DEZEEOW
TWEEDE BLAD.
JOAN CARISBROKE
Uit de Provincie.
Brieven uit de Residentie.
FEUILLETON.
Kamer van Koophandel en Fabrieken
te Middelburg.
VAN
DINSDAG 30 AUG. 1932, Nr 280.
Het laatste vuurwerk in dit seizoen is
al weer op Scheveningen afgestoken. We
krijgen nu nog de Konnginnedag en straks
de opening der Kamers en dan zitten we
zoo al weer midden in het werkseizoen.
Wie ernstig meeleeft met de teekenen
der tijden, daarbij ook let op de spanning
in het buitenland, niet ver van onze gren
zen, die kan toch o.i. niet met groote op
gewektheid het komende najaar en den
komenden winter tegemoet gaan. Eer met
groote zorg in het hart.
Mijn gedachten zijn wel eens bij het
leven van niet weinigen, die zelfs in de
zen stralenden zomer nog niet eens arbeid
voor hun handen konden vinden en nu
weer een najaar en een winter tegemoet
gaan met met de minste vooruitzichten op
werk.
i.aten wij toch nooit meenen, dat al die
werkloozen het nog zoo kwaad' niet heb
ben. Zeker, er zijn er bij, die dat trekken
van de „steun" wel aanstaat. Die zoo wat
leven op den steun. Maar dat is maar
een kleine minderheid. Er zijn er zeer ve
len bij, die maar wat graag zouden willen
werken, er zijn er ook bij, die God vurig
gebeden hebben, om hen toch het kruis
der werkloosheid niet te zenden en die het
nu, soms voor het eerst van hun leven,
toch moeten dragen.
En dat meermalen niet alleen de vader,
maar ook de groote jongens, zoodat een
gezin soms als het ware geheel dreigt ge
demoraliseerd te worden door de werk
loosheid. Want menschen, die niet weten,
wat werkloosheid is, mogen dan al eens
spreken over het luie leventje van den
permanenten steun-trekker, zoo idyllisch
is het werkelijk niet. Wie altijd leeft op
den rand van zijn bestaan, die leeft in
ieder geval niet in een paradijs.
Er zijn werkloozen, die, hoe graag ze
ook weer aan den slag willen, zoo goed
als zeker weten, dat het nooit weer zoo
ver komt. Ze zijn te oud.
Niet, dat ze te oud zijn om te werken,
neen, ze kunnen en ze willen nog, maar
hun leeftijd is het groote bezwaar, ook al
is hun kracht en hun wil nog goed. Dat is
een triest vooruitzcht.
Maar nog triester is het vooruitzicht
voor zoo menige jonge man, die het leven
ingegaan is met de liefde voor z'n werk,
die dacht z'n toekomst gekocht te hebben,
die allerlei plannen had en nu ook door
de werkloosheid getroffen is en maar
geen kans ziet om weer aan den slag te
komen.
Wat werkt dat alles demoraliseerend
en ontmoedigend; de fut gaat er uit.
Over die dingen moeten we ook eens
ernstig denken.
In onzen Bijbel staat ook altijd nog dat
woord: Draagt elkanders lasten!
We leven veel te veel onszelf. En daar
komt bij, dat we veel te veel overtuigd
zijn, dat het is zooals wij het zien en zoo
als wij het zeggen.
Ik sta wel eens verbaasd, dat sommige
christenen het meest welsprekend over de
crisis en de malaise en over alles wat
daaraan vastzit, kunnen sprekenals
ze ergens op visite zijn, bij een kopje kof
fie en een lekkere sigaar.
En.ja, ziet u.'t is wel een nare
tijd, maar ik zeg maar.en dan komt
het. Wijsheid, waarvoor Salomo z'n pet
afgezet zou hebben. Natuurlijk altijd sterk
in het negatieve, maar zwak, heel zwak in
het positieve.
Intusschen, de dingen gaan door, de
moeiten in de wereld van knappe men
schen worden niet minder maar wel meer.
Men moet ook eens trachten in te ko
men in het leed van zoovelen, die, ja nog
zooveel krijgen, dat ze niet van gebrek be
hoeven om te komen, maar toch feitelijk
alle levensvreugde en alle genot missen,
doordat ze geen arbeid hebben en ook
geen uitzicht op werk.
Als we tot den Vader in de hemelen
dooi
EMMA JANE WORBOLSE.
(Vrij naar het Engelsch.)
7) _o-
En toen dacht Joan weer aan de moe
der, zooals ze haar het laatst had gezien,
gezeten in denzelfden stoel, die nu nog
achter het bed stond. Zij en de pleegzuster
waren in een ernstig gesprek gewikkeld,
toen Joan binnen kwam en ze wist, dat ze
om haar dat gesprek afbraken en het
weer zouden hervatten, als ze de kamer
verlaten had. Ze bleef dus niet lang tal
men, ofschoon haar moeder, meende ze,
vriendelijker was dan gewoonlijk, want ze
kuste haar tweemaal en streelde haar over
de wang en zei, maar heelemaal niet boos:
„Mijn ondeugende Joan moest allang in
bed liggen en vast in slaap zijn." En bij
die gedachte barstte ze in een tranenvloed
los en snikte telkens en telkens weer:
„Mama, o, mama!" alsof haar het hart
zou breken; en al dien tijd wist ze, dat ze
niet riep om die koude, witte gedaante,
die voor haar uitgestrekt lag, maar om de
warme, liefhebbende, voelende vrouw, die
den avond te voren nog haar lippen had
bidden om ons dagelijksch brood, dan bid
den we toch ook wel om werk en om brood
voor die velen, welke geen brood en geen
werk hebben? Draagt elkanders lasten!
Ik kan wel eens met groote blijdschap
zien naar wat er in deze tijden door onze
diaconieën ontvangen en dies ook uitge
geven kan worden. Dat is een lust. Niet,
dat er zooveel noodig is, maar dat er zoo
veel komt en dan dikwijls van anderen,
die het zelf ook zoo florisant niet hebben.
Daar zit iets wonder-moois in.
Zeker, er zijn er, die nog geen veer ge
laten hebben (soms kunnen die zelfs het
mooist over de crisis en de malaise spre
ken!) maar er zijn ook heel wat rijken,
die in vergelijking met vroeger, arm zijn
geworden en anderen zijn er, die niets
hadden te missen, maar die toch moesten
missen.
En in de kerk geldt het nog altijd: niet
vele rijken, niet vele edelen en niet vele
machtigen. En toch dat mooie werk der
barmhartigheid om Christus' wil. Dat
doet zoo echt weldadig aan in deze we
reld van egoïstische menschen. Zeker,
wij praten wel en ook veel over de „ge
meenschap", wij hebben het over sociaal
en nog eens sociaal, maar het ziet er in
de wereld allerminst sociaal uit. Men kan
wel beginnen met te Genève een stand
beeld voor den mensch-egoïst op te rich
ten.
Draagt elkanders lasten! we mogen in
den komenden tijd wel dikwijls aan dat
woord denken en zoeken, om er de betee-
kenis van voor het christelijk leven van
onzen tijd te verstaan. En als we er dan
iets van mogen grijpen, iets van mogen
verstaan, laat ons dan elkander telkens
weer met trouw opwekken, om er iets van
in praktijk te brengen. Want daar gaat
het om, niet een christendom van woor
den, maar een christendom van daden, is
een kracht. J. H.
(Slot)
Verkorting arbeidstijd. Nadat
ongeveer drie kwartier met gesloten deu
ren was vegaderd, kwam bovengenoemde
kwestie ter tafel en bleek, dat de leden
ter zake een schrijven van het bureau
hadden gehad.
De v o o r z., dhr C. Boudewijinse, zeide
dat het bureau gemeend heeft dit punt
ook ter sprake te brengen, zulks als ge
volg van het feit, dat Italië een algemeene
verkorting van den arbeidstijd voorstaat.
Men verwacht, dat als de arbeidstijd ver
kort, dit de werkloosheid zal doen ver
minderen. Volgens spr. zullen echter bij
verkorting van den arbeidstijd en behoud
van hetzelfde uurloon toch de productie
kosten verhoogen, omdat het werk wat
oneconomischer zal geschieden. Vooral
voor exportbedrijven acht spr. het een
zeer groot gevaar, maar ook voor andere
bedrijven, die met het buitenland moeten
concurreeren. Als men de zaak interna
tionaal zou regelen, dan zou dat verval
len, maar spr. kan niet aannemen, dat
het daartoe zal komen.
"Wellicht kan verkorting van arbeids
tijd goed zijn voor een bepaald bedrijf als
crisismaatregel, maar dat is iets anders
dan dat men er een wet van maakt.
Spr. verwacht van de huidige regeering
geen gevaar tot vermindering van den ar
beidstijd, gezien ook het antwoord van
minister Verschuur aan de delegatie uit
het N.V.V., die over deze materie kwam
spreken, en ook zijn woorden in de Eer
ste Kamer. De nieuwe directeur-generaal
van den arbeid is overtuigd tegenstan
der.
Het gevaar schuilt echter bij1 de poli
tieke partijen. Het is daarom goed, dat
uit kringen, waar men een anderen kijk
heeft op deze zaak dan bij de vakvereeni-
gingen, een stem klinkt. De daarom opge
maakte motie is niet een bewijs van wan
trouwen in den minister, maar moet al
leen beschouwd worden als een rugge
steun, en daarom zal ook aan de andere
kamers verzocht worden er steun aan te
verleenen.
De motie luidt:
De Kamer enz.,
kennis genomen hebbende van een
dagbladbericht betreffende een bespre
king van een delegatie van het N.V.V.
gekust en haar „haar ondeugende Joan"
had genoemd.
Mevrouw Carisbroke was al evenmin
een buitengewoon teedere moeder geweest
als een erg liefhebbende vrouw. Als ze al
eenige werkelijk warme liefde koesterde,
dan was het voor haar eerstgeborene en
eenigen zoon Frank met zijn zwak ka
rakter; ook Lavinia had een teer plekje
in haar hart. Maar haar moederlijk ge
voel scheen minder te worden, naarmate
het aantal van haar kinderen vermeer
derde en voor Joan koesterde ze weinig
meer dan een lichte toegenegenheid, wat
de ongelukkige baby betreft, die zoo laat
nog haar intrede had gedaan in dit
aardsch tranendal, ze had de komst ervan
tegemoet gezien met gevoelens, die het
tegendeel van blijdschap waren en ze had
zich zelf dan ook behoorlijk beklaagd.
En toch was er altijd over haar gespro
ken als over „zoo'n uitstekende vrouw!"
„Een voorbeeld voor elke moedert" De
soort vrouwen, zooals Louise Carisbroke
er een was, genieten gewoonlijk de lof
uitingen van de massa, vooral van bui
tenstaanders, die natuurlijk al de fouten
en tekortkomingen niet zien. Was ze een
arme vrouw geweest, dan is het moeilijk
te zeggen, hoe het oordeel van haar buren
over haar geluid zou hebben; zooals het
nu was ging ze door voor een goed huis
houdster, omdat over het algemeen, alles
met Zijne Excellentie den Minister van
Economische Zaken en Arbeid, omtrent
verkorting van den arbeidstijd,
spreekt als hare overtuiging uit, dat
verkorting van den wettelijken arbeidstijd
de huidige treurige economische omstan
digheden zou verergeren en de werkloos
heid nog zou doen toenemen,
en besluit deze motie ter kennis van
voornoemden minister te brengen.
Dhr W e s s e 1 i n g ziet ook in verkor
ting van den arbeidstijd een verminderde
capaciteit.
Dhr Machgeels zeide, dat men van
verkorting verwacht, dat er meer aan het
werk zullen kunnen gaan, maar dat zal
zeer tegenvallen.
Dhr Jeronimus merkte op, dat
juist door beperkten arbeidstijd, men
meer tot machinale arbeid komt en dan
zijn er minder arbeiders noodig.
Dhr Mes haalde prof. Aalberse aan en
betoogde, dat een oorzaak der werk
loosheid is de uitbreiding der fabrieken
zelf. Twente ging achteruit door dum
ping. Als Nederland vlugger er bij was
geweest met het ook heffen van inkomen-
de rechten en dergelijke maatregelen, dan
had men er zeker nu minder slecht voor
gestaan.
De motie werd z.h.st. aangenomen.
Van de vereen. Handelsbelang te Ier-
seke was antwoord verzocht op een
schrijven van 14 Mei, waarin om een bij
drage voor een winkelweek is gevraagd.
Dit schrijven bleek niet ontvangen te
zijn, doch de voorz. stelde voor daar
naar nog eens te informeeren, en voorloo-
pig tot f25 bijdrage te besluiten. Aldus
werd besloten.
Dhr Klok had het plan gehad een
uitvoerig betoog te houden over het Veer
ZijpeAnna-Jacoba Polder, mede naar
aanleiding van een door het bureau reeds
afgewezen verzoek, maar zal met het oog
op het late uur zijn op schrift gesteld be
toog aan het bureau ter hand stellen.
Het bureau zal nader met een voorstel
ter zake komen.
Hierna sloot de voorzitter de vergade
ring, waarin met kennisgeving afwezig
waren de heeren v. d. Berg, Massee, van
Raaite, Veenis en P. G. Laemoes en zon
der kennisgeving de heeren de Vos en
Siebenga.
De feesten te Middelburg.
Wij willen beginnen met eenige mede-
deelingen over de feesten, die morgen
plaats hebben en die uitgaan van Uit het
Volk Voor het Volk. Zooals bekend
wordt des middags een optocht gehouden
door de Walchersche tumvereeniging van
het Schuttershof naar het gemeentelijk
sportterrein. Daar zullen verschillende
turnnummers ten beste worden gegeven.
Des avonds heeft na het concert op de
Markt een fakkeloptocht plaats.
De in het programma opgenomen route
moet eenigszins worden gewijzigd. Als de
stoet uit de Lange Gisstraat komt gaat hij
niet de Korte doch de Lange St. Pieter
straat door en verder over de balans naar
de Abdij. De Abdij wordt verlaten door de
poort aan de zijde van het Koorkerkhof
en van dat plein gaat het door de Reiger
straat naar de Langedelft, verder blijft de
route ongewijzigd.
Gaarne onderschrijven wij nog eens, dat
vooral morgen op Koninginnedag het
aantal vlaggen veel grooter moet zijn.
De etalage-wedstrijd is een zeer belang
rijk, zoo niet het belangrijkste onderdeel
van de feesten van Handelsbelang. Deze
wedstrijd is in alle opzichten geslaagd, in
de eerste plaats door het voor Middelburg
ongekend groote aantal deelnnemers,
maar niet minder omdat het overgroote
deel dezer deelnemers met iets heel goeds
voor den dag komt.
Dat de étalages de aandacht trekken
bleek reeds gisteravond aan de overgroote
belangstelling, die de meeste mochten on
dervinden.
Want het is heel den avond verbazend
druk geweest. De belangstelling voor het
letterraadsel is ook zeer groot.
Een tweede zeer belangrijk onderdeel
is de ver- en belichting.
Naast het Stadhuis, dat steeds mooi
blijft, doet de Langejan het ook uitste
kend, en nu baadde het Hospitaal ook in
als op rolletjes liep, maar in werkelijk
heid dreef het huishouden zoo'n beetje op
de oude getrouwen; in de keuken, de
schoolkamer en kinderkamer ging alles,
zooals de ouders het wenschten en dat
was, zooals het in dergelijke gevallen ge
woonlijk gaat, een saai, dood, duf
gangetje, waar weinig op aan te merken
maar ook weinig te loven was.
U zult dus wel begrijpen, dat mevrouw
Garisbroke's dochtertje al het kinderlijk
verdriet toonde, dat van haar verwacht
kon worden, missohien zelfs nog wel iets
meer. Joan was een van die kinderen, die
de menschen „vreemd" noemen, niet bij
zonder ondeugend, maar lastig genoeg
om zich voortdurend standjes op de hals
te halen en zeer zeker niet bijzonder goed.
Ook had het er veel van, dat ze het ka
rakter van een harer grootouders had ge-
erfd, zooals dat wel eens gebeurd, of van
nog verder verwijderde voorouders, want
ze leek noch op haar vader, noch op haar
moeder en in de familie werd beweerd,
dat ze „naar niemand aardde".
Joan schrok op, toen de kerkklok elf
uur sloeg en het verbaasde haar, dat men
haar niet gemist had en was gaan zoeken.
Netta en Brenda waren nu toch zeker al
naar bed en haar kamertje stond in ver
binding met de grootere van de tweelin
gen en hetzelfde kamermeisje moest voor
haar alle drie zorgen. Misschien was
een zee van licht.
Maar fantastisch zijn de Dam en de
Balans. Het plantsoen op eerstgenoemd
plein met zijn talrijke lichtjes rond de
perken en in de boomen is reeds iqts ge
heel aparts, maar o.i. nog mooier, nog
sprookjesachtiger is de belichting van den
fontein op de Balans.
lederen avond zal het licht te kwart
voor negen ontstoken worden. Evenals
gisteravond zal het heden, Donderdag en
Vrijdag te half twaalf worden gedoofd en
Woensdag- en Zaterdagavond te half één.
Een feest zonder muziek is niet denk
baar en dit heeft natuurlijk ook het be
stuur van Handelsbelang begrepen. Gis
teravond werd een concert op de Markt
door Ons Genoegen uit Vlissingen gege
ven.
De winkeliers uit de Lange .Viele en de
Pottenmarkt lieten het muziekgezelschap
Crescendo een wandeling door de buurt
maken.
Te ongeveer 9 uur heeft dit korps ge
durende een paar uur op zeer verdienste
lijke wijze gemusiceerd en het heeft heel
wat honderden naar de Langeviele en het
j Hospitaalplein getrokken. Tegen elf uur
maakte het korps nog een wandeling door
een deel der stad naar de Markt.
De Elgawa.
Gisteren zijn wij bij de beschrijving
der stands gebleven bij de groote tuin-
zaal. Thans willen wij in wille
keurige volgorde de daar aanwezige
stands aan een nadere beschouwing, al
moet die uit den aard der zaak een vluch
tige zijn, onderwerpen,
De N.V. Zélander te Amsterdam, met
filialen in verschillende plaatsen tot in
Indië toe, brengt een groote keuze in aller
lei artikelen, waarvan wij noemen de vol
automatische oliestoker, Elzedimatic,
hoog- en laagspanningsmateriaal; moto
ren, verschillende onderdeelen van sani
tair inrichtingen, elezedstofzuigers enz.
De N.V. Handelmaatschappij R. S. Stok
vis en Zonen te Rotterdam is een alom
bekende firma en komt dan ook met vele
artikelen, waarvan wij noemen de prac-
tische Valillant-toestellen voor warmwa
tervoorziening, de Inventa, gasfornuizen
en comforen met sudderbrander, de uni
versal stofzuiger, de Kroonwasch- en de
Agme wringmachines en om niet te ver
geten de electrische fiets.
De N.V. Huijgen en Wesel's ingenieurs
bureau biedt uitsluitend Nederlandsch fa
brikaat aan en komt voornamelijk met de
gaskachels Content.
De N.V. Pot en Van Nes te Rotterdam
beweegt zich hoofdzakelijk op het water
leidinggebied en brengt daarin vaste
waschtafels, baden en verdere hygiënische
artikelen.
De Nederlandsche Kabelfabrieken te
Delft geven een duidelijk beeld van de ver
schillende stadia van wording der electri
sche kabels.
Een stand van Ega gasradiatoren vormt
die van het Technisch Handelsbureau Po-
lenz en Co. te Nijmegen, die daarnaast
ook vele andere gastoestellen geijzers en
dergelijke in den handel brengt.
N.V. van Rietschoten en Houwens te
Amsterdam toont van haar afdeeling Fri-
gadaire eenige in werking zijnde koelkas
ten en daarnaast ook een koelvitrine.
Het technisch Bureau Hulscher en
Versfeit te Amsterdam beweegt zich weer
op het terrein der gasartikelen en brengt
de Prometheus gaskachel speciaal naar
voren.
De firma P. A. Meijderijk uit Amster
dam komt met ornamenten en lampenkap
pen van eigen, dus ook Nederlandsch fa
brikaat. Bij haar rayon behoort ook de
E.B.C.A. waar allerlei soorten elementen
voor electrische verwarmingsapparaten
door de firma zelve vervaardigd worden.
De volgende stand is die van Hamilton
Beach, de zuiger, die ook klopt en veegt.
Als laatste in de rijen langs de muur
vlakten komt de N.V. Hollandsche Draad
en Kabelfabriek te Amsterdam, die alle
soorten draad brengt voor binnenleidingen
en voor schepen.
In het midden der zaal tegenover den
ingang staat de ruime stand van de N.V.
Bierderman en Co. uit Amsterdam, die
grossiert in electrische- en radiomateria
len, waarvan wij speciaal noemen de Bre-
colite, een handig model van stofzuiger.
Een kleine filmvertooning toont de doel
matigheid er van aan. Maar deze firma.
iedereen in huis al naar bed, behalve zij;
en ze voelde een huivering over haar rug
gaan bij de gedachte haar weg te moeten
zoeken door al die donkere gangen, heele
maal alleen. Ze had het erg koud en ze
had dien avond niets gegeten, ze had heel
wat ongewone emoties ondergaan en
daardoor was haar zenuwgestel min of
meer van streek. Plotseling schrok ze op,
want ze hoorde voetstappen dicht in de
nabijheid en ofschoon ongewoon zacht,
herkende ze ze als die van haar vader.
Ze had een diep ontzag voor hem, zonder
eigenlijk precies te weten waarom want
hij was nooit bepaald vriendelijk voor
haar ze trachtte altijd aan zijn tegen
woordigheid te ontsnappen, behalve in
den vollen familiekring; ze kon zich niet
herinneren, dat ze ooit in haar heele le
ven even vijf minuten alleen met hem had
doorgebracht; en dat hij haar hier zou
vinden, was iets, waarop ze heelemaal niet
gerekend had.
Ze hoorde hem de kleedkamer binnen
treden, en voorzichtig poken in het bijna
uitgedoofde vuur. Zijn bewegingen, meen
de ze, waren ongewoon zacht. Zou hij
binnen komen Wat zou hij tegen haar
zeggen Zou hij erg boos zijn En toch,
wat voor kwaad deed ze er eigenlijk mee,
dat ze hier binnen was gekomen om naar
haar overleden moeder te kijken Nog 'n
oogenblik verliep, toen duwde hij de deur
brengt nog veel meer artikelen o.a. de
practische electrische waschmachine.
Aangrenzend is de stand van Philips
uit Eindhoven, met haar afdeeling ver
lichting.
De gasmeterfabriek „Dordrecht" brengt
als curiositeit een gasmeter, die doorzich
tig is. Verder zagen wij gashaarden en
enkele andere artikelen.
De N.V. Oco uit Amsterdam, hier ver
tegenwoordigd door dhr Van 't Westende
brengt een zeer groote keuze in electri
sche apparaten en stofzuigers.
Als laatste noemen wij den grooten
stand van de N.V. Handelsmaatschappij
v.h. J. H. v. d. Meiden te Amersfoort, die
veel brengt op het gebied der hygiëne.
Wij kunnen nog eens uit volle overtui
ging verzekeren, dat er veel te leeren is
op deze expositie en dat het jammer is,
dat zij den eersten dag slechts vrij matig
bezocht is.
Bond van Mosselkweekers in Zeeland.
Gistermiddag vergaderde in de Prins
van Oranje te Goes onder voorzitterschap
van dhr Mr A. J. v. d. Hoeven, burge
meester van Tholen, de Bond van Mos
selkweekers in Zeeland.
De voorzitter verwelkomde in het bij
zonder de commissarissen de heeren v.
d. Weijde en Vette en herinnerde er daar
na aan dat de Bond in Mei j.l. vijf jaar
bestond. Veel is gered en tot stand ge
bracht door den Bond. Te betreuren is
het alleen, dat niet alle mosselkweekers
hun belang inzien. Er is te veel afgunst
en wantrouwen onderling.
In het afgeloopen jaar was het voor de
mosselkweekers vallen en opstaan. Afge
wend is, mede door de actie van den
Bond, het gevaar voor contingenteering
van den mosselinvoer in Frankrijk. Nu is
echter een invoerrecht gekomen.
Spr. herinnerde ook aan het verbod
van den invoer van groote Zuiderzeemos-
selen in Zeeland, dat tot stand is geko
men.
Verschillende verzoeken om kwijtschel
ding en reductie van pacht werden ge
steund.
Spr. wees er verder op dat organisatie
voor de mosselkweekers een onafwijsbare
eisch is. Dan alleen is het mogelijk het
bedrijf loonend te houden.
Nadat is medegedeeld, dat van den
Commissaris der Koningin en de heeren
Van Waesberghe, Sinke en Moelker be
richt van verhindering is ingekomen,
worden de huishoudelijke zaken behan
deld.
De notulen worden vastgesteld. De af
tredende bestuursleden de heeren C.
Schot, J. W. Vienings en Ivens worden
bij acclamatie herkozen. Eveneens de le
den van den Raad van Toezicht.
De rekening over het vorige boekjaar
wordt vastgesteld in ontv. op f 11.456.73,
in uitgaaf op f 5411.37, alzoo een batig
saldo van f 6045.36.
De afd. Bruinisse brengt ter spra
ke het invoerrecht op mossels in Enge
land. Niet alleen wordt 30 pet. van de
waarde van de mossels, maar ook van de
bijkomende kosten (zooals vracht) gehe
ven. Dit is van nadeeligen invloed. De
afd. stelt voor aan de autoriteiten in En
geland te verzoeken dit invoerrecht te
verminderen, omdat mosselen een volks-
voedsel zijn. Dit wordt met alg. st. aange
nomen.
Het Hoofdbestuur stelt voor de vergoe
dingen volgens art. 21 der Statuten te
bepalen als vorig jaar. Alleen voor de
commissie-vergaderingen wil het f 10
vaststellen. Dit wordt aangenomen met op
één na alg. stemmen. (Dhr Pekaar te
Ierseke acht f5 voldoende).
Gevraagd wordt, hoe het nu precies
staat met den invoer van de groote Zui-
derzee-mossels. De voorzitter antwoordt,
dat een invoerverbod is toegezegd, maar
dat dit nog niet is uitgevoerd en uitge
werkt. Het bestuur zal hierin op spoed
aandringen.
Dhr Poelman te Ierseke merkt op, dat
de mossels uit de Lauwerszee beter zijn
dan die uit de Zuiderzee. Hij zou de eer
ste willen toelaten en de laatste weren.
Het Bestuur zal dit overwegen.
Besloten wordt, dat het Bestuur nog
maals een poging zal wagen om de mos
selvisserij op Zondag te verbieden.
Tot heden waren die pogingen vruchte
loos.
open die zij op een kier had laten staan.
Hij was blijkbaar verbaasd, dat ze niet
afgesloten was, want binnensmonds sprak
hij er zijn verwondering over uit. Zonder
een oogenblik na te denken liet ze zich
leiden door het instinct, dat haar dwong
zich te verbergen en ze trok zich terug
achter een zwaar gordijn, waar zij flauw
tjes hoopte zijn aandacht te ontsnappen.
Nauwelijks echter had ze dit gedaan,
of ze zag in, hoe dom het was. Hoe kon ze
nu nog haar aanwezigheid kenbaar ma
ken en welk recht had ze zich daar te ver
stoppen en toe te zien, hoe haar vader
uiting gaf aan zijn meest verborgen ge
voelens. Angst en verlegenheid hielden
haar bewegingloos. Haar eergevoel en re
delijk verstand drongen haar te voorschijn
te treden. Het verbaasde haar alleen maar
dat het luide kloppen van haar hart haar
niet verraadde.
Dominee Carisbroke ging naar het bed
toe en zuchtte diep. Ook hij sloeg het la
ken terug van het koude, doode gelaat en
weer zuchtte hij en ditmaal had die zucht
veel van een snik. „Louisa, Louisa! mijn
arme Louisa!" mompelde hij. „Hoe weinig
had ik dit kunnen denken! Hoe had ik dit
ooit kunnen droomen, dat je me voor den
nacht nog verlaten zou hebben! Mijn arme
vrouw!"
(Wordt vervolgd).
