DE ZEEUW
HET ADRES
A. WILKING
TWEEDE BLAD
Uit de Provincie.
Wat er deze week voorviel
gmm KLIERZIEKTE
Niet door eigen kracht
Zoekiïchtjes.
Binnenland
DE DONKERE ZIJDE VAN HET LEVEN
IN PEKING.
Zendeling J. P. Leynse te Peking schrijft
ons:
Vier ricksha's staan voor de deur. Een
hoog beladen met dik gewatteerde win-
terkleeren, een vol gepakt met zakken
meel en rijst, een voor de Zendingszuster
en een voor mij. Het is uitdeelingsmiddag.
De armen, die geen voldoende kleeren
hebben om op straat te komen zonder ge
vaar te loopen van doodvriezen of te oud
zijn om naar de papkeukens te gaan, wor
den nu bezocht. De ricksha-jongens weten
reeds waar we heen gaan. Alle gevallen
zijn te voren zorgvuldig onderzocht.
Ze draven hard, die jongens; de lucht
banden der kleine, tweewielige wagentjes
snellen over de ongeplaveide straten. On
sympathiek toch om gereden te worden
door jonge mannen, wier levenstaak be
staat uit paard te zijn voor de beter ge
situeerden. Maar wat is er anders voor
hen te doen in het groote China? De keu
ze is voor velen miniem en absoluut
ricksha-jongen of hongerlijden. De jon
gens zien er goed gevoed en gekleed uit.
Zij zijn immers de jongens van de Pres-
byteriaansche Zendingspost. Zij verdienen
„kou chih fan", genoeg om te eten en
zij hebben zelfs naast de poort een klein
huisje, waarin ze kunnen wachten op
klandizie zonder dat hun handen of voe
ten bevriezen. Zij gevoelen zich dan ook
ver verheven boven de menigte van
ricksha-jongens, die dag en nacht op de
straten van Peking krioelen en een hon
denleven lijden. Al dravend praten en
lachen zij en het schijnt of hun woorden
schat voor drie vierde uit zinnen bestaat,
die verband houden met geld en eten.
Met een zwaai sliert mijn wagentje om
de uitstalling van een draagbaar eet-
kraampje, dat een venter ineens van zijn
rug midden op straat neer zet. Rap
schreeuwt de jongen een scheldwoord en
als een echo klinkt een tegenschreeuw.
Maar voort gaat het, alle vier de wagen
tjes achter eikaar naar den kruidenier,
om wat fijn meel te koopen voor een paar
oude, zieke vrouwtjes.
De winkelier ontvangt ons uiterst vrien
delijk. Buigend komt hij ons tegemoet.
Met een glans neemt hij de Zendings
zuster en mij op, taxeert hij ons. Die
glans zal den prijs bepalen van de ge-
wenscbte waren. Een Europeaan koopt
altijd duurder dan een CMmaes, maar
een Europeaan, die de taal niet spreekt,
betaalt zijn onwetendheid met een toe
name van tien tot honderd percent van
den prijs der waren. Om tijd te winnen
en het lange spel van opbieden en af
dingen te voorkomen noem ik zelf den
prijs, die ik besteden wil. De winkelier
heft zijn handen omhoog in een afwerend
gebaar. De man zijn gezicht en houding
is een psychologische studie waard. Zijn
gebaren zouden volmaakt zijn opi een too-
neel, maar hij begrijpt al dra dat een
Europeaan, die de taal spreekt, Chinee-
sche kleeren draagt en op armenbezoek
gaat, geen doorsnee vertegenwoordiger
van het gewone type is en vertrouwelijk
glimlachend stemt bij toe in mijn prijs.
Het is druk op de straten. Het Chi-
neesche Nieuwjaar wordt deze week ge
vierd. Alle deurposten hebben nieuw©
roede papieren met in goud of zwart op
schriften over het geluk, vrede en lang
leven, dat een ieder ervaren zal, die bin
nentreedt.
„Open de deur en gij ontmoet vreug
de" zegt de een in gouden letters, en
„Vrede zij met U" een ander.
Het blauwe papier dat op gindsche
poort is geplakt geeft te kennen, dat
het nog geen drie jaar geleden is, dat do
Vader van het gezin gestorven is. Het
witte echter, daar een eind verder, duidt
aan, dat er binnen de honderd dagen voor
het Nieuwe jaar een doode in de familie
is geweest. Ook de winkels hebben groote
zegenspreuken met gouden letters op rood
papier. Er is een hartelijk Oostersch wel
kom op iedere poort of deur.
Hier en daar staat een poort wat open,
maar het igeestenmuurtje achter de deur
verhinderd het binnen kijken. De huizen
liggen alle achter hooge blinde muren
verborgen. Er is geen enkel raam dat op
straat uitziet en de straten zijn lange
rijen van hooge muren. Hier en daar staat
een man voor zijin poort omringd door
groepjes kinderen. Zoo nu en dan steekt
hij een vuurpijl af om de gestorven voor
ouders in het luchtruim te begroeten. Met
de Nieuwjaarsfeesten komen zij' immers
terug naar het familiehuis. Donderbussen
knallen overal. Die scherpe, vlugge knal
len drijven de booze goden, de geesten,
duivels en slechte elfen weg, maar die
groote zware, die de iucni doen trillen,
roepen een welkom aan de goede goden
en beschermgeesten. Het dunne roode pa
pier, ragfijn als kant, dat boven de deuren
hangt en heen en weer fladdert in den
wind, doet geld naar huis of winkel
sticomen. Het lawaai van de donderbus
sen is oorverdoovend. Zeven dagen en
nachten duurt het voort. Den eersten
nacht des jaars is slapen haast onmoge
lijk, maar wie, behalve dan de Westerling
en Christenen, slaapt er gedurende den
Nieuwjaarsnacht. Zeven dagen lang wordt
er feest gevierd, gegeten en gedronken.
De slagers hebben het druk gehad en de
koekebakker heeft zijn winkel tot ver op
straat verlengd.
De huiskamers zijn met borduursel,
spreuken en papieren bloemen versierd
en de geur van bloeiende narcissen, de
geiuk aanbrengende bloem van het sei
zoen, vervult bij'na ieder huis. Menige
jonge vrouw heeft lang te voren haar nar
cissen zorgvuldig verzorgd. Het brengt im
mers geluk als de narcis op1 de feestdagen
bloeit en springt een knop open op den
Nieuwjaarsdag zelf, dan verheugt iedereen
er zich over dat er gedurende het komen
de jaar een zoon zal geboren worden in
het gezin.
Bijna iedereen is vandaag in feestklee-
ding en gaat op bezoek of ontvangt gas
ten. De straten zijn belijnd met kraam
pjes met vuurwerk, witte koeken, vruch
ten en papier speelgoed. Het is een kleu
rige mengeling en de uitstallingen met
groote vliegers maken de straten tot een
waar paradijs. Er is een feeststemming
in de straat-atmosfeer. Iedereen geniet.
Zondagen als vrije dagen zijn wel is
waar nog een tamelijk onbekende Wester-
sche instelling maar nu met het Nieuw
jaar heeft iedereen een week vrij en viert
feest. Iedereen behalve de armen en daar
zijn er nu juist zoo velen van in China,
meer dan in eenig ander land der we
reld. Het is het land van de uitersten.
Er heerscht hier en daar een overweldi
gende luxe, een gemakkelijke Oostersche
levenshouding en daarnaast aangrijpende,
onbeschrijfelijke armoede en een harde
strijd om het bestaan.
(Wordt vervolgd.)
voor Manufacturen,
Dames- en Kinderconfectle
Tapijten - Gordijnen
Bedden - Ledikanten en
aanverwante artikelen is
GOES HULST
Da man, die woord houdt.
Toen de kantoor echteer te Hoes ©eni
ge weken geleden den. wachter van den
spoorwegovergang tassdhem Hoes en
's Heer Arendskerke, wegens het niet
tijdig sluiten van deu overgang tort
een aanzienlijk© geldboete veroordeel
de, gaf de wachter te kennen dat heit
publiek geen gemakkelijk iemand meeir
aan hpm zou hebben. Hij, zei ongeveer:
„Tot nu toe liet ik het verkeer nog wel
eens gauw doorglippen,, dotihl dat is
voortaan uit".
Dat de wachter woord gehouden
hoeft, bleek ons een dezer dagen, schrijft
de ,„Goescbe Crt.", toon hij welgeteld
20 auto-bestuurders, enkel© motorrijders,
een aantal fietsers en voetgangers ruim
25 minuten voor zijn overgang ophield
door geen doorgang te verleeneu. In die
25 minuten passeerden vier treinen en
treintjes, doch met zul la© groote pauzen,
dat de boomein zonder ©enig gevaar
minstens drie maal omhoog gebracht had
den fcpnnen worden. Iemand, dia dezen
overweg meermalen oversteekt, verzeker
de, dat daar herhaaldelijk auto's circa
1/2 uur moeten wachten. Een half uur
voldoende om par auto van Goes naar
Middelburg te rijden 1 En dat in dezen
tijd, waarin het snelle verkeer tusschen
VAN
ZATERDAG 8 MAART 1930. No. 134.
In den parlementairen hoek was het
druk. De Eerste en Tweede Kamer ver
gaderden dagelijks, zoodat weer behoorlijk
aandacht is geschonken aan tal van be
langen en belangetjes.
In de Eerste Kamer is ook door en
kele sprekers de crisis in den landbouw
besproken. Belangrijke toezeggingen voor
den landbouw kon de Minister echter
niet doen. Dhr Van den Heuvel zal over
dit onderwerp spoedig in de Tweede Ka
mer interpelleeren, zoodat we er dan
wel meer van hooren zullen.
De Tweede Kamer nam ook het wets
ontwerp betreffende de Vlissingsche ha
ven aan en zit nu midden in de alge-
meene beschouwingen over de winkel
sluitingswet.
In onze Zeeuwsche pers is ook de
laatste dagen nog druk geschreven over
de Goöp. Suikerfabriek „Zeeland". Bekend
is nu geworden, dat de meerderheid der
aandeelhouders niets voelt voor verhoo-
gling van 'tkivantum te leveren bieten, zoo-
dat er niets anders opzit dan de leden voor
de tweede maal te laten stemmen over
bet liquidatie-voorstel. Het is nu wel zoo
goed als zeker, dat de fabriek zal wor
den verkoent. Over haar lot zal op 17
Maart worden beslist.
Mochten wij deze week op sommige
dagen genietan van mooi voorjaarsweer,
Zuid-Frankrijk werd geteisterd door stor
men en overstroomingen. De toestand is
er zeer ernstig. Do materieele schade is
groot, maar bovendien moeten verschei
dene honderden personen om het leven
gekomen zijn.
De regeeringscrisis, die in Duitschland
zoo lang gedreigd heeft, is eindelijk toch
vermeden kunnen worden door een com
promis. Daarmede is een nieuwe hinder
paal uit den weg geruimd voor de tij
dige ratificatie van heit plan-Youngs waar
van in politiek en economisch opzicht
voor Duitschland zooveel afhangt.
Eigenaardig is, dat juist gisteren bekend
werd, dat de bekende president der rijks
bank, Schacht, ter wille van de beslui
ten! der Haags one conferentie en het
Youmgplan, zijn ontslag heeft genomen.
In Duitschland is deze week weer een
blekende persoonlijkheid uit het „anoian
regime", n.l. de admiraal Von Tirpitz,
wiens naam vooral in> verband met den
duikbootenoorlog zoo vaak is genoemd,
overleden.
Evenals in. enkele andere landen, had
men ook in Dnitschland misschien
wel het meest te stellen met de
communisten, die op hoog bevel van
Moscou op wat rumoerige wijze hun ron
den Donderdag wilden vieren. Toch kon
de politie overal baas blijven.
Frankrijk beeft weer een nieuw kabi
net gekregen. Tardieu is teruggekeerd^
De werkzaamheden ter vlootconferentie
te Londen kunnen nu ook weer hervat
worden.
Uit Spanje komen eigenaardige geruch
ten. Het schijnt, dat daar een sterke
strooming is, die de dictatuur weer te
rug wil hebben.
is een vorm van tuberculose. Ver
waarloost deze kwaal dus niet. Leest
wat Dr. J. H. VAN GRAFHORST,
arts, schrijft in zijn brochure „Wen
ken en raadgevingen bij de behande
ling van tuberculose en scrofulose"
over de gunstige resultaten verkregen
met granuline. Deze brochure, die
o.a. talrijke attesten bevat van ge-
neesheeren en genezen patiënten,
wordt U op aanvrage, in gesloten
enveloppe gratis toegezonden door
de Pharm. Ond. Dr. J. H. VAN GRAF
HORST, Scheveningen. Alkmaarsche-
straat D 9.
FEU I LLETON.
door Annie Lucas.
26) 0—
„Rustig te zijin!"
Owen verkeerde in dien droomerigen,
half bewusten toestand, waarin de in
drukken, die van. buiten komen, en de
gedachten, die ons bezighouden als het
ware ineensmelten, en niet van elkaar
te onderscheiden zjjn. „Niet strijden, maar
rustig zijn", had Allan gezegd. Die woor
den klonken Owen voortdurend in de
ooren, en vonden weerklank in een woord
uit de Schrift waaraan hij onwillekeurig
herinnerd werd „en ziet het heil des
Heeren", en die liefdelijke herinnering
had een weldadigpn invloed op zijn ver
ontrust gemoed, waarin langzamerhand
vrede en kalmte nederdaalden.
Hij had den vorig,en dag bange uren
doorleefd, ineengedoken voor het smeu
lend haardvuur, gemarteld door pijn en
heest, terwijl zijne ziekte van uur tot
uur in hevigheid toenam. Hij had ge
voeld, dat de strijd geëindigd, dat al
zijn kampen te vergeefs was geweest.
Ziekte zou hem afhankelijk maken èf
van: de goedheid van vreemden, öf van
de onwillige hulp van onverschillige
bloedverwanten.
Die gedachte deed hem onuitsprekelijk
lijden. Een fiere hooghartigheid, niet on
gewoon bij menscihea van een gevoelige,
teruggetrokken natuur, deed zijn hart als
het ware ineenkrimpen bij het denk
beeld, van anderen geldelijken steun te
moeten aannemen. Genegenheid, deelne
ming, goeden raad, daaraan had hij be
hoefte, en daarvoor kon hij innig dank
baar wezen, maar bet zou hem onbe
schrijfelijk hard vallen, ook van de meest
bevriende hand, stoffelijke hulp te moia-
ten aannemen.
Maar als hij ernstig ziek werd, en
dit leed geen twijfel, dan zou het niet
langer mogelijk zijn die langer verbor
gen te houden. Hij had het laatste over
schot van het erfdeel zijns vaders reeds
lang aangesproken. Hij bezat niets meer
dan een kleine sorni, nauwelijks voldoen
de om gedurende enkele weken in zijn
noodzakelijkste behoeften te voorzien. Het
horloge van zijn vader, een stuk van
eenige antieke waarde, een geschenk van
de leden zijner eerste gemeente, en een
eenvoudige, gouden broche, het eenige
sieraad dat Mary Charlton ooit had ge
dragen, ziedaar alles wat hij van waarde
bezat.
En hoe dierbaar deze voorwerpen hem
ook waren, J;och zouden zij niet veel
geld kunnen opbrengen. Het offer, dat
bij ging brengen, door er afstand van
te doen, iets, waaraan hij ternauwernood
kon denken, zou de ramp, die hij zoo
zeer vreesde, slechts voor korten tijd kun
nen afwenden.
Was dat korte uitstel zulk een zwaar
offer wel waard? Moest hij niet liever'
aan een van zijn rijke bloedverwanten
schrijven, en hunne hulp inroepen.
Hij ging aan de tafel zitten, nam papier
en inkt. Maar aan wie zou bij schrijven?
„Neen, ik kan het niet doen!" riep de
arme man, terwijl hij zijn pen wegwierp.
„Och, mocht God mij genadig zijn, en mij
laten sterven."
Arme Owen! Zijn hart was vol bitter
heid. Zeker er was iets ziekelijks in de
pijnlijke gevoeligheid, die er hem voor
deed terugdeinzen hulp aan te nemen,
waar hij die inderdaad noodig had. Als
God ons belooft in onze nooden te zullen
voorzien, dan behoudt Hij aan zich de
keus der middelen, waarmee, en de wijze
waarop Hij ons heipen wil,
de steden1 darpa» "ram zooveel bel-
teekenis is.
We weten niet met welk doel de
directie der Spoorwegen den wachter van
wachtpost 46, die voor zijn. taak niet be
rekend is„ ter plaats© handhaaft.
Men zou bijna, vermoeden om de on
bewaakte overwegen te propageeren.
Warmwater. Aanleg centrale ver
warming en warmwater: J. M. Polderman,
Goes. Tel. 129. Adv.
lerseke. Woensdagavond hMd de A.R.
Kies vereeniging een vergadering.
De beer Rothuizen behandelde het on
derwerp „Gemeentepolitiek en Zondags
rust". Een geanimeerde bespreking volg
de op dit actueele onderwerp.
Een dameskoor bracht eenige mooie
liederen ten gehoore ter afwisseling.
Domburg. Alhier is door "B. en W.
tot ambtenaar ter secretarie benoemd de
heer H. v. d. Schuur, van Middelburg!,
als zoodanig werkzaam te Yet-re.
Serooskerke (W.). Donderdagavond
vergaderde in bet lokaal „Samenwerking"
alhier de afd. „Groene Kruis". Tegen
woordig 35 leden.
De voorzitter, Dr Reijnders-Schilt, open
de op gebruikelijke wijze de vergadering.
Uit bet verslag van den secretaris bleek
dat de Vereeniging in ledental toenam.
Dat als magazijnmeester in Serooskerke
werd benoemd J. Sturm, inplaats van dhr
Schippers, die om ontslag had gevraagd.
Het magazijn in St Laurens bleef bij
S. Hillebrand.
In uitzicht wordt gesteld splitsing der
wijkverpleging en t.b.c.-huisbezoek, om
dat het werk voor zuster Koster te Veel
wordt. Alsdan zou een tweede zuster wor
den benoemd.
Uit het verslag van den penningmees
ter hoorden we, dat de inkomsten van het
„Groene Kruis" f 1890,15 bedroegen, de
uitgaven f 606,42, derhalve een batig slot
van f 1283,73.
De inkomsten van de t.b.c.-lbestrijding
bedroegen f 1070,04-, de uitgaven f 1227,58
een nadeelig slot dus van f 157,54.
De heeren Broerse en Muizelaar, die
alles hebben gecontroleerd, rapporteeren,
dat alle rekeningen en boeken in orde
zijn.
De voorzitter dankt dhr Melis voor zijn
accurate administratie.
De begrooting Groene Kruis werd vast
gesteld op f 2180 aan inkomsten en uit
gaven, met een batig slot van f 1480.
Begrooting afd. t.b.c. op f 1530 aan in
komsten en uitgaven, met een nadeelig
slot van f 395.
Dee aftredende bestuursleden in Se
rooskerke, zuster P. Kosten en J. Ver-
sluijs Sz. werden met groote meerderheid
herkozen.
Inplaats van Dr Reijnders-Schilt, die
om drukke werkzaamheden ontslag bad
gevraagd, werd gekozen Ds A. T. W. de
Kluis.
In de vacature van dhr Hamelinck te
St.-Laurens werd gekozen dhr P. Boon.
Op voorstel van het 'bestuur werd on
der applaus der vergadering Dr Reijn
ders-Schilt als eerelid der vereeniging be
noemd.
De secretaris dankte den aftredenden
voorzitter voor al wat bij voor de veree
niging deed en verheugt er zich over, dat
de vereeniging hem het eerelidmaatsohap
aanbood.
Hierna geeft de voorzitter een nadere
toelichting over de splitsing der wijkver
pleging.
Grijpskerke-Oostkapelle krijgen dan een
zuster Diacones en zuster Kosten blijft
voor Serooskerke, St Laurens en Vrou
wepolder.
Natuurlijk zal door gemeenten, diaco
nieën en particulieren een niet onbelang
rijke bijdrage moeten worden gebracht.
Maar het werk eischt het, waarom spr.
dan ook allen opwekt de noodige mede
werking niet te willen onthouden.
Hierna sluiting.
Kamperland. Woensdagavond vierde de
Geref. Meisjesvereen. „Mirjam" baar 6de
jaarfeest, onder leiding van Jobs Ver
burg Cz. en Sara Verburg Cd.
Het jaarverslag van de secretaresse,
Gorrie Bakker, getuigde van bloei en dat
van de penningmeesteresse, Jans Filius,
van een saldo van f 39.
'Opstellen, voordrachten en enkele zang
stukjes wisselden elkander af.
In de pauze werden de aanwezigen ge-
Owen had lang gestreden tegen dat ge
voel van moedeloosheid en bitterheid,
waarin zijn geloof als in een zee van twij
fel en wanhoop dreigde onder te gaan.
Hij had zijn best gedaan om het geloofs
vertrouwen van zijn vader en van zijn
zuster tot het zijne te maken.
„Wat u ook moog overkomen, beste
Owen, vergeet niet, dat zoolang gij in Zij
ne paden wandelt, God uwe wegen voor
u kiest. Er staat immers geschreven: Hij
verkiest voor ons onze erfenis!" Dit was
een van de dingen, die Mary met haar
zachte stem tot hem gesproken had, ge
durende een der laaste dagen van hun
samenzijn. En hij had zijn best gedaan
om de erfenis, die hem ten deel gevallen
was gedwee te aanvaarden een er
fenis van teleurstelling, en mislukking,
en armoede, maar die, met de beste be
doelingen, voor hem verkozen was door
een wijs en liefderijk Vader.
Doch in het diepst zijner ziel had hij
toch altijd gehoopt op verlossing.
En na elke teleurstelling had hij troost
gezocht in de gedachte, dat zijn gedul
dig wachten en hopen in het eind hun
belooning zouden vinden. Het zaad des
rechtvaardigen zou niet verlaten worden
noch „zoekende brood", Wanneer zijn ge-
Waartoe het socialistisch beginsel van
schoolvoerlimig en schoolicleeding leidt,
blijkt weer te Amsterdam.
Het spreekt wel vanzelf, als men een-
mam do vuuorS Vaat uo Zoi-gj vOut bet
middagmaal humiot kinderen heeft ont
last, dat het daarbij niet blijft.
Zoo beeft na weer de sociaal-deino-
csratische wethouder van onderwijs jm die
hoofdstad aan de hoofden van scholen
geschreven,, dat aan de leerlingen in
bijzondere gevallen ook een ontbijt kan
worden verstrekt, bestaande uit een, piaax
gesmeerde boterhammen en een glas of
een half fleschje melk.
Welja, waarom ook niet?
Men denke vooral niet, dat nu bet
eindstation is bereikt.
Als men eenmaal begonnen is de
ouders van de verantwoordelijkheid ten
opzichte van hun kinderen te .ontlasten,
laten sommigen gaarne ook w©l verder
hun kinderen door de Overheid bemoe
deren.
Het is gemakkelijk en goedkoop.
OPMERKER.
tracteerd op de traditioneele chocolade
melk met bijbehooren.
Het glanspunt van den avond was een
Bijbelscbe platenvoorstelling wedstrijd.
Maximum te behalen was 20 punten.
Door 21 van de 22 aanwezige leden werd
aan dien wedstrijd medegedaan. De eerste
prijzen vielen ten deel aan Koos Leen-
dertse, Mina Verburg en Pietje de Smit,
elk met 10 punten, de tweede prijzen aan
Corrie Bakker en Koos Versluis, elk met
9 punten, als derde prijzen Pieternella
Clement, Jans Filius, Koos de Visser en
Pietje de Bruine, elk met 8 punten, en
vierde prijzen Lena Kempe, Neeltje Leen-
dertse, Sara Filius, Kaatje Bakker, elk
met 7 punten. Samen 13 prijzen.
De dank der regeering.
V$f soorten.
Minister Ruys de Beeretnbroiuck vertelde
dezer dalgen in de Eerste Kamer, dat dia
Regeering niet minder dan vijlE soorten
dankbetuigingen in petto heeft voor amb
tenaren, die den dienst verlaten.
Deze me&edeeling verwekte eenige ver
wondering en vroolijkheid, weshalve de
Msb. eens nadere inlichtingen heeft inge
wonnen en er achter kwam, dat de vol
gende soorten dankbetuigingen bestaan:
1©. Eervol ontslag met dankbetuiging
voor de den lande bewezen diensten.
2©. (En dit is al reeds een groote
obderschleiding.)Eervol ontslag met dank
betuiging voor de belangrijke diensten,
den lande bewezen.
3e. Eervol ontslag met dankbetuiging
voor de vele en gewichtige diensten den
land© bewezen.
4©. Eervol ontslag met dankbetuiging
voor d© langdurige diensten den lande be
wezen. 1
4a. combinatie van 3 en 4.
5e. Eerv-ol ontslag met dankbetuiging
voor de II. M. de Koningin en den lan
de bewezen diensten (in verschillende
yajriaties).
(Dit is d© ontslagformule welke o.a. aan
ministers gegeven wondt.)
Opzichters-werkplaats voor de
Staatsspoor- en Tramwegen in
N ed.-Indië.
„Het Christelijk Comité voor Indië"
vestigt de aandacht van belanghebbenden
er op, dat voor bovengenoemden tak van
dienst eenige opzichters-werkplaats (in
vasten dienst worden gevraagd, n.l. twee
ketelmakers, 1 gieter en 1 smid.
De practisch© eischen zijn de volgende:
a. voor de ketelmabars: goed op de
hoogte zijn van ketel-, plaat- en construc
tiewerk;
b. voor den gieter: bekendheid met het
koepelovenbedrijf en goed op de hoogte
zijn van hot gieten in ijzer en in koper
van de meest voorkomende eenvoudigie
onderdeelcn van locomotieven, zooals
draagpotten, metalen, roosterijzers, enz.;
c. voor den smid: goed op de hoogte
zijn van bot smeden uit do hand en onder
den machinehamer, alsmede het ontwer
pen en vervaardigen van matrijzen.
Zij die in het bezit zijn' van het eind-
duld tot het uiterste zouden zijn beproefd
dan zou God uitkomst zenden.
Maar thans had hij den moed geheel en
al verloren. Het ergste, wat hij gevreesd
had, wat hij gehoopt had, dat God nooit
over hem zou beschikken, was toch ge
komen. Niets kon hem meer redden van
de vernedering, afhankelijk te zijn van de
goedheid van anderen. Hem wachtten da
gen of weken van ziekte en volslagen
hulpeloosheid.
Voor dat hij zijne legerstede opzocht,
waarvan hij wist den volgenden morgen
niet te zullen opstaan, maakte hij een
klein pakje. Dit stelde hij Mevrouw Mor
rison ter hand, haar verzoekende het aan
een buurman te geven, die den volgenden
dag naar de markt te Rainsford zou gaan.
Hij moest het bezorgen in een zeker win
keltje, waar allerlei dingen verkocht wer
den, goud en zilverwerken, snuisterijen en
antiquiteiten, en dat gehouden werd door
een Duitschen Jood, bekend om zijne
handigheid in graveeren en het herstellen
van kunstvoorwerpen van waarde. Eeni
ge van Owen's persoonlijke bezittingen
waren reeds dien weg opgegaan.
Het pakje bevatte het horloge van zijn
vader en een gouden broche van de over
leden Mary, (Wordt vervolgd.)
