k
DE ZEEUW
Abdijsiroop
benauwd
ERICHT
HEREN
.RKRUIKEH
12x814x8
415 4.65
Thieme
ncier
TWEEDE BLAD.
Wat er dezeVeek voorviel
JOAN CARISBR0KE
HET ADRES
A. WILKING
Zóó
had ik het
dat ik akelig droomde
Zoeküchtje
Uit de Provincie.
Spoor's geraspte Zwitsersche Kaas
Brieven uit Middelburg.
feuiliTeton.
M Voor de Borst**
KVEILING
ILBURG,
10 UUR,
ocht 20 Hard-
aspijpen, ijze-
Ankers, 200
Platen, lang
3X9, 3X10,
partij Bad-
Grenen Bal-
osetpotten.
iw.
K ZONEN.
N" is een
rikaat, dat
irandeeren.
NN" ver
en met een
krom ver»
aat 10x8
doch goede
ode Pilaren
ecember
LAASSE
ngen.
VAN
ZATERDAG 26 NOV. 1932, Nr 49.
Men kan waarlijk van onze Tweede
Kamer niet zeggen, dat ze deze week heeft
stilgezeten. Behalve dat ze voortging aan
den begrootingsarbeid nam ze aan: wets
ontwerpen tot steun aan den tuinbouw,
tot verhooging van de invoerrechten en
van het aantal opcenten op bier- en sui
keraccijns, tot steun aan de haringvis-
scherij, terwijl ze bovendien nog behan
delde de wijziging der L.O.-wet Een week
staat je, dat er zijn mag.
Aan het aantal steunmaatregelen is
nog steeds geen einde, want nu is weer
een wetsontwerp ingediend tot steun aan
de griendcultuur, terwijl in landbouw-
kringen nog wel enkele wenschen leven,
o.a. ten opzichte van de schapenhouderij.
Zoo krijgt ons economisch leven steeds
meer een kunstmatig karakter. Het on
natuurlijke wordt natuurlijk.
Verblijdend is het, dat te midden van
al dat verwarrende toch nog vastgehou
den wordt aan de beginselen, die altijd
door deugdelijk gebleken zijn. Zoo konden
we lezen, dat in de vergadering van Ned.
Herv. diaconiën, deze week te Goes ge
houden, er krachtig op aangedrongen is,
de diaconale armenzorg ook in onzen tijd
niet prijs te geven, maar die juist nu tot
haar volle recht te laten komen.
In sommige streken van ons land wer
den deze week de bewoners opgeschrikt
en verontrust door een aardbeving, die
gelukkig geen menschenlevens kostte en
ook geen ernstige materieels schade aan
richtte. Bij dergelijke beangstigende na
tuurverschijnselen voelt de mensch ook
de mensch van den modernen tijd, die met
God en Zijn dienst heeft afgedaan
voor een o ogenblik zijn onmacht en nie
tigheid. Daartegenover geeft de weten
schap, dat wij voor tijd en eeuwigheid
veilig in Gods hand zijn, rust en kalmte,
ook in de ure van het gevaar.
Wat het buitenland betreft, waren het
vooral D'uitschland en Amerika, die de
aandacht op zich vestigden.
In Duitschland is men druk bezig aan
het confereeren over de kabinetsvorming.
Hitier kreeg de opdracht om een parle
mentair kabinet te vormen, maar zag
daartoe geen kans ofhad daarin
geen zin. Dit laatste zou van den leider
6ener partij, die zich altijd laatdunkend
uitlaat over de politieke groepeering en
over het parlement, niet zoo zeer te ver
wonderen zijn. Hitier wilde wel trachten
een presidentieel kabinet samen te stel
len, maar daar was de grijze president
niet voor te vinden. Von Hindenburg is
thans in bespreking met den R.K. leider
Kaas.
Er is reeds geprofeteerd, dat men zóó
lang „modderen" zal, tot Von Papen weer
aan kan blijven!
Amerika is weer geworden de grim
mige schuldeischer, die van zijn schulde
naars betaling op 15 Dec. eischt. Er
wordt daarover, vooral in Engeland en
Frankrijk, druk geconfereerd. Blijft Ame
rika bij zijn voornemen, en is Hoover niet
te vermurwen, dan is het te vreezen, dat
dit een verergering der crisis ten gevolge
zal hebben. Het pond is reeds belangrijk
gedaald!
CXXXVI.
Amice,
Wie, al mocht hij er ook toe geroepen
zijn, spreekt over dingen van geneeskun
digen aard, loopt gevaar om, vooral als
hij critiek uitoefent, zich te hooren toege
voegd, dat ihij liever de dienaren van Aes-
culaap, die zioh opofferen in den dienst
der lijdende menschheid, moest waardee-
ren, prijzen en ihulde brengen. Wanneer
dit_ juist ware, zouden de z.g.n. leeken
nie't alleen het stilzwijgen moeten bewa
ren, als zij redenen tot critiek meenen te
71).
door
EMMA JANE WORBOLSE.
Vrij naar het Engelsch.
Het musiceeren werd al spoedig een
rage. Juffrouw Somers, die niet speelde,
noch zong, en van wie gezegd werd, dat
ze nauwelijks het verschil tussdhen een
hymne van Bach en een straatliedje kon
waarnemen, (had niettemin in haar „sa
lon" een oude wormstekige piano, die zij
welwillend voor het goede doel beschik
baar stelde. En juffrouw Gooik, haar zus
ter, 'die niet minder dan een huis met
een.suite bewoonde, ging tenslotte zoo
ver, dat zij voor de jongelui een kostelijk
harmonium huurde, met een ontelbaar
aantal registers; en Frank en de meisjes
Cook, Ada en Anna Mathilda, genoten de
eer er gebruik van te maken.
Frank, die begon te gelooven, dat hij zijn
bestemming was misgeloopen, en dat er
een verborgen kunstenaar in hem school,
kwam alzoo vaak met de meisjes Gooik te
samen. Al spoedig bleef hij ten 'huize van
haar moeder eten, als dat zoo uitviel, tot
dat hij ten laatste op Zondagavonden een
geregeld bezoeker werd van juffrouw
Cooks smakeloos-gemeuhileerde ontvang
kamer. Na een poos gebeurde het gere-
hebben, doch zelfs er zich niet op mogen
beroepen, wanneer ingewijden in de
geneeskundige wetenschap bun in die
critiek zouden voorgaan. Daar dit laatste
al te ongerijmd zou zijn, willen wij, in
dezen brief het oordeel eens weergeven
van een voorman in de medische weten
schap over Behandeling in zie
ke n 'h u i z e n en wel nader over Over-
drijving in Amerika, om daarna
nog eens even op Nederland terug te ko
men.
In een Amerikaansch tijdschrift voor
artsen werd de vraag besprokenHoe
komen wij aan goede ziekenhuishöhande-
liag voor de middelklasse?
In New-York heeft John Brown
zijn arm gebroken en heeft zich bin
nen de muren van de kliniek ge
waagd. „Nauwelijk was ihij de eerste
deur gepasseerd, of hij werd gegrepen in
de vangarmen van den grooten inktvisch,
die organisatie heet. Nu wordt hij onder
vraagd, onderzocht, gefotografeerd, be
handeld, geregistreerd, tot er van den ge-
heelen John Brown en zijn onderarmfrac
tuur niets meer over is dan papier en
inkt en „laten we dit er maar dadelijk bij
zeggen weggeworpen tijd en moeite."
Omdat het zoo wonderbaar interessant
en de teekening zoo buitengemeen schil
derachtig is, lasschen wiji het volgende
1 e 11 e r '1 ij k hier in
„John Brown's arm was gebroken,
doordat hij gedurende zijn werk op een
bananenschil trapte, uitgleed en viel,. Dit
kan ieder ander ook overkomen, maar in
dien men zeer nauwgezet, of nog erger
dan nauwgezet, de zaak opvat, moeten de
volgende vragen gesteld worden
Waren John Brown's oogen wel goed
in orde? Wie slecht ziet, glijdt eerder uit
op een bananenschil dan een ander. Was
John Brown psychisch ook wel geheel
normaal Had John Brown misschien
reeds neiging tot vallen, of was hij wel
licht ook gevallen, indien er geen bana
nenschil gelegen had? Was hij misschien
reeds bewusteloos, voordat hij viel En
dan Was de val hard genoeg om daar
door de armbreuk te verklaren? Was er
een algeuieene slapte van het beenderen
stelsel of erger nog, was hier of daar in
het lichaam een tuberculeuze-, kanker- of
syphilitische haard aanwezig met een
„uitzaaiing" in den onderarm?"
En voorts„Wie dus zijn verantwoor
delijkheidsgevoel slechts hoog genoeg op
schroeft, gevoelt zidh verplicht om bij
John Brown niet alleen te maken een
Röntgenfoto van den arm, maar een com
pleet onderzoek van urine, bloed, stofwis
seling, beenderenstelsel en nog vele zaken
meer. Aangezien dergelijke onderzoekin
gen, indien men de zaak ernstig opvat,
slechts door een specialist kunnen wor
den verricht, maakt John Brown een
ronde biji den oogarts, oorarts, keelarts,
xnaagarts, darmarts enz., terwijl zijn
urine en bloed in verschillende labora
toria circuleeren."
"Voorts is alles, wat John Brown ge
durende de eerstvolgende jaren met dezen
arm doet van belang voor de kliniek. Voor
een onderarmbreuk moeten een veertigtal
kaarten worden ingevuld. Een staf van
personeel is noodig om deze onderzoekin
gen te verrichten, de resultaten op te tee
kenen, op te bergen, te catalogiseeren enz.
enz. Daarom zijn de kosten voor behande
ling en verpleging in Amerika zoo be
lachelijk groot. Indien in een gewoon
klein ziekenhuis, uitgerust met een 'klein
Röntgentoestel deze arm was behandeld,
zou dan John Brown ook maar één mi
nuut later met dien arm weer aan 't werk
hebben kunnen gaan?
Men vraagt: Wanneer aan het stellen
der diagnose zooveel te pas komt en alles
zoo duur wordt dat de middelklasse het
onmogelijk bekostigen kan, bestaat er dan
niet groote kans, dat men de hulp inroept
van iemand, die het zonder diagnose
of met een groep-diagnose af kan? Is er
geen gevaar dat, wijl de onbetaalbare hos
pitaalorganisatie ver over het doel heen-
schiet, men zich tot een 'kwakzalver
wendt
De rijke Amerikaan heeft van' dit alles
niet veel last. Hij betaalt, al mopperend,
de hooge rekeningen. De arme man heeft
er ook niet veel last van, wijl hij kosteloos
wordt behandeld.
geld, dat hij zich met Ada alleen bevond
in dit doorluchtig vertrek en desgevraagd
verklaarde deze hem, dat ze met haar
zuster ongenoegen had gehad en dat hij
dus haar gezelschap maar voor lief moest
nemen. Arme Frank! De zaken kwamen al
spoedig tot een crisis. Toen hij op zekeren
Zondag zich weer ten 'huize van de we
duwe Cook vervoegde, met een rol mu
ziek onder den arm en een roos in zijn
knoopsgat, werd hij ontvangen door de
vrouw des huizes zelf, die hem met een
plechtig gelaat voorging naar het meer
genoemde vertrek. Ofschoon Frank zich
vrij goed thuis gevoelde bij de Cook's, over
viel hem bij dit tête-a-tête met de weduwe
toch een lichte verlegenheid, die hij moei
lijk van zich af kon zetten. Het was over
al stil in 'huis; van de meisjes was geen
spoor te bekennen. Het harmonium was
afgesloten en de muziek lag keurig opge
stapeld op de standaard. Geen werk
mandje zwierf er op de tafel; de fotogram
fie-alhums waren zorgvuldig weggeborgen,
terwijl er geen stukje van zijn plaats
scheen; de geheele kamer ademde een
sfeer van streng decorum, dat dien avond
gehandhaafd scheen te worden.
„Goeden avond, juffrouw," zeide Frank
met een stem, die slechts weinig zijn agi
tatie verried.
„Goeden avond, mijnheer Carisfaroke,"
klonk het op een toon, of ze zoo juist
boven het 'graf van wijlen den heer Daniël
Nathaniel Cook geweend had,
Een Amerikaansch arte zou zich over
deze critiek ergeren. Misschien anderen
ook. Men zou zeggen: 'De medische weten
schap moet vooruit gebracht worden: het
goede is nog niet goed genoeg. Ja zegt de
schrijver, dat moeten we ook, maar op
die manier komen we er niet. Immers
dit 'beteekent niet dat elke arts deze
hulpmiddelen op elke patient moet toe
passen. Dan immers komt er een wanver
houding tusschen het verlangde en 'het be
reikbare. Men moet niet meenen dat het
doel reeds bereikt is, wanneer nog
slechts het middel gevonden is. En de
schrijver eindigt, dat dit verschijnsel ook
reeds in Europa valt waar te nemen.
„Als een profeet in een Oostenrijksch
dorp", zoo zegt hij, „massa-diagnose en
massa-behandeling toepast bij 100 patiën
ten tegelijk en daarmee tienduizenden
patiënten trekt, waarvan het grootste gen
deelte bedrogen uitkomt, dan ligt de
schuld niet alleen bij hem, niet alleen bij
de patiënten, maar ook een klein beetje
aan de zijde der artsen."
En wie schreef nu dit alles? Wie doet
hier den arts van verontwaardiging tril
len? Het is de Leddsche hoogleeraax in de
geneeskunde, Prof. Dr W. Storm van
Leeuwen, die zulks in „De Telegraaf"
schrijft. Ut
Zal men misschien naar hém luiste
ren? Ook te Middelburg met zijn zieken
huistekort van bijna f 60.000 over één
jaar? Ook te Goes?
Vriendschappelijk groetend,
t.t. METELLUS.
P.S. Te veel aan verplegen
de n. Het hoofdbestuur van den Natio-
nalen Bond van Verplegenden heeft aan
den Minister van Arbeid, Handel en Nij
verheid en aan de leden van de Tweede
Kamer der Staten-Generaal een adres ge
zonden, waarin dringend wordt verzocht
maatregelen te willen nemen tegen het
onbeperkt opleiden tot het beroep van ver
plegenden, zooals dat tot nu toe geschiedt.
Ingezonden Mededeeling.
voor Manufacturen.
Dames- en Kindereonfectle
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen Is
GOES
HULST
SOCIALISTEN EN LOONSVERLAGING.
De heer de Wilde heeft onlangs in
de Tweede Kamer de Soc.-Dém. worste
laars beklaagd, die niet den moed hebben
te bezuinigen wanneer dat noodig is.
Nu is dat voor de roode heeren ook
niet gemakkelijk.
Men herinnert zich wat er met de Am-
sterdamsche raadsleden gebeurde die
voor een kleine loonsverlaging stemden
en die deswege werden afgedankt.
Met een zestal Groningsche Statenle
den die eveneens weigerden voor de wer
kelijkheid de oogen dicht te knijpen, liep
het wat beter af. Zij kregen wel een mo
tie van afkeuring naar het hoofd, maar
hun aftreden werd niet geëischt.
In Leeuwarderadeel hebben de Soc.-
Dem. gemeente-bestuurders eveneens den
moed gehad het gemeentebelang te stellen
boven het belang van het personeel.
De burgemeester van Leeuwarderadeel
is een sociaal-democraat en een der wet
houders ook. Welnu, dit college van B.
en W. is bij den raad gekomen met een
voorstel om de loonen van het gemeente-
peisoneel met 5 pet. te verlagen. Niette
genstaande eerst ditzelfde voorstel in het
g organiseerd overleg door het personeel
was afgewezen.
De motiveering van het college luidt
als volgt:
„Het feit, dat de inkomens der ge
meentenaren gemiddeld 25 procent a 30
procent zijn gedaald, wat zonder overdrij-
„Ik vrees, dat het zal gaan regenen,"
opende Frank, na een pijnlijke stilte, het
gesprek, hierbij gebruik makend van de
hulpbron, die iedere 'Engelschman te baat
neemt als hij niet weet, wat te zeggen.
Frank herinnerde zich, dat er een prach
tige sterrenhemel boven zijn hoofd was op
het onzalige oogenblik, dat hij aanbelde,
en hij vroeg zich ongerust af, hoe ter we
reld 't bij mogelijkheid zou 'kunnen gaan
regenen. Er was evenveel kans op, dien
avond, als op zonneschijn! Helaas scheen
de kwestie van het weer de weduwe Cook
matig te interesseeren, zij antwoordde ten
minste niet en bleef haar bezoeker strak
in ihet gelaat staren. D'e jonge man begon
nu wezenlijk ongerust te worden. Ze zou
toch mogelijk door een toeval niets van
zijn vroeger leVen te weten gekomen zijn,
iets uit zijn studententijd of erger nog, de
reden, waarom zijn loopbaan te Oxford zoo
onverwachts was afgesneden? Haar ge
laat sprak boekdeelen jammer, dat ze
voor hem gesloten waren. De stilte werd
onverdragelijk en Frank geraakte ten
einde raad. Eindelijk wist hij zooveel moed
te verzamelen, dat hij op onverschilligen
toon kon vragen: „Waar zijn de jonge
dames vanavond, juffrouw Cook?"
„Die hebben elders haar bezigheden
vanavond, meneer Carisbroke."
„Wat jammer! Ik had juist zoo'n mooi
duet medegebracht, 't was geknipt voor
Ada."
„Ik vrilde u juist eens spreken over
Ingezonden Mededeeling.
"Alles heb lk geprobeerd omdat lk zoo
benauwd werd, dat lk zelfs mijn bezig
heden niet meer kon verrichten. Ik was
kortademig en leed daarbij aan zware
hoofdpijnen. Mijn man raadde mij
Abdijsiroop te koopen. Taaie slijm kwam
bi] het gebruik los, waardoor de adem
haling gemakkelijker werd. Ik heb de be
handeling een tijdje voortgezet en kan
verklaren met de Abdijsiroop een geheel
ander mensch te zijn geworden:"
(Origineel ta Image) J. v. Kt te M,
BijHoest - Griep Bronchitis - Asthma
Alom verkrijgbaar.Thans Fl. l.-.Fl. 1.50, Ft.2.75
Gebruik buitenshuis Abdijsiroop-Bonbons
per doos 35 ct, per dubbele doos 60 ct
ABDIJSIROOP-BONBONS (Gestolde Abdijsiroop)
ving gezegd kan worden, is voor hen vol
doende reden om op de loonen een kor
ting toe te passen. Zij kunnen niet inzien,
dat het personeel in overheidsdienst in
dezen tijd verschoond zou moeten blijven
van het brengen van een offer."
Dat is beel verstandig geredeneerd.
Maar in de S.D.A.P. mag men derge
lijke verstandige dingen uitgezonderd
dan bij de Arbeiderspers niet zeggen.
Over deze zaak zal dan ook het laatste
woord nog wel niet zijn gesproken.
DE NOVEMBER-VERGADERINGEN
VAN HET C. N. V.
Uit de bij bet N.C.V.-bestuur binnen
komende berichten omtrent de van 1
18 Nov. gehouden 145 propaganda-ver-
gaderingen blijkt, dat deze over het ge
heel genomen uitstekend geslaagd zijn.
Op sommige plaatsen was de opkomst
zelfs buitengewoon groot. Zoo in Leiden,
waar een tweede zaal moest worden bij-
gebuurd, in Hardenberg waar een 800
bezoekers ter vergadering waren en voorts
in Drachten, Vlaardingen, Den Haag en
Goes, waar tusschen de 4en 500 personen
aanwezig waren.
Verblijdend was de medewerking van
verschillende zijden bij het organiseeren
van deze vergaderingen ondervonden.
Met name de predikanten der verschil
lende kerken hebben zich niet onbetuigd
gelaten, maar zich gaarne beschikbaar
gesteld om een openings- of slotwoord te
spreken. De Christelijke Vakbeweging is
hen daarvoor zeer dankbaar.
Ook de plaatselijke christelijke zang-
vereenigingen of muziekgezelschappen
hebben vrijwel steeds, waar hun dat werd
gevraagd, hunne medewerking verleend.
De geest, die op deze vergaderingen tot
uiting kwam, was ondanks den druk
der tijden zeer bemoedigend voor de
toekomst der christelijke vakbeweging en
voor de resultaten van bet huisbezoek,
dat van 2130 Nov. over heel het land
wordt gebracht bij de on- en verkeerd
georganiseerde arbeiders, met de bedoe
ling hen voor het lidmaatschap der
Christelijke Vakbeweging te winnen. De
Christelijke Vakbeweging vereenigt in bet
Cbr. Nationaal Vakverbond, gaat bemoe
digd en versterkt door deze samenkom
sten, met frissche kracht verder.
e
Wu)
In de bij Martinus Nijhoff verschenen
„Belastingdruk in Nederland 19321933"-
komen ook enkele gegevens voor inzake
den provincialen belastingdruk.
Daaruit blijkt, dat Zeeland aan de
spits staat, ja, maar aan den verkeer
den kant.
"Wat betreft de grondbelasting heft
Zeeland over 1932 op gebouwde eigen
dommen, met nog twee provincies, 50 op
centen (de laagste is 20) en voor onge
bouwde eigendommen met nog een pro
vincie eveneens 50 opcenten. De laagste
is 20 en de hoogste (Friesland^ 66, waar
bij een gedeelte als bemalingsbeiastmg
Voor de personeele belasting .ver Ion
in 1930 door Zeeland en Drente 50 op
centen geheven; de andere provincies van
20 tot 34 opcenten.
De opcenten op de Rijksinkomsten- en
Vermogensbelasting zijn voor 1932'33
voor Zeeland en Drente 40, voor Utrecht
8 en voor de andere provincies van 10
tot 38.
QZoo staat Zeeland met Drente aan de
spits. Dat kan een mooie plaats be-
teekenen.
Maar in dit geval zouden we ons toch
beter in de achterhoede kunnen bevin
den.
OPMERKER.
WARM WATER, met nachtstroom
of gas, voor keuken of bad. Installateur:
J. M. Polderman, Goes. Tel. 129. (Adv.)
Gaarne verwijzen wij de lezers naar
de advertentie in dit nummer, betreffen
de den film-avond voor de vereeniging
„Het Hoogeland".
Over deze hoogst belangrijke film, die
het geheele omvangrijke philantropische
werk der bekende vereeniging „Het
Hoogeland" illustreert, zijn reeds in de
verschillende dagbladen door geheel
Nederland uitstekende recensies gegeven!
Bijna een vol jaar is aan deze film, die
een respectabele lengte heeft, gearbeid
om het Nederlandsche volk te overtuigen
van het belangrijke werk, dat verricht
wordt door de vereeniging „Het Hooge
land" in hare vier koloniehuizen en daar
buiten!
Deze film laat zien de levenstragiek van
zoovelen onzer arme en misdeelde mede-
menschen, maar ook het heerlijke red
dingswerk, dat door de Vereeniging met
haar grooten staf' van medewerkers en
-werksters over geheel ons land wordt
gedaan.
Meer behoeven we van de nieuwe
prachtfilm niet te zeggen!
Alleen: voorziet U tijdig van plaats
bewijzen om teleurstelling te voorkomen I
In een druk bezochte vergadering
besloten de pachters van het Kroondo
mein te Kloosterzande pogingen
aan te wenden, die kunnen leiden tot
verlaging der huidige pachtprijzen.
Krabbendijke. Donderdagavond hield
de werkliedenvereeniging „Onderling Be
lang" haar algemeene vergadering. Voot-
zitter dhr J. Jacobusse.
Voorloopig verslag der financien werd
uitgebracht, dat zeer ongunstig wasvoor
tarief A. De ontvangsten bedroegen op
17 Nov. jJL voor tarief A f 311,28, de
uitgaven f 804,31, alzoo f 493,03 meer
uitgegeven dan ontvangen.
Tarief B is tot heden gunstiger. De
ontvangsten waren f 232,76, de uitgaven
f 102,59, winst f 130,77.
Tarief C: ontvangsten f 42,20, uitgaven
f 31.50, winst f 10.70.
In de volgende vergadering zal het
bestuur met voorstellen dienen te komen.
Tot tijdelijke bode is benoemd dhr A.
Fonteine. De aftredende bestuursleden
werden herkozen en ter voorziening in
Ingezonden Mededeeling.
Ada, meneer 'Caris'broke mijn lieve, on
schuldige vaderlooze, 'kleine Ada!"
„Ze is toch niet ziek, hoop ik?"
„Nou 'goed gaat 'het niet met haar,
lang niet! O meneer Carisbroke, ik. ben
zoo bezorgd voor mijn kostbaar kind. Doch
wie kan de moeilijkheden van een moeder
begrijpen", 'zuchtte ze.
„Ada heeft het toch niet aan de lon
gen?" vroeg Frank ernstig, zich herinne
rend, dat ze vorige week, toen zij des
avonds op Oakley Square hadden ge-
loopen, erg gehoest had en dat hij toen
nog had gezegd, dat ze er wat aan doen
moest, omdat het zoo jammer zou zijn,
als ze haar stem bedierf. En sedert had
hij haar niet meer ontmoet
„Dat hoop ik van niet! dat hoop ik
van niet, meneer Carisbroke!" antwoord
de de dame tegenover hem; „doch wie zal
het zeggen? Wanneer men iets heeft,
waarover men loopt te piekeren, wie zou
ontkennen, dat de gezondheid daardoor
niet lijdt? Ik heb eens een lief meisje
gekend, een net meisje, en ze was kern
gezond, en ze is weggekwijnd aan een
ongelukkige liefde."
„Ik hoop toch, dat er niemand is, die
Ada op een dergelijke manier het leven
zal zuur maken", antwoordde de onnoo-
zele Frank, die nauwlijks wist wat te
antwoorden.
„Och! de wereld is zoo slecht, en men
kan zich zoo in de menschen vergissen!"
Frank was de wanhoop nabij. Wat wil
de ze toch van hem? Hij trachtte een
excuus te verzinnen voor een onmiddel
lijk vertrek. Zou hij een plotseling op
komende, hevige kiespijn voorwenden? of
zich onverwacht herinneren, dat hij een
afspraak had in Camberwell? Doch ter
wijl hij er over na zat te denken, nam
zijn kwelgeest het woord weder. „Meneer
Carisbroke, uw eigen hart moest u zeg
gen, waar ik op doel. U hebt toch een
hart en een geweten?"
Frank verklaarde nederig, dat hij wel
geloofde, dat hij beide had! Voor zichzelf
was hij er niet geheel zeker van. Juf
frouw Cook overpeinsde hardop verder:
„En als zoon van een dienaar der kerk
waarschijnlijk een heel teder geweten. O
meneer Carisbroke, als ge niet waart, dien
ge zijt, als ge niet op zoo piëteitvolle wijze
onze dierbare kerk diende, zooals we het
van u kennen, dan zou ik nimmer heb
ben toegestaan, dat er tusschen mijn
dochters en u zoo'n groote intimiteit ont
sproten was. Meneer Carisbroke, ik hoop,
dat ik me niet in u vergist heb. Daniël
Nathaniel zeide op zijn sterfbed nog tegen
me: „zorg goed voor de meisjes, liefste,
en inzonderheid voor onze lieve Ada, want
ze zal een bijzondere vrouw worden, als
ze volwassen is, Dat waren zijn laatste
woorden."
(Wordt vervolgd.)