DE ZEEUW
Vervolgd en bevrijd
TWEEDE BLAD.
Onderwijs
Uit de Provincie.
FEUILLETON
VAN
DONDERDAG 9 JULI 1931, No. 235.
DUIVELSDIENST.
Duivelsdienst in het midden der Chris
tenheid In het midden van Londen,
in het hartje van Engeland, dat aan de
spits van de Christelijke volkeren staat.
Iemand, die zoo'n „zwarte mis" heeft
bijgewoond, vertelt er van. De lichten
branden laag. Een wierookwalm hangt
zwaar in het vertrek. Achter een paar
half gesloten gordijnen staat op een tri
bune een altaar. Van achter dat outer
klinkt een klaaglijk gezang, dat aanzwelt
en krachtiger wordt totdat er ?en man
voor het altaar verschijnt. Als deze pries
ter de heilige verborgenheden gaat de-
monstreeren, vaart er een huivering door
het heele gezelschap. Op het altaar staat
het beeld van den duivel. De priester
zingtsoms in het Latijn, soms in het
Engelsch, maar ook wel in onverstaan
bare brabbeltaal
Het gehoor komt onder de bekoring.
Een somber koraal klinktDan gaat de
priester een instrument in het rond draai
en, heel, heel snel, een instrument, dat
men in Australië een bull-roarer noemt
en daardoor ontstaat een zwaar en brom
mend geluid, berekend om de menschen
op te winden. Dan opeens buldert
de stem van den priester boven het ge
brom uit. Hij bidt: o Heer Satan, Asmo-
deus, Beëlzebub, Heer der wereld, merk
op de gebeden van uw dienstknechten en
geef ons ons verlangen...
Mannen en vrouwen beginnen dierlijke
geluiden uit te stooten. Er komt bewe
ging, niemand blijft op zijn plaats en
dan blijkt het waarom het eigenlijk gaat.
Hier weigert de pen verder de tooneelen
te beschrijven.
Aldus vertelt het weekblad „Timotheus".
Ja, ook Satan is „een hoorder der gebe
den". Hij geeft mildelijk wat de men
schen hem vragen. Lees het hier maar
weer. Duivel-aanbidders kunnen zelfs tot
groote macht komen, want alle Konink
rijken der wereld zegt satan in zijn hand
te hebben.
Snelle afloop als der wateren: In het
midden der vorige eeuw werd de band
met Christus verbroken. Men maakte
Hem tot een zeer voortreffelijk mensch.
Later ging men spreken van de Christus-
gedachte. Aan het eind der vorige eeuw
werd God zelfs quaestieus gesteld. Hij
bestond niet, dus luidde de slotsom. Leef
als goed mensch zoo heette het en
gij hebt uw plicht in het midden der
menschheid gedaan.
Maar hiermede was alle hoogere. mo
raal weggenomen. Als er geen God is,
waarom zou men zich dan niet uitleven,
waarom zou men dan niet volgen de
lusten van zijn hart Wie, laat ik het
maar zoo algemeen mogelijk zeggen, de
hoogere waarden loslaat, komt onherroe
pelijk bij den duivel terecht.
En deze tijd, die in zinlooze baldadig
heid grijpt naar het excès, komt daar
rond voor uit. Wij hebben God losgela
ten —1 Wij -vermaken ons met den „aap
van God" zooals Luther hem noemde
met den duivel.
Zoo danst men het verderf tegemoet.
Of beter: zoo staat men er reeds met
beide voeten iii.
Eén is er, Die van 't verderf uw leven
wil verschoonen.
En als de ongerechtigheid in deze we
reld voortwoekert, willen wij dichter
schuilen bij Hem, Die het rijk der duis
ternis heeft overwonnen; Die de Zijnen
tot overwinnaars maakt omdat Hij uit
alle geweld des duivels verlost.
Naar Zierikze door de lucht.
Men schrijft aan „Het Vaderland":
Er is een tijd geweest, waarin Zierik-
zee zijn aandeel had in het wereldverkeer
door de ondernemingslust van vele voo-rt-
Historisch verhaal
uit den Napoleontischen tijd.
38.) o—
„Juist, Guilenburgl Ken je hem? Op
den verjaardag ^van Margo kwam daar
een luitenant, Van Stralen heet hij, haar
gelukwenschen ja zoo is het: een ser
geant had dien Cuilenburg op moeten
zoeken, maar die twee waren vrienden,
dus overhaastte hij zich niet bij da.t werk;
althans Cuilenburg werd niet gevonden.
Nu, er moet dan ook slecht gezocht zijn,
want een paar weken later is hij in Haar
lem geweest en heeft daar een bezoek ge
bracht aan zijn meisje."
Leo glimlachte onwillekeurig, nu hij
zijn avontuur door de lotgevallen van zijn
broeder hoorde mengen.
„En nu verder?"
„Wel, iemand heeft die sergeant aan
geklaagd, en
„Luitenant Van Stralen zeker?" zeide
Leo driftig.
„Weineen! Die sprak hem voor, en
Margo praatte zoolang met hem, dat hij
tiaar beloofde zijn best te doen hem te
bevrijden."
«Daar zal wat van tereoht komenl"
varende mannen, maar jaren lang heeft
het geleken, alsof deze tijden voorgoed
voorbij waren. De Sint Lievens Monster
toren staat daar nog als een monument
der eeuwen, maar de toonaangevende ge
slachten, die in zijn schaduw waren op
gegroeid, zijn bijgezet in de praalgraven
of leven ver van der vaderen grond. Het
groene eiland aan de Oosterschelde
droomde van voorbijgegane glorie en be
rustte in zijn isolement.
De wereldcrisis had echter geen mo
derne verbindingen noodig om het geïso
leerde eiland in haar machtigen greep
te krijgen: de Schouwensche boer kwam
in de verdrukking. Maar nu is daar een
vliegveld gekomen bij den bekenden vuur
toren in West-Schouwen en in het Oos
ten van het eiland is het veer van Zijpe
gemoderniseerd, zoodat men thans Schou-
wen-Duiveland aan drie kanten gemak
kelijk uit en in kan komen. De jongste
verbinding, de luchtlijn, moet slagen.
Vlak bij het vliegterrein liet de N. V.
Nieuw Haamstede een modern restau
rant bouwen, de Schouwsche Boer, dat
eerstdaags vermoedelijk midden Juli
zal worden geopend.
Van de residentie is men thans in iVi
uur met de luchtlijn Rotterdam-Haam
stede op het Kraanplein te Zierikzee. Des
Zaterdags kan men 'smiddags, des Maan
dags 's morgens en 's middags van Waal
haven naar Haamstede vliegen in precies
20 minuten.
De kortste luchtlijn is begonnen met
een experiment gedurende de maanden
Juli en Augustus en het kan niet anders
of velen zullen die gelegenheid gebruiken
om Zierikzee te bezoeken. Ook 't strand
van Haamstede en Renesse zal voor ve
len een openbaring zijn. Wie op den
vuurtoren staat en zijn oog laat gaan over
de omstreken, die zal verrukt zijn over
het tot nu toe onbekende duinlandschap,
inderdaad den naam van Klein-Zwitser-
land waardig. Het strand langs de ge-
heele kust is breed en op den top der
duinen is het heerlijk den golfslag der
Noordzee te beluisteren in de stilte van
den avond of overdag te dwalen door het
ongerepte landschap, waar honderden
konijnen ronddartelen, slechts opge
schrikt door het gedaver der luchtmoto-
toren.
Wij hadden het voorrecht om den eer
sten tocht van Haamstede naar Rotter
dam mee te vliegen. De cabine was be
zet met 9 passagiers, in de cockpit de
piloot en de mecanicien. Contact! De mo
tor sloeg aan, de schroef maaide door de
lucht, de machine werd door de heeren
van het Luchtvaartcomité met behulp
van een touw in de juiste richting ge
trokken en daar huppelde de vogel over
het veld. Maar sneller joeg de motor, de
wielen lieten den grond los en men ge
voelde zich zweven zonder begrip van
eenige snelheid. Rustig lag de machine
op haar beide vleugels en ze trok ons met
onzichtbare handen over blanke duinen,
groene velden en breede waterstroomen
en het was heerlijk zitten in de gemak-
makkelijke rieten stoelen van de K. L. M.
De piloot gaf ons een luchtkaart, maar
voordat we ons goed georiënteerd hadden
lag daar beneden reeds de nimmer rus
tende koopmansstad. De piloot draaide
en cirkelde, de snelheid werd geringer
en we huppelden weer over het vliegveld
van Rotterdam. De heeren Scholten en
Bouman verwelkomden de luchtreizigers,
de autobus stond klaar en in minder dan
geen tijd waren we aan het station Delft-
sche Poort. De interessante tocht was
achter den rug.
Wie zich als luchtreiziger wil bekwa
men, beginne met deze bescheiden lucht
vaart. Men maakt dan kennis met de sta
biliteit der K. L. M. en de schoonheid
van het Schouwensche landschap. Wie
gedurende de komende vaeantie een
zeer bijzonder uitstapje wil maken, die
verzuime de thans geboden gelegenheid
niet.
In 20 minuten van Rotterdam naar
Haamstede, waar anders 7 uur mee ge
moeid is, ziedaar de triomf der K. L. M.
Waterschappen Bij Kon. be
sluit zijn benoemd:
a. tot voorzitter van het bestuur der
waterkeering van de calamiteuze polders
Onrust, Jacoba en Anna Friso, J. W i s s e
te Wissekerke.
b. met ingang van 1 Augustus 1931, tot
mompelde hij. „Hoe heet die sergeant?
weet je dat ook?"
„Neen.... ja toch, HoorHoor-
ne
„Toch niet Johan van Hoornebeke?
Dan is hij verloren, want hij en de lui
tenant zijn geslagen vijanden".
„Hoe weet je toch dat alles?" vroeg
Nellie. Leo gaf geen antwoord, maar liep
met groote stappen naar den rijweg en
terug. „En Jan, hoe is het daarmee?"
met deze vraag bleef hij voor Nellie
staan en zag haar angstig in de oogen.
„Jan, welke Jan?"
„Wel mijn broer, Jan Cuilenburg, van
wien je zoo even sprak?" riep Leo, in
zijn drift vergetende, dat hij onder een
vreemde vlag zeilde.
„Jan Cuilenburg, je broer? Hoe zdt
dat? Je heet immers Cornelis Veltman?"
„Ik heb een valschen naam opgege
ven", zeide hij, „ik ben Leo Cuilenburg.
Maar zeg me, hoe gaat het met Jan?"
Op een anderen tijd zou Nellie hem ze
ker een duchtig „standje" toegediend heb
ben over zijn bedrog, doch nu merkte zij
enkel zijn broederliefde op.
„Zijn schuilplaats was ontdekt, zeide
d6 luitenant, Hij was in huis bij een ze
kere Marie van Riemwijk, een vriendin
van Margo, en deze heeft haar best ge
daan om hem te redden."
gezworene van den Kanaalpolder, J. D.
Jurry te Hoek;
c. met ingang van 1 Augustus 1931, tot
gezworene van het waterschap Waarde,
P. Verbrugge, te Waarde.
Middelburg. Het was gisteravond nu
niet precies wat men noemt een zomer-
sche avond, maar al had men gaarne wat
minder wind gehad, het is droog geble
ven, en achteraf is het goed geweest, dat
het Comité voor Wandelconcerten, dat
door het bedanken van zijn oprichter-
voorzitter, den heer L. A. Stofkoper, thans
staat onder het presidium van den heer
H. C. Wielandt, niet tot het uitstellen van
zijn eerste optreden in dit seizoen had be
sloten.
Nu is door een zoozeer gewenschte sa
menwerking van verschillende organisa
ties in onze stad het mogelijk geweest,
honderden stadgenooten en vele vreem
delingen een uurtje van muzikaal- en
kunstgenot te verschaffen.
Vreemdelingenverkeer bekostigt jle be
lichting, het Comité voor Wandelconcer
ten zorgde voor de muziek, en het Mid-
delburgsch Muziekkorps verzorgde deze
als altijd uitstekend. De padvinders wa
ren weder bereid, met hun band de mu
ziek af te wisselen, en een deel van hen
heeft, ofschoon ongaarne het werk der
mannen, die meermalen als fakkeldragers
iets verdienen, overgenomen. Zij deden dat
niet om hen die verdiensten te ontnemen,
doch het comité beschikt thans over heel
geringe financiën, en wilde het op deze
wijze naar buiten optreden, dan moest be
zuinigd worden. Dit zal dan ook niet meer
noodig zijn, als de penningmeester, de
heer mr P. C. Adriaanse, meer steun van
de ingezetenen kan noteeren. Ten slotte
heeft ook de vereeniging „Uit het Volk
Voor het Volk" hare medewerking ver
leend door het beschikbaar stellen van
de fakkels. Men ziet, bij samenwerking
van verschillende lichamen is heel wat te
bereiken.
Tegen kwart voor tien stonden de pad
vinders en het muziekkorps in de Abdij
opgesteld, en precies op tijd stelde de
stoet zich in beweging langs de voorge
schreven route. Reeds in de Abdij bleek,
dat er weer groote belangstelling voor de
muziek zou zijn, en dit bleef ook langs
de straten, waardoor gemarcheerd werd,
voortduren, maar op de Markt waren ook
nu weer honderden aanwezig om de korte
uitvoering, die nog volgen zou, en niet te
vergeten de belichting mede te maken.
Voor het stadhuis liet Middelburgsch
Muziekkorps nog een marsch en het
Zeeuwsche volkslied hooren, alvorens de
padvinders-hoornblazers en fluittisten, die
op de trans van den toren hadden plaats
genomen, door een signaal verzochten,
met de belichting van het Stadhuis te be
ginnen en achtereenvolgens werden dan
ook de verschillende r schijnwerpers ont
stoken en werd ons monumentaal gebouw
weder als in marmer herschapen.
Intusschen gaven de tambours met een
marsch het begin van de taptoe aan, ge
volgd door het muziekkorps met een
marsch, en taptoes op de trom en op de
hoorns. Toen kwamen de van boven af
zoo mooi klinkende fluiten aan de beurt
met de Lorelei en een Indisch Volkslied.
Was dit reeds indrukwekkend en was het
toen doodstil op de Markt, nog meer im
poneerend was de solo voor picolo, die
een der padvinders alsnu ten beste gaf.
Dit was een hoog muzikaal genot.
De Russische taptoe op de fluiten, aan
het slot samen met het muziekkorps was
een waardig slot van dit zoo pakkend ge
beuren.
Een marsch van het korps, en een van
de band, sloten het muzikale deel van den
avond, maar de verlichting bleef nog ge-
ruimen tijd aan en zij, die er toen een
kijkje kwamen nemen, konden daarvan op
de minder volle Markt nog beter profi-
tee^en.
Het is natuurlijk wel wat laat gewor
den, maar hoe verder wij komen, hoe eer
der de belichting kan plaats hebben en al
zal er wel niet steeds muziek bij kunnen
zijn, toch heeft het Comité nog plannen,
die ook zeker voor uitvoering vatbaar zijn,
alser maar geld komt.
Winkelsluiting. Door het be
stuur van d'e Chr. Middenstandsvereen.
is tot B. en W. het volgende adres ge
richt:
Het bestuur der afdeeling Middelburg
van d'e Vereeniging voor den Christelijken
HandeldrijVenden en Industrieelen Mid-
„En? Is dat gelukt?"
„Ik weet het niet. Twee dagen na het
feest ben ik heengegaan, en in die twee
dagen heb ik er niets van vernomen."
Leo bedekte het gelaat met de handen.
„Ach, wat overkomt mij", stamelde hij.
„Mijn broer en Johan, beiden gevangen!
En dat om mij!"
Nellie had eenigen tijd noodig om al
die nieuwe denkbeelden te ordenen, doch
zoodra zij alles begreep, ontwaakte al
haar medelijden.
„Het is nog niet hopeloos," zei ze en
deed haar best om hem te troosten, wat
al zeer slecht gelukte. „Marie is een vlug
ge meid; en wat den sergeant betreft
Margo heeft den luitenant de belofte la
ten afleggen dat hij hem bevrijden zal, en
hij zal nu niet anders durven, want hij
dingt naar haar hand, en zij1 is geen da
metje om zoo iets over haar kant te laten
glijden."
Nellie's practische opmerkingen, die
zooals wij gezien hebben, juist waren,
vonden ingang bij den bedroefde. Hij nam
do handen van 't gelaat, legde ze op haar
schouderse en bleef zoo in gedachten ver
diept, een wijle staan,
„Ik ga er heen," zei hij eensklaps,
Een schok voer haar door de leden.
„Doe dat niet," zeide zij. „Ge mocht
eens gevangen genomen worden!"
denstand in Nederland, kennis genomen
men hebbende van het verzoek, gedaan
door het bestuur der vereeniging Handels
belang alhier, om van 15 Juli tot 15 Sept
a.s., de verordening op de winkelsluiting
te willen opheffen, dringt er met verschul-
d'igden eerbied bij1 uw College op aan,
om genoemd verzoek niet in te willigen,
omdat dit praetisch een groot aantal win
keliers welke geen direct belang hebben
bij een dergelijke opheffing zou dwingen
ook na 8 uur hun zaken open te houden,
hetgeen echter in strijd' is te achten met
het belang der winkeliers in 't algemeen.
Heinkenszand. Woensdagavond kwam
de Raad dezer gemeente in openbare zit
ting bijeen onder voorzitterschap van den
heer Burgemeester. Tegenwoordig waren
alle leden.
Na d'e opening werd den met ingang
van 1 Juli eervol ontslagen gem-.ontvaiu
ger d'hr J. v. d. Dries binnengeleid, waar
op d'e voorzitter den heer v. d. Dries
namens den Raad dank bracht voor de
mett nauwgezette plichtsbetrachting gedu
rende een reeks van jaren vervulde func
ties van gemeente-ontvanger en secr.-
penningm. van het Burg. Armbestuur. De
heer v. d. Dries dankte de voorzitter
en d'e raadsleden voor het door den voor
zitter gesprokene en hij steld'e het ten
zeerste oj> prijs dat zijn werkzaamheden
op deze manier zijn gewaardeerd.
De notulen werden voorgelezen en on
veranderd goedgekeurd. Op een verzoek
van den heer P. A. Rijk om het Keik-
pad' tot aan zijn schuur met een auto te
mogen inrijden, werd afwijzend beschikt.
De voorzitter doet mededeeling van den
uitslag der verkiezing van leden voor
den gemeenteraad. Op een verzoek van de
P.Z.E.M. om met een zwaardere en een
langere auto dan de gemeenteverordening
toelaat de dorpstraat te passeeren werd
gunstig beschikt.
Besloten wordt om aan Prov. Staten
van Zeeland' te verzoeken het voorstel
om tot een mindere bijdrage over te gaan
voor armlastige krankzinnigen niet aan te
nemen. De begrooting voor d'en deurings-
d'ienst voor vee en vleesch werd aangeno
men op een bedrag in uitgaaf van f 3500.
Besloten wordt een geldleening aan te
gaan tot ten hoogste f 653 ten behoeve
van aanleg waterleiding aan de biz.
school, tegen ten hoogste 4,5 pet. Tot
lid van het burg. armbestuur wordt her
benoemd dhr M. de Wilde.
Besloten wordt de borgtocht van den
penningmeester van het burg. armbestuur
te bepalen op f 100 op den grondslag
van de Borgtochtenwet.
Benoemd' werd tot secr.-penningmeester
van het Burg. Armbestuur d'hr P. A.
Westd'ijk met 4 st. terwijl op dhr N. de
Regt drie stemmen werden uitgebracht.
De rekening en d'e begrooting van het
Burg. Armbestuur werden behandeld en
goedgekeurd. Verschillende strafverorde
ningen werden vastgesteld, evenals de wet
op d'e winkelsluiting met de daarbij voor
d'eze gemeente bepaalde uren en de Zon-
d'agssluiting.
Vastgesteld wordt een steunregeling op
op de basis als deze door Z. Exc. ten Mi
nister word't gesteld. Besloten wordt op
voorstel van d'hr Simonse om de overige
punten van d'e agenda aan te houden
tot een volgende vergadering.
Bij d'e rondvraag vestigde dhr Steketee
d'e aandacht op de waterelidingbuis bij
d'e Suikenheul; de langzame wij'ze waarop
het werk aldaar wordt uitgevoerd is voor
vele menschen zeer moeilijk. De voorzit
ter zegt toe een en ander over te bren
gen waar het Ijehoort, waarna hij d'e
vergadering sluit.
Nieuwdorp. Gisteravond hield de Kring
Goes e.o. van den Geref. Meisjesbond een
openbare vergadering in de Geref. Kerk.
Na de gebruikelijke opening en het lezen
der notulen werd door de Vereen. Goes
een inleiding geleverd over art. 34 G. B.
(de Heilige Doop), waarop een drukke
bespreking volgde. Hierna werd door een
dubbel kwartet uit de Vereen. Nieuwdorp
gezongen „Rust mijne ziele".
In de pauze werd door de Vereen.
Nieuwdorp een kopje thee aangeboden.
Na de pauze werd door Kruiningeu
behandeld: „Moeder Stieneke" door
Wilma.
Ten slotte vertoonde een drietal leden
van. Nieuwdorp een tableau: Geloof, Hoop
en Liefde.
Na het zingen van Psalm 68 10 werd
„Dat is dan mijn verdiende loon voor
mijn wegvluchten. Foei, Nel, hoe kunt gij
mij aanraden hier te blijven, als zij in
gevaar verkeeren?"
Nellie kleurde en boog het hoofd.
„Gij hebt gelijk," zeide zij zacht. „Ga
dan, en en kom schielijk weer!" en
na deze woorden stoof zij het erf over
en verdween in huis. Leo staarde haar
verwonderd na.
„Wat is dat kind zenuwachtig! Ze is
anders goed bij de pinken," zei hij half
luid. De gedachten aan zijn broeder ver
dreven evenwel alle andere denkbeelden.
Na verloop van een kwartier trad hij de
keuken binnen, waar hij boer Peeters
vond, die niets omhanden hebbende, den
tijd aanvulde met pijpjes rooken. Leo
viel met de deur in huis.
„Baas Peeters, ik moet weg naar Hol
land."
Baas Peeters wreef zijn beenen en
knikte goedkeurend tegen het vuur.
„Zoo wat zeg ie! Bint ze op ft
spoor?" vroeg hij doodkalm, ,,'k ken an
ders wel schuulheukskes, waar ze oe niet
zult zeuken."
„Neen, ze zoeken me niet, maar mijn
broer is in gevaar. Ik wou naar hem
toe."
„Zoo, da's goed. Breng hem moar mee.
"Wanneer gao ie hén?"
de vergadering gesloten, nadat Ds Beu-
kema in dankzegging was voorgegaan.
De opkomst was zeer groot.
Rapport Staatscom
ra s sie-Ru t g e r s. Vanwege de Ver
ppmging voor M.U.L.O. is verschenen een
memorie inzake het rapport der staats-
commissie-Rutgers, dat eenige wenschen
en opmerkingen bevat met betrekking lot
"de voorstellen van dit rapport, weike on
der de aandacht zijn gebracht van den
ministei van onderwijs. „Tot onze groote
teleurstelling" zoo lezen wij „heeft
de staatscommissie-Rutgers een nieuwe
leerlingen-schaal ook voor het (M)U.L.O.
voorgesteld. De leerlingenschaal, vastge
steld in de Lager onderwijswet 1920, is
herhaaldelijk gewijzigd. Dit geeft gebrek
aan stabiliteit in onze schoolwereld. Hoe
wel voor enkele groote scholen de unifor
me 26-schaal een voordeel kan beteekenen,
worden tal van kleinere scholen zeer
zwaar getroffen.
Tal van (M.)U.L.O.-scholen met vier
of drie lee^wichten zien dus het perso
neel met één verminderd. Een toestand,
die voor het platteland onduldbaar zou
zijn. Hierbij komt nog, dat de grootere
scholen zich voornamelijk bevinden in de
grootere plaatsen, scholen, die door de ge
meentebesturen behoorlijk verzorgd wor
den, zoowel wat het aanstellen van boven
tallige onde-^'zers als van vakonderwij
zers betreft.
Wanneer deze maatregel zou worden
ingevoerd, zouden de belangen van een
groot deel van ons volk ten zeerste wor
den geschaad.
Immers juist op het platteland is de
(M.)U.L.O.-school zeer vaak de eenige
school voor voortgezet onderwijs, die door
haar groote verbreiding ook door kinde
ren van de minder-goed gesitueerden kan
worden bezocht."
Bij het examen van de Nederl. Ver
een. voor Gemeentebelangen zijn geslaagd
voor het diploma gemeente-administratie
do heer H. P. N. de Korte te Middel
burg en voor het diploma gemeente fi
nanciën de heer J. J. Huissoon te G o e s.
De heer G. J. Lunenberg te Z i e r i k-
z e e is geslaagd voor het tweede gedeelte
Notariëel examen.
DE VERKEERSWEGEN HOLLAND-
BRABANT—ZEELAND—BELGIE.
Uit Bergen op Zoom wordt ons ge
schreven:
Dezer dagen bevatte de pers wederom
verschillende mededeelingen, met betrek
king tot de rivierovergangen in het Z.W.
deel van ons land en zéér velen zullen
daarvan ongetwijfeld met groote belang
stelling hebben kennisgenomen, want deze
aangelegenheid is inderdaad urgent en
wordt met den dag nog meer urgent, wel
niemand, die zulks nog zal willen be
twisten.
Nochtans mag ernstig worden betwij
feld; of het wel goed gezien is, de inter
nationale route Noord-Zuid (Holland
België), waarom het hier toch allereerst
gaat, blijvend via Moerdijk te leiden,
waarop het blijkbaar wordt aangestuurd,
gezien thans weer het adres van ver
schillende Kamers van Koophandel en
Fabrieken aan den Raad van Ministers.
Nu er toch een betere oplossing moet
komen (waarbij, gezien het onverantwoor
delijk en ontstellend aantal verkeerson
gevallen, voor bevolkingscentra en buiten-
landsche verbindingen tevens eens meer
aandacht ware te wijden aan enkele, eco
nomisch zéér wel te verdedigen auto-snpl-
wegen), is het nu wel verstandig, te blij
ven hangen aan een meer toevallig ge-
groeiden rivier-overgang, dicht bij Keizers-
veer, in een door steden en over spoor-
en waterwegen voerende route, met groo-
ten en dus aan tijd en geld kostbaren
omweg, terwijl elders, meer Westelijk, i.e.
in rechte, dus korte lijn via Numansdorp
Willemstad, langs den ouden Fran-
schen weg, met reeds een brug over de
Oude Maas bij Barendrecht dus ook
weer een groot voordeel boven den, van
wegen de drukke scheepvaart uitermat'1
lastig blij venden overtocht Dordrecht
Zwijndrecht dergelijke bezwaren zich
niet of in veel mindere mate doen gelden?
Laat men, door blijvend zijn keuze
gevestigd te houden op Moerdijk, zich
daarbij niet méér leiden door thans be-
„Terstond."
„Vraog dan an moeder de vrouwe um
'r. goeien bootram. Zal Jan oe wegbren
gen mit de kaore?" vervolgde Peeters, op
de bekende wijze zijn kuiten liefkozende.
„Dank u voor uw vriendelijk aanbod,
't Is voor alle dingen beter dat ik loop."
De boer knikte maar steeds tegen 't
vuur.
„Of ie gliek hebt. Een tiedjen elejen
kWam ik loopen van Zutfent naor Amers
foort 'n aoirig endjen, a' j' den tied
hebt. Maor ik hadde haoste daor
kwamp mien 'n waogen achterop, mit 'n
vrund van mien. Heei vrèug mien: wie
j' meevaren! Jaowel, zei ik, maor toen 'k
'n uurken 'ervaren hadde was ik zoo meu,
dat 'k zei: Laot mien er astoeblieft of,
ik worde veulle te meue van dat zitten.
En ik kwam er best op de veutjes!"
„Zoo'n stevige looper ben ik niet," zei
de Leo glimlachend. „En dan wilde ik u
vragen of ik dit pak aan mag houden. Dat
andere pakje kennen de heeren in Haar
lem."
Peeters knikte. „Ie bint in mien
dienst, en draagt mien goed," zei hij,
„En nu nog een verzoek," zeide Leo,
terwijl hij den boer terzijde trad. „Wilt
ge mijn goud horloge bewaren, tot ik te
rugkom?"
(Wordt vervolgd.)
