DE ZEEUW TWEEDE BLAD Berlijnsche Brieven. FE U I L L ETON. Niet door eigen kracht Uit de Provincie. VAN DINSDAG 18 FEBR. 1930. No. 118. De Christelijk-sociale gedachte. Is er een. scherpere antithese denkbaar, ids die., welke er heerscht tusischen hei fedrijlf, de atmospheer, de gedachtemwe- i eld binnen den Duitschen Rijksdag en het volk, d,a,t langs de stralen loopt? Verlaat men na een vermoeiende z t ing 'tWallot- huis, dan blijft men onwillekeurig even staan Oip den breeden Platz der Repub ik. Men haalt diep adem en voelt, dat men eindelijk, eindelijk weer in contact komt met de wereld, zooals zij werkelijk is. Vroeger fluisterde men eerbiedig over hel. „Hohe Haus" en wandelde m©n in den glanstijd der Hohenzollern langs het Prui sische Herrcmhaus, dan had men haast van puur lespeet zijn ho-ed afgenomen. De gebeurtenissen der laalstejjaren hvb ben dit ongezond en ongemiotTveerd ros- p^cl. uitgeroeid. Noch het Rote Haus in de Ivi nigstras,se, noch de Prui ische Land dag in de Prinz, Albrechtstrasse, zelfs niet liet machtige parlementsgebouw niet zijn opdringor g gouden dak is bij machte, cm de bevolking! der republiek te mis leiden Men weet, waar men aan toe is. Hot gansche volk doorvoelt de verschei denheid van twee werelden, van die der theoretisch opgeblazen o itiok en die der ontnuchterende werkelijkheid. De sympa thie voor v alksver.egonwoiordiging in wel ken vorm Aan ook is tot o-p het nulpunt gedaald. Men laat zich niet meer mis leiden. Een gradueel verschil tusschen hen, die regeeren .en hen, die zich laten regeeren, bestond er altoos. Er is oolk niets op te gen, d.at het regeeringssysteem. dit onder scheid onderstreept, bevestigt, want er kan voor beide partijen kracht ten goede van uitgaan. Ontkent men echter dit ver schil, wordt het genegeerd, gaat men on der het verleidelijk devies: „de staats- autoriteit gaat van het volk uit 1" het bewind o.pdragen aan mannen, wier gan sche legitimatie gebaseerd is op het ver trouwen der bevolking, dan kan de kloof tusschen parlement en volk noodlottig worden. Staatslieden, die ,het hierin liggende gevaar voelen, houden het voor hun plicht, om met anderen, die buiten deze partijdoctrine staan, in enger contact te treden, voeling te nemen met de buiten wereld, het oor te spitsen' voor de pu blieke opinie. Een gisting in politieke kringen, spe ciaal in de gelederen der Duitsch-natiol- nah' volkspartij, doet vermoeden, dat men in Duitschland een epoche van ontwaking en vernieuwing beleeft. De volkspetitie., gebaseerd op de dictatorische eischien van den Geheimen Finanzrat dr Huigen- berg, gaf tot deze ontwaking den beslis send en stoot. De oorzaak zit echter die per. Men was het reeds, lang van tevoren niet meer eens met de tactiek, welke de binnemlandsche verdeeldheid deed toene men, den haat onder Duitschers van uit- ecnloopende opvattingen bevorderde en elke oplossing van den .chronischen poli ticken crisis belemmerde. Inj den Rijksdag nam Hugenberg de laat ste j.aren de plaats in, welke eertijds door I-Iu;go Stinneis werd bekleed. Hijl was er auditor, de man, die toehoorde en no-teerde. Hij liet zich bevechten en be schimpen, zweeg daarbij in alle talon der wereld. Maar achter de coulissen, in fr; c- tie-verggderingen en partiji-conferenties trad hij zoo nu en dan naar voren, weer- leigde en propageerdevan papier af. En wat hem hierbij niet gelukte, dat trachtte hij lanlgs anderen weg, door mid del van een machtige pers- en film-organi satie, te bereiken. Geen wonder, dat men verbaasd opkeek, nu hij sedert jaren weer eens op het vorum trad, om tegenover de kalme, zakelijice beschouwingen van dr Gurtius zijn theoretische.'logica te plaat sen. Een succes werd "hot hierbij noch voor Hugebberg noch. voor de partij der Duits ch-nationalen. Mannen als dr Mumm, lid van den rijksdag, dr Otto Hoetzsch (die op een veel tactvollere manier zijn opvattingen tegenover die der rijfcsregeering formu leerde), professor aan de Berlijlnsche uni versiteit, dr von Keudell, door de school wet bekend als min'ster van binnenlanld- sche zaken, Franz Behrens, de voorzitter van het Christelijk Landarbeidersver- verband en met hen nog vele anderen, volgden allang met toenemende ontstem ming Hugemberg's dictatorische handel wijze. Toen Martin Schiele, de leider van den Landbond, Treviranus, Em.il Haitwiig, de voorzitter van den Duitsch-nationalen Arbeidersbond, Gustav HüLer, Walter Lambach door den Geheimen Finanzrat als lid 3er Duitsch-nationale partij geroy eerd werden wegens protest tegen 4 van de volkspetitie, achtten dr Mumm, Von Lindeiner-Wildau en geestverwanten het oogenblik gekomen, om gezamenlijk uit de partij te treden en een eigen groep te gaan vormen. Hun voorbeeld werkte aanstekelijk, want twaalf leden van den Rijksdag en vier leden van den Pruisischen Landdag lieten zich door Hu genberg schrappen. In anderen vorm be leefde Berlijh het gebeuren van vijftig jaar geleden, toen Adolf Stöcker den moed had, om in den „Bierliner Eiskeller" zich te kanten tegen den anarchistischen agi tator Johann Most. Hiermede was een weg gebaand tor een vereeniging met den „Christelij'ken V olksdicnst' in Wurtenberg. In den Wur- tmbergschen Landdag hebben zitting, rec- t.cr Kling en Rechnungsrat B.ausch, man- men, die al lang' doende^waren, om het Christendom in het openbare leven te doen gelden. Aan het graf van Adolf Stöc- ker kwam men bijeen en hier werd met hanlslag de gelofte van broederlijke sa menwerking afgelegd. Van de Bergmann- strasse' begaf men zich naar de Leipziger Strasso en in het voormalige Herrenhaus werd een publieke vergadering belegd. Bij deze gelegenheid zeide dr Mumm, een mail van ervaring op het terrein der christelijke organisatie: „Het gaat er voor ons om, de christelijk-sociale vlag uit te steken. Als een politieke- organisatie over igamsch Duitschland werd de Cbris- telijk-Soiciale Volksdienst bi het leven ge roepen. De Christelijk-Sociale Rij'ksver- eieniging en de Christelijke Volksdienst zijn hierdoor met elkaar vereeniigd. E.en nieuwe, vrije vorm v.an partijleven is hierdoor geschapen. Ons besluit wordt voor de geschiedenis gemotiveerd door het feit, dat wij in den geest van Stöc ker positief christelijk, uitgesproken natio naal en krachtig sociaal willen samenwer ken. In den rijksdag, treden wijl op als e.en zelfstandige christelijk-sociale groep van da Christelijk Nationale Arbeidsge meenschap en onze 21 vertegenwoordigers beschikken daar over al de rechten een-er fractie. Net eender zijn wij vertegenwoor digd in den landdag van Pruisen, Baden en Wurtenberg, Vo-orls hebben wiji zitting in verschillende provinciale landdagen, in de verschillende stads-en landsgemeenten. Wij' weten, dat de organisatie alleen het niet doet. Wat niet uit het geloof voort komt, is zonde. Onze partijgenoot D. Schlatter, vat dit samen in de woorden: „.Ons werk moet op het geloof gebaseerd zijla en daardoor geleid worden, want an ders is het zonde''. Politiek en Ohristus- .verkondiging mogen niet met elkaar vermengd worden. I'k voor mijl wensch onderscheid gemaakt t.e zien tusschen het werk in den voorhof, en dat in het Heiligste en Allerheiligste. Ik denk er niet aan, den Bijbel te degradeeren tot een leerboek der p olitieke casuisLiek. Wij staan oioik politiek in de vrijheid, waartoe we door Christus werden gebracht. Als Evan- gjelischen staan wij. tot Luther, maar niet tot |de politieke dwepers van zijn tijd. In dezen geest werken wijl harmonisch samen met de „Volksconservatieve Ver eeniging'' en met de „Christelijk-Nationale Boeren- enLandvolksyaitijl''. Dui.s.:hlamd's wederopbouw zien wij in de herleving van het Christendom ook voor het open bare leven* en de bevordering van dit moeilijk werk is onze levenstaakI" Zondagmiddag van 18.20—19.20 uur werd door don zender van den Philips Omroep Heiland—Indië een speciaal voor de Nat. Broadcasting Co. bestemd programma uit gezonden. Mr B. C. J. Loder voor de microfoon. Door omstandigheden weidde uitzending gedeellelijk verbroken. len, die op bet stadsbolwerk heeft gestaan ongeveer op de plaats waar nu het sta tion is, afgebroken -tusschen 1811 en 1830; den molen, die voor de „Johan na" op het Sageersbolwerk heeft gestaan en den moleh o-p den ouden Vlissing- schen weg, in de nabijheid van den, ook verdwenen, oliemolen van Tak. Deze molen moet in 1810 nog hebben be staan. Uit de gemeente Nieuw- en St. Joos- latnd den vorigen molen, in 1874 afge brand. Uit de gemeente Oost- en We-st-Sou- bnrg den standaardm-olen te Oost-Sou burg in 1891 afgebroken. Uit de gemeente Oostkapelle den standaardmolen, in 1858 afgebroken. Uit de gemeente Vlissingen den standaardmolen, die o-p het Groothoofd heeft gestaan, en in 1800 is omgewaaid; den kruitmolen ten Oosten van de sitad, in 1702 opgericht en in het begin der 19e eeuw gesloopt; -den molen bijl d-e oude begraafplaats, in 1900 afgebrand en den molen bij- de Kaaskaai in 1905 buiten gebruik gesteld en later afgebro ken. Uit de gemeente Vrouwepolder den wipmolen te Gapinge, die er slechts één jaar van 1865 tot 1866 heeft gestaan en den houten molen te Gapinge, ge bouwd in 1866 en afgebrand in 1896. Indien er onder onze lezers zijn, dis van ee-n der genoemde molens o-f van andere verdwenen molens een afbeelding (schilderij, teekening of photo-graphie) be zitten, dan zouden zij de schrijvers zeer verplichten daarvan kennis te willen ge ven aan den heer dr J. H. Vernhout, Lange Noordstraat L 124 te Middelburg. Tegen de Zeeuwsch-Vlaamsche Water leiding. Te Sas van Gent traden in het Hotel „De Zwaan" op een drietal leden van het anti-Waterleiding-Comité, n.l. de heeren Van Dalsum en Bauwens te Hulst en. de heer 't Gilde van Axel. De eerste behandelde de water-win- plaats onder Sint Jansteen, en argumen teerde breedvoerig de daartegen inge brachte bezwaren, de tweede schetste den druk, die op de Zeeuwrsch-Vlaamsche be volking gelegl wordt, door uitvoering van dit plan. terwijl de heer 't Gilde de faits et gestes van het Waterleiding-Co mité aan de hand van allerlei documen ten in het licht stelde. De vergadering was niet zeer druk be zocht. Enkele raadsleden waren mede tegenwoordig. Alhoewel gelegenheid ge boden werd om met de inleiders van ge dachten te wisselen, werd van die uitnoo- diging geen gebruik gemaakt. Gisteren is het tweede wegvale van den nieuwen rijksweg door Zuid-Beveland te weten het gedeelte tusschen Rilland- Bath en Krabbendijke, voor het verkeer opengesteld. Ultrapho'on platen en N.S.F. koffer-grammaphoons. (f 48). J. M. Pol derman, Goes. Tel. L29. (Adv.) Middelburg. Gisteren was het 25 jaar geleden, dat de heer S. W. Bliek, thans administrateur in het Gasthuis, in dat gesticht in dienst trad. Het bestuur der Godshuizen heeft den jubilaris gecomplimenteerd onder aan bieding van een salarisverhooging, en bloemen. Ook van andere zijden mocht de heer Bliek blijken van belangstelling ontvangen, o.a. van den staf van dokto ren, van directrice en verplegend perso neel van laboratorium en apotheek. Kruidingen. Gisteren vergaderde de ge meenteraad. Afwezig dhr v. d. Straaten en dhr v. d. Berg. Het nieuwe raadslid J. Witte ligt de vereischte beloften af, waar na hij door den voorzitter wordt geïn stalleerd als Raadslid. Medegedeeld wordt, dat Ged. Staten op 7 Februari hebben goedgekeurd het raads besluit waarbij A. Gerritse voor een ge deelte ontslagen is uit een hypothecair verband met de gemeente; dat B. en W. tot H. M. de Koningin het verzoek heb ben gericht om ontheffing van de straf bepaling voor het niet tijdig voorzien in de vacature van onderwijzer met hoofd akte aan de O. L. school te Kruininigen; en in de vacature van hoiofd der O'. L. school te 0'OStdijk. Deze mededeelingen worden -foor kennisgeving .aangenomen. Met alg. st. wordt aan de bijz. R. K. school te Hansweert en aan de school der Geref. Gem. te Oostdijk een voorschot verstrekt volgens art. 101 L.Oi.wet 1920, resp'. f 878.48 en f 350. Alsnu komt in behandeling het voorstel van B'. en W. tot aankoop van de halve sloot oostelijk van het Eindje in de Rondte. De voorzitter meent, dat de tijd geko- m n is om den toes and daar te ver ete- ren, de vuile sloot te dempen met straat- vuil, waardoor de weg breeder wordt, en een behoorlijke afrastering te plaatsen. Dhr Minnaar vindt het geen geschikte tijd, voor zulke igroote werken als nu op de agenda staan. Regeeren is z.i. ook vooruitzien. Het belastingjaar 1930 zal voor vele ingezetenen niet meevallen. Dhr Francoijls meent, dat het offer van f 2200 voor deze verbetering wel wat groot is. Bovendien is de aankoop der hal- e sloot duur, daar de grond voor cl en eige naar toch waardeloos is, en de a'fheining buiten de bestaande heig komt, zoodat eer winst dan verlies gemaakt wordt. De voorzitter eikent, dat de prijs niet laag is. Hij meent, dat de toekomst evenwel niet al te donker moet worden ingezien; de ba tig© sloten van 192S en 1929 voorzien ruim in de voorgestelde werken met een overschot voor het geval dat 1930 een te kort zou brengen. Dhr Biurkink zal, gezien de financieele toelichting van den voorzitter voor dit voorstel stemmen. door Annie Lucas. 13) -o- HOQFDSTUK XII. 't Wa° reeds geheel donker, toon Allan met aarzelende hand aan dei bel trok van dc ouderlijke woning. Voor het eerst in zijn leven zag hij er tegen op dien 0 overschrijden. Er was iets bekends in lien klank, ten minste zoo scheen het 'oor de zwijgende, bedroefde huisgenoo- en, die zich om den haard' in de eet- amer verzameld hadden. Niemand sprak, maar allen luisterden ■iet ingehouden adem, totdat do deur ■cpend werd, en een zwijgende gedaante 1 .unentrad. Een hartstochtelijke uitroep •n Margaret „AllanI Goddankf' en het Igenrie oogenblik lag zij. snikkend in zijn men, terwijl de anderen hem omring- n met hartstóchtelijke tranen en zwij nde liefkozingen. Want geen van allen »n spreken over de dingen, waarvan Iers hart overvloeide. Toen het stilzwijgen eindelijk verbroi- n werd, was het door een onbeduidende aag aangaande Allan's reis, en daar- x>r werd Margaret er aan herinnerd, dat hij koud, en vermoeid en hongerig moest wezen. Zij Schelde om licht, en verzocht, dat men thee zou brengen. „Onze blijdschap over uw terugkomst mag ons niet zelfzuchtig maken, lieve Al lan", zeide zij. „Wij mogen niet ver- geien, dat gij moe zijt. Emmie, breng eens wat warm water voor A lan naar de kamer op den hoek. Daar zult gij moeten slapen. Alles is er voor u in orde gebracht gij weet", vervolgde zij met bevende ste-m, „dat vader in de uwe gestorven is". Zij hadden zich gemeenzaam ga in a.akt met hun droefheid, zij hadden het leed moedig onder de opgen gezien en zij kon dus niet ten volle beseffen welk een indruk de verbinding van die twee woorden „vader" en „gestorven" op Allan's hart maakte. Zij hoorde hem diep ademhalen, het was of hij kreunde. „Beste' Allan", fluisterde zij, het is vree- selijk hard voor u." „Het is vreesolijk hard voor ons allen", sprak hij bitter, „en het heeft mij ge>- troffen als een on weerslag 'uiitt een hel dere lucht. Een uur geleien wist ik nog niets, absoluut niets." „O, Allan I" „Het heeft mij bedwelmd", zeide hij de hand aan het voorhoofd brengende. „Ik kan het nog niet beseffen. 'En dat gij tevergeefs op mjj1 gewacht hebt, arme kinderen." DE RADIOGESPREKKEN HOLLAND— INDIE. De Indische radio-dienst heeft zich ge durende de laatste jaren een wereldrepu- tatie weten te verwerven. En terecht, want er is en wordt schitterend werk gepresteerd. Het was noodig, dit even te consta- teeren, omdat wij, aldus lezen wij in de „Java Bode", in de volgende regelen enkele klachten naar voren willen bren gen, doch desondanks niet gaarne den indruk zouden willen wekken, als zouden wij niet alle waardeering hebben voor de prestaties van den radiodienst Ten eerste dan de Nieuwjaarsgesprek- ken. Die zijn (op 11 Januari) nog steeds niet afgeloopen wat Weltevreden aangaat. Nog steeds moeten vele belanghebbenden, 's avonds om ,zes uur op het Telefoon kantoor komen. Daar dienen zij hun beurt af te wach ten. Gewone gesprekken gaan voor... Mo-ge het oorspronkelijk juist gezien zijn, de gewone gesprekken te laten voor gaan, omdat daarvoor meer betaald wordt thans lijkt liet, wenschelijk, de Nieuwjaars- gesprekken achter elkaar af te handelen, omdat er anders nooit een einde aan komt. Ten tweede de mislukte of onduidelijke gesprekken Er is ten telefoonkantore een klachtenboek gedeponeerd, waarin ieder desgewenscht, zijn bevindingen kan neer schrijven. Het publiek trekt uit de aanwe zigheid van dit klachtenboek natuurlijk de conclusie, dat de radio-dienst het op prijs stelt, eventueele klachten aan te hooren en daaraan zoo mogelijk tegemoet zal komen. Maar hoe kan men hierin gelooven, als de telefoon-ambtenaar naast de klacht „kunnen niets verstaan", invult „alles in orde"? Men mag dan dertig gulden neer- tellen voor de mededeeling aan den met kloppend hart in Holland wachtende „dat men wel zal schrijven". Ten derde de wijze van oproepen in het telefoonkantoor. Hiermede is een amb tenaar belast, die aan een klein tafeltje in de vestibule plaats genomen heeft. Voer zich heeft hij een lijst, waarop alle namen van opgeroepenen voorkomen, benevens die van de ipersonen in Hol land, waarmede gesproken moet worden. De opgeroepene kan op zijn gemak lezen, welke kruisgesprekken er dien avond behalve het zijne gevoerd worden. Natuurlijk wordt zijn belangstelling in het bijzonder gewekt, als hij den naam van een concurrent leest en als hij dan aan den naam van den man in Holland ziet, dat het een zakengesprek betreft, dan hoopt hij vurig, dat hij na zijn ge sprek nog tijd heeft om aan een of ander ontvangtoestel het gesprek van zijn con current op je vangen. Hetgeen, naar men verzekert, meerma len gelukt is. Het zal toch wePnilt zoo bezwaarlijk zijn voor bedoelden ambtenaar, zich zoo op te stellen, dat het publiek geen gele genheid heeft, de lijst van opgeroepenen door te lezen? Hiermede zoo besluit het blad, zijn wij aan het eind van onze opmerkingen ge komen. Wij hopen, dat de radiodienst van dit „klachtenboek" meer notitie zal nemen dan van dat ten telefoonkantore. De radiodienst heeft zich in korten tijd populair weten te maken. Maar men dient die populariteit ook te behouden en daar toe zullen bovengenoemde feiten zeker niet medewerken. Verdwenen molens op Walcheren. In een boekje over de molens van Walcheren, dat dit jaar zal worden uitge geven, zouden, de schrijvers gaarne ook afbeeldingen van verdwenen molens wen- schen op te nemen. Niettegenstaande vele nasporingen is het hun niet gelukt af beeldingen te krijgen van de volgende molens Uit de gemeente Koudekerke den vo rigen molen Dij het dorp, afgebrand in 1872 en den molen aan den ouden Vlis- sinigschen weg in de nabijheid van „de Parel", Dit was een graanmolen van Ma- chielse en is tusschen I860 en 18 iO verdwenen. Uit de gemeente Middelburg den mo „Het speet ons het meest om uwent wil", zeide Margaret. „De goede vrien den hebben gedaan wat zij konden, en Dr Charlton is als een broeder voor ons geweest. Hebt gij in het geheel geen brieven ontvangen?" „Niet een enkele", en daarop vertelde hij hun van zijn overhaaste terugreis.' Toen daarop licht werd binnengebracht spoedde hij zich weg om zijn aandoening te verbergen. Allan kwam spoedig weer beneden, doodelijk bleek met donkere kringen om de oogen, maar voor het overige kalm, en zich zelf volkomen meester. Zijn broe ders en zusters wedijverden met e-lkaar om voor hem te zorgen. De kamer zag er even gezellig uit als gewoonlijk en Margaret had zorg gedragen, dat de ta fel wel voorzien was. Maar de ledige plaatsen 'voor het laatst zat Allan dien avond op zijn eigen, oude plaats en de bleeke, bedroefde gezichten, en de sombere kleederen en de gedempte stem men, en de afwezigheid van vroolijk ge lach en druk gepraat. O het was een treu rig maal. Onwillekeurig dacht een ieder er aan, hoe geheel anders de thuiskomst van den oudsten broeder vroeger geweest was. Met een gevoel van verlichting stond men op van tafel, en, rondom het haard vuur geschaard, stortte men zijn hart uit 1 over het leed der laatste dr'e weken. Er werden bittere tranen geweend, en toch ondervonden deze 'jeugdige harten een gevoel van verlichting, zooals zij niet gekend hadden, sedert de dood den drem pel had overschreden. Dien avond werd er niet veel over de toekomst gesproken. Niemand twij felde er aan of Allan zou de taak, die zijn vader hem opgedragen had, aanvaar den, ais iets, dat vanzelf sprak. En het leek hun toe, dat het hun geen moeite zou kosten tot. hem op te zien, en hom te gehoorzamen, gelijk zij dat hun vader gedaan haddgn. Nadat dB' anderen zich ter ruste had den begeven bleven Allan .en Margaret nog eenige oogenblikken bij elkander, en spraken zij over hun vader, over hetgeen hij in de laatste uren van bewustzijn tot haar gezegd had, en over het voorgevoel, dat hij had gehad van zijn naderend einde. Toen gaf zij hém ook den brief, dien hij met stervende hand had geschre ven. Misschien had zij gehoopt, dat hij die laatste woorden met haar zou lezen. Maar in dit opzicht werd zij teleurgesteld, en dat zou haar nog menigmaal gebeu ren, als zij bij Allan de deelneming en de vertrouwelijkheid zocht, waaraan haar zacht gemoed behoefte had. Zijn terugge trokken, z'ich zelf genoegzame natuur, kon haar op dat punt niet begapen. Zij zag, dal hij diep getroffen was, toen hij naar het met zwakke, onzekere hand ge schreven adres zag. Doch hij wachtte tot hij üich in de eenzaamheid van zijn eigen kamer bevond, alvorens den brief te openen. De laatste woorden van den doode luidden aldus: „Mijn beste Allan, Ik ben zeer ziek, en ik heb een vast voorgevoel, dat deze ziekt© zal zijn tot den dood. Qij zijt afwezig, en uw verblijf is onbekend. Misschien zal dit zoo blijven totdat bet te laat is. Dit ziekteproces wordt spoedig beslist. Ik schrijf u 'dus, terwijl ik er nog toe in staat ben. Mijn jongen, mijn eerstgeborene, als een heilige nalatenschap draag ik aan u de zorg voor uwe broeders en zusters op, uwe arme moeder zal mijn heengaan niet lang overleven. Zij zullen spoedig weezen zijn mijn arme, arme kinderen. Ik weet, dat gij deze nalatenschap zult aan vaarden met al de persoonlijke opoffe ringen, die er voor u uit zullen voortvloei en. Ik weet, dat gij u als een man van deze zware taak zult kwijten. Ik vertrouw u volkomen, Allan. Indien dit niet het geval ware, dan zou het mij nog meer kosten hen, helaas, onverzorgd achter te laten. (Wondt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1930 | | pagina 5