DE ZEEUW
Rheumatiek?
SLOAN'S LINIMENT °P/JNT
tweede blad.
het adres
a. wilking
Bij Pijn
Wat er deze week voorviel
JOAN CARISBROKE
Uit de Provincie.
FEUILLETON.
Brieven uit Middelburg.
cxLvn.
VAN
ZATERDAG 11 FEBR. 1933, Nr. 114.
Het is dit keer niet gemakkelijk om in
kort bestek alle indrukken weer te geven
die de gebeurtenissen van deze week op
ons henben gemaakt. Het was een week
vol spanning.
Vorige week kwamen er reeds uit Indië
ontstellende berichten over den toestand
op 's lands vloot. Weigerden niet op 30
Januari te Soerabaja een aantal Euro-
peesche schepelingen den dienst? En
pleegden op 3 Februari ongeveer 425 in-
landsche schepelingen geen verzet? Dat
was al onrustbarend.
En nu kwam daar deze week uit Indië
het diepschokkend bericht, dat de beman
ning van de „Zeven Provinciën" aan het
muiten is gegaan en, blijkbaar naar een
goed opgezet plan, met het schip zee ge
kozen heeft, toen een deel der officieren
en onderofficieren aan wal waren. Het
heeft dagen geduurd gezien de groote
afstanden volkomen begrijpelijk eer
men de muiters te pakken had, maar gis
teren kwam er dan een eind aan de span
ning. De oproerlingen hebben voor de
overmacht hunner vervolgeers moeten
zwichten, maar .niet, dan nadat eerst
achttien dooden gevallen waren en ver
schillende leden van de bemanning wa
ren gewond.
De „Zeven Provinciën" is dus weer on
der marinebevel teruggebracht, maar de
oorzaken, waardoor de muiterij gebeuren
kon, moeten nog worden opgespoord. Het
is wel gebleken, dat onze marine inner
lijk rot is en luistert naar Moscou. Laat
ons hopen, dat het mes er zonder par
don diep wordt ingezet.
Ook in de politiek was er spanning. Het
tl eft wel ongelukkig, dat juist in deze
week, waarin de regeering zich voor zulk
een zware taak gesteld ziet, een conflict
ontstond tusschen kabinet en parlement.
De Tweede Kamer maakte bezwaar te
gen de voorgestelde opheffing van recht
banken en kantongerechten. Maar Minis
ter Donner ging daarvoor niet uit den
weg. Er moet bezuinigd worden, ook op
Justitie.
De Kamer besloot echter, ondanks de
waarschuwing van den Minister, door
aanneming van de motie-Boon, de beraad
slagingen te schorsen.
Wat er nu gebeuren zal, is,'terwijl wij
dit schrijven, nog onzeker. Aftreding van
het kabinet in deze penibele omstandig-
h. den? Of Kamerontbinding en dus ver
vroegde Kamerverkiezing?
H. M. de Koningin vond in deze om
standigheden aanleiding, om haar buiten-
landsche reis af te breken en naar Den
Haag terug te keeren. Moge zij, evenals
hare raadslieden, kracht en wijsheid van
God ontvangen, om zulke maatregelen te
nemen, die het meest in het belang van
land en volk zijn.
De Eerste Kamer nam deze week de
gewijzigde tarwewet aan. De vooruitzich
ten zijn dus voor onze akkerbouwers weer
wat beter gevonden.
Het nieuwe bewind in Duitschland be
looft voor onzen Nederlandschen land- en
tuinbouw weinig goeds Het is deze week
Ingezonden Mededeeling.
voor Manufacturen.
Dames- en Klnderconfectle
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen Is
GOES HULST
door
EMMA JANE W0RB0LSE.
Vrij naar het Engelsch.
125). o—
„Ik herinner me u nog heel goed", zei
Ruby, toen de oude dame haar zelfbeheer-
sching had herwonnen, die ze bijna ver
loren had, zoo groot was haar medelijden
met Joan; „u is maar heel weinig ver
anderd sinds u me mee uit rijden nam
den laatsten dag van ons verblijf in Ar-
gendale den dag, nadat mijnheer War
rendale me het leven redde. O, dat heb ik
nooit vergeten".
„Dat hebben we geen van allen ooit
vergeten. Joan en ik spraken er onlangs
nog over den laatsten keer, dat we bij
het bodemlooze meer waren. En over Joan
gesproken, ik heb nog heelemaal niet ge
vraagd, hoe het met haar gaat".
„Ik ben bang, dat het niet zoo erg goed
met haar is. U weet, welke moeilijkheden
haar naar huis terug deden keeren en
dat die arme Ada nu op sterven ligt. Van
morgen kwam er een boodschap van de
dames Cook, die haar verzochten, of ze
onmiddellijk komen wilde, want ze vrees
den, dat haar zuster het einde van dezen
dag niet meer zou beleven; de baby is gie-
reeds begonnen met enkele verhoogingen
van invoerrechten in te voeren of voor te
bereiden. We kunnen er nog plezier van
beleven!
Het gaat daar in Duitschland nog maar
steeds eigenaardig toe. Men slaat en vecht
er maar op los. En de regeering doet niet
anders dan ontbinden eenerzijds en
muilkorven en reglementeeren anderzijds.
De Pruisische Landdag is nu ook ontbon
den. De teugels van het bewind zijn
nu in Pruisen in handen van een drietal
heeren, van wie twee nazi's. Zoo gaat
Duitschland Italië achterna.
In Roemenië, waar de staat van beleg
is afgekondigd en Spanje, waar we tel
kens lezen van anarchistische woelingen,
is het ook verre van rustig.
Het wereldbeeld van deze week is dan
ook alles behalve opwekkend.
Amice,
De Middelburgsche gemeenteraad heeft
zich na drie dagen van ingespannen ar
beid door de gemeentebegroting heenge-
worsteld. Het compliment aan het einde
der behandeling den waarnemenden bur
gemeester van twee zijden toegezwaaid en
de dank door dezen aan den Raad ge
bracht voor de kalme en rustige wijze,
waarop de begrootingsarbeid waa verricht,
waren inderdaad niet onverdiend. De mi-
nitieusheid, waarbij de vele posten door
de cordons waren gegaan en er vaak met
kleine bedragjes was bezuinigd, had wel
licht wat minder gekund, doch als men
let op de bedoeling daarvan, n.l. om een
flink bedrag op de uitgaven uit te sparen,
teneinde een deel van de voorgestelde be-
lastingverhooging te ontzeilen, zoo is dit
wel eenigszins verklaarbaar.
Inderdaad is het dan ook gelukt, het
dreigend spook der belastingverhooging,
althans voor een groot deel, op de vlucht
te slaan. De voorgestelde opcenten op de
straatbelasting zijn alle dertig verdwenen
en van de dertig voorgestelde opcenten op
de personeele belasting bleven er slechts
tien over, zoodat ze nu 150 bedragen. En
dit cijfer was noodig als minimum, wilde
de Regeering in de verhooging van de op
centen op de gemeentefondsbelasting van
80 op 100 bare toestemming geven. Hier
tegenover staat weer, dat de gemeente
Middelburg thans in de derde klasse voor
de heffing in de gemeentefondsbelasting
is teruggebracht, zoodat elk belastingbe
taler over een meerder inkomen van f 100
zal worden aangeslagen en de laagste
groep van contribuabelen mede in de be
lasting zal vallen.
Al deze belastingkwesties zijn geworden
tot een blok, waarover de linksche meer
derheid van 31 December 1932 is bestrui-
keld en het beeld met de leemen voeten
van meergenoemden Oudejaarsdag zijn
onderstel heeft verloren. Bij de beslissing
om de 30 opcenten straatbelasting te doen
vervallen, scheidden de heeren Jeronimus
Portheine en Onderdijk zich van de link
sche meerderheid en zelfs de heer Onder-
dijk zich van zijn vier socialistische col
lega's af. En hij de overige beslissingen
hierboven genoemd, scheurden de bezui
niger en de vrijheidsbonder zich af vein
de linksche heeren, zoodat de voorstellen
van de „rechterzijde" er met tien tegen
zeven stemmen doorgingen. Het eenheids
front, dat een maand eerder den heer
Boasson tot wethouder koos is dus ver
broken en de onderlinge oneenigheid van
links heeft zich dus al spoedig geopen
baard. Zoo is al weer gebleken, dat een
inwendige verdeeld huis, al schijnt er ge
durende een middag het winterzonnetje
op, niet lang kan bestaan. Het bleek, dat
de socialisten er op gerekend hadden, dat
de rechtschen hier niet één lijn zouden
trekken, zooah 'roeger helaasl wel
een gebeurde. Vandaar de verwonderde
vraag van den heer Paul, of het voorstel
der rechterzijde wel van alle acht leden
uitging, waarop de heer van der Feltz niet
zonder eenige voldoening toestemmend
kon antwoorden. Hier was dus geen steun
voor de S. D. A. P. te wachten. En van de
twee linksche gematigde heeren, van wie
de heer Jeronimus tijdens de begrootings-
dehatten het tafellaken reeds had doorge
sneden, was ook geen hulp of heul te zien,
zoodat de voorstellen van de rechterzijde
termorgen gestorven. Joan en Brenda zijn,
zoodra ze konden, weg gegaan; ze zouden
om vijf uur thuis zijn om thee te drinken,
dus ik vermoed, dat ze zoo wel zullen ko
men".
„En Joan is niet zoo erg goed, vrees je?"
„Ze beweert, dat ze alleen maar erg
moe is en dat haar verder niets man
keert en dat ze wel spoedig weer geheel
de oude zal zijn. Maar werkelijk, me
vrouw Warrendale, ik maak me erg onge
rust over haar; ze is niet dezelfde Joan,
die ik verliet, toen ik naar Guernsey ging.
Ze is veel magerder en stiller en ze heeft
al haar kleur verloren. Ik hoopte, dat de
gezonde lucht in Argendale haar goed zou
doen, want ze had hèusch wel wat rust
en verandering noodig na een half jaar
van hard werken. Zij moet overal leiding
geven, ziet u; Brenda en ik helpen haar
zooveel we kunnen, maar we zijn niet zoo
knap en hebben niet zooveel ondervinding
als zij. Was ze heelemaal in orde in Dun
ham Tower?"
„O, ja, en ze was vroolijk en opgeruimd.
Het trof al buitengewoon ongelukkig, dat
ze toen zoo plotseling werd teruggeroepen.
Hoe was ze, toen je thuis kwam?"
„Ze zag er allesbehalve goed uit, zoo
als ik al direct opmerkte, toen ik haar
zag, sinds dien is ze er niet op vooruit
gegaan. Ze heeft iets over zich, waaraan
ik geen naam kan geven dat ik niet be
grijp. Maar ik ben er zeker van, dat ze
niet in ordt ie en ik kou boo graag willen,
er met vlag en wimpel door gingen. Had
den de twee vrijzinnig democraten zich
gevoegd naar de houding, door hun leider,
Mr Marchant, in den Haagschen gemeen
teraad aangenomen, dan ware op de soci
alistische strijders het woord van toepas
sing geweest, tijdens den slag van Water
loo aan de oude garde van Napoleon I in
den mond gelegd: De garde sterft, maar
geeft zich niet over. Mevrouw Weijl ech
ter, die haar ouden zetel had verlaten en
zich vlak naast haar jeugdigen partijge
noot-wethouder had geplaatst, wellicht om
hem te secondeeren in de ure des gevaars,
hield het regimentsvaandel hoog en lever
de voor de zooveelste maal het bewijs, dat,
als de legeraanvoerder den standaard laat
dalen, de commandanten der onderafdee-
lingen nog van geen toegeven weten. In-
tusschen is de stijgende nieuwsgierigheid
wie den Middelburgschen burgemeesters-
zetel zal innemen, bevredigd. Het is
iemand van antirevolutionairen huize, die
voortaan Middelburg's zaken zal leiden.
Wellicht heeft de zucht der Middelburg
sche linksche raadsleden om 't ga, zoo
't ga, het heft in handen te houden en, in
strijd met de verhoudingen in den Raad,
beide wethouderszetels voor zich op te
eischen, des nieuwen burgemeesters pad
geeffend. Onmogelijk is dit althans niet.
Al gaat men nóg zoo ver in de historie
terug, een antirevolutionair zal men op
den burgemeesterszetel niet vinden. Laten
we het nu met zulk eenen eens beproeven.
Wanneer het met onze hoofdstad zóó mag
gaan, dat de uitersten niet al te zeer op
den voorgrond treden, en dus de Zeeuw-
sche hoofdstad met haar inwoners in allen
gevalle niet worden geleid op paden, aan
hun verleden vreemd, dan kon het nog
wel eens gebeuren, dat niet al het kwade
en den tegenspoed, in menig opzicht door
ons ondervonden, voor onze oude, schoo-
ne, aan historie, ook aan gereformeerde
historie zoo rijke stad, het goede wierd
geboren.
Vriendschappelijk groetend.
t. t.
METELLUS.
Ingezonden Mededeeling.
in hoofd en ledematen, alsook bij Kiespijn
en gevatte Koude, Rheumatische pijnen,
Griep, Influenza en vastzittende Hoest,
zullen
Ml]nhardt's Poeders
U spoedig helpen. Prijs per poeder 8 ot.
Doos 45 ct. Verkrijgbaar bij Uw Drogist.
i Vrachtverdeeling in de
binnenscheepvaart. De Kamer
van Koophandel en Fabrieken voor Z.
Vlaanderen in Terneuzen heeft een adres
aan de Tweede Kamer gezonden over het
ontwerp van wet betreffende vrachtver
deeling in de binnenvaart. Zij schrijft
daarin o.m.:
Het is niet juist, dat de vermeende
steun aan de binnenvaart slechts zon ge
dragen moeten worden door een deel der
Nederlandsche natie. Die steun, welke on
misbaar is, behoort te komen van de na
tie in het algemeen.
Naar het oordeel der Kamer zou deze
behooren te bestaan in: a. het verleenen
van steun voor het betalen van de assu
rantiepremie; b. het moratorium ten op
zichte van de verplichtingen tegenover
hypotheekhouders; c. het opruimen van
een nader vast te stellen hoeveelheid
scheepsruimte, in de eerste plaats van
oud materiaal, met schadeloosstelling aan
de betrokkenen.
Adr. verzoekt, aan het wetsontwerp
goedkeuring te onthouden en op korten
termijn een onderzoek uit te lokken naar
de mogelijkheid om aan de noodlijdende
schippers rechtstreekschen steun te ver
leenen in den vorm van de onder a en b
aangegeven middelen en voorts naar de
mogelijkheid van gezonder maken van
het schippersbedrijf in het algemeen en
door den onder c omschreven maatregel.
Vlissingen. Woensdagavond is hier een
vergadeiing gehouden, waarin de heer
A. Bos, van Rotteidam sprak over „or-
dat ze dokter Parker eens liet roepen. Ik
ben zoo blij dat u gekomen is, mevrouw
Warrendale, want als u haar ernstig aan
raadt eens een dokter te consulteeren,
dan zal ze het wel doen."
„Je maakt me werkelijk ongerust over
haar, want ik houd heel veel van Joan.
Van niemand houd ik zooveel als van
haar, behalve van mijn eigen dochter.
Herinner je je Minnie nog?"
„O ja, heel goed. Juffrouw Warrendale
was altijd heel aardig voor me. Maar ze
is nu niet meer juffrouw Warrendale,
herinner ik me."
„Neen, ze is nu mevrouw Kingdon. Ze
is nu al bijna zeven jaar getrouwd en
heeft twee kleine meisjes. Maar om op
Joan terug te komen. Ik zal haar nauw
keurig gadeslaan en als ik er iets van
merk, dat ze ziek is, of dat ze wat te
veel van haar krachten vergt, dan zal
ik er op aandringen, dat ze naar een
dokter gaat. Voorkomen is beter dan ge
nezen, weet je en het kost gewoonlijk een
boel minder. Houd je veel van Joan,
Ruby?"
„Ik zou wel een heel mal wezen moe
ten zijn, als ik nirt veel van haar hield!
Ze heeft me ..fe:; oederd" zooals Brenda
het noemt, sinds ik een heel kleine baby
was. Ik dank alles aan Mammie, zelfs
mijn leven, geloof ik, want ze hebben me
verteld, dat ik zoo'n zwak, min kindje
was, dat niemand dacht, dat ik het lang
zou maken. Mammie heeft dag en nacht
Sloan'» is het beroemde, snel
werkende liniment. Het middel,
dat doordringt zonder inwrijven.
Brengt verbazende verlichting.
Indien U lijdt aan rheumatiek
in de gewrichten of spieren,
schaf U dan onverwijld een
flacon Sloan's Liniment aas.
Millioenea hebben het met
succes gebruikt bij Rheumatieit,
Lendejicht, Ischias, Verkoud
heden op de Borst, Verstui
kingen, Kneuzingen.
ganisatie en beginsel". Het doel van deze
vergadering: oprichting van een afdeeling
van de Vereen, van den Ghr. Handeldrij-
venden en Industrieelen Middenstand, is
volkomen bereikt, want er gaven zich van
de 25 aanwezigen 18 als lid op. Bovendien
waren er 5 toezeggingen van toetreding
ingekomen.
De vergadering stond onder presidium
van den heer Prins, terwijl de heer Ham
ming als voorloopig secretaris optrad.
Koudekerks. Vanwege het bestuur van
de Nat. Ghr. Geheelonthouders Vereen.,
district Zeeland, werd alhier Donderdag
avond een openbare vergadering gehou
den, welke tamelijk bezocht was.
Ds ten Kate sprak een openingswoord
naar aanleiding van de gelijkenis van den
Barmhartigen Samaritaan.
Drs Vossers van Vlissingen sprak een
propaganda-rede nit over„Is het zoo
erg?" Het dameskoor van Vlissingen liet
zich hooren zeer tot genoegen der aan
wezigen. Een samenspraak „Boete" werd
goed uitgevoerd.
De A.R. Kiesvereen. Nederland en
Oranje, alhier, hield Donderdagavond
haar 37e jaarvergadering onder leiding
van den voorzitter, dhr J. Maas Jzn. De
voorzitter sprak een openingswoord naar
aanleiding van de woorden: „Wie zal ons
het goede doen zien".
Het jaarverslag van den secretaris, dhr
J. de Kroo, melde, dat het ledental 95 is.
Spr. memoreerde wat in het afgeloopen
jaar was verricht en wekte op tot eer
lijken en trouwen strijd. De penningmees
ter maakte melding van een nadeelig
saldo. De aftredende bestuursleden J.
Maas Jzn., J. de Kam en E. Looise, wer
den met groote meerderheid herkozen.
De voorzitter gaf een breedvoerige toe
lichting op de voorgestelde wijzigingen
van ons program van 'beginselen, waar
over nog wat werd gediscuseerd.
Medegedeeld wordt, dat op een volgen
de vergadering de heer Schout, hoofd
eener Chr. school te Vlissingen, hoopt te
spreken. Voorts dat de heer Ruitenbeek
bereid gevonden is om te spreken over
Willem van Oranje. De opkomst der leden
had beter kunnen zijn.
Borssele. Vrijdagmorgen vergaderde de
gemeenteraad voltallig. De raad besloot
aan het schoolbestuur een voorschot te
verleenen van f 1000. Verder besloot de
raad het naast het gemeentehuis liggende
perceel grond van ongeveer 50 roeden,
toebehoorende aan dhr B. Quist, te koo-
pen voor f 375, teneinde daar in de toe-
AFVAARDIGING DS J. KARELSE.
(Bij de photo).
Zondag 12 Februari a.s. zal het voor
de Vrije Evangelische Gemeente te Goea
en voor de andere gemeenten van Zuid-
Beveland een belangrijke dag zijn, daar
dan Ds J. Karelse zal worden afgevaar
digd naar het Zendingsveld te Samosir op
Sumatra.
Jacobus Karelse werd den 2den Mei
1900 te Goes geboren. Hij is een kleinzoon
van dhr Corn. Karelse, die zulk 'n belangd
rijke plaats heeft vervuld in de gemeente
van wijlen Ds Budding, en die deze ge
meente tot zijn dood toe trouw heeft ge
diend.
Na de Christelijke school te Goes te heb
ben bezocht, kwam de a.s. zendeling op
het kantoor van de graanhandel Duvekot.
Toch ging zijn lust uit naar den dienst
des Heeren, welke lust mede aangewak
kerd werd door wijlen Ds G. W. van
Leussen en grootvader Karelse. Op 20-ja-
rigen leeftijd besloot hij dan ook het kan
toorleven vaarwel te zeggen en zich voor
het ambt van predikaat voor te bereiden.
Daar de Evangelische Gemeenten in Ne
derland in 1920 nog geen opleidingsschool
voor hun predikanten hadden, ging de
heer Karelse naar Christona, teneinde
aldaar te studeeren. Na een viertal jaren
met vrucht de studie gevolgd te hebben,
kwam hij weer naar Nederland terug en
werd 8 Januari 1925 hulpprediker te
Veendam, waar geen gemeente, doch wel
een kring was. Mede door zijn arbeid
werd de kring omgezet in een gemeente,
die haar hulpprediker als vast predikant
beriep.
In October 1925 werd hij predikant.
Tot voor korten tijd arbeidde hij daar
met veel zegen. Toen echter het verzoek
kwam om naar Indië te gaan, meende hij
deze roeping niet te mogen afwijzen en
nam afscheid van zijn gemeente.
Hij trad in het huwelijk met Mej. Su-
zanna Maria Enter, dochter van Ds Enter
te Rotterdam (voorheen te Cadzand).
met me opgetrokken. Ze heeft me ge-
wasschen en gekleed, en mijn kleeren
gemaakt, toen papa te arm was om een
kinderjuffrouw te betalen. Ze heeft me
alles geleerd, wat ik kan. Ze was er altijd
op uit om mij genoegen te geven en had
altijd mijn welzijn op het oog. Ik geloof
niet, dat ik ooit een hard of scherp woord
van haar te hooren heb gekregen. Nie
mand weet beter dan ik hoe goed, hoe
oprecht, hoe zeldzaam onzelfzuchtig Joan
is!" En de tranen stonden in Ruby's
donkere oogen en parelden aan de lange
zijdeachtige wimpers.
Ook mevrouw Warrendale was ontroerd.
„Je moet maar altijd heel lief zijn voor
Joan", zei ze vriendelijk; ze houdt heel
veel van je, Ruby je mag nooit iets
doen of zeggen, dat haar verdriet zou
kunnen geven."
„Moge alle verdriet, dat ik haar aan
doe op mijn eigen hoofd neer komen",
riep het meisje uit. Ik kan haar nooit al
haar toegenegenheid en geduld beloonen!
Maar daar is mijn zuster, ze komt de
oprijlaan op; ze ziet er erg moe uit, Bren
da trouwens ook."
Mevrouw Warrendale keek naar buiten
en daar zag ze Joan, die met loome schre
den en een vermoeid gezichtje op het huis
toekwam. Bij den eersten blik zag ze, dat
Ruby gelijk had Joan was zeer zeker
niet erg goed in orde. Ze kwam recht
streeks nur de zitkamer toe, kant ze had
vernomen, wie haar daar wachtte en voor
een oogenblik bracht de opwinding wat
kleur op haar magere wangen, maar toen
die weer verdwenen was, schrok me
vrouw Warrendale van de verandering,
die haar lieveling ondergaan had, sinds
ze eenige weken geleden afscheid van
haar had genomen aan het station.
„Maar, mijn liefste Joan, wat heb je
met jezelf uitgevoerd?" vroeg mevrouw
Warrendale ontsteld. „Je ziet er jaren
ouder uit, dan toen ik je het laatst gezien
heb. Je bent je gezonde kleur kwijt, je
bent veel magerder geworden en je oogen
hebben hun glans verloren. Wat heb je
uitgevoerd? Wat scheelt er aan, Joan,
mijn liefste kind?"
Bij den moederlijken toon en de onder
zoekende en toch zoo medelijdende blik
ken werd het Joan te machtig. Ze legde
haar fiere hoofdje tegen den vriendelijken
schouder en brak in heftig schreien los.
„0, Mammie!, liefste Mammie!" riep
Ruby uit en ze haastte zich een glas wijn
in te schenken, „je bent doodop! geheel en
al uitgeput. Geen wijn? dan zal ik even
een nieuw kopje thee voor je zetten, sterk
en heet. En hoe was het met die arme
Ada, toen je haar verliet?"
„Ada is bij God," was alles, wat Joan
kon zeggen. „Ze is om twee uur zoowat
in mijn armen gestorven." En weer begon
ze hartstochtelijk te snikken.
(Wordt vervolgd.)
