DEZEEDW
ONDER VALSCHE VERDENKING
Uit de Provincie.
2oekHchtjesa
Transpireerende Voeten,
TWEEDE BLAD.
Wat er deze week voorviel
HET ADRES
A. W1LKING
FEU I LLETON
Brfeven uit Middelburg.
Ik vind uitingen als deze, uitingen van
een primair reageerende psyche, altijd in
teressant; maar de ervaring leert, dat je
er geen huizen op kunt bouwenl"
LET OP DENEMARKEN.
In den laatsten tijd schrijft de sociali3-
tigshe arbeiderspers merkwaardig weinig
ever Denemarken, waar „partijgenoot''
Btauning de leiding der regeering heeii
en als Minister van Oorlog fungeert.
lie iribuae verklaart dit stilzwijgen
aldus;
„lie eerste groote aanval was op de
recuten der arbeiders op het stakings
recht. In den zomer kondigden de onder
nemers een loonsverlaging van 20 pet.
aan. De reformistische bonzen weigerden,
den strijd hiertegen te organiseeren, om
dat: „de arbeiders in den tegenwoordigen
voor de maatschappij zoo zwaren crisis
tijd, moeten meewerken tot het behoud
van den economischen vrede."
„Onder den druk van de arbeidersmas
sa s werden de reformisten eenter ge
dwongen, althans den schijn te redden,
en ze begonnen onderhandelingen met de
reactionaire boerenpartij en met de fa
brikanten.
„Jtiet resultaat van deze onderhandelin
gen was een overeenkomst, waarin de
soc.-dem. regeering zich verplichtte, de
valuta te deprecieeren, om een liquidi
teitsfonds van üOO millioen kronen op te
brengen voor steun aan de financiën, om
alle collectieve contracten tot 1 Februari
bindend te maken en alle stakingen tot
dien tijd te verbiedenl
„In geen enkel land, zelfs niet in het
Eascistisch Italië en in Duitschland, heeft
de bourgeoisie het gewaagd, het stakings
recht van de arbeiders op deze manier
eenvoudig weg te stelen!
Wat was het gevolg? Door de valuta
daling is een loonsverlaging van meer
dan 30 pet. doorgevoerd. Door verscherp
te rationalisatie, door verhoogiug dei
prijzen, door verslechtering van het stuk
loon, hebben de ondernemers hun aan
vallen op de arbeidersklasse toch doorge
voerd. Maar volgens de wet van 28 Jan.
1933 is den arbeiders het stakingsrecht
ontnomen, en is de strijd der arbeiders
oneindig bemoeilijkt.
„Dit was de bourgeoisie echter niet ge
noeg. Ze verlangde scherpere maatrege
len; en de socialisten in en buiten de
regeering haastten zich de kapitalis
ten te verzekeren, dat het niet noodig
was de hulp der fascisten in te roepen:
„de socialisten met hun aanhang onder
de arbeiders konden het beter"!"
Wij laten, zegt „Patrimonium", de in
kle e d i n g natuurlijk voor rekening van
het communistische blad. De feiten,
die hier vermeld worden, zijn juist. Er is
een verbod van staking en uitsluiting in
Denemarken. De inflatie beteekent een
groote loonsverlaging.
Ook een land als Denemarken ontkom!
niet aan de noodzakelijkheid om zich aan
te passen aan de gewijzigde economische
toestanden en verhoudingen. De inflatie
was, na het gebeurde met het Engelsche
pond, moeilijk tegen te houden.
Wij critiseeren de regeering-Stauning
om deze reden dan ook niet.
Wel critiseeren wij het optreden van
de Nederlandsche Sociaal-Demo
craten, die hier te lande alle mogelijke
aanpassingsmaatregelen bestrijden en de
arbeiders op een dwaalspoor brengen.
Morgenland-Zending.
Het Zeeuwsche Comité voor Armenië
en Philadelphia zal a.s. Woensdag te
Goes zijn jaarvergadering houden. In de
morgenvergadering komen huishoudelijke
zaken aan de orde.
In de middagvergadering hoopt Dr
Berron te Graffenstaden bij Straatsburg,
directeur der Morgenlandzending te spre
ken over: „Indrukken van mijn reis naar
de Armeniërs in Syrië in Maart en April
van dit jaar". De heer G. L. Baron van
Boetzelaar te Bilthoven, voorzitter van
het Ned. Comité zal een slotwoord spre
ken.
Het belooft dus een belangrijke verga
dering te worden.
Men zegt wel, dat wij staaa op ca
schouders van het voorgeslacht.
Maar i s het ook zoo? i
Zooeven las ik het bericht betreffende
het overlijden "2™ den heer R. Huizinga,
oud-directeur van de Kweekschool met
den Bijbel te Groningen. Evenals de hes;'
Wjrtz behoorde bij tot- hsó. Hoere
slacbt van de voortrekkers op het. gebied
van het Christelijk onderwijs. Ën 'daar
niet alleen.
Mannen waren dat! Ondanks een pri
mitieve opleiding als jongens van 14
jaar stonden ze al voor een klas, zoo
groot als men ze thans niet meer kent
wisten ze toch een positie te bereiken,
waardoor hun naam in heel de onder
wijswereld met eere wordt genoemd.
Wat een inspanning moet dat gekost
hebben!
Temeer omdat ze zich niet tot het on
derwijs beperkten! In het kerkelijke en
politieke leven namen ze mee een voor
aanstaande plaats in. De uitdrukking:
„geen tijd" kwam in hun woordenboek
niet voor.
Op de schouders van dit kloek en
vroom geslacht te klimmen is niet ge
makkelijk.
Het behoeft ook niet.
Als er bij ons maar is dezelfde liefde,
hetzelfde geloof, dezelfde trouw, waar
door deze mannen tot zoo groote dingen
in staat werden gesteld.
OPMERKER.
Handen en Oksels behandele men met
Purolpoeder. Dit is het meest afdoende
middel In bussen van 45 en 60 ct.
Alleen bij Apoth. en Drogisten.
Voor nadere bijzonderheden verwijzen
wij naar de in dit nummer voorkomende
advertentie.
Fort Rammekens. De Minister
van O., K. en W. brengt ter algemeene
kennis, dat 't voormalige fort Ramme
kens, onder Ritthem, van 1 April tot 30
Juni gesloten zal zijn voor het publiek,
met uitzondering van hen, die een kaart
kunnen toonen, afgegeven door of na
mens den directeur van het Rijksbureau
voor de monumentenzorg te 's-Graven-
hage of den burgemeester van Ritthem.
Zoodanige kaart is uitsluitend geldig
voor den oorspronkelijken houder en
alleen tusschen negen uur des voormid
dags en één uur vóór zonsondergang.
Wegenverbetering op het
eiland Tholen. Het schijnt thans
op het eiland Tholen ernst te worden om
in den desolaten toestand waarin de
wegen, uitgezonderd de rijksstraatweg,
verkeeren, verbetering te brengen.
Het wegdek van den weg van Tholen
naar Oud-Vossemeer zal afdoende her
steld en verbreed worden. De geraamde
kosten zijn f112.000.
Ook het slechtste gedeelte van den weg
van Sint Annaland naar Oud-Vossemeer
zal over een lengte van 2% K.M. be
straat worden, terwijl een zeer gevaar
lijke bocht verwijderd zal worden. De
geraamde kosten hiervoor bedragen even
eens 112.000.
Daar de betrokken gemeenten, n.l. Tho
len, Oud-Vossemeer en Sint-Annaland in
deze verbeteringen objecten van werk
verschaffing zien, hebben zij besloten om
aan de betrokken Waterschappen een
jaarlijksche subsidie toe te kennen. Uit
het Provinciale wegenfonds wordt 75 pet.
vergoed.
De plannen voor een nieuwen weg van
Scherpenisse naar Stavenisse liggen
reeds geruimen tijd gereed. De afdoende
verbetering van dezen, op verscheiden
plaatsen veel te smallen weg, is ge
raamd op ongeveer f 300.000.
Voor deze verbetering hadden de be
trokken gemeenten ook hun financiëele
medewerking toegezegd. Het waterschap
van St.-Maartensdijk, dat het allergroot
ste gedeelte van genoemden weg in on
derhoud heeft, wenschte echter nog niet
tot uitvoering over te gaan.
VAN
ZATERDAG 10 JUNI 1933, Nr 212
De besprekingen in de vergadering van
de afd. Zeeland van Nederlandsche ge
meenten, gisteren te Goes gehouden, wa
ren wel een duidelijke illustratie van de
moeilijkheden, waarvoor de gemeentebe
sturen zich den laatsten tijd gesteld zien.
Het bleek wel, dat de bestrijding der werk
loosheid een der lastigste vraagstukken
is, waarmee ook de plattelandsgemeenten
hebben te worstelen. Maar ook is duidelijk
geworden, dat aan een vlotte en billijke
behandeling dezer zaak door het betrok
ken departement veel ontbreekt. Het heeft
er alles van, dat de grootste schreeuwers
het eerst worden geholpen. En dit is een
systeem, dat de Overheid zeker niet mag
toepassen.
De Pinksterdagen hebben, velen eens
voor een oogenblik de zorgen doen verge
ten. Dank zij het schitterende weer is er
door ontelbaar velen genoten van zon en
water, bosch en strand.
Maar helaas kwamen al weer spoedig de
nationale en internationale problemen be
slag op ons leggen.
Laten we, wat de buitenlandsche ge
beurtenissen betreft, maar beginnen met
de mooiste, n.l. de totstandkoming van
het verdrag van vier. Eindelijk is het dan
toch zoover gekomen en Woensdagavond
konden de vertegenwoordigers van Italië,
Duitschland, Frankrijk en Engeland hun
paraaf onder het document zetten, waar
over den laatsten tijd zoo veel te doen is
geweest.
Het pact, indien het wordt goedgekeurd
door de verschillende parlementen, brengt
geen onmiddellijke verlichting in den toe
stand van onbehagelijkheid, waarin de
wereld, en inzonderheid Europa zich be
vindt. Alle moeilijkheden, waarmede men
sinds den oorlog heeft te worstelen, blij
ven onverminderd bestaan. Maar er wordt
een weg door geopend, om de pogingen,
welke tot dusver, zonder nochtans veel
succes, in het werk zijn gesteld tot op
heffing dier moeilijkheden, grooter kans
op welslagen te geven.
En daarover kunnen wij ons verblijden.
Helaas is het met het ontwapenings-
werk te Genève minder goed afgeloopen.
Feitelijk is daar bitter weinig bereikt in
de vele weken, die er met vergaderingen
zijn zoek gemaakt. Men is dan ook Don
derdag maar naar huis gegaan. Alleen
Henderson, de voorzitter, heeft nog hoop,
dat hij dezer dagen in Londen bij de kop
stukken uit de hooge politiek wat meer
zal kunnen bereiken. Maar of ze in Lon
den tijd zullen hebben om naar hem te
luisteren, is de vraag.
Ér zijn weer andere problemen, die de
aandacht vragen. Denk aan de betalingen
aan Amerika. Hoe zal het daarmee gaan?
België heeft alvast bericht niet te kunnen
betalen. Maar zóó gemakkelijk zal het
er wel niet afkomen.
Duitschland heeft deze week weer ge
toond, dat het er bijzonder gemakkelijke
opvattingen op na houdt. Nadat de on
derhandelingen met de andere landen
over een transfer-moratorium waren mis
lukt, heeft het eenvoudig-weg gezegd, dat
het niet in staat is aan zijn verplichtin
gen te voldoen. En daarom heeft het zelf
maar de maatregelen genomen, die het
noodig achtte. De andere landen, die van
deze onmacht nog niet zoo overtuigd zijn,
moeten dat maar voor lief nemen. Of ze
dit zullen doen, zal nu blijken.
Intusschen is nn weer de aandacht ge
concentreerd op de Londensche conferen
tie, die inderdaad van beteekenis kan
zijn, als de goed wil bij de gedelegeerden
aanwezig is. Laat ons God hadden, dat Hij
Zijn zegen, van wien toch ook alle inter
nationale arbeid afhankelijk is, schenke
op dit werk.
Vrij naar het Engelsch.
66) __o_
„Het kan eigenlijk geen vechten ge
noemd worden, vader", zei Tom, zijn ge
zicht zoo wendend, dat het volle licht
er op viel. „Een van de jongens beleedig-
de me; ik gaf hem een klap, toen gaf
hij me dit, waarna ik hem neergeslagen
heb en daarmee was het uit. Het is
maar een krabbeltje."
„Thomas, was dat Christelijk gedrag?"
„Dat weet ik niet, vader. Het was
school j ongensgedrag."
De heer Channing kon een glimlach
niet weerhouden. „Ik weet, dat het school
jongensgedrag is, wat erg genoeg is en
dat mijn zoon zich daartoe verlaagt, vind
ik nog erger".
„Als ik hem had gegeven, wat hij ver
diende, had hij nog tien maal zooveel
gekregen; en misschien zou ik het wel
gedaan hebben ook, want ik was erg
driftig, maar Gaunt kwam tusschen bei
de. Als ik senior ben, zal ik een heel an
der regime voeren dan Gaunt".
t,0 Tom, Tom, was je weer driftig?
Die drift van jou zal je nog eena in moei-
GLXIV.
Amice,
Vele gemeenten in ons land en Mid
delburg niet het minst worden in den
laatsten tijd overstelpt met bloempjes- en
speldjesdagen. Nog niet lang geleden
werd in Middelburg zulk een dag gehou
den door de Vereeniging „Volksonderwijs"
ten behoeve van de propaganda voor de
Openbare School. De collecte bracht niet
al te veel op en men zal zeker zoo iets
niet uit weelde doen, doch dit gaat toch
wel wat ver. Bloempjes of speldjes ver-
koopen ten behoeve van een school,
„waaraan de natie gehecht is", en die
nog zoo vaak door sommige gemeente
besturen wordt voorgetrokken boven de
bijzondere school getuige de driejaar-
lijKsche rekeningen wier gelijkstelling
met de openbare men nog wel eens poogt
aan te vechten en die velen liefst morgen
aan den dag zoo gaarne zagen verdwij
nen, het is wel wat vreemd, ja zelfs wat
vernederend. Dat de Bijzondere school
vroeger en nog inzamelingen houdt voor
haar voortbestaan, dit hoort zoo; docli
dat de „Staatsschool" haar op dien weg
volgt, het is niet te begrijpen, tenzij de
voorstanders der Openbare school gaan
inzien, dat particulier initiatief ook voor
de Openbare school nog zoo slecht niet
zou zijn en het een aanwijzing moet zijn,
dat de Openbare schoolmannen er nog
eens toe zullen overgaan bijzondere scho
len in hun geest op te richten, vrij van
Soc.aiistische, anti-nationale en republi-
keinsche onderwijzers en invloeden.
Intusschen is bij Kon. Besluit over
wogen, dat in het algemeen een ruime
toelating van het aantal bloempjes- en
speldjesdagen bedenkelijke gevolgen kan
hebben voor het belang der armenzorg,
wanneer vereenigingen met beperkte taak
en van betrekkelijk bescheiden opzet daar
al te veel gebruik van maken. Alleen wan
neer zulke collecten geen nadeel van be
teekenis aan andere instellingen toebren
gen of bijzondere omstandigheden de col
lecte voor toelating in aanmerking doen
komen, zouden ze kunnen worden toege
laten. Doch, zooals vaak gebeurt, het
houden, week op week, van dergelijke da
gen brengt van het goede te veel. Hel
wordt een nieuwe belasting.
De belastingen gaan intusschen in op
brengst sterk achteruit. In de vier
eerste maanden van 1933 is ruim f 16
millioen minder ontvangen, dar, m de
vier zelfde maanden van 1932. Waar moet
dit heen? Gevolg hiervan is, dat ook de
gemeenten minder ontvangen, dat de
Rijksbelastingen nog meer zullen moeien
worden verhoogd en de gemeentelijke
evenzeer en dat de belastingdruk in hei
algemeen ondragelijk wordt. Beperking
van uitgaven, bezuiniging op allerlei ge
bied wordt hoe langer hoe meer onaf
wendbaar. Wanneer voor 1934 alleen
door het Rijk een tekort wordt verwacht
van minstens 120 a 140 miljoen en de op
brengst der belastingen nog bovendien zóó
terugloopt Eds thans het geval blijkt te
zijn, zullen andere maatregelen moeten
worden genomen door Rijk, Provincie èn
Gemeente.
Als men doortast kan werkelijk nog
veel worden bezuiigd. Waarom moet b.v.
Middelburg een Vervolgonderwijs hand
haven voor een klein getal leerlingen, dat
met kunst- en vliegwerk op het bestaande
peil moet worden gehouden en dat der ge
meente een kleine vijftienhonderd gulden
kost, waarvan door het Rijk niets
Ingezonden Mededeeling.
voor Manufacturen.
Dames- en Kinderconfectie
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen is
GOES HULST
üjkheden brengen. Waar ging de twist
om?"
„Dat vertel ik u liever niet, vader. Niet
voor mezelf", voegde hij er aan toe, zijn
-erlijke oogen onbevreesd naar zijn vader
Achtend, „maar ik kan liet niet vertellen
:onder meteen iets van een ander te ver-
•aden, wat ik liever niet doe".
„Na die duidelijke explicatie moest je
naar eens wat warm water gaan halen
oor je wang", zei mijnheer Channing.
,Ik zal later nog wel eens met je spre-
.en".
Constance volgde hem uit de kamer,
vrijwillig op zich nemend voor het warme
vater te zorgen. Even later stonden ze
'n Tom's kamer, waar deze zijn gezicht
.viesch, terwijl Constance toekeek, toen
Vrthur, die net van zijn kantoor thuis
:wam, voorbijging, op weg naar zijn
ngen kamer.
„Hallo!" riep hij uit, „wat scheelt er
lan, Tom?"
„Er is herrie geweest!" antwoord)d|e
Tom. „Ik wou, dat ik Pierce eens had
'tunnen afrossen, zooals ik wilde. Wat
lenk je wel, Arthur? In de 3chool deed
iet praatje de ronde, dat jij jij het
>ankbiljet van Galloway zou gestolen heb-
»en. Pierce heeft het in de wereld ge
bracht; dat is te zeggen, hij en Mark
Talloway samen. Mark is begonnen en
Pierce heeft het zijne er aan toegevoegd
en toen had je het lieve leven gaande.
wordt terugbetaald? Gelegenheid om des
avonds nog wat lager onderwijs te ont
vangen is er te over en met eenigen goe
den wil is dit zóó in te richten, dat een
ieder daarvan desgewenscht kan profitee
red
Waarom moeten voor pl.m. 170 arm
lastigen twee, zegge twee gemeentege-
neesheeren worden in stand gehouden?
Wanneer men bedenkt, dat onder deze i70
personen, nog verscheidene ongehuwds©
zijn en men de daaronder vallende gezia-
nen op 4 a 5 personen schat, dan blijkt
het dat het aantal armlastigen, voor wier
geneeskundige behandeling de gemeente
heeft te zorgen, slechts 4 a 5 pet. van de
totale bevolking bedraagt, gelijk reeds in
den gemeenteraad werd gezegd. Moeten
al die regelingen uit vroeger jaren, toen
de gemeente Middelburg heel wat krachti
ger was, wat hare finantiën betreft, maar
gehandhaafd blijven, omdat het altijd zoo
geweest is? Moet geen rekening worden
gehouden met het feit, dat uit anderen
hoofde het Gasthuis door de ge
meente voor gezondheidszorg meer dan
een halve ton gouds per jaar méér
wordt uitgegeven als vroeger?
Voor 1933 is de begrooting nog klop
pend gemaakt, doordat men f 25000 uil
de reserve van het Electriciteitsbedrijf
heeft genomen en f 10000, uit die van het
Gasbedrijf. Dit kan men niet meer herha
len voor volgende begrootingen, „die",
zeggen B. en W. op 1 Nov. 1932, „naar
alle waarschijnlijkheid nog minder ge
makkelijk sluitend kunnen worden ge
maakt dan die voor 1933".
Het is te hopen, dat de socialistische
raadsfractie in den Middelburgschen
Raad even helderziende zal worden, als
hare zuster in den Zaandamsohen. die op
16 Mei 1.1. in den Raad deed verklaren,
bij monde van den heer Plooyer, dat het
voor de soc.-democraten geen aangename
taak was de gewijzigde begrooting aan te
nemen, doch dat zij zulks toch zouden
aanvaarden, „omdat daardoor de arbei
dersbelangen het best gediend worden".
En mr Duys, de vroegere Zaandam-
sche wethouder, schijnt de S.D.A.P., door
het dreigen met de uitgifte van een door
hem geschreven brochure, eenigszins de
goede richting uit te willen dringen. De
door hem aangeraakte problemen i het
temperen van den klassenstrijd in de
S.D.A.P. zijn reeds in partijbestuur en
partijraad aan de orde gesteld. Zou van
Zaandam het goede voortkomen?
Vriendschappelijk groetend, t.t.,
METELLUS.
MINISTER MARCHANT.
Wij lezen in „De School met den Bij
bel":
„Er zit iets Amerikaansch in de wijze,
waarop de Minister van Onderwijs zijn
eigen Directeur-Generaal meebrengt, met
een bezoldiging van f 15.000, die echter
op de schatkist komen te drukken en het
onderwijsbudget gaan bezwaren.
Ik heb de stelling wel eens hooren ver
kondigen, dat iedere nieuwe ambtenaar
zijn geld opbrengt. Het is te hopen, dat
dit hier niet het geval zelI wezen in deze
vorm, dat deze f 15.000 gevonden worden
door versterkte afvloeiing of door, al was
het maar een tiende procent salarisver
laging.
Eén uiting in het door den Minister
toegestane vraaggesprek doet eigenaardig
aan.
Hij, die slechts 1 Yi jaar lang nader met
het onderwijsbedrijf heeft kennis gemaakt,
prijst zijn afgetreden ambtsvoorganger.
Dat begrijp ik.
Doch wat ik niet begrijp is dit, dat hij
onmiddellijk daarna durft spreken van de
„chaotische" toestand op het departe
ment, en dat hij zulks doet de tweede of
derde dag, dat hij de Ministerszetel heeft
ingenomen.
Het is hekend, dat Mr Marchant zich
snel kan oriënteeren. Doch dat hij in dit
opzicht zóó begaafd was, dat was denk
ik voor ieder ook politiek meelevend
mensch een openbaring!
Tegenover die mededeeling, die, begrijp
ik het goed, de benoeming van Prof. Mr
van Poelje moest rechtvaardigen, zullen
allen, besturen en onderwijzers, die al
vele jaren met het departement hebben
samengewerkt, een heel andere ervaring
stellen!
Maar ik zou hét Pierce wel eens afge
leerd hebben, als Gaunt er niet tusschen
was gekomen".
Een stilte, waarin men slechts het plas
sen van het water hoorde, terwijl Tom
zijn gezicht baadde. Na een poosje nam
Arthur het woord op zoo kalmen toon,
dat het bijna onnatuurlijk was.
„Hoe is dat praatje ontstaan?"
..Mark Galloway zegt, dat hij Butterby
met zijn oom erover heeft hooren spre
ken. Butterby zou gezegd hebben, dat de
diefstal alleen door Arthur Channing kon
begaan zijn. Marks ooren moeten hem
bedrogen hebben, maar het was een lage
streek om zoo iets in de school rond te
bazuinen. Zeg, Gonstance, is mijn gezicht
nu schoon?"
Constance ontwaakte uit haar over
peinzingen om naar zijn gezicht te kijken.
„Heelemaal schoon", antwoordde ze.
„Hij droogde het, veegde zijn hemden
Eif, keek eens even in den spiegel, hoe zijn
overhemd er uit zag, dat gelukkig geen
schade had opgeloopen, haalde een kam
door zijn haar en ging naar beneden.
Arthur sloot de deur en wendde zich tot
Constance. Haar oogen zochten de zijne
en haar lippen waren even geopend. Het
vreeselijk vermoeden, dat in beiden den
vorigen dag verrezen was, was nog niet
uitgesproken, maar dat moest er nu wel
van komen.
„Gonstance, er staan ons moeilijkheden
te wachten," fluisterde hij. „We moeten
er ons op voorbereiden ze te dragen, hoo
moeilijk de taak ook zal blijken. Wat ons
of anderen ook boven het hoofd hangt,
I van hem moet alle verdenking verre blij
ven."
„Wat voor moeilijkheden bedoel je?"
vroeg ze.
„De zaak is in handen van de politie
gegeven; en ik geloof ik geloof," zei
Arthur, die zijn stem nauwelijks in be
dwang kon houden, „dat ze openlijk be
handeld zal worden. Gonstance, ze ver
denken m ij. De school heeft gelijk en Tom
niet."
Gonstance leunde tegen een ladekast
om zich wat steun te geven en drukte de
hand tegen het gloeiend gezicht. „Hoe
weet je het?"
„O, ik heb het uit verschillende kleinig
heden opgemerkt. Jenkins bijvoorbeeld
vertelde, dat Butterby vanmorgen bij hem
is geweest en verschillende vragen over
me gedaan heeft. Beter, dat ik verdacht
word dan Hamish. God helpe me om het
te dragen."
„Maar het is zoo onrechtvaardig, dat jij
voor hem zou moeten lijden."
„Zou hij; schuldig worden bevonden,
dan zou het de ondergang van ons allen
zijn, want vader zou vast zijn betrekking
verliezen. Die zou hij. zelfs wel kunnen
verliezen, viel er ook maar de minste ver
denking op Hamish. We hebben geea
keus. We moeten hem dekken. Zul je
flink zijn, Gonstance, als je hoort, dat ik
beschuldigd word?"
Gonstance verborg het gelaat in de
handen, zich afvragend, of ze flink zou
kunnen zijn. Had ze niet geweten, waar
ze hulp kon vinden, dan zou ze er aan
getwijfeld hebben; want haar liefde voor
recht, haar gevoel voor rechtvaardigheid,
waren sterk ontwikkeld. „O, hoe kon hij?"
mompelde ze, „hoe kon hij het doen? Ar
thur, is er geen enkele mogelijkheid, dat
hij onschuldig is?"
„Niet, dat ik weet. Niemand dan Ha
mish en ik zijn alleen met den brief ge
weest. Hij moet voor de verleiding bezwe
ken zijn in een oogenblik van waanzin,
wetend, dat het geld hem van eenige van
zijn meest drukkende schulden zou af
helpen, zooals het trouwens ook gedaan
heeft."
„Hoe durfde hij de kans op ontdekking
loopen?"
„Dat weet ik niet. Mijn hoofd bonst
van het piekeren erover. Ik veronderstel,
dat hij' er op gerekend heeft, dat de
schuld wel aan de postbeambten geweten
zou worden. Dat zou ook gebeurd zijn,
had Galloway den brief niet achteraf nog
gelakt. Wat jammer, dat Roland Yorke
er met Hamish over gesproken heeft, dat
er geld in den brief zat!"
(Wordt vervolgd.)
