OE ZEEUW
TWEEDE BLAD.
Gebroken Bakken
Brieven uit de Residentie.
FEUILLETON
Uit de Provincie.
VAN
MAANDAG 18 FEBRUARI 1932, Nr 115
Wij herinneren ons nog den tijd, dat
iemand, die op een vergadering durfde
pleiten voor drooglegging der Zuiderzee
door velen uitgelachen werd en als een
fantast bekeken werd. Die tijd hebben we
gehad.
Er is nu een periode gekomen, waar
in die droogmaking door velen wordt ge
acht te zijn een groot nationaal belang.
Het plein is gereed gemaakt en reeds ge
deeltelijk uitgevoerd, de Wieringermeer-
polder heeft het aantal der H.A. onzer
cultuurgronden verrijkt. Doch het is met
de kosten niet meegevallen, de tegenvaller
was groot, de ramingen zijn ver en ver
overschreden.
De schrik is sommigen om het hart ge
slagen, ze zijn wel voor de drooglegging
van de Zuiderzee, maar ze hebben de
Bchrik zoo in de beenen, dat ze zeggen:
laten we eerst, voor we verder gaan,
maar enkele jaren wachten. We kunnen
dan weer zien, 't kost zooveel en 't is nu
voor den landbouw en ook voor de schat
kist zulk een slechte tijd.
Dat standpunt is ons niet erg duidelijk.
We kunnen begrijpen, dat iemand tegen
die heele inpoldering is en zegt: zet de
zaak voor goed stop. Wij denken er niet
zoo over. We zijn het geheel eens met Dt
Colijn, en zijn keurige rede, die hij in de
Kamer ovpr deze kwestie hield, dat het
hier geldt de noodige en zoo gewenschte
uitbreiding van onzen cultuurgrond. Die
is noodig, niet voor het oogenblik, nu de
landbouw zulk een crisis doormaakt,
maar voor morgen, als de zon weer
krachtiger, of minder krachtig, door de
wolken breekt. Onze bevolkingstoename
is niet gering, de emigratie staat nage
noeg stop, er is elk jaar een belangrijk
verlies aan cultuurgrond door bebouwing
enz. Een aanwinst als de Zuiderzeegron-
den brengen, moet dus wel welkom zijn.
Ook met het oog op onze economische
weerbaarheid, n.l. onze eigen broodvoor
ziening. Als het dus financieel ook moge
lijk is en de heer Colijn heeft aange
toond, dat het financieel te dragen is
wel dan zien wij absoluut niet in, waar
om die drooglegging nu, als de afsluitdijk
gedicht is, enkele jaren stop gezet moet
worden, om eerst de kat eens uit den
boom te kijken. Dat lijkt ons niet verant
woord, te meer niet, waar het hier in de
zen tijd ook geldt zulk een mooi object
voor werkverschaffing.
Het ging er nu in de Kamer om, of
men, na den Wieringermeerpolder en het
dichten van den afsluitdijk, eerst de zaak
eens aan zal zien vanwege den schrik,
die in de beenen geslagen is, of dat men
nu dadelijk voort zal gaan met den N.O.-
polder.
Onder leiding van Dr Colijn was er
voor dit laatste een meerderheid in de
Kamer, maar de Regeering aarzelde, zij
wilde liever tijdelijk stop zetten.
Nu is het tenslotte den heer Colijn ge
lukt èn de Regeering met de „voorzich-
tigen" uit de Kamer, èn de voorstanders
van onverwijlde doorzetting van de droog
legging te vereenigen op een motie, die
aldus luidde:
De Kamer, van oordeel:
dat vertraging in zake de inpoldering
van den noord-oostelijken polder zoo
eenigszins mogelijk behoort te worden
vermeden,
noodigt de regeering uit vóór de in
diening van de begrooting van het Zui-
derzeefonds 1933 aan de Kamer te
doen toekomen een nauwkeurige bere
kening van de aan den aanleg van dien
polder verbonden kosten, zoomede een
overzicht wan de wijze, waarop deze
gefinancierd zullen kunnen worden,
en gaat over tot de orde van den
dag.
Deze motie was een model van parle
mentaire taktiek. „Zoo eenigszins moge
lijk", moet elke vertraging in de inpol
door H. Zeeberg.
66.) o—
Er was één ding, dat haar, bij haar
ontzaglijk zielelijden, troost schonk Dolf
had Jezus den rug toegekeerd, maar Zijn
oog sloeg hem gadede Herder waakte
nóg over het verloren schaap; zonder een
waarschuwing, mogelijk nog vele waar
schuwingen, zon Dolf niet verloren gaan.
Als de arme jongen slechts wilde luiste
ren naar de lokkende stem van den Hei
land, dan kon alles nog ten goede keeren.
Jezus was het eenige plechtanker van
Mevrouw Van Lankeren. Als zij dat anker
niet had gehad, dan was haar broos
levensscheepje reeds lang vergaan.
Vrijwel op hetzelfde oogenblik, dat in
Kerkwijk de moeder den brief uit Rot
terdam las, om daarna met haar smart
volle gedachten bij haar zoon te vertoeven,
verlieten Egbert Wagenveld en Elsa de
woning van Mevrouw Le Grand, om naar
de Mathenesserlaan te gaan, teneinde Eg-
bert te doen kennis maken met Dolf en
zijn vrouw.
Het was de avond van de week, waarop
Elsa vrij geregeld het tweetal een uurtje
bezocht. Langer dan een uur bleef zij er
dering worden vermeden, maar Regee
ring en Kamer zullen tot den voortgang
niet eerder besluiten dan met volle kennis
van zaken, ook financieel.
Dan kan ook het volk hooren en oor-
deelen.
De Kamer heeft zich zoo goed als una
niem met deze motie van Dr Colijn ver-
eenigd. Daardoor is de deur voor de ver
dere inpoldering der Zuiderzee open ge
bleven en niet tijdelijk gesloten. Maar al
leen: zoo eenigszins mogelijk!
Toen Minister Reymer opmerkte, dat
de heer Colijn de verdere inpoldering der
Zuiderzee wilde tot eiken prijs, beet
deze den bewindsman toe: de Minister
behoeft voor mij nog geen plaats op Mee-
renberg te besprekenl m.a.w. ik ben nog
niet gek.
Denzelfden dag, dat de Kamer deze
beslissing inzake de Zuiderzee nam, had
den we ook in de Residentie de groote
„demonstratie" der boeren. Dat is meer
of minder een „sof" geworden. Geen won
der bij zulk een leiding! Braat voorop en
met hem enkelen, die blijkbaar ook graag
in de Kamer willen, om daar, als hij, een
gek figuur te slaan. Want een afzonder
lijke Boerenpartij beteekent niets in het
Parlement, wat Braat de menschen ook
voorpraat. Hij weet het zelf beter, ten
minste als hij een echte boer was en geen
politieke slimmeling, die eigen bedje goed
in orde maakt.
Wij begrijpen niet, dat er nog boeren
zijn, die zich voor het Braatsche kar
retje laten spannen. In de Kamer bederft
deze „staatsman" meer voor de boeren,
dan hij goed voor hen maakt. Men lacht
om hem, niet omdat hij een boer is, maar
omdat de onbenullige politiek er bij hem
zoo dik op ligt en z'n argumenten meestal
een waarde hebben van nul komma, nul.
Hij zet stad en platteland tegen elkaar op.
De landbouwmannen van de andere par
tijen halen de kastanjes uit het vuur,
Braat drentelt er wat om heen, krabbelt
wat op papier en zegt ook wat. Maar hoe?
Laten de boeren him verlangens ken
baar maken langs meer kans op succes
biedende wegen dan die van de politieke
baantjesjagers. Laten ze bij Regeering en
Parlement komen met argumenten en ze
vinden stellig gehoor. Dat is voldoende
bewezen.
Een demonstratie als in de Residen
tie schaadt de boerenbelangen meer, dan
dat ze er door gebaat worden.
Zoo iets heeft alleen de verdienste, dat
er wat namen in de pers komen van agi
tators, die wel graag naar de Kamer wil
len door de boeren. Om er dan niets, of
nagenoeg niets, te bereiken.
Een verstandige boer is wijzer, die laat
zich niet gebruiken om anderen naar het
Binnenhof te brengen, alleen omdat ze er
graag heen willen. J. H.
Vreemdelingenverkeer. Za
terdag heeft het Dag. Bestuur van de
Vereeniging tot Bevordering van het
Vreemdelingenverkeer in Zuid- en Noord-
Beveland, ten kantore van den Provin
cialen Stoombootdienst op de Wester-
schelde te Vlissingen een conferentie ge
meestal niet, want het bezoek behoorde
niet tot haar onverdeeld genoegen. Tus-
schen haar en Cor boterde het niet, hoe
wel Elsa steeds wel zoo tactisch was, dat
er van herrie en ongenoegen geen sprake
kwam. En wat Dolf betrof, Elsa moest
constateeren, dat hij geducht veranderde.
Hij was niet meer geestig, als vroeger.
Vaak kon hij volkomen afwezig er bij zit
ten, als zij er was. Het was, of iets hem
drukte. Maar dan, een volgende maal, was
hij weer uitgelaten vroolijk. Aanvankelijk
was Elsa er door in slaap gewiegd, tot zij
met vrij groote stelligheid bespeuren ging,
dat die vroolijkheid niet dan gemaakt,
opgeschroefd was.
Neen, haar bezoeken, vrijwel wekelijks,
evenals toen Dolf nog op den Goudschen
weg zijn kamers had, waren voor haar een
ver van onverdeeld genot. Maar zij hield
die vol, om het contact, althans met Dolf,
niet te verliezen.
Hoewel het de avond was, dien zij ge
regeld voor haar bezoek aan de Mathe
nesserlaan bezigde, had zij voor alle ze
kerheid een kaartje geschreven, melden
de, dat zij met Egbert komen zou.
Het was dan ook met groote verbaasd
heid, dat zij opeens, toen een tram voor
bijschoof, stilstond en den voorbijsuizen-
den wagen nastaarde.
„Wat is er nu?" vroeg Wagenveld.
„Ik meende stellig, Cor in die tram te
had met den directeur van dien dienst,
een vertegenwoordiger va® de Nederland-
sche Spoorwegen en den directeur van
de Stoomtrammaatschappij Breskens
Maldeghem, terwijl de Belgische buurt
spoorwegen op het laatste oogenblik be
richt zonden verhinderd te zijn de confe
rentie bij te wonen, De bedoeling der be
sprekingen was het daarheen te sturen,
dat in het vervolg niet alleen op Donder
dagen in het reisseizoen, maar iederen
dag de gelegenheid zal worden openge
steld rechtstreeksche retourbiljetten te
verkrijgen van de Belgische badplaatsen
naar Zeeland, en zoo mogelijk ook het
recht om op die retours een nacht in een
der Zeeuwsche plaatsen over te blijven.
Mocht dit plan slagen, dan zal dit het
bezoek aan Zeeland, ook op niet-markt-
dagtn, zeker kunnen bevorderen.
De Zeeuwsch-Vlaamsche
Tramweg-Maatschappij. Naar
wij vernemen is bij beschikking no. 492,
dd. 1 Februari 1932, Afd. Vervoer en
Mijnwezen, van den Minister van Water
staat de door de Z.V.T.M. ingediende Ver-
eenigde Bouwrekening harer lijnen goed
gekeurd. Daarbij is, overeenkomstig de
bepalingen der Regeeringsovereenkomst,
het eindcijfer op 1 April 1930 vastgesteld.
Hieraan was vooraf gegaan de vaststel
ling in 1929 van de bouwrekening van het
oorspronkelijk net, waarvan de aanleg in
1912 is begonnen. Daarna kwam die der
lijn Hoofdplaat-Breskens, welke in de ja
ren 1928-1929 is gelegd. De vaststelling
thans van de Vereenigde Bouwrekening is
dus voor de Z.V.T.M. een belangrijke stap
verder. Dat de indiening en behandeling
dezer bouwrekening een omvangrijk werk
vertegenwoordigt, zal duidelijk zijn, in
dien men weet, dat de aanlegkosten van
het net per ultimo 1930 ruim 514 millioen
gulden bedroeg.
Door deze vaststelling is nu in bepaalde
gevallen en bij gunstige cijfers der be-
drijfsrekening voor de Z.V.T.M. de
plicht ingetreden tot restitutie op de ren-
telooze voorschotten van het Rijk en van
de Provincie.
WIE RUILT DE N. S. F. 4 met
een wisselstroomtoestel? Vraagt de spe
ciale condities. Hoofdagent: J. M. Polder
man, Groote Markt, Goes. Tel. 129. (Adv
Middelburg. Vrijdagavond was door den
kring „Walcheren" van Geref. Meisjes-
vereenigingen een declamatieavond ge
organiseerd in de Gasthuiskerk.
Als declamator trad op de heer Van
Dorp. Na de opening door de presidente,
mej. Ludikhuize, werd dadelijk het woord
gegeven aan den declamator. Deze zeide,
dat hij voor dezen avond poëzie en proza
gekozen had, zooveel mogelijk in over
eenstemming met het karakter der Meis-
j esvereenigingen.
Bij ieder stukje gaf de heer v. Dorp
een korte, duidelijke verklaring. Spreker
werd dank gebracht voor hetgeen hij ge
geven heeft en voor de wijze, waarop hij
dat gedaan heeft. Daarna werd deze ge
zellige, goedgeslaagde avond met dank
gebed gesloten.
Vrijdagavond werd op de jaarver
gadering der Geref. Zondagsschoolvereen.
„Jachin" alhier, mej. M. Maljaars ge
zien zitten", weifelde Elsa. „Maar dat zal
toch wel niet. Zeker zinsbegoocheling."
„Of een dubbelgangster", lachte hij.
„Natuurlijk kan zij het niet zijn, want je
hebt tijdig geschreven en zij' hebben geen
belet gegeven."
„Natuurlijk, het is een vergissing van
mij, vond Elsa dan, vief naast hem stap
pend.
Maar de twijfel kwam weer, toen het
Dolf was, die de deur open trok en na een
korte begroeting onmiddellijk zeide- „Jul
lie treffen het vanavond ongelukkig. Ik
ben alleen. Cor ligt te bed. Zij was den
ganschen dag al van streek, 't Is wel jam
mer."
„Dat is heel iets anders, Elsa," merkte
Egbert op. En dan, Dolf een verklaring
van zijn opmerking gevend: „Elsa dacht
stellig, dat zij Gor in een tram zag zit
ten. Maar dat kon vanzelf niet."
Dolf ontweek den scherpen blik van
zijn zuster en lachte verlegen.
„Neen, dat zou niet kunnen," zeide hij
dan, met een benepen stem.
En toen wist Elsa ineens met wisse
zekerheid, dat Dolf hen daareven had
voorgelogen. Gor was niet te bed, zij was
niet in huis, zij was het wel degelijk ge
weest, die in de tram zat.
Het smartte haar ontzettend. Maar zij
hield zich goed en stelde later, om, zoo
het kon, nog méér zekerheid te hebben,
huldigd, die 25 Jaren onafgebroken dienst
als Zondagsschool onderwijzeres had. Na
hartelijke toespraken van den voorz., dhr
I. van Noppen en Ds D. Ringnalda, ver-
it-icte zij zelf iet» van haai woiken voor
de Zondagsschool. Van haar medeleden
ontving ze als blijk van waardeering een
fraaie boekenplank en bloemen. Uit de
uitgebrachte verslagen bleek cle bloeien
de toestand der vereeniging; 29 leden
personeel, ruim 350 leerlingen en een
goed batig saldo.
Zaterdag hebben nog enkele tien
tallen personen getracht zich op enkele
kleine deelen van de vesten met schaat
senrijden te vermaken, doch het ijs was
er zoo goed als onrijdbaar en het kostte
enkelen een nat of bemodderd pak. Zelfs
gisteren waagden zich nog een paar per
sonen óp dit ijs. Wel hebben op Walche
ren kleine plasjes en enkele slooten nog
eenige schaatsenrijders gedragen en is
Zaterdagmiddag de ijsbaan te Vlissingen
opengesteld, maar van een ijssport van
eenige beteekenis is in onze omgeving
tot nu toe geen sprake geweest
Vlissingen. Vrijdagavond werd het gou
den jubileum der afdeeling Vlissin
gen van „Patrimonium" op eenigszins
feestelijke wijze herdacht, in het gebouw
voor Chr. Sociale Belangen, welke zaal
een zeer gezelligen aanblik bood.
De voorz., dhr J. de Bruijne, heette
alle aanwezigen hartelijk welkom. Spr.
hoopt, dat ook deze avond zal medewer
ken aan den bloei der afdeeling en zegt
dank aan het Bondsbestuur en den Chr.
Besturenbond voor de toegezonden prach
tige bloemstukken.
De secretaris, dhr J. Marijs, gaf een
kort overzicht van het voornaamste ge
beuren in deze 50 jaar.
Felicitaties werden uitgebracht door
den afgevaardigde van het Bondsbestuur,
van het Gewest Zeeland, den Ghr. Bestu
renbond te Vlissingen en de afd. Vlis
singen van den Ghr. Nat. Werkmansbond.
De voorz. las nu een hartelijke felicita
tiebrief van den heer P. I. Dommisse, bur
gemeester van Maassluis, en in den tijd
van Talma's verblijf in Vlissingen, secre
taris van de afdeeling.
Hierna werden door den voorzitter in
hartelijke bewoordingen toegesproken de
eenig overgebleven oprichter der afdee
ling, dhr J. de Vlieger en dhr M. J. Krug,
die 49 jaar lid der afdeeling is. Beiden
werd onder applaus der aanwezigen een
souvenier aangeboden.
Na afhandeling van het officieele ge
deelte werden nog enkele gezellige uren
doorgebracht.
Verschillende liederen werden geza
menlijk gezongen en opgevoerd werd de
samenspraak „Novemberstorm", terwijl
dhr Tevel verschillende stukjes decla
meerde.
Goes. Zondagavond vergaderde de ring
Goes en omstreken van het Ned. Jongel.
Verbond alhier. Het Schriftgedeelte Joh.
44-42 werd behandeld, ingeleid door
dhr J. de Schipper van de afd. Bieze-
linge.
In de pauze werden verschillende me-
deelingen gedaan en ook de wenschelijk-
heid besproken om meer op de hoogte
voor, even naar Gor te gaan zien.
„Neen, neen," zei Dolf haastig, „zij
wil liever niet gestoord worden; ik laat
haar ook maar rustig."
En onmiddellijk praatte hij weer met
Egbert over zaken, den handel en het
kantoor betreffende. Ook luisterde hij vol
aandacht naar de mededeelingen over het
zakenleven in Indië.
„Neem jij de honneurs waar, Elsa,"
lachte hij dan. „De thee staat er en daar
is gebak. Het spijt mij verbazend, dat het
nu zóó loopt. Een volgende maal doen
wij het beter."
„Er is niets aan te verhelpen, hoor," zei
Egbert Wagenveld, volkomen argeloos.
,,'t Is natuurlijk jammer. Maar als wij van
Kerkwijk terug zijn, hervatten wij ons be
zoek. Wij leggen druk bezoeken af. Elsa
en mij eigenlijk te druk. Maar je kunt er
niet buiten en daarom doen wij ze maar
gauw achter elkaar. We waren hier al
eerder gekomen, maar Elsa vond het be
ter te wachten tot vanavond, daar jullie
er nog al eens uit zijn."
Op de laatste wöorden reageerde Dolf
niet.
„Wanneer gaan jullie naar huis?" vroeg
hij aan Elsa. En het kwam haar voor,
dat er in die vraag een machtig verlangen
school Of vergiste zij zich?
1 fe worden vsn Eet' werk mi h'ef
Ned. Jongel. Verbond te} de Mijnstreek,
door dhr Eattanberg eeaa to laten optre
den.
Dhr J. W. de Vrieze van Kloetinge leid
de het onderwerp in: „Plattelandecha C.
J. V. in nieuwe banen?" waarop een zeer
drukke bespreking volgde. Dhr J. Kruist
van de afd. WolfaartscMjk sprak nog een
ernstig wotrd C7©ï'; „lat® wat bssig
houdt",
Zaterdagmiddag speelde Goeseh®
Boys II tegen K.V.V. uit Kloetinge. Na
verlenging gewonnen door Goesche Boys
II met 82.
Zooals in dit nummer wcrlt aan
gekondigd, zal het bekende Zuid-Be ^e-
landsche Gapella-koor, dat zulk oen
uitstekenden naam heeft, a.s. Donderdag
een uitvoering geven in het Slot Ostende.
Er zal zeker daarvoor groote belangstel
ling zijn.
Kruinlngen. Vrijdag vergaderde de ge
meenteraad voltallig. De waarn. Burge
meester, Weth. M. Kole, opent de ver
gadering en stelt voor staande een stille
hulde te brengen aan de nagedachtenis
van den overleden voorzitter, Burgemees
ter J. N. Elenbaas, hetgeen door alle
raadsleden wordt gedaan.
De voorziter deelt mede, dat op het
overlijdensbericht van den Burgemeester
namens B. en W. en den Raad een brief
van rouwbeklag aan de familie is gezon
den; dat verzoeken van de vakorganisa
ties zijn ontvangen om te trachten de
steunregeling verder uit te breiden dan
de landarbeiders.
De voorzitter vermeldt hierbij, dat aan
dit verzoek door B. en W. reeds is gevolg
gegeven, maar de Minister wil de bouw
vakarbeiders niet in de steunregeling
opnemen. Over de anderen is het onder
zoek nog niet geëindigd.
Van Ged. Staten is een wijziging in
de jaarwedden van Burgemeesters,
Secretarissen en Ontvangers ingekomen.
De voorzitter zegt, dat dit op deze ge
meente niet van toepassing is wegens
de korting pensioensbijdrage.
Dhr Witte meent, dat wanneer wij deze
korting maar zonder meer goedkeuren,
de minder-bezoldigden ook in het gedrang
kunnen komen.
Dhr Burkunk had een buitengewone
raadsvergadering verwacht op den dag
van het overlijden van den Burgemeester.
Dhr v. Hootegem memoreert nog wat wij
in den overledene verliezen.
Dhr Witte zegt onderzocht te hebben
naar de oorzaak, dat de transportarbei
ders door den Minister nog niet als cri-
sis-werkloozen worden beschouwd en zegt
dat dit de schuld van B. en W. is. De
voorzitter zegt, dat B. en W. gedaan
hebben wat ze konden voor de trans
portarbeiders.
Weth. Francoijs protesteert tegen deze
valsche beschuldiging; B. en W. hadden
ook gaarne anders gezien,doch al het
mogelijke is gedaan voor de werkloozen.
Voorstel om een subsidie van 10 cent
per inwoner te verleenen aan het plaat
selijk Crisis-comité.
Dhr Witte meent, dat zijn richting ge
passeerd is bij de oprichting van dit
Comité. De voorzitter en Francoijs bewij
zen, dat wel degelijk met de S.D.A.P.
is gerekend, waarbij de voorzitter zegt,
niet op commando te willen benoemen.
Dhr Burkunk vindt het juist, dat dhr
Kruithof gevraagd is, en keurt het af,
dat deze bedankte. Het voorstel wordt
z.h.st. aangenomen.
Voorgesteld wordt een wijziging in de
nieuwe Winkelsluitingswet, n.l., dat bij
den zomertijd de uren van openen en
sluiten een uur worden verlaat
Verschillende leden maken bezwaar
tegen de sluiting op Zondag, vooral voor
Hansweert. Dhr de Bat betreurt het, dat
sommige raadsleden bezwaren hebben
tegen Zondagssluiting. Daar de termijn
van wijzigen inmiddels van 1 Maart is
verlengd tot 1 Mei, zullen B. en W. als
nog een en ander onderzoeken.
Tot onbezoldigd ambtenaar van den
Burgerlijken Stand wordt benoemd
weth. Francoijs.
Na een langdurige geheime zitting
wordt op voorstel van B. en W. besloten
tot aankoop van een stukje grond voor
het uitbreidingsplan van dhr C. P. Nap
f6000 per H.A. met 10 tegen 1 stem.
B. en W. stellen voor te trachten een
strook grond te koopen van 10 M. breedte
„Zaterdag, Dolf. Tot Woensdag of Don
derdag," antwoordde zij. „Heb je een
boodschap aan moeder?"
„Neen, neen, de groete natuurlijk. Ook
van Cor. Ik denk, dat er nog deze week
een brief komt. Moeder schrijft heel trouw,
dat weet je. Ik vergeet het wel eens door
allerlei besognes. Maar 'kmoet eerlijk
zeggen, dat het de laatste maanden aar
dig gaat. 'k Wil Gor ook wel eens aan het
schrijven hebben, maar die heeft er zoo
geducht het land aan. Ik typ heele dagen
zegt ze."
„Bevredigt dit leven jullie, Dolf?" vroeg
Egbert opeens. „Ik geloof niet, dat ik er
tevreden mee zou kunnen zijn."
„Ideaal is het niet," aarzelde Dolf. „Het
blijft ook niet zoo. Maar tot nu toe is het
de beste oplossing. Moeten is ook wat,
zegt men wel eens. Overigens, over een
paar maanden maak ik promotie en dan
moet het toch veranderen, al heeft Cor
niet bepaald veel trek. Dat komt echter
ook weer wel in orde."
Elsa hoorde de twijfel in zijn woorden.
Hij geloofde niet, dat het in orde kwam.
En zij geloofde het ook niet. Dit leven
beviel Gor best. Maar hem bevredigde
het niet. Natuurlijk niet. Hij was ont
goocheld.
(Wórdt vervolgd)
Donderdag vierde de afd. Vlissingen van „Patrimonium" haar 50-jarig jubileum. Hierboven een foto van Bestuur en
feestcommissie. Van links naar rechts zittend: C. Mommaas, J. Verhage, J. Marijs, secr., J. de Bruijne, voorz., C. J.
Mommaas, penningm., H. Sorel, J. A. Huser. Staande: C. I. Stroo, J. Jobse, J. J. Laernoes, M. J. Krug, H. J. Schreurs.
