DEZEEÜW Spoor's geraspte Zwitsersche Kaas TWEEDE BLAD. HET ADRES A. WILKING Wat er deze week voorviel Brieven uit Middelburg. cxxx. FEUILLETON. JOAN CARISBR0KE „Waarvoor?" vroeg Meliora kort, „voor hoofdpijn?" Binnenland. Zoeklichtjes. Uit de Provincie (Wordt vervolgd.) VAN ZATERDAG 15 OCTOBER 1932, Nr 13. Onze Tweede Kamer is deze week na langdurige vacantie weer begonnen aan haar openbaren arbeid. De eerste zitting leverde al een interpellatie op gericht te gen een van de bezuinigingsplannen der regeering, n.l. de opheffing van de vroed vrouwenschool te Amsterdam. Het zal de regeering nog niet zoo ge makkelijk vallen om al haar bezuinigings voorstellen er door te krijgen. Vooral te gen de verhooging der invoerrechten rijst vrij algemeen verzet. En ook de verlaging der salarissen van het rijkspersoneel zal wel niet van een leien dakje gaan. Al thans minister de Geer heeft dezer dagen nog tegenover vertegenwoordigers van vakorganisaties verklaard, dat hij bereid is tot overleg. Ook de opheffing van verschillende Rechtbanken en Kantongerechten (het wetsontwerp dienaangaande is deze week ingediend) zal wel een stormpje van pro testen ontketenen. Neen, bezuinigen is voorwaar geen ge makkelijk werk. Dat zal in de eerstvol gende maanden nog wel duidelijker blij ken. In Duitsehland begint de komende Rijksdagverkiezing weer meer de aan dacht te trekken. Hitler is zijn tournee begonnen. De meeningen zijn wel zeer verdeeld over de vraag, of zijn zon al aan het dalen is. Het bericht, dat de Duitsche regeering de voorgenomen contingenteeringsmaat- regelen voorloopig heeft uitgesteld tot na de verkiezingen zal in ons land, dat door die maatregelen zeer ernstig getroffen zou worden, wel met genoegen zijn gelezen, al zal men geneigd zijn op te merken: „Als 'tmaar waar is!" De bewegingen van den ex-kroonprins volgt men in Duitsehland met zeker wan trouwen. De geruchten over zijn bedoelin gen werden wel van officieele zijde tegen gesproken, maar of dit afdoende is, be twijfelt men in sommige kringen. Het lijkt wel, of er wat broeit in het Duitsche rijk. In Zuid-Slavië kwam dezer dagen een ernstig complot aan het licht en zelfs in de communistische partij in Rusland was het hommeles, zoodat een groep er uit ge zet moest worden. Te Belfast hadden gedurende enkele dagen formeele straatgevechten tusschen politie en werkloozen plaats, zoodat er verscheidene dooden en gewonden vielen. Men vermoedt, dat ook hier communisti sche invloeden aan het werk waren. De Fransche minister-president Har riot vertoefde Donderdag en gisteren te Londen om te confereeren over de z.g.n. viermogendheden-conferentie. Het schijnt dat die conferentie, waarop dan gespro ken zal moeten worden over Duitschlands eisch van gelijkberechtiging op bewape- ningsgebied, te Genève zal worden gehou den. Veel voortgang valt er overigens in het ontwapeningswerk niet te constateeren. Amice, In Juni j.l. werd door den Middelburg- ischen gemeenteraad de begrootingspost „steunverleening aan werkloozen" met f40.000 verhoogd en gebracht op ruim f96.000 of bijna een ton gouds. Thans, drie maanden verder, blijkt, dat dit enor me bedrag niet verder reikt dan tot 8 October laatstleden en nog f37 000 tot het einde des jaars noodig zal zijn of plm. 't einde des jaars noodig zal zijn, totaal dus f 133.000. Aanvankelijk wordt echter de post met slechts f 25.000 verhoogd, wijl ne voorwerpen van werkverschaffing gevonden kunnen worden, tot een be drag van f 12.000. Het is injtusschen niet erg waarschijnlijk, dat er nog voor f 12.000 41) door EMMA JANE WORBOLSE. Vrij naar het Engelsch. En dominee Carisbroke stond haastig op uit zijn stoel, zette zijn kopje op het blad en vertrok weer naar zijn heiligdom, terwijl hij zei„Meliora, als je heelemaal klaar bent met theedrinken, zou ik je graag een oogenblik spreken." „Ik ben tot uw beschikking", ant woordde Meliora met benepen stem en ze durfde haar oogen niet naar hem op slaan. Zij had de schuldige kunnen zijn, die rekening en verantwoording moest afleggen, zoo beschaamd en ongelukkig voelde ze zich. Ze volgde hem echter naar de bibliotheek en sloot de deur achter ■sich. „Kan ik iets voor u doen?" vroeg ze rustig, toen er eenige oogenblikken voorbij waren gegaan en hij nog steeds het stil zwijgen bewaarde. „Ik heb een homdeopathisch geneesmid del noodig, luidde het onverwachte ant woord. werk zal kunnen worden verschaft, zoo- dat, mede met het oog op een juiste ra ming voor het volgend jaar, men zeer goed ineens door den zuren appel had kunnen heenbijten. Intusschen blijkt dat voor een betrekkelijk kleine plaats als Middelburg elke week meer dan f3000 aan werkloozensteun noodig is, waarvan het Rijk ruim 2/3 voor mijn rekening neemt. Wat is dat een reuzenlast voor de rijksschatkist, over het geheelo land gerekend en wat een millioenen wordeH zoodoende op improductieve wijze uitge geven! Geen wonder dat weer een zeer belangrijke belastingverhooging voor het Rijk noodig is. Daarbij komt nog een belangrijke steun aan den landbouw. Ook de industrie geniet steun, doch in vrij beperkte mate, evenals de handel. De sociaal-democratische leden van den Raad van Middelburg wilden niet achter blijven en stelden voor om aan erfpach tera der gemeente, die moeite hebben met de betaling van hun erfpachtscanon, eenig uitstel van betaling te geven. Nadat een paar voorstellen om hun voor een jaar eenige erfpachtsvermindering te verlee- nen, verworpen waren, ging het voorstel van den heer Paul er met vlag en wimpel door en kan dus, op verzoek, surcéance van betaling worden verleend. Eervol en bevorderlijk voor het crediet bij zijn leve ranciers is dit intusschen niet. En we kunnen begrijpen dat een erfpachter, die voor eenige maanden zijn jaarlijksche erf pacht reeds vooruit betaalde, voor deze welwillendheid niet erg dankbaar zal zijn. Enfin, de schijn is gered en men toont dat men ook wat wil doen, al kost het niet veel. Doch men mag toch wel eens bedenken, dat, als bedrijven, die het in dezen crisistijd moeilijk hebben, moeten worden gestopt of ingekrompen, de werk loozensteun moet worden verhoogd. Want het aantal bedrijven, die een reservefonds kunnen vormen voor hun arbeiders, zal wel verdwijnend klein zijn. Gelukkig zijn er nog heel wat personen die geen afslag van hun schulden of sur séance van betaling noodig hebben. Het zijn de menschen, die cumulatie van salarissen, pensioenen of wachtgelden ge nieten. En die zijn er in alle partijen. Récht op dit alles hebben zij wél. Doch is het in deze dagen billijk en fraai om het onderste uit de kan te willen heb ben? De Centrale, het weekblad voor het Rijkspersoneel, zegt er o.a. van: „Een jong ambtenaar, die tot Kamerlid geko zen, telkens werd herkozen, geniet heel die periode een non-activiteitstractement en wordt door deze jaren, in tegenstelling met den wachtgelder, ook nog pensioen gerechtigd. Een onzer Kamerleden wist gedurende zijn Kamerlidmaatschap meer dan f50.000 uit de Staatskas te trekken, om straks nog als bevorderde commies ge pensioneerd te worden." De heer Cramer, s.d. lid der Tweede Kamer, oud-hoofd ingenieur le klasse in Indië, die het al tijd zoo druk heeft over de „uitbuiting van den inlander", geniet sinds 1924, wegens zijn verkiezing in Nederland, jaarlijks uit de Indische Staatskas een inkomen van f 750 per maand. Geen wonder dat bovenstaand orgaan zegt, dat men alle zelfrespect verliest, als men rechtsgron den schept voor het ontvangen van loon uit arbeid, die men door het kiezen van ander werk vrijwillig prijs geeft. E'en min der baatzuchtige houding ware wel wen- schelijk, ook haar het oordeel van de af- deeling IJmuiden der S. D. A. P. die op het laatste congres krachtig tegen dit euvel opkwam. Doch vergeefs. Van de 1800 soc.-dem. afgevaardigden wensch- ten 1200 of 2/3 dit kwaad te handhaven. Eigen buidel boven den gemeenschaps buidel En met de loonen is het in die kringen niet beter. Op Dinsdag 8 November a.s. is er weder een reuzebetooging in Den Haag, „die uitdrukking zal geven aan het felle pro test der arbeidersklasse tegen de slechte politiek der Regeering. Daar zal gepro testeerd worden tegen „pogingen van Re geering en Volksvertegenwoordiging om de met moeite en offers verkregen plaats in de maatschappij" aan te randen. Zal daar het woord gegeven worden aan den bondsvoorzitter van den modernen Typo grafenbond, den heer F. van der Wal, die in het Grafisch Weekblad de loonsverla ging bij de Soc. Dem. Arbeiderspers ver bijsterend noemt, „vooral in deze periode, nu partij en vakbeweging overal de arbei- „Neen, tegen de zenuwen! Heb je niet iets, dat je hersens tot rust brengt en je zenuwen kalmeert en je kunstmatig kracht geeft? Ik durf geen alcohol meer te ge bruiken en ether en dergelijke zenuw- kalmeerende middeltjes maken me altijd zoo suf en akelig." „Het zijn ook ware vergiften in uw tegenwoordigen toestand en ik ben heusch bang, dat ik niets in mijn medicijnkist heb, waarmee ik u van dienst kan zijn." „Het beste voor mij zou misschien zijn „Nu, wat?" „Een dosis, van het een of ander, dat iemand den slaap geeft, waaruit geen ont waken mogelijk is." „Zoo'n slaap bestaat niet, dominee. De slaap, die wij gewoonlijk met den naam van eeuwige slaap betitelen sluit slechts onze oogleden toe; de ziel, als ze al slaapt, wat ik niet geloof, moet spoedig ontwa ken in tegenwoordigheid van God. Maar zegt u als het u blieft niet zulke dingen; u is niet in staat om vanavond te preken en er is nog meer dan tijd genoeg om even naar de Grange te gaan. Laat mij gaan, ik kan de zaak beter uitleggen dan een van de dienstboden." „Neen, neen, ik zal er best doorkomen; ik moet op mijn post zijn vanavond. Mis achten zal het de laatste keer zijn de dera in het geweer trachten te roepen om zich met alle beschikbare middelen te verzetten tegen de vele bezuinigingsplan nen der regeering" en „waarbij de voorge nomen loonsverlaging van het Overheids personeel een der grootste aanvalsvlak- ken vormt"? Als de soc. dem. schrijver groote woorden wilde gebruiken zou hij van „misleiding" spreken. Vriendschappelijk groetend t.t. METELLUS. Ingezonden Mededeeling. voor Manufacturen. Dames- en Kinderconfectie Tapijten - Gordijnen Bedden - Ledikanten en aanverwante artikelen is GOES HULST Werkloozenkassen raken uitgeput. De toestand, waarin de werkloozenkas- ssen der textielarbeidersbonden verkee- ren, is, naar „Het Volk" meldt, zeer pre cair geworden. Bij het intreden van de cri sis in 1929 beschikte de werkloozenkas van den modernen textielarbeidersbond over een reservekapitaal van bijna een half millioen gulden. De crisis bracht groote verandering. In 1930 moest aan uitkeering f 346.828.08 en in 1931 f 899.604.58 worden verstrekt. Er werd van regeeringswege 300 pet. toeslag op de contributie gegeven, maar daarmee kon men er bij lange na niet komen. Dus werd de contributie verhoogd: eerst van 10 op 15 cent. toen op 20 cent daarna op 25 en op 1 Oct. op 30 cent. Toch was, wat geschiedde, onvoldoende. Het aantal uit- keeringsdagen werd van 33 op 24 terug gebracht en als er geen nieuwe maatre gelen worden genomen en de groote werk loosheid blijft, kan ook dat niet worden volgehouden. De besturen der drie belangrijkste tex tielarbeidersbonden „De Eendracht", „St. Lambertus" en „Unitas" hebben den toe stand in een gezamenlijke bijeenkomst on der oogen gezien. Eenstemmig was men van meening, dat noch aan verhooging van de bijdragen, noch aan vermindering der uitkeeringen kan worden gedacht. Men vroeg daarom een audiëntie met den minister van Binnenlandsche Zaken aan. Hier werd de toestand nauwkeurig uiteen gezet, doch de minister kon geen directe toezegging doen. De aanleg van bosch in den Wierlnger- meerpoider. Volgens bij het gemeentebestuur van Wieringen ingekomen bericht is de mi nister van binnenlandsche zaken bereid voor de uitvoering van een door de di rectie van de Wieringermeer ingezonden boschplan (400 H.A. in den Noord-Oost hoek van de Wieringermeer) een over heidssubsidie toe te zeggen van 85 pet. der loonen, uit te betalen aan daarbij te plaat sen werkloozen, alsmede eenzelfde per centage in de kosten der te plakken rente zegels, het regenverlet, en in drie vierde deel der premie, verschuldigd ingevolge de Ziektewet. Alleen werklooze hoofden van gezin nen en kostwinners (één uit een gezin) uit de gemeente Wieringen, aangewezen na verkregen toestemming van de Inspectie voor de werkverschaffing te Beemster, mogen worden te werk gesteld. Er moet zooveel mogelijk in accoord worden ge werkt, tegen een zoodanig loon, dat bij flink werken gemiddeld f0.25 per uur kan worden verdiend. Bij verzuim wegens regen mogen de eerste drie uren per week niet worden vergoed, de volgende regen uren met 20 cent. allerlaatste keer. Meliora, kon ik mijn verstand maar verliezen!" „Ik weet niet wat ik u moet antwoor den", zei ze zacht, na een oogenblik ge zwegen te hebben; „ik wil niet veinzen dat ik uw bedoeling niet begrijp; u is ziek, maar uw ziekte spruit voort uit oorzaken of eigenlijk uit een oorzaak die te pijnlijk is om over te spreken." „Pijnlijk! Het is een kwelling. Maar er is geen ontsnappen mogelijk aan die folte ring en ze moet gedragen worden, tot lichaam en geest het opgeven. Waarom laat je me niet in de steek, Meliora? Ik geloof, dat het me goed zou doen, als je me noemde bij dien vreeselijken naam, dien ik verdien; ik geloof, dat ik er ver lichting in zou vinden, als je me behan delde als de nietswaardige, die ik ben. Waarom wend je je niet vol verachting van me af, goede, oprechte, deugdzame vrouw, die je bent?" „Omdat ik verkozen heb uw vriendin te zijn, Francis Carisbroke; en een vriendin, als ze dezen naam waard wil zijn, moet trouw zijn tot in den dood „Trouw aan een verrader een leuge naar een. „Stil, de zaak wordt er niet beter op, als ge uzelf uitmaakt voor al wat leelijk is en het doet mij pijn. Bovendien helpt het niets of we er nu al over praten, tenzij u DE VERKIEZINGSACTIE BEGONNEN. Onze verkiezingsactie is begonnen. Het Centraal Comité heeft aan de kiesver- eenigingen zijn voorstellen verzonden en a.s. Maandag hoopt ook de Goesche Kies- vereeniging het Verkiezingsmanifest en de voorstellen voor de candidaatstelling voor leden der Tweede Kamer te behandelen. Doel van dit schrijven is, de leden van alle kiesvereenigingen op te wekkeu deel te nemen aan de vergaderingen, waar deze belangrijke materie aan de orde is. In het bizonder geldt dit voor onze Goe sche vrienden. Het is bekend, dat in Goes weinig be langstelling is voor de politiek. Maar mag ik daarover mijn meening eens zeggen? Doch neen, wat beteekent mijn meening? Mag ik iets uit de geschiedenis van ons vaderland in herinnering brengen? 't Was in den na-Napoleontischen tijd. De belij ders van den Christus Gods hielden zich verre van het publieke erf en van de po litiek moesten zij niets hebben. Waarom zich te bemoeien met de zaken des lands, dat lag in den booze en kon de ziel scha den. Men zat liever „met een boeksken in een boeksken" in vrome overpeinzing verdiept, zong zijn psalmpjes, las „de oudjes" en liet Gods water over Gods ak ker loopen. Het waren vrome menschen, maar hun vroomheid was zeer egoistisch. Het eigen zieleheil was het doel ervan, doch Gods eere te bevorderen, daarvoor te arbeiden, te strijden, daaraan dachten ze niet. Daar werden de dagen en jaren huns levens geteld en geklaagd; „Hoe lang nog, o Heerel" maar tegen den geest der eeuw bond men den strijd niet aan. Een dam tegen de golven der Revolutie werd niet opgeworpen 1 En wat was daarvan het gevolg? Onge loof en revolutie kregen vat op de jeugd en een ongebreidelde machtsuiting van libe ralisme in den Staat èn doode rechtzin nigheid in de Kerk vierden hoogtij. De Afgescheidenen kregen het te kwaad en in de politiek werden de minderheden onderdrukt! Ziedaar de gevolgen van de slappe houding der vromen uit het begin der 19de eeuw. Gelukkig dat God de Heere waakte over onze „Vaderlandsche Erve" en mannen verwekte, die in hangen strijd positie ko zen tegen de revolutiebeginselen en in woord en geschrift het volk wakker schudde uit zijn dommel! En nu behoef ik slechts de namen van Bilderdijk, Da Costa, Groen en Kuyper te noemen en voor uw oog verrijst een beel dengalerij van strijdbare helden, die als een wolk van getuigen schaduwde over ons landl Mannen van het woord, ook mannen van de daad. Mannen, die dag aan dag hun stem verhieven in de straten, die vochten in de bres. De ouderen onder ons weten er nog iets van hoe de geloofsmoed en geloofskracht onzer vaderen zich openbaarde doch ge steund werd door gebed dat dagelijks op rees voor hen, die als „de van God ge geven leiders" zich gaven voor des Heeren zaak. In dien tijd werd het heldenepos van Neerlands politieke geschiedenis geschre ven. Het werk van dat geslacht deed ons tot voor enkele jaren wandelen in een zeer „vroolijk levenslicht", want wat er vooral op het politiek terrein is bevochten voor staat en maatschappij, voor kerk en school, schonk het tegenwoordige geslacht zijn heerlijke vruchten! En is dat geslacht daar wel genoeg dankbaar voor? Is er uit den breeden kring onzer geestverwanten wel een vol doend waardeeren van het werk der va deren, een bewaren van het toevertrouwde pand? Laat mij er nog eens met nadruk op wijzen, dat ik hoop onze A.R. broeders en zusters a.s. Maandag in grooten getale aanwezig te zien. Ook nu moeten wij weer strijden, ook bidden voor onze mannen die met den vijand spreken in de poort. Maar wij moe ten ook weten waar het om gaat. Q. D. Ons land is de laatste maanden weer een aantal partijen rijker geworden. Eén daarvan is het Nederl. Verbond van Nationalisten, Van bevriende zijde ontving ik een be ginselverklaring van deze partij par don „beweging" i die ik met aandacht heb gelezen. Misschien komt het doordat ik nog te weinig nationaal denk, maar in elk geval, erg duidelijk is mij de zaak nog niet ge worden. Dit heb ik echter wel begrepen, dat met de Godsdienst door deze nationale bewe ging geen rekening wordt gehouden. Dat is een zaak die blijkbaar van zoo weinig belang wordt geacht, dat men er zelfs niet van rept. En de historie is hier ook niet erg in tel. Zonder te rekenen met de historische ontwikkeling van ons volksleven, wordt het parlementaire stelsel terzijde gescho ven, het volk geheel onmondig verklaard, en een soort dictatuur 'gevraagd, uit te oefenen door „de goede en de groote men schen" die zelfstandig moeten beoordee- len wat 's lands belang eischt en die al leen aan de Kroon verantwoording schul dig zijn. Nationaal, dat blijkt ook uit wat over de radio wordt gezegd, is hier een begrip zonder kleur, ik zou haast zeggen een zuiver anti-nationale uitvinding, van menschen die meenen het gezag te steu nen en die in werkelijkheid de verwar ring helpen vergrooten. OPMERKER. De Tweede Kamerverkie zingen. De 'Centrale Zeeland van de Liberale Staatspartij de Vrijheidsbond 'heeft als no. 1 op de candidatenlijst ge plaatst den heer mr G. A. Boon te 's-Gra- venhage, met 20 stemmen, tegen 12 op dr. Bisrema, en als no. 2 den heer J. N. Bommel van Vloten, lid van Gedeputeerde Staten van Zeeland, wonende te Goes. Als verdere candidaten voor de lijst, die vermoedelijk met die voor Dordrecht ver bonden wordt, werden genoemd mevrouw K. C. BaMor-Bosse, Mr. J. Erasmus, C. G. Hago, A. Leenhouts, D. Lindeniberg, H. G. Louwes, j'hr R. de Muralt, L. van Nieu- wenhuyse, mr. P. W. M. J. v. d. Slikke, prof. mr C. W. de Vries, E. P. v. d. Werff en H. C. v. d. Zande. '(Deze uitslag is blijkbaar niet naar den zin van de Middelb. Grt., omdat hij niet voldoende tot uitdrukking brengt, dat Zeeland een landbouwgewest is. Het blad hoopt nu maar, dat de heer Boon in meer dere mate dan tot nu toe 'het geval was, zich de landbouwbelangen zal aantrek ken.) Naohtposttreinen. Men meldt ons Bij verschillende gelegenheden is ge bleken, dat de groote voordeelen, welke met betrekking tot een snelle overkomst van correspondentie door de invoering van de naohtposttreinen 'zijn verkregen, nog niet in voldoende mate tot bet pu bliek zijn doorgedrongen. Mede in verband met de uit bezuini gingsoverwegingen aangebrachte beper kingen in het aantal bestellingen en het aantal ontvang- en verzendgelegenheden is 'het van ihet 'grootste belang, dat de af zenders er mede bekend zijn, dat de cor respondentie welke met de nachtposttred- nen wordt verzonden in de meeste plaat sen van het land in de eerste bestelling van den volgenden dag wordt opgenomen. Korigene. (Slot Raadsverslag.) Begroe ting 1933. B. en W, willen wijzigingen aanbrengen in de begrooting daar de poet „Krankzinnigenverpleging" misschien te weinig is 'geraamd. Er wordt voorgesteld om de post: „ver betering van de oostzijde van de Voor straat" te schrappen en om het 'harmo nie-gezelschap „Eendracht Maakt Macht" Ingezonden Mededeeling. me toe wilt staan om naar de Grange te gaan en dominee Holiday op te zoeken? Ik ben heusch bang, dat u iets zal overkom men," „Neen, maak u maar niet ongerust! Ik zal mijn taak goed vervullen. Is er niets, dat u me kunt geven, geen zenuwstillend middeltje? Ik dacht, dat de homoeopathie overal in voorzag, voor elke onverwachte omstandigheid een middeltje had!" „Ik wilde, dat het waar was. Maar he laas, voor uw geval is geen kruid gewas sen. Maar ik zal u wat Ignatia geven, dat zal u tijdelijk helpen; het zal uw zenuwen een beetje tot kalmte brengen. Is uw preek heeemaai klaar?" „Ja, maar ik zal deze van avond niet uitspreken. Ik heb een oude opgezocht. Mijn tekst voor vanavond zou geweest zijn: „Wel, gij goede en getrouwe dienst knecht, over weinig zijt gij getrouw ge weest, over veel zal ik u zetten". Hoe zou ik den preekstoel durven beklimmen en daarover spreken?" „En wat is de tekst van de preek, die u gekozen beeft?" „0 God, wees mij, zondaar, genadig!" „0 dominee Carisbroke, hoe kon u zoo ver afdwalen? Welk een heerlijke taak had de uwe kunnen zijn!" „Ik weet het, ik weet hetl Verwijt mij niets, Meliora, ik kas het op het oogen blik van jou niet verdragen. Als me twee jaar geleden voorspeld was, dat ik zoo diep zou vallen, zou ik in heftige veront waardiging ontstoken zijn en uit het diepst van mijn ziel zou ik geroepen heb ben: „Maar wat is uw knecht/die een hond is, dat hij deze zaak doen zou!" Ik kan je niet zeggen, hoe ik mezelf veracht en vervloek." En de arme man verborg het gelaat in de handen en ween de, als een voor wie geen hoop 1b. „U mag niet zoo aan uw gevoelens toe geven, als u bij uw besluit blijft om zelf den dienst waar te nemen," zei Meliora zoo koel als ze kon; ze durfde geen uiting geven aan de sympathie, die ze werkelijk voor den ongelukkigen zondaar voelde, omdat ze begreep, dat hij zachte, vrien delijke woorden op het oogenblik heele maal niet kon verdragen. En het was te laat, om nu nog naar de Grange te gaan de klokken begonnen al de geloovigen naar het Godshuls te roepen. „Ik zal even uw medicijn voor u halen en ik zal bidden, dat God u kracht mag Schenken voor het werk, dat u wacht," zei ze, terwijl ze de kamer verliet. Toen ze terugkwam, was hij weer veel kalmer, maar hij zag er uit als iemand, die lijdt onder een doffe wanhoop.

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1932 | | pagina 5