DE ZEEUW
TWEEDE BLAD
Berlijnsche Brieven.
FE U I L L ETON.
Niet door eigen kracht
Uit de Provincie.
VAN
DINSDAG 18 FEBR. 1930. No. 118.
De Christelijk-sociale gedachte.
Is er een. scherpere antithese denkbaar,
ids die., welke er heerscht tusischen hei
fedrijlf, de atmospheer, de gedachtemwe-
i eld binnen den Duitschen Rijksdag en het
volk, d,a,t langs de stralen loopt? Verlaat
men na een vermoeiende z t ing 'tWallot-
huis, dan blijft men onwillekeurig even
staan Oip den breeden Platz der Repub ik.
Men haalt diep adem en voelt, dat men
eindelijk, eindelijk weer in contact komt
met de wereld, zooals zij werkelijk is.
Vroeger fluisterde men eerbiedig over hel.
„Hohe Haus" en wandelde m©n in den
glanstijd der Hohenzollern langs het Prui
sische Herrcmhaus, dan had men haast
van puur lespeet zijn ho-ed afgenomen.
De gebeurtenissen der laalstejjaren hvb
ben dit ongezond en ongemiotTveerd ros-
p^cl. uitgeroeid. Noch het Rote Haus in
de Ivi nigstras,se, noch de Prui ische Land
dag in de Prinz, Albrechtstrasse, zelfs
niet liet machtige parlementsgebouw niet
zijn opdringor g gouden dak is bij machte,
cm de bevolking! der republiek te mis
leiden Men weet, waar men aan toe is.
Hot gansche volk doorvoelt de verschei
denheid van twee werelden, van die der
theoretisch opgeblazen o itiok en die der
ontnuchterende werkelijkheid. De sympa
thie voor v alksver.egonwoiordiging in wel
ken vorm Aan ook is tot o-p het nulpunt
gedaald. Men laat zich niet meer mis
leiden.
Een gradueel verschil tusschen hen, die
regeeren .en hen, die zich laten regeeren,
bestond er altoos. Er is oolk niets op te
gen, d.at het regeeringssysteem. dit onder
scheid onderstreept, bevestigt, want er
kan voor beide partijen kracht ten goede
van uitgaan. Ontkent men echter dit ver
schil, wordt het genegeerd, gaat men on
der het verleidelijk devies: „de staats-
autoriteit gaat van het volk uit 1" het
bewind o.pdragen aan mannen, wier gan
sche legitimatie gebaseerd is op het ver
trouwen der bevolking, dan kan de kloof
tusschen parlement en volk noodlottig
worden.
Staatslieden, die ,het hierin liggende
gevaar voelen, houden het voor hun
plicht, om met anderen, die buiten deze
partijdoctrine staan, in enger contact te
treden, voeling te nemen met de buiten
wereld, het oor te spitsen' voor de pu
blieke opinie.
Een gisting in politieke kringen, spe
ciaal in de gelederen der Duitsch-natiol-
nah' volkspartij, doet vermoeden, dat men
in Duitschland een epoche van ontwaking
en vernieuwing beleeft. De volkspetitie.,
gebaseerd op de dictatorische eischien
van den Geheimen Finanzrat dr Huigen-
berg, gaf tot deze ontwaking den beslis
send en stoot. De oorzaak zit echter die
per. Men was het reeds, lang van tevoren
niet meer eens met de tactiek, welke de
binnemlandsche verdeeldheid deed toene
men, den haat onder Duitschers van uit-
ecnloopende opvattingen bevorderde en
elke oplossing van den .chronischen poli
ticken crisis belemmerde.
Inj den Rijksdag nam Hugenberg de laat
ste j.aren de plaats in, welke eertijds
door I-Iu;go Stinneis werd bekleed. Hijl was
er auditor, de man, die toehoorde en
no-teerde. Hij liet zich bevechten en be
schimpen, zweeg daarbij in alle talon der
wereld. Maar achter de coulissen, in fr; c-
tie-verggderingen en partiji-conferenties
trad hij zoo nu en dan naar voren, weer-
leigde en propageerdevan papier
af. En wat hem hierbij niet gelukte, dat
trachtte hij lanlgs anderen weg, door mid
del van een machtige pers- en film-organi
satie, te bereiken. Geen wonder, dat men
verbaasd opkeek, nu hij sedert jaren weer
eens op het vorum trad, om tegenover
de kalme, zakelijice beschouwingen van dr
Gurtius zijn theoretische.'logica te plaat
sen. Een succes werd "hot hierbij noch
voor Hugebberg noch. voor de partij der
Duits ch-nationalen.
Mannen als dr Mumm, lid van den
rijksdag, dr Otto Hoetzsch (die op een
veel tactvollere manier zijn opvattingen
tegenover die der rijfcsregeering formu
leerde), professor aan de Berlijlnsche uni
versiteit, dr von Keudell, door de school
wet bekend als min'ster van binnenlanld-
sche zaken, Franz Behrens, de voorzitter
van het Christelijk Landarbeidersver-
verband en met hen nog vele anderen,
volgden allang met toenemende ontstem
ming Hugemberg's dictatorische handel
wijze. Toen Martin Schiele, de leider van
den Landbond, Treviranus, Em.il Haitwiig,
de voorzitter van den Duitsch-nationalen
Arbeidersbond, Gustav HüLer, Walter
Lambach door den Geheimen Finanzrat
als lid 3er Duitsch-nationale partij geroy
eerd werden wegens protest tegen 4
van de volkspetitie, achtten dr Mumm,
Von Lindeiner-Wildau en geestverwanten
het oogenblik gekomen, om gezamenlijk
uit de partij te treden en een eigen
groep te gaan vormen. Hun voorbeeld
werkte aanstekelijk, want twaalf leden
van den Rijksdag en vier leden van den
Pruisischen Landdag lieten zich door Hu
genberg schrappen. In anderen vorm be
leefde Berlijh het gebeuren van vijftig
jaar geleden, toen Adolf Stöcker den moed
had, om in den „Bierliner Eiskeller" zich
te kanten tegen den anarchistischen agi
tator Johann Most.
Hiermede was een weg gebaand tor
een vereeniging met den „Christelij'ken
V olksdicnst' in Wurtenberg. In den Wur-
tmbergschen Landdag hebben zitting, rec-
t.cr Kling en Rechnungsrat B.ausch, man-
men, die al lang' doende^waren, om het
Christendom in het openbare leven te
doen gelden. Aan het graf van Adolf Stöc-
ker kwam men bijeen en hier werd met
hanlslag de gelofte van broederlijke sa
menwerking afgelegd. Van de Bergmann-
strasse' begaf men zich naar de Leipziger
Strasso en in het voormalige Herrenhaus
werd een publieke vergadering belegd. Bij
deze gelegenheid zeide dr Mumm, een
mail van ervaring op het terrein der
christelijke organisatie: „Het gaat er voor
ons om, de christelijk-sociale vlag uit
te steken. Als een politieke- organisatie
over igamsch Duitschland werd de Cbris-
telijk-Soiciale Volksdienst bi het leven ge
roepen. De Christelijk-Sociale Rij'ksver-
eieniging en de Christelijke Volksdienst
zijn hierdoor met elkaar vereeniigd. E.en
nieuwe, vrije vorm v.an partijleven is
hierdoor geschapen. Ons besluit wordt
voor de geschiedenis gemotiveerd door
het feit, dat wij in den geest van Stöc
ker positief christelijk, uitgesproken natio
naal en krachtig sociaal willen samenwer
ken. In den rijksdag, treden wijl op als
e.en zelfstandige christelijk-sociale groep
van da Christelijk Nationale Arbeidsge
meenschap en onze 21 vertegenwoordigers
beschikken daar over al de rechten een-er
fractie. Net eender zijn wij vertegenwoor
digd in den landdag van Pruisen, Baden
en Wurtenberg, Vo-orls hebben wiji zitting
in verschillende provinciale landdagen, in
de verschillende stads-en landsgemeenten.
Wij' weten, dat de organisatie alleen het
niet doet. Wat niet uit het geloof voort
komt, is zonde. Onze partijgenoot D.
Schlatter, vat dit samen in de woorden:
„.Ons werk moet op het geloof gebaseerd
zijla en daardoor geleid worden, want an
ders is het zonde''. Politiek en Ohristus-
.verkondiging mogen niet met elkaar
vermengd worden. I'k voor mijl wensch
onderscheid gemaakt t.e zien tusschen het
werk in den voorhof, en dat in het
Heiligste en Allerheiligste. Ik denk er niet
aan, den Bijbel te degradeeren tot een
leerboek der p olitieke casuisLiek. Wij staan
oioik politiek in de vrijheid, waartoe we
door Christus werden gebracht. Als Evan-
gjelischen staan wij. tot Luther, maar niet
tot |de politieke dwepers van zijn tijd.
In dezen geest werken wijl harmonisch
samen met de „Volksconservatieve Ver
eeniging'' en met de „Christelijk-Nationale
Boeren- enLandvolksyaitijl''. Dui.s.:hlamd's
wederopbouw zien wij in de herleving
van het Christendom ook voor het open
bare leven* en de bevordering van dit
moeilijk werk is onze levenstaakI"
Zondagmiddag van 18.20—19.20 uur werd door don zender van den Philips Omroep
Heiland—Indië een speciaal voor de Nat. Broadcasting Co. bestemd programma uit
gezonden. Mr B. C. J. Loder voor de microfoon. Door omstandigheden weidde
uitzending gedeellelijk verbroken.
len, die op bet stadsbolwerk heeft gestaan
ongeveer op de plaats waar nu het sta
tion is, afgebroken -tusschen 1811 en
1830; den molen, die voor de „Johan
na" op het Sageersbolwerk heeft gestaan
en den moleh o-p den ouden Vlissing-
schen weg, in de nabijheid van den,
ook verdwenen, oliemolen van Tak. Deze
molen moet in 1810 nog hebben be
staan.
Uit de gemeente Nieuw- en St. Joos-
latnd den vorigen molen, in 1874 afge
brand.
Uit de gemeente Oost- en We-st-Sou-
bnrg den standaardm-olen te Oost-Sou
burg in 1891 afgebroken.
Uit de gemeente Oostkapelle den
standaardmolen, in 1858 afgebroken.
Uit de gemeente Vlissingen den
standaardmolen, die o-p het Groothoofd
heeft gestaan, en in 1800 is omgewaaid;
den kruitmolen ten Oosten van de sitad,
in 1702 opgericht en in het begin der
19e eeuw gesloopt; -den molen bijl d-e
oude begraafplaats, in 1900 afgebrand en
den molen bij- de Kaaskaai in 1905
buiten gebruik gesteld en later afgebro
ken.
Uit de gemeente Vrouwepolder den
wipmolen te Gapinge, die er slechts één
jaar van 1865 tot 1866 heeft gestaan
en den houten molen te Gapinge, ge
bouwd in 1866 en afgebrand in 1896.
Indien er onder onze lezers zijn, dis
van ee-n der genoemde molens o-f van
andere verdwenen molens een afbeelding
(schilderij, teekening of photo-graphie) be
zitten, dan zouden zij de schrijvers zeer
verplichten daarvan kennis te willen ge
ven aan den heer dr J. H. Vernhout,
Lange Noordstraat L 124 te Middelburg.
Tegen de Zeeuwsch-Vlaamsche Water
leiding.
Te Sas van Gent traden in het Hotel
„De Zwaan" op een drietal leden van het
anti-Waterleiding-Comité, n.l. de heeren
Van Dalsum en Bauwens te Hulst en. de
heer 't Gilde van Axel.
De eerste behandelde de water-win-
plaats onder Sint Jansteen, en argumen
teerde breedvoerig de daartegen inge
brachte bezwaren, de tweede schetste den
druk, die op de Zeeuwrsch-Vlaamsche be
volking gelegl wordt, door uitvoering
van dit plan. terwijl de heer 't Gilde de
faits et gestes van het Waterleiding-Co
mité aan de hand van allerlei documen
ten in het licht stelde.
De vergadering was niet zeer druk be
zocht. Enkele raadsleden waren mede
tegenwoordig. Alhoewel gelegenheid ge
boden werd om met de inleiders van ge
dachten te wisselen, werd van die uitnoo-
diging geen gebruik gemaakt.
Gisteren is het tweede wegvale van
den nieuwen rijksweg door Zuid-Beveland
te weten het gedeelte tusschen Rilland-
Bath en Krabbendijke, voor het verkeer
opengesteld.
Ultrapho'on platen en N.S.F.
koffer-grammaphoons. (f 48). J. M. Pol
derman, Goes. Tel. L29. (Adv.)
Middelburg. Gisteren was het 25 jaar
geleden, dat de heer S. W. Bliek, thans
administrateur in het Gasthuis, in dat
gesticht in dienst trad.
Het bestuur der Godshuizen heeft den
jubilaris gecomplimenteerd onder aan
bieding van een salarisverhooging, en
bloemen. Ook van andere zijden mocht
de heer Bliek blijken van belangstelling
ontvangen, o.a. van den staf van dokto
ren, van directrice en verplegend perso
neel van laboratorium en apotheek.
Kruidingen. Gisteren vergaderde de ge
meenteraad. Afwezig dhr v. d. Straaten en
dhr v. d. Berg. Het nieuwe raadslid J.
Witte ligt de vereischte beloften af, waar
na hij door den voorzitter wordt geïn
stalleerd als Raadslid.
Medegedeeld wordt, dat Ged. Staten op
7 Februari hebben goedgekeurd het raads
besluit waarbij A. Gerritse voor een ge
deelte ontslagen is uit een hypothecair
verband met de gemeente; dat B. en W.
tot H. M. de Koningin het verzoek heb
ben gericht om ontheffing van de straf
bepaling voor het niet tijdig voorzien in
de vacature van onderwijzer met hoofd
akte aan de O. L. school te Kruininigen;
en in de vacature van hoiofd der O'. L.
school te 0'OStdijk. Deze mededeelingen
worden -foor kennisgeving .aangenomen.
Met alg. st. wordt aan de bijz. R. K.
school te Hansweert en aan de school
der Geref. Gem. te Oostdijk een voorschot
verstrekt volgens art. 101 L.Oi.wet 1920,
resp'. f 878.48 en f 350.
Alsnu komt in behandeling het voorstel
van B'. en W. tot aankoop van de halve
sloot oostelijk van het Eindje in de
Rondte.
De voorzitter meent, dat de tijd geko-
m n is om den toes and daar te ver ete-
ren, de vuile sloot te dempen met straat-
vuil, waardoor de weg breeder wordt,
en een behoorlijke afrastering te plaatsen.
Dhr Minnaar vindt het geen geschikte
tijd, voor zulke igroote werken als nu op
de agenda staan. Regeeren is z.i. ook
vooruitzien. Het belastingjaar 1930 zal
voor vele ingezetenen niet meevallen.
Dhr Francoijls meent, dat het offer van
f 2200 voor deze verbetering wel wat
groot is. Bovendien is de aankoop der hal-
e sloot duur, daar de grond voor cl en eige
naar toch waardeloos is, en de a'fheining
buiten de bestaande heig komt, zoodat eer
winst dan verlies gemaakt wordt. De
voorzitter eikent, dat de prijs niet laag is.
Hij meent, dat de toekomst evenwel niet
al te donker moet worden ingezien; de ba
tig© sloten van 192S en 1929 voorzien
ruim in de voorgestelde werken met een
overschot voor het geval dat 1930 een te
kort zou brengen.
Dhr Biurkink zal, gezien de financieele
toelichting van den voorzitter voor dit
voorstel stemmen.
door Annie Lucas.
13) -o-
HOQFDSTUK XII.
't Wa° reeds geheel donker, toon Allan
met aarzelende hand aan dei bel trok
van dc ouderlijke woning. Voor het eerst
in zijn leven zag hij er tegen op dien
0 overschrijden. Er was iets bekends in
lien klank, ten minste zoo scheen het
'oor de zwijgende, bedroefde huisgenoo-
en, die zich om den haard' in de eet-
amer verzameld hadden.
Niemand sprak, maar allen luisterden
■iet ingehouden adem, totdat do deur
■cpend werd, en een zwijgende gedaante
1 .unentrad. Een hartstochtelijke uitroep
•n Margaret „AllanI Goddankf' en het
Igenrie oogenblik lag zij. snikkend in zijn
men, terwijl de anderen hem omring-
n met hartstóchtelijke tranen en zwij
nde liefkozingen. Want geen van allen
»n spreken over de dingen, waarvan
Iers hart overvloeide.
Toen het stilzwijgen eindelijk verbroi-
n werd, was het door een onbeduidende
aag aangaande Allan's reis, en daar-
x>r werd Margaret er aan herinnerd,
dat hij koud, en vermoeid en hongerig
moest wezen. Zij Schelde om licht, en
verzocht, dat men thee zou brengen.
„Onze blijdschap over uw terugkomst
mag ons niet zelfzuchtig maken, lieve Al
lan", zeide zij. „Wij mogen niet ver-
geien, dat gij moe zijt. Emmie, breng
eens wat warm water voor A lan naar de
kamer op den hoek. Daar zult gij moeten
slapen. Alles is er voor u in orde gebracht
gij weet", vervolgde zij met bevende
ste-m, „dat vader in de uwe gestorven
is". Zij hadden zich gemeenzaam ga
in a.akt met hun droefheid, zij hadden
het leed moedig onder de opgen gezien
en zij kon dus niet ten volle beseffen
welk een indruk de verbinding van die
twee woorden „vader" en „gestorven"
op Allan's hart maakte. Zij hoorde hem
diep ademhalen, het was of hij kreunde.
„Beste' Allan", fluisterde zij, het is vree-
selijk hard voor u."
„Het is vreesolijk hard voor ons allen",
sprak hij bitter, „en het heeft mij ge>-
troffen als een on weerslag 'uiitt een hel
dere lucht. Een uur geleien wist ik nog
niets, absoluut niets."
„O, Allan I"
„Het heeft mij bedwelmd", zeide hij
de hand aan het voorhoofd brengende.
„Ik kan het nog niet beseffen. 'En dat
gij tevergeefs op mjj1 gewacht hebt, arme
kinderen."
DE RADIOGESPREKKEN HOLLAND—
INDIE.
De Indische radio-dienst heeft zich ge
durende de laatste jaren een wereldrepu-
tatie weten te verwerven. En terecht,
want er is en wordt schitterend werk
gepresteerd.
Het was noodig, dit even te consta-
teeren, omdat wij, aldus lezen wij in
de „Java Bode", in de volgende regelen
enkele klachten naar voren willen bren
gen, doch desondanks niet gaarne den
indruk zouden willen wekken, als zouden
wij niet alle waardeering hebben voor
de prestaties van den radiodienst
Ten eerste dan de Nieuwjaarsgesprek-
ken. Die zijn (op 11 Januari) nog steeds
niet afgeloopen wat Weltevreden aangaat.
Nog steeds moeten vele belanghebbenden,
's avonds om ,zes uur op het Telefoon
kantoor komen.
Daar dienen zij hun beurt af te wach
ten. Gewone gesprekken gaan voor...
Mo-ge het oorspronkelijk juist gezien
zijn, de gewone gesprekken te laten voor
gaan, omdat daarvoor meer betaald wordt
thans lijkt liet, wenschelijk, de Nieuwjaars-
gesprekken achter elkaar af te handelen,
omdat er anders nooit een einde aan
komt.
Ten tweede de mislukte of onduidelijke
gesprekken Er is ten telefoonkantore een
klachtenboek gedeponeerd, waarin ieder
desgewenscht, zijn bevindingen kan neer
schrijven. Het publiek trekt uit de aanwe
zigheid van dit klachtenboek natuurlijk de
conclusie, dat de radio-dienst het op prijs
stelt, eventueele klachten aan te hooren
en daaraan zoo mogelijk tegemoet zal
komen.
Maar hoe kan men hierin gelooven, als
de telefoon-ambtenaar naast de klacht
„kunnen niets verstaan", invult „alles in
orde"? Men mag dan dertig gulden neer-
tellen voor de mededeeling aan den met
kloppend hart in Holland wachtende „dat
men wel zal schrijven".
Ten derde de wijze van oproepen in
het telefoonkantoor. Hiermede is een amb
tenaar belast, die aan een klein tafeltje
in de vestibule plaats genomen heeft.
Voer zich heeft hij een lijst, waarop
alle namen van opgeroepenen voorkomen,
benevens die van de ipersonen in Hol
land, waarmede gesproken moet worden.
De opgeroepene kan op zijn gemak
lezen, welke kruisgesprekken er dien
avond behalve het zijne gevoerd worden.
Natuurlijk wordt zijn belangstelling in
het bijzonder gewekt, als hij den naam
van een concurrent leest en als hij dan
aan den naam van den man in Holland
ziet, dat het een zakengesprek betreft,
dan hoopt hij vurig, dat hij na zijn ge
sprek nog tijd heeft om aan een of ander
ontvangtoestel het gesprek van zijn con
current op je vangen.
Hetgeen, naar men verzekert, meerma
len gelukt is.
Het zal toch wePnilt zoo bezwaarlijk
zijn voor bedoelden ambtenaar, zich zoo
op te stellen, dat het publiek geen gele
genheid heeft, de lijst van opgeroepenen
door te lezen?
Hiermede zoo besluit het blad, zijn wij
aan het eind van onze opmerkingen ge
komen.
Wij hopen, dat de radiodienst van dit
„klachtenboek" meer notitie zal nemen
dan van dat ten telefoonkantore.
De radiodienst heeft zich in korten tijd
populair weten te maken. Maar men dient
die populariteit ook te behouden en daar
toe zullen bovengenoemde feiten zeker
niet medewerken.
Verdwenen molens op Walcheren.
In een boekje over de molens van
Walcheren, dat dit jaar zal worden uitge
geven, zouden, de schrijvers gaarne ook
afbeeldingen van verdwenen molens wen-
schen op te nemen. Niettegenstaande vele
nasporingen is het hun niet gelukt af
beeldingen te krijgen van de volgende
molens
Uit de gemeente Koudekerke den vo
rigen molen Dij het dorp, afgebrand in
1872 en den molen aan den ouden Vlis-
sinigschen weg in de nabijheid van „de
Parel", Dit was een graanmolen van Ma-
chielse en is tusschen I860 en 18 iO
verdwenen.
Uit de gemeente Middelburg den mo
„Het speet ons het meest om uwent
wil", zeide Margaret. „De goede vrien
den hebben gedaan wat zij konden, en
Dr Charlton is als een broeder voor
ons geweest. Hebt gij in het geheel geen
brieven ontvangen?"
„Niet een enkele", en daarop vertelde
hij hun van zijn overhaaste terugreis.'
Toen daarop licht werd binnengebracht
spoedde hij zich weg om zijn aandoening
te verbergen.
Allan kwam spoedig weer beneden,
doodelijk bleek met donkere kringen om
de oogen, maar voor het overige kalm,
en zich zelf volkomen meester. Zijn broe
ders en zusters wedijverden met e-lkaar
om voor hem te zorgen. De kamer zag
er even gezellig uit als gewoonlijk en
Margaret had zorg gedragen, dat de ta
fel wel voorzien was. Maar de ledige
plaatsen 'voor het laatst zat Allan
dien avond op zijn eigen, oude plaats
en de bleeke, bedroefde gezichten, en de
sombere kleederen en de gedempte stem
men, en de afwezigheid van vroolijk ge
lach en druk gepraat. O het was een treu
rig maal. Onwillekeurig dacht een ieder
er aan, hoe geheel anders de thuiskomst
van den oudsten broeder vroeger geweest
was.
Met een gevoel van verlichting stond
men op van tafel, en, rondom het haard
vuur geschaard, stortte men zijn hart uit
1 over het leed der laatste dr'e weken. Er
werden bittere tranen geweend, en toch
ondervonden deze 'jeugdige harten een
gevoel van verlichting, zooals zij niet
gekend hadden, sedert de dood den drem
pel had overschreden.
Dien avond werd er niet veel over
de toekomst gesproken. Niemand twij
felde er aan of Allan zou de taak, die
zijn vader hem opgedragen had, aanvaar
den, ais iets, dat vanzelf sprak. En het
leek hun toe, dat het hun geen moeite
zou kosten tot. hem op te zien, en hom
te gehoorzamen, gelijk zij dat hun vader
gedaan haddgn.
Nadat dB' anderen zich ter ruste had
den begeven bleven Allan .en Margaret
nog eenige oogenblikken bij elkander, en
spraken zij over hun vader, over hetgeen
hij in de laatste uren van bewustzijn tot
haar gezegd had, en over het voorgevoel,
dat hij had gehad van zijn naderend
einde. Toen gaf zij hém ook den brief,
dien hij met stervende hand had geschre
ven. Misschien had zij gehoopt, dat hij
die laatste woorden met haar zou lezen.
Maar in dit opzicht werd zij teleurgesteld,
en dat zou haar nog menigmaal gebeu
ren, als zij bij Allan de deelneming en de
vertrouwelijkheid zocht, waaraan haar
zacht gemoed behoefte had. Zijn terugge
trokken, z'ich zelf genoegzame natuur,
kon haar op dat punt niet begapen. Zij
zag, dal hij diep getroffen was, toen hij
naar het met zwakke, onzekere hand ge
schreven adres zag. Doch hij wachtte
tot hij üich in de eenzaamheid van zijn
eigen kamer bevond, alvorens den brief te
openen.
De laatste woorden van den doode
luidden aldus:
„Mijn beste Allan,
Ik ben zeer ziek, en ik heb een vast
voorgevoel, dat deze ziekt© zal zijn tot
den dood. Qij zijt afwezig, en uw verblijf
is onbekend. Misschien zal dit zoo blijven
totdat bet te laat is. Dit ziekteproces
wordt spoedig beslist. Ik schrijf u 'dus,
terwijl ik er nog toe in staat ben.
Mijn jongen, mijn eerstgeborene, als een
heilige nalatenschap draag ik aan u de
zorg voor uwe broeders en zusters op,
uwe arme moeder zal mijn heengaan niet
lang overleven. Zij zullen spoedig weezen
zijn mijn arme, arme kinderen. Ik
weet, dat gij deze nalatenschap zult aan
vaarden met al de persoonlijke opoffe
ringen, die er voor u uit zullen voortvloei
en. Ik weet, dat gij u als een man van
deze zware taak zult kwijten. Ik vertrouw
u volkomen, Allan. Indien dit niet het
geval ware, dan zou het mij nog meer
kosten hen, helaas, onverzorgd achter te
laten.
(Wondt vervolgd.)