DE ZEEUW
'ENIS
Vervolgd en bevrijd
TWEEDE BLAD.
Wat er deze week voorviel
TUBERCULOSE
Uit de Provincie.
ZoekEichtjes.
Heerenbaai EEN DUBBELTJE
iing J.Hz
inl 1931,
trkoopen
Winkelhuis,
UIZEN
dienstbode.
leisje
in Meisje
>laapkamer(s)
iion.
Brieven uit Middelburg.
rschijnt bij 1
KAMPEN:
s-redenen
1 bladzijden
en 2 platen
.90.
JAREN
wederkomst
ehouden in
den 17 Mei
IALUCIS
d na de vol-
inning-raam
van Vlaar-
een op 7 Juni
ag van Prof.
ning.
KHANDEL
JAAR.
Ier veen te
lens op
Jjte 1 uur, (n.T.)
e van den heer
op de door
Ifstede in den
>ENMina, vos
oud 15 Jaar;
It. B. 5283, oud
peveulenEmma,
8178, oud 11
Irrie St. B. 8179,
Ivos Merrie v. B,
|da, vos Merrie
12 jaar; Bonzar
Ingstveulen v. B.
ende Melk-
jjlfde Vaarzen,
nders, Vaars-
ggen, Varken
alsmede alles wat
pinspan behoort.
- contant, daar-
nber 1931 voor
koopers.
te Goes, is
JUNI 1931,
|ir N. T., in het
door C. DEN
•t, ten verzoeke
[den heer J. I».
rkoopen:
aan den hoek
St te Hansweert,
de Oude Kerk
rat en de School-
s, verkrijgbaar
ten Notaris en
ehuis.
7ISSER, Balans
gezin In Den
1 Juli of later
tiende werken en
aken bekend.
Bureau dezer
ader letter S.
ezln even buiten
lende koken en
22 jaar. G. G.
krweg 18, Lelden.
Westkapelle of
ving, wordt ge-
lames voor eerste
nlichtlngen onder
dit Blad te Goes.
VAN
ZATERDAG 6 JUNI 1931, Nr 207.
De Tweede Kamer besteedde eenige
dagen aan de behandeling van een initia
tief-wetsontwerp tot regeling van het
geldschietersbedrijf, een terrein, waar,
zooals bekend, vele afzetterijen en woeker-
praktijken voorkomen. Het wetje werd in
de Tweede Kamer zonder hoofdelijke
stemming aangenomen en zal nu binnen
kort wel in de Eerste Kamer aan de orde
komen. Dit college is echter nooit bijzon
der gebrand op initiatief-ontwerpen, zoo
dat over het lot van het wetje neg
weinig met zekerheid valt te zeggen.
De Tweede Kamer heeft zich daarna
in een waar wespennest gestoken en is
thans aan het oreeren over de moeilijke
kwestie van het muziek-auteursrecht.
Tusschen de Ned. Spoorwegen en de
tuinbouworganisaties is een scherpe strijd
ontstaan over de tarieven voor het groen-
tenvervoer. De spoorwegdirectie wil nog
niet weten van een algemeene verlaging.
De tuinders brengen nu voor een groot
deel hun groenten per vrachtauto naar
de plaats van bestemming, wat een aan
zienlijke vermindering van inkomsten
voor de spoorwegen beteekent. De spoor
wegdirectie heeft nu zoover toegegeven,
dat een reductie van 15 pet. zal worden
gegeven, als de tuinders de vrachtauto
voortaan niet meer gebruiken. Het schijnt
echter wel, dat de tuinbouworganisaties
die een sterke troef in handen hebben,
deze concessie nog niet voldoende vinden.
In Duitschlanid zit men. ook nog volop
in de financieele moeilijkheden. Een nieu
we noodverordening is nu ingediend, die
sterk zal ingrijpen in. het economische
leven.
Het nieuwe Belgische Kabinet is nog
steeds niet gevormd, hoewel Renkin de
opdracht tot vorming heeft aanvaard. De
Vlamingen komen, terecht, ook met hun
eischen aandragen. Mocht de vorming al
gelukken, dan is er toch niemand, die het
nieuwe kabinet een lang leven voorspelt.
Maarkrakende wagentjes rijden
soms nog wel eens lang mee.
In geheel Europa wordt met spanning
uitgezien naar de verwikkelingen, die er
gerezen zijn tusschen Mussolini en den
Paus. De eerste is krachtig opgetreden en
heeft de Katholieke kringen in Italië ver
boden. De ontstane situatie lijkt inderdaad
veel op die, welke we deze week op een
teekening zagen geschetst; Mussolini en
de Paus elkaar ontmoetend op een smal
bergpad, waar men elkaar niet kan pas-
seeren. Het onderschift luidde: een van
ons beiden zal moeten retireeren, maar
wie?
LIX.
Amice.
We hooren wel eens de opmerking:
„Och! de voortdurende strijd tegen de S.
D. A. P. als zoude deze een revolutionaire
partij zijn, is overbodig. Immers zij is een
voudig een hervormingspartij, die op 't
gebied van hervormingen in de maat
schappij wat verder 'gaat dan andere
staatkundige partijen. Dus; laat ze maar
begaan."
Met het oog hierop is het van belang
dat dezer dagen is verschenen het vierde
deel van Troelstra's „Gedenkschriften".
Waren de eerste drie deelen getiteld
resp. Wording Groei en Branding, het
vierde deel heet: Storm, en zulks volko
men terecht. We zien hier Troelstra en
andere socialistische voormannen in hun
ware gedaante. Twijfel aan de juistheid
hiervan is uitgesloten. Immers het geldt
hier de eigen bekentenis. Wan
neer we vaak de socialistische voorman
nen zien in den dagelijkschen omgang, als
min of meer bedaarde, kalme, schappe
lijke en verdraagzame menschen, dan
komt de naakte werkelijkheid wel eens
op den achtergrond. Doch zoo nu en
F EU I LLETO N.
Historisch verhaal uit den Napoleon-
tischen tijd.
15.) o_
Nellie was een klein, rond, mollig ding
met een nieuwsgierigen wipneus en een
paar bruine kijkers, 'die in een oogwenk
alles opnamen en beoordeelden. Margo en
Nellie waren bij de twintig, Constance
was achttien jaren oud.
„Ja," zeide Margo, „dat kind wil
de eens een groote stad zien, en nu ik
haar goed en wel in huis had en zij hoor
de, dat ik de eer had bevriend te zijn
met een adellijke dame toen hield ze
niet op, of zij moest absoluut kennis met
de freule maken."
Hoewel dit op schertsenden toon gezegd
werd lag er toch iets in dat de beide
meisjes deed kleuren.
„Er werd eerst een tijdlang ovei koetjes
en kalfjgs gepraat, toen Margo plotseling
zei:
„Van nieuwtjes gesproken, is het
waar Constance, dat je verleden week
een bezoek hebt gehad van uw galant?"
„0 lieve help! Weet men dat al in
dan komt de electrische geladenheid
wel eens als een bliksemschicht door
de bewolking heen. Zoo bijv. als de
socialistische wethouder van Amster
dam, de Miranda, zich de woorden
laat ontvallen: „Hel en verdoemenis zijn
nog te goed voor eene landsregeering als
deze". En de Standaard merkt op dat,
als de Amsterdamsche magistraat zulke
taal niet terugneemt, het voor de Re
geering schier ondoenlijk zou zijn met
zulk een bewindsman in eenig contact te
treden.
Maar waarom zou iemand als wethou
der De Miranda zulke woorden moeten
terugnemen? Het is immers zijn diepge
voelde overtuiging en men mag niemand
dwingen een gevestigde overtuiging te
herroepen. Immers dit kweekt slechts
huichelarij. Doch dan moet evenmin van
een overtuigd sociaal-democraat gezegd
worden: „hij is zoo kwaad nog niet; hij
is vrijwel onschadelijk", we kunnen hem
best weer wethouder maken en den loop
der dagelijksche zaken, de benoemingen
van gemeenteambtenaren, die kennis van
nabij der gemeentezaken aan hem toe
vertrouwen."
Doch om op de Gedenkschriften van
Troelstra terug te komen, zij geven veel
te leeren.
Eén ding staat na het verschijnen van
het vierde deel wel vast, zegt de Stan
daard, „in .1918 werd in sociaal-demo-
cratischen kring eene revolutionaire om
wenteling voorbereid; het gewelddadig
grijpen naar de staatsmacht was voor
werp van overleg en begin van uit-
voeringwerderreedsaan
g e g e v e n". Praatjes, als dacht men niet
aan revolutie en ais waren het slechts
eenige opgewonden gemoederen, die voor
de omwenteling vrees koesterden, hebben
„thans voor goed afged a a n".
Men had zelfs rqpds een onderzoek in
gesteld „naar de stemming van de in
Den Haag gelegerde soldaten", doch kon
geen positief resultaat hieromtrent aan
wijzen. Troelstra's voorslag om voorzoo
ver mogelijk, de hoofdbesturen en ver
tegenwoordigers der beweging telefonisch
op te roepen voor een op den bewusten
Zondagavond te Rotterdam te houden ver
gadering vond algemeen instemming. Uit
deze plaats werd „hoog opgegeven van
den ontembaren wil van het proletariaat
om een nieuwe orde van zaken te vesti
gen. In Den Haag was het evenzoo.
Troelstra deelt mede, dat hij van partij
genoot Hoeyenbos vernam, dat aldaar in
een officieus comité de revolutiestemming
heerschte.
Doch er kwam teleurstelling: Op de ver
gadering van Zondagavond 10 Nov. 1918
te Rotterdam werd het revolutionaire en
thousiasme van de Rotterdammers door
verschillende socialistische leiders niet
gedeeld; de berichten uit het leger de
den vermoeden, dat over een macht van
militaire beteekenis een revolutionaire be
weging niet zou kunnen beschikken." Dit
geeft te denken. De S. D. A. P. heeft voor
het maken van revolutie blijkbaar de
steun noodig van „een macht van mili
taire beteekenis". Én nu men de mili
taire macht niet had, om de in allerijl
vooral uit Friesland en Limburg opgeroe
pen en naar Den Haag opgetrokken vrij
willige landstormers te kunnen verplette
ren, gaf men het op. Daarom werpt men
het nu over een anderen boeg. Nu moet
die geheele militaire macht weg en vraagt
men om ontwapening, ten einde bij een
volgende gelegenheid ongestoord te kun
nen handelen en den bestaanden staats
vorm omver te werpen. Nu stuurt men
naar de dappere ongehoorzaamheid, in
T. B. C.-Patiënten, bespoedigt Uwe
genezing door een kuur met granuline.
Leest wat Dr. J. H. VAN GRAF
HORST, arts schrijft in zijn brochure
„Wenken en raadgevingen bij de be
handeling van Tuberculose en Scro-
fulose" over de gunstige resultaten,
daarmee verkregen bij tuberculose en
klierziekte. Deze brochure, die o. a.
talrijke attesten bevat van geneesheeren
en gewezen patiënten, wordt U, op
aanvrage, in gesloten enveloppe, gratis
toegezonden door de Pharm. Ond.
Dr. J. H. VAN GRAFHORST. Schevenin-
gen, Alkmaarsche straat, D 9.
de stad?" riep Constance uit, terwijl ze
van schrik opsprong.
„Dus is 't waar? Komaan!" zeide Mar
go droogjes.
„Maar ze kunnen 't niet weten. Nie
mand heeft hem gezien!" zeide Con
stance driftig.
„Het blijkt dan toch van wel. Ik heb
niet voor niemendal een broer bij de „Op
rechte Haarlemmer".
„Wel ja, dat moet er nog bij komen!
Het staat toch niet in de courant?" zei
de Constance, bijna schreiende.
„Wees maar stil, beste," zeide Margo
op een toon alsof zij een kind troostte,
„niemand weet immers dat 't je verloofde
is dan ik. En je vertrouwt mij immers
genoeg om zeker te wezen dat ik het aan
niemand verklappen zal!"
Constance sloeg een blik op Nellie, wel
ke door Margo opgemerkt werd.
„Kom, wees nu niet dwaas. Zij weet
van niets en kan dus ook niets vertellen.
Nietwaar Nel?"
„Maar hoe weet je bet?" vroeg Con
stance in spinning.
„Wel, men beeft hem gezien en her
kend, eerst bij de poort, later buiten de
stad, en nog later moet men hem bij Am
sterdam gezien hebben. Natuurlijk wist
men in 't eerst niet wie hij was, maar
zijn bijzondere kleeding heeft overal de
opmerkzaamheid getrokken, en door het
geval van mobilisatie ook tegen binnen-
landschen oorlog. Evenals in 1903 bij de
spoorwegstaking, toen de slag was verlo
ren door het vastberaden optreden der
Regeering en het door Domela Nieuwen-
huis verkondigde „verraad van Troelstra",
was deze laatste gemelijk en uit zijn hu
meur. In zijn hart was „verbittering over
de gevallen beslissing om de revolutionai
re actie niet te doen doorgaan en alleen
een manifest met hervormingseischen op
te stellen."
We komen nog terug op wat daarna
geschiedde.
Doch reeds nu vragen we: Is twijfel aan
het niet bestaan van revolutionaire nei
gingen bij de S. D. A. P. niet gewettigd?
Ook nu? Of moeten we maar indomme
len, totdat we door een geweldigen schok
uit onzen slaap worden gewekt? Moeten
we toelaten, dat de S. D. A. P. ook
in plaatsen, waar ze niet in de meerder
heid is, althans voor een deel het Dag.
Bestuur in handen neemt en bij benoe
mingen ook van gemeentedienaren zorgt
dat ze in buitengewone tijden als boven
geschetst, ook op dezen kan rekenen?
Een gewaarschuwd man geldt voor
twee. Dat geldt niet alleen voor Den
Haag, Rotterdam en Amsterdam. Wie
zou het niet dwaas en ongerijmd vinden
dat, als men in zijn winkelkast waarde
volle schatten heeft liggen en men weet
dat er kapers op de kust zijn, men het be
schermende gevlochten traliewerk achter
de ruiten wegneemt? Ja, wie zou het
niet onverantwoordelijk vinden, als men
onder het winkelpersoneel personen op
neemt, van wie men krachtens hun begin
sel moet verwachten, dat zij, in dreigend
gevaar, m e t de personen van buiten ge-
meene zaak maken?
Caveant cpnsules! Dat de Regeering
van land, provincie en gemeente
dan ook op haar hoede zij!
Met vriendschappelijken groet gaarne
t.t.
METELLUS.
Opening der nieuwe Ambachtsschool
te Goes.
Zooals reeds gemeld, had gistermiddag
de officieele opening plaats van de ver-
groote en verbouwde Ambachtsschool te
Goes. Tal van autoriteiten en corporaties
waren daarbij tegenwoordig.
De voorzitter der vereeniging, de heer
Mr H. C. J. Z a a ij e r, verwelkomde de
gasten en sprak de rede uit, waarvan wij
gisteren verslag gaven.
In September 1928 werd toestemming
verkregen tot uitbreiding en verbouw van
de school.
Waarom is er zoolang over deze ver
bouwing gedaan'? De architect, de heer
Rothuizen, moest 'het zooveelste plan ma
ken en tevens een gedeelte van het gebouw
zien te behouden. Maar er was een voor
beeldige samenwerking tusschen de hoe
ren Rothuizen en Engels (destijds direc
teur), zoodat alle moeilijkbeden werden
opgelost. Spr. brengt beide heeren daar
voor dank.
Dank brengt spr. aan het gemeentebe
stuur van Goes, dat bet geheele terrein in
erfpacht gaf, waardoor alle terreinmoei-
lijkbeden waren opgelost.
Toen voorzien was in de gelegenheid om
elders tijdelijk les te geven, werd 'direct
aan de afbraak begonnen. Met grooten
spoed is er aan afbraak en opbouw ge
werkt. Alles bad een vlot verloop. Spr.
feliciteert de aannemers, de heeren De
Bruyne en Van Riet met dit tot stand ge
komen werk.
Een woord van dank ook aan directeur,
leeraren, concierge en 'leerlingen voor het
vele werk, verbonden aan bet elders les
geven, aan het deimonteeren en weer op
stellen van werktuigen, voor bet vele, dat
op de school voor de nieuwe school is ge
maakt, zooals deuren, kozijnen, banken,
enz.
Het Bestuur 'zou ben graag voor dit
alles iets aanbieden en wel een plezier
reisje naar Domburg. Maar het ontbreekt
aan de financiën. Daarom hoopt spr., dat
de bezoekers van de school in deze dagen
iets zullen bijdragen voor dit doel.
In dit verband deelt spr. mede, dat tot
heden alle contributies werden afgetrok
ken van de subsidie. Naar spr. heeft ver-
nasnuffelen kwam men langzamerhand
zijn gansche reis te weten. Zooals je weet
denken kunt," vervolgde Mafgo glimla
chend, „verdiept men zich nu in gissingen
over wat bij in Haarlem kwam zoeken."
„Lieve tijd," zuchtte Constance, „wat
zal oom Henri boos zijn. Ik weet geen
raad!"
„Wat zeg je, weet uw Voogd dat hij
hier geweest is?" vroeg Margo, wat ern
stiger.
„Ja, dat is het gekste van het geval;
oom heeft hem gezien en gesproken. Luis
ter maar eens," en Constance vertelde
het geval.
„Dat is werkelijk zeer interessant," zei
de Margo toen het verhaal uit was. „Maar
met uw Voogd zal het wel losloopen, hoor!
De vogel is toch gevlogen. Wanneer uw
Voogd wat uitgeraasd heeft zal hij wel bij
draaien."
„Ik hoop het!"
„Maar het wordt onze tijd, Nellie, an
ders vinden we de hond in den pot. Kom,
we stappen op."
Eenige minuten later was Constance
weer alleen. Haar ongerustheid was er
niet op verminderd, en met angst zag zij
de thuiskomst van haar oom tegemoet. Zij
behoefde niet lang te wachten. Na ver
loop van ongeveer een half uur werd
driftig met den klopper op de deur ge
bonsd, en zoodra, de deur geopend werd
nomen, zal dit anders worden. Daarom
wekt spr. allen op „wordt lid van onze
mooie vereeniging, nu 'het, particulier ini
tiatief weer meer tot zijn. recht komt en
bezoekt ook de algemeen© vergaderingen.
Verschillende leveranciers en onderaan
nemers brengt spr. nog dank, o.a. dhr
Wisse voor bet schilderwerk, fa. Tamse
voor bet sanitair, 'dhr Klip voor de elec
trische installatie en de fa. Wed. P. de
Jongh voor den tuinaanleg.
Ook dankt spr. de directrice en de
leeraressen der vakschool voor de advie
zen over en de afwerking der gordijnen.
De school is nog lang niet geheel ge
ïnstalleerd. Allerlei 'dingen moeten nog
worden afgewerkt.
Spr. deelt verder nog mede, dat dhr
Rothuizen aam de school cadeau heeft ge
daan de mooie letter® en cijfers, die aan
den gevel zijn aangebracht en dat bene
den in de vestibule tegenover den ge
denksteen, die in 1876 is gelegd, een ge
denkplaat is aangebracht, die bier aan
de school is vervaardigd.
Het Bestuur meende geen tentoonstel
ling te moeten bouden, maar wilde liever
de school vandaag en morgen in volle wer
king laten zien. Spr. wekt daarom op de
openbare les aan de Ambachtsschool en
ook de tentoonstelling in de vakschool
voor meisjes te bezoeken.
Hiermede verklaarde spr. de school voor
geopend en sprak bij den wensch uit, dat
ze moge bijdragen tot meerdere welvaart
van Goes en omgeving.. (Applaus.)
Verdere redevoeringen.
De inspecteur van het N. 0., de heer
Grootehaar, herinnerde aan de oude
zegswijze, dat houwen een ernstig werk
is. Er zit een 'diepe waarheid in.
Menigmaal beeft spr. geconfereerd met
het Bestuur en den indruk gekregen, dat
bet beschikte over zakelijke kennis. Het
mag met dankbaarheid en trots op dit
werk terugzien. Namens den Minister
complimenteert spr. het Bestuur met deze
school. Daaraan voegt spr. zijn persoon
lijke felicitatie toe.
Ook straks zal de bouw, maar dan in
anderen zin voortgezet worden. Immers
de grondslagen leggen voor vakkennis is
ook bouwen.
Spr. biedt zijn gelukwenschen aan
aan ben, die in dit gebouw onderwijs
mogen geven en ontvangen en eindigt
met den wensch, dat dit gebouw op de
meest doeltreffende wijze aan zijn doel
moge beantwoorden.
Weth. Van M e 11 e bracht hierna de
gelukwenschen van bet Goesche Gemeen
tebestuur over. Spr. noemde bet een ge
lukkige gedachte, dat bier zooveel moge
lijk in eigen beheer is gedaan.
Tot heden hebben Bestuur en leeraren
zich moeten voegen naar de omstandig
heden en moeten rekenen met de nood
zakelijke bezuinigingspolitiek der regee
ring. Er is wel eens gezegd, dat Goes in
Den Haag wat stiefmoederlijk werd be
handeld. Maar de moeilijkheden zijn nu
overwonnen.
Spr. biedt namens het gemeentebestuur
de beste wenscben voor de toekomst aan.
Moge de oude en goede reputatie van
deze school gehandhaafd blijven en zoo
mogelijk nog toenemen.
Dhr Van As, bracht de gelukwen
schen over van den Bond van Vereenigin-
gen tot bet geven van N. O. Spr. wijst
verder op het groote belang van het am
bachtsschool-onderwijs. Nog maar 11 pet
van de jongens van den leeftijd van 12
16 jaar bezoekt de Nijverheidsscholen. Er
zijn nog veel te veel ongeschoolden. Daar
om is ook deze school voor Goes en om
geving van zoo groote beteekenis.
Dhr Huizinga, voorzitter van de
Ambachtsschool te Terneuzen, feliciteert
eveneens het Bestuur en personeel. Deze
school is wel een gelukwenscb waard.
Vroeger was het Ambachtsschool-onder
wijs zoo primitief. Thans is alles modern
ingericht. Het nijverheids-onderwijs heeft
zeker recht op aller steun.
Dhr J. A. V e r t r e g t te Middelburg
Te Vlachtwedde is een groot ontgin-
ningsbedrijf, tot nu toe eigendom van „De
Vereenigde Groninger gemeenten", ver
kocht voor x 237.655 of i 7-*0 per lï.A.
In de Socialistische pers toont men
zich over deze transactie seer ontstemd.
Waarom, zoo wordt gevraagd, moest dit
mooie landbouwbedrijf klaar gemaakt,
met geld van rijk en gemeenten, met ge
meenschapsgeld dus, werden verkocht
en particulier bezit worden?
Waarom moesten deze door werkloo-
zen ontgonnen cultuurgronden, waarvan
de exploitatie prachtigo resultaten ople
verde, in handen worden gegevon van
een grondspeculant terwijl de arbeiders
bet toekijken hebben?
Ik kan natuurlijk op deze vragen -
antwoord geven. Ik weet van het gebmie
geval niets af.
Bij mij komt echter als ik deze dingen
lees een ander „Waarom" naar voren.
Het roode Ned. Vakverb. is zoo onge
veer de grootst© kapitalist in ons land.
Het beschikt over vele millioenen.
Welnu, als hier dan zulke prachtige
perspectieven zijn, ook voor de arbeiders,
waarom koopt men dan zelf niet een der
gelijk bedrijf? Men kon dan zelf van de
prachtige bedrijfsresultaten profiteeren
en tegelijkertijd, wat betreft arbeidsvoor
waarden, loonen, enz. aan anderen een
lesje geven.
Maar men waagt het niet. Steekt liever
zijn geld in effecten evenals vele zoozeer
gesmade „kapitalisten".
Waarom?
OPMERKER.
wil allereerst als oud-Goesenaar en oud
leerling dezer school iets zeggen. Het is
53 jaar geleden, dat Spr. 's morgens van
68 uur met enkele andere jongelui, die
overdag bun werk hadden, toen nóch voor
de jongens, nóch voor de leeraren de
8-urige werkdag bestond, van den heer
Hoogesteger les kreeg in een pakhuisje
in bet Stoofstraatje. Dat was het begin
van de Goesche Ambachtsschool.
Spr. prijst de tegenwoordige leerlingen
gelukkig, dat ze hun vak mogen leeren
onder zooveel gunstiger omstandigheden
Het ambachtsschool-onderwijs werd des
tijds door de mannen van de practijk niet
gewaardeerd. Maar desondanks heeft het
een hooge vlucht genomen. Namens bet
Bestuur der Middelburgsche Ambachts
school biedt Spr. do gelukwenschen met
dezen dag aan.
Mej. Weststeyn, directrice der
vakschool voor meisjes, biedt vervolgens
na een kort felicitatiewoord te hebben ge
sproken, namens het personeel der vak
school een theeservies aan, teneinde de
vergaderingen van bet Bestuur wat te
veraangenamen door een kopje thee.
De voorzitter dankt hartelijk voor
dit cadeau.
Dhr F. G. G. Rothuizen, architect,
wijst er op, dat bouwen niet alleen een
ernstig, maar vaak ook een moeilijk werk
is. In 1917 reeds kreeg Spr. de opdracht
een nieuwe ambachtsschool te ontwerpen.
En nu 14 jaar later staat ze er pas.
Er was echter ondanks alle moei
lijkheden een prettige samenwerking
tusschen Bestuur, bouwcommissie, archi
tect, opzichter en aannemers.
Met een persoonlijk woord tot dhr En
gels, met wien Spr. zooveel heeft samen
gewerkt, besluit Spr.
Nadat ververschingen waren rondge
diend, werd het nieuwe gebouw bezich
tigd, dat door allen ten zeerste geroemd
werd.
Beneden vonden we de timmerzalen, de
smederijen, het lokaal voor de bankwer
kers en een voor herstel van auto's en
motoren, een concierge- en een leeraren-
kamer.
Boven bevinden zich de theorie-lokalen,
v.ROSSEM's TROOST
ontving de knecht een „standje" over zijn
traagheid.
Vervolgens 't was een gestommel en
gestruikel op de trap alsof er minstens
tien majoors naar boven kwamen in
plaats van één. Nauw was hij de kamer
ingetreden of hij galmde met toornige
stem:
„Constance!"
„Goedenmiddag, oom!" zeide het meisje
bevende.
„Wat praat ge van goedenmiddag" als
of er niets aan de hand was, terwijl
„Gom denk er om!" zei Constance met
een zijdelingschen blik op een paar
dienstboden die in de kamer treuzelden.
„Gaat heen!" zei de heer der huizes
kortaf tegen zijn ondergeschikten, welke
haastig aftrokken.
De majoor liep intusschen, zonder om
koppel of pet te denken, als een toornige
leeuw de kamer op en neer.
,,'t Is wat te zeggen", barstte hij einde
lijk uit, „wanneer men altijd zijn best
heeft gedaan in dienst en nagenoeg geen
verzuim op zijn boekje heeft, door zijn
eigen huisgenooten achter den rug bedot
te worden; een oud militair door een klei
ne meid in de luren gelegd bommen
Hij veegde zich het zweet van 't ge
zicht en bleef nu plotseling voor het meis
je staan, dat voor zijn ontzagwekkende!»
blik sidderend ineenkromp.
„Jonkvrouwe van Swanenborgh, hebt
gij uw positie zoozeer vergeten, dat gij
uw.
„Oom!" kreet Constance, doodelijk be
angst, dat het noodlottig geheim bekend
zou worden, „Oom! spreek toch zachter;
de meiden kunnen alles hooren!"
De majoor was in twee sprongen bij
de deur, welke hij openrukte. Twee mei
den en een knecht, die hadden staan
luisteren en bij beurten door het sleutel
gat gluurden stoven verschrikt achteruit.
„Wat? Afluisteren, gluren spi-
onneeren, hè? Marsch, naar de keuken,
of...." brulde de majoor, en trok zijn
sabel half uit de scheede. De dienstboden,
blijde er zoo af te komen, haastten zich
weg en wierpen elkander omver om het
eerst uit het gezicht te zijn, alsof het een
weddenschap gold. De majoor wierp de
deur dreunend dicht en begaf zich weder
naar zijn pupil.
„Nu, wat heb je te zeggen?" vroeg hij
toornig.
„Och oom, ik kon 't niet helpen", snik
te Constance, „ik had hem volstrekt niet
geroepen, maar hij ging buitenslands
en hij wou me eerst nog zoo graag
spreken".
„Een mooi ding!" gromde oom. „Heb
ik je niet verboden ooit weer met hem om
te gsw?" fkwasianoe snikt» sa swaeg.
(Wordt vervolgd,)
