Voor huis en hof.
Het Zeeuwsche hoekje.
Het Vrouwenhoekje.
Dammen.
morgen weer één en zoo voort, tot hij zijn
geheele portie te pakken heeft.
Nauwelijks was de doodensprong van
Spiers bekend, of in heel Engeland gin
gen een massa stemmen pro en contra de
handhaving van de geeselstraf op. Aan
het hoofd van de tegenstanders staat na
tuurlijk de Howard Liga voor Strafher-
vorming, welke hoofdzakelijk uit onge
trouwde dames bestaat.
Maar anderen denken er anders over.
Tot hen behooren vooral de Engelsche
rechters zelf. Zij zeggen, dat de geesel
straf in Engeland in de nraktijk slechts
hoogst zelden wordt toegepast. In 1928 zijn
slechts 13 personen met geeselstraf ge
straft; alleen lui, die afschuwelijke, ge
welddadige misdaden hadden begaan. Er
bestaat een soort misdadigers, voor wie
een pak slaag het eenige recht is, dat hun
toekomt. E n Ierland een tijd, dat
gewapende cv dien en allerlei schaam
teloosheden op schrikbarende wijze be
gonnen toe te nemen. Op het oogenblik
echter, dat op deze misdaden een lijfstraf
werd gesteld, hielden ze bijna geheel op.
De geeselstraf is een verschrikkelijke, ont-
eerende straf, maar ze wordt alleen bij
verschrikkelijke en onteerende misdrij
ven toegepast. Het is een betreurenswaar
dig en eigenaardig feit, waaraan echter
niet valt te twijfelen, dat de gemeene, ver
dierlijkte misdadiger voor geen straf zóó
bang is als voor de lichamelijke tuchti
ging. Om deze voor de maatschappij zoo
gevaarlijke elementen in toom te houden,
is het zeer te wenschen de geeselstraf, al
is het dan alleen ook maar als mogelijk
heid te handhaven.
Zoo b'eek ook Clvnes, de socialistische
minister van Binnenl. Zaken er over
te denken. Naar aanleiding van een in
het Hoogerhuis gestelde vraag, antwoord
de hij o.m.
„De rogeering van Zijne Majesteit is
van meening, dat wel de lijfstraf nog in
vele gevallen zeer effectief is, ma.ar haar
doelmatigheid met betrekking tpt de an
dere gevallen nad-ar behoort te worden
bestudeerd.
Voor het overige heeft de gevangene
James Edward Spiers, wiens geval tot
deze vraag aanleiding is geweest, zich
niet, zooals werd beweerd, van het le
ven beroofd, omdat hij de geeselstraf ont-
eerend vond, maar blijkbaar om zich te
onttrekken aan de tien jaar dwangarbeid,
waartoe hij eveneens was veroordeeld..."
Het Hoogerhuis nam met voldoening
van deze mededeeling kennis en ging over
tot de orde van den dag.
Goudbandlelies.
Indien de roos niet tot koningin der
bloemen was uitverkoren, dan zou onge
twijfeld de lelie op deze hiooge onder
scheiding beslag hebben gelegd. De lelies
zijn ongetwijfeld vorstelijke bloemen en
daarom doet het des te merkwaardiger
aan, dat ze in zoo-'n groot aantal tuinen
schitterend-o-or volslagen afwezig
heid. Er bestaat een groot aantal soor
ten, welke lang niet alle even gemakke
lijk in de cultuur zijn, doch vele zijn
dit wel en verdienen ten volle wat meer
belangstelling. Onder deze neemt de
Goudbandlelie, de wetenschappelijke be
naming is Lilium auratum, wal een eer
ste plaats in.
Als het publiek op een bloementen
toonstelling, in de etalages van bloemis
ten of in een tuin eenige fraai bloeien
de Goudbandlelies ziet, dan komt bij ve
len het begrijpelijke verlangen op ook
zulke mooie planten te bezitten. Onvol
doende bekendheid met, de cultuur vormt
voor de bevrediging van dit verlangen
maar al te vaak een onoverkomelijk bo
letsel, want hoewel de bollen bij aan
schaffing wel eenigszins prijzig lijken, in
werkelijkheid valt dit erg mee, aangezien
men er jaren achtereen veel genoegen
van kan hebben en zelfs met eenvoudige
middelen voor vermenigvuldiging kan zor
gen.
Heeft men eenmaal een flinken bol
geplant en is deze behoorlijk aan den
groei gegaan, dan wordt de plant ge
leidelijker sterker en forscher, terwijl de
verzorging heel eenvoudig is en alleen
bestaat, uit een weinig dekking in den
winter en het toedienen van eenige be
mesting.
De Goudbandlelie is afkomstig uit Ja
pan, waar deze fraaie bolgewassen in
De gebeurtenissen met „De
Zeeland". Het beginsel der
coöperatie zal er onder lijden.
Er is over bet -gebeurde met de Goöp.
Suikerfabriek „Zeeland" al veel, heel veel
geschreven en gesproken en als ik het
groote aantal beschouwingen met één ga
vermeerderen, dan loop ik gevaar, dat de
lezers, na kennisname van mijn epistel,
zullen zeggen: „nu, veel nieuws staat er
niet in".
En toch waag ik het, een enkele op
merking te maken.
Ik zou kunnen schrijven over de histo
rie van deze fabriek, die veel weg heeft
van een lijdensgeschiedenis, over de ma
laise in de suikerindustrie, die zeker van
grooten invloed op het lot -dezer veelbe
sproken fabriek is geweest, op de houding
en leiding van het Bestuur, waarover ik
in de kringen der aandeelhouders zoo nu
en dan wel ontstemming heb waargeno
men, maar ik vermoed, dat ik dingen zou
neerschrijven, die de ingewijden reeds
lang weten, en die voor de outsiders wei
bet wild voorkomen en van waaruit ze
jaarlijks in .zoovele millioenen zijn ge
ëxporteerd, dat uitputting der voorraad
aldaar lang niet denkbeeldig is. Om
streeks bet jaar 1860 werden de eerste
bollen der Goudbandlelies naar Enge
land verzonden en daar vielen ze zoo
geweldig in den smaak, dat de bollen
maar eventjes voor ongeveer 12 gul
den per stuk werden verkocht. Doch la
ten we de liefhebbers even op weg hel
pen hoe ze deze planten moeten beham-
delen, willen ze er plezier van hebben.
Dat ze in zooveel tuinen ontbreken is
voor een niet gering deel te danken
aan het feit, dat een groot percentage
der bollen door ondeskundigheid mislukt
en tot rotting overgaat alvorens te
bloeien.
Men bestelt de bollen bij een vertrouwd
adres en zoekt een halfbeschaduwd plekje
uit in den tuin. Ze verlangen een goed
doorlatenden grond, vreezen geen win
terkoude, hebben wel eenige dekking noo-
dig in den winter, docih zijn uiterst ge
voelig voor kalk en voor hoog grond
water in den winter. De grond wordt
tot op minstens 40 c.M. goed los ge
maakt en bemest. In voedzame tuin
aarde met bladaarde en wat oude koe
mest doen ze het uitstekend en hierin
worden de bollen ongeveer 25 c.M. diep
geplant en na het planten stevig aange
drukt. In prijscouranten wordt wel een
mindere plantdieple aangegeven, doch wij
prefereeren verschillende redenen een
grootere diepte dan de vaak aangegeven
diepte van 10 a 12 c.M., welke wel
voor het kwor.'"en in potten voldoende
is, doch niet in den tuin. De planten
ontwikkelen zich snel en kunnen een
hoogte bereiken van meer dan 2 M. Het
eerste jaar bloeien ze niet zoo sterk,
doch dit wordt "voortdurend beter. Men
kan ook het eerste jaar de bloemknop
pen verwijderen, met het doel ze het
tweede jaar veel sterker te laten bloeien,
doch -dit is meer een kwestie van per
soonlijken smaak. Iedere bol kan meer
dere bloemstengels -ontwikkelen met groo
te, roomwitte bloemen met goud-gelen
band over het midden der bloembladen.
Een goed ontwikkelde bloemstengel kan
een groot aantal bloemen voortbrengen
en in de vakbladen wordt zelfs wel mel
ding gemaakt van 200 bloemen aan één
stengel. Stengels met 50 bloemen heb
ben we meer dan eens mogen bewon
deren. Een krachtig exemplaar in vol
len bloei maakt een vorslelijken indruk.
Van 2027 Februari.
VLISSINGEN. Ondertrouwd: C. Ruizen-
daal, 20 j. en A. L. de Kam, 23 j.; J. van
Dijk, 24 j. en T. C. de Landmeter, 20 j.
Getrouwd: J. W. de Meulder, 21 j. en
J. J. Lenaerts, 23 j.; W. A. Semeijn. 30 j.
en M. de Nooijer, 28 j.; J. van der Star,
22 j. en M. M. Francois, 20 j.; J. Zwijger,
25 j. en M. Meulmeester, 20 j.; C. J. de
Buck, 30 j. en P. W. Tabak, 24 j.
Bevallen: A. M. Dorsman, geb. Seeme,
z.; C. van Vlaanderen, geb. Schroevers, z.;
N. de Bruijne, geb. Fregeres, z.; J. C.
Meijer, geb. Stoutjesdijk, z.; L. M. van
Gemert, geb. de Nooijer, z.; A. Amadio,
geb. Schout, d.; J. van der Bijl, geb. San-
derse, z.; J. Heinsen, geb. Bek, d. levenl.)
Overleden: C. Stroo, wed. van A. Jas-
perse, 78 j.; L. Dingemanse, m. v. C. Bim-
mel, 45 j.; B. C. Hamakers, wedr. van
J. H. Adrianissen, 74 j.; A. Geldof, wed.
van W. Stroo, 75 j. (Vliss. Crt.)
Van 21—28 Febr.
IERSEKE. Geboren: Tannetje, d.v. Bar
tel Jan Kole en Johanna Logmans; Adria-
na Magdalena, d. v. Cornelis Marinus La-
ban en Neeltje van Boven.
Overleden: Jacob Griep, 54 j.,wed. van
Adriana Minnaard; Pieter Bouterse, 78 j.,
echtgen. van Adriana Schrijver; Elena
Vlasman, 73 j., wed. van David de Visser.
WISSENKERKE. Huw.-afkon.: Marinus
Dirk de Pree, 23 j. jm. te Colijnsplaat en
Cornelia Janna Flikweert, 26 j. jd.; Mari
nus Abraham de Vos, 22 j. jm. en Su-
zanna Pieternella van Leeuwen, 19 j. jd.;
Krijn Thomas Koole, 28 j. jm. en Pieter
nella Catharina Marcusse, 22 j. jd.
Gehuwd: Izaak Jan de Regt, 22 j. jm. en
Maatje Kastelein, 22 j. jd.
Geboren: 23, Adriana, d. v. Pieter van
Goudwaard en Geertruida Hoek van Dijk.
Dina, d. v. Jan Filius en Maria van der
Weele; 24, Jozias Marcus, z. v. Jozias Wes-
terweele en Janna Lucasse.
nig belangrijks inhouden.
Ik wil deze heele kwestie iets breeder
bezien.
Wie eenigszins bekend is met het orga
nisatiewezen onder de Zeeuwsche land
bouwers, weet wel, dat het groote moeite
kost, de massa zoover te krijgen, dat ze
gaarne de schouders onder de onderne
ming zet en con amore meewerkt.
Er is een kern onder onze Zeeuwsche
land- en tuinbouwers, die terdege de groo
te beteekenis van coöpereeren, van geza
menlijk optreden inziet. Maar om de zaak
te doen slagen, is het noodig, dat er al-
gemeene medewerking komt. En nu zijn
er helaas zoo velen, die alleen vragen: wat
is mij op dit oogenblik het voordeeligst,
zonder altijd voldoende te rekenen met de
toekomst.
Zagen allen hun belang goed in, -dan
stond het coöperatiewezen in Zeeland op
veel hooger peil en was het veel sterker
ontwikkeld dan nu het geval is.
Wat kan er b.v. op veel grooter schaal
gezamenlijk ingekocht en afgezet worden!
Een organisatie als de „Eiland Walche
ren" kon veel meer beteekenen. Maar er
zijn landbouwvereenigingen, die terwille
Famke, een gewone huismoeder.
Famke is een schrijfster, volstrekt niet
van gewichtige boeken over paedagogiek
of van een rij familieromans, waarin ze
haar ideeën aan de markt brengt. Neen,
Famke is bekend door twee allergezellig
ste bundels brieven, uitgegeven onder de
titels: „Zaansch binnenhuisje" en „Nieuw
Zaansch Binnenhuisje".
In dat binnenhuisje groeit en bloeit een
gezond gezin. Natuurlijk met kinderen. En
juist, omdat Famke zoo gezellig en zoo op
recht en zoo natuurlijk over de kinderen
en over haar opvoeding schrijft, maakt
deze boeken zoo genotvol om te lezen.
Het is een verblijdend feit, dat de litera
tuur van thans nog een paar boeken rijk
is, waar zulk een gelukkig gezin getee-
kend wordt, waarin het gezag der ouders
hoog wordt gehouden en toch een groote
vertrouwelijkheid tusschen ouders en
kinderen bestaat.
Famke is werkelijk zooals zij zich aan
dient: een gewone huismoeder, die
lacht om modegrillen en om de excentrici
teiten v. d. vrouwenrubrieken in sommige
bladen, die spot met manicure-garnituren,
met nachtponnen van rose crêpe de chine
en honderd andere dwaasheden, waar
voor een vrouw-met-een-gezin immers
geen tijd heeft.
Famke kan zoo gemoedelijk schrijven,
zoo leuk vertellen van haar huiselijk ge
luk in de droevige oorlogsjaren, zij kan
ons doen genieten van het echt kinder
lijke van haar kroost. Maar ze kan ook
toornen. Ze kan hekelen. Vooral als
ze 't heeft over de gevolgen der moderne
opvoeding, of liever: opvoedingloosheid.
Hoor haar eens: „De jeugd heeft recht
op 't leven. Die leus, die tot in het krank
zinnige toe wordt uitgebazuind en uit
gekreten, heeft de fluisterstem van het
jeugdige geweten: dat de ouders ook wat
recht op hun eigen leven hebben, vaak
totaal overschreeuwd. Hoe dikwijls en in
hoeveel gezinnen hoort men niet: „Och,
vader met zijn idiote postzegelmanie", of
„och moeder ook met haar idioot orgel
spel", of „och vader ook met zijn idiote
vereeniging", en „moeder ook met dat
idioot geweck". Waar blijft de fijngevoe
ligheid van de moderne rijpere jeugd
tegenover de ouderen tegenwoordig?
Bah, de eeuw van het kind heeft een
leger gekweekt van gewild-joviale egoïs
ten
Maar u moet ook eens een kijkje nemen
in haar gezin.
J.l. Zaterdagavond ben ik er geweest
en zooals ze toen om de tafel zaten, wou
ik ze even aan u voorstellen, ze zaten
ik hoop, dat u 't niet raar vindt,
alle drie in haar nachtponnetjes, met een
vochtig vlechtje op den rug, want ze wa
ren in de kuip geweest. En omdat ze dien
Zaterdag zoo meer dan buitengewoon
zoet waren geweest, moest daar ook een
meer dan buitengewone contra-prestatie
tegenover staan en mochten ze tot 8 uur
opblijven, met 't theelichtje op tafel „en
doen wat we willen, hè moesje?"
Ik houd op met overschrijven, maar u
gevoelt wel, Famke is een gewone moe
der. En toch een fijne moeder. Let op die
belangstelling en bewondering, die waar
deering van het eenvoudig geschenk ;die
tact om er een feestuurtje van te maken.
En vooral: Op de vreugde, die ze in het
plezier van haar kinderen heeft.
'tZijn echte kinderen, met goede en
verkeerde kanten.
Later komt er een jongen bij, wat weer
nieuwe fleur aan haar brieven geeft.
Denk niet, dat Famke zich verbeeldt een
ideale moeder te zijn! Lees dan maar
eens, wat ze antwoordt op de vraag, die
iemand haar stelde: „Bent u dan nooit
eens doldriftig?" Dan biecht ze op, hoe ze
boos is geworden van morgen toen Tip
weer met een onwillig en vies gezicht in
haar beker melk zat te turen en maar
bleef zeuren, en met een vork ging vis-
schen naar een velletje. En ze vertelt hoe
't toegaat als de kinderen aan tafel soms
een giechelbui hebben. Eerst probeeren
de kinderen af te leiden door over andere
dingen te gaan spreken. Als dat niet helpt
dan boos worden, een klap toedienen!
„Soms is het mijn man, die het eerst
in de hoogte vliegt en een oorveeg uit
deelt en soms ben ik het, die er 'teerst
eentje heen en weer schudt. Als mijn
man de uitbarsting inleidt, doe ik altijd
heel waardig en verzoenend en rust-en-
kalmte-herstellend; ben ik echter de eer
ste opvlieger, dan is 'tmijn man, die
van eenig oogenblikkelijk geldelijk voor
deel hun coöperatie in den steek laten!
Hetzelfde geldt van de Coöp. Kunst-
mestfabriek. Ook deze kan in Zeeland
nog veel meer afzet vinden. Maar hoe
veel moeite er ook door de leiders van het
organisatiewezen wordt aangewend en
hoezeer ook de landbouwers in vergade
ring en blad gewezen worden op hun be
lang als er een klein voordeel in den
particulieren handel te behalen is, moet
het belang van de eigen fabriek wijken,
terwijl bet toch van zoo groot belang is,
dat op de internationale markt oo'k de
coöperaties verschijnen, teneinde zooveel
mogelijk trustvorming tegen te gaan.
Ik weet, dat een organisatie als de
Zeeuwsche Landbouw-Maatschappij on
getwijfeld nog veel meer coöperatief zou
optreden, als de leden hierin unaniem
achter het Bestuur stonden. Maar liet
moet nog zoo vaak tegen den strc-um van
onkunde, kortzichtigheid en voorbarige
critiek oproeien.
Er nu is het zoo jammer, dat gebeur
tenissen als nu met „De Zeeland" zijn
voorgevallen, koren op den molen bren
gen van die bestrijders der coöperatie®.
met üzii?e en voorname kalmte uit des
chaos weer orde weet te scheppen".
Inderdaad, Famke laat ons leeren van
haar fouten zoowel als van haar goed en
zuiver inzicht in de opvoeding. En zoo
krijgen we een echt beeld van het aan
trekkelijk familieleven, waar de liefde ten
slotte altijd overwint. Ze is zoo dankbaar
voor haar kinderen.
„Geen kinderen: minder pijn in den
rug 's avonds, buitenlandse!» reisje sa
men, 's zomers rust nemen in een
pension minder moe. Maar ook niet
die echte, ware gezonde levensvreugde,
die het drukke gezinsleven juist dóór de
kinderen met zich meebrengt".
(Uit: „Onze Kinderen")
Enkele recepten.
Havermoutkoekjes. 1 ons haver
mout, 2 d.L. (Ys L.) water, 1 ei, 20 gram
suiker, bloem, 1 theelepel kaneel.
Bereiding: Week de rauwe havermout
in het water, gedurende 14 2 uur Voeg
suiker, kaneel en het geklopte ei toe,
en zooveel bloem, tot het een vrij stevig
beslag is. Bak hiervan kleine ronde koek
jes in een koekepan met olie of boter.
Presenteer ze warm met witte of bruine
suiker
Gevulde beschuitbollen. 8 be-
schuilbollen, appelmoes van 1 pond ap
pelen, 3 lepels rozijnen, 1 theelepel ka
neel, boter.
Bereiding: Vermeng de appelmoes met
de gofcdgewassehen rozijnen, vul hiermee
de doormidden gesneden en uitgeholde
beschuitbollen. Druk de helften stevig op
elkaar, besmeer den buitenkant met boter
en bestrooi ze met een mengseltje van
suiker en kaneel. Laat ze in ,een warmen
oven bruin en knappend worden (pl.m.
10 minuten).
Eenige wenken.
Wees voorzichtig! Telkens ver
melden de couranten allerlei onheilen,
aangericht door het onvoorzichtig gebruik
van benzine en petroleum-aelher, die wor
den aangewend, om vlekken -t-e verwij
deren.
Men houde deze gevaarlijke stoffen op
flinken afstand van alle vuur en vlam,
ook hebbe men ze steeds in kleine hoe
veelheden bij de hand.
Zoutzuur is een reinigingsmiddel, dat,
om zijn gevaarlijke eigenschappen, ook
op een veilige plek moet worden bewaard
terwijl terpentijn warmen en was
smtllen ook met de grootste omzichtig
heid moet gebeuren, nooit mogen ze te
dicht bij het vuur komen.
Men zij dus gewaarschuwd.
Nikkel opwrijven. Het nikkel ge
deelte van een kachel wordt door te
groote, voortdurende hitte soms bruin,
dan wrijve men het af em toe met een
fluweelen lap, waarop eenige druppels
azijn.
Gelijmde voorwerpen kan men
in water onoplosbaar maken door ze
te bestrijken met formaline.
Zeemlappen moéten na gebruik
zacht buigzaam blijven. Hiertoe hale men
ze na het gebruik door zout water, waar
na men ze te drogen hangt. Half droog
kunnen ze gemakkelijk worden opgerold,
waardoor ze zacht blijven.
Gelieve alles, deze rubriek betreffende,
te adresseeren aan P. Mons, Westerstraat
221, Amsterdam.
Probleem No. 134.
Auteur: A. Knol, A'dain.
1 2 8 4 5
47 48 49 50
Zwart 7 schijven op: 7, 8, 12, 17, 25,
27 en 36.
Wit 7 sch. op: 23, 28, 33, 35, 38, 39
en 41.
Wit speelt en wint.
Oplossingen binnen 8 dagen na laatste
plaatsing in elke maand.
Ik hoorde het reeds enkele aandeel
houders van „De Zeeland" zeggen: „het
zal lang duren, voor ik me weer in een
coöperatie steek", of: „ik doe het nooit
weer", of: „mij vangen ze nooit weer".
Daarom te meer betreur ik dat deze
suikerfabriek in zulk een impasse is ge
raakt. De gevolgen voor de ontwikkeling
van het coöperatie-wezen zullen, naar jk
geloof, funest zijn.
Let wel, ik persoonlijk beschuldig nie
mand. Ook niet het Bestuur. Daartoe
mis ik de noodige gegevens, al zou men,
afgaande op den schijn, als buitenstaan
der geneigd zijn te oordeelen, dat het den
laatsten tijd aan vastheid en beslistheid
in de leiding wel eens heeft ontbraken.
Maar het is wel zaak voor ieder Be
stuur, dat het, voor het een coöpera
tieve beweging op touw zet, zich toch
grondig vergewist van de volle medewer
king der leden en van de rentabiliteit der
onderneming. Hier vooral geldt: bezint
eer gijbegint, want er kan hier ontzaglijk
veel bedorven worden.
Eén mislukte coöperatie kan oorzaak
zjjn, dat het coöperatie-wezen in een be
paalde streek voor langen tijd niet tieren
wil.
Oumim voor bwlnnara.
XXI.
(Vervolg opsluitingen).
Er is ook een geval, waarin deze slag
met gelijk aantal stukken eindigt.
Wit. Zwart.
1. 33—28 18—23
2. Se—33 12—18
3. 44—39 7—12
4. 31—27 17—21
5. 37—31 21—20
6. 41—37 12—17
1 2 8 4 6
47 48 49 50
7. 27—21 16X27
8. 32X12 23X41
9. 12X23 19X28
10. 46X37
En wint schijf 28.
Of de zet een stuk doet winnen of niet,
hangt geheel af van de stelling. In het
volgende geval blijft het aantal stukken
gelijk.
Wit.
Zwart.
1. 33—28
18—23
2. 39—33
12—18
3. 44—39
7—12
4. 31—27
20—24
5. 34—30
14—20
6. 30—25
10—14
7. 36—31
Op 3934 speelt zwart nu 1722, ge
volgd door 2430 met 2 schijven winst.
71—7
8. 39—34
1 2 3 4 5
47 48 49 50
8
9. 35X24
10. 28X10
11. 32X23
12. 25X14
13. 38—32
14. 27—22 en 32X34.
Met gelijk aantal schijven.
2430
19X39
39X28
18X29
9X20
5X14
Wedstrijd-vraagstuk No. 1.
Zooals reeds vermeld, begint met
dit probleem de oplos-serswedstrijd voor
beginners, waarvoor een leerboek op dam-
ge'bied beschikbaar is gesteld.
Wit speelt en maakt dam.
1 2 3 4 5
1
47 48 49 60
Zwart 14 sch. op: 3, 6 tot 9, 11, 13, 15,
16, 18, 19, 20, 23 en 25.
Wit 14 sch. op: 27, 30, 32 tot 38, 40,
42, 45, 48 en 49.
Oplossingen binnen 14 dagen na plaat
sing.
Overigens juich ik het toe, dat het
Bestuur van „de Zeeland" nu de beslis
sing in handen der leden legt.
Dat beeft het ook in de aandeelhou
dersvergadering van Dinsdag j.l. wel ge
daan, maar door allerlei omstandigheden
het noodzakelijk vertrek van vele aan
deelhouders in verband met het late uur,
enz. zou het zeker niet verstandig
zrjn, aan de toen genomen beslissing
groote waarde toe te kennen, ook al zou
men zich op den letter van de Statuten
kunnen beroepen.
Trouwens, dit is wel duidelijk gewor
den, dat op de huidige basis van bieten
levering, de fabriek niet rendabel is te
maken. Als de leden niet meer bieten
willen leveren, zou het onverstandig zijn
de fabriek weer op gang te brengen.
Daarover over die meerdere leve
ring moeten de leden nu eerst bij
referendum beslissen. Blijken ze daar
toe niet bereid (en daarop is veel kans),
dan zal welb -<t het ontbindingsvoorstel
voor de tweeu maal aan de orde komen.
Met belangstelling mag zeker het ver
dere verloop der zaak worden afgewacht
LÜCTOR.