Rheumatiek?
DE ZEEUW
TOODT PIJN
TWEEDE BLAD
Wat er deze week voorviel
Niet door eigen kracht
HET ADRES
A. WILKING
I tfcll
L I Pl-IIYl kil I
Aan de Zeeuwsch-Vlaamsche
grens in October 1914.
FE U I L L ETON.
Verduurt de folteringen van
Rheumatiek niet opnieuw.
Gebruikt een beetje Sloan's
Liniment. Lichtelijk aan
brengen. Niet inwrijven
Het liniment dringt door,
brengt de pijn der weefsels
tot bedaren en maakt een eind
aan bloedaandrang. De pijn
verdwijnt bijna onmiddellijk.
Verkrijgbaar bij alle Apothekers en Drogisten.
VAN
ZATERDAG 29 MAART 1930. .No. 152.
Eerste en Tweede Kamer hebben deze
week druk vergaderd, maar zij zijn zóó
door hun werk gekomen, dat beide op
recès konden gaan.
De Tweedie Kamer besteedde enkele
dagen aan besprekingen over de huidige
crisis in den landbouw, zulks naar aan
leiding van de interpellatie van den heer
Van deu Heuvel over dat onderwerp.
Het resultaat van al die debatten was
zooals vooraf te vreezen was dat
er zoo goed als niets tegen deze crisis
zal worden gedaan. Alleen zal een tijde
lijke verlaging der spoorwegvrachten voor
aardappelen worden ingevoerd. Over an
dere desiderata van den heer Van den
Heuvel moet Minister Ruys nog eens
ernstig nadenken.
De Eerste Kamer kwam met den be-
greotingsarbeid klaar. Het laatst was Ar
beid aan de beurt. Daarbij heeft het
eenigszins gespannen en wel vanwege de
bekende kwestie-Fruytier. Dezen ex-gou
verneur van Curasao, die om de be
kende j-eden naar het moederland te
rugkeerde, wilde de Minister van Arbeid
een mooie functie bij de Arbeidsinspectie
te Den Haag geven en voor hem een
ander ambtenaar doen wijken. In de Eer
ste Kamer zijn daarover krasse jvoor-
den gezegd. Het was vrij zeker, dat de
begrooting van Arbeid om die j-eden zou
zijn verworpen. Maar de Minister heeft
bakzeil gehaald en gisteren medegedeeld,
dat de heer Huygens, die dan voor dhr
Fruytier zou. moeten plaats maken, in
Den Haag blijft.
Belangrijk nieuws uit onze eigen pro
vincie. is verder de weder-ingebruik-ne-
ming- der Groote Kerk te Goes. Minister
Terpstra woonde niet alleen deze plech
tigheid bij, maar bezocht dien dag in
Zeeland nog meerdere monumentale ge
bouwen. O.a. het Stadhuis te Veere, dat
restauratie broo-dnoodig heeft.
In deze week was het ook een Neder
lander die in Genève van verschillende
zijden huldebetuigingen in ontvangst
moeht nemen. Het was de heer H. Go-
lijn, die mot alle kracht en volle toe
wijding getracht heetft de douaneconferen
tie aldaar tot daden te brengen. Dat er
niet meer is bereikt, is waarlijk niet
aan hem te wijten, maar aan het egoïsme
der verschillende Staten.
In Duitschland is het hoofdzaeklijk
ter wille van de finanoiaele politiek
weer tot een kabinetscrisis gekomen. Het
heet, 'dat de Centrumleider nu wil trach
ten een kabinet te vonnen zonder de
sociaal-democraten. Dit zal dan een min
derheidskabinet zijn. Het zal de vraag
zijn, hoe lang het leven zal.
Ook Polen beleeft een kabinetscrisis.
Volgens de laatste berichten zal Pilsudski,
cLe man met de dietatorneigingan, geen
deel "Van het nieuwe kabinet uitmaken.
Met de vlootconferentie scheen het in
het begin der week vastgeloopen te zijn.
Maar gisteren werd gemeld, dat men nu
wieer van voren af aan wil beginnen.
Voorspoedig is deze gang van zaken al
lerminst.
Het zwaarbeproefde China schijnt weer
voor een nieuw-en burgeroorlog te staan.
Daaraan schijnt daar geen eind te kunnen
komen.
(Slot.)
Het overschrijden van de grens door
de Belgische troepen had meestal zonder
bezwaren plaats. Het gebeurde wel, dat
een troep nog aarzelde om Holland bin
nen te gaan, doch eenige schoten aan
de staart van de colonne afgegeven, met
opzet of bij toeval, gaven den doorslag.
Op een andere plaats stormde een
troep, nadat, er geschoten was en ge
door Annie Lucas.
42) o
Wat Owen betreft, bij hield van Al-
lam, en gevoelde groote achting voor hem,
hetgeen hij ook gedaan zou hebben, in-
djen Allan niet Margarets broeder en zijn
vrieardelijken helper in den nood was
geweest. En hij bewonderde in hem die
hoedanigheden, waarin hij zelf meende
te kort te schieten. Allan's krachtige wil,
diens beslistheid en zelfvertrouwen dwon
gen Owen eerbied af. Hij voelde echter,
dat diens weinige ingenomenheid met de
overtuiging, welke thans meer dan ooit
vorm en doei aan zijn levem en aan
zijne gedachten gaven, een voortdurend
beletsel was voor een1 meer vertrouwe-
lijken omgang. Van nature nadenkend en
opmerkzaam ontging het hem ook niet,
dat juist die hoedanigheden, welke hij
bewonderde, de krachtige openbaring van
een vast karakter in de hand ge
werkt door 4e omstandigheden, en niet
getemperd door Gods genade onge-
evec-Tadige afmetingen begonnen aan te
nemen, en gevaarlijk dreigden te worden
roepen was „D'n Duts", met zoo'n vaart
de grens over, dat de grenswacht een
eind werd meegesleept.
De wapens werden eensdeels ingeleverd
bij de grenswachten, anderdeels waren
ze al eerder weggeworpen, zoodat in het
terrein nabij de grens heel wat geweren,
munitie en uitrustingstukken gevonden
zijn door patrouilles, die uitgezonden wer
den om de terreinen af te zoeken en de
verstrooide militaire .voorwerpen te ver
zamelen. Ook bleken er verscheidene
legerpaarden over de grens te zijn ge
komen.
Er werd toen een paardenpatrouille
uitgezonden, die heel wat onbeheerde
legerpaarden opving.
Nabij de grens zijn ook verscheidene
cfficierskoffers onbeheerd aangetroffen,
onbeheerd en daardoor niet ongeschon
den. Van de meeste waren de sloten
vernield, van enkele was het deksel stuk
geslagen en aan don inhoud zal wel
het een en ander ontbroken hebben. De
kisten zijn zorgvuldig verzameld en na
dat de inhoud was geïventariseerd, wer
den zij verzegeld.
De geweren werden opgestapeld tot
manshoog© muren en met zeilen be
dekt; de ingeleverde patronen vormden
een eerbiedwaardigen berg naast het
stadhuis, bedekt door dekldeeden.
Op den zolder van het stadhuis was
van alles te vinden, officierssabels, waar
bij enkele salonsabeltjes, revolvers, mi
trailleurs, schrijfmachines, phototoestel-
len, u-ompeiten, fanions eaz., te veel om
op te noemen.
Juist toen de toestrooming van ge-
interneerden te Hulst het grootst was,
bad de commandant een droeve plech
tigheid te leiden. De commandant van
bet Corps des Transports was, kort na
dat dit de .grens had overschreden, over
leden.
De begrafenis zou te Hulst plaats heb
ben en te midden van de overstelpende
drukte werd nog kans gezien om den
overleden majoor met militaire eer graf
waarts te brengen. De baar werd gevolgd
door den commandant van Hulst en een
dertigtal Belgische officieren. Aan het graf
werd door den commandant een kort
woord gesproken, .waarna de generaal
Trocmaz bedankte. De wijize waarop hun
kameraad ter aarde was besteld, werd
door de Belgische officieren wel gewaar
deerd.
Van de geïnterneerde Engelsche ma
rine-brigade dj ent nog vermeld te wor
den, dat deze bij Kap-ellebrug over de
grens kwam. Bij de grenswacht aange
komen gaf de commodore Henderson een
telegram aan zijn adjudant, ongeveer zeg
gende, dat bij gindsche kerk, dat was de
kerk van St. Jansteen, wel een telegraaf
kantoor zou z,ijn. Gelukkig verstond de
wachtcommandant Engelsch en voorkwam
deze eigenmachtige teïegramverzendi-ng.
Op de vraag van een hunner, wat er
met hen zou gebeuren, werd geantwoord,
dat zij gedurende den duur van den
oorlog geïnterneerd zouden blijven. Dit
antwoord werd kalm opgenomen.
Het vervoer van de groote massa geïn
terneerden was in enkel© dagen afgeloo-
pen, doch dagelijks kwamen zich nog
Belgische militairen aanmelden, sommige
in burgerkleeding; deze -hadden zich nog
in België versoholen gehouden.
Weldra kwam de order dat alleen mi
litairen in uniform, geïnterneerd moch
ten worden. Werd dan op dien grond
zoo'n militair in burger afgewezen, dan
kwam bij den volgenden dag terug in
uniform en tot de tanden gewapend; aan
de grens had hij. zich van het noodige
voorzien.
Het vervoer van wapens, munitie, paar
den, voertuigen en uitrustingstukken van
voor Manufacturen.
Dames- en Kinderconfectie
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen is
GOES HULST
voor het geluk van Allan en dat der
anderen. Hij zag, hoe Margaret leed onder
zijn terughouding, en zijn gebrek aan
deelneming in de kleine bemoeiingen van
het dagelijksche leven, die haar aandeel
in de gezamenlijke taak uitmaakten; boe
Cecil en Ella in opstand kwamen tegen
zijn onvoorwaardelijk gezag; hoe Murray
zich hoe langer hoe meer in zich zelf
opsloot, afgeschrikt door de weinig waar-
deerende koelheid van zijn broeder; hoe
de kleintjes meer vrees dan liefde voor
hem gevoelden. En toch was Allan wer
kelijk zoo oprecht, zoo edelmoedig, zoo
onzelfzuchtig, zoo zelfopofferend.
Indien die sterke, fiere, gewillige schou
ders zich slechts wilden bukken onder
het juk van Hem, die nederig en zacht
moedig was van hart, ach, hoe heerlijk
zou dat wezen! Hiervoor kon Owen
slechts bidden, en dit aan Margaret lee-
ren.
Toen bij, zooals hij verwachtte, op
zijn sterfbed lag, had hij gemeend, dat
indien hij in het leven had mogen blij
ven, dit leven geheel anders zou ge
worden zijn. En hij was blijven leven.
Hij was tot het leven teruggekeerd met
verzwakte .krachten en vernietigde voor
uitzichten, en hoewel de zekerheid van
beantwoorde liefde een lichtende plek in
zijn -bestaan was geworden, toch scheen
het of de donkere wolken, die hem om
allerlei1 aard, nam heel wat fcjjd in beslag,
al werden de geïnterneerde vrachtauto's
en treimvoertuigen gebruikt.
Vervoerd zijn ongeveer 20.000 geweren,
honderdduizenden patronen, 2 a 300 paar
den, paardentuigen, zadels, mitrailleurs,
auto's, wagens.
Geïnterneerden zijn meer dan 20.000
Belgen, waarbij 4 generaals, o.a. de chef
van den Staf van Antwerpen, en onge
veer 1200 Engelschen.
Na deze periode zoo vol van span
nende gebeurtenissen, brak een tijd aan,
die emotie van anderen aard bracht, na
melijk den strijd tegen verboden uitvoer.
Het werd een wedstrijd, tusschetn de smok
kelaars en de ..grenstroepen, wie de slim
ste zouden zijn.
Duizenden K.G. meel en andere artike
len zijn op de smokkelaars veroverd en
groote hoeveelheden petroleum, op een
dag zelfs tien vaten tegelijk. Deze va
ten werden ©enigen tijd later in de grens
gemeente waarin ze waren aangehouden,
publiek verkocht en het was wel spijtig
voor den luitenant, die deze aanhouding
had gedaan, om te zien dat de koopers
hem welbekend© smokkelaars warsn.
Daar vrijwel de geh-eele grensbevolking
meesmokkelde, was het een zeer moei
lijke ongelijke strijd en ondanks de groot
ste ijver, vooral van de luitenants, voor
wie de jacht op smokkelaars een tak
van sport was, is er heel wat ongeoor
loofd de grens over gebracht.
De commandant van Halst voerde al
spoedig een controlestelsel in, niet onge
lijk aan de latere distributie, de grens
bewoners werden gerantsoeneerd.
D© meelleveranciers moesten lijsten
overleggen van hunne leveringen met de
namen van de afnemers. Van deze lijs
ten werd aanteekening gehouden, zoo-
dat bekend was waar het meel werd
gebracht. Alle vervoer van meel en
bloem moest gedekt zijn door vergun
ningen-en de vervoerder mo-est zijn boek
met bestellingen bij zich hebben, zoo-dat
de luitenants controle konden uitoefe
nen.
Dat deze maatregel afdoende was-,
wordt betwijfeld, gefraudeerd werd er
toch, maar wellicht minder en zeker niet
zoo gemakkelijk.
Alvorens -dit artikel te beëindigen, wil
ik nog een episode uit dezen internee-
ringstijd vertellen.
Op een Zondagmorgen, kort na de
zwaarste interneeringsdag-en, brak er
brand uit in Hulst. De brand, ontstaan
in een boerenschuur binnen de omwalling
gelegen, liet zich dadelijk onrustbarend
aanzien. De brandweer, een vrijwillige,
werd gealarmeerd en de strijd tegen het
vu-ur nam een aanvang; echter de wijze
waarop die strijd gevoerd werd, was zeer
vermakelijk. Er was een brandspuit, er
waren er zelfs twee, doch om brand
te blu'sschen, heeft men water noo-di:g
en dit moest met waterwagentj-es uit
brandputten worden aangevoerd. Deze wa
gentjes stortten, wat er tijdens het haas
tig vervoer nog aan water over gebleven
was-, uit in een groeten kui-p-, die dan
d-o-or de spuit leeggepompt werd. Een
tweede wijze van watoraanvoer was die
per -emmer, -die van hand tot hand ging.
Toevallig was er nog een derde ma
nier en wel in vaten, vervoerd op ge-
interneerde vrachtauto's, die bestuurd
werden door geïnterneerde onderofficie
ren.
De burgers op hun zondags hadden
niet veel lust om hun zondagsch© pak
jes vuil te maken of te verwisselen met
werkkleeren, en keken aandachtig: toe hoe
■onderofficieren en soldaten, met den of
ficier van gezondheid aan het hoofd,
dapper zich- weerden.
De onwillige leden van den vrijwil-
ligen brandweer werden toen door een
patrouille, voorgegaan door den veldwach
ter, verzameld, en militairement aan het
werk -gezet.
Iutusschen was alarm geblazen en snel
den de soldaten to-e, d-e commandant nard
de leiding en toen werd het blusschi-ngts-
w-erk met grootere kracht aangepakt.
Een spuit werd over de stadswal naar
-de gracht gebracht en voerde, ononder
broken, water naar de andere spuit, zoo
overvloedig als de lekkende slangen, dar
men zegt men in Hulst, dat toelieten.
Dank zij de krachtige hulp van de mi
litairen was men het vuur des avonds
vrij wel meester, doch drie schuren en
vijf koeien waren ten offer gevallen.
Het flinke optreden van het garnizoen,
waardoor Hulst voor een grootere ramp
ia behoed geworden, werd gerapporteerd
aan] den Territorialen Bevelhebber in Zee
land, doch deze heeft helaas geen ge
legenheid gevonden om zijn tevredenheid
kenbaar te maken.
Van de bevolking van Hulst heetft deze
compagnie van het 14e Regiment veel
vriendelijks ondervonden, en ik geloof dat
die mannen, die in den interneerinigstijd
tot die compagnie behoorden, nog we]
eens zullen terugdenken aan hun zwaren
grensdienst, dien zij zoo goed en opger
wekt verricht hebben.
BRIEVEN UIT HET LAND VAN
CADZAND.
LVH.
De motie van de' Centrale Anti-
Rev. Kiesvereeniging Sluis. De
nood der tijden voor den land
bouwer.
Verleden week stond in „De Zeeuw"
de volgende motie:
De Centrale Anti-Rev. Kiesvereeniging
in het Statendistrict Sluis, in vergade
ring bijeen op Vrijdag 14 Maart 1930,
te Oostburg, gehooid de besprekingen in
betrekking tot de tegenwoordige moei
lijkheden van het land- en tuinbouw
bedrijf
sluit zich, wat het algemeene gedeelte
betreft, volkomen aan bij de motie, aan
genomen op de vergadering van de Centr.
Anti-Rev. Kiesver. te Emmen pp Zater
dag 1 Maart 1.1.,
besluit deze motie ter kennis te bren
gen van de Anti-Rev. kamerclub en de
Prov. Organisatie.
De bedoelde motie van 'Emmen luidt
als volgt
De Centrale Emmenenz., in ver
gadering bijeen,enz., gehoord de .be
sprekingen, enz., constateert de nood
toestand,-waarin .de landbouw in het al
gemeen en in het bijzonder de Veen
koloniale landbouw zich momenteel be
vindt
vraagt vooreerst dringend om een tij
delijke maatregel, om deze landbouwers
groep het bestaan mogelijk te maken.
spreekt ten tweede de wenschelijkheid
uit, dat door een spoedige wijziging van
onze handelspolitiek aan onzen landbouw
in het algemeen een betere steun gewaar
borgd zij.
Deze moties zijn geboren uit den „nood
der tjjden". De nood voor den landbou
wenden stand. Het bijzondere gedeelte,
wat betreft den nood voor den Veen-
kclonialen landbouw, zullen we hier laten
rusten. Iedere .streek heeft weer zijn
eigenaardige behoeften. Wij zouden voor
wat ons land van Cadzand betreft, kun
nen wijzen, op de crisis, die zal komen,
wanneer straks de bietenteelt eens niet
meer loonend blijkt. Wij zouden kunnen
wijzen op het groote nadeel, dat wij
hebben, doordat wij, tenminste voor een
overgroot deel, onze producten niet aan
het water kunnen leveren en dus ©en
minderen prijs maken. Wij zouden kun
nen wijzen op het vlastreurspel, en dus
zoo langzamerhand ook van den specia-
len nood in den Zeeuwsch-Vlaamschen
landbouw kunnen spreken, maar het is
het best, dat we de speciale nooden
nu maar laten rusten en ons, wat ook de
Centrale Sluis deed, bij- het algemeene
bepalen, en dus alleen vragen, dat door
een spoedige wijziging van onze han
delspolitiek aan onzen .landbouw in het
algemeen een betere steun gewaarborgd
worde.
Nu zal misschien iemand, die niet tot
den landbouwenden stand behoort, VTa-
gen, of het dan alleen deze groep is,
die het moeilijk heeft. Zie naar den
handel, bloeit die soms? Zie naar zoo
menig ambachtsman in deze dagen, wiens
inkomen ook niet bijster groot is. 't Is
waar en een ieder voelt „zijn eigen zeer"
het meest. JMaar de landbouwende stand
zit toch wel heel erg'in de knoei.
En in een streek als het land van
Cadzand, waar het in hoofdzaak van den
landbouw moet komen, gaat het er straks
spannen. Men moet hierbij niet "vergeten,
dat de inzinking op dit gebied, zich in
allerlei kringen direct doet gevoelen. Heel
de maatschappij hangt samen. Goede prij
zen in den landbouw, dan verdient de
winkelier ook, dan heeft de ambachtsman
ook meer werk, dan ..gaat het heel de
streek goed. Maar in een tijd als deze,
nu de landbouwproducten bitter weinig
opbrengen, wordt op .alles bezuinigd en
is het overal „slap".
Het is dus niet alleen een belang voor
den boer, maar voor heel het land van
Cadzand, uitgezonderd dan voor de en
kele vaste-traktementsmenschen, voor wie
de lagere prijzen alleen een voordeel zijn.
En nu vragen we aan de regeering, dat
ze door een spoedige wijziging van pnze
handelspolitiek aan onzen landbouw in
het algemeen een hetero steun waarborge.
Nu is dit makkelijker gevraagd, dan
wanneer speciale wenschen worden naar
veien gebracht, maar toch is het m.i.
de aangewezen weg. Het is de taak der
regeering deze zaak in studie te nemen.
En voor wat ,onze partij betreft is het
de Kamerclub tot wie wij ons te wen
den hebben. Laat deze ernstig nagaan, of
de handelspolitiek, die tot nu toe gevolgd
is de weg is, dien wij moeten blijven
velgen. Do opendeur-politiek heeft ten
gevolge, dat ons land overstroomd wordt
met buitenlandsche producten, terwijl wij
voor onze binnenlandsche geen markt
kunnen vinden De moeilijkheden pm de
producten in het buitenland te plaatsen,
werden hoe langer hoe grooter en de
vraag dringt zich aan ons op, of daar
nu niets aau te do-en is Om een enkel
voorbeeld te noemen Zie naar de nieuwe
bepalingen van invoer pnzer aardappelen
in Duitschland
Vanaf 15 Maart moet elke' zending dooT
een ambtenaar van den Plantenziekten
kundigen Dienst zijn onderzocht en vrij
bevonden van wratziekte Dat is tot daar-
entoe, paar ook moet de zending afkom
stig- zijn van een stuk land, waar binnen
een afstand van 2 K M. die ziekte niet
voorkomt, dus in een kring van een
klein uur Verder moeiten de aardappels
verpakt zijn in nieuwe zakken Verder
moet elke collo, dus elke zale, of elke
wagon een loodje hebben van den Plan-
tenziekte-nkundigen Dienst En omdat dat
alles nog niet mooi genoeg is naar den
zin van onze Oosterburen, moet elke
zending aan de grens nog eens ppnieuw
op kosten van de belanghebbenden wor
den onderzocht op wratziekte
Nu hebben de Duitschers gelijk, dat ze
bepalingen maken, dat onze exporteurs
maar niet alle mogelijke rommel naar
hun land uitvoeren, maar op die- manier
komen er zooveel kosten bij, dat een
algeheel invoerverbod makkelijker was.
Dan wist men tenminste, waar men aan
toe was.
Om een ander voorbeeld te noemen,
zie naar den invoer van Jiet Russische
graan. .Als zoo iets in jpon .ander land
gebeurde, zouden al heel spoedig bepa
lingen worden gemaakt, maar in Neder
land gaat men waarschijnlijk net zoo
lang praten, tot het niet meer noodig is
den boer te helpen, omdat het te laat is.
En nu is het waar, dat het mooiste
worden, opnieuw ongesteld werd. Het was
slechts een voorbijgaande aanval van zijn
oude kwaal, maar het zette hem een
heel eind achteruit, ©a deed hem inzien,
dat hij op- dat oogenbiiik nog geheel on
geschikt was om naar geregelde bezigheid
uit -te zien.
Margaret volhardde in haar eens ge
nomen besluit, dait hunne verhouding
niet den minsten invloed mocht uitoefe
nen -op zijn plannen voor de to-elkomst.
,,'tZ-ou nergens toe dienen, Owen", zeide
zij, „ik moet getrouw blijven aan de
taak, mij door papa op de schouders
gelegd. Eu -indien de tijd mocht komen
maar ik zie niet in hoe dat gebeuren
kan dat ik de uwe zo-u kunnen
worden, dan deel ik liever met u ar
moede om Christus' wil, dan weelde en
voorspoed verkregen ten koste van ge
weten en overtuiging."
Owen toch had Margaret op dit punt
geheel tot zijn inzichten overgehaald.
In hunne drukke omgeving bestond er
echter zei-den gelegenheid tot een ver
trouwelijk gesprek. Maar juist daarom
stelden zij elk onderhoud op des te hoo-
ger prijs, te meer daar heider weg hen
gedurende de eerstvolgende jaren in een
verschillende richting zou leiden.
(Wwit vervolgd.)
ringden, daardoor nog donkerder geleken.
Vast besloten om zijn ziek-alijken trots,
die de oorzaak was geweest van zijn
laatsten, hulpeloozen kamp, met wortel
en tak uit te roeien, had hij, zoodra
zijn krach-ten dit toelieten, aan ieder zij
ner bloedverwanten geschreven, hun me»-
dedeelende in welke moeilijke omstandig
heden hij zich bevond. Na korter of lan
ger tijd kwam er op eiken brief een
antwoord, meest allen in denzelfden geest,
eenigszins verschillend naar het karakter
of -de levensomstandigheden van den
schrijver.. Allen betuigden hun leedwe
zen met zijn tegenspoed en met zijn
ziekte, en allen zei-den hem in mee-r of
min bedekte termen, dat hij dit te wij
ten had aan eigen schuld ongeduld
of onbedachtzaamheid. Allen, zonder on
derscheid, gaven hem goeden raad, ver
getende, dat het hem zoowel aan de
middelen ails aan de krachten ontbrak,
om -dien op te volgen. Allen gaven hem
de .vage verzekering, dat het hun ge
noegen zou doen hem later eens bij zich
te zien; voor 'toogenblik bestonden er
overal geldige bezwaren.
Zijn neef George alleen schonk hem
eeni-ge stoffelijke hulp. Hij sloot een
banknoot in den brief, waarin hij zijn
leedwezen uitdrukte hem verde-r niet te
kunnen helpen. Owen moest glimlachen,
terwijl hjj dit las. Hij wist maar al te
zeer ,hoe zijn goedhartige neef niet do-en
kon wat hij wilde.
'tSpreebt van zelf, dat deze antwoor
den hem verdriet deden en teleurstelden,
maar zij- verbitterden hem niet, zooals
eertijds het geval zou geweest zijn. Hij
kon het nu -dragen, want zijn eenige
begeerte was voortaan ni-et zichzelf te
leven, maar Hem, die voor hem gestor
ven was. Hoe hij dit doen moest, en
waar, dat liet hij aan zijn Goddelijken
Meester over. Aan hem was het te leeren
geduld te hebben, -te vertrouwen, te be
rusten, te wachten eu stil te zijn, totdat
het bevel om te „gaan" of te „kómen"
of te „doen" zou gegeven worden.
En dat di-t bevel tot hem zou komen,
daar twijfelde Owen niet aan. Hij moest
Allan gelijk geven, dat zijn tegenwoordige
toestand een gevolg was van de lang
durige ontbering en verwaarloozing, die
aan zijn ziekte waren voorafgegaan, nog
meer dan van die ziekte zielf, en dat
hij slechts door zich in acht te nemen,
zijn herstel kon bespoedigen.
Maar het geloof en het geduld van
Owen werd op een zware proef gesteld,
toen hjj even na Kerstmis, nadat hij
zich gedurende eenige weken in toene
mende beterschap had mogen verheugen,
en begrepen had, dat door de komst
van James D-orrington, Allan's nieuwen
leerling, zijn, huip overbodig begon te
