Pijnlijke Spieren?
DE ZEEUW
LI NTM4INT
TWEEDE BLAD
HET ADRES
A. WIL KING
DOODT PIJN
Wat er deze week voorviel
Niet door eigen kracht
EEN BEZOEK AAN OE MIJNSTREEK.
v.
Uit de Provincie
Leestafel.
Een trek van groot» droefheid verspreid
,(Worclt vervolgd.)
Wanneer de gewrichten stram
:ijn en de spieren pijn doen
runt gij U door Sloan's Lini
ment verlichting en welbe
hagen verzekeren. Brengt het
eenvoudig lichtelijk aan op de
pijnlijke plek. Het liniment
dringt van 2elf door, brengt
de pijn tot bedaren, maakt een
eind aan bloedaandrang en
doet alle sporen van stramheid
en pijn snel verdwijnen.
Verkrijgbaar bij alle Apothekers en Drogisten.
K J?
VAN
ZATERDAG 22 MAART 1930. No. 148.
Evenala vorige waak was het ook nu
in den parlementairen hoek druk. De
Eerste Kamer bie.d zich vooral met den
begroo Jmgsarbe Ji onledig. Bij de behan
deling der Defensie-begroeting hield Mi
nister Deeltere een rede, die niet na
liet indruik te maken. Verschillende Se
natoren toonden hun bewondering ervoor
door te applaudisseeren. Donderdag en
gisteren was het vooral de Belgische
kwestie, die de aandacht vroeg. Toch
duren de begroo lingsdebatten in de Eerste
Kamer dit keer ongewoon lang. De voor
zitter heeft de leden dan ook reeds @e>-
dreigd met een avond (lees: nacht-) ver
gadering in den loop der volgende week.
Of 'thelpen zal?
De Tweede Kamer luisterde naar en deed
mee aan eein iafcerpellatie-L. de Visser
over de werkloosheid. Natuurlijk is dit
moeilijke vraagstuk door dit debat geen
stap dichter bij de oplossing gekomen.
Met groote meerderheid (75 van de
91 stemmen) nam zij verder de winkel
sluitingswet aan.
In den loop dezer week is iets bekend
geworden van het advies van den Ra
dio-raad .aan den Minister van Water
staat over de verdeeling van den zend
tijd. Hoe moeilik deze kwestie is op
te lossen, is nu weer gebleken, want èn
de (liberale) A.V.R.O. èn da R.K. Om-
roep-vereeniging hebben reeds hun ont
stemming over het voorstel uitgesproken.
Naar verluidt, zal de Ministerraad straks
dit vraagstuk te beoordeelen krijgen.
In onze provincie is onder de land
bouwers de rust weergekeerd, nu de be
slissing over de Suikerfabriek „Zeeland"
is gevallen en tot verkoop is besloten.
Overzien we de buitenlandsche gebeur
tenissen, dan valt het eerst de vlootcon-
ferentie in het oog. De stemming is daar
niet optimistisch, vooral nu Briand naar
Parijs is teruggekeerd, omdat hij, naar
zijn zeggen, geen zin had om nog langer
naar het weer te zitten kijken.
Omtrent de situatie blijft men volkomen
in het duister rondtasten. Aan mededee-
lingen en geruchten is er zeker geen ge
brek, maar aan tegenspraken evenmin.
De Italianen blijven op hun standpunt
staan en houden vast aan hun eisch van
volkomen pariteit met Frankrijk.
De toestand te Londen is dus deze, dat
men op het doode punt is gekomen en dat
men ernstig rekening moet houden met
een mislukking der conferentie... althans
in zooverre, dat van een vijfmogendhe-
den-overeenkomst geen sprake zal zijn.
In Britsch-Amerikaansche kringen
hoopt men nog iets te kunnen redden
door een overeenkomst tusschen de drie
voornaamste zeemogendheden, maar ook
hieromtrent is er nog geenszins zeker
heid.
Aangaande de douane-conferentie te Ge-
nève valt niet zulk pessimistisch, nieuws
te melden. Wel blijkt ook hier, dat do
aanvankelijk gekoesterde verwachtingen
lang niet alle en lang niet ten volle kun
nen verwezenlijkt worden, maar het ziet
er toch wel naar uit, dat Dinsdag a.s.
deze conferentie zal kunnen worden ge
sloten, nadat althans eenig resultaat zal
zijn bereikt.
In Engeland is plotseling een zekere
toenadering tusschen liberalen en arbei
derspartij merkbaar geworden. Het ge
volg daarvan is, dat het Labourkabinet
wat vaster in het zadel komt te zitten
en dat de reeds dicht bij geachte verkie
zingen tot later tijdstip zijn verschoven.
Of deze verbroedering ook beteekenis zal
hebben t.o.v. de handelspolitiek en de
wijziging van het kiesstelsel wordt wel
vermoed, maar staat toch niet vast.
FEUILLETON
door Annie Lucas
37.) o—
Het duurde een geruime poos voordat
O-wen weer iets kon zeggen, en toen
kostte het hem groote inspanning.
„Ik zal kort zijn," hijgde hij, dan zult
gij mijn woorden niet vergeten."
„Ik zal ze nooit vergeten, Owen, nooit."
Margaret hield haar woord, zij was uiter
lijk zeer kalm.
„Onze vriendschap is voor ons beiden
eten troost en een zegen geweest."
„Ja, dat is het, dat is het," Verzeker
de zij.
„Wij hebben elkanders gedachten, be
zwaren en verwachtingen gedeeld. Een
sterke, innige sympathie heeft ons ver
bonden. Wij hebben elkander begrepen."
„Dat is waar, Owen."
„Daarom zal het u thans niet deren
te hooren, hoezeer ik u heb liefgehad.
Het zal, wanneer ik ben heengegaan, uw
smart niet vergrooten, te weten, dat uw
vriend Owen u heeft liefgehad. Die liefde
met al haar verborgenheid, hopeloosheid
en onbevredigd verlangen is mij toch
zeer dierbaar geweest, Margaret."
Het bezoek ondergronds.
Voor ons werd een der verdiepingen
gereserveerd. De bel klonken daar
guig het pijlsnel naar beneden.
Men had mij gezegd, dat 't verstandig
zou zijn niet naar den zolder van de
kcoi te kijken, maar naar mijn teanen,
of flink met d.en mond te happen. Voor
zoo'n eersten keer met de lift naar be
neden en dan zoo pjjlsnel 1216
Meier por seconde zou wat onaan
genaam kunnen wezen.
Maar terwijl ik nog stond te over
wegen wat ik zou doen: happen of kij
ken naar de neuzen van mijn vetleeren
mjjnschoenen, werd geremd en even later
stond de kooi stil, liever hing ze stil
aan den armdikken gevlochten staalka
bel.... We waren aanbeland op de ver
dieping van 401 Meter.
1'fc nam mijn mijnlampje wat hooger
cp om mij te kunnen voorlichten bij
't uitstappen. Maai'wat een zee van
licht en.wat een wereld1
Groote helverlichte gewelven, waar
men heusch de kans niet loopt het hoofd
te slooten, maar waar best nog een van
mijn lengte, rechtop op mijn schouders
zou kunnen staan en nog wei meer. En
dan alles van beton.
Zoo stappend uit de schachtkooi kreeg
ik sterk den indruk te zijn aanbeland
cp een spoorwegemplacement bij nacht.
Maar dan op een emplacement vol leven
en beweging, waar het uitkijken was om
niet overreden te worden.
'tWas steeds maar: de wagens in de
gaten houden. Eigenlijk de karretjes, want
ze gelijken in veel op onze 'kipkarren.
Alleen loopen ze onder niet zoo nauw
toe. .maar zijn ze meer rond.
Wat een leven! Wat een beweging!
Dat botst en beukt aan een stuk door.
En dat werpt steenkoolstof op van je
welste. Uit alle richtingen komen de vol
geladen steenkolenwagentjes aanrollen, als
door magnetische kracht naar de schacht
getrokken. En dicht bij de schacht staan
de sleepers, die ze wat verder stuwen,
de schachtkooi in, nadat eerst de ledige
wagentjes er uitgehaald zijn.
Bij onderzoek bleek me, dat hier lucht-
drukbclten dc wagentjes op hellingen voe
ren waama ze in de richting van de
schacht rollen; ook de leeg,e wagentjes
werden door luchtdrukbolten of kettin
gen, waaraan ze haken bij hellingen, op
getrokken en verder getransporteerd, tot
waar de ledige achter een luchtdruklo-
comotief gehaakt worden, om verder in
de mijngangen gevoerd te worden en de
volle in de schachtkooi geduwd worden.
Men begrijpt, dat dit een geweldig stuk
leven veroorzaakt. Zoo'n leven, dat mij
hooren en zien verging. Maar alles went.
En ook dat. In een machinefabriek is
'took niet gemakkelijk converseeren
Nadat de heer Posma ons dit alles
rustig had laten opnemen vanaf een
plaats, die geen levensbedreiging inhield,
tracht hij ons naar een van de vele
hoofdgalerijen, waar hij ons het tele
foonkantoortje liet zien, zooals er in
iedere verdieping van de mijn rcmer zijn,
voor de regeling van het drukke kolrni-
vervoer en voor het contact met de bo
venwereld, zelfs met .het plaatselijk te-
f'conkantoor. Daarna 'bracht hij ons naar
de reparatie-inrichting voor be' onder-
gTondsche materiaal van de verdiepinr
op 401 Meter.
Zooals juist gezecd worden de voor
bet vervoer van kolen en materiaal to-
noodigde treinen over groote afstanden
met zoo groot mogelijke snelheid dom
locomotieven, gedreven door samenge
perste lucht, vervoerd. Voor deze loon-
mot.ieven zijn remises noodig, waar de
vulling plaats heeft en waar de repara
ties er aan kunnen verricht worden. En
dat alles vindt men dicht bij de schacht,
uitkomend op de helverlichte gangen.
De tocht ging nu verder een der hoofd
gangen in en daarbij hield de verlich
ting op-, zoodaf wij verder aangewezen
waren op 't licht van de mijnlampen.
Dit was echter niet de eenigste ver
andering.
De betonnen wanden hadden ook op
gehouden en plaats gemaakt voor een
ondersteuning door middel van oude
spoorwograils, die daartoe tot een soort
kozijnen zijn samengevoegd en waarach
ter kleine rondhouten zijn aangebracht,
Margaret zat bleek en onbeweeglijk, met.
gebogen hoofd en neergeslagen oogen.
Owen vervolgde.
„Doch het was niet om u dit te zeggen,
dat ik n liet verzoeken hier te koinen. Ik
g.a naar Huis; mijn beproevingen zijin
voorbij. Maar ik laat u achter om met
moed en getrouwheid den strijd des levens
te strijden, en in alle dingen u naar
Gods wil te voegen."
„Dat hebt ge mij geleerd, Owen."
„Geleerd om den goeden strijd te strij
den ja. Thans wil ik u leeren om te
berusten om te rusten in den Heere
Jezus, gelijk ik doe."
Hij leunde achterover in zijn kussens,
niet zoozeer door uitputting als in ge
dachten verzonken. Allan, die hem in het
oog hield, verwonderde zich over de
kracht, die hem nog scheen gelaten.
Zijn stem klonk weemoedig, terwijd hij
deze laatste woorden uitte. Tot nu toe had
hij langzaam, met korte tusschenpoozen,
maar op kalmen, bijna blijlmoedigen toon
gesproken.
„Ik ben tevreden", ging blij na een
tijd voort. „Ja, ik ben tevreden. Indien
het Gods wil was geweest dan zou ik
nog gaarne eenigen tijd h:er beneden ver-
Nan n te verheer-
m* a h«b de jaren, die Hij mij ge
teneinde steanen, die neiging mochten
vertoonen naar binnen in de gang te
vallen, tegen te houden.
't Was een eindelooze gang schier,
waar we thans iiepen. Niet meer te wan
delen, maar in statige pas.
We hoorden thans geen ander geluid
dan dat van onze voetstappen.
Het schijnsel van onze lampen ver
lichtte de naaste omgeving en wierp een
mat schijnsel op de geel-wiite wanden
van de galerij waarin we ons~ bevonden.
In 't midden op de steenvloer ,die be
dekt was met zwart steenkoolstof, dat
eenigszins vochtig was, lieoon de rails
voor de steenkooltreintjes. Links daarvan
lange den wand was een goot, waar
door water vloeide, in de richting van
de schacht; het water dat in do gangen
komt en dat ik spreek daarover nog
nader naar boven moet gebracht wor
den.
Boven ons hoofd langs de zoldering
liepen de draden van het electrisch licht
en de telefoon en de buis, die de saam-
geperste lucht, die voor het bedrijf noo
dig is, naar alle hoeken van het on-
dergrondscbe bedrijf voert. Hier en daar
is de gang even verbreed; n.l. als er
in den wand een telefooncelletje is uit
gehouwen of als er een kraan op de
leiding voor saamgeperste lucht is aange
bracht, die de fusten van de locomotieven
moot vullen wanneer dit onderweg noodig
blijkt.
De heer Posma vertelt ons, als wa
blijven staan in een gedeelte van een
gang, die op een groote ronde koker,
opgebouwd van zware betonblokken, ge
lijkt, dat de gewone ondersteuning van
ijzer en hout daar ter plaatse tengevolge
van den grooten druk van het gebergte
400 Meter on,der den grond spreekt
men van een gebergte doelend op de
400 Meter aarde en steen er boven
of de broosheid van het gesteente gean
voldoende waarborgen voor veiligheid
geeft, waarom een geheel gesloten tunnel,
bestaande uit trapeziumvormige rots
blokken, gelegd is.
We staan nog even te kijken. En ik
zie, dat deze betonblokken opeengesta
peld zijn met hout er tusschen. En dit is
saamgeknepen door den enormen druk
op den koker uitgeoefend, 't Is nu een
compacte massa, zoo hecht en sterk, dat
ter plaatse alle gevaar is geweken.
(Wor l.t vervolgd.)
voor Manufacturen.
Dames- en Kinderconfectle
Tapijten Gordijnen
Bedden Ledikanten en
aanverwante artikelen Is
GOES HULST
Herdenking van de 750-jarige stadsrech
ten van Hulst.
Tijdens de feesten in Augustus a.s. te
Hulst bij de herdenking van de 750-jarige
stadsrechten zal een historische optocht
uittrekken.
De optocht wil uitbeelden den opbloei
van Hulst en Hulsterambacht op het
eind der 12e en het begin der 13e eeuw.
Het opkomende gehucht was onder be
scherming van zijn kasteelheeren uit het
geslacht van der Maelstede aangegroeid
tot een aanzienlijke buurt, gunstig gele
gen aan een natuurlijken waterweg naar
de Honte of Westerschelde.
De bevolking bestond uit kooplieden,
schippers, visschers en landbouwers. De
Vlaamsche graven uit de 12e eeuw Dirk
en Philips van den Elzas, waren niet al
leen dappere kruisvaarders maar ook wel
doeners voor hun onderdanen. Zij schaf
ten in hun gebied de lijfeigenschap af,
brachten verbetering in den rechtstoe
stand hunner onderhoorigen, verhieven
enkele plaats entot den rang van steden
(oppida) en gaven aan die steden „keu
ren" of brieven van bevoorrechting.
Als „oppidum" ontving Hulst zeker, in
1180 of nog eerder, de graaflijke keure,
geven heeft, verkwist, verbeuzeld."
„Neen, dat hebt gij niet, Owen."
„Ja, ik deed het wèl. Ik "heb voor mij
zelf geleefd. Ik heb niet, zooals ik had
moeten doem gezocht zielen te winnen
voer Gods koninkrijk. Maar Hij roept mij
thans, en ik ben tevreden. Eerst heb-
ik gebeden om in het leven te mogen
blijven. De liefde is zoet, Margaret, en
de hoop is sterk; maar nog minder de
hoop om eenmaal uw liefde te mogen
winnen, dan wel de begeerte Hem een
bewijs te geven van de krachtige liefde,,
welke Hij in mijln ziel gewekt heeft, deed
mij zulks verlangen."
„Gij zult Hem in dep hemel dienen,"
bracht Margaret met moeite uit.
„Ja," sprak hij zacht, „in het licht
en in heerlijkheid en in blijdschap. Het
was in duisternis, en in droefheid, dat
Hij voor mij leed. Maar zijn wil geschiede.
Ik ben tevreden."
Margaret had roerloos gezeten, terwijl
Owen sprak, haar oogen op zij'n gelaat
gevestigd, elk zijner woorden wegbergende
in 'haar hart. De tijd zou komen, wanneer
deze wooTden een levenwekkend element
in haar gemoed en in haar leven zouden
zijln. Thans troffen ze slechts haar oor.
Er werd een bittere strijd in haar gemoed
gestreden, een vlijimende smart dooreneed
waarbij het vrijdom van tol bekwam door
geheel Vlaanderen. Die schenking is het
hoofdmoment van den geheelen stoet. Zij
wordt voorgesteld in groep 12: een praal
wagen, getrokken door vier paarden,
waarop ten troon gezeten Philips van
den Elzas, graaf van Vlaanderen en Ver-
mandois, die aan de Hulstersche poorters
ten jare 1180 de oorkonde overhandigt,
waarin de eerste stadsrechten aan Hulst
geschonken worden.
De groepen der 2e hoofdafdeeling tee
kenen den eersten opbloei van Hulst.
De kern van den optocht, vervat in die
hoofdafdeeling, wordt voorafgegaan door
een reeks van 8 groepen, welke den krijgs-
haftigen aard der middeleeuwers, in de
Kruistochten uitblinkende, wil voorstellen
en gevolgd door een reeks van 6 groepen
om de werken der vredse, zooals die op
het platteland van Hulsterambacht voor
kwamen, tot uitdrukking te brengen.
Koude voeten? Dan brengt een
kwik-badmat, een electrische voetmat of
bedkruik uilkomst. J. M. Polderman, Goes.
Adv.
's-H. Abtskerke. De toeren, v. L.
en A. B. alhier kwamen Donderdag; 'te
omstreeks 6 uur met een -auto uit Middel
burg gereden. Achter het stuur zat de
heer v. L. die auto leerde rijden. Door
dat de bestuurder in een bocht te veel
gas gaf, geraakte de auto onder B,aars-
dorp in een sloot. Het vehikel werd
zwaar geha.vend, de inzittenden be'kwai-
men lichte verwondingen aan tot hoofd.
Dr v. d. Made uit 'sHoer Arenidskerke
was spoedig ter plaatse en verleende
medische hulp.
Stemmen des Tijds, Maand
blad voor Christendom en Cultuur.
Uitg. N.V. G. J. A. Ruys' Uitg.-Mij,
Zeist.
De Maart-aflevering van dit tijdschrift
staat weer op hoog peil en geeft belang
rijke bijdragen van verschillenden aard.
Wij laten een opgaaf van den inhoud
hier volgen: Moeder en dochter I, door
M. de la Prise; De Christelijke liedkunst
der negers. Haar ontstaan en haar aard,
door H. Burger; Iets uit de geschiedenis
van de scholen der Nederlandsche Herv.
hare ziel. To midden van alles was haar
slechts dit éène duidelijk, dat Owen ster
vende was en dat hij haar liefhad. En
de liefde en do angst van haar hart gaven
zich lucht in den wilden, hartstochtelijken
kreet: „Owen, Owen, verlaat mij niet!
Owen blijf leven, om mijnentwil blijf le
ven!" En zij strekte beide handen smee-
kend naar hem uit, en viel toen naast
zijn legerstede op de knieën, en bet gelaat
in de handen verbergende, barstte zij'
in onbedaarlijk snikken uit.
Owen legde zijn hand liefkozend op
haar gebogen hoofd. De vredige, kalme
uitdrukking van zijn gelaat maakte plaats
voor een weemoedig verlangenden blik,
terwijl hij met zwakke gebroken stem zei-
de: „De macht over leven en dood is in
Gods hand, Margaret,* niet in de mijne. In
dien het mogelijk ware om uwentwil
maar Gods wil geschiede Gods wil
geschiede."
Daarop volgde een stilte, die slechts
verbroken werd door Owen's moeilijke
ademhaling, en Margaret's onderdrukt ge
snik. Allan maakte zich zeer ongerust,
dochi hij had den' moed niet tusschenbei-
de 'te komen. Murray, die altijd, als bij
ingeving, begreep wat hem te doen stond,
verliet onhoorbaar de kamer.
Gemeente te Amsterdam, door Dr J. Phi
lip Idenburg; Olfert Ricard, de groote lei
der van de Deensche C. J. M. V. door Ds
J. Henzei; Lucht en ruimte door Mary-
anne v. Lochem; Gedichten door Jan H.
de Groot; „In den bonten wirickel", (li
teraire kroniek) door Dr C. Tazelaar;
Leestafel.
Antirevolutionaire Staat
kunde, orgaan van de Dr A. Kuy-
perstichting ter bevordering van de
studie der A.-R. beginselen.
In het Januari-nummer geeft Ds J. van
Nes een bijdrage over het Zionisme, ter
wijl zijn broer P. van Nes Cz. een verhan
deling geeft over Jeugdvereeniging en
staatkunde. Op de vraag of de A.-R. par
tij ten opzichte der jeugdbeweging ook
een taak heeft, antwoordt de schrijver toe
stemmend. Ontkennend echter wordt ge
antwoord op de vraag of het gewenscht
is, dat de A.-R. partij zou over gaan tot
de stichting van jeugdvereenigingen met
het speciale doel: principiëele vorming
van het staatkundig leven. Omtrent de
A. R. J. A. die niet door de partijleiding
dus van boven af in 't leven is geroepen,
maar zich in de practijk gevormd heeft,
heet het, dat, gezien de werkelijkheid, dat
vele jonge lieden zich afzijdig houden
van de algemeene jeugdvereeniging of in
die vereeniging niet voldoende politieke
vorming ontvangen, zulk een organisatie
zeker veel goed werk zal kunnen verrich
ten onder het opgroeiende geslacht, mits
ze maar bedenkt, dat. de politieke vor
ming slechts een onderdeel is van het
groote geheel.
Het feit, zoo heet het verder, dat de toe
latingsleeftijd als regel op 20 jaar werd
gesteld, geeft een redelijke waarborg, dat
concurrentie met de Jeugdvereeniging
niet werd bedoeld.
Welke redelijke waarborg hierin ligt,
vermogen wij niet te zien.
In het Februari-nummer geeft Mr C.
Beekenkamp een overzicht van de verze
keringswetten, terwijl Ds J. S. Post het
slot geeft van zijne principiëele bijdrage
over de onontbindbaarheid van het hu
welijk.
Verder in beide afleveringen, de beken
de adviezenrubriek.
Da Dokter in Huis. Het Maartnum
mer van dit populair tijdschrift voor ds
volksgezondheid bevat o.m. de volgende ar
tikelen: Homoeopathic in DuitschlandBij
zondere, achterlijke kinderen door A. Dupont;
de zich over Owen's ingevallen, lijldend
gelaat. Hij treurde nog meer over Mar
garet, dan ovor zicih zelf. „Ik kan het niet
verdragen de oorzaak van zooveel droef
heid voor u te zijin," sprak hij eindelijk.
„Dit is voor mtf de bitterheid' des doods.
Liefste, kunt gij niet met mijl zeggen:
„Uw wil geschiede?"
„Ik kan niet, ik kan niet," kermde
zij, „want ik tob u lief; Owen, ik heb
u lief 1
Zelfs op dat oogenblik, in het vooruit
zicht van een laatst vaarwel, wekten deze
woorden een vreemde ontroering, een in
nige bijjdsclmp in Owen s hart. Zij sche
nen hem nieuwe krachten te schenken. Hij
richtte /ich op in zjjn kussens en zijn
hand uitstrekkende sprak hij op plech-
tigen, smeekenden toon tot Allan, die
Margaret te vergeefs herinnerde aan hare
belofte om zich kalm te houden: „God i?
mijn getuige, dit was mijn bedoeling niet,
Allan. Maar nu het zoo is nu zjj mij
liefheeft nu vraag ik haar van u,
mijn lieveling, mijn eigen lieveling."
Zonder een woord te spreken hij
vertrouwde zijn eigen stem niet, hief Allan
Margaret op, drukte haar een kus op
het voorhoofd, legde hare handen in die
van Owen, en verliet het vertrek.
