DE ZEEOW
Vraagt en draagt MAILSHOE. jAcq"plouvier
v.ROSSEM's TROOST
Vervolgd en bevrijd
TWEEDE BLAD.
Wat er deze week voorviel
TUBERCULOSE
HET ADRES
A. WILKING
Uit de Provincie.
Zoeklichtjes.
Heerenbaai EEN DUBBELTJE
Brieven uit Middelburg.
FEUILLETON
GOES
VySSSNGIN
VAN
ZATERDAG 23 MEI 1931, Nr 196.
Als de staatkundige en economische
moeilijkheden door conferenties waren te
overwinnen, zouden we zeker deze week
een flinke stap in de goede richting zijn
gegaan. Want er is lustig vergaderd.
De Volkenbondsraad, de Europeesche
commissie en de tarwe-conferentie, om
bij deze drie nu maar te blijven, kwamen
bijeen. De Volkenbondsraad behandelde
o.m. de veelbesproken Duitsch-Oosten-
rijksche tolunie en besloot, dat de beoor
deeling daarvan zal geschieden door het
Permanente Gerechtshof te Den Haag.
Hiermede is dit geschil, dat zooveel be
roering heeft veroorzaakt, verwezen naar
een meer rustige en minder politieke
sfeer.
In de vergadering der Europeesche
commissie en tarwe-conferentie kwamen
verschillende moeilijkheden van financi-
eelen en economischen aard ter sprake.
Maar of de geopperde ideeën geheel of
gedeeltelijk voor verwezenlijking vatbaar
zullen blijken, zal de toekomst leeren. Wij
denken b.v. aan de beperking der tarwe-
productie.
De moeilijkheden, die er reeds zijn, zijn
nog in aantal vergroot door een tweetal
diep-ingrijpende stakingen in Saksen en
in Noord-Frankrijk. Ook hier botst het
sociaal-wenschelijke met het economisch-
mogelijke.
België heeft nog met een andere moei
lijkheid te worstelen. De debatten over het
reusachtige crediet voor de defensie zijn
oorzaak geworden, 'dat het kabinet-Jas-
par ontslag heeft genomen.
Ook in ons land was der vergaderin
gen geen eind. De Tweede Kamer discus
seerde heel de week over de drankwet
herziening. Ef,u drietal Ghr. vakbonden
en de Chr. Vrouwenbond kwamen in al-
gemeene vergadering bijeen, enz.
Teneinde de oriënteering op economisch
gebied voortaan wat beter en vlugger te
doen geschieden, zal de Minister de Ka
mer voorstellen een instituut voor den
economischen voorlichtingsdienst te stich
ten, een voornemen, dat vooral in dezen
tijd van economische moeilijkheden zeker
toejuiching verdient, mits de dienst niet
ontaardt in bureaucratie. Want daaraan
hebben we allerminst behoefte.
In het landbouwconflict in Westelijk
Noord-Brabant is dezer dagen de arbi
trale uitspraak gevallen, een uitspraak,
die waarschijnlijk ook wel van invloed
zal zijn voor sommige gedeelten, in onze
provincie, waar conflicten dreigen.
LVH.
Amice,
De Raad van Middelburg kwam weer
samen. Hoewel de behandelde stof nu
niet zoo belangrijk was, willen we toch
hier en daar een opmerking plaatsen.
Allereerst is het voorbeeld van onbaat
zuchtigheid door Overste Bierman gege
ven in den tegenwoordigen tijd zóó zeld
zaam, dat het aan de vergetelheid dient
te worden ontrukt. Op een traktement van
f 1200 tot commandant der brandweer
benoemd, verklaarde deze heer met f600
per jaar genoegen te nemen. De gemeente
Middelburg betaalt dus slechts f 600 voor
het waarnemen eener betrekking, waar
voor de Redactie der „Middelburgsche
Courant" f4000 per jaar wilde beschik
baar stellen. Gelukkig, dat deze redactie
maar niet aan het laadje zit; de belasting-
verhooging, die onvermijdelijk is, zou nog
veel grooter omvang aannemen. Intus-
schen is het verheugend, dat niet allen,
Historisch verhaal
uit dan Napoleontische» tijd.
6) -o_
„Maar hoe weet je nu, dat de deserteur
nog in den omtrek is?" vroeg Johan, hem
scherp aanziende. Kees, die anders vrij
wel zijn woord kon doen, zooals we aan
het begin van dit verhaal gezien hebben,
geraakte nu in de war.
„Hij zei.Ik beloofde hem, dat.
Ik wou hemHij gaf mestamelde
hij terwijl het angstzweet hem uitbrak.
Van Hoornebeke giste op eens de waar
heid en werd bleek van drift.
„Hij heeft jou geld gegeven, opdat je
hem niet zoudt verradenl" barstte hij los.
Zonderling genoeg kreeg de verrader,
terwijl Johan alle zelfbeheersching ver
loor, de zijne terug; hij zeide bedaard:
„Welnu, sergeant, is het geen goede
daad een deserteur over te leveren?"
Johan beet zich op de lippen en ging
met driftige schreden naar binnen.
Hij smeet zijn pet op den grond, liet
zich op een stoel neervallen en leunde als
een schooljongen, die een pak slaag ge
had heeft met het hoofd op den elleboog
die voor de gemeenschap arbeid ver
richten, daarvoor de hoogste betaling
vorderen. In den distributietijd kwam het
voor, dat personen, die daarvoor werk
verrichtten, dubbel en dwars betaald
moesten worden.
Enfin, er zijn ook nog menschen van
een andere mentaliteit.
Het schoolbestuur der Gereformeerde
gemeente krijgt nu eindelijk de yerlangde
schoollokalen in het leegkomende school
gebouw aan de Ververijstraat. Dat heeft
wat voeten in de aarde gehad. De heer
Paul kon een zuurzoete opmerking niet
weerhouden. Inplaats van een betuiging
van leedwezen, dat hij in het bizonder de
oorzaak is geweest, dat ruim een hon
derdtal kinderen, hoofdzakelijk van min
der gesitueerden en arbeiders, ongeveer
een jaar lang met een nijpend gebrek aan
ruimte beeft moeten kampen, wat niet
noodig ware geweest, zoo de gevraag
de schoolruimte dadelijk ware verleend,
beweerde bij, dat andere Gereformeerde
schoolbesturen dier gemeenten, geen be
zwaar hebben tegen brandverzekering,
wat wij op zijn verzekering maar niet
zoo klakkeloos aannemen. Ware er nog
een vierde instantie geweest om den
thans definitief vastgestelden maatregel
te keeren of althans op te houden, dhr
Paul had voorgesteld nogmaals te appel-
leeren. Wat een objectiviteit, wat 'n zucht
om de gelijkstelling tusschen openbaar en
bizonder onderwijs eerlijk in practijk te
brengen! Enfin, in Rusland sluit men de
kerken, in Spanje verbrandt men ze. We
moeten dus nog van geluk spreken, dat
bet in Nederland nog maar blijft bij po
gingen om het Christelijk onderwijs te
belemmeren. Intusschen krijgt hier toch
ieder zijn beurt: de Ned. Hervormde
orthodoxe predikant bij zijn sollicitatie
naar leeraar in het Hebreeuwsch, de Ge
reformeerde Gemeente bij de exploitatie
harer school. Wie zal volgen?
Tegenover het door B. en W. aan de
buitengemeenten volgens den heer van
der Feltz gegeven „advocaten-antwoord"
wat in zijn mond „niet veel lof be-
teekent" had deze gaarne een vrien
delijker en welwillender antwoord gezien.
De min of meer gespannen voet, waarop
dit raad'Lid ambtshalve met heeren ad
vocaten nog al eens verkeert, behoorde
o. i. in den Raad nu niet zoo tot uit
drukking te komen. Hij had b.v. ook bet
woord „diplomatiek" kunnen gebruiken
en dan hetzelfde gezegd. Doch het bleek
bovendien, dat B. en W. tegenover de
buitengemeenten niet eenige onvriende
lijkheid hadden bedoeld. Ieder vogeltje
zingt zooals het gebekt is, merkte onze
gevatte burgemeester op.
Van vogeltjes gesproken, de rechtsche
raadsfractie, mitsgaders de bezuinigers,
laten zich door het zoet gefluit van den
vogelaar nog niet bekoren. Mevrouw
Weyl verzocht den voorzitter er nog eens
met het slagnet op uit te gaan, doch we
vreezen, dat de heerlijke zaadjes op den
grond, onder het net gestrooid, de vogel
tjes nog niet zullen bewegen om onder
deze vangmachine te gaan kruipen. Het
zal de nieuwe Raad wel zijn, die de kwes
tie over het ontslag van gehuwde ambte
naressen zal behandelen en de poging
om den buit nog zoo spoedig mogelijk
binnen te sleepen zal waarschijnlijk wel
falen. Er zijn nog veel gemeenten, die
T. B. C.-Patiënten, bespoedigt Uwe
genezing door een kuur met granuline.
Leest wat Dr. H. VAN GRAF
HORST, arts schrijft in zijn brochure
„Wenken en raadgevingen bij de be
handeling van Tuberculose en Scro-
fulose" over de gunstige resultaten,
daarmee verkregen bij tuberculose en
klierziekte. Deze brochure, die o. a.
talrijke attesten bevat van geneesheeren
en gewezen patiënten, wordt U, op
aanvrage, in gesloten enveloppe, gratis
toegezonden door de Pharm. Ond.
Dr.J.H. VAN GRAFHORST. Schevenin-
gen, Alkmaarsche straat, D 9.
geen arnbtenaarsreglement hebben, zeide
voorzitter droogjes en er is geen gevaar,
dat Ged. Staten zullen ingrijpen. Over de
zonderlinge beslissing inzake de zorg
voor verlossingen bij onvermogendeo is
in dit blad reeds genoeg geschreven, zoo
dat wij het zwijgen daaraan toedoen.
Men herinnert zich, dat wij onlangs
meedeelden, dat de Vereeniging van Chr.
Natuur- en Geneeskundigen zich had
voorgenomen te rapporteeren o.a, over de
kwestie van het instituut van den school
arts op de bizondere scholen en dat het
gewenscht was op dit rapport te wachten,
alvorens zijn houding tegenover den
schoolarts te bepalen.
Intusschen heeft het Bestuur der Ver.
voor Geref. L. 0. te Oudeschip (Gronin
gen) besloten om terug te komen op zijn
besluit den gemeente-schoolarts om de
drie maanden in zijn school toe te laten.
Dit bestuur wil zich vooralsnog onthou
den van het toelaten van een schoolarts,
die geregeld de kinderen één voor één,
zij het ook oppervlakkig, onderzoekt, om
dat:
le. het niet voortvloeit uit haar roe
ping als Schoolvereeniging;
2e. het op ongeoorloofde wijze ingTijpt
in de souvereiniteit van tiet gezins
leven, en een geregeld onderzoek der
kinderen buiten de sfeer van het gezin,
zonder voor elk geval een bepaalde op
dracht der ouders door de leden van het
Bestuur als verantwoordelijke personen
niet toegelaten mag worden.
3e. ook de Overheid hiermee komt
op een terrein, dat niet tot haar terrein
behoort en hier geen sprake meer is
van algemeene regelen ter bescherming
van 't leven, maar van een „Staatsi-albe-
moeiing". Waartoe zulk een steeds verder
doordringende Staatszorg voert, ziet men
zeer duidelijk in Rusland. Wij meenen,
gaat het Bestuur voort, ons tegen een
„penetration pacifique" (vreedzame door
dringing) van de gedachten en instellin
gen, die daar het leven vernielen, te
moeten verzetten.
Intusschen zal het Bestuur de hond
blijven houden aan goede hygiëni
sche maatregelen en in voorkomende ge
vallen ook deskundig advies blijven in
roepen.
Heeft dit Schoolbestuur uit Groningen
aan sommige Schoolbesturen in onze om
geving niet iets te zeggen?
Vriendelijke groeten.
t.t.
METELLUS.
voor Manufacturen.
Dames- en Kinderconfectle
Tapijten Gordijnen
Bedden Ledikanten en
aanverwante artikelen Is
GOES HULST
DE UITVOERING VAN DE TARWEWET
Nadere opheldering gewenscht.
Over de uitvoering van de Tarwewet
en wat daarmee samenhangt worden
harde noten gekraakt.
Mag men de „N. R. Crt" gelooven, dan
is tusschen de meelfabrieken en de meel-
importeurs overeenstemming bereikt in
zake het verkrijgen van een monopolie
op de volgende voorwaarden:
De meelimporteurs zullen zich bepa
len tot een invoer van 5000 ton buiten-
landsche bloem per maand.
Deze bloem zal met een prijsverhoo-
ging van f 6 de 100 K.G. ter beschik
king van de industrie worden gesteld.
Uit het op deze wijze gekweekte potje ad
f 3.600.000 zullen de meelimporteurs
schadeloos worden gesteld. Zij moeten
zich verplichten hun personeel niet te
ontslaan. De meelfabrikanten garandee
ren de afname van het toegestane kwan
tum.
De bloemprijs zal met f 2.50 de 100
K.G. worden verhoogd, wat een niet on
belangrijke verhooging van den brood
prijs tot gevolg kan hebben.
Het ligt in de bedoeling- om met een
bijmenging van 20 pet. inlandsche bloem
te beginnen. De meelfabrikanten rekenen
10 cent voor ieder procent. Op deze ba
sis worden de kosten van de uitvoering
der Tarwewet:
60 000 ton geïmporteerde
bloem, verhooging f 6 per
100 K.G. f 3.600.000
540.000 ton kosten aan bij
mengingen f 2 per 100 K.G. - 10.800.000
Totaal f 14.400.000
waarvan slechts een betrekkelijk gering
gedeelte aan de boeren ten goede komt.
Het Handelsblad geeft een andere
berekening van de „improductieve admi
nistratiekosten".
Bij het (blijkbaar op goede gronden)
aangenomen maalpercentage van 20 is
van de 540.000 ton mengmeel 20 pet. of
één vijfde deel gemalen van binnenland-
sche tarwe, dus 108.000 ton, hetwelk over
eenkomt met een hoeveelheid tarwe van
140.000 ton. Daarvoor wordt dan opge
bracht een bedrag van f 14.400.000, of wel
ruim f 10.25 per 100 K.G. inlandsche
tarwe.
Wanneer men nu weet, dat de tarwe
met f 6 a f 7 per 100 K.G. gesteund zal
worden, volgt daaruit dus, dat op elke
100 K.G. inlandsche tarwe niet minder
dan f 3.25 a f 4.25 aan administratiekosten
en extra winsten voor meelfbrikanteD,
importeurs, enz. drukken!
Het publiek zal dus aanstonds f 10.25
per 100 K.G. tarwe extra opbrengen, maar
de boeren zullen slechts een steun krijgen
van f 6f 7, n.l. een gemiddelden prijs
van f 12.50."
Wij willen bij deze beschouwingen
uiet uit het oog verliezen, dat ze komen
van een zijde die niet bepaald als onbe
vooroordeeld kan worden aangemerkt.
Dit neemt niet weg, dat nadere ophelde
ring gewenscht blijft.
En dat zoo noodig de regeering zal heb
ben in te grijpen om aan dergelijke prac-
tijken een einde te maken.
Herschatting Calamiteuze Polders.
Door 'de Crisis-commissie uit de Zeeuw
se he Lan'dhc iworganisaties ia het volgen
de schrijven tot Gedeputeerde Staten ge
richt:
De crisis-commissie uit de Zeeuwsdhe
landbouworganisaties heeft de eer het na
volgende onder uwe welwillende aandacht
te brengen.
Door de geweldige prijsdaling der akker
bouwproducten is de pachtwaarde van de
landerijen aanzienlijk gedaald, betgeen
moge blijken uit de besteedde pachtsom
men van opnieuw verpachte boerderijen
en losse perceelen, uit de daling der
grondprijzen en uit de restituties die wel
willende verpachters genoodzaakt zien te
geven aan bun pachters.
De pachtwaarde van de calamiteuze
polders, waarnaar het dijkgeschot of de
polderlasten worden berekend, zijn ge
schat in de tijden van hoogconjunctuur en
kunnen zonder ook de juistheid der
schattingen in die periode te willen aan
tasten door de gewijzigde omstandig
heden niet meer als juist worden aange
merkt. De hooge lasten, welke uit de ge
schatte pachtwaarden voortvloeien kun
nen in vele gevallen, niet meer opgebracht
worden uit de opbrengst der producten.
Onze commissie meent dan ook uw col
lege ernstig in overweging te mogen ge-
dra zij verdwenen waren, riep hij zijn
jeugdigen makker en ving eveneens zijn
onderzoekingstocht aan.
„Wat ik zeggen wil, sergeant wat
is 't hier vreeslijk stil sergeant", zeide
Jan de Weerd.
„Ik mag lijden dat het stil blijft, jon
gen!" was 't antwoord.
HOOFDSTUK IV.
Het was zeven uur later; dus drie uur
in den namiddag. De hitte was langza
merhand onverdragelijk geworden, en de
soldaten, die door het turen op hst glin
sterende zand bijkans blind waren, strom
pelden als dronken lieden naar de woning
van den boschwachter terug. Al hun ijver
was vergeefsch geweest; de deserteur was
niet gevonden.
Hoewel het bladstil was, kwamen van
den horizont eenige donkere wolken met
groote snelheid opzetten. Zij breidden zich
nit, stootten elkander af en trokken el
kander aan. In de verte flikkerde nu en
dan een helle bliksemstraal of een breed
weerlicht.
Nauwelijks waren de soldaten onder
dak, of het onweder brak met ontzettende
hevigheid los. De eene bliksemflits volg
de op de andere; de donderslagen ver
drongen elkaar.
Het was Jan Cnilenburg niet ontgaan
Ik wil hier nog gaame eens accentuee-
ren de waarschuwing gisteren uit de
„Standaard" in ons blad overgenomen om
bij de komende raadsverkiezingen als één
man op te trekken.
Zulk een waarschuwing is helaas niet
overbodig.
Pat er bij de voorbereiding van de ver
kiezingen fouten_zijn gemaakt, ik neem
het gaarne aan. Dat er ook in onze gele
deren zijn die reden hebben zich ernstig
gegriefd te gevoelen, ik wil bet niet ont
kennen.
Ook en ik zou haast zeggen voorai bij
de Gemeenteraadsverkiezingen komen
vaak allerlei verkeerde factoren in het
spel. Het persoonlijk- en het groepsbe
lang komt dan meer dan gewenscht ■- !n
het geding, met 't gevolg dat het aJg-' .een
belang in de knel komt.
Er zullen dus hier en daar wel gegrun
de redenen zijn voor ontevredenheid en
ontstemming.
Maa.r we staan, nu voor den strijd.
En als goede Antirevolutionairen zijn
we geroepen op zulk een moment af te
zien van bijkomstige dingen en het oog te
richten op het groote doel waarvoor we
strijden.
Als 't Pinksterfeest is in onze harten en
als we bezield mogen worden door den
Pinkstergeest, dan zal dit ook niet al te
moeilijk vallen.
OPMERKER.
ven om Provinciale Staten voor te stellen,
het reglement op de calamiteuze polders
zoodanig te wijzigen, 'dat een tusschen-
tijdsche heris-chatting zou kunnen plaats
vinden voor alle calamiteuze polders.
Waar de tijdsomstandigheden zeer on
zeker zijn zouden wij daarbij tevens wil
len aanbevelen de schatting voor een -ge
ring aantal jaren bijv. 3 te doen gelden.
Onze commissie meent deze herscbat-
ting te moeten bepleiten, omdat -dit een
der middelen is, waarbij -de provincie Zee
land als zoodanig iets ter verlichting van
den crisis zou kunnen doen. Voorts -zal
naar onze meening een dergelijke her-
schatting, welke een erkenning inhoudt,
dat een belangrijke daling -der pachtwaar
de is ingetreden, indirect -de houding kun
nen beïnvloeden van verpachters, die tot
nog toe niet tot pachtverlaging wensc'hen
over te gaan.
Een maatregel van uw college zal dan
ook indirect ten bate komen van een deel
van de landbouwers in Zeeland, welke niet
-direct bij de calamiteuze polders betrok
ken zijn.
Interprovinciale verbinding Noord-
Era bast "Zssland.
De weg door den Caterspolder, welke
de eenige verbinding vormt tusschen
Noord-Brabant en Zuid-Beveland en Wal
cheren verkeert sedert jaren in een slech
ten toestand, omdat de oude keibestra
ting veel te smal is voor het over den
weg gaande verkeer en de bermen bij
regenweer zoo zacht zijn dat de voer
tuigen er in wegzakken, terwijl zich in
dezen weg bovendien eenige gevaarlijke
bochten bevinden.
Weliswaar zijn eenige voorloopige ver
beteringen aangebracht doch deze kun
nen geenszins als voldoende worden be
schouwd weshalve verbetering van dezen
onmisbaren schakel voor 't belangrijke
verkeer tusschen Noord-Brabant en Zee
land in hooge mate urgent moet worden
geacht.
Deze urgentie is al geruimen tijd ge
leden gebleken, aangezien op de wegen-
fondsbegrooting voor het jaar 1928 reeds
gelden werden toegestaan (f95.000) voor
den aanleg van een nieuw wegvak door
dat men hem zocht en meer dan eens
waren de soldaten in zijn nabijheid ge
weest doch zijn schuilplaats was zoo goed
verborgen, dat de knapste koddebeier
moeite gehad zou hebben om hem te ont
dekken.
Hij ademde heel wat ruimer, toen hij
tusschen de boomstammen door de ge
stalten zijner wegtrekkende vervolgers
bemerkte. Daar het in het kleine hol be
nauwd heet was, zette hij de deur open
en ging op den drempel zitten om wat
frissche lucht in te ademen.
Het onweder werd al heviger, en nog
steeds bleef het droog. Een zware hagel
bui noodzaakte den deserteur naar binnen
te gaan en de deur half te sluiten.
Een oogenhlik later flitste een buiten
gewoon helle bliksemstraal, dadelijk door
een knetterenden donderslag gevolgd.
De wind begon uit bet Westen op te
steken en voer huilend door de toppen
der dwergbeuken. Tegelijkertijd drong een
verstikkende walm bet buisje binnen. Jan
sprong op, wierp het deurtje open, en
riep onwillekeurig: „Brand!" Ja, brand
was er, en vrij gevaarlijk ook! Het dorre
en verdroogde hout, door den bliksem
getroffen, vatte vuur als stroo, en Cuilen-
burg begreep dat hij terstond vluchten
moest, wilde hij niet levend verbranden.
(Wordt vervolgd.)
op de tafel. Pancras, die aan de andere
zijde zat, zag hem een oogenblikje aan,
en een eigenaardige glimlach speelde om
zijne behaarde lippen; doch toen hij een
paar onbescheiden tranen, welke zich niet
wilden laten wegdrijven, te voorschijn
zag komen en op de tafel vallen, stond hij
op, klopte den mismoedigen sergeant op
den schouder, en zeide zachtjes: „Kom
Jonker, wees niet ongerust; hij is al lang
naar Engeland, daar ben ik zeker van. Ga
gerust het bosch doorzoeken; ge vindt er
toch niets dan een haas of een konijn."
„Ge hebt gelijk, Pancras, ik ben kin
derachtig", zeide Johan, en stond op.
„Geef me een glas water, als 'tu blieft;
dat zal me opfrisschen."
De boschwachter gaf hem een ver
trouwelijk knipoogje, ging naar het
achterhuis en kwam weldra terug met
een nap schuimende melk.
„Hier hebt ge wat beters dan water,
Jonker, drink dat nu eens uit op uwe ge
zondheid en", voegde hij er met een be-
teekenisvollen blik bij, „op uw slecht
succes 1"
Jonker gehoorzaamde en zeide vervol
gens: „Ziezoo, nu zal het wel weer gaan.
Bonjour Pancras, over een uur of vier
ben ik weer bij u."
Hij drukte den boschwachter de hand,
trad naar buiten en riep de soldaten bij
elkander. Den aanbrenger liet hij onder
bewaking van twee zijner mannen achter,
en nu ging het troepje op weg om den
deserteur in het bosch op te zoeken.
Hoewel het pas acht nur was, begon de
warmte toch reeds hinderlijk te worden.
Geen vriendelijk wolkje temperde de bran
dende stralen der zon; geen windje koelde
den verhitten dampkring af, welke als
gas trilde, en alle voorwerpen in een be
weging bracht die uiterst moeilijk was
voor de oogen.
Geen vogel deed zich hooren; de konij
nen, die anders bij troepjes uit het helm
gras te voorschijn sprongen, waren alle
in de holen gevlucht. Zelfs geen hagedis
vertoonde zijn glanzig schubbenkleed.
Alleen de voetstappen der soldaten op
het verdorde gras, dat als stroo onder
de schoenen kraakte, en tusschenbeide
een commando of een korte opmerking,
verbraken de stilte. Op een open plek in
het bosch gekomen, hield van Hoornebeke
stil en verdeelde zijn minderen in troep
jes van drie man, welke hij naar alle
windstreken uitzond met bevel, om twaalf
uur daar weder tegenwoordig te zijn.
Een geweerschot zou het teeken wezen,
dat de deserteur gevonden was. Hij zelf
nam op zich om met Jan de Weerd den
omtrek te onderzoeken.
Men den innigen wensch, dat hij niet
door een geweerschot opgeschrikt mocht
worden, oogde Johan de soldaten na. Zoo
