D£ ZEEUW
Het Geweten van Rogerlrehem.
TWEEDE BLAD.
HET ADRES
A. WIL KING
Wat er deze week voorviel
FEU ILLETON
Brieven uit Middelburg.
- KLIERZIEKTE
Uit de Provincie.
Berlijnsche Brieven
Zoekllchtjes
G. VAN WILLEGEN ZOON
Hangklokken,
Pendules,
Prijzen vanaf f 14.— en hooger
VAN
ZATERDAG 24 JAN. 1931. No. 100.
"Waar noch Eerste, noch Tweede Ka
mer in openbare zitting bijeenkwamen,
beperkt zich het nieuws uit den politie-
ken hoek tot de publiceering van het rap
port der Staatscommissie-Rutgers inzake
de herziening der L. O.-wet welk rap
port wel weer geruimen tijd stof voor aller
lei beschouwingen in de onderwijsbladen
zal geven en die van het Voorloopig
Verslag der Eerste Kamer over het voor
onze landbouwers zoo belangrijke tarwe-
wetje.
Uit verschillende plaatsen kwamen be
richten omtrent werkloozenrelletjes. Het
valt altijd te betreuren, dat oproerige ele
menten profiteeren van den nood, waarin
de werkloozen verkeeren en dezen aan
zetten tot afkeurenswaardige daden. Komt
het zoover, dan hebben de „leiders" de
plaat meestal gepoetst.
Zoo stuurt men van communistische
zijde in onze dagen steeds meer aan op
verstoring van de bestaande orde. Rus
land, dat eerst door zijn dumpingspoli-
tiek de graanmarkt heeft ontwricht,
schijnt nu voornemens te zijn suiker te
exporteeren tegen prijzen, zóó laag, dat
daartegen niet te concurreeren valt. Zóó
wil het de crisis vergrooten.
Welk een beeld van verwarring biedt
onze tijd!
In Frankrijk heeft men zijn Kabinet,
dat nog slechts kort aan het bewind was,
weer aan den kant gezet.
De vlootonderhandelingen tusschen
Frankrijk en Italië zijn afgebroken Het
onmiddellijk gevolg daarvan is, dat de
wedstrijd in maritieme bewapening tus
schen de groote zee-mogendheden direct
wordt voortgezet.
België heeft een defensieplan klaar,
zich aansluitend aan Frankrijk en gericht
tegen Duitschland (feitelijk ook tegen Ne
derland), dat reusachtige sommen zal
vragen.
En dat alles in crisis-tijd! Verdwaasde
wereldl
Een tweetal lichtpunten (of wil men:
lichtpunt j e s) zijn er gelukkig ook.
De Britsch-Indische oftewel ronde-tafel-
-conferentie, te Londen is geëindigd.
Wat daar is bereikt, zal niet zonder
revolutie ongedaan gemaakt kunnen wor
den.
Maar ook hier is de vreugde niet on
vermengd.
De rede, waarmede de Engelsche pre
mier Mac Donald de Indische conferentie
gesloten heeft, is van een ontstellende
matheid. Zeker is wel, dat Mac Donald
op één punt absoluut gefaald heeft: hij
heeft de godsdienstige partijen slechts
heel weinig nader tot elkaar kunnen bren
gen.
Dit is het donkere punt dezer confe
rentie.
De redelegeerden zijn naar hun land
terug gekeerd, naar hun land, dat bijna
dominion geworden is. Welke ontvangst
wacht hun daar? Het antwoord op
deze vraag kan voor de toekomst van het
Britsche wereldrijk beslissend zijn.
En intusscben gist en kookt het in
Britsch-Indië.
Ook te Genève is een conferentie uit
eengegaan, de z.g.n. Europeesche confe-
voor Manufacturen.
Dames- en Kinderconfectie
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen is
GOES HULST
door EVELYN EVERETT—GREEN.
(Vrij naar het Engelsch.)
29) o
„Je zult wel bemerken," zei hij met een
glimlach, „dat er niets nieuws is onder
de zon. De menschen halen steeds oude
denkbeelden op en kleeden ze in nieuwen
vorm. Maar als je ze van alle moderne
versieringen en verfraaiingen ontdoet,
kom je tot de ontdekking, dat de grond
gedachte dezelfde is, die het menschdom
een paar honderd of duizend jaar geleden
ook voor een raadsel plaatste. Het doet
me vaak aan mijn kinderjaren terug
denken, als ik de menschen zoo hoor
redeneeren en twisten over hun stok
paardjes, alsof ze een verbazingwekkende
origineele vondst hadden gedaan. Ik had
een zuster, die, naar men beweerde, ijdel
was en ze hield ook van mooie kleeren
zooals ze trouwens nog doet. En om haar
dan eens een lesje te geven, zei onze gou
vernante dan vaak: „O, o, wat zijn we
weer mooi en dan nog wel in tweede
handsche kleeren, want je draagt immers
toch maar het pakje van zoo'n arm
rentie, waar Dr Colijn zulk een scherpe
rede heeft uitgesproken, een rede, die fei
telijk één veroordeeling was van de eco
nomische politiek der Europeesche mo
gendheden.
Aan het slot van deze conferentie zijn
eenig-mooie resoluties aangenomen en
schoone woorden gezegd. De toekomst zal
echter moeten leeren, of er ook eenige ver
betering in den tegenwoordigen, onhoud-
baren toestand komt.
XL.
Amice,
Op 15 dezer kwam de Raad dezer ge
meente bijeen. De burgemeester dankte
de raadsleden voor „de prettige wijze,
waarop hij steeds met den Raad samen
werkt". Het oudste raadslid, dhr Hon-
dius, wees ook, wat ook veranderde, op
den „goeden geest die steeds in onze ver
gadering heerschte," doch sprak toch ook
van de dankbaarheid, waarmede de
meerderheid van den Raad zich de
feesten herinnerde, bij gelegenheid van
den 50sten verjaardag onzer Koningin,
„waarbij op zoo treffende wijze een hoo-
gere eenheid der bevolking aan het licht
kwam te midden van zooveel, da> schei
ding maakt". Geen instemming hij de
socialisten.
Reeds onmiddellijk daarop kwam bij
de benoeming van een leeraar in de He-
breeuwsche taal aan het gymnasium die
scheiding weer aan bet licht. Het wordt
bijkans verdrietig om er op te wijzen,
doch dit was nu de vierde maal dat, zoo
als wethouder mr de Veer het uitdrukte,
bij de benoeming voor dit ambt factoren
medewerkten, die vreemd zijn aan de be
langen van het onderwijs.
Er bestaat in onzen Raad een slagorde
van de verschillende vrijzinnigen en, last
not least, de twee bezuinigers, die zich
verbonden hebben om, het koste wat het
wil, het Bestuur der Vrijz. Hervormden m
haar strijd om het bestaan de behulp
zame hand te bieden.
De achthonderd gulden, die dit leer
aarsambt der gemeente kost of kan kosten
vullen zoo mooi bet salaris aan, dat de
Voorganger der Vrijz. Hervormden als
zoodanig geniet. En daarvoor moeten de
orthodox-protestantsche sollicitanten wij
ken, ofschoon de leerlingen grootendeels
uit hun kring komen. Mr de Veer, die
anders niet zoo licht bij benoemingen „uit
zijn slof schiet", wees er vóór de stemming
nog op, dat alleen onderwijsbelangen den
doorslag moeten geven bij onderwijsbe-
noemjtngen, doch vertgeefsi. De Vrijzin
nige herder en leeraar, die n.b. nog niet
eens te Middelburg woonachtig is, kreeg
al de vrijz. stemmen en zoo heeft de
vrijzinnige raadsmeerderheid de belangen
van de vrijzinnig-hervormden, die de
„Vrijheid" liefhebben, weer eens trouw
gediend. Alleen voert hier de vrijheid tot
buitengewone vrijpostigheid.
Er zijn orthodox-protestanten, die bij
een verkiezing nog wel eens vrijzinnig of
bezuinigingspartij stemmen. Mogen zij het
zich nog eens ernstig voor gezegd hou
den, waartoe dit stemmen dient!
De vijf socialisten zijn hier opgetreden
als slippendragers van de vrijzinnige hee-
ren en dames. Gewoonlijk hebben zij er
den mond vol van, als er „onrecht" ge
pleegd wordt en zijn zijn er tuk op om
„schandaaltjes" uit de bourgoisie te pu-
bliceeren. Maar gewoonlijk doen zij niets
voor niets. Voor wat, hoort wat.
Het zou zeer gewenscht zijn intusschen,
als de zeven rechtsche raadsleden zich
wendden tot H. M. de Koningin, ten
einde vernietiging van dit benoemings
besluit te vragen, als zijnde dit in strijd
met het algemeen belang. Immers, hier
zijn wel een paar privé-belangen gediend,
doch is het algemeen belang schromelijk
uit het oog verloren.
Het valt op dat de Middelb. Crt., die
wat bij de benoeming van ds Kastein ge
schiedde, afkeurt als zijnde ingegeven
door kerkelijk-politieke overwegingen,
thans de aandacht van de hoofdzaak
tracht af te leiden, door te beweren dat,
als dr Obbink werkelijk voor een benoe
ming m aanmerking had willen komen,
hij dit duidelijk te kennen had moeten ge
ven en dat de verklaring van Mr de Veer,
5 seconden vóór de stemming afgelegd,
op een „zeepbel" gelijkt, die natuurlijk
gebarsten is. Vooraf zegt het blad echter,
schaap of van de noodige zijdewormen."
Die woorden komen me vaak voor den
geest, als ik al dat gepraat en geklets
hoor en je vraagt je af, waartoe? Als je
ze zoo hoort redeneeren, besef je, dat ze
onmogelijk kunnen gelezen hebben, wat
de oude meesters over al die onderwerpen
gezegd hebben en de mooie, sterke argu
menten, die ze aangevoerd hebben, die
ongeveer evenveel lijken op hun lorrige
stellingen, als de blanke wol op den rug
van een schaap heeft van de voddige
djingen, die men er tegenwoordig van
weet te maken.
Als Noel zoo sprak, keek Roger eens
naar de goedgevulde boekenplanken,
waarvan er steeds meer kwamen in de
kamer van den student en eens zei hij:
„Als ik maar zooveel van boeken wist
als jij, misschien dat ik de waarheid
dan beter zou kunnen grijpen."
„Dat hoef je heusch niet te wenschen
of te denken, Roger," antwoordde Noel
rustig, „ik geloof soms, dat zij, die het
meest lezen, eindigen met niets te weten,
als ten minste weten wil zegden: voor
waar aannemen, zoodat je er desnoods
voor zoudt wilen sterven. Zoo'n geloof,
wat het ook betreft, is w"rd om voor
te sterven, maar dat zul je nooit uit de
boeken halen."
Zoo vlogen de dagen voorbij en de we-
Is een vorm van tuberculose. Ver
waarloost deze kwaal dus niet. Leest
wat Dr. J. H. VAN GRAFHORST,
arts, schrijft In zijn brochure: „Wen
ken en raadgevingen bij de behande
ling van tuberculose en scrofulose"
over de gunstige resultaten verkregen
met granuline. Deze brochure, die
o.a. talrijke attesten bevat van ge-
neesheeren en genezen paiiënten,
wordt U op aanvrage, in gesloten
enveloppe gratis toegezonden door
de Pharm. Ond. Dr. J. H. VAN GRAF
HORST, Scheveningen Alkmaarsche-
straat D 9.
dat de weigering van Dr. Obbink om zich
nogmaals aan een échec bloot te stellen,
alleszins begrijpelijk is. Deze beweringen
zijn met elkander in flagranten strijd.
Had de Midd. Crt. soms gedacht, als dr
Obbink inderaad gesolliciteerd had, hij
werkelijk benoemd zou zijn? Of dat blad
is kinderlijk naïef, óf het kent zijn Pap
penheimers al heel slecht; óf het speelt
den onnoozele, wat voor een Middelburg-
sche vrijzinnige onder de bestaande om
standigheden en in deze zaak wellicht het
beste is. Doch niemand wordt hier dupe.
Allerwege, met name ook in de rede
voeringen, die de Voorzitters van de Ka
mers van Koophandel hielden bij de wis
seling des jaars, hoort men van tegen
spoed en druk, van achteruitgang en ma
laise. Ook wordt voorspeld dat die nog zoo
spoedig niet zullen overgaan. Vooral zijn
daarvan de oorzaak de hooge invoerrech
ten door onze buren geheven van' de arti
kelen die wij gewoonlijk naar het buiten
land uitvoeren. Zoo is de uitvoer van
groenten naar Duitschland tengevolge
dier beperkende maatregelen zeer aan
zienlijk gedaald. En, waar tengevolge
hiervan de Engelsche markten met Hol-
landsche groenten overstelpt worden, zijn
daar de prijzen enorm gedaald. Het is
nu zoo, dat hoe intenser onze boeren
en tuinders de cultuur voeren, hoe
harder zij werken, hoe minder zij
verdiennen. En het onvermijdelijk gevolg
is, dat de landarbeiders, wier loonen
toch al niet hoog zijn, nog meer in den
druk komen, daar de boeren moeite heb
ben om de loonen op peil te houden. In de
steden is 't soms anders. Mede door de
drukkende sociale lasten worden de uur-
loonen der ambachtslieden zoodanig op
gevoerd, dat van veranderingen en verbe
teringen in de gebouwen weinig sprake
js en men zich wel eens tweemaal be
denkt, eer men een ambachtsman aan het
werk zet. Daardoor ontstaat natuurlijk
weer meer werkloosheid en zoo draaien
wij in een vicieusen cirkel rond, omdat
daardoor weer meer steun aan werkloo
zen noodig wordt, die voor een groot deel
uit de openbare kassen moet worden be
taald. We zijn uit het evenwicht en ko
men voorloopig nog niet daarin terug.
Vriendelijk groetend,
t.t.
METELLUS.
BADEN en waschtafels met stroo-
mend water, geïnstalleerd door J. M.
Polderman, Goes. Tel. 129. (Adv.)
Bij beschikkingen van de ministers
van L., H. en N. en van Fin. van 13
November zijn de maximumbedragen van
de bij Kon. besluiten van 10 Maart
en 21 April 1920, gewijzigd bij Kon. be
sluit van 10 December 1920 en de bij
beschikking van 28 Nov. 1922, gewijzigd
bij beschikking van 9 Augustus 1923, aan
de gemeente Goes toegekende jaarlijk-
sche bijdragen van f 6651.31, f 10.096.94,
f 5842.60 en f 1587.58 ter tegemoetkoming
in het tekort op de exploitatie van resp.
39, 55 (met 1winkel woning), 35 en 36
door de Bouwvereeniging „Nieuw Goes",
Goesche Woningbouwvereeniging „Alge
meen Belang" en de Woningbouwvereeni
ging „St. Willibrordus" gebouwde arbei
derswoningen met ingang van 16 Oot.
1930 verminderd met f 275.26, f 402.24,
f 388 en f 78.26 en nader bepaald op
f6376.05, f9694.70, f5454.60 en f 1509.32.
Van 31 December 1930 is het maximum
bedrag van de bij Kon. besluit vau 14
Mei 1921 gewijzigd bij beschikking van 13
ken in steeds groeiende intimiteit en voor
Roger met zooveel nieuwe, verrassende
ondervindingen, dat hij "-een tijd kon
vinden om te rusten of eens eventjes op
adem te komen, maar voort moest, waar
heen, wist hij nog niet.
Maar hii was gelukkig, want hij had
alle gelegenheid om zijn kundigheden te
gebruiken. Geen dag duurde nem te lang,
ofschoon hij vaak, door wat hij zag, droef
gestemd was, ziin hart met medelijden
vervuld werd en ziin ziel in opstand kwam
tegen wat hij zag. Hij hoefde zich zelf
nooit een verwijt te maken, over verkwiste
dagen, hij was geen ijdele toeschouwer
bij het spel des levens. Hij begon er zelf
ook in op te treden al wist h" nog niet
in welke rol. Hij wilde werken, terwijl hij
oplette en nadacht, en doen, wat zijn hand
vond om te doen. In 't begin van Decem
ber schreef hii aan Philiupa en een deel
van zijn brief luidde als volgt:
„Je hebt me eens geld aangeboden
en ik vrees dat ik je toen wel een beetje
afgesnauwd heb. Maar wil je me nu hel
pen? Stuur me vijfhonderd gulden, dan
zal ik er vüfhonderd bijlenen. Het is al
les, wat ik over heb van 't jaar, daar
de fondsen nog al laag staan. Ik zou
graag de kerststemming brengen in eeni
ge huizen, die nog nooit een Kerstfeest
gekend hebben. Er wordt een hoop ge-
Nov. 1930, aan de gemeente Goes toe
gekende jaarljjksche bijdrage van f 5454.60
ter tegemoetkoming in het tekort- op de
exploitatie van 35 door de Goesche Wo-
n'^gbouwvereeniging „Algemeen Belang"
gebouwde arbeiderswoningen, met ingang
van 16 Qctober 1930 vermeerderd met
f26.42 en nader bepaald op f 5481.02.
Zoutslandc. Donderdagavond vergader
de de A.R.-Kiesvereeniging alhier. Uit het
verslag van den penningmeester, den heer
A. Kodde, bleek, dat het met de finan
ciën der vereeniging in het afgeloopen
jaar iets vooruit is gegaan. Er werd ad
hesie betuigd aan een adres van de A.-R.
Kiesvereeniging van Giessen-Nieuwkerk in
zake onderwijs in lichamelijke oefeningen.
Als bestuursleden werden herkozen de
heeren J. Melis en P. Geschiere.
Hierna werd de candidatenlijst voor de
Prov. Staten opgemaakt. Dhr J. Jobse,
hierin gesteund door den heer A. Jobse,
stelde voor om voor de a.s. verkiezing
van den Gemeenteraad een eenvoudig pro
gram van actie op te stellen opdat ieder
een weten zou, wat de A.-R. richting
hier voorstaat en opdat bevorderd worde
dat de A.-R. raadsleden in den Gemeente
raad meer eensgezind optreden.
Het persoonlijke zou bij de verkiezingen
meer op den achtergrond treden en het
verschil met andere richtingen beter uit
komen. Dit voorstel ontmoette tegenstand
en als motieven van de tegenstanders
werden voornamelijk aangevoerd: men
moet vrij zijn en niemand naar de oogen
behoeven te zien en de opstelling van
zoo'n program is onmogelijk. Het voorstel
is niet in stemming gebracht.
Und so soli es weiterklingen
Von Geschlechle zu Geschlecht,
Deutschland, Deutschland, über alles
Und im Unglück nun erst recht 1
Theodor von Bomhard, die den 12en
Januari 1.1. zijn 90sten verjaardag mocht
vieren, is de eenige nog overgebleven
Beiersche generaal, die 60 jaar geleden
in de spiegelzaal te Versailles de procla
matie van koning Wilhelm I van Pruisen
tot keizer van het tweede Duitsche rijk
bijwoonde. Hij leeft teruggetrokken in zijn
landhuisje te Arnsdorf bij Prien, rookt
nog eiken dag zijn zware sigaar, werkt
in zijn tuin en vertelt graag van de on
vergetelijke dagen, die hij in 1871 be
leefde.
„Nog half Januari wisten we bij de
troepen nergens vanaf., Toen pas liepen
er geruchten binnen, dat in Versailles
weer het keizerschap geproclameerd zou
worden. Pa3 den 16en liep het bevel bin
nen, dat we deputaties van de regimen
ten, welke voor Parijs lagen, moesten
uitsturen. De inwoners van Parijs sche
nen dienaangaande beter op de hoogte
te zijn dan wij, want in het groothoofd
kwartier wist men al, dat er een groote
plechtigheid ontworpen was. Onze troe
pen moesten waakzamer zijn dan ooit.
De eere-compagnie marcheerde naar de
binnenplaats van het paleis te Versail
les. Tallooze generaals, officieren en sol
daten stonden in spanning te wachten op
het groote oogenhlik; in het midden was
uit een tafel van Louis XIV een altaar
gemaakt, waarover men het altaardoek
van de I Derde Infanterie-Dievisie had
uitgespreid. Aan het einde der zaal lag
de tribune, waar de kroning zou plaats
vinden. Bier zouden alle Duitsche vors
ten achter onzen eersten keizer zich op
stellen. Op den achtergrond zag men 57
vaandels en 8 vlaggen der regimenten
voor Parijs. Precies om twaalf uur weer
klonk van buiten het gejubel der menigte.
Pruisen's koning naderde. Op het voor
plein wachtten de Duitsche vorsten op
hem, de deuren gingen open en de over
winnaars traden naar binnen. De koning
plaatste zich yoor het altaar, waar de
veldpredikanten met hofprediker Rogge
op hem wachtten. Een koor zong den
66en psalm op wensch van den koning.
De predikatie nam een aanvang. De ko
ning keek op den grond zonder zich te
bewegen.
De woorden van den hofprediker werk
ten op allen aangrijpend. Door drie mu
ziekkapellen begeleid zong de gemeente
staande,, Dankt, dankt nu allen God!" Nog
steeds keek de koning naar beneden. Be
geleid door zijn zoon, den toenmaligen
kroonprins Friedrich en zijn schoonzoon,
daan voor de arme kinderen in den vorm
van cadeautjes, kerstboomen enz.; maar
ze moeten er voor naar kerken en ver-
eenigingsgebouwen en zoo worden de zie
ken en kreupelen, de afgetobde moeders
en de heele kleintjes er natuurlijk bui
tengesloten. Aan dezulken wil ik de kerst
stemming thuis brengen en daar moet jij
me bij' helpen, Phil. Je kunt niet zelf hier-
komen. dat begrijp ik wel, maar je kunt
het me mogelijk maken en als het voorbij
is, zal ik je een langen brief schrijven.
Mocht je zelf een geschikt plannetje heb
ben, iets leuks bedenken, schrijf het me
dan, ik zal zorgen, dat het ten uitvoer
gebracht wordt.
Per keerende post kwam een cheque
van vijfhonderd gulden met een geestdrif-
tigen brief, die wel een beetje onsamen
hangend was. Misschien, dat een zorg
vuldige lezer nog wel iets tusschen de lij
nen zou hebben gevonden, maar Roger
was veel te blij en daar hij Phil niet had
om als zijn aide-de-camp dienst te doen,
dwong hij Noel Bray dit baantje op zich
te nemen en sjouwde een heelen dag met
hem van speelgoedwinkel naar kruide
nier en van warenhuis naar fruithande
laar. Hij profiteerde ten zeerste van de
ondervinding en handigheid van zijn met
gezel, die niet alleen de beste adressen
maar ook. h«w*J. handig me' de varkoopers
Als de accijnsverhooging voor gedistil
leerd doorgaat 9n dat zal wel dan
wordt daarvan een meerdere opbrengst
verwacht van f 4 millioen per jaar.
Het bedrijf kan naar de heer Staal
man, de secretaris van den Bond van
restauranthouders- en slijters verklaarde
dezen last niet op zich nemen.
De consumenten zullen het moeten be
talen. En ze zullen het wel doen ook
De heer Staalman verklaarde althans,
dat de berekende f 4 millioen er wel zal
komen.
Een vrijwillige belasting dus die naar
het schijnt zonder moeite wordt opge
bracht. i U^il
En dat in een tijd van crisis!
En dat in een tijd nu landelijke bedrijven
zich het vuur uit de sloffen loopen om
een dergelijk bedrag los te krijgen, na os
overal nood is en ellende.
Er klinkt één roep om hulp in alle ran
gen.
Maar f4 millioen méér voor gedistil
leerd wordt niet geteld.
OPMERKER.
den hertog van Baden, wandelde hij naar
de tribune. Met duidelijke stem deelde hij
mede, dat hij, mede op aandrang van
Lodewijk II, den koning van Beieren, zich
bereid verklaarde, de keizerlijke waardig
heid te aanvaarden. Rijkskanselier von
Bismarck ontving de opdracht, zulks aan
het Duitsche volk mede te deel u. De kan
selier trad in zijn witte kuraasiers-uni-
form naar voren en las de proclamatie
met sonore stem voor. Na een diepe bui
ging voor den monarch trad nu de groot
hertog van Baden naar voren en riep met
luide stem: Leve Zijne Keizerlijke en Ko
ninklijke Majesteit, Keizer Wilhelm! hoe
ral De helmen van de generaals en offi
cieren gingen in de hoogte, bij velen lie
pen de tranen van aandoening over 't ge
laat en de geestdrift vond geen einde. Met
diepen eerbied kwam de kroonprins op
zijn vader toe, wilde hem als eerste ge-
lukwenschen met een stevigen handdruk,
maar zijn vader omhelsde hem en kuste
hem op beide wangen. Duitschland had
weer een keizer!
'Emanuel Geibel zong in die dagen van
glans en glorie:
Nun lasst die Glocken von Turm zu Turm
Durchs Land frohlocken im Jubelsturm,
Des Flammerstesses Geleucht facht an
Der Herr hat Grosses an uns getan,
Gebt unserm Gott die Ehre!
In de stad, die toen tot Rijkshoofdstad
werd verheven, beleefden wij thans het
zestigjarig bestaan van het Duitsche rijk.
Men vierde dezen gedenkwaardigen dag
ondanks het feit, dat de omwenteling van
November 1918 aan de dynastie der Ho-
henzollerns een ontijdig eind maakte, on
danks het feit, dat den llen Augustus
1919 van Weimar uit het Duitsche rijk als
republiek werd bevestigd, ondanks bet
feit, dat de beminde driekleur zwart-wit-
rood op initiatief der sociaal-democraten
moest wijken voor de zwart-rood-gouden
vlag. Vanuit de verte der verbanning
moest Duitschlands derde Keizer bet
schoone beeld van beter tijden aan zijn
levendigen geest laten voorbijglijden.
In zijn „Gedanken und Erinnerungen"
beeft Bismarck ons duidelijk de omstan
digheden geteekend, welke tot zijn ont
slag geleid hebben en wie zich thans de
loonende moeite getroost, Biilow's „Denk-
wïirdigkeiten" te doorworstelen, die zal
moeten erkennen, dat Wilhelm II het erf-
schap zijner vaderen met ontstellende
kortzichtigheid en beschamende zelfover-
KAPELLE (Z.-BEV.) TEL. 21
eiken en mahonie, met Gong- en Bim-
Bamslag.
brons en eiken, met Gong- en Bim-
Bamslag.
kon om springen. Want Noel was van
meening, dat ieder zijn steentje wel kon
bijdragen en daar hij een gouden stem
had en een tong, die als hij het er op
zette, een joodschen geldschieter het geld
uit de zak wist te praten, wist hij zoo'n
geestdrift te wekken voor het plan van
zijn vriend, dat ze vaak, wat ze noodig
hadden, nog onder den kostprijs kregen,
zoodat velen mochten deel hebben in het
heerlijke werk de kerstvreugde te brengen
in een groot aantal, door an roede be
zochte gezinnen.
„Gewone bedeeling, weet je," zei hij met
zijn flauw glimlachje, terwijl zij tamelijk
vermoeid naar huis gingen. „Je nieuwe
vrienden zouden je vertellen, dat elk huis
zijn eigen, welvoorziene tafel moest heb
ben; dat geen van die versierselen en ver
gulde dingetjes verkrijgbaar moesten zijn,
omdat vadertje Staat de aanmaak van
nuttelooze voorwerpen niet toe moest la
ten, die slechts leiden tot kunstmatige
behoeften en weeldeverlangens. Boven
dien moesten de kinderen te verstandig
zijn om nog in Kerstmis te gelooven.
Waarom zou die eene dag boven de an
dere uitsteken? Het kind uit den Socialis-
tischen Heilstaat zou ver staan boven
zulk bijgeloof."
(Wordt vervolgd.)