treffend
nbod
btunt
Buitenland
ir VAN MELLE'S KOEK, GEZOND EN LEKKER!
DONDERDAG 18 MEI 1933
DAGBLAD VOOR DE PROVINCIE ZEELAND
47e JAARGANG - No. 104
IG
«KSSg;
lGNUMMERS'
De Kabinetsformatie.
Belangrijkste Nieuws.
Binnenland.
:ht 1276.900; N.V. Van
mersbedrijf Ridder-
Visser en Smits'Aan-
drecht 1272.603; N.V.
P. A. van Wijnen,
N.V. v.h. CC. Kaste-
drecht f 269.600; N.V.
asalt-Mij, Amsterdam
Condor, Amsterdam
Verhagen Co., Made
i, Heemstede f259.800;
e Gewapend Beton-
)00; Hollandsche Be-
f 259.400; N.V. Aan-
en Rooy, Amsterdam
P. Volker A.Tz., Slie-
V. v.h. Nielsen, Den
V. Bato, Den Haag
H. T. Boesma, Den
en H. J. v. d. Vorm
Rotterdam f 252.770;
ederhorst, Gorinchem
Bouw- en Aannemers-
>98; N.V. Betoncomp.
J. Lindenberg Cz.,
30; A. A. de Wilde,
en J. Visser Pzn.,
leelde na afloop aan
lerekeningstaat mede,
heeft en had willen
279.500. Hierover zal
st.
uitslag van de giste-
steding van de onder-
olders „Onrust", „Ja-
30" is: Ingekomen vier
'en door: M. Hoogen-
f 8888; L. Borstje,
I; A. van Hee, Kam-
T. Mol, Kamperland,
WEERBERICHT.
n avond van 18 Mei:
je wind, aanvankelijk
ngen, half tot zwaar
geen regen, iets zach-
lenmiddag 3 u.:
üddag 3 u.: 770.
toor fietsers:
(min.
kkelijkea pf~jt
Droste-Boaboas
«OSTE-s tdTS OH
PQMl
Uitg.: N.V. Uitgevers-Maatschappij Auctor et
Emergo" ter exploitatie van het blad „De Zeeuw".
Bureaux Lange Vorststraat 70, Goes.
Telefoonnummer 11.
Postchèque en Girorekening 44455.
Bijkantoor Middelburg, Lange Burg. Telef. 259.
Directeur-Hoofdredacteur: R. ZUIDEMA.
Abonnementsprijs f 2.50 per kwartaal,
weekabonnementen voor Middelburg, Goes en
Vlissingen £0.20. Losse nummers 5 cent
Advertentiën 30 cent per regel.
mededeelingen 80 cent per regel Kleine
Advertentiën Dinsdag® m Vrijdag? 10.75, hij
vooruitbetaling. Onder letter of motto f Ö.85,
Bij contract belangrijke korting.
De eerste opzet van Dr Colijn de
vorming van een parlementair Kabinet op
breede basis is, dank zij de weigering
van de R. K. fractie om in dezen met de
liberalen samen te werken, niet geslaagd.
Deze fractie was wel bereid mee te
werken tot de vorming van een rechtsch
Kabinet, maar Dr Colijn achtte het, ge
zien de verhoudingen, niet geraden deze
richting in te slaan.
Als gevolg daarvan is thans aan Dr
Colijn opdracht verleend tot de vorming
van een crisis-Kabinet, een ministerie,
dat zich in hoofdzaak zal hebben te be
palen tot de vraagstukken die met de cri
sis in verband staan.
Tot op zekere hoogte valt het te be
treuren, dat de eerste poging mislukt is,
Vooreerst omdat een parlementair Kabi
net op breede basis op een groote meer
derheid in het parlement zou steunen,
maar dan ook, omdat nu gebleken is, dat
de ernst van de crisis blijkbaar nog niet
zoover is doorgedrongen, dat het partij
belang aan het algemeen belang onder
geschikt wordt gemaakt.
Aan den anderen kant echter behoeven
we dezen loop van zaken niet al te zeer
te betreuren.
Als de nieuwe poging van Dr Colijn
slaagt en er is alle reden om dat te
verwachten dan zullen we krijgen een
c r i s i s-K a b i n e t, waarvan het üaaj-
rakter door „De Standaard" als volgt is
aangegeven:
„Een kabinet, welks werkzaamheid zich
in hoofdzaak bepalen zal tot de aangele
genheden met de heerschende crisis ver
band houdend. Dit woord dan genomen
in den breederen zin, dat er alle verschijn
selen onder vallen die aan onzen tijd in
het bijzonder eigen zijn. Dat kabinet zal
niet beschikken over den vooraf toege
zegden steun van parlementaire groepen,
maar zal zijn kracht moeten zoeken in
het persoonlijk vertrouwen, dat de leden
van het Kabinet inboezemen, en zal, naar
het ons voorkomt, zoowel leden uit de
linkerzijde moeten opnemen als personen
uit het rechtsche kamp".
Zulk een Kabinet zal betrekkelijk sterk
staan, omdat het heeft een beperkte
taak, omdat hët daarbij toch een groot
deel van het parlement achter zich zal
hebben en voorts ook, omdat de kans op
een kabinetscrisis al zeer gering moet
worden geacht.
Hierbij komt, dat aan een Kabinet,
zooals Dr Colijn aanvankelijk bedoelde te
vormen, niet geringe bezwaren kleven.
Uit den aard der zaak zou het een
crisis-stempel dragen. Maar tegelijkertijd
zou het toc'h zijn en beschouwd worden
als een normaal parlementair Kabinet.
D.w.z. een Kabinet, waaraan ook ten aan
zien van de diepere levensvragen, norma
le eischen gesteld zouden kunnen wor
den, terwijl het door zijn extra-ordinair
en algemeen karakter zich zou moeten be
palen tot een algemeene politiek, waarbij
getracht zou moeten worden de principi
eels vraagstukken te vermijden. Immers,
homogeniteit van beginselen zou ontbre
ken.
Nu zou dit, als we te doen hadden met
n oppositie, die toonde met de ernstige ge
varen van dezen tijd rekening te houden,
niet zulke groote bezwaren ontmoeten.
Maar waar reeds van 'te voren vast staat,
dat dit niet het geval is, zoodat de be
schuldigingen van loslating van de be
ginselen enz. niet van de lucht zouden
zijn, zou zulk een parlementair Kabinet
op breede basis èn uit partij-politiek oog
punt èn ook uit nationaal oogpunt gezien,
ernstige bezwaren met zich brengen.
Van de buitengewone omstandigheden
zou ongetwijfeld misbruik worden ge
maakt.
Aan het Kabinet en met name aan den
formateur en de partij waarvan hij de
leider is, zou een verantwoordelijkheid
worden Opgedrongen, die zij nipt kunnen
dragen, met het gevolg, dat de verwar
ring nogal gTooter zou worden.
Dit gevaar is minder groot bij de vor-
mmg van een speciaal crisis-Kabinet, dat
een beperkte taak en dus ook een be
perkte verantwoordelijkheid heeft.
Daarom, wij juichen het toe, dat de
,.£®r. Dozijn, met voorbijzien van alle par-
ijbelang getracht heeft een parlementair
abmet op breede basis te vormen.
Maar nu dit pogen niet slaagde willen
b niet al te zeer treuren, in de hoop
v"V™htin5' let mogelijk zal blij-
uitge d n*euwe opdracht kan worden
HITLER's RIJKSDAGREDE.
Ze maakt een goeden Indruk.
Lang voor de opening van de rijksdag-
wrang, waarin Adolf Hitler de met ioo-
veel spanning verbeide regeerlngsverkla-
ring zou afleggen, heerschte er in het
Kroll-opera-gebouw een druk beweeg van
afgevaardigden, diplomaten, journalisten
en tribune-bezoekers.
In de diplomaten-loge waren nagenoeg
alle buitenlandsche legaties vertegen
woordigd.
Toen de ministers en de afgevaardig
den hun plaatsen hadden ingenomen,
opende rijksdagvoorzitter Goering, de
zitting, waarna onmiddellijk de rijkskan
selier het woord nam.
Namens de rijksregeering, aldus Hitier,
heb ik den. rijksdagvoorzitter verzocht,
deze zitting bijeen te roepen, teneinde
voor dit forum, het Duitsche standpunt
toe te lichten ten aanzien van vraagstuk
ken, die niet enkel ons volk, doch ook heel
de wereld in spanning houden.
Als ik daarbij uitdrukking geef aan
den wensch der Duitsche regeering, bij
de behandeling van de zaak alle
hartstochtelijkheid te mijden, dan ge
schiedt dat niet in de laatste plaats in het
ons allen beheerschende bewustzijn, dat
de crisis van den tegenwoordigen tijd
haar diepsten grond vindt in de
hartstochten, die na den oorlog het in
zicht en het verstand der volkeren ver
troebeld hebben.
Want de kern der problemen, welke de
crisis veroorzaakt hebben, ligt in de ge
breken van het vredesverdrag, dat er niet
in geslaagd is, de voornaamste en meest
beslissende kwesties voor heel de verdere
toekomst met overleg, duidelijk en ver
standig op te lossen.
Uitvoerig betoogt de kanselier, hoe de
conferentie van Versailles gefaald heeft
niet slechts ten aanzien van de te rege
len geografische vraagstukken, doch ook
ten aanzien van de economische factoren,
overbevolking van West-Europa, armoe
de aan grondstoffen in bepaalde gebieden
enz.
De schadevergoeding kon slechts uit
Duitsche uitvoeroverschotten worden be
taald. In gelijke mate als Duitschland we
gens de schadevergoeding als een interna
tionale exportonderneming werd be
schouwd, moest echter de uitvoer van de
schuldeischerstaten lijden.
Het ergste was echter, dat de ontwik
keling van het binnenlandsche economi
sche leven kunstmatig werd belemmerd
en vernietigd.
De strijd op de wereldmarkt had een
toespitsing der rationaliseeringsmaatre-
gelen tengevolge. De millioenen van onze
werkloozen zijn het laatste resultaat van
deze ontwikkeling.
Inderdaad het is de schuld van het ver
drag van Versailles een tijd te hebben in
geleid, in welken de financieele reken
kunst het economische verstand schijnt
te hebben om hals gebracht.
Duitschland heeft desondanks deze aan
het land opgelegde verplichtingen trouw
nageleefd.
Toepassing van geweld zou den huidi-
gen toestand van Europa noch in politiek,
noch in economisch opzicht verbeteren,
integendeel. Een oorlog zou nieuwe offers
vergen, nieuwe onzekerheid brengen; de
economische nood zou slechts vergroot
worden, en de uiteindelijke ineenstorting
van staat en maatschappij zou er het
rampzalig gevolg van zijn.
Het program onzer nationale revolutie
is geenszins in strijd met de belangen der
overige wereld.
Drie dingen heeft de nationale regee
ring zich voorgesteld te volbrengen:
io. Vernietiging van het communisme
en oprichting van een volksstaat, die het
begrip eigendom handhaaft als grondslag
onzer cultuur.
2o. Oplossing van het sociale probleem
door inschakeling van het werkloozen-le-
ger in het normale economische leven.
3o. Herstel van een stabiel staatsgezag,
gedragen door het vertrouwen en den wil
van het volk.
Wij hebben niet de mentaliteit van de
vorige eeuw, die van de Franschen en
Polen Duitschers wilde maken. Integen
deel, wij verweren ons even krachtig te
gen dien geest als wij verwachten, dat
men ook omgekeerd ons wezen zal eer
biedigen. (Donderend applaus.)
Het recht, een herziening van het ver
drag van Versailles te eischen, ligt in het
document zelf opgesloten. De Duitsche re
geering wenscht haar verlangen te dien
aanzien niet anders te motiveeren, dan
door te wijzen op de resultaten van dat
verdrag en de ondubbelzinnige uitspra
ken van het gezond verstand. De ervarin
gen van de jongste veertig jaar, in poli
tiek zoowel als in economisch opzicht,
spreken terzake een duidelijke taal. De el
lende der volken is aldoor ontzettender
geworden.
Waarom Duitschland ontwapsnlng
elscht.
Wanneer Duitschland al jarenlang on
wrikbaar zijn eischen stelt ten aanzien
van de ontwapening der andere landen,
dan doet het dat op de volgende gronden:
le. Omdat de tiich van de reehtsgelijk-
heid een eisch is van moraal, van recht
en verstand.
2e. Omdat de disqualificatie van een
groot volk historisch niet te handhaven
is, maar een einde vinden moet.
Het Duitsche volk zal blijven, evenals
het Fransche en ook, zooals de geschiede
nis heeft geleerd, het Poolsche.
Wanneer Duitschland heden ten dage
opnieuw den eisch stelt van een werke
lijke gelijkberechtiging in den zin van
ontwapening der andere volken, dan
heeft het een moreel recht daar
toe, wijl het zelf zijn verdragsplichten
heeft vervuld. Duitschland heeft ontwa
pend, het heeft ontwapend onder de
scherpste internationale controle.
Men wijst op onze S.A. en S.S., die mi
litaire formaties zouden zijn. Die bewe
ring is een onverantwoordelijke lichtvaar
digheid.
Uit naam van de Duitsche regeering en
het Duitsche volk verklaar ik, dat het
Duitsche volk ontwapend is, aan zijn ver
plichtingen volgens de verdragen ver bo
ven zijn krachten en zelfs ver boven hel
gezond verstand uit heeft voldaan. Zijn
leger bestaat uit 100.000 man. De sterkte
van zijn politie is normaal. De hulppoli
tie, die in de dagen der revolutie is ont
staan, heeft slechts een politiek karakter.
Zij' moest in de onrustige dagen de politie
aanvullen en nu de onrustige dagen der
revolutie voorbij zijn, is met haar ver
mindering reeds begonnen en nog voor
het einde van het jaar zal zij' geheel ont
bonden zijn.
Duitschland heeft aan den anderen
kant het moreele recht dat ook de andere
mogendheden aan hun verplichtingen
volgens 't verdrag van Versailles voldoen.
Duitschland heeft aan alle verplichtin
gen voor de veiligheid van Frankrijk vol
daan, het pact van den Volkenbond, het
Kellogg-pact, het Locarnoverdrag enz. on
derteekend. Welke concrete waarborgen
voor zijn veiligheid heeft echter Duitsch
land verkregen?
Toch is Duitschland bereid verdere
waarborgen voor de internationale vei
ligheid te geven als ook andere
volken dit doen.
Duitschland gaat er mede accoord een
overgangsperiode van 5 jaar voor de in
richting van zijn nationale veiligheid te
aanvaarden, in de verwachting, dat in
den tusschentijd de gelijkstelling met an
dere volken zal volgen.
Duitschland is bereid van aanvalswa
penen af te zien, als binnen een bepaal
den tijd de bewapende naties van hun
kant deze aanvalswapenen afschaffen en
door een internationale conferentie het
gebruik daarvan verboden wordt.
Ik begroet nogmaals uit naam van de
Duitsche regeering het vooruitziende en
veelomvattende plan van het hoofd der
Itailaansche regeering om door een bij
zonder pact een innig vertrouwen en
nauwe samenwerking tusschen de vier
groote Europeesche mogendheden, Enge
land, Frankrijk, Italië en Duitschland tot
stand te brengen.
Het voorstel van den Amerikaanschen
president Roosevelt, waarvan ik in den
afgeloopen nacht kennis kreeg, verplicht
de Duitsche regeering tot warmen dank.
Duitschland is bereid tot ieder plechtig
pact van non agressie toe te treden, want
Duitschland denkt niet aan een aanval,
doch slechts aan zijn veiligheid.
de, 224.900 menschen vrijwillig het leven
hebben benomen, mannen en vrouwen,
grijsaards en kinderen.
Een geweldig gejuich barstte ln den
rijksdag los, toen de kanselier zijn rede
beëindigd had.
De regeeringsverklaring.
Nadat de rijkskanselier zijn rede had
uitgesproken, las de voorzitter Göring de
volgende, door Nationaal-socialisten,
Duitsch nationalen, Centrum en Beier-
sche volkspartij onderteekende motie
voor:
De Duitsche rijksdag, als vertegenwoor
diger van het Duitsche volk, keurt de
verklaring van de rijksregeering goed en
schaart zich in dit voor het leven van
de natie beslissende vraagstuk van gelijke
rechten voor het Duitsche volk aaneenge
sloten achter de rijksregeering.
De motie werd met algemeene stemmen
aangenomen, wat door de zaal met luid
applaus en handengeklap begroet werd.
Ook Hitler nam aan het handengeklap
deel.
De Duitsch-nationale fractie hief daar
op het Duitschlandlied aan, dat door de
overige fracties en ook door de bezoekers
van de tribunes met geestdrift werd mee
gezongen.
Daarna sloot Göring de vergadering
met de opmerking, dat hij aan datgene,
wat zich thans in den rijksdag heeft af
gespeeld, niets meer heeft toe te voegen.
De wereld heeft gezien, dat het Duitsche
volk eensgezind is, waar het zijn toekom
stig lot geldt.
Goedkeuring der S.P.D.
De soc.-dem. Rijksdagfractie hield gis
termorgen een stormachtige vergadering
en nam vlak voor het begin der Rijksdag
zitting het besluit de regeeringsverkla
ring, die een openlijk votum van vertrou
wen voor HÜtler zou bevatten, te onder
steunen.
Daarbij werd fractiedwang bevolen,
zoodat alle fractieleden zich aan dit be
sluit zouden moeten onderwerpen.
Al de aanwezige Soc.-Dem. afgevaar
digden hebben dan ook voor de motie van
vertrouwen gestemd. Ook, het daarna
aangeheven Deutschland-lied werd dap
per meegezongen.
Werkverschaffing op groote schaal en
industrieele samenwerking in Amerika.
President Roosevelt heeft aan het Con
gres 'n crediet gevraagd van 3.330.000.000
dollar voor een reusachtig programma
van openbaar nut en voor het scheppen
van groote „pan-industrieele coöperatieve
beweging" met het doel de werkloosheid
te verminderen door werkverschaffing, de
werkweek te verminderen met betaling
van redelijke lóonen voor die verkorte
werkweek en tot het beletten van oneer
lijke concurrentie en een noodlottige over
productie.
Dit doel zou ten deele bereikt worden
door het schorsen van de anti-trustwet-
ten in die gevallen, waarin overeenkom
sten ter rationalisatie zijn tot stand ge
bracht onder goedkeuring van de regee
ring.
De president raamt, dat het noodig zal
zijn een minimum te verkrijgen van 220
miljoen dollars door nieuwe belastingen
voor den dienst der openbare leeningen,
bestemd voor werken ten algemeenen
nutte.
Binnenland.
Dreigend tekort van 260 millioen.
Een telegram van de Koningin aan Pre
sident Roosevelt.
Buitenland.
Hitler's Rijksdagrede. Waarom Duitsch
land ontwapening eischt.
Ontspanning te Genève.
nen praten. In sommige kringen is men
verblijd over den krachtigen nadruk
waarmede Hitier verschillende malen
heeft verzekerd, dat Duitschland geen
oorlog wil, aangezien het zich te goed re
kenschap geeft van de rampzalige gevol
gen van den oorlog.
De ambtenaren van het Staatsdeparte-
ment in Washington hebben aan een ra
diotoestel met spanning de redevoering
aangehoord, welke door Rijkskanselier
Hitler in den Rijksdag is uitgesproken. Da
uitzending naar Amerika was zeer goed.
President Roosevelt, die een gedeelte
van zijn jeugd in Duitschland doorge
bracht heeft en zeer goed Duit3ch ver
staat, heeft, omringd door zijn geheele
secretariaat, naar de rede van Hitier ge
luisterd.
Men verwacht nu met vertrouwen een
aanzienlijke verbetering der atmosfeer,
zoowel te Genève als bij de a.s. besprekin
gen der economische wereldconferentie.
Roosevelf bespreekt de oorlogsschulden.
President Roosevelt heeft een onder
houd goh ad met den Britschen gezant
over de kwestie der oorlogsschulden. Aan
deze conferentie werd ook deelgenomen
door minister Hull, Roosevelt's economi-
schen raadsman prof. Moley en den leider
der begrootingsafdeeling.
Roosevelfs boodschap.
Roosevelts oproep heeft in Fransche
officieele kringen een buitengewoon die
pen indruk gemaakt.
Een vertrouwensman van minister Paul
Boncour verklaarde aan de „Tel.", dat,
al moet men de practische uitwerking af
wachten, deze boodschap, juist aan den
vooravond van Hitler's rede, een sensa
tioneel staatsstuk is, dat alles overvleu
gelt en uniek is in de annalen der diplo
matie.
Het ligt in het voornemen van koning
George om in een persoonlijke missive
te antwoorden op den oproep van presi
dent Roosevelt, welke aïlerwege grooten
indruk heeft gemaakt.
Minister De Graaf beleedigd.
De Officier van Justitie heeft een ver
volging gelast tegen het Kamerlid W.
Drop. Deze wordt er van beschuldigd,
dat hij een der leden van het ministerie
heeft beleedigd.
Sprekende op een verkiezingsvergade
ring in „Concordia" te Breda, op 24 April
heeft dhr Drop de niet meer terugkeeren-
de ministers de revue laten passeeren.
Ingezonden Mededeeling.
Niet voor geweld bukken.
De Duitsche regeering en het Duitsche
volk zullen zich echter onder geen om
standigheden laten dwingen tot een on-
derteekening, welke de vereeuwiging van
de disqualificatie van Duitschland zou be-
teekenen.
Een poging om door bedreigingen in
vloed op regeering of volk te oefenen, zal
niet in staat zijn om indruk te maken.
Als ons door de overige wereld thans
wordt voorgehouden, dat men vroeger het
Duitsche volk een zekere sympathie heeft
betoond, dan moeten wij' zeggen, dat wij
de gevolgen en uitwerkingen van deze
sympathie in Duitschland hebben leeren
kennenl Sedert het vredesverdrag van
Versailles heeft het Duitsche volk een
politieke en economische ellende beleefd,
van welker omang de overige wereld zich
geen denkbeeld kan maken. Van millioe
nen is het bestaan vernietigd, geheele be
roepsstanden zijn geruïneerd, er is een
ontzaggelijk leger van werkloozen, er is
een troostelooze jammer, waarvan de ge
heele omvang en diepte door de overige
wereld beseft kan worden door dit eene
feit: dat sedert den dag van de ondertee-
kening van het verdrag, dat de grond
steen voor nieuwe en betere tijden voor
allo volkeren moest zijn, zich in Duitsch.
land, bijna uitsluitend door nood ®a ellen-
Geen boycot van Duitsche goederen in
Engeland.
In het Lagerhuis heeft de liberaal
Mander op verzoek van Sir Austen
Chamberlain zijn wetsontwerp ingetrok
ken, dat strekte de regeering machtiging
te geven tot een invoerverbod van Duit
sche goederen als onderdeel van de inter
nationale sanctie op grond van het Vol
kenbondsverdrag. Chamberlain zei te be
seffen, dat men hiermee van het Lager
huis een maatregel vroeg, niet alleen zon
der weerga, maar hoogst ernstig. Hij be
seft evengoed als een ander de gevaren
van de jongste gebeurtenissen in Duitsch
land, zooals hij al vroeger gezegd heeft.
Als de gelegenheid zich voordoet, is hij
bereid de regeering te steunen in alle
maatregelen, die zij noodig acht tot be
strijding van het gevaar dat allen be
dreigt.
Ontspanning te Genève?
Den geheelen dag werd in' de wandel
gangen van het Volkenbondssecretariaat
te Genève vrijwel over niets anders ge
sproken dan over de rede, die Hitier zou
houden. Helaas heeft men te Genève de
rede door den radio heel slecht kunnen
hooren. In het algemeen kon men echter
een zekere ontspanning waarnemen en
men is vrij algemeen van meening, dat de
conferentie in ieder geval verder aal kun-
Den minister van koloniën noemde hij
in dit verband: „Simon de Graaf f alias
Simon de Leugenaar".
De Crisis-Zuivelwet.
Naar uit betrouwbare bron gemeld
wordt, is bij de Grisis-Zuivelcentrale door
de drie centrale landbouworganisaties een
lijvig rapport ingediend, hetwelk de cri-
sis-zuivelwet en haar uitwerking behan
delt.
Dit rapport komt tot de conclusie, dat
spoedig ingrijpende veranderingen moe
ten worden getroffen.
Het rapport geeft tevens de lijnen aan,
waarlangs men tot dit doel kan komen.
In principe komt zulks overeen voor wat
de afdeeling consumptiemelk betreft met
het behandelde o.a. ten opzichte van het
consumptie-gebied.
Ook het rapport spreekt van decentra
lisatie in de uitvoering en van kring-
indeeling.
Zijn de inlichtingen juist, dan gevoelt
men ook bij de Grisis-zuivelcentrale wel
iets voor deze wijziging. Hierdoor zou het
ook mogelijk zijn de melkveilingen op
haar juiste plaats terug te brengen.
In dit verband wordt nog gemeld,
dat morgenmiddag over een en an
der een conferentie zal gehouden worden
in Den Haag tusschen den regeerings-
commissaris en afgevaardigden van de
melkfederatie en de melkveilingen.
