DE ZEEUW
Om het Eeuwige Rijk.
Bij Pijnen
TWEEDE BLAD.
Wat er deze week voorviel
HET ADRES
A. WILKING
Zoeklschtjes,
Uit de Provincie.
FEUILLETON.
Brieven uit Middelburg,
De oude wegen op Walcheren.
Mijnhardt's Poeders.
VAN
ZATERDAG 29 AUG. 1931, Nr 279.
Een bekend en alom hooggeacht man,
iemand, die in politieke kringen, maar
ook in de wereld der internationale poli
tiek, een gezaghebbende positie bekleedde,
is deze week van ons heengegaan, n.l. het
Kamerlid, dr W. H. Nolens, die na een
ziekte van eenige weken is overleden. Zijn
sterven zal zeker als een ernstig gemis
worden gevoeld. Hij heeft niet alleen de
R.-K. Kerk, maar ook ons land vele en
belangrijke diensten bewezen.
In de moeilijke tijden, die we doorma
ken, is er zeker behoefte aan mannen
van een bekwaamheid en ervaring als dr
Nolens. Want de moeilijkheden worden
eer grooter dan kleiner.
Zoo schijnt België weer booze plan
nen te koesteren ten opzichte van onzen
kolenuitvoer daarheen. Als dit voornemen
wordt uitgevoerd, ziet het er voor onze
aan vele kanten gekortwiekte mijnindus
trie niet best uit.
Het is nu wel niet de meest geschikte
vergadertijd, maar toch hielden deze
week twee bekende Ghr. drankbestrijders
organisaties, n.l. de N. G. G. O. V. en de
Geref. Vereen, voor Drankbestrijding
hare jaarvergadering. Er kon in die bij
eenkomsten van toenemenden zegen op
het werk worden gewaagd.
Zeker ten volle de vermelding waard
is ook de opening van het ziekenhuis
Bethesda te Vlissingen, het eerste Prot.
Christelijke Ziekenhuis in Zeeland. Deze
inrichting voldoet ten volle aan alle
eischen der ziekenverpleging en is een
rijke aanwinst voor onze provincie.
In Engeland is er in den loop dezer
week veel gebeurd. Het labour-kabinet
is heengegaan. Vermoedelijk, omdat er
over sommige punten van het bezuini-
gings-program geen overeenstemming
viel te bereiken, maar ook, zoo heeft een
afgetreden minister gezegd, omdat de ban
ken alleen dan credieten wilden geven,
als het kabinet werd vervangen door een
nationaal ministerie. Indien dit juist is,
is er wel een nieuw, maar heel bedenke
lijk element in de wereld der staatkunde
gekomen.
Hoe het zij, er is een nationaal minis
terie tot stand gekomen. Liberalen en
conservatieven hebben hun medewerking
verleend, maar Mac Donald en de andere
aangebleven ministers hebben zich ver
vreemd van het overgroote deel van hun
partij. Er valt wel op een scherpe opposi
tie der arbeiderspartij in het Lagerhuis
te rekenen.
Tusschen Gandhi en de Engelsche auto
riteiten schijnt toch weer een verzoening
tot stand te zijn gekomen. Hij gaat al
thans naar Londen, ter bijwoning van
de ronde tafel-conferentie.
Uit Portugal komt weer eens het be
richt van een revolutionaire poging. Dit
maal werd zij te Lissabon ondernomen,
waar een deel van het garnizoen zich aan
de zijde der revolutionairen schaarde.
Maar volgens de laatste natuurlijk ge
censureerde berichten is de regeering
den toestand al weer volkomen meester.
De onlusten hebben vele slachtoffers ge-
eischt, men spreekt van ten minste een
vijftigtal dooden en een twee- of driehon
derd gewonden.
Ook in Spanje is het nog steeds niet
geheel rustig.
voor Manufacturen.
Dames- en Kinderconfectie
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen is
GOES HULST
3) _o_
Eindelijk was het oogenblik van schei
ding daar de gevangenen gaven nog
een laatste boodschap voor afwezige
vrienden, nog een laatste groet, dan
moesten ze afscheid nemen. Ze konden
elkanders gelaat niet aanschouwen
die vreugde zou hun eerst weder gewor
den als ze elkaar ontmoetten voor Gods
troon maar de woorden, die ze elkaar
door de gesloten deur toeriepen, klonken
hartelijk en vol liefde en toen de eerste
8'loed het opgaan der zon aankon
digde, wendde het kleine gezelschap zich
Inet. een bedroefd hart af en elk ging
zwi)gend naar zijn woning. Eenigen der
outmoedigsten zouden zich gaarne tus-
®n de menigte begeven hebben, die
mch voor de ingangen verdrong, om door
aanwezigheid bun geloofsgenooten
®0ed en steun te kunnen geven, als ze in
arena kwamen, maar hun leeraar had
onder zulke omstandigheden niet ver-
atidig geacht, en dus bedwongen ze, ter-
He van hem, hun verlangen, en keer-
n terug tot hun dagelijksohe bezigbe-
LXXV.
Amice.
In 1929, tijdena de Kamerverkiezingen,
werd ook hier te Middelburg op de daar
voor gebruikelijke beschilderde schutting
van de zijde der S. D, A. P. gewezen op
het feit, dat in Engeland een9 arbeiders-
regeering was opgetreden. Er werd op
aangedrongen, dat ook ons land dat voor
beeld zoü volgen, ten einde de zegeningen
daarvan te kunnen genieten.
Dit is ruim twee jaren geleden. En wat
is sinds voorgevallen? Het aantal werke-
loozen, dat destijds ruim een millioen be
droeg, is sedert verdubbeld en, wat
bet ergste is, de naam. van financieel zeer
sterk zijn, de roep van soliditeit is aan
Brittanje ontvallen. Er is zelfs sprake
geweest van een door vreemde mogend
heden aan Engeland te verleenen finan
cieele hulp. Nog geen veertien dagen ge
leden beeft de Engelsche eerste minister,
MacDonald 'n oproep aan het Engelsche
volk gericht, waarin hij vermaant om in
de huidige crisis zijn koelbloedigheid niet
te verliezen. „Noodmaatregelen zijn noo-
dig", zoo zegt bij. „Met een vermindering
van bet volksinkomen moet echter ver
mindering van uitgaven band aan band
gaan. Door deze maatregelen zal niet ech
ter één bepaalde laag der bevolking (n.l.
de belastingbetalers) getroffen worden,
doch ieder zal het zijne moeten hijdra-
gen om het land over zijn ongunstige eco
nomische positie heen te helpen." Van
den kanselier van de schatkist, Snowden,
sprekende, zegt MaoDonald: „Men moet
hem 't noodige vertrouwen schenken, dat
hij bij zijn moeilijke taak verdient. Ieder
een moet de hand aan den ploeg slaan en
dan zal alles in orde komen."
Men weet wat hierna is voorgevallen.
De eerste minister heeft bij zijn poging
om bovenstaand programma te volvoeren
van een groot aantal zijner mede-minis
ters den grootsten tegenstand ontmoet.
Deze socialistische iheeren wilden wel op
drijving der belastingen, doch geen ver
mindering van uitgaven voor de kiezers,
op wier stem zij bij1 de verkiezingen hopen.
En zoo is de socialistische regeering in
Engeland roemloos verdwenen en
hoeft men, ten einde een nieuw ministerie
samen te stellen, dat de nationale redding
moet brengen, den steun moeten zoeken
van de tegenstanders der socialis
tische partij1, n.l. 'bij conservatieven en
liberalen. MacDonald en Snowden zijn in
het ministerie gebleven, dochzij
hebben den steun en bet vertrouwen hun
ner partijgenooten geheel verloren. Als
leider der Labourpartij moet MacDonald
aftreden. Men werpt bij de socialisten de
beste hunner leiders overboord. En waar
om? Tengevolge van de kiezers-
vrees. Waarschijnlijk komen in Enge
land met October de verkiezingen. En nu
willen de echte (I) socialisten den steun
van de twee millioen werkeloozen niet
missen. Daarom mag aan de werkeloozen-
uitkeeringen niet worden 'getornd, laat
men zijn eigen regeering en zijn beste
mannen varen en gaat men weer naar de
oppositie over. Wellicht is dit ook voor de
p a r t ij voordeeliger. Doch naar 't wel
zijn der Engelsche natie vraagt men
niet.
Uit dit alles valt ook voor Middelburg
eene les te trekken. Hare financieele po
sitie is ook niet sterk. Zij' zal spoedig aan
de burgerij meerdere offers vragen. Die
offers kunnen geringer zijn, als men,
evenals thans in Engeland, de uitgaven
gaat beperken. Doch dan komt de S. D-
A. P. in actie. Haar invloed hij de kiezers,
die slechts ontvangen en aan de uitgaven
weinig of niets bijdragen, komt dan in
gevaar. En men weet: ter voorkoming
daarvan moet alles wijken, zelfs met op
offering van haar eigen beste mannen.
Het is mogelijk, dat in de ure van zulk
een gevaar de socialistische wethouder
Onderdijk bet voorbeeld volgt van zijn
Engelsche partijgenooten, MacDonald en
Snowden, en met de „'burgerlijken" zijn
krachten gaat wijden aan de saneering
der Middelburgscbe financiën. Doch bet
is evenzeer wel mogelijk, dat het over
groote deel zijner partij daarvan niets
moet hebben en van de crisis-uitgaven
niets wil laten vallen. Letten wij op de
mentaliteit van sommige andere socialis
tische raadsleden, dan is bet laatste het
waarschijnlijikst. De roode schuttingen
spreken ook hier.
den als wolkaarden of steenhouwen in
de bergen, waardoor die wonderbare cel
len en gangen ontstaan zijn, bekend als
de catacomben. Deze cellen werden door
de armen uit Rome gebruikt als begraaf
plaats, want ze konden bet niet betalen,
bun dooden te laten verbranden, zooals
de rijke patriciërs deden. Voor nog een
ander doel werden eenige van de groot©
ruimten gebruikt. Hier konden de Chris
tenen bijeenkomen zonder angst van ge
stoord of ontdekt te worden, want slechts
zij, die er geregeld werkten, kenden den
weg in dit labirinth en juist onder die
arme, verachte werklui vond bet Evan
gelie de meeste aanhangers. Zoo was bet
geheim betrekkelijk veilig voor de rest
van de wereld.
HOOFDSTUK II.
In het Colosseum.
Bij het aanbreken van den dag was ge
heel Rome al weer op de been, want
die de spelen bij wilden wonen, moesten
al vroeg hun kaartjes toonen aan den in
gang, als ze een zitplaats wilden krijgen;
en voor de eerste stralen der zon het
kolossale standbeeld van Apollo vergulde,
was de breede weg al vol draagstoelen,
met zijden gordijntjes omhangen en in
Moeten dergelijke overwegingen geen
invloed hebben op de stem, die de niet-
socialistisehe raadsleden a.s. Dinsdag
voor de wethouderszetels hebben uit te
brengen? Wij vragen slechts.
Woensdagmiddag is Walcberens nieuwe
Christelijke Ziekenhuis te Vlissingen door
den Burgemeester dier gemeente plechtig
geopend. Deze inrichting ziet er schitte
rend uit en voldoet aan de nieuwste
eisc'hen der medische wetenschap. Wat
Vlissingen zelve niet kon bereiken, is door
de royale hulp van een in onze kringen
welbekend echtpaar tot stand gekomen.
Wij' verblijden ons in deze heugelijke ge
beurtenis.
'Ook aan Middelburg heeft deze opening
heel wat te zeggen. Niet allereerst met het
oog op de financieele gevolgen. Uit
gesproken is dat niet door tarieven-oor
log, doch door verpleging wij met elkaar
moeten ijveren voor de goede zaak. Toch
is niet te ontkennen, dat Vlissingen ons
in sommige opzichten vóór is. Er is ge
zegd: Alle doctoren van den geneeskun
digen kring Walcheren zien hun verlan
gen: Vrije artsenkeuze ook inde
3e klasse hier verwezenlijkt. Wij. Mid
delburgers zijn nog niet zoo ver. We za
gen zulks nog onlangs, toen de vervanging
der vroedvrouw bij' bevallingen, van ge
meentewege bekostigd, werd geregeld, on
der instemming van den geheelen ge
meenteraad. Doch wat het allervoornaam
ste is, de nieuwe inrichting te Vlissingen
is een Christelijke inrichting. Dit
komt vooral uit bij1 de verpleging door
Christelijke zusters, geleid door een
Christenvrouw als directrice, bestuurd
door 'Christenmannen. Zulks zal voor ve
len op ons eiland een groote aanbeveling
zijn. Echter maakt deze inrichting het
aloude Middelburgsche gasthuis gelukkig
niet overbodig. Doch voor de plaats on
zer inwoning en hare financiën, zal bet
noodig zijn, dat door iemand, wie ook, de
exploitatiekosten, al te zeer worden op
gedreven.
Vriendelijk groetend,
t. t. METELLUS.
IV. (Slot.)
De wagens rijden langs het
strand van Westkapelle naar
Vlissingen. „Heulen". De schuit
een veelgebruikt vervoermiddel.
Op bijna elk dorp een schuitvlot.
De laatste schuitenboer.
In bet laatste jaarverslag van de ver-
eeniging „Nehalènnia", welker doel is
het natuurschoon van Walcheren te be
houden, wordt de wensch uitgesproken,
dat de profetie uit Jesaja 40 4, die zegt,
dat de kromme wegen recht zullen wor
den gemaakt, voor de Walchersche wegen
niet in vervulling komt. Wij zullen mede
hopen, dat de schoonheid niet altijd aan
de veiligheid moet opgeofferd worden en
dat Zeelands tuin. zijn begroeide slin
gerwegen mag behouden, een schoon
heid, die men elders in ons vaderland zel
den ziet.
Toen er in Holland nog geen straat
wegen waren, en men b.v. van Den Haa.g
naar Amsterdam moest rijden, reed men
over de reeds besproken Zeestraat naar
de zee en verder langs het strand naar
Zandvoort-Haarlem-Amsterdam. Op Wal
cheren deed men 't zelfde. Men reed van
Westkapelle langs het strand naar Vlis
singen. Aan de oudste steenen hoofden
ziet men nog de oprils of zacht hellende
glooiingen om de hoofden gemakkelijker
te kunnen passeeren.
Nog willen wij wijzen op een oud Wal-
chersph gebruik, dat bejaarde lezers en
lezeressen zich wel zullen berinneren, n.l.
bet zoogenaamde „Heulen". Werd vroe
ger door een wandelend paartje een heul
gepasseerd, dan bleven de verliefden een
oogenblik stil staan om elkaar de tol der
liefde te betalen. Reeds 'Gargon vertelt
van deze gewoonte in zijn Walchersche
Arcadia. Tot voor 30 jaar hield de Wal
chersche boerenbevolking dat gebruik in
eere.
Daar bet vervoer te land gebrekkig was,
werd vanaf de vroegste tijden van schui
ten gebruik gemaakt. Walcheren was en
is nog geheel doorsneden van breede wa
tergangen, die alle met elkaar in verbin
ding stonden. De voornaamste kwamen
uit in de grachten van Middelburg. Lig-
vroolijke kleuren geschilderde wagentjes,
omgeven door slaven, die vergeefsche po
gingen aanwendden zich een weg te ba
nen door de dichte menigte, ofschoon ze
hun stokken lieten spelen op de ruggen
der ongelukkige voetgangers, die hun in
den weg traden.
Recht achter het groote standbeeld van
deh zonnegod verhief zich het uitge
strekte Flavian Amphitheater, met zijn
lange rijen marmeren zitplaatsen. De
beste plaatsen waren voor den keizer,
het bof en de senatoren gereserveerd.
Daarachter zaten de magistraten en rijke
patriciërs, dan kwamen de mannen, ter
wijl de hoogste plaatsen voor de vrou
wen bestemd waren. In d'e morgenzon
geleken ze in baar kleurige kleedij een
zomertuin vol bloemen, en er werd bier
meer gepraat en gelachen en gewed dan
ergens anders.
Kort nadat de toegangsdeuren geopend
werden, waren alle plaatsen reeds bezet,
en ieders oog was gericht op de ivoren
box, met zijden gordijnen omgeven, waar
Marcus dien dag voor het eerst zijn
plaats als keizer zou innemen, 't Zou niet
voor bet eerst zijn, dat hij in de keizer
lijke loge zat, want niet alleen was hij
de erkende erfgenaam, maar ook de ver
trouwde vriend van zijn voorganger An-
tonius Fins gewesst, sn niemand betreur-
gen déze thans stil en verlaten, welke rust
alleen verbroken wordt door 't gekwaak
van een eend, vroeger boden zij een leven
dig tooneel, vooral op de marktdagen,
Maandag en Donderdag. Welk een schil
derachtig gezicht moet het geweest zijn,
als van alle kanten uit Walcheren schui
ten aankwamen, waarin de 'boeren en de
boerinnen zaten, gekleed in nog bonter
kleeding dan thans.
Niet alleen kon van bijna elke hofstede
met de schuit afgevaren worden, maar
ook was op bijna elk dorp een plaats, waar
de schuiten konden aanleggen, een zoo
genaamde schuitvlot. In vele dorpen weet
men die plaats niet meer aan te wijzen.
In Domburg spreekt men nog van 't Mid-
delburgscb Schuitvlot. Te Middelburg wa
ren er verscheidene aanlegplaatsen. Het
Domburgsche, het Armeniaansch schuit
vlot en de iSchuitvlotstraat herinneren er
aan. Van Middelburg naar Vlissingen liep
er ook een watergang. Bij- 't Groene Woud
in laatstgenoemde stad was het schuit
vlot.
De schuit was op Walcheren tot de 18e
eeuw een voornaam middel van vervoer,
zoowel voor personen, als voor goederen.
De abt van Middelburg, als zoodanig ook
dijkgraaf van de watering „De vijf am
bachten", thans de Noordwatering, zat
met de regenten van Middelburg en de
edelen in de schuit, om verschillende dee-
len van Walcheren te inspecteeren. ThV
dens de geloofsvervolging trok de stad
houder Jan Turk met zijn dienaren in
schuiten er op uit „om te onderzoeken
waar hagepreeken werden gehouden."
Zelfs was er in de 17e en de 18e eeuw
een dagelijksche vaart 'van Domburg op
Middelburg. Het tarief was 4 grooten of
10 cent per persoon. Men bedenke, dat 't
geld vroeger meer waarde bad dan thans.
Opdat de schuiten gemakkelijker onder
de bruggen zouden varen, waren deze
boog gemaakt, zooals wij' ze tegenwoordig
kunnen zien in de omgeving van 'Giet
hoorn, waar bijna alles nog per schuit
vervoerd wordt.
Er waren op Walcheren schuiten, die
uitsluitend werden gebruikt voor 't ver
voer van goederen en schuiten enkel voor
personen. De eerste waren eenvoudig van
vorm en heetten poonschuiten. De laatste
waren sierlijker, vaak met een tent over
spannen voor de zon of den regen. Zij
hadden den naam van paviljoenschuiten.
De bewoners van de vele buitenplaatsen
hadden bun eigen paviljoenschuiten. Door
haar kleinere afmetingen zullen deze wel
niet hebben kunnen wedijveren met de
spiegeljachten van de patriciërs in Hol
land, die langs de Veobt bun buitens had
den, maar hun bekende ij delheid zal ook
wel aan hun schuiten te zien geweest zijn.
De aanlegplaats hunner schuiten was
meestal bij den koepel, ook paviljoen ge-
heeten. Zoo'n koepel aan 't water is nog
te zien bij de buitenplaats „de Griffioen".
De vele vijvers en grachten boden ook een
scboone gelegenheid tot spelevaren.
Werd in Holland de trekschuit alge
meen gebruikt en door den vreemdeling
bewonderd, op Walcheren met zijn smalle
vaarten en zonder jaagpad kon zij geen
dienst doen.
Een bewijs, dat vroeger 't verkeer te
water gemakkelijker was dan langs de
aarden wegen, is dat in 't midden der
16de eeuw van Kloetinge een 'kanaal ge
graven werd naar Goes, expres voor de
scbuitvaart. Te Middelburg werd zoo
druk met de schuiten gevaren, dat er
zelfs een gilde van de scbuitlieden was.
Toen de landwegen verbeterd werden (be
strating of bezanding), verminderde de
scbuitvaart, voornamelijk voor personen.
Alleen bleven de boeren, die in een lagen
„hoek" woonden, lang in den winter met
de schuit naar stad komen.
Nog lang bleven de schuiten varen voor
't vervoer van zand en steenen. Doordat
de booge bruggen langzamerhand werden
vervangen door lage, konden de schuiten,
vooral bij hoogen waterstand, er niet meer
onderdoor en verviel ook het varen met
de schuit. De laatste schuitenboer op
Walcheren, die naar Zoutelande voer, was
Cornells Abrahams© (plm. 1870).
R., Aug. 1931. B. J. d. M.
Doos 45 ct. Bij Uw Drogist.
de zijn verscheiden meer dan de man, die
hem in zijn waardigheid opvolgde en ge
heel Rome wist dit.
Eindelijk kondigde trompetgeschal de
komst van den keizer aan, en ieder deed
zijn best om een glimpje te zien te krij
gen van dat edele voorhoofd en bet kal
me, mooie, ofschoon wat droeve gelaat.
Als raadde hij dien wensch, bleef bij een
oogenblik staan, en keek rond over die
ontelbare menigte menschen, die nu de
lucht vervulden met hun toejuichingen;
hij onderhield zich met zijn coadjutor,
Lucius Verus, en een ouden Romein-
schen generaal, Avidius Cassius, die
naast hem stond. Dan ging hij zitten,
waarna bij een jonge man, die een rol
bij zich had, wenkte bij hem te komen,
en te beginnen hem voor te lezen. Hij
zelf nam uit zijn gordel de wastafeltjes,
en stift om alles aan te teekenen, wat hem
waard leek onthouden te worden. Zoodra
de keizer gezeten was, weerklonken do
trompetten weer. Even later traden de
gladiatoren de arena binnen, en een rij
vormend, gingen ze langzaam de uitge
strekte ruimte door. Voor den zetel van
den keizer hielden ze balt en riepen:
„Heil u, Caesar, zij die gaan sterven,
groeten u."
Het was de gewone manier van groe
ten, sa&ar ac® verbaasd 5911 de vroojijke
13 6 jTBCtOT vcuu liut jL.eiüixjmfeX' Li j vvvini
bad, naar ik las, de vrijmoedigheid aan
een sollicitant het volgende te schrijven:
„Zoudt U mij willen meuedeelen, of U
Roomsch Katholiek ziji. of Christelijk,
een pricipieel voorstander van het bij
zonder onderwijs? In dit geval zou ik U
moeten melden, dat ik Uwi sollicitatie
aan het Kennemer Lyceum overbodig
acht. Het sectarisme van zekere groepen
in Nederland brengt de reactie mee, dat
voor onze nationale en neutrale school
geen voorstanders van Katholiek tn
Christelijk onderwijs in aanmerking ko
men.
Dat is nogal kras.
Deze zeergeleerde beer, want net is
een Dr, die dit schrijft, is zoo weinig ep
de hoogte, dat bij de voorstanders ven
bijzonder onderwijs zonder meer als secta-
risten aanduidt.
En dan wordt bier maar zonder meer
verklaart, dat onze nationale school,
voor voorstanders van bijzonder onder
wijs gesloten moet blijven.
Ik heb nog niet gelezen, dat deze Dr
van hoogerhand zeer gevoelig op zijn
vingers is getikt.
Over de vraag of bet dient te gebeu
ren kan geen verschil van meening be
staan.
OPMERKER.
Breede Watering bewesten lerseke.
'(Slot.)
Dhr P o 1 e y wil aan de pachters een
kleine restitutie over 1930 geven. Andere
lichamen doen het ook.
De voorzitter: U komt met uw
voorstel te laat. Het staat nu niet op de
agenda.
Dhr K a k eb e ek e wil het Bestuur
machtiging geven om over 1931'32 een
restitutie te geven van hoogstens 30 pet.
maar ieder geval afzonderlijk bekijken.
De voorzitter wil in de volgende
vergadering een beslissing nemen.
'Dhr K a k e b e e k e laten we dan
voorloopig niet meer dan 70 pet. van do
pachten innen.
Dhr Q. T r i m p e meent, dat er onder
■de pachters financieel sterk© personen
zijn. Maar bet dijkgescbot moet ook door
vele minder draagkrachtigen opgebracht
worden. De polder is geen schairijk
grondeigenaar.
Dhr K a k e b e e k e komt tegen dit
standpunt op, Dit wordt ook niet door
diaconiën, kerkvoogden en armbesturen
gedeeld.
Dhr Trimpe wil niet beschikken
over de beurs van kleine grondeigenaren,
die bier niets te vertellen hebben. Voor
deze menschen wil spr. opkomen.
Dhr Kakebeeke ziet bet verschil
niet tusschen den polder en een armbe
stuur. Het dijkgeschot zal door een pacht-
verlaging niet noemenswaard worden op
gevoerd.
Besloten wordt in de volgende vergade
ring een beslissing te nemen.
De rekening wordt nu vastgesteld.
Voorkomende zaken. De heer
P o 1 e y wil trachten vermindering van
de f 20.000 subsidie voor de locaalspoor
te krijgen.
Dhr Kakebeeke is niet voldoende
op de hoogte om hier in 't openhaar een
meening over te zeggen. Spr. zal echter
informeeren en eventueel latex hierover
mededeelingen doen. Spr. weet wel, dat de
bouwsom destijds boven de raming is ge
gaan, maar het percentage der leening
viel mee.
Dhr Van 't Westeinde wil wijzen
op de crisis, waarmee niet kon gerekend
worden, toen het contract werd opge
maakt.
Dhr Kakebeeke: ook de locaalspoor
gevoelt de crisis (verminderd bietenver-
voer, enz.).
Dhr P o 1 e y wijst op de algemeene ver
laging van den rente-standaard.
Dhr W. Minnaar pleit voot de ver
betering van een stukje wegeling te 's-Heer
Abtskerke.
De voorzitter zegt onderzoek toe.
Hoog water te lerseke. Dhr
Gunning bepleit verbetering van den
gedachtelooze menigte geweest zijn, had
den ze geweten, wat hun keizer neer
schreef, toen hij zich over zijn tafeltjes
boog, nadat de gladiatoren waren terug
gegaan. Langzaam vormde de gouden
stift de woorden: „Het gelukkigste lot
zou bet voor den mensch zijn, te sterven
zonder iets uit te staan te hebben gehad
met leugen en veinzerij en weelde en
hoogmoed. Den Iaatsten adem uit te mo
gen blazen als de mensch dit alles ten
volle heeft gesmaakt, is daarna het meest
te verkiezen."
Vreemd, dat deze man zulke woorden
zou neerschrijven. Marcus Aurelius was
geen gewoon mensch, maar een figuur
onder zijn mede-menschen, zoowel van
nature als door de omstandigheden. Een
Romein, een patriciër, stralend gezond,
knap van uiterlijk, een groot filosoof, de
edelste vorst van zijn tijd, heerscher over
duizenden; desondanks had hij zich niet
door de ledigheid en ijdelheid van deze
wereld laten verblinden. In plaats van
onder te gaan in machtsbesef en weelde,
verlangde hij naar iets hoogers en ede-
Iers dan het aardsche leven hem geven
kon. Zeker was het Gods geest, die deze
verlangens naar booger geluk in hem
geboren deden worden, ofschoon hij bet
niet wist.
(Wordt vervoigd.)
