DEZEEÜW
Spoor's geraspte Zwitsersche Kaas
TWEEDE BLAD.
HET ADRES
A. WILKING
Wat er deze week voorviel
Brieven uit Middelburg.
cxxx.
FEUILLETON.
JOAN CARISBR0KE
„Waarvoor?" vroeg Meliora kort, „voor
hoofdpijn?"
Binnenland.
Zoeklichtjes.
Uit de Provincie
(Wordt vervolgd.)
VAN
ZATERDAG 15 OCTOBER 1932, Nr 13.
Onze Tweede Kamer is deze week na
langdurige vacantie weer begonnen aan
haar openbaren arbeid. De eerste zitting
leverde al een interpellatie op gericht te
gen een van de bezuinigingsplannen der
regeering, n.l. de opheffing van de vroed
vrouwenschool te Amsterdam.
Het zal de regeering nog niet zoo ge
makkelijk vallen om al haar bezuinigings
voorstellen er door te krijgen. Vooral te
gen de verhooging der invoerrechten rijst
vrij algemeen verzet. En ook de verlaging
der salarissen van het rijkspersoneel zal
wel niet van een leien dakje gaan. Al
thans minister de Geer heeft dezer dagen
nog tegenover vertegenwoordigers van
vakorganisaties verklaard, dat hij bereid
is tot overleg.
Ook de opheffing van verschillende
Rechtbanken en Kantongerechten (het
wetsontwerp dienaangaande is deze week
ingediend) zal wel een stormpje van pro
testen ontketenen.
Neen, bezuinigen is voorwaar geen ge
makkelijk werk. Dat zal in de eerstvol
gende maanden nog wel duidelijker blij
ken.
In Duitsehland begint de komende
Rijksdagverkiezing weer meer de aan
dacht te trekken. Hitler is zijn tournee
begonnen. De meeningen zijn wel zeer
verdeeld over de vraag, of zijn zon al aan
het dalen is.
Het bericht, dat de Duitsche regeering
de voorgenomen contingenteeringsmaat-
regelen voorloopig heeft uitgesteld tot na
de verkiezingen zal in ons land, dat door
die maatregelen zeer ernstig getroffen zou
worden, wel met genoegen zijn gelezen,
al zal men geneigd zijn op te merken: „Als
'tmaar waar is!"
De bewegingen van den ex-kroonprins
volgt men in Duitsehland met zeker wan
trouwen. De geruchten over zijn bedoelin
gen werden wel van officieele zijde tegen
gesproken, maar of dit afdoende is, be
twijfelt men in sommige kringen. Het lijkt
wel, of er wat broeit in het Duitsche rijk.
In Zuid-Slavië kwam dezer dagen een
ernstig complot aan het licht en zelfs in
de communistische partij in Rusland was
het hommeles, zoodat een groep er uit ge
zet moest worden.
Te Belfast hadden gedurende enkele
dagen formeele straatgevechten tusschen
politie en werkloozen plaats, zoodat er
verscheidene dooden en gewonden vielen.
Men vermoedt, dat ook hier communisti
sche invloeden aan het werk waren.
De Fransche minister-president Har
riot vertoefde Donderdag en gisteren te
Londen om te confereeren over de z.g.n.
viermogendheden-conferentie. Het schijnt
dat die conferentie, waarop dan gespro
ken zal moeten worden over Duitschlands
eisch van gelijkberechtiging op bewape-
ningsgebied, te Genève zal worden gehou
den.
Veel voortgang valt er overigens in het
ontwapeningswerk niet te constateeren.
Amice,
In Juni j.l. werd door den Middelburg-
ischen gemeenteraad de begrootingspost
„steunverleening aan werkloozen" met
f40.000 verhoogd en gebracht op ruim
f96.000 of bijna een ton gouds. Thans,
drie maanden verder, blijkt, dat dit enor
me bedrag niet verder reikt dan tot 8
October laatstleden en nog f37 000 tot
het einde des jaars noodig zal zijn of plm.
't einde des jaars noodig zal zijn, totaal
dus f 133.000. Aanvankelijk wordt echter
de post met slechts f 25.000 verhoogd, wijl
ne voorwerpen van werkverschaffing
gevonden kunnen worden, tot een be
drag van f 12.000. Het is injtusschen niet
erg waarschijnlijk, dat er nog voor f 12.000
41)
door
EMMA JANE WORBOLSE.
Vrij naar het Engelsch.
En dominee Carisbroke stond haastig
op uit zijn stoel, zette zijn kopje op het
blad en vertrok weer naar zijn heiligdom,
terwijl hij zei„Meliora, als je heelemaal
klaar bent met theedrinken, zou ik je
graag een oogenblik spreken."
„Ik ben tot uw beschikking", ant
woordde Meliora met benepen stem en ze
durfde haar oogen niet naar hem op
slaan. Zij had de schuldige kunnen zijn,
die rekening en verantwoording moest
afleggen, zoo beschaamd en ongelukkig
voelde ze zich. Ze volgde hem echter naar
de bibliotheek en sloot de deur achter
■sich. „Kan ik iets voor u doen?" vroeg ze
rustig, toen er eenige oogenblikken voorbij
waren gegaan en hij nog steeds het stil
zwijgen bewaarde.
„Ik heb een homdeopathisch geneesmid
del noodig, luidde het onverwachte ant
woord.
werk zal kunnen worden verschaft, zoo-
dat, mede met het oog op een juiste ra
ming voor het volgend jaar, men zeer
goed ineens door den zuren appel had
kunnen heenbijten. Intusschen blijkt dat
voor een betrekkelijk kleine plaats als
Middelburg elke week meer dan f3000
aan werkloozensteun noodig is, waarvan
het Rijk ruim 2/3 voor mijn rekening
neemt. Wat is dat een reuzenlast voor
de rijksschatkist, over het geheelo land
gerekend en wat een millioenen wordeH
zoodoende op improductieve wijze uitge
geven! Geen wonder dat weer een zeer
belangrijke belastingverhooging voor het
Rijk noodig is.
Daarbij komt nog een belangrijke steun
aan den landbouw.
Ook de industrie geniet steun, doch in
vrij beperkte mate, evenals de handel.
De sociaal-democratische leden van den
Raad van Middelburg wilden niet achter
blijven en stelden voor om aan erfpach
tera der gemeente, die moeite hebben met
de betaling van hun erfpachtscanon, eenig
uitstel van betaling te geven. Nadat een
paar voorstellen om hun voor een jaar
eenige erfpachtsvermindering te verlee-
nen, verworpen waren, ging het voorstel
van den heer Paul er met vlag en wimpel
door en kan dus, op verzoek, surcéance
van betaling worden verleend. Eervol en
bevorderlijk voor het crediet bij zijn leve
ranciers is dit intusschen niet. En we
kunnen begrijpen dat een erfpachter, die
voor eenige maanden zijn jaarlijksche erf
pacht reeds vooruit betaalde, voor
deze welwillendheid niet erg dankbaar
zal zijn. Enfin, de schijn is gered en men
toont dat men ook wat wil doen, al kost
het niet veel. Doch men mag toch wel eens
bedenken, dat, als bedrijven, die het in
dezen crisistijd moeilijk hebben, moeten
worden gestopt of ingekrompen, de werk
loozensteun moet worden verhoogd. Want
het aantal bedrijven, die een reservefonds
kunnen vormen voor hun arbeiders, zal
wel verdwijnend klein zijn.
Gelukkig zijn er nog heel wat personen
die geen afslag van hun schulden of sur
séance van betaling noodig hebben.
Het zijn de menschen, die cumulatie van
salarissen, pensioenen of wachtgelden ge
nieten. En die zijn er in alle partijen.
Récht op dit alles hebben zij wél. Doch
is het in deze dagen billijk en fraai om
het onderste uit de kan te willen heb
ben? De Centrale, het weekblad voor
het Rijkspersoneel, zegt er o.a. van: „Een
jong ambtenaar, die tot Kamerlid geko
zen, telkens werd herkozen, geniet heel
die periode een non-activiteitstractement
en wordt door deze jaren, in tegenstelling
met den wachtgelder, ook nog pensioen
gerechtigd. Een onzer Kamerleden wist
gedurende zijn Kamerlidmaatschap meer
dan f50.000 uit de Staatskas te trekken,
om straks nog als bevorderde commies ge
pensioneerd te worden." De heer Cramer,
s.d. lid der Tweede Kamer, oud-hoofd
ingenieur le klasse in Indië, die het al
tijd zoo druk heeft over de „uitbuiting van
den inlander", geniet sinds 1924, wegens
zijn verkiezing in Nederland, jaarlijks
uit de Indische Staatskas een inkomen
van f 750 per maand. Geen wonder dat
bovenstaand orgaan zegt, dat men alle
zelfrespect verliest, als men rechtsgron
den schept voor het ontvangen van loon
uit arbeid, die men door het kiezen van
ander werk vrijwillig prijs geeft. E'en min
der baatzuchtige houding ware wel wen-
schelijk, ook haar het oordeel van de af-
deeling IJmuiden der S. D. A. P. die op
het laatste congres krachtig tegen dit
euvel opkwam. Doch vergeefs. Van de
1800 soc.-dem. afgevaardigden wensch-
ten 1200 of 2/3 dit kwaad te handhaven.
Eigen buidel boven den gemeenschaps
buidel
En met de loonen is het in die kringen
niet beter.
Op Dinsdag 8 November a.s. is er weder
een reuzebetooging in Den Haag, „die
uitdrukking zal geven aan het felle pro
test der arbeidersklasse tegen de slechte
politiek der Regeering. Daar zal gepro
testeerd worden tegen „pogingen van Re
geering en Volksvertegenwoordiging om
de met moeite en offers verkregen plaats
in de maatschappij" aan te randen. Zal
daar het woord gegeven worden aan den
bondsvoorzitter van den modernen Typo
grafenbond, den heer F. van der Wal, die
in het Grafisch Weekblad de loonsverla
ging bij de Soc. Dem. Arbeiderspers ver
bijsterend noemt, „vooral in deze periode,
nu partij en vakbeweging overal de arbei-
„Neen, tegen de zenuwen! Heb je niet
iets, dat je hersens tot rust brengt en je
zenuwen kalmeert en je kunstmatig kracht
geeft? Ik durf geen alcohol meer te ge
bruiken en ether en dergelijke zenuw-
kalmeerende middeltjes maken me altijd
zoo suf en akelig."
„Het zijn ook ware vergiften in uw
tegenwoordigen toestand en ik ben heusch
bang, dat ik niets in mijn medicijnkist
heb, waarmee ik u van dienst kan zijn."
„Het beste voor mij zou misschien
zijn
„Nu, wat?"
„Een dosis, van het een of ander, dat
iemand den slaap geeft, waaruit geen ont
waken mogelijk is."
„Zoo'n slaap bestaat niet, dominee. De
slaap, die wij gewoonlijk met den naam
van eeuwige slaap betitelen sluit slechts
onze oogleden toe; de ziel, als ze al slaapt,
wat ik niet geloof, moet spoedig ontwa
ken in tegenwoordigheid van God. Maar
zegt u als het u blieft niet zulke dingen;
u is niet in staat om vanavond te preken
en er is nog meer dan tijd genoeg om
even naar de Grange te gaan. Laat mij
gaan, ik kan de zaak beter uitleggen
dan een van de dienstboden."
„Neen, neen, ik zal er best doorkomen;
ik moet op mijn post zijn vanavond. Mis
achten zal het de laatste keer zijn de
dera in het geweer trachten te roepen om
zich met alle beschikbare middelen te
verzetten tegen de vele bezuinigingsplan
nen der regeering" en „waarbij de voorge
nomen loonsverlaging van het Overheids
personeel een der grootste aanvalsvlak-
ken vormt"? Als de soc. dem. schrijver
groote woorden wilde gebruiken zou hij
van „misleiding" spreken.
Vriendschappelijk groetend
t.t.
METELLUS.
Ingezonden Mededeeling.
voor Manufacturen.
Dames- en Kinderconfectie
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen is
GOES
HULST
Werkloozenkassen raken uitgeput.
De toestand, waarin de werkloozenkas-
ssen der textielarbeidersbonden verkee-
ren, is, naar „Het Volk" meldt, zeer pre
cair geworden. Bij het intreden van de cri
sis in 1929 beschikte de werkloozenkas
van den modernen textielarbeidersbond
over een reservekapitaal van bijna een
half millioen gulden.
De crisis bracht groote verandering. In
1930 moest aan uitkeering f 346.828.08 en
in 1931 f 899.604.58 worden verstrekt. Er
werd van regeeringswege 300 pet. toeslag
op de contributie gegeven, maar daarmee
kon men er bij lange na niet komen. Dus
werd de contributie verhoogd: eerst van
10 op 15 cent. toen op 20 cent daarna op
25 en op 1 Oct. op 30 cent. Toch was, wat
geschiedde, onvoldoende. Het aantal uit-
keeringsdagen werd van 33 op 24 terug
gebracht en als er geen nieuwe maatre
gelen worden genomen en de groote werk
loosheid blijft, kan ook dat niet worden
volgehouden.
De besturen der drie belangrijkste tex
tielarbeidersbonden „De Eendracht", „St.
Lambertus" en „Unitas" hebben den toe
stand in een gezamenlijke bijeenkomst on
der oogen gezien. Eenstemmig was men
van meening, dat noch aan verhooging
van de bijdragen, noch aan vermindering
der uitkeeringen kan worden gedacht.
Men vroeg daarom een audiëntie met den
minister van Binnenlandsche Zaken aan.
Hier werd de toestand nauwkeurig uiteen
gezet, doch de minister kon geen directe
toezegging doen.
De aanleg van bosch in den Wierlnger-
meerpoider.
Volgens bij het gemeentebestuur van
Wieringen ingekomen bericht is de mi
nister van binnenlandsche zaken bereid
voor de uitvoering van een door de di
rectie van de Wieringermeer ingezonden
boschplan (400 H.A. in den Noord-Oost
hoek van de Wieringermeer) een over
heidssubsidie toe te zeggen van 85 pet. der
loonen, uit te betalen aan daarbij te plaat
sen werkloozen, alsmede eenzelfde per
centage in de kosten der te plakken rente
zegels, het regenverlet, en in drie vierde
deel der premie, verschuldigd ingevolge
de Ziektewet.
Alleen werklooze hoofden van gezin
nen en kostwinners (één uit een gezin) uit
de gemeente Wieringen, aangewezen na
verkregen toestemming van de Inspectie
voor de werkverschaffing te Beemster,
mogen worden te werk gesteld. Er moet
zooveel mogelijk in accoord worden ge
werkt, tegen een zoodanig loon, dat bij
flink werken gemiddeld f0.25 per uur
kan worden verdiend. Bij verzuim wegens
regen mogen de eerste drie uren per week
niet worden vergoed, de volgende regen
uren met 20 cent.
allerlaatste keer. Meliora, kon ik mijn
verstand maar verliezen!"
„Ik weet niet wat ik u moet antwoor
den", zei ze zacht, na een oogenblik ge
zwegen te hebben; „ik wil niet veinzen
dat ik uw bedoeling niet begrijp; u is ziek,
maar uw ziekte spruit voort uit oorzaken
of eigenlijk uit een oorzaak die te
pijnlijk is om over te spreken."
„Pijnlijk! Het is een kwelling. Maar er
is geen ontsnappen mogelijk aan die folte
ring en ze moet gedragen worden, tot
lichaam en geest het opgeven. Waarom
laat je me niet in de steek, Meliora? Ik
geloof, dat het me goed zou doen, als je
me noemde bij dien vreeselijken naam,
dien ik verdien; ik geloof, dat ik er ver
lichting in zou vinden, als je me behan
delde als de nietswaardige, die ik ben.
Waarom wend je je niet vol verachting
van me af, goede, oprechte, deugdzame
vrouw, die je bent?"
„Omdat ik verkozen heb uw vriendin te
zijn, Francis Carisbroke; en een vriendin,
als ze dezen naam waard wil zijn, moet
trouw zijn tot in den dood
„Trouw aan een verrader een leuge
naar een.
„Stil, de zaak wordt er niet beter op,
als ge uzelf uitmaakt voor al wat leelijk is
en het doet mij pijn. Bovendien helpt het
niets of we er nu al over praten, tenzij u
DE VERKIEZINGSACTIE BEGONNEN.
Onze verkiezingsactie is begonnen. Het
Centraal Comité heeft aan de kiesver-
eenigingen zijn voorstellen verzonden en
a.s. Maandag hoopt ook de Goesche Kies-
vereeniging het Verkiezingsmanifest en de
voorstellen voor de candidaatstelling voor
leden der Tweede Kamer te behandelen.
Doel van dit schrijven is, de leden
van alle kiesvereenigingen op te wekkeu
deel te nemen aan de vergaderingen, waar
deze belangrijke materie aan de orde is.
In het bizonder geldt dit voor onze Goe
sche vrienden.
Het is bekend, dat in Goes weinig be
langstelling is voor de politiek. Maar mag
ik daarover mijn meening eens zeggen?
Doch neen, wat beteekent mijn meening?
Mag ik iets uit de geschiedenis van ons
vaderland in herinnering brengen? 't Was
in den na-Napoleontischen tijd. De belij
ders van den Christus Gods hielden zich
verre van het publieke erf en van de po
litiek moesten zij niets hebben. Waarom
zich te bemoeien met de zaken des lands,
dat lag in den booze en kon de ziel scha
den. Men zat liever „met een boeksken in
een boeksken" in vrome overpeinzing
verdiept, zong zijn psalmpjes, las „de
oudjes" en liet Gods water over Gods ak
ker loopen.
Het waren vrome menschen, maar hun
vroomheid was zeer egoistisch. Het eigen
zieleheil was het doel ervan, doch Gods
eere te bevorderen, daarvoor te arbeiden,
te strijden, daaraan dachten ze niet.
Daar werden de dagen en jaren huns
levens geteld en geklaagd; „Hoe lang nog,
o Heerel" maar tegen den geest der eeuw
bond men den strijd niet aan. Een dam
tegen de golven der Revolutie werd niet
opgeworpen 1
En wat was daarvan het gevolg? Onge
loof en revolutie kregen vat op de jeugd en
een ongebreidelde machtsuiting van libe
ralisme in den Staat èn doode rechtzin
nigheid in de Kerk vierden hoogtij.
De Afgescheidenen kregen het te kwaad
en in de politiek werden de minderheden
onderdrukt! Ziedaar de gevolgen van de
slappe houding der vromen uit het begin
der 19de eeuw.
Gelukkig dat God de Heere waakte over
onze „Vaderlandsche Erve" en mannen
verwekte, die in hangen strijd positie ko
zen tegen de revolutiebeginselen en in
woord en geschrift het volk wakker
schudde uit zijn dommel!
En nu behoef ik slechts de namen van
Bilderdijk, Da Costa, Groen en Kuyper te
noemen en voor uw oog verrijst een beel
dengalerij van strijdbare helden, die als
een wolk van getuigen schaduwde over
ons landl
Mannen van het woord, ook mannen
van de daad. Mannen, die dag aan dag
hun stem verhieven in de straten, die
vochten in de bres.
De ouderen onder ons weten er nog iets
van hoe de geloofsmoed en geloofskracht
onzer vaderen zich openbaarde doch ge
steund werd door gebed dat dagelijks op
rees voor hen, die als „de van God ge
geven leiders" zich gaven voor des Heeren
zaak.
In dien tijd werd het heldenepos van
Neerlands politieke geschiedenis geschre
ven. Het werk van dat geslacht deed ons
tot voor enkele jaren wandelen in een
zeer „vroolijk levenslicht", want wat er
vooral op het politiek terrein is bevochten
voor staat en maatschappij, voor kerk en
school, schonk het tegenwoordige geslacht
zijn heerlijke vruchten!
En is dat geslacht daar wel genoeg
dankbaar voor? Is er uit den breeden
kring onzer geestverwanten wel een vol
doend waardeeren van het werk der va
deren, een bewaren van het toevertrouwde
pand?
Laat mij er nog eens met nadruk op
wijzen, dat ik hoop onze A.R. broeders en
zusters a.s. Maandag in grooten getale
aanwezig te zien.
Ook nu moeten wij weer strijden, ook
bidden voor onze mannen die met den
vijand spreken in de poort. Maar wij moe
ten ook weten waar het om gaat.
Q. D.
Ons land is de laatste maanden weer
een aantal partijen rijker geworden.
Eén daarvan is het Nederl. Verbond
van Nationalisten,
Van bevriende zijde ontving ik een be
ginselverklaring van deze partij par
don „beweging" i die ik met aandacht
heb gelezen.
Misschien komt het doordat ik nog te
weinig nationaal denk, maar in elk geval,
erg duidelijk is mij de zaak nog niet ge
worden.
Dit heb ik echter wel begrepen, dat met
de Godsdienst door deze nationale bewe
ging geen rekening wordt gehouden. Dat
is een zaak die blijkbaar van zoo weinig
belang wordt geacht, dat men er zelfs
niet van rept.
En de historie is hier ook niet erg in
tel. Zonder te rekenen met de historische
ontwikkeling van ons volksleven, wordt
het parlementaire stelsel terzijde gescho
ven, het volk geheel onmondig verklaard,
en een soort dictatuur 'gevraagd, uit te
oefenen door „de goede en de groote men
schen" die zelfstandig moeten beoordee-
len wat 's lands belang eischt en die al
leen aan de Kroon verantwoording schul
dig zijn.
Nationaal, dat blijkt ook uit wat over
de radio wordt gezegd, is hier een begrip
zonder kleur, ik zou haast zeggen een
zuiver anti-nationale uitvinding, van
menschen die meenen het gezag te steu
nen en die in werkelijkheid de verwar
ring helpen vergrooten.
OPMERKER.
De Tweede Kamerverkie
zingen. De 'Centrale Zeeland van de
Liberale Staatspartij de Vrijheidsbond
'heeft als no. 1 op de candidatenlijst ge
plaatst den heer mr G. A. Boon te 's-Gra-
venhage, met 20 stemmen, tegen 12 op dr.
Bisrema, en als no. 2 den heer J. N.
Bommel van Vloten, lid van Gedeputeerde
Staten van Zeeland, wonende te Goes.
Als verdere candidaten voor de lijst, die
vermoedelijk met die voor Dordrecht ver
bonden wordt, werden genoemd mevrouw
K. C. BaMor-Bosse, Mr. J. Erasmus, C.
G. Hago, A. Leenhouts, D. Lindeniberg, H.
G. Louwes, j'hr R. de Muralt, L. van Nieu-
wenhuyse, mr. P. W. M. J. v. d. Slikke,
prof. mr C. W. de Vries, E. P. v. d. Werff
en H. C. v. d. Zande.
'(Deze uitslag is blijkbaar niet naar den
zin van de Middelb. Grt., omdat hij niet
voldoende tot uitdrukking brengt, dat
Zeeland een landbouwgewest is. Het blad
hoopt nu maar, dat de heer Boon in meer
dere mate dan tot nu toe 'het geval was,
zich de landbouwbelangen zal aantrek
ken.)
Naohtposttreinen. Men
meldt ons
Bij verschillende gelegenheden is ge
bleken, dat de groote voordeelen, welke
met betrekking tot een snelle overkomst
van correspondentie door de invoering
van de naohtposttreinen 'zijn verkregen,
nog niet in voldoende mate tot bet pu
bliek zijn doorgedrongen.
Mede in verband met de uit bezuini
gingsoverwegingen aangebrachte beper
kingen in het aantal bestellingen en het
aantal ontvang- en verzendgelegenheden
is 'het van ihet 'grootste belang, dat de af
zenders er mede bekend zijn, dat de cor
respondentie welke met de nachtposttred-
nen wordt verzonden in de meeste plaat
sen van het land in de eerste bestelling
van den volgenden dag wordt opgenomen.
Korigene. (Slot Raadsverslag.) Begroe
ting 1933. B. en W, willen wijzigingen
aanbrengen in de begrooting daar de poet
„Krankzinnigenverpleging" misschien te
weinig is 'geraamd.
Er wordt voorgesteld om de post: „ver
betering van de oostzijde van de Voor
straat" te schrappen en om het 'harmo
nie-gezelschap „Eendracht Maakt Macht"
Ingezonden Mededeeling.
me toe wilt staan om naar de Grange
te gaan en dominee Holiday op te zoeken?
Ik ben heusch bang, dat u iets zal overkom
men,"
„Neen, maak u maar niet ongerust! Ik
zal mijn taak goed vervullen. Is er niets,
dat u me kunt geven, geen zenuwstillend
middeltje? Ik dacht, dat de homoeopathie
overal in voorzag, voor elke onverwachte
omstandigheid een middeltje had!"
„Ik wilde, dat het waar was. Maar he
laas, voor uw geval is geen kruid gewas
sen. Maar ik zal u wat Ignatia geven, dat
zal u tijdelijk helpen; het zal uw zenuwen
een beetje tot kalmte brengen. Is uw preek
heeemaai klaar?"
„Ja, maar ik zal deze van avond niet
uitspreken. Ik heb een oude opgezocht.
Mijn tekst voor vanavond zou geweest
zijn: „Wel, gij goede en getrouwe dienst
knecht, over weinig zijt gij getrouw ge
weest, over veel zal ik u zetten". Hoe zou
ik den preekstoel durven beklimmen en
daarover spreken?"
„En wat is de tekst van de preek, die
u gekozen beeft?"
„0 God, wees mij, zondaar, genadig!"
„0 dominee Carisbroke, hoe kon u zoo
ver afdwalen? Welk een heerlijke taak
had de uwe kunnen zijn!"
„Ik weet het, ik weet hetl Verwijt mij
niets, Meliora, ik kas het op het oogen
blik van jou niet verdragen. Als me twee
jaar geleden voorspeld was, dat ik zoo
diep zou vallen, zou ik in heftige veront
waardiging ontstoken zijn en uit het
diepst van mijn ziel zou ik geroepen heb
ben: „Maar wat is uw knecht/die een
hond is, dat hij deze zaak doen zou!"
Ik kan je niet zeggen, hoe ik mezelf
veracht en vervloek." En de arme man
verborg het gelaat in de handen en ween
de, als een voor wie geen hoop 1b.
„U mag niet zoo aan uw gevoelens toe
geven, als u bij uw besluit blijft om zelf
den dienst waar te nemen," zei Meliora
zoo koel als ze kon; ze durfde geen uiting
geven aan de sympathie, die ze werkelijk
voor den ongelukkigen zondaar voelde,
omdat ze begreep, dat hij zachte, vrien
delijke woorden op het oogenblik heele
maal niet kon verdragen. En het was te
laat, om nu nog naar de Grange te gaan
de klokken begonnen al de geloovigen
naar het Godshuls te roepen.
„Ik zal even uw medicijn voor u halen
en ik zal bidden, dat God u kracht mag
Schenken voor het werk, dat u wacht," zei
ze, terwijl ze de kamer verliet. Toen ze
terugkwam, was hij weer veel kalmer,
maar hij zag er uit als iemand, die lijdt
onder een doffe wanhoop.