DE ZEEUW
Van een arm dorp, dat rijk werd
TWEEDE BLAD
HET ADRESI
A. WI L KN 3
=PÜÜOL™
Wat er deze week voorviel
Uit den Middelburgschen Raad.
FEUILLETON.
Berlijnsche Brieven.
Eerste Hixsp b§s
VAN
ZATERDAG 28 JUNI 1930. No. 225.
Er is van de zijde der landbouwers wel
eens geklaagd dat aan hunne belangen te
weinig aandacht wordt geschonken.
Een crisis als we nu meemaken zoo heette
het dan had maar eens 'n ^pder deel van
het volk moeten treffen, 3an zou men wel
wat anders hebben gehoord I
Voor die klacht is nu niet zooveel reden
meer. 't Is alles Landbouwcrisis wat de klok
slaat Een week geleden heeft de heer Colijn
te Goes zijn mooie en zakelijke rede gehou
den, waarin dit vraagstuk van alle kanten
werd belicht en gis met x-stralen dóórlicht
en nu staan de kranten weer vol met het
voorl. verslag der Tweede Kamer over het
ingediend Suikerwetje.
Belangstelling genoeg dus. De groote vraag
waarop het aankomt is nu slechts deze: of
de betrokkenen van al die belangstelling beter
zullen worden.
Een andere zaak, maar van veel minder
importantie, die deze week de algemeene aan
dacht trok, was de Oceaan-vlucht van Kings-
ford Smith en zijne mannen, waaronder zich
ook een Nederlander bevindt.
Er is hier veel waaghalzerij in het spel,
althans oogenschijnljjk, maar dit neemt niet
weg dat we hier met een sterk staaltje
van onverschrokkenheid te doen hebben, dat
voor de verdere beoefening van de luchtvaart
ongetwijfeld van beteekenis kan zijn.
En al dweept men nu niet met dergelijke
dingen, .het doet het Hollandsche hart toch
goed, dat ook hier weer bleek, dat Nederland
ook op het gebied van de luchtvaart zich
in 'teerste gelid bevindt.
Uit Londen kwam het bericht, dat vermoe
delijk binnenkort algemeene verkiezingen ge
houden zullen worden.
De Arbeiders-regeering met zooveel fanfares
begroet, en wier optreden een keerpunt in
de wereldgeschiedenis heette te zijn, heeft
tot nu toe al bitter weinig tot stand gebracht.
Dat is haar niet zoo erg kwalijk te nemen,
want zij staat voor ontzaglijk moeilijke pro
blemen, maar er blijkt dan toch uit hoe ge
weldig het vorig jaar de kiezers bij den neus
genomen zijn.
Van alle kanten komt nu de ontevredenheid
tot uiting en het behoeft niet te verwonderen
als de Regeering naar een geschikte gele
genheid zoekt om er op een fatsoenlijke ma.
nier af te komen.
De verkiezingen zullen hier kunnen helpen.
Als 4,an de Labourpartij in de minderheid
komt, wajt zeer waarschijnlijk is, dan kan
de Regeering aftreden en de Arbeiderspartij
kan weer in de oppositie gaan.
Critiek is nu eenmaal heel wat gemakkelijker
dan doen.
Een langdurige vergadering.
Nieuwe belastingheffing. Het
ambtenaren-reglement verworpen.
Over een zwemtarief.
Er zat Woensdagmiddag weinig gang in de
werkzaamheden. Over verschillende pun
ten, die maar moeilijk tot de belangrijke
te rekenen zijn, werden langdurige be
sprekingen gevoerd. En ook de discussie
over de belangrijke voorstellen had aan
merkelijk korter kunnen zyn, indien som
migen niet waren gekomen met voorstel
len (wij denken aan de financieele ver
houding tusschen Rijk en gemeenten), die
tevoren blijkbaar niet behoorlijk waren
overdacht, en ook, al3 een Raadslid eens
niet geïnteresseerd was geweest bij een
particuliere zweminrichting.
Maar nu was het een met het ander
oorzaak, dat de vergadering vier volle uren
duurde en het „lumineuze" voorstel van
den heer Jeronimus, om de loonen van
het gemeente-personeel op en neer te
doen gaan met de index-cijfers moest
bljjven wachten tot een volgende ver
gadering.
door H. King mans.
22) o—
„Dat is er niet", merkte de ander op,
kort aangebonden en op een toon, die
afschrok.
„Het kan toch wel in de keuken, moe
der", smeekte Kees.
Het was waar, wat dokter Van Leeu
wen gezegd had: de moeder hield veel
van haar jongen. Want wat Hertha, die
reeds begon te wanhopen, niet gelukte,
gelukte Kees wel. Hertha mocht in de
keuken komen zitten, terwijl Kees met
zijn beenen, hij was verbazend handig,
een stoel bijschoof, er op klauterde, zóó
vlug, dat het Hertha verwonderde, en
voor de tafel plaats nam.
Vrouw Hoogeboom stoorde zich ver
der niet aan het tweetal en ging gewoon
door met haar werk, alsof Hertha voor
haar niet bestond. Deze bespeurde, hoe
kraakzindelijk het in het huisje was en
hoe alles een eigen plaats scheen te
hebben.
„Dat had je niet gedacht, hé, Kees,
dat ik zoo spoedig zou komen?"
„Ik dacht, dat u heel niet meer zou
komen."
In het begin der vergadering deed de
voorzitter de verblijdende mededeeling,
dat het batig slot der gemeente-rekening
over 1929 nog weer iets grooter is dan
over 1922 (toen f 122000 en nu f 130.000),
afgedacht nog van de surprise, die de
gemeente van het Rijk voor de H.B.S.
kreeg. Nu, Middelburg, dat bijv. aan zijn
werkloozen jaarlijks zooveel kwijt is, kan
een meevallertje best hebben. Het komt
er nog niet door in de weelde te zitten.
De nieuwe toestand, ontstaan door de
gewijzigde verhouding tusschen Rijk en
gemeenten, is ook onder 'toog gezien. In
tegenstelling met Vlissingen, dat de twee
de klas koos, zal Middelburg in de eerste
klas der fondsbelasting worden onderge
bracht.
Veel bezwaar hadden enkele leden te
gen den zwaren last der grondbelasting.
Gaarne hadden ze dien wat verlicht, maar
dan kwam men weer in moeilijkheid niet
de opcenten op de fondsbelasting. Het
bleek, dat enkele ingediende voorstellen
dan ook practisch onuitvoerbaar waren.
De algemeene indruk van sommige le
den was, dat de nieuwe regeling te on
gunstig was voor de hooge inkomens.
Da S.D.A.P.'ers daarentegen hadden nog
wel wat verder willen gaan om de
kleintjes te ontlasten. Blijkt misschien
hieruit, dat B. en W. den middenweg
hadden gekozen
Alle partijen namen er ten slotte na
de heldere uiteenzetting van wethouder
de Veer genoegen mee, de door B. en W.
voorgestelde regeling eens een jaartje te
laten werken. Dan pas heeft men meer
gegevens tot zijn beschikking en zullen
de fouten der nieuwe regeling ook wel
aan het licht komen.
Van beteekenis is in ieder geval, dat in
totaal door de Middelburgsche ingezete-
nen f83.000 minder aan belasting betaald
zal moeten worden.
Over de nieuwe jaarwedde-regeling van
burgemeester, secretaris, enz. is heel wei
nig gezegd, dan alleen, dat dhr Jeronimus
aantoonde, dat de salarissen van het la
gere personeel in sterkere mate zijn ge
stegen dan van de hooge ambtenaren.
Dhr v. d. Feltz vond de regeling van
Gedep. Staten (f 500 verschil tusschen
burgemeester en secretaris), beter dan
die van B. en W. (f 300 verschil tusschen
die salarissen).
Over het ambtenaren-reglement staak
ten voor de tweede maal de stemmen.
Het gevolg was, dat het verworpen was.
De voorstanders hadden daarop na
tuurlijk gerekend en daarom kwamen ze
met een voorstel om de rechterzijde ter
wille te zijn. In een vorige vergadering
klonk het schamper uit den mond van
een sociaal-democraat, dat de minderheid
niet over de meerderheid regeeren mocht.
Maar men wilde blijkbaar ter linkerzijde
nu toch een concessie doen, door in
artikel 36 te spreken van gehuwde
ambtenaressen. S.D.A.P., v.-d. en v.-b. ver
wachtten blijkbaar, dat de rechterzijde dit
aanbod een-twee-drie zou aannemen.
Maar de laatste wilde volkomen terecht
deze kwestie eens rustig bekijken,, mis
schien wel, omdat er bij meer dan één
artikel over deze principieele kwestie was
gesproken.
Toen dus aanneming van het reglement
in deze vergadering niet mogelijk was,
kwam de S.D.A.P. met een ander idee,
n.l. om aan de ambtenaren dan toch in
1930 het verlof te geven, dat hun in
het nieuwe reglement in uitzicht is ge
steld.
Maar daartegen rees verzet. Het is toch
rechtens niet juist, om uit een reglement,
dat momenteel nog niet is aangenomen,
één punt te lichten en van toepassing
te verklaren en al het andere te laten
ruston. De stemmen staakten dan ook
over dit voorstel.
Maar nog hadden de soc.-dem. heeren
een pijl op hun boog. Dan zoo stelde
dhr Van der Weel voor kan voor 1930
het verlof bij afzonderlijk Raadsbesluit
worden geregeld. Dit was echter ook en
kele leden, die wel voor het vorige voor
stel gestemd hadden, te gortig. Inder
daad leek ons hier het prestige van den
Raad in 't geding te zijn. Met 9 tegen
7 stemmen werd besloten dit achter
deurtje niet in te kruipen.
We kunnen ons de teleurstelling van
da ambtenaren wel indenken. De zaak
„In Mei wist ik het nog niet zeker,
maar nu wel. Ik kom hier in Zeeduin
wonen, want ik ben de nieuwe wijkver
pleegster."
Tot haar voldoening bemerkte Hertha,
dat vrouw Hoogeboom luisterde, al was
zij aan het werk. Bij deze laatste mede
deeling keek zij zelfs even op.
„Je weet zeker wel, dat er een nieuwe
komen moest?" ging Hertha voort „Wel
nu, daarvoor ben ik nu gekomen. Wij
zullen elkaar dus vaak zien."
Over het gelaat van den jongen vloog
een glans van verrukking.
„Ik ben er blij om", zeide hij. „Want
u hebt mij dingen verteld, die een an
der niet weet"
Door het keukentje klonk een zilveren
lach.
„Neen maar, er zijn er gelukkig heel
wat, die weten, wat ik je verteld heb,
Kees. Je wilt er zeker wel wat meer van
hooren? Dat kan gebeuren. Vanmiddag
zal ik je een paar boekjes brengen, die
je maar eens lezen moet. En als ik dan
weer eens kom, vertel ik wel wat. Ik
denk wel, dat wij het met elkaar zulleD
vinden."
„Als u het maar niet al te druk maakt,"
zei vrouw Hoogenboom scherp. „Al die
drukte is niet goed voor Kees. Hij kan
er niet van slapen.
Hertha schrok van den vjjandigen toon,
waarop deze woorden werden geuit. Maar
zij beheerschte zich.
voer Manufacturen»
Dames- en Klnderconfectie I
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen is j|
GOES HULST
had een ander en vlugger verloop kunnen
hebben, als de linkerzijde bjj de behan
deling in eerste instantie de rechterzijde
niet onder den voet had geloopen.
Over de tarieven der zweminrichting
is b(jna tot vervelens toe gesproken. B.
en W. wilden de particuliere zwemschool
iets ter wille zijn en stelden voor inko
mens boven f2000 een verhoogd tarief
voor. Dhr v. d. Feltz, de vurige advocaat
der zwemschool, wilde iets verder gaan
en boven de f2000 het tarief van de
zwemschool van toepassing verklaren. De
S.D.A.P. wilde in het voorstel v.an B. en
W. de grens van f 2000 brengen op f 2500.
Terwijl mevr. de Graaf het heele voorstel
van B. en W. op zij wilde zetten en
een urentaxief wilde invoeren. Diat nu
juist van vrijzinnig - democratische
zijdo deze poging om tot clubjes- en
standenvorming tot zelfs in het water
toe te geraken gedaan werd, is ietwat
bevreemdend.
De over-groote meerderheid van den
Raad moest er dan ook niets van hebben.
Alleen de S.D.A.P. had succes en zag
haar voorstel aangenomen, zoodat de toe
stand voor de particuliere zwemschool
nog wat ongunstiger is geworden.
EVENEENS OP REVOLUTIONAIREN
BODEM.
Zeer opmerkelijk, zegt onze „N. Pr.
Gr. Crt." is de groei der nationaal so
cialistische partij in Duitschland. Zij ver
schrikt allereerst socialist en communist.
Omdat er hier sprake is van een reactie
van geweld tegen geweld.
Het Duitsche volk ziet de revolutio
naire elementen reeds lang bezig.
De elementen, die het nationale leven
op allerlei wijze ondermijnen.
Nu zou deze revolutionaire ondermij
ning niet zooveel zorg behoeven te ba
ren, als tegenover de beginselen der re
volutie kloek en krachtig overal het anti
revolutionair beginsel werd geplaatst.
Eigenlijk geschiedt dit alleen door een
deel der Roomsch-Katholieken.
Het protestantisme in Duitschland is
zeer verzwakt door den groei van het
ongeloof, door de ondermijning van het
geloof in de Heilige Schrift, door den
roep van allerlei valsche profeten. En
waar het geloof van een Luther nog
stand hield, wordt de politieke actie, die
daarvan het gevolg zou moeten zijn, ge
remd door de eigenaardigheid van het
Lutherianisme, dat zoo moeilijk de goede
consequentie trekt voor de doorwerking
der Christelijke beginselen op politiek en
sociaal terrein.
Een sterke antirevolutionaire party zou
'in samenwerking met de Roomsch-Katho-
lieke partij veel kwaad kunnen keeren en
de basis kunnen bieden voor den wezen
lijken opbouw van den Duitschen staat.
Nog heerscht er allerlei verwarring van
denkbeelden in protestantschen kring. En
al zijn er verschijnselen, die op beter
inzicht wijzen, men is er, by ons ver
geleken, meer dan een halve eeuw ten
achter.
Zoo moest de reactie op revolutionair
geweld zich wel in anderen, in bedenkelij-
ken zin uiten. Ook op revolutionaire
wijze..
Tegenover den communist komt nu de
fascist. Die het opneemt voor het natio
nale tegenover het internationale. Die niet
beginsel zet tegenover beginsel, maar ge
weld tegenover geweld.
Geen wonder, dat de revolutionairen
deze actie der nationaal-socialisten met
leede oogen aanzien. Er is een bittere
haat tusschen socialist en communist en
„O neen," zeide zij vriendelijk. „Ik
heb al zooveel jaren met zieke menschen
omgegaan. U zult eens zien, hoe prettig
het zal zijn."
Vrouw Hoogenboom gaf geen antwoord,
maar verliet het vertrek.
„Moeder meent het zoo kwaad niet,"
vergoelijkte Kees, daarmede blijk gevend,
een scherpzinnig opmerker te zijn.
„Weineen, Kees,' 'zeide Hertha harte
lijk. „Let maar eens op, dat ik het met
je moeder best vinden kan. Ik ben na
tuurlijk nu nog vreemd, maar het komt
vanzelf wel in orde."
En alsof dit laatste incident niet was
voorgevallen, sprak Hertha over het
mooie dorp, over de groote stad, waar zij
vandaan kwam, over baar werk in het
ziekenhuis. En Kees verbaasd, dat van
hem, den misdeelde, zooveel notitie ge
nomen werd, dat die vreemde dame met
hem praatte als was hy haars gelijke,
luisterde vol aandacht en met oogen, die
schitterden. En zijn moeder, inmiddels
weer teruggekeerd met nog steed3 den
gemelijken trek op haar gelaat, luisterde
ook, al deed zij, of zij druk aan haar
werk gezig was.
Na ruim een half uur nam Hertha af
scheid met de stellige belofte, dat zij
dien middag boeken zou brengen of zou
laten bezorgen. Dan moest Kees daaruit
maar eens lezen en dan zou zij er later
wel van vertellen.
„Nu, Kees, tot ziens hoor. Ik hoop je
den nationaal-soeialïsi Maar jnïst in dien
strijd groeien de nationaal-socialisten.
Nu weer hij de verkiezingen in Sak
sen kw&aj dit uit Zij wonnen honderd
duizenden stemmen. Zij verkregen een
winst van negen zetels.
„Het Volk" noemt die winst „eenvoudig
verbijsterend".
En Saksen staat niet alleen. In Thurin-
gen hebben de nationaal-socialisten reeds
de leiding in de regeering. En zoo gaat
het door.
In deze reactie tegen revolutionair ge
weld ligt een element van waarde. Voor
zoover het fascisme verre is te verkiezen
boven den gruwel van het communisme.
Maar wij mogen de oogen niet sluiten
voor het feit, dat het fascisme evenzeer
op revolutionairen bodem staat. Dat het
in den grond der zaak de aanbidding is
van een echt heidensch staatsabsolutisme.
Men ziet hier het gewone verschijnsel
in den gang der revolutie. Op haar ter
rein tracht men orde te stellen tegenover
wanorde.
Maar op haar terrein. En dan is er
van wezenlijke genezing geen sprake.
Die kan er alleen komen, als tegenover
het beginsel der revolutie het beginsel der
reformatie wordt gesteld. De terugkeer
tot de gehoorzaamheid aan Gods souve-
reiniteit.
Eerst als wij zien, dat er in Duitsch
land weer een terugkeer komt tot de
Christelijke beginselen, kunnen wij hoop
koesteren, dat het den weg tot den goe
den grondslag voor wezenlijken opbouw
van het Duitsche staatsleven zal vinden.
'Op dien grondslag komt het allereerst
aan.
Van een grooten en een kleinen „Zepp".
Ik sprak er met niemand over. Ik zweeg
erover in alle talen der wereld. Over het
plan, dat ik al meerdere jaren in mij
omdroeg. Ik suggereerde mijzelf: er komt
toch niets van terecht, het is een onuit
voerbaar plan en loopt de boel spaak, dan
wordt je tenminste niet uitgelachen. Ik,
keek echter al die jaren goed om mij heen,
loerde op een gelegenheid om mijn wil
door te zetten maar de kans liet op
zich wachten. Ik ging aan mijn doorzet
tingsvermogen twijfelen, vroeg mijzelf bij
herhaling af: ben je een fantast? Hang je
met je hart aan luchtkasteelen? Ren je
nog steeds niet oud en wijs genoeg, om te
weten, dat droomen zelden of nooit wer
kelijkheid worden?
Ik heb geleerd, den middenweg te gaan.
Ik ben wat meer bescheiden geworden in
de eisohen, welke ik aan het dageiijksch
leven stel. „Wenn man nicht hat, was
man liebt, dann soil man lieben, was man
hat". Een Zeppelin, aldus probeerde ik
mijzelf te troosten, is te duur voor den
doorsnee-burger. Zulk een luchtkasteel
der twintigste eeuw is alleen bereikbaar
voor de dollarhelden uit U. S. A. Ik bleef
dus weg uit Friedrichshafen en kwam
Dr Eckner bij hooge uitzondering de stad
Berlijn eens met een kort bezoek vereeren,
dan poetste ik bijtijds de plaat, want kij
ken naar het onbereikbare verdubbelde
mijn ergernis. Ik stapte in een vliegma
chine en als ik van uit de hoogte over de
wereld heen kon kijken, dan vergat ik mijn
ergernis. Ik vergeleek zoo'n Zeppelin met
een luxe trein, met een D-trein eerste klas
en was al blij, dat ik als gewoon burger
een uitstapje derde klas kon ondernemen.
Hoeveel menschen zouden dankbaar zijn,
wanneer ze eens een luchtreisje konden
ondernemen en voor hoeveel duizenden is
ook zulk een stevige tweedekker iets on
bereikbaars!
Maar stonden de kranten dan weer vol
van Eckener's nieuwe prestaties, van
zijn zegetochten naar Noord- en Zuid-
Amerika, dan werd ik weer ongeduldig en
een gevoel van jaloerschheid maakte zich
^an mij meester. Het vliegen met zoo'n
luchschip moet toch iets heel anders zijn
dan het zweven in een vliegmachine. Zou
daar nu niets aan te doen zijn? Zou er
niet een mogelijkheid te vinden zijn, om
ook die ervaring rijker te worden?
En kijk, juist toen ik aan een bevredi
gend antwoord op deze netelige vraag be
gon te wijfelen, ontdekte ik in de lucht een
nog dikwijls te ontmoeten. Wij worden
vast goede vrienden."
Dan vatte zij de hand van vrouw Hoor
geboom, die ten hoogste verbaasd was,
al liet zij het niet blijken, en die zich
toch niet onttrekken kon aan de bekoring,
die van Hertha uitging.
„Ik dank a vriendelijk, vrouw Hooge
boom, dat u het goed vindt, dat ik
Kees zoo nu en dan eens mag opzoeken.
'kHeb jaren en jaren met zieken en on-
gelukkigen verkeerd en voel mij tot hen
aangetrokken. Ze hebben het ook zoo
gaarne, dat men belang in hen stelt.
'kHeb van den dokter gehoord, dat ai
heel best voor Kees zorgt, en dat merk
ik ook wel. Maar u is vaak weg, dat moet
wel. En dan is bij zoo alleen. Daarom
ben ik zoo blij, dat ik zoo nu en dan ko
men mag en dat u het goed vindt."
Hertha verdween ijlings. Vrouw Hooge
boom moest over haar woorden maar
eens nadenken.
Zij keerde denzelfden weg, dien zij
gekomen was en passeerde dus weer „Re
pos ailleurs", uit de deur waarvan by
haar nadering een dame kwam, die reeds
grijs haar had en dichter bij de zestig
dan bij de vijftig scheen te zijn. Zy stapte
op het hekje toe en wenkte Hertha.
„Neem mij niet kwalyk," zeide zy, Her-
tha's naamkaartje in de hand, „is u!
daareven niet hier geweest en zoudt u
vanmiddag niet terugkomen?"
Om in het geziz aan groot en klein,
delijk hulp te kunnen varleeaaa bij Brand
wonden en Snijwonden en alle Hiüdver-
wondingen, is het zoo veilig thuis altijd
bij de hand te hebben oen doos of tuba
alleraardigst luchtschip van klein formaat
Ik taxeerde zijn lengte op hoogstens 40 M.
en zijn doorenee op ongeveer 13 M. De
drijfkracht beataat uit een 80 PK Sie
mens SH'13 motor en de kleine cabine
biedt aan drie of vier personen plaats.
Met den kapitein en den monteur kunnen
er dus hoogstens en dan nog sleohs bij
gunstige weersgesteldheid twee passagiers
mee naar boven. Dit sierlijke, elegante
luchtscheepje staat sedert ruim een jaar
in dienst van bet Trumpf-bedrijf in Ben-
lijn-Weissensee, een der grootste Choco
lade-fabrieken, welke we in Duitschland
hebben. Ik spoedde mij naar Weissensee,
werd hier door de eigenaars der fabriek,
Gebr. Monheim ontvangen en vertelde hun
van mijn belangstelling voor alles, wat met
de luchtvaart samenhangt. Ongeveer een
jaar staat dit luchtschip in dienst van 't
Trumpf-bedrijf en reeds meer dan 200
vluchten boven Duitsche steden en lan
den zijn uitnemend verloopen. Men ken
de deze soort van reclame tot dusver in
Duitschland nog niet en dus staat deze
D. P. N. 28 in het brandpunt der publie
ke belangstelling. Natuurlijk was men
voornemeiis, om den grooten Zeppelin bij
zijn bezoek aan de rijkshoofdstad eere
escorte te geven en men verklaarde zich
in beginsel bereid, om bij gunstige weers
gesteldheid mij als eenigsten passagier
mee naar boven te nemen. 'Of ik dan inaar
op dien gedenkwaardigen morgen tegen
zes uur in Staaken wilde wezenl
Dat kostte mij een elapelooze nacht,
want liever wilde ik een uur te vroeg dan
een minuut te laat verschijnen. Van Staa
ken uit ondernam ik mijn eerste luchtreis
per Aero-Lloyd, nu ook alweer tien jaar
geleden. Van Staaken uit zou ik dus mijn
eerst8 vlucht nu per luchtschip gaan on
dernemen. Het viel mij verre van gemak
kelijk door een cordon van schupo heen
te dringen en men scheen het maar half
te gelooven, dat ik voornemens was, om
in de schommelende cabine van het klei
ne luchtschip binnen te stappen. Men 'her
innerde mij aan het malheur, dat dezelf de
piloot, Thomas, juist dezer dagen met een
soortgelijk Parseval-luchtschip in de
Oostzee heeft gehad. Maar ik liet mij door
niemand van de wijs brengen, wist tot
kapitein Thomas en diens collega Rinau
door te dringen en vroeg, wanneer men
dacht te starten? Dat hangt van Dr Eoke-
ner ai. Zoodra we weten, dat 'hij in zicht
is, gaan we de lucht in.
Ik werd voorgesteld aan mevrouw Tho
mas, die haar man steeds trouw ter zijde
staat en zich aan het moeilijk examen
voor stuurman heeft onderworpen. Met
rechtmatige voldoening vertelde ze mij
van haar werk als „Rudelganger" en van
haar overtuiging, dat binnen afzienbaren
tijd vele soortgelijke luchtschepen als re
clame voor groote ondernemingen zullen
rondzweven. Iedere tijd stelt zijn eigen
eischen en de luchtreclame heeft een groo
te toekomst voor zich liggen. Trumpf zal
weldra niet de eenigste fabriek zijn, die
door middel van vliegtuig of luchtschip
op de publieke aandacht beslag komt leg
gen. Uiteraard was ik nieuwsgierig, van
deze ondernemende jonge vrouw iets na
ders omtrent de D. P. N. 28 te vernemen
en ze antwoordde glimlachend: „Het
schommelt zoo nu en dan een beetje. Ge
moet u maar stevig vasthouden en bij het
starten kunt ge op den grond gaan zitten,
want voor stoelen of banken is er in de
kleine cabine geen ruimte. Mijn man moet
zich straks ook aan het stuur vasthouden.
Met behulp van de monteurs gaat ge
straks de lucht in en als ge dan den groo
ten Zeppelin ziet aanglijden, dan zult ge
een schoon oogenhlik beleven. De kleine
Zepp geeft dan den grooten Zepp het
eere-escorte en slechts weinigen hebben
dit historisch moment van nabij en in de
zen vorm meegemaakt!"
„Dat is zoo. Is ui juffrouw Saaman?"
vroeg Hertha.
„Die ben ik. Kunt u nu niet komen,
want ik zou vanmiddag naar Landdorp
gaan. Dat wist het meisje niet."
„Heel graag," zei Hertha. „Ik handel
het liefst mijn zaken zoo spoedig moge
lijk af."
„Komt u dan binnen."
Onmiddellijk daarop vertelde Hertha 't
doel van haar bezoek. Maar haar vraag
viel niet in goede aarde, dat bemerkte
zij onmiddellijk aan de gelaatstrekken van
de sympathieke juffrouw Saaman. Hertha
liet zich echter niet gauiw uit het veld
slaan.
„In het hotel werd mij gisteravond
uw naam genoemd en ook dokter Van
Leeuwen deed het. U moet weten, ik ben
de nieuwe wijkverpleegster. Maar men
vertelde mij onmiddellijk er bij, dat u nie
mand meer wilde hebben. Toch ben ik
gekomen, vooral toen ik hoorde, dat uw
man hoofd van de christelijke school
in Landdorp is geweest. In uw milieu
zou ik mij thuis gevoelen. 'Zoudt u er
nog eens over willen nadenken en niet
direct een beslissing nemen? Ik heb voor
een week een kamer in het hotel en als
het moet, kan ik die kamer wel langer
huren."
(Wordt vervolgd.)
