DE ZEEUW
Stillen de hoest
Maken ios
TWEEDE BLAD.
Gebroken Bakken
HET ADRES
A. WILKING
Wat er deze week voorviel
Brieven uit Middelburg.
Uit de Provincie.
MIJNHARDT'S
SALMIAK-TABLETTEN
Zoekliehtjes.
VAN
ZATERDAG 13 FEBR. 1932, Nr 114.
Donderdag j.l. zou in Den Haag een
,.massa"-boerendeinonstratie worden ge
houden, waarvan door de leiders groot-
sche verwachtingen werden gekoesterd.
Gelukkig heeft het verloop van deze de
monstratie twee dingen duidelijk doen
zien: le. dat de o-vergroote meerderheid
onzer boeren zoo verstandig is gebleken,
dat ze zich blijft scharen achter de orga-
nisatiebesturen, die hard werken voor de
belangen der landbouwers en 2e. dat ach
ter deze demonstratie mannen zitten, die
de boeren willen heen-drijven naar de be
langenpartij van Braat, die haar beste da
gen allang gehad heeft.
De Tweede Kamer, die deze week weer
bijeenkwam, heeft zich enkele dagen be
zig gehouden met de vraag, of met de ver
dere drooglegging der Zuiderzee al dan
niet dient te worden voortgegaan. Het
resultaat van de debatten is geweest, dat
feitelijk de definitieve beslissing is uitge
steld. De regeering zal aan de Kamer
eerst nog cijfers en begrootingen voor
leggen.
De Eerste Kamer nam o.a. het bekende
kortingswetje aan, zoodat dit op den door
de regeering verlangden datum (1 Maart)
in werking 'kan treden. Verschillende ge
meenteraden zullen nu waarschijnlijk
hebben te overwegen, of eenzelfde korting
ook dient te worden toegepast op het ge-
meentepersoneel.
Van belang is zeker het wetsontwerp,
dat deze week is ingediend, volgens het
welk de regeering de 20 opcenten op de
grondbelasting (ongebouwd) wil laten ver
vallen, maar aankondigt een verhooging
van de opcenten op den suiker-, wijn- en
cigaretten-accijns.
Evenals in ons land, kenmerkte de af-
geloopen week zich ook in de meeste Euro-
peesche landen door felle koude en hevige
sneeuwstormen, waardoor ongetwijfeld de
ellende van velen, die aan het noodige ge
brek hebben, weer is vergroot en de werk
loosheid is toegenomen. Men spreekt dan
ook in sommige landen reeds van record
cijfers, van de aantallen werkloozen, die
geboekt werden.
In Genève wordt ter ontwapenings
conferentie de eene mooie redevoering na
de andere afgestoken. Mag men de ver
schillende staatslieden gelooven, dan zijn
ze ieder voor zich en allen te samen vol
goeden wil, om de bewapening zooveel
mogelijk te beperken. Toch vraagt men
zich af, of men met deze redevoeringen
ook iets verder gekomen en beter gewor
den is. Wat zouden we gemist hebben,
als ze eens niet waren uitgesproken?
We hebben behoefte aan daden, aan spoe
dig handelen.
In het verre Oosten trekt men zich nog
steeds bitter weinig van Genève en den
Volkenbond aan. Japan gaat rustig door,
verder de Chineezen te bestoken al is
het daarbij niet bijzonder voorspoedig
en dezelfde landen, die Japan door mid
del van nota's tot de orde roepen (althans
doen alsof) leveren oorlogsmaterieel aan
de vechtenden, hoe meer hoe liever.
't Is een rare wereld. Of, om met don
heer Colijn te spreken, een gekkenhuis
XGV.
Amice,
Ook de sociaal-democratische partij en
het daarmee verbonden Nederl. Vakver
bond hebben de gevolgen der heerschende
crisis te dragen. Tengevolge van het groot
aantal werkeloozen vloeit de bron der
contributies trager en is het voor velen
ook niet mogelijk de abonnementsgelden
op het S.D. dagblad of de Vara te vol
doen. Anderzijds wordt van de kassen der
vakorganisaties veel gevergd voor de uit-
keeringen aan stakers en werkloozen. En
FEUILLETON.
door H. Zeeberg.
65.) o—
Als wij getrouwd zijnl Wat klinkt mij
dat nog onwezenlijk in de ooren. En tóch
is het een feit. O, moeder, ge kent uw
Elsa, ik heb God gedankt, dat Hij mij dit
groote geluk heeft gegeven. U moogt het
wel weten, dat ik hem gevraagd heb, mij
Egbert tot man te geven. Mocht ik dat
niet vragen? Met menschen heb ik er niet
over gesproken, maar met den Heere wel.
Ik had dien eenzame lief gekregen met
een oprechte, sterke, zich gevende liefde
En toen heb ik in de eenzaamheid God
gesmeekt: open zijn hart voor mij, opdat
ik hem tot vrouw mag worden. Maar ik
heb ook gezegd', moeder: als het Uw wil
niet is, dan zal ik berusten en diep in
mijn hart begraven mijn liefde, die groot
is. Ik heb nooit geweten, dat een vrouw
een man zóó kan beminnen, als ik het
Egbert doe. Ik heb voor mij zelf willen
beredeneeren, hoe dat toch komt. Maar ik
ben er spoedig van opgehouden. Wat doet
het er ook toe? Het i s zoo.
Met menschen heb ik er niet over ge
sproken. Met niemand. En ik weet ook,
dat niemand Egbert een vingerwijzing
heeft gegeven, ook Mevrouw Le Grand
waar voorts het kapitaal van het N.V.V.
dat verleden jaar ruim 13 miljoen guldens
bedroeg in allerlei zij het dan ook min
of meer soliede fondsen is belegd, is de
waarde daarvan sterk gedaald en heeft
het den weg van alle kapitaal moeten
volgen. De drukkerij der nieuwe dagbla
den sukkelt reeds lang met gebrek aan
kasgeld, zoodat de vakorganisaties er
voor de tweede maal toe moesten overgaan
aan nieuw kasgeld te helpen. De fanfares
en overwinningsberichten van November
1.1., toen de zeven nieuwe dagbladen ver
schenen, zijn verstomd, nu de finantiën
zoo groote zorg geven en het aantal
nieuwe abonné's zoo bitter tegenvalt.
Geldt dit de finantieele zijde der
beweging, er is nog een veel noodlottiger
verschijnsel, dat met den dag verergert.
De scheur, of liever de scheuren in de
partij en het vakverbondworden langer
en dieper.
Wèl geteld zijn er nu een drietal groe
pen, waarin de S.D.A.P. dreigt uiteen te
vallen. En de revolutionairen vinden zelfs
in de afdeelingen steun. De afdeeling Den
Haag VIII nam met 44 tegen 25 stem
men een motie aan, waarin werd uitge
gaan van het feit, dat het vrije woord in
de „Sociaal-Democraat", de veiligheids
klep der S.D.A.P., niet is gewaarborgd,
daarom het uittreden van partijgenooten
Schmidt, de Kadt en Oldenbroek werd ge
billijkt en h u n recht dus werd erkend
om een eigen orgaan uit te geven. Zulke
besluiten dragen de kiem van de ontbin
ding der partij in zich. Het schijnt 1 an
ook dat ditmaal de pogingen om de partij
nog eenmaal te krammen en te lijmen
niet zullen gelukken en het tooneel van
vroegere ruzievergaderingen zich niet zal
herhalen, waarbij men elkaar eerst op
krasse wijze den mantel uitveegt, doch
eindigt met elkaar om den hals te vallen
en te omhelzen.
Tot zelfs in den gemeenteraad van Den
Haag kwam de onderlinge oneenigheid
aan het licht. Op een openbare school al
daar was 'n onderwijzer, „die zich in zijn
waanwijsheid een brevet van spreker wil
de veroveren, waarmede hij in bondsver
gaderingen en later ook in politieke ver
gaderingen over de ruggen zijner colle
ga's zich een voorname plaats in de maat
schappij trachtte te veroveren", zooals in
de „N. R. Ct." een leeraar bij het open
baar onderwijs zulks uitdrukte.
Gevolg was een heftige ruzie met het
hoofd der school en als gevolg daarvan
een voorstel van B. en W. om den be
trokken onderwijzer naar een andere
school te plaatsen. Doch de Bond van
Onderwijzers wilde liever dat het hoofd
werd overgeplaatst en de vier onderwij-
zeresjes van de school trokken ook de
partij voor hun collega-onderwijzer. Ech
ter deed de vrijzinnig-democratische wet
houder van onderwijs, Mr Marchant, uit
komen, dat niet het hoofd, doch de klas
se-onderwijzer moest wijken, omdat het
hier een school betrof, die door den ar
beid van het hoofd, „de concurren
tie met de bijzondere school
heeft kunnen volhouden". Dat
ziet er dus met de openbare school in de
residentie niet best uit. Nog weinige open
bare scholen, die zich staande kunnen
houden, tengevolge van het optreden van
de onderwijzers van bijstand, die ze af
breken. In Den Haag is dat dan ook al
bijzonder erg. Men herinnert zich de wei
gering van openbare onderwijzers om
aan aubades ter eere van de Koningin
deel te nemen etc.
En ten slotte stemden de beide wethou
ders vóór de overplaatsing van den on
derwijzer, de socialistische raadsleden er
tegen. De wethouders, die van nabij
weten, hoe de zaken op de openbare school
staan, kunnen moeilijk anders doen dan
den revolutionair overplaatsen; de raads
leden, die den invloed der roode onder
wijzers niet durven weerstaan, durven
niet voorstemmen. En onder al die be
drijven breken de voorstanders der open
bare school deze radicaal af. Immers de
overplaatsing van zulke onderwijzers is
slechts het kwaad verplaatsen en eerder
een bezoeking van het hoofd, die zulk een
onderwijzer aan zijn school krijgt. Ik
vraag mij af, schrijft een openbaar-onder
wijsman: Welke particuliere werkgever
zal zich een optreden als van den onder
wijzer de Groot laten welgevallen. Binnen
geen tijd kregen zij hun ontslag Alleen bij
niet. God heeft ons beider harten geneigd.
Wij zijn naar elkander toegegroeid. En
mijn innig gebed is verhoord.
En nu, moeder, uw Elsa is verloofd.
In alle stilte nog. Er zal trouwens niet
meer publiciteit aan worden gegeven, dan
strikt noodzakelijk is. Egbert heeft u wil
len schrijven, om uw toestemming te
vragen. Ik heb hem gezegd: doe het niet.
die toestemming wordt in ieder geval ge
geven.
Ik kan en mag dat zeggen, moedertje,
omdat ik dat wéét. Want de allereerste
voorwaarde, die gesteld moet worden,
wordt in Egbert vervuld. U krijgt in hem
een zoon, moeder, die den Heere oprecht
vreest; een met een sterk geloofsvertrou
wen, veel en veel sterker, dan uw Elsa
bezit; een, die door het leed, dat de Heere
hem heeft aangedaan, niet is weggezakt
of onverschillig geworden, maar die juist
door dat leed zich vaster aan God heeft
geklemd. U weet dat alles, omdat ik het
u geschreven en verteld heb. Zoo'n
schoonzoon, afgedacht nog van andere
voorwaarden, die ook alle vervuld wor
den, wilt u gaarne de uwe noemen. En
daarom kon ik met vrijmoedigheid zeg
gen, dat Egbert uw toestemming al heeft.
Voorloopig volgt morgen zijn foto. De
persoon zelf komt heel spoedig. Wij reke
nen er althans op, dat u ons beiden a.s.
Zaterdag kunt afwachten. Wij dachten
dan te blijven tot Woensdag of Donder-
het openbaar onderwijs schijnen zulke toe
standen nog te mogen bes van. Arm open
baar onderwijs, welks oproerige onder
wijzers door den communist Lou de Vis
ser in bescherming worden genomen I
In Vlissingen sprak voor eeDige dagen
het Kamerlid Van Dijk voor de Centrale
Kiesvereeniging. Er was een talrijk ge
hoor, dat voornamelijk uit afgevaardig
den der verschillende buitengemeenten
bestond. Het was een zoogenaamde „praat
middag", waarbij een ieder zijn hart kon
luchtgeven, wat dan ook geschiedde.
Reeds een 50-tal jaren geleden kwam
de toenmalige afgevaardigde voor Mid
delburg, Mr P. C. 't Hooft, in zijn district
zulke praatmiddagen houden. Het bleek,
dat in veler hoofden begeerten wónen,
wier verwezenlijking nu niet zoo in een
ommezientje kan worden tegemoet gezien.
Naast broeders, die dankbaar waren voor
wat de Regeering reeds deed, ook tenge
volge van de actie van onzen medestan
der Van den Heuvel en de vraag stelden
of het niet brutaal zou zijn op nog meer
steun aan te dringen, waren er, die het
mes er met kracht in wilden zetten, de
grondbelasting wilden afschaffen en den
steun belangrijk wilden vermeerderen.
Ze zullen, dunkt ons, wèl de overtuiging
hebben gekregen, dat het hier een zeer
moeilijke kwestie geldt en dat de hulp
aan het eene deel van ons volk, vaak
een groote benadeeling van een ander
deel medebrengt, zoodat hier de grootste
voorzichtigheid is geboden.
Vriendelijk groetend,
t. t.
METELLUS,
Ingezonden Mededeeling.
voor Manufacturen.
Dames- en Kinderconfectie
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen is
GOES HULST
DE HILVERSUM 5, het éénknops
N.S.F.-toestel met Super Inductie scha
keling en electro-dynamische luidspreker.
Hoofdagent: J. M. Polderman, Groote
Markt, Goes. Tel. 129. (Adv.)
Goes. Aan den Kloetingschen weg Wa
tergang achter het spoor) zakten gister
middag eenige jongens en meisjes door
het ijs. Op hun hulpgeroep probeerden
eenige vrienden der waaghalzen ze er uit
te trekken, doch deze geraakten eveneens
te water. Met eenige moeite en toegescho
ten hulp kwamen tenslotte de drenkelin
gen danig geschrokken en druipnat op het
droge.
De directeur der lichtbedrijven te
Almelo, de heer S. H. Bonthuis, heeft we
gens ziekte eervol ontslag aangevraagd.
De heer Bonthuis was voordien directeur
van het Goesche Gasbedrijf.
Krabbendijke. Gisteren vergaderde de
Raad, Voorzitter de burgemeester. Wet
houder Langendijk is afwezig wegens
ziekte en weth. Hirdes wegens drukke
kerkelijke bezigheden.
De circulaire der S. D. A. P. inzake
werkobjecten wordt voor kennisgeving
aangenomen. Eveneens het adres der ge
meente Wehl. Van Ged. Staten is toe
stemming ingekomen, dat de burgemeester
te Bergen op Zoom kan blijven wonen.
Er wordt echter, op gewezen, dat hij een
paar dagen per week ter beschikking moet
zijn.
Ingekomen is een brief van Ged. Sta
ten over tijdelijke salariskorting van bur
gemeester, secretaris en ontvanger. Dit
wordt aangehouden tot een volgende ver
gadering. In het schrijven van Ged. Sta
ten wordt er op gewezen, dat alsnog op
de begrooting moeten gebracht worden de
posten van: Ouderdoms-, Invaliditeitb-
dag. En dan kunnen wij eens heerlijk met
zijn drietjes praten.
In gedachten, moeder, zie ik, dat de
tranen u in de oogen gesprongen zijn.
Want u is blij met uw Elsa. Ik heb ook
geschreid. Tot nu toe heb ik niet geweten,
dat men van geluk schreien kan, ja,
schreien moet!"
Tot zoover las Mevrouw Van Lanke-
ren de passage voor de tweede maal. Toen
stond zij moeizaam op en verliet het ver
trek, waar zij alleen was, omdat haar
huisgenoote op bezoek was bij kennissen.
De beproefde moeder ging naar de stille
eenzaamheid van haar slaapvertrek, waar
zij de knieën boog, God dankte voor het
geluk, haar dochter geschonken, maar
dien danktoon doende overgaan in een
smeekbede voor haar afgedwaalden jon
gen, die haar hart had gebroken.
Eerst geruimen tijd later ging zij weer
naar beneden, den brief van Elsa in de
hand, om dien tot het einde toe te lezen.
„Van Dolf en Cor kan ik u geen nieuws
vertellen. Cor zet het oude leventje voortt.
Ik vermoed, zooals u weet, dat Dolf haar
niet steeds vergezelt bij haar uitgaan.
Maar zekerheid heb ik niet.
Morgenavond, vermoedelijk als u dezen
brief zit te lezen, gaan Egbert en ik naar
hen toe, om kennis te maken.
Egbert is natuurlijk op de hoogte. Reeds
vóór onze verloving spraken wij wel over
Dolf, terwijl dan ook Mevrouw Le Grand
Ingeïonden Mededeeling.
Doozen 20 en 30 ct. Bij Apoth. en Drogisten
en Ziektewet, Brand-assurantie en Pen
sioenbijdragen. De voorzitter licht een en
ander toe'.
Dhr Vogelaar zegt, dat men van zeke
re zijde het wel kwalijk heeft genomen,
dat de minderheid een afzijdige houding
heeft aangenomen toen deze zaak aan de
orde werd gesteld bij het behandelen der
begrooting 1932. Maar hij staat nog op
hetzelfde standpunt. De meerderheid heeft
de minderheid afgestooten en genegeerd,
dus moet de meerderheid de zaken ook
regelen, tenzij er een samenspreking komt
en men elkaar vindt. Spr. bedoelt geen
obstructie, maar wil, dat de meerderheid
werkelijk leiding zal geven. Hij zal zich
weer buiten stemming houden.
Dhr Welleman wil een kort woord spre
ken. Hij constateert, dat de meerderheid
nietinstaat i s om t e r e g ee r e n
en het ligt in deze situatie niet op onzen
weg, daarin te treden. Dhr Gebraad zegt,
dat zijn standpunt nog hetzelfde is. Hij
zal weer voor stemmen. Dhr De Kok is
van meening, dat de Raad over de assu
rantie niets te zeggen heeft. Hij wijst op
het standpunt van de S. G. P., die tegen
verzekering en assurantie is. Voor de vrij
stelling van zegels plakken betalen de S.
G. P.ers 25 pet. extra. Laat ons dat voor
alle gelegenheden doen! De voorzitter
wijst er op, dat dit niet gaat. De wet
e i s c h t alle posten van verzekering en
pensioen. Daar kan een persoonlijk ge
moedsbezwaar niets aan veranderen. Dhr
de Kok zegt verder, dat het principe van
de S. G. P. bekend is. Onder het bestuur
van burgemeester Welleman konden de
S. G. P.-leden volstaan met de verklaring,
dat ze geacht waren te hebben tegen ge
stemd en nu opeens kan dat niet meer
en wordt daar geen genoegen mee geno
men. Dhr Haverhoek vraagt, wie de oor
zaak daarvan is. Hij toont aan het on
houdbare van het S. G. standpunt. Hij
wijst er verder op, dat de leden der S. G.
P. hun eed hebben afgelegd om de wet
ten te helpen uitvoeren. Hij vraagt aan
dhr de Kok of de S. G. Kamerleden bij
de behandeling der hoofdstukken daar
op betrekking hebbende, in de Tweede
Kamer, ook zoo'n standpunt innemen. En
dan blijkt, dat dit niet het geval is. De
voorzitter constateert, dat we nog niets
verder zijn. In een volgende vergadering
zal op deze zaak opnieuw worden inge
gaan. Dhr Vogelaar heeft gehoord, dat de
salarissen uitbetaald zijn zonder korting,
wat dus loonsverhooging zou beteekenen.
Dit zal behandeld worden in de volgende
vergadering.
Besloten wordt volgens Art. 103 Lager
Onderwijswet 1920 een voorschot uit te
keeren aan: De school Wilhelminalaan
f 1007.25; Herv. school f 500; school Ge-
ref. Gemeente f 1050.
Verder wordt besloten te trachten te
komen tot een vrijwillige brandweer.
Bij de rondvraag vestigt dhr Haverhoek
de aandacht op de slechte benedenzijde
van den havendijk. Hier wordt dhr Ha
verhoek onderbroken door den voorzitter
die zegt, dat er een adres ingekomen is,
maar dat hij vergeten heeft het te lezen.
Het adres wordt alsnog voorgelezen.
Daarop betoogt dhr Haverhoek verder,
dat het materiaal „er al maanden ligt, wat
bij de bewoners verwachtingen heeft op
gewekt. Hij vraagt alsnu spoedige voor
ziening. De voorzitter zegt, dat er nog
geen gelegenheid voor geweest is. Hij
hoopt vóór den zomer de zaak in orde te
maken.
Dhr Vogelaar wijdt als oudste raadslid
een woord van nagedachtenis aan den
ontslapen oud-burgemeester van Krab
bendijke, dhr J. N. Elenbaas. Hij somt
Daar keek ik toch even van op.
De tijd ligt nog niet zoo ver achter ons,
dat men in zekere 'kringen van het al
gemeen fciesreent alle heil ver
wachtte.
Nu wps 'bef bekend, dal nrer zich al
spoedig over de rseultaten teleurgesteld
•gevoelde. Men had gerekend op een -ge
weldige ïérsierkiiig van «e inaent uer
roode groepen, Uuuu dat bleek een mis
rekening.
Vandaar dat Mr. Troelstra al 'Peel gauw
na Je invoering van net mge-meen kies
recht op de gedachte kwam om de stem
men niet te teilen, maar te wegen.
Toch gold tot nu toe het algemeen kies
recht nog steeds als het toppunt van de
mocratie.
Maar wat gebeurt nu?
In Dnitschland staat men voor de pre
sidentsverkiezing.
En dat gebeurt naar de regelen der de
mocratie, bij algemeen stemrecht, zoodat
de gekozen president fungeert als de uit
verkorene van het geheele volk.
Is dat niet mooi? Ja, zegt het Soc. Dem.
blad „Vooruit", in theorie wel, maar.
de practijk leert wel eens 'het tegenover
gestelde. Wat 'dan nader wordt toegelicht
door er op te wijzen, dat een groot deel
der kiezers toch eigenlijk niet kan be-
oordeelen of iemand al dan niet voor dit
hooge ambt geschikt is.
Daar keek ik toch even van op.
Ik had een dergelijke opmerking niet,
of althans nu nog niet, van dien kant
verwacht.
OPMERKER.
op wat hij gedaan heeft voor de gemeente
Als blijk van hulde en eerbied voor den
ontslapene verheffen de leden zich eenige
oogenblikken van hun zetel.
Voorzitter en secretaris danken voor
de woorden, door dhr Vogelaar gespro
ken. Hierna sluiting.
Waarde. Donderdag vierde de Chr.
Meisjesvereeniging haar jaarvergadering.
De vergadering stond onder leiding van
ds Hoogenraad. Mej. P. v. Espen leverde
een Bijbelinleiding. Het jaarverslag werd
in den vorm van een samenspraak door
5 meisjes uitgebracht. Het verslag van de
penningmeesteres luidde goed slot 1930
f 81.41, ontvangen in 1931 f 194.25, uitge
geven f 91.69, goed slot Febr. '32 f 102.56.
Verder werd de avond gevuld met ver
schillende samenspraken en een tweetal
tableau's. De opkomst was tamelijk goed.
'Gistermiddag is de ijsbaan van de
IJsclub de Vliet om half twee onder groote
belangstelling officieel door den eere-voor-
zitter geopend.
Si. Laurens. Bij' den landbouwer A.
Buijs, alhier, aan den Veerschenweg, brak
een schoorsteenbrand uit. Door 'het vlug
optreden van den bewoner met een aldaar
gestationeerd Minimax-brandbluschappa-
raat van de assurantievereeniging „Helpt
Elkander" en „Onderlinge Steun" te Se-
rooskerke (W.) werd deze brand in een
minimum van tijd gebluscht, zoodat geen
schade werd aangericht.
Aagtekerke. Donderdagavond vergader
de de Vereen, van oud-leerlingen van den
Landbouw Wintercursus onder voorzitter
schap van den heer L. Bosselaar. De heer
J. de Visser leverde een onderwerp, ge
titeld: Stalziekte, en wees in het bijzonder
op: 1. gebreken in de voeding en slecht
drinkwater; 2. de gebreken in de stal
inrichting; 3. de invloed van meststoffen,
schimmels en dergelijke parasieten.
Koudekerke. Donderdagavond kwam de
A.R. kiesvereeniging Ned. en Oranje, on
der leiding van den heer J. Maas, in jaar
vergadering bijeen. Slechts 25 pet. der le
den was tegenwoordig. Na een openings
woord van den voorzitter bracht de secre
taris, de heer J. de Kroo, 'het jaarverslag
uit, waaruit om. bleek dat de vereeniging
93 leden telt.
De penningmeester, de heer P. Aar-
er bij was. Daarna heb ik Egbert vanzelf
volkomen op de hoogte gesteld. Hij vindt
het natuurlijk ook verschrikkelijk, maar
ik, die hem smeekte, eens met Dolf te pra
ten, moest hem gelijk geven, toen hij op
merkte, dat ook hij niet bij machte was,
verandering in den toestand te brengen.
„Menschen kunnen dat niet, Elsa", zeide
hij. „Als God wil, keert Dolf, geleerd door
bittere levenservaring, terug. Het is
's Heeren welbehagen."
„Ja, moedertje, zoo is het. Wij kunnen
er niets aan doen. Wij kunnen alleen voor
Dolf bidden. En dat doen wij. En dan
vestig ik mijn hoop op het woord van
Mevrouw Le Grand, die verleden week
zeide, en zij zeide het met zulk een over
tuiging, dat mijn hart van vreugde op
sprong „Ik geloof niet, Elsa, dat een
zoon en broeder van zóóveel gebed verlor
ren zal gaan. Houd moed, kind. En
houd vol."
Dat willenwij doen, moeder. En dat
zullen wij doen."
Mevrouw Van Lank eren vouwde Elsa's j
brief op en schoof hem in het couvert. En
haar gedachten gingen naar Rotterdam.
Maar zij vertoefden niet bij de gelukkige
Elsa. Zij waren op de gemeubileerde ka
mers in de Mathenesserlaan, waar twee
jonge menschen woonden, zonder stuur
in het leven. De een wist beter, want zij
had haar jongen opgevoed bij Gods Woord
dat hiï de» had om ïich
bakken uit te houwen, gebroken bakken,
die geen water hielden. En de jonge
vrouw, die nauwelijks den naam van
vrouw waardig was, leefde haar wufte
leven, omdat zij nooit anders had gekend.
Wanneer Mevrouw Van Lankeren er
goed over nadacht en deed z'ij het
niet eiken dag? wat oorzaak had anders
haar diep zielelijden? dan stond zij
voor een onoplosbaar raadselhoe was
het toch mogelijk, dat Dolf dezen weg
was opgegaan?
Maar dan kwam ook de beangstigende
vraag, hoe het hem op dien weg zou ver
gaan. Een mislukking werd hij, dat stond
voor haar vast. Maar zou door misluk
king en tegenslag en ongeluk bij Dolf, de
gewenschte verbetering komen? Zij kon
het zich niet indenken, dat haar jongen,
opgevoed in de vreeze des Heeren, de ver
zenen tegen de prikkels zou b 1 ij v e n
slaan. Had hij niet steeds een ontvanke
lijk gemoed gehad? Hoe kon hij als kleine
jongen, teer spreken over den Heiland!
Hoe kon hij des avonds, als hij door
haar .naar bed gebracht werd, haar op
biechten, dat hij stout was geweest, en
hoe heerlijk had zij het steeds gevonden,
als dan zijn klare oogen op haar gevestigd
waren, en hij vroeg„Zou de Heere Je-
zus dat willen vergeven, moeder?" Hoe
was het toch mogelijk, dat hij zóó was
afgedwaald?
(Word: vervolgd.;
