D£ ZEEUW Het Geweten van Rogerlrehem. TWEEDE BLAD. HET ADRES A. WIL KING Wat er deze week voorviel FEU ILLETON Brieven uit Middelburg. - KLIERZIEKTE Uit de Provincie. Berlijnsche Brieven Zoekllchtjes G. VAN WILLEGEN ZOON Hangklokken, Pendules, Prijzen vanaf f 14.— en hooger VAN ZATERDAG 24 JAN. 1931. No. 100. "Waar noch Eerste, noch Tweede Ka mer in openbare zitting bijeenkwamen, beperkt zich het nieuws uit den politie- ken hoek tot de publiceering van het rap port der Staatscommissie-Rutgers inzake de herziening der L. O.-wet welk rap port wel weer geruimen tijd stof voor aller lei beschouwingen in de onderwijsbladen zal geven en die van het Voorloopig Verslag der Eerste Kamer over het voor onze landbouwers zoo belangrijke tarwe- wetje. Uit verschillende plaatsen kwamen be richten omtrent werkloozenrelletjes. Het valt altijd te betreuren, dat oproerige ele menten profiteeren van den nood, waarin de werkloozen verkeeren en dezen aan zetten tot afkeurenswaardige daden. Komt het zoover, dan hebben de „leiders" de plaat meestal gepoetst. Zoo stuurt men van communistische zijde in onze dagen steeds meer aan op verstoring van de bestaande orde. Rus land, dat eerst door zijn dumpingspoli- tiek de graanmarkt heeft ontwricht, schijnt nu voornemens te zijn suiker te exporteeren tegen prijzen, zóó laag, dat daartegen niet te concurreeren valt. Zóó wil het de crisis vergrooten. Welk een beeld van verwarring biedt onze tijd! In Frankrijk heeft men zijn Kabinet, dat nog slechts kort aan het bewind was, weer aan den kant gezet. De vlootonderhandelingen tusschen Frankrijk en Italië zijn afgebroken Het onmiddellijk gevolg daarvan is, dat de wedstrijd in maritieme bewapening tus schen de groote zee-mogendheden direct wordt voortgezet. België heeft een defensieplan klaar, zich aansluitend aan Frankrijk en gericht tegen Duitschland (feitelijk ook tegen Ne derland), dat reusachtige sommen zal vragen. En dat alles in crisis-tijd! Verdwaasde wereldl Een tweetal lichtpunten (of wil men: lichtpunt j e s) zijn er gelukkig ook. De Britsch-Indische oftewel ronde-tafel- -conferentie, te Londen is geëindigd. Wat daar is bereikt, zal niet zonder revolutie ongedaan gemaakt kunnen wor den. Maar ook hier is de vreugde niet on vermengd. De rede, waarmede de Engelsche pre mier Mac Donald de Indische conferentie gesloten heeft, is van een ontstellende matheid. Zeker is wel, dat Mac Donald op één punt absoluut gefaald heeft: hij heeft de godsdienstige partijen slechts heel weinig nader tot elkaar kunnen bren gen. Dit is het donkere punt dezer confe rentie. De redelegeerden zijn naar hun land terug gekeerd, naar hun land, dat bijna dominion geworden is. Welke ontvangst wacht hun daar? Het antwoord op deze vraag kan voor de toekomst van het Britsche wereldrijk beslissend zijn. En intusscben gist en kookt het in Britsch-Indië. Ook te Genève is een conferentie uit eengegaan, de z.g.n. Europeesche confe- voor Manufacturen. Dames- en Kinderconfectie Tapijten - Gordijnen Bedden - Ledikanten en aanverwante artikelen is GOES HULST door EVELYN EVERETT—GREEN. (Vrij naar het Engelsch.) 29) o „Je zult wel bemerken," zei hij met een glimlach, „dat er niets nieuws is onder de zon. De menschen halen steeds oude denkbeelden op en kleeden ze in nieuwen vorm. Maar als je ze van alle moderne versieringen en verfraaiingen ontdoet, kom je tot de ontdekking, dat de grond gedachte dezelfde is, die het menschdom een paar honderd of duizend jaar geleden ook voor een raadsel plaatste. Het doet me vaak aan mijn kinderjaren terug denken, als ik de menschen zoo hoor redeneeren en twisten over hun stok paardjes, alsof ze een verbazingwekkende origineele vondst hadden gedaan. Ik had een zuster, die, naar men beweerde, ijdel was en ze hield ook van mooie kleeren zooals ze trouwens nog doet. En om haar dan eens een lesje te geven, zei onze gou vernante dan vaak: „O, o, wat zijn we weer mooi en dan nog wel in tweede handsche kleeren, want je draagt immers toch maar het pakje van zoo'n arm rentie, waar Dr Colijn zulk een scherpe rede heeft uitgesproken, een rede, die fei telijk één veroordeeling was van de eco nomische politiek der Europeesche mo gendheden. Aan het slot van deze conferentie zijn eenig-mooie resoluties aangenomen en schoone woorden gezegd. De toekomst zal echter moeten leeren, of er ook eenige ver betering in den tegenwoordigen, onhoud- baren toestand komt. XL. Amice, Op 15 dezer kwam de Raad dezer ge meente bijeen. De burgemeester dankte de raadsleden voor „de prettige wijze, waarop hij steeds met den Raad samen werkt". Het oudste raadslid, dhr Hon- dius, wees ook, wat ook veranderde, op den „goeden geest die steeds in onze ver gadering heerschte," doch sprak toch ook van de dankbaarheid, waarmede de meerderheid van den Raad zich de feesten herinnerde, bij gelegenheid van den 50sten verjaardag onzer Koningin, „waarbij op zoo treffende wijze een hoo- gere eenheid der bevolking aan het licht kwam te midden van zooveel, da> schei ding maakt". Geen instemming hij de socialisten. Reeds onmiddellijk daarop kwam bij de benoeming van een leeraar in de He- breeuwsche taal aan het gymnasium die scheiding weer aan bet licht. Het wordt bijkans verdrietig om er op te wijzen, doch dit was nu de vierde maal dat, zoo als wethouder mr de Veer het uitdrukte, bij de benoeming voor dit ambt factoren medewerkten, die vreemd zijn aan de be langen van het onderwijs. Er bestaat in onzen Raad een slagorde van de verschillende vrijzinnigen en, last not least, de twee bezuinigers, die zich verbonden hebben om, het koste wat het wil, het Bestuur der Vrijz. Hervormden m haar strijd om het bestaan de behulp zame hand te bieden. De achthonderd gulden, die dit leer aarsambt der gemeente kost of kan kosten vullen zoo mooi bet salaris aan, dat de Voorganger der Vrijz. Hervormden als zoodanig geniet. En daarvoor moeten de orthodox-protestantsche sollicitanten wij ken, ofschoon de leerlingen grootendeels uit hun kring komen. Mr de Veer, die anders niet zoo licht bij benoemingen „uit zijn slof schiet", wees er vóór de stemming nog op, dat alleen onderwijsbelangen den doorslag moeten geven bij onderwijsbe- noemjtngen, doch vertgeefsi. De Vrijzin nige herder en leeraar, die n.b. nog niet eens te Middelburg woonachtig is, kreeg al de vrijz. stemmen en zoo heeft de vrijzinnige raadsmeerderheid de belangen van de vrijzinnig-hervormden, die de „Vrijheid" liefhebben, weer eens trouw gediend. Alleen voert hier de vrijheid tot buitengewone vrijpostigheid. Er zijn orthodox-protestanten, die bij een verkiezing nog wel eens vrijzinnig of bezuinigingspartij stemmen. Mogen zij het zich nog eens ernstig voor gezegd hou den, waartoe dit stemmen dient! De vijf socialisten zijn hier opgetreden als slippendragers van de vrijzinnige hee- ren en dames. Gewoonlijk hebben zij er den mond vol van, als er „onrecht" ge pleegd wordt en zijn zijn er tuk op om „schandaaltjes" uit de bourgoisie te pu- bliceeren. Maar gewoonlijk doen zij niets voor niets. Voor wat, hoort wat. Het zou zeer gewenscht zijn intusschen, als de zeven rechtsche raadsleden zich wendden tot H. M. de Koningin, ten einde vernietiging van dit benoemings besluit te vragen, als zijnde dit in strijd met het algemeen belang. Immers, hier zijn wel een paar privé-belangen gediend, doch is het algemeen belang schromelijk uit het oog verloren. Het valt op dat de Middelb. Crt., die wat bij de benoeming van ds Kastein ge schiedde, afkeurt als zijnde ingegeven door kerkelijk-politieke overwegingen, thans de aandacht van de hoofdzaak tracht af te leiden, door te beweren dat, als dr Obbink werkelijk voor een benoe ming m aanmerking had willen komen, hij dit duidelijk te kennen had moeten ge ven en dat de verklaring van Mr de Veer, 5 seconden vóór de stemming afgelegd, op een „zeepbel" gelijkt, die natuurlijk gebarsten is. Vooraf zegt het blad echter, schaap of van de noodige zijdewormen." Die woorden komen me vaak voor den geest, als ik al dat gepraat en geklets hoor en je vraagt je af, waartoe? Als je ze zoo hoort redeneeren, besef je, dat ze onmogelijk kunnen gelezen hebben, wat de oude meesters over al die onderwerpen gezegd hebben en de mooie, sterke argu menten, die ze aangevoerd hebben, die ongeveer evenveel lijken op hun lorrige stellingen, als de blanke wol op den rug van een schaap heeft van de voddige djingen, die men er tegenwoordig van weet te maken. Als Noel zoo sprak, keek Roger eens naar de goedgevulde boekenplanken, waarvan er steeds meer kwamen in de kamer van den student en eens zei hij: „Als ik maar zooveel van boeken wist als jij, misschien dat ik de waarheid dan beter zou kunnen grijpen." „Dat hoef je heusch niet te wenschen of te denken, Roger," antwoordde Noel rustig, „ik geloof soms, dat zij, die het meest lezen, eindigen met niets te weten, als ten minste weten wil zegden: voor waar aannemen, zoodat je er desnoods voor zoudt wilen sterven. Zoo'n geloof, wat het ook betreft, is w"rd om voor te sterven, maar dat zul je nooit uit de boeken halen." Zoo vlogen de dagen voorbij en de we- Is een vorm van tuberculose. Ver waarloost deze kwaal dus niet. Leest wat Dr. J. H. VAN GRAFHORST, arts, schrijft In zijn brochure: „Wen ken en raadgevingen bij de behande ling van tuberculose en scrofulose" over de gunstige resultaten verkregen met granuline. Deze brochure, die o.a. talrijke attesten bevat van ge- neesheeren en genezen paiiënten, wordt U op aanvrage, in gesloten enveloppe gratis toegezonden door de Pharm. Ond. Dr. J. H. VAN GRAF HORST, Scheveningen Alkmaarsche- straat D 9. dat de weigering van Dr. Obbink om zich nogmaals aan een échec bloot te stellen, alleszins begrijpelijk is. Deze beweringen zijn met elkander in flagranten strijd. Had de Midd. Crt. soms gedacht, als dr Obbink inderaad gesolliciteerd had, hij werkelijk benoemd zou zijn? Of dat blad is kinderlijk naïef, óf het kent zijn Pap penheimers al heel slecht; óf het speelt den onnoozele, wat voor een Middelburg- sche vrijzinnige onder de bestaande om standigheden en in deze zaak wellicht het beste is. Doch niemand wordt hier dupe. Allerwege, met name ook in de rede voeringen, die de Voorzitters van de Ka mers van Koophandel hielden bij de wis seling des jaars, hoort men van tegen spoed en druk, van achteruitgang en ma laise. Ook wordt voorspeld dat die nog zoo spoedig niet zullen overgaan. Vooral zijn daarvan de oorzaak de hooge invoerrech ten door onze buren geheven van' de arti kelen die wij gewoonlijk naar het buiten land uitvoeren. Zoo is de uitvoer van groenten naar Duitschland tengevolge dier beperkende maatregelen zeer aan zienlijk gedaald. En, waar tengevolge hiervan de Engelsche markten met Hol- landsche groenten overstelpt worden, zijn daar de prijzen enorm gedaald. Het is nu zoo, dat hoe intenser onze boeren en tuinders de cultuur voeren, hoe harder zij werken, hoe minder zij verdiennen. En het onvermijdelijk gevolg is, dat de landarbeiders, wier loonen toch al niet hoog zijn, nog meer in den druk komen, daar de boeren moeite heb ben om de loonen op peil te houden. In de steden is 't soms anders. Mede door de drukkende sociale lasten worden de uur- loonen der ambachtslieden zoodanig op gevoerd, dat van veranderingen en verbe teringen in de gebouwen weinig sprake js en men zich wel eens tweemaal be denkt, eer men een ambachtsman aan het werk zet. Daardoor ontstaat natuurlijk weer meer werkloosheid en zoo draaien wij in een vicieusen cirkel rond, omdat daardoor weer meer steun aan werkloo zen noodig wordt, die voor een groot deel uit de openbare kassen moet worden be taald. We zijn uit het evenwicht en ko men voorloopig nog niet daarin terug. Vriendelijk groetend, t.t. METELLUS. BADEN en waschtafels met stroo- mend water, geïnstalleerd door J. M. Polderman, Goes. Tel. 129. (Adv.) Bij beschikkingen van de ministers van L., H. en N. en van Fin. van 13 November zijn de maximumbedragen van de bij Kon. besluiten van 10 Maart en 21 April 1920, gewijzigd bij Kon. be sluit van 10 December 1920 en de bij beschikking van 28 Nov. 1922, gewijzigd bij beschikking van 9 Augustus 1923, aan de gemeente Goes toegekende jaarlijk- sche bijdragen van f 6651.31, f 10.096.94, f 5842.60 en f 1587.58 ter tegemoetkoming in het tekort op de exploitatie van resp. 39, 55 (met 1winkel woning), 35 en 36 door de Bouwvereeniging „Nieuw Goes", Goesche Woningbouwvereeniging „Alge meen Belang" en de Woningbouwvereeni ging „St. Willibrordus" gebouwde arbei derswoningen met ingang van 16 Oot. 1930 verminderd met f 275.26, f 402.24, f 388 en f 78.26 en nader bepaald op f6376.05, f9694.70, f5454.60 en f 1509.32. Van 31 December 1930 is het maximum bedrag van de bij Kon. besluit vau 14 Mei 1921 gewijzigd bij beschikking van 13 ken in steeds groeiende intimiteit en voor Roger met zooveel nieuwe, verrassende ondervindingen, dat hij "-een tijd kon vinden om te rusten of eens eventjes op adem te komen, maar voort moest, waar heen, wist hij nog niet. Maar hii was gelukkig, want hij had alle gelegenheid om zijn kundigheden te gebruiken. Geen dag duurde nem te lang, ofschoon hij vaak, door wat hij zag, droef gestemd was, ziin hart met medelijden vervuld werd en ziin ziel in opstand kwam tegen wat hij zag. Hij hoefde zich zelf nooit een verwijt te maken, over verkwiste dagen, hij was geen ijdele toeschouwer bij het spel des levens. Hij begon er zelf ook in op te treden al wist h" nog niet in welke rol. Hij wilde werken, terwijl hij oplette en nadacht, en doen, wat zijn hand vond om te doen. In 't begin van Decem ber schreef hii aan Philiupa en een deel van zijn brief luidde als volgt: „Je hebt me eens geld aangeboden en ik vrees dat ik je toen wel een beetje afgesnauwd heb. Maar wil je me nu hel pen? Stuur me vijfhonderd gulden, dan zal ik er vüfhonderd bijlenen. Het is al les, wat ik over heb van 't jaar, daar de fondsen nog al laag staan. Ik zou graag de kerststemming brengen in eeni ge huizen, die nog nooit een Kerstfeest gekend hebben. Er wordt een hoop ge- Nov. 1930, aan de gemeente Goes toe gekende jaarljjksche bijdrage van f 5454.60 ter tegemoetkoming in het tekort- op de exploitatie van 35 door de Goesche Wo- n'^gbouwvereeniging „Algemeen Belang" gebouwde arbeiderswoningen, met ingang van 16 Qctober 1930 vermeerderd met f26.42 en nader bepaald op f 5481.02. Zoutslandc. Donderdagavond vergader de de A.R.-Kiesvereeniging alhier. Uit het verslag van den penningmeester, den heer A. Kodde, bleek, dat het met de finan ciën der vereeniging in het afgeloopen jaar iets vooruit is gegaan. Er werd ad hesie betuigd aan een adres van de A.-R. Kiesvereeniging van Giessen-Nieuwkerk in zake onderwijs in lichamelijke oefeningen. Als bestuursleden werden herkozen de heeren J. Melis en P. Geschiere. Hierna werd de candidatenlijst voor de Prov. Staten opgemaakt. Dhr J. Jobse, hierin gesteund door den heer A. Jobse, stelde voor om voor de a.s. verkiezing van den Gemeenteraad een eenvoudig pro gram van actie op te stellen opdat ieder een weten zou, wat de A.-R. richting hier voorstaat en opdat bevorderd worde dat de A.-R. raadsleden in den Gemeente raad meer eensgezind optreden. Het persoonlijke zou bij de verkiezingen meer op den achtergrond treden en het verschil met andere richtingen beter uit komen. Dit voorstel ontmoette tegenstand en als motieven van de tegenstanders werden voornamelijk aangevoerd: men moet vrij zijn en niemand naar de oogen behoeven te zien en de opstelling van zoo'n program is onmogelijk. Het voorstel is niet in stemming gebracht. Und so soli es weiterklingen Von Geschlechle zu Geschlecht, Deutschland, Deutschland, über alles Und im Unglück nun erst recht 1 Theodor von Bomhard, die den 12en Januari 1.1. zijn 90sten verjaardag mocht vieren, is de eenige nog overgebleven Beiersche generaal, die 60 jaar geleden in de spiegelzaal te Versailles de procla matie van koning Wilhelm I van Pruisen tot keizer van het tweede Duitsche rijk bijwoonde. Hij leeft teruggetrokken in zijn landhuisje te Arnsdorf bij Prien, rookt nog eiken dag zijn zware sigaar, werkt in zijn tuin en vertelt graag van de on vergetelijke dagen, die hij in 1871 be leefde. „Nog half Januari wisten we bij de troepen nergens vanaf., Toen pas liepen er geruchten binnen, dat in Versailles weer het keizerschap geproclameerd zou worden. Pa3 den 16en liep het bevel bin nen, dat we deputaties van de regimen ten, welke voor Parijs lagen, moesten uitsturen. De inwoners van Parijs sche nen dienaangaande beter op de hoogte te zijn dan wij, want in het groothoofd kwartier wist men al, dat er een groote plechtigheid ontworpen was. Onze troe pen moesten waakzamer zijn dan ooit. De eere-compagnie marcheerde naar de binnenplaats van het paleis te Versail les. Tallooze generaals, officieren en sol daten stonden in spanning te wachten op het groote oogenhlik; in het midden was uit een tafel van Louis XIV een altaar gemaakt, waarover men het altaardoek van de I Derde Infanterie-Dievisie had uitgespreid. Aan het einde der zaal lag de tribune, waar de kroning zou plaats vinden. Bier zouden alle Duitsche vors ten achter onzen eersten keizer zich op stellen. Op den achtergrond zag men 57 vaandels en 8 vlaggen der regimenten voor Parijs. Precies om twaalf uur weer klonk van buiten het gejubel der menigte. Pruisen's koning naderde. Op het voor plein wachtten de Duitsche vorsten op hem, de deuren gingen open en de over winnaars traden naar binnen. De koning plaatste zich yoor het altaar, waar de veldpredikanten met hofprediker Rogge op hem wachtten. Een koor zong den 66en psalm op wensch van den koning. De predikatie nam een aanvang. De ko ning keek op den grond zonder zich te bewegen. De woorden van den hofprediker werk ten op allen aangrijpend. Door drie mu ziekkapellen begeleid zong de gemeente staande,, Dankt, dankt nu allen God!" Nog steeds keek de koning naar beneden. Be geleid door zijn zoon, den toenmaligen kroonprins Friedrich en zijn schoonzoon, daan voor de arme kinderen in den vorm van cadeautjes, kerstboomen enz.; maar ze moeten er voor naar kerken en ver- eenigingsgebouwen en zoo worden de zie ken en kreupelen, de afgetobde moeders en de heele kleintjes er natuurlijk bui tengesloten. Aan dezulken wil ik de kerst stemming thuis brengen en daar moet jij me bij' helpen, Phil. Je kunt niet zelf hier- komen. dat begrijp ik wel, maar je kunt het me mogelijk maken en als het voorbij is, zal ik je een langen brief schrijven. Mocht je zelf een geschikt plannetje heb ben, iets leuks bedenken, schrijf het me dan, ik zal zorgen, dat het ten uitvoer gebracht wordt. Per keerende post kwam een cheque van vijfhonderd gulden met een geestdrif- tigen brief, die wel een beetje onsamen hangend was. Misschien, dat een zorg vuldige lezer nog wel iets tusschen de lij nen zou hebben gevonden, maar Roger was veel te blij en daar hij Phil niet had om als zijn aide-de-camp dienst te doen, dwong hij Noel Bray dit baantje op zich te nemen en sjouwde een heelen dag met hem van speelgoedwinkel naar kruide nier en van warenhuis naar fruithande laar. Hij profiteerde ten zeerste van de ondervinding en handigheid van zijn met gezel, die niet alleen de beste adressen maar ook. h«w*J. handig me' de varkoopers Als de accijnsverhooging voor gedistil leerd doorgaat 9n dat zal wel dan wordt daarvan een meerdere opbrengst verwacht van f 4 millioen per jaar. Het bedrijf kan naar de heer Staal man, de secretaris van den Bond van restauranthouders- en slijters verklaarde dezen last niet op zich nemen. De consumenten zullen het moeten be talen. En ze zullen het wel doen ook De heer Staalman verklaarde althans, dat de berekende f 4 millioen er wel zal komen. Een vrijwillige belasting dus die naar het schijnt zonder moeite wordt opge bracht. i U^il En dat in een tijd van crisis! En dat in een tijd nu landelijke bedrijven zich het vuur uit de sloffen loopen om een dergelijk bedrag los te krijgen, na os overal nood is en ellende. Er klinkt één roep om hulp in alle ran gen. Maar f4 millioen méér voor gedistil leerd wordt niet geteld. OPMERKER. den hertog van Baden, wandelde hij naar de tribune. Met duidelijke stem deelde hij mede, dat hij, mede op aandrang van Lodewijk II, den koning van Beieren, zich bereid verklaarde, de keizerlijke waardig heid te aanvaarden. Rijkskanselier von Bismarck ontving de opdracht, zulks aan het Duitsche volk mede te deel u. De kan selier trad in zijn witte kuraasiers-uni- form naar voren en las de proclamatie met sonore stem voor. Na een diepe bui ging voor den monarch trad nu de groot hertog van Baden naar voren en riep met luide stem: Leve Zijne Keizerlijke en Ko ninklijke Majesteit, Keizer Wilhelm! hoe ral De helmen van de generaals en offi cieren gingen in de hoogte, bij velen lie pen de tranen van aandoening over 't ge laat en de geestdrift vond geen einde. Met diepen eerbied kwam de kroonprins op zijn vader toe, wilde hem als eerste ge- lukwenschen met een stevigen handdruk, maar zijn vader omhelsde hem en kuste hem op beide wangen. Duitschland had weer een keizer! 'Emanuel Geibel zong in die dagen van glans en glorie: Nun lasst die Glocken von Turm zu Turm Durchs Land frohlocken im Jubelsturm, Des Flammerstesses Geleucht facht an Der Herr hat Grosses an uns getan, Gebt unserm Gott die Ehre! In de stad, die toen tot Rijkshoofdstad werd verheven, beleefden wij thans het zestigjarig bestaan van het Duitsche rijk. Men vierde dezen gedenkwaardigen dag ondanks het feit, dat de omwenteling van November 1918 aan de dynastie der Ho- henzollerns een ontijdig eind maakte, on danks het feit, dat den llen Augustus 1919 van Weimar uit het Duitsche rijk als republiek werd bevestigd, ondanks bet feit, dat de beminde driekleur zwart-wit- rood op initiatief der sociaal-democraten moest wijken voor de zwart-rood-gouden vlag. Vanuit de verte der verbanning moest Duitschlands derde Keizer bet schoone beeld van beter tijden aan zijn levendigen geest laten voorbijglijden. In zijn „Gedanken und Erinnerungen" beeft Bismarck ons duidelijk de omstan digheden geteekend, welke tot zijn ont slag geleid hebben en wie zich thans de loonende moeite getroost, Biilow's „Denk- wïirdigkeiten" te doorworstelen, die zal moeten erkennen, dat Wilhelm II het erf- schap zijner vaderen met ontstellende kortzichtigheid en beschamende zelfover- KAPELLE (Z.-BEV.) TEL. 21 eiken en mahonie, met Gong- en Bim- Bamslag. brons en eiken, met Gong- en Bim- Bamslag. kon om springen. Want Noel was van meening, dat ieder zijn steentje wel kon bijdragen en daar hij een gouden stem had en een tong, die als hij het er op zette, een joodschen geldschieter het geld uit de zak wist te praten, wist hij zoo'n geestdrift te wekken voor het plan van zijn vriend, dat ze vaak, wat ze noodig hadden, nog onder den kostprijs kregen, zoodat velen mochten deel hebben in het heerlijke werk de kerstvreugde te brengen in een groot aantal, door an roede be zochte gezinnen. „Gewone bedeeling, weet je," zei hij met zijn flauw glimlachje, terwijl zij tamelijk vermoeid naar huis gingen. „Je nieuwe vrienden zouden je vertellen, dat elk huis zijn eigen, welvoorziene tafel moest heb ben; dat geen van die versierselen en ver gulde dingetjes verkrijgbaar moesten zijn, omdat vadertje Staat de aanmaak van nuttelooze voorwerpen niet toe moest la ten, die slechts leiden tot kunstmatige behoeften en weeldeverlangens. Boven dien moesten de kinderen te verstandig zijn om nog in Kerstmis te gelooven. Waarom zou die eene dag boven de an dere uitsteken? Het kind uit den Socialis- tischen Heilstaat zou ver staan boven zulk bijgeloof." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1931 | | pagina 5