DE ZEEUW
I
E
TWEEDE BLAD,
Wat er deze week voorviel
HET ADRES
A. WILKING
Binnenland.
pelftedzctandschefi^^
een steedis sterkere bewapening gespro
ken.
Brieven uit Middelburg,
gaan „De Standaard" er nog op, dat elke
I DOOS 20 CT.-TUBE 55 EN 60 CT. 1
(Wordt vervolgd.)
VAN
ZATERDAG 16 SEPT. 1933, Nr 290.
Nog versdh in 'het geheugen ligt de in
drukwekkende wijze, waarop vorigen
Zaterdag de Koninklijke familie te Am
sterdam door tienduizenden Nederlanders
uit alle provinciën is gehuldigd. De band
tusschen vol'k en Vorstenhuis i® er
zeker weer nauwer door aangehaald.
Deze week was er echter geen tijd om
te feesten. Ministers en volksvertegen
woordiging moesten hard aan het werk.
De Tweede Kamer had nog een zware
agenda af te werken, vóór vandaag de
zittingsperiode kon worden afgesloten.
Nog enkele dagen en we 'hooren weer de
stem van H. M. de Koningin door de
radio, maar nu om de troonrede op den
derden Septeonher-Dinsdag uit te spre
ken. Uit de troonrede en nog meer uit de
miljoenen-nota zullen we wel te weten
komen, op welke wijze de regeexing denkt
te komen tot een sluitende begrooting.
Dat daartoe harde maatregelen geno
men zullen moeten worden, daarvan weten
we al iets. Denk slechts aan een nieuwe
salarisvermindering voor het rijksperso
neel. Ook loopen er geruchten over een
crisis'heffing op oliën, vetten en suiker.
De deze week door de Tweede Kamer aan
genomen omzetbelasting zal ook vele mil
joenen in het laadje moeten brengen,
waardoor het leven echter weer iets duur
der zal wordten. Dezelfde tendenz heeft
ook de aar dapp eist eunregeüinig, die dezer
dagen in werking trad, en die nog niet
kan bogen op een hartelijke ontvangst.
Duurdere levensmiddelen, 'hoogere belas
tingen en lagere loonen en steunbedra
gen, inderdaad, we gaan een voor velen
bange tijd tegemoet.
Ook da buitenlandsc'he gebeurtenissen
bieden helaas geen blij perspectief. Het
fascisme, dat reeds in enkele landen met
ijzeren vuist regeert, de vrije meenings-
uiiting knevelt en de minderheden op
schandelijke wijze onderdrukt, poogt zich
ook in ons land allerwegen uit te
breiden. Het gewroet der Nazi's in Oos
tenrijk is voldoende bekend. Ook de Bal-
tische landen laat men niet met rust en
in Letland is de toestand zelf© gevaarlijk;
vooral, omdat de regeering zoo geheel
anders dan in Oostenrijk een slappe
houding aanneemt. De Zwitsersohe regee-
riug daarentegen heeft onomwonden uit
gesproken, dat ze van het fascisme aller
minst gediend is.
Inmiddels maakt de Volkenbond zich
weer gereed om te vergaderen en tracht
men ook weer ontwapeningsbesprelkingen
voor te bereidenterwijl men (zich
allerwegen inspant om die bewapening op
te voeren.
Voor allen, die nog ©enige verwachting
van de komende conferentie mochten
koesteren, moet de lezing van Engelsehe
bladen wel een ontgoocheling zijn. Deze
toch geven duidelijk genoeg en absoluut
onomwonden te kennen, dat zij alle hoop
hebben laten varen.
Wel heel ernstig is het gevaar in het
Oosten. Terwijl men in het Westen
nog steeds 'druk over ontwapening praat,
wordt in het Oosten over niets luider 'dan
Ingezonden Mededeeling.
voor Manufacturen.
Dames- en Klnderconfectle
Tapijten - Gordijnen
Bedden Ledikanten en
aanverwante artikelen is
GOES
HULST
FEUILLETON
Vrij naar het Engelseh.
141) _o—
En met groote schreden ging Roland de
waardige juffrouw voorbij, de tweede trap
op, en de slaapkamer binnen, zonder de
gebruikelijke ceremonie van eerst te klop
pen. De arme Jenkins die uit brokstukken
van het gesprek had begrepen, wie er in
aantocht was, zat met groote oogen te
kijken, wat Roland Yorke toch wel te ver
tellen kon hebben.
„Ik ga er vandoor, Jenkins," zeide Ro
land, op den zieke toetredend en zich met
zijn lange gestalte tot hem overbuigend.
„En ik wilde toch niet heengaan, zonder
je nog even de hand te drukken."
„Er van door? waarheen, meneer?"
vroeg de zieke, die zich niet meer ver
baasd kon toonen, wanneer men hem mid
den in den nacht gewekt had.
„Naar Port Natal. Ik ben het hier door
en door zat, en daarom verdwijn ik." Jen
kins was met stomheid geslagen. Het
eerst van alles dacht hij natuurlijk aan
bet ongemak, dat zijn patroon van Ro
lands vertrek moest ondervinden, tenzij
Voorloopig, tot 1936, bestaan er ver
dragen welke een onbeperkte uitbreiding
der vloten verhinderen. Maar binnen het
kader dier verdragen gaat men reeds tot
de uiterste grenzen, van hetgeen nog ge
oorloofd kan zijn. Japan en de Vereenig-
de Staten zijn 'daarmede reeds druk be
zig. En in Engeland wordt een verwoede
propaganda gesmaakt, om eveneens de
vloot zoo sterk mogelijk te maken.
Groote gevaren 'dreigen uit het verre
Oosten, En Europa ligt door onderlinge
verdeeldheid uiteengeslagen, Het heeft
zichzelf verzwakt.
CLXXVIH.
Amice,
Al het geroep van sommige afdeelin-
gen der S. iD. A. P. om den politieken
dood van Mr Jan Duys, al de uitbarstin
gen van verontwaardiging over zijn bro
chure: „Ter oriënteering", zijn, nadat de
schrijver had verklaard, dat hij beter ge
daan had zijn stem niet zoo zeer te ver
heffen, doch overigens zijn beweringen
vol te houden, verdwenen als een mor
genwolk.
In vroeger dagen zou de Partij niet zoo
spoedig tevreden gesteld zijn. Doch in den
laatsten tijd staan de zaken anders. Vele
Igden der S. D'. A. P. zijn het in den grond
huns harten met Mr Duys eens. Het ver
zet tegen salarisherzieningen is nog wel
niet verdwenen, doch het is grootendeels
gebroken, tenzij de voorgestelde loonsver
laging wat al te kras is. De heer Michels,
het sociaal-democratisch lid van Gedep.
Staten van Noord-Holland, schrijft in „De
Gemeente", orgaan van de Vereeniging
van Soc. Dem. Gemeenteraadsleden van
29 Juli 1.1., sprekende van de gemeentelijke
autonomie: „dat gemeentelijke zelfstan
digheid tot grondslag en voorwaardo
heeft: financieele onafhankelijkheid", m.
a.w. men kan alleen een beroep doen op de
bestendiging der gemeentelijke autonomie,
als de gemeenteraad alle voor het finan
cieel belang der gemeente noodige maat
regelen zelf heeft genomen. Dit is, zegt
hij, niet alleen het recht, doch ook de
plicht van den gemeenteraad. En die
plicht moge niet altijd aangenaam zijn,
toch is er geen reden zich eraan te ont
trekken.
Hier verneemt men de stem van het lid
van Gedep. Staten, die heeft weerklonken
in de vergaderingen b.v. van de Colleges
van B. en W. en van de gemeenteraden
van Amsterdam en Zaandam, waar zij
in koor met de stemmen der overige leden
van Gedep. Staten van Noord-Holland
niet heeft nagelaten indruk uit de oefenen
en het verzet van sociaal-democratische
raadsleden murw te maken.
Ook het starre Marxisme zakt ineen.
Het raakt hoe langer hoe meer „in het
slop". Zelfs sociaal democraten toonen
zich onvoldaan over de Marxistische leer
stellingen. Vroeger werden deze be
schouwd als dogmatische axioma's, doch
die tijd is lang voorbij. De theorie, dat
onder kapitalistisch bewind de rijken hoe
langer hoe rijker, de armen hoe langer
hoe armer worden, is verlaten. D'e steeds
ruimer wordende omstandigheden der ar
beidende klassen zijn daarmede in flagran-
ten strijd. Zelfs „Het Volk" en de „So
ciaal-Democraat" nemen geregeld arti
kelen op, waarin wordt aangetoond, dat
de Marxistische leerstellingen niet meer
kunnen worden gehandhaafd en de partij
dus nieuwe banen moet inslaan.
Zelfs de laatste vergadering van het
Partijbestuur der S. D. A. P. nam be
sluiten in die richting. Een der leden van
het partijbestuur, Dr Banning, schreef 'n
principieele critiek op het Marxisme on
der den titel: „Marx en Verde r".
Ook de partijledder Ir Albarda, deed
een artikel opnemen in „De Socialistische
Gids", waarin hij eenige socialistische
voormannen opnoemt, die groote bezwa
ren hebben tegen leerstellingen van Marx
en toch goede socialisten zijn gebleven. Hij
eindigt met te zeggen, dat de S. D. A. P.
geen 'kerkgenootschap is, waarin onvoor
waardelijke aanvaarding van bepaalde
dogma's wordt geëischt.
Het blijkt dus meer en meer, dat de
S. D'. A. P. van zijn Marxistisch voetstuk
afglijdt. Dezer dagen wees ons hoofdor-
hij er op voorbereid was geweest. „Dat
is al heel plotseling, meneerl" bracht hij
eindelijk moeilijk uit. „En wie is uw
plaatsvervanger op kantoor, als ik vragen
mag, meneer?"
„Die is er niet" grinnikte Roland te
vreden. „Dan kan Galloway ook eindelijk
eens leeren wat werken is. Gistermorgen
vertelde ik hem, dat ik heenging, en toen
verkoos hij me niet te gelooven en lachte
me uit. En gisterenavond had hij wel een
lijst van zestig dingen voor me klaar, die
ik vandaag moest afdoen; boodschapjes,
briefjes schrijven, op het kantoor passen,
jawel toe maarl "Wat een catastrophe
zal dat geven, als hij straks tot de ont
dekking komt, dat hij nu alles zelf kan
opknappen."
Jenkins deed niet anders, dan ontzet
voor zich uitstaren, spreken was hem on
mogelijk. Roland ging voort:
„Ik ben er zoo juist even geweest, om
een boodschap achter te laten voor mijn
wegblijven, met mijn complimenten. Hij
zal wel groen en paars worden van boos
heid, als hij gaat merken, dat het geen
flauwe smoesjes, maar ernst was. Ben jij
al wat beter, Jenkins?"
De laatste vraag was op heel anderen
toon gesproken, een toon, die van Roland
zelden gehoord werd en waarin zachtheid
en ontroering klonken. Hij had Jenkins
namelijk nog nimmer zoo bleek gezien, als
slag aan het Marxisme toegebracht, een
slag aan het Socialisme beduidt en dat:
„hetMarxismein 'het slop"
hetzelfde is als: „het Sooialisme
in het slo p".
Nog fnuikender voor de tegenwoordige
beteekenis van het Socialisme i®, dat haar
voormannen de teugels moeten overgeven
aan de massa, aan de gewone leden der
federatie, zooals b.v. in de hoofdstad Am
sterdam en Zaandam. Menschen, die al
tijd het vertrouwen der partij genoten
hebben en altijd de leiding in handen
hadden, moesten wijken voor het besluit
van de gewone partijvergadering en hun
invloed resp. in het Dagelijksch Bestuur
van Amsterdam en Zaandam opgeven.
In Middelburg is dit nog niet het geval
en mag de heer Onderdijk nog wethouder
blijven, doch, ala wij goed zijn ingelicht,
kookt en borrelt het in de afdeeling Mid
delburg der S. D. A. P. ook nog al eens
en moet bier ook met alle beleid, handig
heid en taktiek worden gemanoeuvreerd,
teneinde al het scheepsvolk in de goede
luim te houden. Het laat zich aanzien,
dat bij de a.s. behandeling der gemeen-
tebegrooting en van allerlei voorstellen,
die daarmee samenhangen, alle krachten
zullen moeten worden ingespannen ten
einde de gewenschte eenheid te bewaren.
Daarbij zullen minder principieel ver
schillende inzichten in de leer van het
Marxisme, dan wel gewone, alledaagsche
onderwerpen, aanleiding zijn, dat er
scheuren en gapingen komen in het soci
aal-democratisch gebouw, die men in de
Gouden Poorte moeite zal hebben om aan
te smeren en dicht te maken.
En waar ten slotte de stemming in de
rijen van de Partij en Vakbeweging da
lende is en critiek allerwege wordt ge
hoord, terwijl ook in het buitenland de
Soc. Partijen met onmacht zijn geslagen
of, zooals in Frankrijk, onderling zeer
sterk zijn verdeeld, is het zaak de Inter
nationale, zoo men die al aantreft, pia
nissimo te zingen en den Socialisten-
marsch zoo onhoorbaar mogelijk te bla
zen. Immers de S. D. A. P. kan zeggen:
„Wij dalen, dalenn, dalennni"
Vriendschappelijk groetend,
t. t.
METELLUS.
Belgisch bezoek aan ons land.
Gisterochtend zijn: te 's-Gravebhage
aangekomen de bestuursleden van de
Kon. Antwerpsc'he Automobielclub, die
een bezoek aan ons land brengen, inzon
derheid Voor de bezichtiging van de Zui
derzeewerken en den mooien verkeersweg
over den afsluitdijk van het Meer Flevo.
Deze rei®' is het gevolg van 'het bezoek,
dat het bestuur van de Kon. Ned. Auto
mobiel Club onlang® aan de tunnelwer-
ken te Antwerpen beeft gebracht.
Het Belgische gezelschap is op het
secretariaat der K.N.A.G. ontvangen door
den voorzitter, Ir E. L. C. Schift, en den
secretaris Mr B. Bh. baron van Harimx-
ma time Slooten. Na bezichtiging van de
inrichting van het secretariat,tsgebouw en
nadat de ikoffie was geserveerd, zijn de
'bezoekers, vergezeld van de bestuurs
leden der K.N.A.C., naar Amsterdam
vertrokken, waar in den namiddag een
intieme bijeenkomst plaats had in het K.
N.A.G.-clublokaal, dat, zooals men weet,
in het Amstelhotel is gevestigd.
Vandaag wordt onder deskundige lei
ding een bezoek gebracht aan de Zuider
zeewerken.
Verzuim op werkverschaffingen wegens
kermis.
De rijksinspecteur voor de werkver
schaffing te Oss heeft aan de gemeente
besturen in zijn ressort medegedeeld, dat
er tot nu toe geen bezwaar werd gemaakt
tegen het toestaan van één dag verzuim
in de Ikermisweek aan de 'bij de werkver
schaffingen tewerkgestelde arbeiders.
Voor dien dag ontvingen zij dan geen
loon.
Namens den minister van sociale zaken
wordt thans medegedeeld, dat deze een
dergelijke regeling niet wenscht te besten
digen.
E'en tewerkgestelde een gesteunde
dus dient het met zooveel moeite bij-
op dat oogenblik.
„In deze wereld is er geen beterschap
meer weggelegd voor me, meneer."
„Kom, kom, Jenkins, niet zoo somher.
Zie zoo, geef me je hand maar, kerel,
en het beste hoor. Je bent de eenige, wien
ik goeden dag heb gezegd, wil je dat wel
gelooven? We hebben het samen ook altijd
best kunnen vinden, en ik moet eerlijk be
kennen, dat je heel wat voor mij, lastig
potnat, hebt over' gehad en verdragen.
Dat zal ik niet vergeten, Jenkins. Nu
kerel, houd je goed en nogmaals het beste
hoor!
„God zegen u, meneer Rolandl God
zegene u, waar u ook gaat!"
Doch Roland was de boventrap reeds
afgestormd. Juffrouw Jenkins stond nog
op dezelfde plek aan de kamerdeur.
„Vaarwel," zeide hij in het voorbijgaan.
„Ziet u wel dat ik zelfs geen tijd gehad
zou hebben, om u te verslinden? Wat is
dat voor een ding, dat u op uw hoofd
hebt, juffrouw Jenkins. Als u dat aan
staanden Zondag op den kerkgang draagt,
wordt u de sensatie van het seizoen, wat
ik u voorspel!"
Weg was hij naar het station. De eer
ste, die hij daar ontmoette, was Hamish
Ghanning, die juist een perronkaart kocht
om een vriend uitgeleide te doen. De
tweede was zijn moeder, lady Augusta.
„Hamish," riep de wereldreiziger, ter-
De Delftsche beeldhouwer H. J. Etienne
heeft eigener beweging het hierboven
staande beeld van Karei V op jeugdigen
leeftijd gemaakt, bestemd voor den laat
sten nis in den choertoren van het Raad
huis te Middelburg. Een gipsafgietsel op
ware grootte van dit beeld is dezer dagen
in den nis geplaatst en de Rijksmonu-
mentencommissie heeft het daar toen in
oogenschouw genomen. Naar verluidt kon
zij zich er zeer wel mede vereenigen.
eengebrachte overheidsgeld niet te beste
den op een [kermis. Kan hij zich 'dit wel
veroorloven en bovendien één dag inkom
sten missen, dan zou dit bewijzen, dat zijn
inkomsten uit de werkverschaffing te
hoog zijn.
In verhand hiermede heeft de minis
ter bepaald, dat de tewerkgestelden voort
aan tijdens de kermisweek niet meer mo
gen verzuimen. Zij', die van de werkver
schaffing wegblijven, moeten worden ge
schorst. Hun namen dienen aan den rijks
inspecteur te worden opgegeven, opdat
verdere maatregelen kunnen worden ge
nomen voor de bepaling van den duur
der uitsluiting door den minister.
Geen reductie op de Radio-distributie.
De Bossche Gemeenteraad had beslo
ten aan gesteunden en tewerkgestelden in
de werkverschaffing, een reductie van f 1
per maand op het tarief der radio-distri
butie 'toe te staan. In afwijking met zijn
ambtsvoorganger 'heeft de minister van
Binnen!. Zaken daartegen bezwaar ge
maakt, omdat door 'dit besluit 'de steun-
uitfceeringen indirect worden verhoogd,
wat niet incidenteel kan worden toege
staan. B. en W. stellen daarom voor het
genomen besluit in te trekken.
De werkloosheid?te Eindhoven.
Als verheugend verschijnsel valt te
meiden, dat de werkloosheid te Eindho
ven blijft afnemen, zoodat bet getal offi
cieel ingesdhreven geheel werHoozen in
de afgeloopen week weer met ruim 100
gedaald is en nu 22 pet. minder bedraagt,
dan het maximum getal dat bereikt is
geweest.
wijl hij zij:n kaartje kocht, „zeg tegen Ar
thur, dat het me spijt, dat ik hem niet
meer goedendag kon zeggen. Doch ik zal
hem schrijven uit Londen."
„Roland," en Hamish's stem klonk
veel ernstiger dan men van hem gewoon
was „het is een dol avontuur, waar
je op uit bent."
„Dat is het niet, oude jongen; begin
je nu ook al te preeken? En al mocht het
misloopen, dan is Carrick er immers al
tijd nog, om me weer op de been te hel
pen? Ik verzeker je, Hamish, dat er hon
derd en een redenen zijn, waarom ik dit
gat verlaten wil."
„Is die handkoffer al je bagage?"
„Alles wat ik van hier meeneem, ten
minste. De rest wordt mij nagezonden.
Want als ik veel drukte had gemaakt, had
ik Hopper misschien nog op mijn hals ge
kregen. D'aarom heb ik niemand goeden
dag gezegd, behalve Jenkins."
Natuurlijk zou het nimmer in Rolands
hoofd zijn opgekomen, om anders te rei
zen dan per eerste-klas gelegenheid. En
het geviel zoo, dat hij een leege coupé
trof, zoodat Hamish, die zijn vriend al
uitgeleide had gedaan, rustig met hem
aan het portier kon praten. Doch plotse
ling hoorden ze hevige snikgeluiden en
zuchten, die snel nader kwamen en voor
dat Hamish tijd had zich uit de portier
opening te werken om te zien, wat er
Over de door de Regeering getroffen
steunmaatregelen voor diverse bedrijven
hoort men bijna niet andera dan klaag
tonen.
Geklaagd wordt over de velerlei ambte-
tenlijke bemoeiingen, den administratie
ven rompslomp, de hooge kosten en de
vaak betrekkelijk geringe resultaten.
Ik wil aannemen, dat de klagers voor
een goed deel gelijk hebben. Maar ik
merk tegelijkertijd op, dat het wel niet
gemakkelijk zal zijn, meer bevredigend®
resultaten te bereiken.
Als de overheid zij 't das bij1 wijze van
noodmaatregel dingen gaat uoen, uie fei
telijk niet tot haar taak behooren, dan
moet bet wol misloopen.
De Regeering ma g naar A.=R. begin
sel niet alles, maar zij: k a n ook niet alles.
Daarom moeten we voorzichtig zijn en
niet al hard roepen om ingrijpen van de
Overheid. En als zij de helpende hand
uitsteekt, laten we dan in elk geval ge
matigd zijn in onze critiek.
Er zijn menschen men kan ze vin
den aan de stamtafels, bij den barbier, op
de bruggen en achter de kachel, die pre
cies weten hoe alles moet. Maar ook hier
is het geslacht der lange messendragers
zonder koksroutine sterk vertegenwoor
digd.
OPMERKER.
CHRISTELIJKE WERKGEVERS-
VEREENIGING.
Dr E. J. Beumer over „Dwang of
Vrijheid".
In de deze week gehouden algemeene
vergadering van de Christelijke Werk-
geversvereeniging heeft Dr E. J. Beumer
oud-lid van de Tweede Kamer, gerefe
reerd over bovengenoemd onderwerp.
Spr. ving aan met de opmerking, dat
te spreken over de crisis de bekoring
mist van het nieuwe. De literatuur vormt
een eerbiedwaardige bibliotheek, althans
wat den omvang betreft. Na eerst in het
kort het na den wereldoorlog geheel ver
anderde wereldaspect te hebben getee-
kend, wees spr. er op, dat de helft van
de bevolking der aarde is uitgesloten van
het goederenverkeer, dat is van de
wereldconsumptie. De regelmatige gang
van den wereldhandel is geschokt en
het verdrag van Versailles staat daar
naar Aalberse's woord, als een monument
van menschelijk onverstand, naar spr.
nader illustreerde.
Dit verdrag moest en moet tot groote
moeilijkheden aanleiding geven. De
hartstochten gaven te Versailles den
toon aan en de gevolgen zijn nog erger
dan die van den wereldoorlog. De groote
staten verspillen schatten van energie en
scherpzinnigheid om dan de schuld der
mislukking op anderen te werpen. Zoo
is het wereldbeeld naar de daaruit voort
vloeiende economische wanorde, een
troosteloos beeld.
Nederland, dat aan den oorlog geen
schuld heeft, heeft de gevolgen der cri
sis rijkelijk ondervonden en ondervindt
die nog, naar spr. met cijfers illustreerde.
Nu moeten we wel in het oog houden,
dat de staat niet alles mag en maar
weinig kan tegen de crisis. Het is nood
zakelijk dit te zeggen tegenover veler
demagogie en opruiïng.
In critiek zij men voorzichtig. Onze
roeping is de regeering in haar zware
taak te steunen, gelijk we dat ook deden
in de jaren 19141918. Het is eisch van
Chr. beginsel. Gelijk Posthuma in die
jaren, zoo is Minister Verschuur thans
met toewijding bezig om de gevolgen
der crisis het hoofd te bieden. Spr. noem
de in dit verband tal van wetsontwer
pen, die tot wet verheven werden, die
bedoelen de gevolgen der crisis te tempe
ren en die aan de regeering groote be
voegdheden geven. Bevoegdheden, die
haar kunnen doen optreden buiten toe-
gaande was, werd hij door een stevige
hand zonder plichtplegingen achteruit ge
trokken en daar stond hijgend, ademloos,
in tranen, weeklagend, dat ze haar lie
ven zoon nooit zou terugzien lady Au
gusta.
"Wat mocht wel de oorzaak zijn, dat ze
zich in dergelijken toestand in het open
baar vertoonde? De kwestie was deze.
Den voorgaanden dag had Roland op
nieuw een onderhoud met zijn moeder ge
had, en hij had haar de heerlijkheden van
Port Natal in zoo levendige kleuren voor-
geschilderd, dat zij er bijha over ging den
ken, of ze Roland maar niet naar het be
loofde land zou vergezellen! Daarna vroeg
ze hem, wanneer hij dacht te vertrekken.
„O," antwoordde Roland losjes, „in den
loop van deze of de volgende week". In
werkelijkheid had hij' zich voorgenomen,
reeds den volgenden morgen af te reizen,
voor zijn moeder al op was. Het was geen
verkeerd motief, dat hem leidde. Hij: wist
hoe mevrouw Yorke zich van streek
maakte, als het een afscheid gold; de he
vige, schoon kortstondige smart, waaraan
z" zich overgaf. Het vertrek van zijn
broer George had hem in deze wel iets
geleerd en daarom had hij1 zich voorgeno
men, in stilte heen te gaan.
