DE ZEEDW
Het Geweten van RogerTrehern.
TWEEDE BLAD.
Wat er deze week voorviel
HET ADRES
A. WIL KING
—TUBERCULOSE—
Gemengd Nieuws.
FEUILLETON.
Brieven uit Middelburg,
XLV.
Amice,
In de (vrijzinnige) „Nieuwe Rotterd,
Den volgenden dag ontmoette hij Eli
nor,
T. B. C.-Pattênten, bespoedigt Uwe
genezing door een kuur met granuiine.
Leest wat Dr. J. H. VAN GRAF-
HORST, arts schrijft in zijn brochure
„Wenken en raadgevingen bi) de be
handeling van Tuberculose en Scro-
fulose" over de gunstige resultaten,
daarmee verkregen bij tuberculose en
klierziekte. Deze brochure, die o. a.
talrijke attesten bevat van geneesheeren
en gewezen patiënten, wordt U, op
aanvrage, in gesloten enveloppe, gratis
toegezonden door de Pharm. Ond.
Dr. J. H. VAN GRAFHORST. Schevenin-
gen, Alkmaarsche straat, D 9.
Gemeenteraad van Goes
Parkeeren van metorrlüufgen.
Dhr V e r m i r e vestigt de aandacht
op den onhoudbaren toestand op het
Stationsplein. De auto's moeten daar
telkens weer opschuiven, als er later
andere bijkomen.
„En toch is het zoo", antwoordde He
len, „en dat is één van de dingen, die me
het meeste reden tot dankbaarheid geeft
dat het verlangen naar groene velden,
den blauwen hemel, dingen, die voor ons
zooveel beteekenen, niet woont in ieders
hart, dat het toch al zoo bitter lot van
de armen in de groote eteden reriwaart.
En toen zachter sprekend, zei ze tot
Roger, daar er geen bedienden meer in
de kamer aanwezig waren:
(Wordt vervolgd.)
VAN
ZATERDAG 28 FEBR. 1931. No. 127.
De Minister van Binnenlandsche Za-
ken en Landbouw heeft deze week mee
gedeeld, dat het wetsontweip tot steun
aan den verbouw van suikerbieten zijn
Department heeft verlaten en dat het
zijn bedoeling is, voor zoover het aan
hem ligt, te trachten, dat deze zaak vóór
1 Maart haar beslag krijgt.
Intusschen zijn onze landbouwers na
tuurlijk nieuwsgierig naar den inhoud
van het wetsontwerp. Zooveel is wel ze
ker, dat de regeeringssteun slechts be
trekking zal hebben op een zeker percen
tage van de in vorige jaren bebouwde
oppervlakte .Dit komt dus neer op een
beperking van de suikerbietenteelt, wat
weer tengevolge zal hebben een vermeer
dering der werkloosheid.
Ook is er reeds een enkele land
bouworganisatie, die het heeft uitge
sproken, dat de bietenteelt op een basis
van f 12 niet rendabel is en beter nage
laten kan worden.
Voorloopig is de Tweede Kamer nog
niet aan het bietenwetje toe. Ze zit nog
midden in de behandeling der Indische
begrooting. Daarbij wordt natuurlij"! ook
het beleid der regeering in Indië bespro
ken en het is geen wonder, dat vooral de
laatste week gesproken wordt over de
benoeming van den nieuwen gouver
neur-generaal. Bij- de reeds genoemde
namen van Colijn, Beelaerts van Blok
land en Van Karnebeek is nu nog ge
komen die van Minister de Graaff.
Het is nog maar kort geleden, dat de
Tweede Kamer het wetsontwerp tot
steun aan de aardappelmeelindustrie
aannam. En wat zien we nu gebeuren?
Dat een schip met Russisch aardappel
meel in een Nederlandsche haven aan
komt. En dat, waar de Nederlandsche
aardappelmeelfabrieken nog tjokvol zit
ten!
Wat onze provincie betreft, herinne
ren wij nog aan het deze week gevierde
vijf en twintigjarig jubileum van de
stichting Kinderzorg te Middelburg, die
in deze kwart eeuw een rijk gezegenden
arbeid mocht verrichten.
Als we de belangrijkste buitenlandse!)e
gebeurtenissen de revue laten passeeren,
denken we wel het eerst aan de plannen,
die de Duitsche Minister Schiele koestert
ten aanzien van den steun aan den Duit-
schen landbouw en veeteelt en de daar
mee gepaard gaande verhooging van in
voerrechten op de buitenlandsche (ook
Nederlandsche) producten. Zijn plannen
kunnen voor Nederland funest zijn, waar
om het te hopen is, dat de Duitsche Rijks
dag die er over aan het beraadslagen
is dezen Minister weet te remmen.
Voor het geval dit niet mocht gelukken,
is men in sommige Nederlandsche krin
gen weer voornemens met het boycot
wapen te dreigen en dit zoo noodig te
hanteeren.
Dd communisten in de verschillende
landen hadden tegen Woensdag op bevel
van Moscou een strijddag op touw ge
zet, met de bedoeling alsdan te protes
teeren tegen de werkloosheid. Gelukkig
is dit pogen vrijwel mislukt zeer ten
ongenoegen van de Sovjet-heeren be
halve in enkele steden van Duitschland,
waar eenige slachtoffers vielen.
Deze week werden weer besprekingen
gehouden, eerst tusschen Engeland en
Frankrijk, later tusschen Engeland en
Italië over beperking van de vlootbe-
wapening.
Of deze besprekingen te Rome succes
zullen hebben en wat het resultaat er van
zal zijn, is nog de groote vraag. De Brit-
sche en Fransche regeeringen verklaren
op hiertoe gedane verzoeken, nog geen
inlichtingen omtrent de tusschen haar ge
voerde onderhandelingen te kunnen ge
ven.
door EVELYN EVERETT—GREEN.
(Vrij naar het Engelsch.)
55.) o
„Ik heb een gevoel, of ik een bedrie
ger ben. Ik kwam hier om Manners te
verplegen en ze willen me nauwelijks in
zijn kamer toelaten. De pleegzuster ver
klaart dat ik den heelen dag buiten moet
zijn en ze bewaakt hem als een draak me;
zeven koppen. Ik ga alleen naar hem toe
als ze andere diensten te vervullen heeft.
Soms mag ik naast hem zitten; maar van
eenig werkelijk nut
„O, dat komt. later wel. Op 't oogenblik
heeft hij alleen maar volkomen rust noo
dig en de zuster heeft bijna niets anders
te doen, zegt Helen. Maar eiken dag kun
nen er zieken hier heen gestuurd worden.
Ze hebben hier nooit zoo heel lang rust.
Dan is de zuster naturlijk ergens anders,
noodig en dan moet jij bij je vriend haar
plaats innemen. Bovendien, als mijnheer
Manners aan de beterende hand is, dan
zal je van onschatbare waarde zijn. Denk
eens aan, hoe hij zich zou voelen, als hij
hier heel alleen was, Maar als je hem
Crt." van 13 Februari 1.1. schrijft een
voorstander van het openbaar onderwijs
„een ernstig woord aan onderwijzers en
leeeraren der openbare scholen". Het luidt
als volgt:
„Als voorstander van het openbaar
„onderwijs heb ik mij in het belang van
„den leerling gedwongen gezien dezen
„van een openbare school op een bizon-
„dere te plaatsen. Ik sta hierin niet al-
„leen, want velen mijner kennissen de-
„den dit al voor mij. Wat zijn nu de oor
zaken er van? Het bleek mij:
,dat daar de betrekking tusschen
„leeraar en ouders beter, de omgang tus-
„schen leeraar en leerling prettiger, méér
„liefde bij het onderwijzend personeel
„voor hun werk was, waardoor vooral
„wat moeilijkere leerlingen betreft, be-
„tere resultaten verkregen werden. Zie-
,daar, mijns inziens, de oorzaak waarom
„het openbaar onderwijs zooveel veld
„verliest, tegenover het bizonder onder-
„wijs."
Wij achtten deze stem uit het kamp
der openbare school belangrijk genoeg
om ze hier eens te laten hooren.
Er wordt van de overzijde wel eens be
weerd, dat economische en kerkelijke
dwang dikwijls de ouders heeft ge
noodzaakt hun kinderen naar de bizon
der school te zenden en dat de leuze:
de school aan de ouders, meestal moet
luiden: de school aan de kerk.
Wanneer dit juist ware, dan zou bo
venstaande inzender zijn kind niet naar
de bizondere school hebben gezonden.
Hij had daarvoor nadere redenen, die
voor de bizondere school zeer vleiend,
voor de openbare daarentegen en hare
onderwijzers verre van aangenaam zijn.
Het moet wel waar zijn, wat hij zegt.
Immers vele openbare onderwijzers zijn
veel te veel vervuld met hun socialisme,
hun vakorganisatie, hun zucht tot oppo
sitie tegen Overheid, tegen Schooltoezicht
en tegen hun hoofd, dan dat zij op lief
derijke, vriendelijke wijze met hun leer
lingen zouden kunnen omgaan en kla
gende ouders op begrijpende en tege
moetkomende wijze zouden kunnen ont
moeten. Sommige openbare onderwijzers
hebben geen principiëele bezwaren tegen
dwang. Een hunner, de heer den Ouden
uit Rotterdam, zeide op het congres der
Bondsonderwijzers: „Men moet voor gees
telijken dwang niet zoo bang zijn, als
er maar een economische ondergrond
voor is.
Ook de heer Posthumus, hoofdbestuurs
lid, betuigde dat hij „nog nooit zoo'n
voorstander is geweest van dwang als
thans". Zoodra er een meerderheid in
den staat is voor de staatsschool, ver
kregen op rechtmatig organisatorische
wijze, is het geen dwang meer, de min
derheid te dwingen, aldus orakelde deze
heer. De gelijkstelling noemde hij „prin-
cipiëel mis, tactisch fataal".
Men ziet dus, hoe een zeer groot en
zeer invloedrijk deel der openbare onder
wijzers over de verkregen gelijkstelling
denkt. Dezelfde menschen, die klagen
over „economische- en kerkelijke dwang"
willen, zoodra ze er de kans toe zien, de
verplichte neutrale staatsschool invoe
ren! Geen vrijheid van onderwijs.
Natuurlijk volgt daarop: Geen vrijheid
van opvoeding. Nu mogen de ouders, met
hoog verlof der roode heeren „buiten de
school doen wat ze willen".
Maar dat is ook slechts tijdelijk, een
inconsequentie, die geen stand houdt.
Op de verplichte neutrale staatsschool
volgt de staatsopvoeding onder toezicht
van staatsambtenaren.
voor Manufacturen.
Dames- en Kinderconfectie
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen is
GOES HULST
vertelt, dat alles in orde is en dat juf
frouw Rivers een vriendin van je familie
is, dan zal hij wel voldaan zijn. Je kunt
beuscb nog niet gemist worden."
„Ik vindt het wel een beetje gezocht,"
glimlachte Roger. „Juffrouw Rivers kent
me nauwelijks. De Danes hebben ons haar
nolens volens opgedrongen."
„O, maar je weet nog niet, wie Helen
is. Ze is nooit gelukkiger, dan wanneer
ze iemand goed kan doen en verzorgen.
En het zijn niet alleen de behoeftigen, die
zorg noodig hebben, heusch niet. Boven
dien vind ik, dat zij, die hun eigen leven
wijden aan de lotsverbetering van hun
medemensch men mag dan niet sla
gen toch heusch wel recht hebben op
een beetje steun en sympathie. En als ze
door hun strev enin moeite komen, dan
toch wel zeer zeker, vind je niet, Ro
gerlief?"
Roger mocht het hier niet mee eens
zijn, hij onderwierp zich, maar al te gaar
ne aan de tijdelijke rust. Voor het oogen
blik vroeg hij niet naar de toekomst, wil
de hij er zelfs niet aan denken, maar hij
aanvaardde het goede, dat hem geboden
werd met een dankbaar hart, te meer,
waar hij nu zoo onverwacht van het ge
zeischap van zijn zuster genieten kon.
Dan verdwijnt ook de vrijheid van
godsdienst
De eerste stap op den weg naar Rus
land leidt tot een geheel afloopen van
den weg, waarvan 't einde algeheele ver
nietiging van ouderrecht en gewetens
vrijheid is.
Thans iets anders. Het Tarwewetje is
door de Eerste Kamer met 23 tegen 20
stemmen aangenomen, zoo goed als rechts
tegen links. Van rechts waren eenige le
den afwezig en de heeren Amtz (R.-K.)
en Pollema (Chr.-Hist.) voegden zich bij
links, anders ware de meerderheid na
tuurlijk grooter uitgevallen. Genoemde
heer Pollema had het nog over de beken
de te Goes gehouden vergadering van
landbouwers, waar de A.-R. heer Diele-
man presideerde. Uit de woorden daar
gesproken leidde de heer Pollema een
tegenstelling af met de anti-revolutio
naire beginselen. Zeer terecht interrum
peerde ons A.-R. Kamerlid Mr De Veer
nog, dat die vergadering te Goes niets
met de A.-R. partij te maken had, doch
de heer Pollema ging daar niet op in
en bleef zijn oppositie volhouden. Boeren,
zoo zeide hij, mochten geen eischen stel
len. Dit was voor hem een daad, die niet
goed te praten was. Al moge wellicht
te Goes een enkele uitdrukking zijn ge
bruikt, die wat kras was, toch zou een
wat milder oordeel hier op zijn plaats
zijn, gelet op de uiterlijke omstandig
heden der betrokkenen. Niet gaarne, zegt
de A.-R. „Rotterdammer", zouden wij de
menschen straffen met hen in hun el
lende te laten omkomen. De schaamte
voor wat Mr Pollema over de Goesche
vergadering in verband met de Anti-rev.
beginselen zeide, bleef bij hem vooralsnog
uit.
Gelukkig liet de geheele Chr.-Hist. Eer
ste Kamerfractie den heer Pollema alleen
staan en stemde voor het regeerings-
voorstel. Dit moge hem tot nadenken
brengen.
Er is Woensdag weer een vergadering
gehouden van den Middelburgschen Raad
en weer is van S. D. zijde te Mid
delburg het eerste nummer van den twee
den jaargang van hun propaganda-blaad
je „De Volksstrijd" verschenen. Verge
lijkt men den inhoud van dit vliegend
geschrift met b.v. dien van „Het Volk",
waarover we onlangs schreven, dan is
het onderscheid wel bizonder groot. Was
het hoofdartikel van „Het Volk" brui
send en klaterend, bestemd om „De Tri
bune" van de afdeeling Holland van
Sovjet-Rusland op zij te streven, het Mid
delburgse!) propagandablad is zoo zoet,
zoo liefelijk, zoo ministerieel mogelijk.
Men kan goed merken, dat het de sociaal
democraat Onderdijk is, die in de ver
gadering van Burgem. en Wethouders
met de behandeling van de werkloosheids-
zorg belast is en dat z ij n denkbeelden
in de behandelde voorstellen naar voren
komen. Daarom wordt van S.D.-zijde ge
zegd: „Wij hebben waardeering voor dat
gene wat het gemeentebestuur ter be
strijd) ng der werkloosheid doet". Alleen
wordt er Pij gevoegd: „maar niettemin zal
de moderne arbeidersbeweging paraat
blijven en toezien, dat binnen onze veste
door de arbeidersklasse geen honger zal
worden geleden".
Men ziet het: Als met den steun der
Overheid de werkloozen min of meer te
vreden zijn, dan zijn het de 5 roode raads
leden, wien daarvan de eere toekomt. De
overige 12 raadsleden zijn slechts hun
toevoegsel of aanhangsel. Dat krijgen
we in Juni bij de a.s. Raadsverkiezing
weer te hooren.
Met vriendelijken groet,
t.t.
METELLUS.
Hij was uitgenoodigd om met de dames
te dineeren. Op den afgesproken tijd
kwam hij aan Helens huis, wat verbaasd,
dat zijn hart zoo heftig klopte, toen men
hem in de zitkamer liet. Hij vroeg zich
af, of hij in Elinors oogen even veel ver
anderd zou zijn als in zijn eigen. Toen
hij voor de eerste maal sinds vele maan
den zich weer in avondtoilet stak, had hij
bemerkt, dat het pak hem wel wat ruim
zat; maar hij was er aangewend geraakt,
dat zijn oogen diep in zijn hoofd lagen
en dat zijn gezicht was ingevallen en uit
geteerd leek. De dagen, die hij in de bui
tenlucht had doorgebracht hadden hem
licht gebruind, zoodat hij-, ofschoon nog
verre van florissant, toch niet meer de
indruk maakte van iemand, wiens plaats
eigenlijk het ziekbed is.
Zijn oogen gingen onmiddellijk in de
richting van het venster, waarvoor Elinor
in licht gebogen houding stond. Terwijl
hij half mechanisch Helen en Philippa
(die bijna den geheelen dag met hem
samen was geweest), de hand drukte,
rustte zijn blik op het slanke, witte fi
guurtje en daarheen richtte hij zijn schre
den, toen hij de anderen begroet had.
Ze hief do oogen op toen ze hem de
hand reikte en sloeg ze toen weer neer.
Hij voelde hoe koud haar hand was en
hoe die trilde bij zijn druk. De woorden,
(Slot.)
De voorzitter merkt op, dat we
op het Stationsplein weinig hebben te
zeggen.
Wat de parkeerkwestie betreft, die ie
actueel geworden door de massa's pro
cessen-verbaal, die zijn opgemaakt. Toen
is een stukje in „De Auto" gevolgd. Ook
een opmerking in de te Middelburg ge
houden verkeersconferentie, die echter
onjuist bleek te zijn. Het autoverkeer is
te Goes sterk uitgebreid, wat blijkt uit de
cijfers van de politie.
Nu zetten de menschen hun auto's
overal maar neer. Natuurlijk moet ieder
geval met het noodige overleg hekeken
worden.
B. en W. hebben nog gedacht aan een
parkeerterrein op den hoek Westsingel-
Wijngaardstraat en daarvoor een stuk
vest te dempen. Dit zou echter f 6400
kosten. Dat vinden B. en W. te kost
baar.
Ook de commissie voor Strafverorde
ningen heeft er over vergaderd. In Den
Haag en Amsterdam mag men op plei
nen enz. zijn auto alleen neerzetten te
gen betaling. Daarom dachten B. enW.
ook hier eerst aan betaling.
Later besloten B. en W. de markt vrij
te laten voor parkeerterrein en op de
dagen, dat de markt bezet is de Ruyter-
laan en een gedeelte van de Middel-
burgsche straat. In straten, waar B. en
W. dit wenschelijk achten, kan dan een
bord worden aangebracht: „Niet parkee
ren".
Dhr Simons juicht de poging van
B. en W. toe. Spr. vraagt, of de anders
straten dan door B. en W. aangewezen
voor parkeerterrein verboden zijn.
De voorzitter antwoordt beves
tigend.
Dhr Eckhardt vindt het toch on
billijk, dat de autobus-ond8ra8mers
moeten betalen en de particuliere auto's
vrijgesteld zijn van betaling.
De voorzitter had die opmerking
verwacht. De autobussen hebben echter
een vast plekje, dat keurig in orde ge
maakt is.
Dhr Eckhardt vindt het beter, dat
ook voor particuliere auto's moet wor
den betaald en dat er dan toezicht wordt
gehouden.
Dhr Simons vindt het toch bezwaar
lijk, dat men z'n auto in de Ruyterlaan
moet neerzetten, als men b.v. in de stad
moet gaan winkelen.
De voorzitter wijst op de kleine
afstanden in Goes. In Den Haag is het
nog heel wat anders. Spr. hoopt, dat de
politie de nieuwe verordening met tact
zal toepassen. Laten we het eens probee-
ren. Dan is de reputatie van Goes weer
gered.
Het voorstel wordt z. h. et. aangeno
men.
Rondvraag.
Dhr Vermaire vraagt hoe het staat
met een voorstel der gascommissie, dat om
advies is gezonden naar de salaris-com
missie. Hooren we daar nog wat van?
De voorzitter merkt op, dat de
geheele salariskwestie spoediger zou zijn
opgelost, indien de salaris-commissie be
reid zou zijn geweest te confereeren met
een deputatie van de vakbonden en van
het georganiseerd overleg. Er is heel wat
werk aan geweest. Spr. zegt zooveel mo
gelijk spoed toe.
Dhr Eckhardt wijst op de moei
lijkheid des Dinsdags voor het publiek op
het Kerkplein. Spr. zou daar verkeer ver
keer in één richting willen.
De voorzitter zegt, dat het daar
inderdaad levensgevaarlijk ia Er wordt
zooveel mogelijk toezicht gehouden. Spr.
zegt echter nog gaarne overweging toe.
Dhr Simons zegt, dat de salariscom
missie haar taak heeft volbracht door het
opmaken van een rapport. Overleg met
vakbonden is niet haar taak, maar die
van B. en W. Er is bij de salariscommis
sie geen onwil aanwezig.
De voorzitter zou het toch beter
gevonden hebben, indien er samenspre-
king bad plaats gevonden tusschen geor-
die hij had willen spreken, stierven hem
op den tong. Hij had het eigenaardig
gevoel, als verkeerde hij in een droom,
en als was deze ontmoeting slechts een
voortbrengsel van zijn eigen phantasie.
Ze gingen naar de eetkamer. Roger ge
leidde zijn gastvrouw, daar Philippa haar
arm door die van Elinor had gestoken,
toen het diner werd aangekondigd. Helen
sprak over haar huisjes en bezoekers. Ze
vertelde Roger hoeveel bewoners de Da-
nes haar jaar op jaar stuurden. En met
een van die glimlachjes, die haar heele
gelaat deden opvroolijken, voegde ze er
aan toe:
„Ze zijn blij, dat ze mogen komen, maar
velen van hen zijn even blij, als ze weer
weg kunnen gaan en daar ben ik vaak
dankbaar om!"
„Blij weer weg te gaan", herhaalde
Philippa verbaasd, „van deze heerlijke
plaats terug naar die verschrikkelijke
hokken in de stad het schijnt onmoge
lijk!"
g&niaeerd overleg «a
Dan was d© saak allang opgelost. Nu
krijgen we misschien twee yapporvsn, die
tegenover elkaar staan. Spr. heeft ge
merkt, dat het georganiseerd overleg
over veel gegevens beschikt. Met genoe
gen heeft Spr. er mee samengewerkt.
Dhr Gïucq merkt op, dat er in de
bouwplannen van i»24, achter de meel
fabriek, sen terrein is aangewezen als
sportterrein, tevens speelterrein voor
kinderen. Er is daaraan groote behoefte.
De grond is nu goedkoopei dan eenigen
tijd geleden. Een sportterrein kan ook in
komsten brengen voor de gemeente.
De voorzitter erkert de waarde
van een sport- en speelterrein. Maar de
kwestie is niet zoo gemakkelijk. Spr. zegt
echter overweging toe.
Dhr Buis vraagt, waarom de gemeen
te het transformatorhuisje bij de Klap-
bank onderhands, en niet in W open
baar heeft aanbesteed.
De voorzitter: er is prijsopgaaf
gevraagd. De zaak moet nog in den Raad
komen.
Dhr Buis: andere menschen willen
misschien ook priis
De voorzitter: de directeur van
Gemeentewerken wilde enkele cijfers te
genover de P. Z. E. M. hebben.
Dhr Hollestelle vraagt naar de
brandspuitplannen.
De voorzitter: een nieuw rapport
op een nieuwe aanvraag bij de Nederl.
Brandweervereeniging is gevraagd. Het
zal hopelijk spoedig in den Raad komen.
B. en W. moeten nog eenige cijfers op
vragen en confereeren met de Brandweer-
directie.
Hierna sluiting der openbare verga
dering, waarna geheime zitting volgt.
Handel in gestolea fiet
sen. Zondag is ingebroken in eas leder-
pakhuis aan hei Spui in Dan Haag.
Eenige lederfoumituren an em schrijf
machine warden er gestolen.
In den loop van den middag werd de
diefstal ontdekt en den volgenden nacht
was de politie dn staat een verdachte, H.
S. genaamd en kok van beroep, te arres
teeren. Maandag werd nog oen tweede
persoon aangehouden, de 31-je ige de K.
Uit een onderzoek is gebleken, dat de
politie met deze arrestaties een buiten
gewoon goede vangst had gedaan, want al
spoedig kwam aan het licht, dat S. een
beruchte rijwieldief is. Hij bekende ook,
zich te Rotterdam de laatste drie jaar
schuldig gemaakt te hebben aan diefstal
van e8n groot aantal fietsen.
Het bleek verder, dat de tweede arres
tant, de K., eveneens van deze diefstallen
op de hoogte was, en deze kon aan de
politie meedeelen, waar de gestolen fiet
sen waren geborgen.
Een rechercheur is toen dadelijk naar
Rotterdam gegaan en in samenwerking
met de Rotterdamsohe recherche, volgde
hij de aanwijzing van De K. op en kwam
terecht bij den tuinder V.
Hoewel deze man beweerde van niets
te weten, hebben de beide rechercheurs
toch maar zijn huis grondig doorzocht.
En toen kwam aan het licht, dat er in de
woning een aantal fietsen verborgen was.
In totaal haalden de rechercheurs elf zoo
goed als nieuwe fietsen voor den dag,
welke alle van diefstal afkomstig waren.
De fietsen waren op de meest vreemde
plaatsen verborgen; zoo werden drie
nieuwe karretjes aangetroffen onder de
dekens van een afgehaald bed.
De tuinder is meegenomen door de po
litie. Uit het voortgezette onderzoek
bleek, dat er in zijn huis ongeveer zestig
gestolen fietsen aangebracht en verhan
deld zijn. Y. had van zijn woning een
centrum weten te maken, waar de fietsen
dieven uit Rotterdam en omstreken graag
hun waar te koop kwamen aanbieden. En
V. kocht alle fietsen, die hem te koop
werden aangeboden; ook die van S. had
hij gekocht. Volgens zijn zeggen, zouden
er op deze wijze 26 fietsen verhandeld
zijn, maar de politie is van meening, dat
dit getal aanmerkelijk grooter zal blijken
te zijn. Verscheidene jaren had deze han
del in gestolen fietsen reeds geduurd.
Zij, die in een stad geboren en getogen
zijn, houden van het drukke leven, zij
kunnen de nabijheid van hun buren niet
missen, die hun de gewaarwording geeft,
dat zij leven als bijen in hun korf. De
eenzaamheid drukt hen. De verandering
en de rust bevredigt hen voor een poosje,
maar in negentien van de twintig geval
len komt er na een poosje een gevoel van
het moe zijn, als het tenminste kinderen,
vrouwen of meisjes zijn, die altijd in de
stad gewoond hebben. De meisjes komen
er het eerlijkst voor uit."
„Het is hier te stil voor meisjes als wij
zijn, zeggen ze, er is hier geen leven ge
noeg om ons heen, niets te zien, niets te
doen! Een van haar zeide dezen zomer
openhartig tegen me: „Het heeft mij een
beetje veel van den hemel weg. Ik verlies
voorloopig nog het lawaai en de drukte
van de stad. Het is prachtig om te zien,
maar ik zou het hier niet lang uithouden!
Ik zou me dood vervelenl" En in de win
termaanden heb ik hier werkelijk maar
weinig bezoekers, behalve kinderen,
want stadsmenschen prefereeren eigen
huis of een hospitaal boven dit rustig le
ven op 'tland."
