. dat de zoo dui
delijk uitgesproken afkeer van al dat on-
noodig gepraat dat meermalen een sabo
teer end karakter droeg, wel terdege van
invloed geweest is op de gedragingen van
meerdere parlementariërs.
Als we hier nu maar met een blij
vende verbetering te doen hebben!
OPMERKER.
De geheimzinnige moord
in den polder. De onderzoekin
gen van de politie welke te Zaandam ge
houden zijn in verband met den moord in
den Grooten IJpolder, hebben vooralsnog
geen resultaten opgeleverd. Niemand kon
inlichtingen verstrekken over den ge-
'heimzinnigen persoon van Arie. Ook zijn
nog geen berichten binnengekomen van
politiekorpsen in andere plaatsen, aan
wie het signalement per radio is kenbaar
gemaakt.
Winkeljuffrouw verduist-
tert eenige duizenden gul
dens. Toen de heer G. te Maastricht
verschillende achterstallige posten bij
klanten van zijn meubehnagazijn wilde
innen, kwam hij tot de onaangename ont
dekking, dat het meerendeel der gepre
senteerde wissels reeds betaald was. De
winkeljuffrouw B., die sedert jaren de
zaak geheel zelfstandig beheerde, werd
hierover onderhouden en alras bleek, dat
zij de gelden voor zichzelf behouden had.
Het betrof ruim f 5000. Ei was zelfs een
post van ruim f 2000 bij. Juffrouw B. ge
noot het volle vertrouwen van haar pa
troon. Na het aan het licht komen der
malversaties is zij spoorloos verdwenen.
De heer G. heeft aangifte bij de politie
gedaan.
Doodelijk ongeluk na
delandbouwfeestentePur-
merend. Na de landbouwf eesten, gis
teren te Purmerend gehouden, is een ern
stig ongeluk gebeurd.
Op de Westerstraat worden ieder jaar
na deze feesten 's avonds volksfeesten ge
houden. Deze festiviteiten trekken altijd
zeer veel publiek, ook van buiten deze
gemeente. Na afloop gisteravond heeft
men het touw, dat ter afscheiding dwars
lover de Westerstraatj was gespannen,
niet verwijderd. Men plaatste op ongeveer
10 M. afstand een bord met het opschrift:
„Verboden rijweg" benevens een lantaarn
met rood licht.
'Gisternacht te ongeveer 2 uur reed een
jongeman van omstreeks 21 jaar, D. M.,
geheeten, uit de Purmer met zijn motor
fiets' met flinke vaart tegen het touw. Hij
werd door het touw aan de borst geraakt
en ongeveer 6 M. weggeslingerd. Met een
ernstige schedelbreuk werd de jongeman
opgenomen en naar het gemeentezieken
huis te Purmerend vervoerd. Bij aan
komst bleek hij reeds te zijn overleden.
Het drama te Muiden. De
burgemeester van Muli'den, de heer J. L.
geweest, Charley gevonden zou zijn.
Mevrouw Channing sloot zich rondweg
bij het verwijt van haar echtvriend aan,
dan men haar in onwetendheid had ge
laten.
„Maar mijn beste mevrouw, dat zou
u Hamish niet moeten verwijten, doch
mij" onderbrak de heer Huntley. „Als
Hamish zijn intentie gevolgd had, dan
had hij Arthur per eerste gelegenheid
naar u toegezonden. Ik was het, die voor
stelde om u niets te berichten; en ik heb
Hamish, die reeds zijn besluit had geno
men, tot mijn inzicht overgehaald. En
nu nóg ben ik overtuigd, dat u, als alles
wat in uw hart bezonken zal zijn en het
oordeel zuiverder wordt, dat u dan de
eerste zult zijn, om te erkennen, dat het
zoo de beste, de verstandigste en meest
wenschelijke oplossing was."
„Maar er zijn zooveel dingen, die al
leen een vader en moeder in zoo'n geval
hadden kunnen bedenken 1" fluisterde me
vrouw Channing met betraande oogen.
„U had niets kunnen opperen wat niet
door ons ondernomen is", zeide de heer
Huntley met overtuiging. „Geloof me,
beste mevrouw! We hebben zoovele goe
de raadgevers gehad. Butterby heeft het
onderzoek geleid."
(Wordt vervolgd.)
