DE ZEEDW
ELBURG
ers,
4>
TWEEDE BLAD
«r
Niet door eigen kracht
Uit de Provincie,
Sjalotten,
KE.
est,
telefoon
»2.
GOES
vraagd,
genuren.
Brieven uit de Residentie.
FEUILLETON
bedaren
maakt het slijm los
gspredikatie
emeente te
8916 door
cts. Boek-
Crabbendijke.
OL, Ierseke.
E N voor
AS?
iet duur.
rgoed.
1 - GOES.
koop
n zaken
Rund- en
iex Fijne
varend dorp
Slagerij",
joes. -
50 per Kilo.
12
9 ii ii
J agenaarstr.
lie bladen
op het
Segeersweg
Bloem-
nplanten.
jang, Mid-
>n Reuzel
I, zwaar
Kilo.
Middelburg.
3iggekerke.
akkers-
ng,
rde.
3 en een
.ENBAAS,
Rilland,
a.s.
Ill) Goes.
loodigd,
remeldinge.
:onden aan
lishouding.
6, 't Zand.
VAN
DINSDAG 4 FEBR. 1930. No. 106.
Humor heeft men in soorten, ook in
de politiek.
Soms komt ze zelfs voor in officiëele
stukken al moet men ze daar dan ook
weten te vinden. Onwillekeurig dachten
we daaraan, toen we ons verdiepten in
het Voorloopig Verslag, dat onze Eerste
Hamer de .wereld inzond .over de alge-
meene beschouwingen over de Rijksbe-
hegrooting.
Wij willen er een paar. zinnetjes uit
over schrijven, die onze bijzondere aan
dacht dadelijk trokken.
„Door een aantal leden werd opge
merkt dat zij over den uitslag der ver
kiezingen „slechts matig" tevreden kun
nen zijn; het ware hun liever geweest,
indien deze verkiezingen hadden geloond
een grooter vertrouwen in de Soc. Dem.
Arbeiderspartij. Gaarne wilden deze leden
aan de R.-K. Staatspartij „de eer" toe
kennen, dat zij met al hare kracht er naar
heeft gestreefd, om zooveel mogelijk R.-K.
stemmen op hare lijsten te verzamelen.
Indien men haar „die eer" wil geven,
moet daarnaast, volgens hen, toch onmid
dellijk gesteld worden de vraag: kunnen
de middelen, welke door de Roomsch-Ka-
tholieken zijn aangewend, den toets der
critiek doorstaan?"
Tot zoover het Voorloopig Verslag. Wij
vestigen speciaal de aandacht op de woor
den, die wij tusschen aanhalingsteekens
plaatsten. Want. daar zit 'm de humor.
De Sociaal Democraten zijn hier zelf
in hun knollentuin. Men weet, dat de
voorzitter der S. D. A. P. tegenwoordig
lid der Eerste Kamer is en in dit stuk
wordt heel duidelijk verreweg het groot
ste gedeelte der huidige, bijna niemand
bevredigende, toestand op politiek en par
lementair gebied, gesteld op rekening van
de R.-K. Staatspartij, wier partij-voor
zitter van voorheen thans premier is van
het extra-parlementair kabinet.
Het is hier 'weer de bekende taktiek:
de Soc. Democraten willen de drie recht-
sche groepen, en met name de R.-K.,
verantwoordelijk stellen voor het optrë-
den en de daden van dit Kabinet.
Wij stemmen toe, dat hier, vooral voor
de R.-K. Staatspartij, niet onbelangrijke
„aanwijzingen" zijn, maar voor een von
nis zijn zij zeker niet voldoende. Daar
voor is meer noodig.
Doch het gaat hier feitelijk om heel
iets anders.
Het is hier één der vele uitingen van
den strijd, dien de S. D. A. P. tegen de
R.-K. voert.
De R.-K. Staatspartij is, politiek ge
sproken, de sterkste .partij in ons land.
Op haar volgt, .al weer berekend naar
het aantal stemmen, de S.D.A.P. De laat
ste weegt weinig, telt altijd. Voor haar
zijn getal en macht bijkans synoniem.
Zij wil de eerste, d.w.z. de sterkste
paitij zijn. En uit dat oogpunt brachten
de jongste verkiezingen haar een bittere
teleurstelling. Het Wilde niet vlotten, de
prcteten, die brood eten, hadden zich
weer eens vergist.
Maar we zijn er nog niet. Vooral in
Brabant en Limburg voert de S.D.A.P.
een voortdurende campagne tegen Rome.
Ook die leverde tot heden toe geen be
hoorlijke winst op. Ook hier weer pech.
Nog is er meer. Sedert jaar en dag
doet de S. D. A. P. aan de Roomschen
verstaan, dat zij best met hen achter de
Regeeringstafel plaats wil nemen.' Op een
bepaald accoord natuurlijk, maar dat is
dan „democratisch" d.w.z. prima. Ook
hier gaat het heel slecht, de „vrijage"
lukt niet.
Dat zijn alle nuchtere feiten, waarlangs
men wel heen kan praten, maar die men
niet wegredeneert. Wie nu eenig gevoel
voor politieke humor heeft, zal die stem
ming van de S.D.A.P. best kunnen be
grijpen.
Door dit alles wordt echter de goede
verstandhouding tusschen de beide groot
ste politieke partijen in ons land er niet
beter op, maar wel slechter. Uitingen
van socialistische zijde, als er nu weer
in het Voorl. Verslag der Eerste Kamer
te lezen staan, werken allerminst guns
tig in de richting van verbroedering.
Practisch komen ze hoe langer hoe
verder van elkaar te staan. De beroemde
„democratie" blijkt hier weer een heel
slecht bindmiddel. Heel nuchter gezien,
is het niets dan een kwestie van poli
tieke concurrentie.
Inzet daarbij is de Roomsche arbeider.
De S. D. A. P. plaatst zich voor hem
met de boodschap: je kunt gerust R.-K.
blijven, hoor, als je lid van de S. D. A. P.
wordt; geef ons je stembiljet maar!
Tegen die taktiek komt Rome in het
geweer. En dat is volkomen begrijpelijk.
Dan is bet ook duidelijk, dat heel
de strijd tusschen Rome en de S. D. A. P.
op het moment loopt over het bezit van
den Roomschen arbeider. In dien strijd
volgt de S. D. A. P. haar bekende tak
tiek.
Als het noodig is, spreekt ze over
Nu de Staatsmrijtoen gas gaan leveren ,aan de verschillende .zuidelijke steden,
staan de gasfabrieken met hun hooge ketels, zwarte stookhuizen en uitgebreide
kolenvelden ten doode opgeschreven. De gasfabriek te Roermond is het eerste
slachtoffer van de leverantie op verren afstand. In Maart heeft zij; haar taak
volbracht en zullen de gebouwen verdwijlnen.
door Annie Lucas
2) -O'
Zooveel mbgelijk zörgde de dokter er
voor, dien avond geheel voor zichzelf
te houden. De eerste uren stelde hij zich
volkomen ter beschikking van de kleine
dwingelanden van de kinderkamer, die
ter eere van deze bijzondere gelegenheid
deel mochten nemen aan de familie-tbc©
en een uur later opblijven dan gewoonlijk;
en het verdere gedeelte hield hij zich op
vroolijke .gezellige wijze met de overigen
bezig. Nu en dan kwam er wel eens
een ongewenschte stoornis, onvermijdelijk
in het gezin van een dokter, maar in
den regei werkten de omstandigheden mée
om het feest naar wensch te doen slagen.
Eigenlijk was het een zeer eenvoudig
•eest. Een sierlijk gedekte, ruim voorziene
theetafel, bij welks toebereiding rekening
was gehouden met ieders bijzonderen
maak, van de oudsten tot de jongsten
m daarna muziek en spelletjes met veel
gelach en vroolijk gebabbel, en op het
eind een rustig, prettig praatuurtje in
gemakkelijke stoelen rondom het gezel
lige haardvuur. Ziedaar het geheele feest,
eigenlijk niet veel verschillend van de
gewone, huiselijke winteravonden.
En toch was het een dag, waarop lang
van te voren gezien, en waarvan lang
daarna gesproken werd; een heldere plek
in bet leven der Mayburns, dat oip zich-
zelfs reels zoo beider en zonnig was.
De tiénde viel dit jaar oip een minder
gelukkig tijdstip. Ongeveer eene maand
geleden was er een kwaadaardige koorts-
©pidemie in de stad uitgebroken. Hadford-
Leiigh was tegen de helling van een
heuvel gelegen. Het oudere gedeelte, een
doolhof van smalle, bedompte straten aan
den oever van een traag stroomend ri
viertje, terwijl de nieuwere, beter gebouw
de wijken ziclh in de hoogte uitstrekten.
Gelijk te verwachten was had de koorts
zich het eerst vertoond in de slecht ge
ventileerde buizen in de nauwe, onge;
zonde stegen van de benedenstad. In dan
beginne hoorde men nog slechts van en
kele .alleen staande gevallen, maar weldra
breidde de epidemie zich op onrustba-
rendè wijze uit,'en had de ziekte menige
maal een doodelijfceu afloop.
De doktoren beleefden moeilijke, ang
stige dagen, en Dr Mayburn niet het
minst. Nog nooit was zijn toeloop van
arme patiënten zoo .groot .geweest. De
menschen wisten, dat zij van hem geen
hooge rekeningen hadden te .vreezen, en
dat hij hm niet haasten zou met de be
taling.
de verhouding van godsdienst en leven
met twee tongen. Ais het moet, doet ze
zelfs heel „religieus".
En tegelijk doet ze niets anders, dan
haar „concurrent" bespottelijk en bela
chelijk maken, met de speciale bedoeling,
dat de arbeiders, om wie het gaat, toch
zullen inzien, hoe ze aan het lidmaat
schap der R.-K. Staatspartij zijn bekocht
en zichj vol verlangen, zullen werpen
in de armen der S. D. A. P., die koeien
met gouden horens belooft.
Zoo boeren we maar voort. Het is met
dat aJ een slechte tijd voor de z.g. „de
mocratie". En het parlementaire stelsel
loopt ten onzent op krukken.
Daarbij dreigt het gevaar, dat velen,
die de rust in den leunstoel beminnen,
zullen gaan denken: '1 gaat nog zoo slecht
niet het gaat. best. Wij kunnen tenminste
op tijd ons dutje doen en behoeven ons
nu over die politieke dingen gelukkig niet
meer zoo druk te maken. Het is te vree
zen, dat tegenwoordig in de politiek het
aantal familieleden van Jan Salie niet
onaanzienlijk toeneemt.
J. H.
HET LEGER DES HEILS.
De nieuwe generaal van het Leger
des Heils vertoeft thans in ons land.
Zaterdagmiddag kwam hij met zijn echt
genoot© uit Parijs te Rotterdam aan, waar
hij Zondagmiddag in een groote bijeen
komst het woord heeft gevoerd.
Nadat hij door Mr de Bie was ver
welkomd, verkreeg generaal Higgins het
woord, die begon met te danken voor
de vriendelijke woorden tot hem ge-
sproken.
De lasten welke op mijn schouders
drukken - aldus spreker zijn niet
licht. Er zijn 29.000 officieren, 10.000
posten, 1000 instellingen voor armenzorg,
en zendingswerk onder hen, die in duis
ternis leven. In de „afgèloopen twaalf
maanden is er veel over het Leger des
Heils gepubliceerd dat juist was, maar
er is ook veel verkeerds gepubliceerd.
Er zijn nu velen gekomen, die nimmer
iets van het Leger hadden vernomen,
maar die ook nu hun verwachtingen van
het Leger hebben. "Spr. maakt er zich
bezorgd over, hoe aan die verwachtin
gen kan worden beantwoord. Dat kan
geschieden door groote toewijding.
De voorzitter aldus vervolgde spr.
heeft mijn twee voorgangers herdacht. De
slichler, William Booth, was .een merk
waardig man, en zijn zoon was een even
edel en hoogstaand mensch. Bramwell
Rcoth stond zijn vader met bewonderens
waardige getrouwheid ter zijde. Hij en
zijn vader hebben goed werk verricht
onder Gods zegen. Spr. vraagt zich af
hoe hij jn hun voetstappen verder zal
kunnen gaan. „Wanneer ik aan hun be
kwaamheid entoewijding denk aldus
spr. dan voel ik mij verootmoedigd".
Spr. zal alles doen voor de bevorde
ring van de groote belangen waaraan zij
hebben gewerkt.
Spr. uitte den wensch, dat het Leger
een Internationale kracht zou mogen blij
ven. Toen de stichte.r stierf meende men
dat het Leger zoo met zijn persoonlijk
heid was samengeweven, dat het nu uil
een zou moeten vallen, maar sindsdien
valt er een grooter vooruitgang te con-
stateeren dan ooit te voren.
Toen de wereldoorlog kwam, meende
men ,dat nu het Leger in stukken zou
vallen. Ook deze groote crisis is door
slaan, zonder dat de eenheid is verloren
gegaan.
Van de crisis van de laatste maanden
heeft men in sommige landen gebruik ge
maakt, om te zeggen, dat er nu wel na
tionale legers zouden worden gevormd.
Voer deze veronderstellingen bestond niet
de minste grond. Het Leger staat nog
als een vereenigde strijdmacht.
Spr. maakt zich niet bezorgd over de
dingen, die veranderd zullen moeien wor
den, maar wel ma.akt spr. zich bezorgd
over de dingen, die niet veranderd mogen
worden. Spr. deed een beroep op iederen
heilsoldaat om de groote .beginselen van
den stichter door alle mogelijke tijden
heen te bewaren.
Wanneer hij spreekt over zeventig na
ties onder één vlag, dan is dat niet in
politieleen zin, maar in den zin vaar liefde.
Uitvoerig stond spreker stil bij het inter
nationale werk van bet Leger.
Hij had het dien dag bijzonder druk
gehad, en aan het middagmaal de Mav-
burns aten vroeg had hij er vermoeid
uit gezien en was tegen zijn gewoonte
stil en afgetrokken geweest. Dr Mavbum
bezat de benijdenswaardige hocdan'gl'ieid
va.n onaangename gewaarwordingen van
zich af te kunnen zetten, en hoe vol
deelneming hij ook voor zijn patiënten
was, en met hoeveel ernst hij zich te ge
legener tijd in hunne ziekten en kwalen
verdiepte, toch liet hij niet toe dat hun
lijden en hun nooden evenmin als zijn
eigen overleggingen en bezwaren een
schaduw wierpen over zijn huiselijk en
maatschappelijk leven. Maar de invloed
van voortdurend© zorg;, en van den onafge
broken arbeid der laatste weken scheen
zich eindelijk te doen gevoelen. Hij had
op dit oogenblik verscheidene zeer ern
stige gevallen. Over één patiënt maakte
hij zich vooral ongerust. De zieke was
de broodwinner voor een zwakke vrouw
en verscheidene nog kleine kinderen. Na
jaren lang getobd ein gezwoegd te heb
ben begon deze man er juist bovenop
te komen, en thans hing zijn leven als
aan een zijden draad en stond het spook
sel van honger en ellende voor vrouw
en kinderen voor de deur. De 'dokter had
haastig gegeten, en was dadelijk daarna
weer uitgegaan. In antwoord op het koor
van jeugdige stemmen, die er hem aan
Nadat generaal Higgins zijn rede nog
met tal van geestige anecdotes had geïl
lustreerd, stelde hij de vraag, hoe lang
h©t Leger nog zou blijven bestaan. Het
Leger zal blijven aldus spr. zoo
lang wij door Jezus' liefde worden be
wogen, zoo lang al onze dappere offi
cieren en soldaten hun liefde blijven ge
ven aan de menschen.
Kloetinge. Bevolking. Ingekomen: A. C.
van den Berg, bakkersknecht A 176; Pa.
Schipper geb. de Jager, zonder beroep
D 3; M. Koie, bakkersknecht, A 170;
Vertrokken: Ea. Grombeedke, zonder
beroep, naar Dordrecht, Voorstraat 52.
lerseke. Donderdagavond na 10 uur
heeft iemand door het inwerpen van een
brandende sigaret brand gesticht in de
brievenbus aan het postkantoor. De scha
de aan de aanwezige post is aanzienlijk.
Ieder, die iets gezien mocht hebben, zou
goed doen zulks aan de politie te melden,
die een ernstig onderzoek heeft ingesteld.
Tot heden evenwel zonder resultaat.
Oesterverzending Januari 1930. Ne-,
derland 280.357. België 845.267. Duitsch-
land 483.250. Engeland 2.421.375. F"a.nk-
rijk 25.75,0. Andere landen 20.900. To'na!
4.076.899. Vorig jaar Januari een totaal
van 3.220.834.
Kapelle. Daartoe vanwege het Comité
voor Chr. Winterlezingen uitgenoodigd
trad in de Geref. Kerk alhier op Ds
L. H. v. d. Meijden, uit Den Haag, met
het onderwerp ^„Henoch, de zevende van
Adam".
De spreker werd ingeleid door den
voorz. van het Comité dhr F. P. de
Graaf. Hij bepaalde zijn gehoor hij het
wandelen met God: het getuigen voor
God en de opname tot God. Met aandacht
werd deze ernstige en boeiende rede ge
volgd.
Veere. Vrijdagavond vierde de Geref.
Meisjesvereen. „Tabitha" haar jaarfeest
in de feestelijk versierde zaal van de
Voorbereidingsschool.
De vergadering stond onder leiding van
den weleerw. heer Ds P. van Strien, die
de vergadering opende met gebed.
De presidente der vereeniging, mej. A.
van Sorge, sprak een kort openingswoord,
waarbij ze de talrijke aanwezigen een
hartelijk welkom toeriep. Opstellen, voor
drachten, tableaux en stukjes varia wis
selden elkaar voortdurend af. Bijzonder
viel in den smaak een spreekwoorden
wedstrijd waaraan door alle aanwezigen
kon worden deelgenomen. In de pauzes
werd getrakteerd op thee met koekjes en
chocolademelk. De jaarverslagen van
secretaresse en penningmeesteress© wa
ren optimistisch gestemd. De vereeniging
had een talrijke ledenwinst te boe-kan,
terwijl ook hare financiën er goed voor
staan. Namens den kerkeraad en verschil
lende bevriende veresnigjngea werden de
feestvierende vereeniging hartelijke feli
citaties aangeboden. Aan 'tslot van de
zen gezelligen avond sprak Ds v. Strien
SIROOP E4im|//
doet het hoesten [£"i
Vrooj bel oonJeel von Uw Ooktfrl
Agtnttnfi}8 Afe/'ndewno-Oer ttoqp
nog een enkel woord, waarna de heer
de Wolf voorging in dankgebed.
Oud-Vossemeer. De afd. van den Ohr.
La(ndarb ei dersband hield Vrijdag haar
jaarvergadering.
De heer Van Vliet sprak een openings
woord, waarin hij de gelufcwenschen van
't Hoofdbestuur overbracht waaraan hij de
zijne toevoegde. Tevens feliciteerde hij
den heer J. Deurlöo met het feit, dat deze
10 jaar voorzitter der afdeeling is ge
weest.
De secretaris weüschte eveneens den
heer J. Deurlo geluk. Hij wees er op,
dat het ideaal van den voorz. was dat aan
'thoofdbestuur kon worden gerapporteerd:
al de arbeiders die bij ons hooren, hebben
wij1.
Hierna, bekwam de heer J. Deurloo het
woord. Hij zedde zich kijin tekortkomingen
als voorzitter bewust te zijn. Hij bracht
hartelijk dank aan bestuur ea leden voor
het cadeau hem namens de vereen, aange
boden.
Die heer Van' Vliet verwelkomde daar
na de wethouders en den gemeentet-secre-
taris.
Namens 't gemeentebestuur sprak de
heer Dane, die er op' wees dat de heer
Deurlo dikwijls 't ongenoegen van den pa
troon had ondervonden maar ook van zijn
medearbeiders.
Na de pauze sprak de heer Van Vliet
e^n feestrede uit. Hij herinnerde er aan,
hoe voor 10 jaar de arbeiders te Oud-
V cssemeer op de gedachte gekomen wa
ren oen vereeniging op te richten.
Tegenwoordig is er een crisis in den
land- en tuinbouw. Dat ondervonden de
arbeiders vroeger direct in hun loom. Nu
is dat niet meer in die mate liet geival,
ais tr maar een organisatie is.
Verder werd de avond gevuld met
voordrachten. Hierna sloot de heer Van
Vliet de vergadering op ÖLo gebruikelijke
wijze.
Terneuzen. Einde vorig jaar, bij de
behandeling van de gemeente-begrooting
werd in den gemeenteraad uitvoerig ge
spreken over het ziekenhuis alhier,
ook in verband met opmerkingen
van .patiënten en bezoekers over de
bezoekuren e.d., welke men o.m. verge-
leefc met die van het ziekenhuis te Sluis
kil. Thans wordt aan deze vragen om
uitbreiding tegemoet gekomen. De ge
legenheid wordt opengesteld des Zon
dags-, Dinsdags- en Donderdagsnamiddags,
benevens gedurende eeu half uur des
avonds; dit laatste voorloopig eiken dag.
Op den Rijksweg nabij Deventer is Zondag een autobus in voile vaart tegen een
boom gereden. Alle drie en twintig der inzittenden werden min of meer ernstig
gewond. Het interieur van de autobus na het ongeluk.
herinnerden, aat er "dien avond op hem
gerekend werd, had hij geantwoord, dat
hij waarschijnlijk opgehouden zou wor
den, en dat men in geen geval met de
thee op hem moest wachten.
Maar theedrinken zonder vader op den
tienden, dat was buiten kwestie, en toen
de pendule op den schoorsteen reeds
een uur over den bepaalden tijd wees,
werd er nog steeds op hem gewacht.
Wij willen deze gelegenheid te baat
nemen om wat nader kennis te maken
met de verschillende leden van het gezin
Mayburn.
'tWas een groote, gezellige kamer,
waarin allen bijeen waren. De keurig
gedekte en met bloemen versierde tafel
gaf aan het geheel een feestelijk voorko
men.
Op een lagen armstoel bijl het vulur
zat Mevro'uiw Mayburn met haar jongsten
lieveling, een .aardig, blond ventje, op
haar schoot. Haar geheele voorkomen ver
ried een zwakke gezondheid; de bijna
marmeren witneid van haar vervallen,
maar noig altijd schoon gelaat, getuigde
maar al te duidelijk van.1 een voortdurend
lijden.
Haar gezondheid had zich nooit geheeJ
hersteld van hetgeen zij in de eerste
moeilijk© jaren van haar huwelijk onder
vonden had, en sedert de geboorte van
haar jongste- kind, het blonde tweejarige
ventje, dat zijl oip- den schoot hield, was zijl
lijdende gebleven. Voor het geoefend oog
vani „ecn man van het vak had de aard
van de noodlottige, kwaal die haar gestel
ondermijnde, niet lang verborgen kun
nen blijVen. De gedurig terugkeerende be
nauwdheid, gevolgd door dagen van vol
komen uitputting, lieten op dit punt geen
twijfel over.
Dr Mayburn kon zijn oogen niet langer
sluiten voor de droeve zekerheid, maar 't
was of 't besef daarvan oorzaak was,
dat hij, nog meer dan te voren, zich
slechts bij het geluk van het oogenblik
wild© bepalen. Daar dreigde een wolk,
maar hij kon, hiji wilde die niet zien
Het was niet te verwonderen, dat de
kinderen hun gelukkig, opgewekt bestaan
naast hun zwakke moeder onbezorgd
voortzetten, zonder een voorgevoel te heb
ben van een mogelijke verandering, een
dreigend verlies. Zelfs de oudsten hadden
haar zelden anders dan zwak .en lijdende
gekend en nog altijd oefende zijl hetzelfde
rustige, door allen geëerbiedigde gezag
over hen uit; nog altijd toonde zijl dezelfde
belangstelling in hun plannen, hun genoe
gens en hun werk; nog altijld was zijl
even bezorgd voor hun graote en kleine
nooden en behoeften.
(Wordt vervolgd.)
v
