No. 251
Woensdag 27 Juli 1932
48e Jaargang
Dagblad voor de Provincie Zeeland
GIJ DWAAS
Buitenland
Belangrijkste Nieuws.
FEU ILLETON.
Dlreotear-Hooldredaotttur:
R. ZUIDEMA.
Bureau: Lange Vorststraat 70, Goei.
Tal.: Redactie en Admlnletratle No. 11.
Poetrekening No. MUS.
Bijkantoor te Middelburg.
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. TeL No. 259.
ve Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden, franco per post, 13.-
Losse nummers
5 0,03
Prijs derAdvertentiVn:
1—4 regels fl.20, elke regel meer 30 et
Bij abonnement belangrijke korting.
Onlangs is de aandacht gevestigd op het
feit, dat ondanks de crisis de publieke
vermakelijkheden drukker dan ooit be
zocht worden.
De opbrengst der verschillende belas
tingen daalt beangstigend -snel. Alleen
de vermakelijkheidsbelastingen geven
geen reden tot klacht.
Er wordt geklaagd over de slechte tij
den, er wordt gescholden op de regee
ring en de gemeentebesturen omdat zij
te weinig doen om den nood te lenigen,
het Nationaal Crisis-Comité klaagt, dat
de bijdragen trager binnenkomen dan ge
hoopt en verwacht werd, maar de bios
copen en andere publieke vermakelijk
heden klagen niet.
En op de kennissen worden al mede
geen slechte zaken gemaakt.
Zoo was het althans te Vlissingen.
Daar waren nul naar het scheen alle
voorwaarden aanwezig om de kermis fi
naal te doen mislukken.
Er zijn weinig plaatsen die zóó door
de werkloosheidsplaag worden geteisterd
als deze stad aan de Zeeuwsche kust.
En in de omgeving is de toestand even
eens ver van rooskleurig. Land- en tuin
bouw dreigen in de zorgen te verzinken.
De arbeiders klagen omdat er geen werk
is en de werkgevers omdat de produc
tie niet loonend is.
Onder die omstandigheden werd de
vorige week te Vlissingen de kermis ge
houden.
En het resultaat:
„Eet bezoek op de kermis, aldus de
Vliss. Crt., is zeer druk geweest
vooral Zaterdagavond was het zoo druk
als in jaren niet het geval is geweest,
en kon men als het ware over de hoofden
heenloopen. Natuurlijk was dit ook toe
te schrijven aan het schitterende weer
dat Zaterdagavond al zeer bijzonder heeft
medegewerkt.
Deze drukte is blijven voortduren tot
het sluitingsuur, hetwelk dit jaar voor
het eerst op middernacht was vastgesteld.
Van verschillende kermis-exploitanten
vernamen wij dat, ondanks de malaise, zij
zeer tevreden waren over de ont
vangsten op deze kermis.
Trouwens wie vooral Zaterdagavond
het bezoek aan verschillende inrichtingen
o.a. het Lunapark, de auto-caroussel
en het autodroom, gadesloeg, heeft zich
daarvan kunnen overtuigen. Het was
daar den heelen avond een komen en
gaan van bezoekers, die zich als het ware
verdrongen om een plaatsje machtig te
kunnen worden."
Een merkwaardig verschijnsel.
Overal malaise, behalve.op de
kermis.
Er is één roep over de crisis en over
de slechte tijden, maar als de kermis
komt, dan is alle leed vergeten en worden
de blommetjes buiten gezet.
Dan is er pret en ook geld.
Er zou hierover heel wat te zeggen
zijn.
O.a. dit, of de middenstand straks niet
de dupe zal warden van dit „kermis-
genot". Want tenslotte kan het geld toch
Vrij naar het Engelsch.
van JOHN JOY BELL.
97) o—
En nu verbeeldde ze zich neen, ze
was er zeker van, dat Harry haar lief
had, en haar altijd had liefgehad. Ze was
veel meer dan zijn vriendin, hoe vaak
ze dien middag ook over vriendschap
gesproken hadden. Hij1 had haar lief en
zij hem. Als hij inplaats van haar „voor
langen tijd vaarwel" te zeggen, had ge
vraagd: „Ga met me mee, Elsie", zou ze
onmiddellijk met hem zijn gegaan, met
hem tot het eind der wereld, tot het eind
van alle menschelijk lijden. Harry's mis
stap had haar pijn gedaan, maar had
haar geloof in hem niet geschokt, en als
het geloof van een vrouw bluft, zal haar
liefde niet wankelen. £e zou naast hem
hebben gestaan, al riep de heele wereld
over zijn akelig geheim en zou sterkte ge
vonden hebben in het vaste geloof, dat hij
zich de achting der menschen terug zou
winnen, zooals hij zich God's genade
reeds verworven had.
Ze weende, als ze bedacht, wat hij gele
den moest hebben, wat hij nog moest lij
den. Ze weende ook, omdat het haar dui-
ook maar eenmaal worden uitgegeven.
De vraag kan ook opkomen of de Over
heid afgezien van alle andere overwe
gingen niet verstandig zou doen in
dezen tijd, voor velen vol van kommer
en ellende, de kermissen buiten de deur
te houden en niet het geldverspillen te
bevorderen.
Het belangrijkste hierbij is echter, de
geest, de mentaliteit, die bij dit drukke
kermisbezoek openbaar wordt.
Gods oordeelen zijn over de aarde, er
zijn wolken en donkerheid, het schepsel
ziet ze en.het beeft niet.
Er is een geest van onverschilligheid.
Er is geen verootmoediging, maar
lichtzinnigheid.
De crisis woedt en de toekomst is don
ker, zeer zeker, maarlaat ons eten
en drinken en pret maken en vroolijk
zijn
Symptomen van de crisis in de crisis
die het ergste doen vreezen.
HET DUITSCHE SCHOOLSCHIP
„NIOBE" VERGAAN.
Tijdens een onweersbui gekenterd.
Negen-en-zestig vermisten.
Gistermiddag om 14 uur 30 is naar
uit Kiel wordt gemeld, het schoolzeil-
schip van de Rijksmarine „Niobe" in een
onweersbui oostelijk van het lichtschip in
de Fehmarn-Belt (tusschen het Deensche
eiland Laaland en het Duitsche eiland
Fehmarn in de Oostzee) gekenterd.
De sloepen van het lichtschip zijn ter
stond naar de plaats des onheils uitge
varen. Het s.s. „Therese Rust" heeft ge
meld, dat het op de plaats waar de
„Niobe" gekenterd is, is aangekomen en
dat het 40 geredden aan boord heeft.
Aan boord van de „Niobe" bevonden
zich ongeveer honderd man.
De „Niobe" kenterde tijdens een zwaar
onweer ten gevolge van een bui, kort na
dat de Do X bij zijn vlucht van Trave-
münde naar Kiel het zeilschip had ont
moet. Het schip ging in zeer korten tijd,
tusschen de drie en vier minuten, ten on
der.
De „Niobe" was een driemastschoenerr
bark van 600 ton waterverplaatsing. Zij
had een motor van 240 P.K. en deed dienst
als opleidingsschip van de Duitsche
Rijksmarine voor adelborsten en aspirant
officieren. De bemanning bestond uit zes
officieren, 50 aspirant-officieren, 18 as
pirant-onderofficieren en 25 officieren en
manschappen, tezamen dus 100 man. De
„Niobe" was gisteren op een oefenreis in
zee gestoken, en zou midden September in
haar thuishaven Kiel terugkeeren.
Nader wordt gemeld:
De kruiser „Köln" is het eerst aange
komen op de plaats waar de „Niobe" ge
kapseisd was en heeft de geredden van
de „Therese Rust" overgenomen. Daaron
der was de kapitein, Ruhfuss, en zeven
tien man van de geoefende bemanning.
Negen en zestig leden van de bemanning
worden vermist.
Van het watervliegtuigstation Holtenau
delijk werd, dat ze nooit de armen om zijn
hals zou slaan en kunnen zeggen: „Goed
gedaan".
Een korten tijd stond dien middag Ver
langen voor Plicht een korten tijd
slechts. Nu stonden Verlangen en Plicht
naast elkaar en ze had nog tijd te kie
zen. Ze kon Harry niet terugroepen, maar
ze kon wachten en de val en schande
van een trötsche, oude vrouw aanzien; of
ze kon zichzelf beloven aan den man, die
ze als haar vijand beschouwde en de po
sitie en het geluk van haar redden om
wie ze meer gaf dan om eenige andere
vrouw ter wereld.
In de vroege schemering liet ze zich
weer op bed vallen en trachtte zichzelf te
overwinnen. Maar ze deed geen keus.
Barker kwam precies om negen nur.
Elsie was al in de zitkamer. Hij mocht
bij haar komen, maar nooit zou ze hem
een stap tegemoet gaan, zei ze tegen zich
zelf. Hij, echter met zijn natuurlijke
eigendunk, vatte het op, dat ze goedgun
stig op Jiem zat te wachten.
Elsie zag er dien avond bleek en slecht
uit; in Barker's oogen echter kon ze niet
mooier, beminnelijker zijn dan juist nu.
Langzaam kwam hij op haar toe en het
scheen dat de laatdunkende trek om zijn
mond verdwenen was, de scherpte uit zijn
van nature schitterende oogen.
zijn twee vliegtuigen vertrokken, die al
weer te Kiel zijn teruggekeerd. Zij heb
ben eenige uren boven de plaats van het
ongeluk gevlogen en de omgeving tot aan
de kust afgezocht, zonder een spoor van
de vermisten te kunnen vinden. Van de
„Niobe" is niets meer te zien. Tot nog
toe zijn ook geen lijken geborgen.
Daar ook de andere pogingen van de
Rijksmarine om te zoeken naar de 69 ver
misten zonder resultaat zijn gebleven, be
staat voor hen geen hoop op redding
meer.
Natuurlijk houdt men zich overal druk
bezig met de vraag hoe het ongeluk met
de „Niobe" kon gebeuren. De onmiddel
lijke oorzaak is, zooals reeds gemeld, dat
het schip kapseisde, maar hoe was dat
mogelijk? De „Niobe" moet veel zeil ge
voerd hebben en zeer plotseling door een
heftigen rukwind zijn overvallen. Dat is
alles wat men ervan kan zeggen, zoolang
nog geen nadere berichten zijn te hooren
van de geredden.
Het proces Gorguloff.
Bij de voortzetting van het Gorguloff-
proces bleef de belangstelling onvermin
derd, hoewel de getuigen geen enkel nieuw
licht doen schijnen en Gorguloff bij zijn
houding bleef om te verontachtzamen,
wat hem hinderen kan, en met hoogdra
vende uitweidingen zich een slachtoffer te
noemen van het noodlot en een strijder
voor zijn ideaal, wat de rechtsziting zeer
eentonig maakte.
De eenige getuige, die eenige spanning
wekte, was. de Kozak Lazareff, die in Juni
1922 door Gorguloff mishandeld zou zijn,
toen deze leider was van een plaatselijken
sovjet en hij zelf in de gevangenis was ge
worpen.
De getuige, een Slavisch type, had de
zelfde manier van uitweidingen als Gor
guloff en was zichtbaar voldaan, aller
aandacht op zich gevestigd te zien.
Men kon zich niet van den indruk ont
doen met een man te doen te hebben, aan
wiens woorden geen doorslaggevende be-
teekenis kan worden geschonken.
Gorguloff ontkent met groote heftigheid
alles, wat Lazareff zeide.
Het gewichtigste van den dag, vrijwel
het zwaartepunt van het geheele proces
was het omvangrijke debat tusschen de
psychiaters.
De vier door de beschuldiging geroe-
roepenen ontkennen bij Gorguloff elke
krankzinnigheid en achten hem ten volle
verantwoordelijk.
De drie door de verdediging opgeroe-
penen bestrijden die conclusie, doch ach
ten het geval Gorguloff een grensgeval.
Toen een der geneesheeren verklaarde, dat
hij Gorguloff in een gesticht zou hebben
opgesloten, als hij hem ontmoet had, be
gon Gorguloff te huilen als een kind en
maakte daarvan gebruik, om hem op
dwaas overdreven manier te bedanken en
uit te roepen: „Ziedaar eindelijk iemand,
die mij begrijpt". Ook deze geneesheeren
spreken zich echter niet positief voor
krankzinnigheid uit. Zij aarzelen allen,
hem toerekenbaar te verklaren en blijven
nadruk leggen op het grensgeval.
De procureur verklaarde af te zien van
het verhoor van Gorguloff's vrouw. Het
Hij gaf haar een hand zonder te spre
ken en nam een stoel.
„Ik vind het zoo aardig van je," zei hij,
„dat je me nog gelegenheid geeft je te
zien voor je vertrek". Er klonk een onge
wone zachtheid in zijd stem. „Ik heb aan
niets anders gedacht, sinds Lady Mac
Donald me je boodschap gaf de eerste
boodschapt, die je me ooit stuurde, Elsie."
„Ik moest uit, vanmiddag toen u kwam,"
antwoordde ze om toch iets te zeggen.
„Het spijt me, dat tante vanavond niet
zoo goed is."
„Het spijt me, dat te .moeten hooren;
ze zag er vanmiddag al slecht uit. Zeg
haar, als je blieft, dat ik haar beterschap
toewensch; misschien zou je er aan toe
kunnen voegen, dat een kleine onderne
ming, die ik voor haar op touw zette,
waarschijnlijk met een gunstigen uitslag
bekroond zal worden. Hoe lang blijf je in
Amerika?"
„Zes maanden, denk ik, tenzij ik geen
succes zou hebben. Ik ben een beetje bang
voor de New Yorkers."
„Ik heb nog nooit iemand zoo mooi
hooren zingen als jou," zei hij eenvoudig,
„en ik heb den laatsten tijd heel wat con
certen bijgewoond, dank zij Lady Mac
Donald. Ze zegt, dat ik moet probeeren
me dat zakelijke gedoe een beetje af te
wennen, maar ik weet niet of dat mogelijk
is. Ik ben bang, dat er maar eén per
getuigenverhoor wordt vandaag voortge
zet.
Men hoopt het proces dan laat in den
avond te kunnen beëindigen.
Voor f80.000 aan postduiven verdwenen.
Achtduizend postduiven, elk ter waarde
van ongeveer f 10 zijn in de laatste drie
weken voor Engelsche duivenhouders ver
loren gegaan. Alléén op een vlucht van
Thurso in Schotland naar Zuid-Wales
zijn reeds 2000 duiven zoek geraakt. De
duiven worden door den storm doodge
slagen, of afgedreven naar zee, vooral bij
zwaren mist, en bovendien vallen er vele
als slachtoffers van havikken.
De Engelsche duivenhouders stellen
den meteorologischen dienst van 't Lucht
vaartministerie aansprakelijk voor hun
zware verliezen der laatste weken.
Gebleken is n.l., dat de weerberichten
hoogst onbetrouwbaar zijn, en juist den
laatsten tijd hoe langer hoe slechter wor
den.
De meteorologische dienst verdedigt
zich met te zeggen, dat zijn weerberichten
geheel kloppen met die van de andere
Europeesche stations, zoodat dezen dienst
geen blaam kan treffen.
De uitzonderingstoestand opgeheven.
Nadat de uitzonderingstoestand gisteren
op het middaguur was opgeheven, is ma
joor Encke, van de Berlijnsche politie, on
middellijk in vrijheid gesteld.
Ongeveer dertig personen, die tijdens
den uitzonderingstoestand in hechtenis
waren genomen, hebben zich voor den
snelrechter te verantwoorden gehad. Tien
communisten, die circulaires ten gunste
van een algemeene werkstaking hadden
uitgedeeld, werden elk tot een week hech
tenis veroordeeld. Een communistisch in
genieur, die de toehoorders in een ver
gadering tot de algemeene werkstaking
had aangespoord, kreeg twee maanden
hechtenis.
Verschillende nationaal-socialisten wer
den wegens het dragen van verboden
wapens tot vrij zware straffen veroor
deeld; een hunner kreeg zelfs vier maan
den, een andere Hitleriaan, die een soci
aal-democratische verkiezingsaffiche van
een reclamezuil had afgerukt, kwam er
met tien dagen hechtenis af.
De strijd in Mantsjoerije.
Volgens een bericht uit Charbin moeten
de Japansche troepen in Mantsjoerije in
een gevecht met de Ghineesche vrijscharen
een nederlaag geleden hebben. De verlie
zen der Japanners moeten belangrijk zijn.
De staking in Lancashire.
Te Burnley in Lancashire, waar onge
veer 20.000 arbeiders staken, is het gis
teren tot wanordelijkheden gekomen toen
drie- of vierduizend stakers een betooging
hielden voor een spinnerij, die niet was
gesloten, om te protesteeren tegen het
verbreken van overeenkomsten betreffen
de de voorwaarden voor de hervatting
van het werk. De politie moest herhaalde
lijk ingrijpen en de werkwilligen bescher
men.
Te Manchester waren vertegenwoordi
gers van patroons en arbeiders in de ka
toen-industrie aan het beraadslagen over
soon is, die me in die richting zou kun
nen helpen."
Elsie, de oogen op haar handen in haar
schoot gevestigd, gaf geen antwoord.
„Wil je enkele oogenblikken naar me
luisteren, Elsie?" vroeg hij op den man af.
Zij aarzelde, boog dan even het hoofd.
De beweging duidde meer op onderwer
ping dan op toestemming, maar het gelaat
van den man begon te stralen.
„Het zal een oude geschiedenis worden,
want ik heb het je de laatste twee jaar
al drie maal verteld," zei hij, haar vast
aanziend. „En ik heb eigenlijk geen ex
cuus om het je voor de vierde maal maal
te vertellen, behalve dat het meer dan ooit
waar is. Heb je nog altijd een hekel aan
me, Elsie?" Hij wachtte op haar ant
woord.
„Ik ik geloof het niet, mijnheer Bar
ker", kwam er eindelijk. En waarom wist
ze niet, maar haar afkeer jegens hem
was ook verdwenen.
„God zij dank," fluisterde hij. „Wel
Elsie," begon hij even later weer, „ik kom
je weer vragen met me te trouwen. Ik
houd meer van je dan ooit ik geloof,
dat ik elk uur meer van je ga houden.
Je geeft niet om geld, maar toch wil ik je
vertellen, dat ik je meer heb aan te bie
den dan den vorigen keer. Ik ik heb
een millioen bijeen. Spoedig word ik in
den adelstand verheven voor je uit
Binnenland.
Massavergiftiging te Tjilatjap.
De loonen in het bouwbedrijf.
Buitenland.
Een Duitsch opleidingsschip vergaan.
Voortzetting van het proces Gorguloff.
De toestand in Duitschland.
het patroonsvoorstel om de salarissen te
verlagen, waardoor 20.000 arbeiders wor
den getroffen.
Noodweer in Patagonië.
Stortregens hebben in Patagonië, naar
uit Buenos-Aires wordt gemeld, over
stroomingen veroorzaakt langs de rivier
de Chubutt, die buiten de oevers trad.
Vele landbouwers, voor het meerendeel
Engelschen, hebben de wijk moeten nemen
naar de heuvels in de buurt, daar het
water ook de huizen meesleurde. Zij zou
den van plan zijn de Britsche regeering
te vragen een oorlogsschip te sturen om
hen te helpen, tenzij de Argentijnsche
overheid hun spoedig te hulp komt.
Amerika en Rusland.
Gemeld wordt, dat de regeering der
Vereenigde Staten een soort officieuze er
kenning van Sovjet-Rusland overweegt
door de benoeming van een Amerikaan-
schen „waarnemer" te Moskou. Deze be
richten blijken hun oorsprong te vinden
in de werkzaamheid van kolonel Pope,
een Amerikaansch technisch adviseur, die
zich thans te Moskou ophoudt tot het
oefenen van toezicht op den bouw van
chemische installaties in Sovjet-Rusland.
Kolonel Pope, die overigens geheel op
eigen gezag in Sovjet-Rusland vertoeft,
heeft n.l. van de Sovjet-autoriteiten een
verklaring gekregen, behelzende dat zij
bereid zijn in beginsel toe te stemmen in
de benoeming van een officieuzen „waar
nemer" der Amerikaansche regeering te
Moskou, onder voorbehoud, dat deze
„waarnemer" voor de Sovjetregeering
aannemelijk zou zijn.
De radio-rede van Senator Borah.
Meerdere Amerikaansche bladen voeren
een scherpe campagne tegen de rede van
Borah, welke hij Zaterdag voor de radio
heeft gehouden en waarin hij zich bereid
heeft verklaard, door schrapping van alle
geallieerde oorlogsschulden aan het her
stel van de wereldoeconomie mee te
werken.
Borah verklaarde gisteren nog, dat de
openbare meening in de Ver. Staten eerst
ter dege voorgelicht moet worden, vóórdat
men de door hem voorgestelde wereld
conferentie bijeen kan laten komen.
Volgens zijn meening moet Rusland er
bij betrokken worden. Hij verklaarde ver
volgens, dat een oeconomische wereld
conferentie, welke niet de gealliëerde oor
logsschulden behandelt, volmaakt onzin
nig is. De herstelbetalingen zijn nu, sedert
Lausanne, dood en met het motto:
„schrapping der oorlogsschulden tot her
stel van de wereldhuishouding" kan men
zeer goed bij het Amerikaansche volk
voor den dag komen.
Amerika terug komtEn dat alles
kan me weinig schelen, tenzij jij het met
me wilt deelen. Misschien is het vulgair
om nu over geld te spreken, maar ik wil
je mezelf aanbieden met alles wat ik bezit,
Elsie". Hij zweeg een oogenblik. „Ik zou
met heel mijn ziel trachten een goed echt
genoot voor je te zijn. Er is niets, wat ik
niet zou willen doen om jou te behagen.
Voor alles, wat ik gedaan heb, waarmee
ik jou mishaagde in het verleden, vraag ik
je vergeving. In de toekomst zal het zijn,
zooals jij het wenscht."
Hij stond op, leunde met zijn arm op
den schoorsteenmanel en keek op haar
neer met een ongewoon zachte uitdruk
king in de oogen.
„Elsie, nooit heb ik aan een andere
vrouw gedacht en aan jou heb ik gedacht
sinds je zoo'n klein peutertje
Dit voerde haar gedachten terug naar
Kilbran.
„0, houd op," riep ze. „Ik kan het niet
dragenl Mijnheer Barker, u moet toch we
ten dat ik niet om u geef op de manier,
die u wenscht."
„Ik weet het", antwoordde hij rustig.
„Maar je haat mij niet meer. Liefde is
sterker dan de haat. Ik heb je haat over
wonnen. Ik ben tevreden voorloopig. Ik
heb geduld. Eens zal ik
„Neenl 0 neen!"
(Wordt vervolgd.)
