No. 234
Donderdag 7 Juli 1932
Dagblad voor de Provincie Zeeland
Turn cJ&Hjot Z5c
zoo
doch niet *0o
duur.*
SST VAN MELLE'S KOEK, OVERAL VERKRIJGBAAR!
VERSCH GEKARND
GIJ DWAAS
Bu tenland.
Belangrijkste Nieuws.
Binnenland.
81)
Directeur-Hoofdredacteur:
R. ZUIDEMA.
Bureau: Lange Voretitraat 70, Goes.
Tel.: Redactie en Administratie No. 11.
Postrekening No. 44455.
Bijkantoor te Middelburg.
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. TeL No. 259.
VERSCHIJNT ELSEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Psï 3 maanden, franco per post, S2.-~
Loms nummers *10.09
Prijs der AdverfentiBn:
1—4 regels fl.20, elke regel meer 30 et
Bij abonnement belangrijke korting.
Liberale pedanterie.
Op een merkwaardig staal van liberale
pedanterie zagen wij in bet „Centrum" de
aandacht gevestigd.
In bet liberale orgaan -komt een zekere
heer van Pelt met de bewering, dat bet
confessioneele onderwijs met de weten
schap eigenlijk niets te maJken heeft en dat
het niets anders is dan secte-wetenschap.
„Komt Nederland niet bijtijds tot be
zinning, dan zal er binnen tien jaar geen
Nederlandsche natie meer bestaan, waar
het sectekind van bewaarschool tot bijzon
dere hoogeschool nooit iets anders hoort,
dan wat zijn seete 'hem 'gelieft voor te zet
ten. Met de katholieken is dit heel erg,
maar met de andere secten is 'het ook
heel erg.
Hebben dus de kinderen, die nu de bij
zondere scholen bevolken, na daar auto
matisch van de bijzondere scholen te zijn
opgeheveld, na verloop van tijd de soort
gelijke hoogescholen doorloopen, dan zal
het intellectueels Nederland uit precies
zooveel groepen rechters, advocaten,
dokters enz. bestaan, als er secten zijn,
die zich de luxe van zulke scholen kun
nen permitteeren.
Met angst vragen we ons af wat er bijv.
van een zoo sectarisoh gevormden rechter
verwacht kan worden, die zoo vreemd
moet staan tegenover opvatting en denk
wijze van een zoo groot deel zijner mede
burgers.
Een rechter zonder een breeden objec
tieven kijk op de menschen is geen rechter
en waar wil de hovenomschrevene zijn ob
jectiviteit vandaan halen, hij die steeds
maar op een precies afgebakend weggetje
heeft geloopen, met streng verbod links of
rechts te kijken?"
Zoo gaat het nog eenigen tijd voort,
waarna het slot luidt:
„Het gaat om niets meer of minder dan
om het prestige der natie, dat door de
sectariërs en dan nog liefst onder de
leus „ad majoram Dei gloriam" doelbe
wust naar beneden wordt gehaald."
Een merkwaardig staal van liberale pe
danterie. En van domheid tevens.
De historie van de laatste halve eeuw
heeft dezen bekrompen scribent, naar het
schijnt, niets geleerd.
Scherp maar j.uist merkt „Ons Noor
den" bij dit van weinig liberaliteit blijk
gevend betoog op
„De schrijver van dit artikel heeft nooit
anders ingeademd dan de muffe en duffe
atmosfeer van de eenzijdige liberale we
tenschap en vermoedt nog altijd, dat daar
buiten geen echte wetenschap is. Wat niet
j liberaal is noemt 'hij sectarisme. En be
grijpt met eens, dat hij' met een derge
lijke bekrompen beschouwing als dit arti
kel, zien. zelf denatureert tot den meest
onsympathieken sectariër, welke maar
denkbaar is.
Maar dat een blad als „De Vrijheid"
aan een dergelijk artikel plaats inruimt,
maakt het individueele geval tot typeerir g
van wat ze zouden kunnen noemen de
domme liberale mentaliteit van het jaar
1932."
Nog geen eindresultaat te Lausanne.
De vergadering van de mogendheden
te Lausanne, die gisteravond om half tien
begon, duurde ongeveer anderhalf uur.
Om kwart voor elf ging de vergadering
uiteen.
In levendige gedachtenwisseling ver
lieten de deelnemers de bijeenkomst.
Vandaag gaat het weer verder.
Juist op het einde staat men scherp
tegenover elkaar en probeert iedereen
zoolang mogelijk zijn standpunt te hand
haven.
De volledige vergadering van de con
ferentie is niet voor Vrijdag te verwach
ten. In tegenstelling tot het pessimisme
in Duitsche en Fransche kringen is men
naar verluidt in Engelsche kringen van
meening, dat de toestand verbeterd is.
De ontwapeningsconferentie.
De vertegenwoordigers van Spanje,
Zweden, Noorwegen, Denemarken, N e-
d e r 1 a n d, België, Zwitserland en Tsje-
cho-Slowakije, hebben gistermorgen, be
sloten stappen te doen, dat in het ont
werp der resolutie van de algemeene
commissie een onbeperkt verbod van bom-
menwerpen uit de lucht wordt opgeno
men. Zij zouden zich hebben uitgespro
ken tegen het minder scherp formuleeren
van dit verbod, alsmede tegen het Fran
sche voorstel in de luchtvaart-commissie
om het werpen van bommen op de slag
velden toe te laten.
Weer een baby ontvoerd?
Naar de correspondent van de „Daily
Express" uit Chertsey meldt, is de baby
van een zekere mevropw Patterson, »o
nende te Penton Hook'bij Chertsey, Vrij
dag 1 Juli jl. op mysterieuse wijze van het
grasveld voor Mevr. Pattersons villa ver
dwenen.
De politie is nog steeds bezig de nabij
gelegen rivier af te dreggen, maar tot dus
ver is nog geen enkel spoor van den twee
jarigen baby gevonden.
Dinsdagmorgen ontving Mevr. Patter
son een met de schrijfmachine geschreven
brief uit Cricklewood, welke als volgt
luidt:
„Een enkel woordje om u gerust te stel
len. Uw zoontje is gezond en wel. Vergeef
mij, maar ik bad een kind noodig om het
lief te hebben".
De brief, welke niet gefrankeerd was,
was onderteekend met vier initialen en
in een postscriptum werd medegedeeld, dat
de schrijvers op het oogenblik, dat de brief
door Mevr. Patterson ontvangen zou wor
den, Engeland reeds zouden hebben ver
laten en dat het nutteloos zou zijn, nog
moeite te d.oen om hen op te sporen.
Werkloozen bestormen levensmiddelen
depot.
In de wijk Kensington te Chicago be
stormden vijfhonderd werkloozen met hun
familieleden een stedelijke opslagplaats
van levensmiddelen.
Met steenen werden de ruiten ingegooid.
De opslagplaats werd geheel leeggeplun
derd.
De bestorming had plaats onder het
schreeuwen van „Wij willen vleesch en
brood".
Vijf af deelingen met politie hebben de
menigte met geweld uiteengedreven.
Het gemeentebestuur wijt deze onlus
ten aan communistische propaganda.
Geslaagde Oceaanvlucht.
Wolff meldt uit Berlijn, dat de Oceaan
vliegers Griffin en Mattern om 17.42
(M.E.T.) op het Tempelhofer vliegveld bij
Berlijn zijn geland.
Ze zijn de eersten, die regelrecht van
Amerika en nog wel van Harbour Grace,
Berlijn in een on-onderbroken vlucht van
18 uur en 15 min. hebben bereikt.
Een ontzaglijke menigte juichte de vlie-
gers toe. Deze stapten frisch en monter
uit het toestel.
De Amerikanen hebben zeer slecht
weer boven den Oceaan gehad. Op het
einde van hun tocht hadden ze hevigen
honger en dorst, die natuurlijk bij aan
komst snel gestild werd.
Een nader bericht meldt, dat Griffin
en Mattern om 21 uur 40 (M.E.T.) naar
Moskou zijn gestart.
Mijnwerkersstaking in België.
De mijnwerkers in de Borinage
hebben, uitgezonderd bij één mijn, den
arbeid neergelegd. Melding wordt ge
maakt van vele incidenten. Overal ver
storen de stakers, in het bijzonder hun
vrouwen, het verkeer van trams, auto
bussen en voetgangers. Beambten der mij
nen werden gemolesteerd. De hoop op
een schikking wordt desniettemin niet
opgegeven.
Korte Berichten.
Tijdens een onweer dat zich gister
middag boven Munster ontlastte, vormde
zich plotseling een windhoos, die in het
centrum van de stad zeven, ongeveer 40
meter hooge boomen ontwortelde en de
pannen van de daken van de omliggende
huizen deed vliegen.
Ingezonden Mededeeling.
Binnenland.
Minister Reijmer over de bezuinigingen
bij de posterijen.
De contingenteering van den vleeschin-
voer door de Eerste Kamer aangeno
men.
Brand aan boord van de Dempo.
De coöp. suikerfabriek te Zevenbergen.
Het Gasthuistekort te Goes.
Buitenland.
Nog geen eindresultaat te Lausanne.
Mijnwerkersstaking in België.
Te Duisburg is er in verschillende
stadsdeelen weer tusschen nationaal-so-
cialisten en politieke tegenstanders ge
vochten. Vijf personen werden gewond,
drie hunner zoo ernstig, dat sij naar bet
ziekenhuis moesten worden overgebracht.
Wegens relletjes van de nationaal-
socialistische studenten is de Universiteit
te Leipzig gesloten.
Opdat te midden van de ernstige
conferentiebesprekingen te Lausanne ook
de humor tot zijn recht zal komen, wordt
het volgende gemeld: Herriot, die, zoo
als bekend, eergisteren zijn verjaardag
vierde, vond onder de talrijke gelukwen-
schen, die hem waren toegezonden, ook
een enveloppe, welke een Duitsch bank
biljet van vijf milliard mark uit den in
flatietijd bevatte. De enveloppe droeg het
opschrift „Ter algeheele kwijting!"
De verkiezing voor de Eerste Kamer.
Naar „De Maasbode" verneemt, is de
R.-K. lijst voor Gelderland Overijssel,
Groningen en Drente kwamen in dezen
kieskring van de vier provinciën met een
aparte lijst voor de Eerste Kamerver
kiezingen als volgt samengesteld: 1. J. J.
W. van IJsselmuiden te Arnherh; 2. H.
Ruyper te Arnhem; 3. J. W. Andriessen
te Utrecht; 4. Mr J. R. H. van Schaik
in Den Haag; 5. G. W. J. van Koeverden
te Buren; 6. Mr E. H. J. baron van Voorst
tot Voorst te Beek bij Nijmegen.
BLUE BAND
FEUILLETON
Vrij naar het Engelsch.
„Gedeeltelijk. Harry heeft me al zijn
aandeelen gegeven en ook de uitkeering,
die hij kreeg, toen de maatschappij werd
opgericht. Torrance bracht me vanmor
gen een dikke twaalfduizend gulden en
#hij vertelde me, dat de aandeelen waar
schijnlijk wel vijf maal de nominale
waarde zouden opbrengen, voor ze alle
verkocht waren. Harry had hem name
lijk opgedragen om ze geleidelijk van de
hand te doen. Ik hoop, dat al dat geld
mijn hoofd niet op hol zal brengen. Ik
vraag me eigenlijk nog steeds af of ik
het wel mag aannemen. Wat denk jij er
van, Mungo?"
„In de eerste plaats wensch ik je ge
luk met je zoon", zei Cruden opsprin
gend en zijn vriend warm de hand schud
dend. Wat moet men gelukkig zijn, als
men een zoon heeft." Hij draaide zich
om en schelde. „Je drinkt toch een glas
champagne, John. Dit is geen dag, om
vast te houden aan al je zware principes.
Kerel, wat ben ik blij, dat je eindelijk je
zin hebt. En te denken, dat je eigen
zoon Harry de man er voor zou zijn. En
weer moest hij zijn vriend de hand schud
den. „Wat een geluk een zoon te heb
ben", herhaalde hij nogmaals, terwijl hij
naar zijn armstoel terug ging. „Laten
we eens hartelijk op zijn gezondheid
drinken."
Dominee Clement lachte, "'tis al lang
geleden sinds ik thee dronk", zeide hij.
„Ja! Dat had ik kunnen weten", riep
de gastheer op een toon van afkeer. „Maar
toen je om een feestsigaar vroeg, dacht
ik, dat je nu wel tot alles bereid zou
zijn. Ben je zeker, dat je niet anders dan
thee wilt hebben?"
„Stellig en ik ben ook zeker, dat jij naar
een druppeltje whisky verlangt."
„Daar heb je gelijk in. Ik houd niet
van die slappe drankjes, maar dit is toch
eigenlijk een gelegenheid voor champag
ne... Binnen."
De meid kwam vragen, wat er verlangd
werd. „Zet een lekker kopje thee, Kate"
zeide hij. Denk er om, dominee Clement
is niet gesteld op het gebruikelijke tweede
treksel". Hij wendde zich weer tot zijn
vriend. „Vooruit John, vertel me er nu
eens alles van."
Het was bijna zes uur, toen de pre
dikant opstond om heen te gaan, nog even
met den elleboog op den schoorsteen ge
leund, bleven de vrienden staan na
praten.
„Ik zal nog maar niets doen, voor we
er nog eens over geconfereerd hebben,
Mungo. Misschien heb je er wel gelijk
in, dat het de beste weg is om 'tgeld
te beleggen en bij wijze van fonds de
rente te gebruiken. Misschien is mijn
denkbeeld van een landkolonie evenals
een groote inrichting in de stad wel wat
veel verlangd. Aan den anderen kant,
als ik denk aan al die stakkers van kin
deren, die op verzorging wachten, dan
ben ik geneigd om iedere cent uit te
geven. Er zijn er zoo'n massa, Mungo
en er wordt zooveel geleden. Het is dik
werf moeilijk om een beslissing te nemen.
Als ik maar genoeg geloof had. Moet dit
geld nu gebruikt worden om geregeld
enkele jongens, bijvoorbeeld in de toe
komst ieder jaar, een kans te geven of
moet ik een heeleboel jongens tegelijk,
nu hun kans geven? Hebben de jongens
geen recht op dat geld, nu dadelijk? Onze
groote William Quarrier drijft zijn prach
tige weeshuizen niet uit een fonds. Niet
door geldbelegging maar door zijn won
derbaar geloof verkrijgt hij het benoodigd
kapitaal. Zie, dat is nogeens geloof!
Hij vraagt en hij ontvangt."
„Je geloof is groot genoeg, John", zei
Cruden hartelijk. „Als je dat niet bezeten
had, zou je niet al die moeilijke jaren
je werk hebben kunnen voortzetten. Maar
zie je, ik ben een man van zaken en
daardoor komt het misschien, dat ik niet
beter kan doen dan je te raden het geld
vast te zetten. Als je alles gaat steken
in groote gebouwen, die je vult met hon
derden jongens, denk dan eens, wat dat
allemaal moet kosten om de zaak gaande
te houden."
Je zou een zware verantwoordelijkheid
op je laden. Ieder jaar zou je duizenden
en duizenden noodig hebben. Je praat nu
wel van jongens, die een weekloon hebben
en een kleinigheid betalen voor hun kost
en inwoning, maar de eerste jaren is dat
een druppel op een gloei enden steen. Ik
zeg niet, dat een inrichting die zich op
die wijze bedruipt niet bestaanbaar is,
maar dat is alleen mogelijk in de verre
toekomst. De jongens worden groot en als
hun loonen stijgen, verlaten ze je en ze
trouwen en althans wat de financieele
zijde betreft, hoor je niets meer van ze.
De jongeren, die maar een kleinigheid
verdienen, kunnen niet veel betalen en
dan heb je er nog, de meesten, die heele-
maal niets inbrengen. Neen, John, uit
zakelijk oogpunt bezien is het risico te
groot. Niemand hier in Glasgow kan be
ter van Quarrier denken dan ik doe, maar
als ik in zijn schoenen had gestaan, had
den ze me al lang geleden naar een krank
zinnigengesticht kunnen brengen. Denk
alleen maar eens aan de wekelijksche
sommetjes, die hij voor voedsel noodig
beeft, reken alleen
„Ik kan aan niets anders denken, dan
aan zijn geloof, Mungo. Een paar meer
mannen van dat slag zou ons beele land
beter maken".
„Nu, jij bent tenminste al zoover, dat
je altijd je voedselgeld hebt kunnen beta
len", zei Cruden opgewekt.
„Zeg liever, dat jij er een heeleboel van
betaald hebt", antwoordde de predikant.
„Nonsens man! In ieder geval, laat je
niet door mij raden, als je meent, dat je
het kunt wagen. Ik ben niets anders dan
een droog zakenman".
Er heersebte een korte stilte.
„Ik ben bang, dat ik oud begin te wor
den", zei Clement. „Ik weet niet, of ik
nog wel geschikt ben om zooveel te wa
gen, zooals jij het noemt. Vanmorgen
dacht ik, dat ik het wel aan zou durven.
Nu ben ik er niet meer zoo zeker van. Ik
zou kunnen sterven, voor de boel goed op
pooten stond
(Wordt vervolgd).