DE ZEEDW
Van bewegelijke schittering
TWEEDE BLAD.
Uit de Provincie.
Brieven uit de Residentie.
FEUILLETON
New, ze moeiten nog naar familie
God» zil donk, d» oudere kinderen
n/infiWeeBter wetrd door hem voorgelezen
ornaat deze niet aanwezig was.
Ja, flat moMt ar nog bijkomen 1
VAN
MAANDAG 13 JAN. 1930. No. 87.
Zoo in hot begin van het jaar ziden we
hier volop in de uitverkoop en de oprui
ming. Dat is vooral voor de vrouwelijke
helft doy bevolking (en die is hier verre-
keg het sterktstl) een groote attractie.
Vroeger zou men gezegd hebben: er blijft
geen oude vrouw bij haar spinwiell maar
die uitdrukking begrijpt thans bijna nie
mand meer. Alleen een paar ouderwet-
sche menschen, of enkelen, die wel eens
in een museum hebben rondgekeken.
Nu ik toch over vrouwen en haar lief
en leed spreek, is er gelegenheid over een
verschijnsel iets tè zeggen, dat voor mij
altijd een zeer wrange smaak heeft. Ik
bedoel hier 'dat van den arbeid der ge
huwde vrouw in het maatschappelijk le
ven. Overal waar men komt, ziet men
vrouwen op plaatsen, waar het zeker
maatschappelijk juister zou zijn, om er
een man neer te zetten. Ook bij het Rijk
en de Gemeenten ziet men vele vrouwen.
Ik heb hier b.v. wel eens het 'Centraal
Giro-kantoor uit zien gaan, waar m.i. de
toestanden nogal een en ander te wen-
echen overlaten, maar dan heb ik wel
eens gedacht: het lijkt wel, of er een ha
rem uitgaat.
Nu is het vraagstuk der gehuwde amb
tenares in de laatste jaren dikwijls en op
velerlei wijze bekeken. Van de eene zijde
is haar ontslag met klem verdedigd, van
de andere zijde is het bestreden. Wij staan
natuurlijk aan de zijde van hen, die mee-
nen, dat hier voor ontsiag alle reden is.
Nu heeft de Gemeentelijke Statistiek hier
in Den Haag dezer dagen weer eens één
feit heel duidelijk gedemonstreerd. Zij
geeft cijfers van 1924 tot 1928 over de
ziekte en het ziekteverzuim van het per
soneel, dat in dienst der gemeente is. De
controle loopt hier gemiddeld over een
kleine 10000 personen en kan dus wel
een betrouwbaar beeld geven van den toe
stand, zooals deze over het algemeen is.
In dit geval is aan een statistiek dan ook
meerdere waarde te hechten, dan anders
wel eens vertrouwd is.
Uit de cijfers van 1928 blijkt, dat het
aantal ziekteverzuimen onder het vrou
welijk personeel het grootst was en dan
komt verreweg daarvan weer het grootste
deel terecht bij de gehuwde vrouwen.
Waarbij dan ook dadelijk opgemerkt
moet worden, dat hier het z.g. zwanger
schapsverlof geheel buiten de berekening
valt. Zij, d.w.z. de gehuwde ambtenares,
verzuimt het grootst aantal malen en de
gemiddelde duur der verzuimen is 'bij
haar ook het grootst. De cijfers wijzen
dat onweerlegbaar uit.
Het is nu niet eens het bloot beweren
van de een of andere anti-feminist, die
dan de zon niet in het water zou kunnen
zien schijnen, neen, het zijn de cijfers der -
officieels gemeentelijke statistiek in Den
Haag, die het zeggen en de statistiek in
de andere groote steden leidt ge'heel tot
dezelfde conclusie: de gehuwde vrouw
verzuimt het meest.
Die arbeid der gehuwde vrouw is één
der symptomen voor de maatschappelijke
ontwrichting.
"k Heb het gekend, dat mijnheer onder
wijzer was en mevrouw onderwijzeres,
ieder aan een afzonderlijke school. Des
morgens gingen ze gelijktijdig weg, kwa
men 's middags terug en waren 'dan des
avonds samen „thuis". Een ander werd
gehuurd om het „huishouden" te doen. Of
ook: mijnheer is ambtenaar en mevrouw
is onderwijzeres aan een gemeentelijke
fröbelschool. Hier in Den Haag komt het
ook voor, dat mevrouw 'hoofdambtenaar
is aan het eene departement en mijnheer
aan het andere.
Och ja, waarom zou men ook niet?
Mensch, wees toch niet zoo akelig
ouderwetsch met uw huwelijksopvattin
gen, met uw verhalen over de schoonheid
en de sterkende kracht van een gelukkig
gezinsleven.
Moet men tegenwoordig niet meer mee
komen, dat is uit den tijd van Saartje,
door
H. ZEEBERG,
2) -©-
Toen ze nog eens thuis kwam, heel
anders dan vroeger, prachtig gekleed,
zich niet meer willend inlaten met broers
of ziïsters en met vrienden en beken
den, en maar gauw weer wegging...
Toen dien eenen keer, den laatsten
keer, toeh er een heer bij haar was, een
koopman, dien zij „voorstelde" als haar
„galant".
„01 Cor wat ben-je toch veranderd 1"
zoo kermde het van binnen in Barend
Jansen.
Toen hij zag, dat de „galant" den neus
optrok voor het armoedig gedoetje, toen...
Neen, hij wilde niets meer zien... hèèn
ging-ie, het huis uit naar het schuur
tje... Daar vond hem kleine Jan, die hem
meewarig aankeek, en vroeg, zooals al
leen een kind kan vragen: „Vader, waar
om schreit go?"
Of ze niet langer bleven?
onze oude, goed baker, die sprookje» kon
vertellen.
Het trouwen op zichzelf begint men al
meer en meer overbodig te vinden. Tot
m'n spijt moet ik bekennen, dat ik in de
finesses van al die dingen niet erg inge
wijd ben, omdat ik niet graag te dicht bij
mesthoopen en riolen kom, maar een feit
is, dat het „vrije" huwelijk meer en meer
verdediging en toepassing vindt. En al
trouwt men dan nog, dan is heel dikwijls
niet de vraag, hoe lang men gelukkig sa
men als man en vrouw zal leven, maar
wel, boe spoedig men weer van elkaar af
kan.
Dat ligt eenmaal zoo in de lijn van
den modernen mensch.
Reeds Prof, Bavinck heeft dien mensch
zoo echt in zijn armoede en in zijn ledig
heid geteekend, en bij zulk een teekening
merkte hij ook op, dat die moderne mersch
het huwelijk mijdt, bet gezin veracht en
kinderen als ballast beschouwt
Een andere hooggeleerde, Prof I van
Dijk, heeft eens geschreven: het moderne
huisgezin dreigt te worden, is lm velen
reeds geworden, een duiventil, wa« allen
's morgens uitvliegen".
"Wij doorleven op dit gebied tijden van
levensverarming en levensverdorring.
„Wij naderen", zoo schreef Prof. (van
Dijk, „denk ik, de wereld der dieren, waar
ook de ouders spoedig vergeten en niet
meer herkend worden, als de tijd der phy-
sieke verzorging voorbij is". En een niet
gering deel der schuld draagt hier de mo
derne litteratuur en de z.g. „neutrale"
pers. Men vergiftigt het volk, of door het
vergift te geven, of ook door het op te
voeden tot menschen nog slapper dan
een vaatdoek.
De rust is voor velen uit het leven weg;
ieder heeft haast en jaagt een ander. En
H is nu eenmaal zoo, dat wie een ander
jaagt, zelf ook hard moet Ioopen.
De rust is weg, het evenwicht is zoek;
de levensvreugde en de levensheerlijkheid
is zoek. Omdat niet gezocht 'wordt de Op
perste Wijsheid, Die gezegd heeft: wie
Mij vindt, vindt het leven I
J. H.
Middelburg. De „Midd. Crt." schijnt het
oorbaar te achten een geheim rapport van
biet Restaur der Brandweer, gericht aan
B. en W., dat baar óf door een lid van
het Brandweerbestu.ur óf door een Raads
lid óf door iemand t er secretarie in ban
den moet zijn gespeeld, te publi-cecren. Zij
is zelfs in staat bet eveneens vertrouwe
lijke rapport van een brandweerdeskun-
dige uit Delft er bij te vermelden.
Tot dusver bleven wij hier van deze
Telegraaf-manieren verschoond. Nu de
„Midd. Crt." er blijkbaar geen bezwaar
in ziet, dien weg op te gaan, mag zeker
worden verwacht, dat B. en W. naar
den 'al te medodeelzamen gedienstige een
onderzoek instellen, zoodat aan deze on
gelijke behandeling der verschillende bla
den maar direct een eind gemaakt worde.
Het bewuste rapport dan vermeldt
eerst de ervaringen, bij den brand van
7 Deo. opgedaan. De waterleiding, bleek
onvoldoende, het slangenmatériaal dito,
er was nog te veel personeel en de
verlichting van het terrein was onvol
doende.
In verband met deze ervaringen doet
het bestuur voorloopige voorstellen, die
ongeveer op het volgende neerkomen:
I. Twee uit de Kade te vullen brand
putten1 aanleggen, één op de Groote
Markt en één in de Abdij of de Balans
en dan een 6" waterleidingbuis leggen
vanaf Blindehboek door Bogardstraat,
Abdij en Giststraat naar den Dam.
II. Alle bandbrandspuiten afschaffen
en twee motorspuiten als de Bergen-op-
Zoomsche koopen, te plaatsen in de voor
malige Vleescbhal,
III. Vrijwilligers voor de bediening,
totaal 80 man, w.o. 4x4 brandmees
ters en 4 X 3 chauffeurs.
V. Aanschaffing van 20 benzinelam
pen.
Goei. Zaterdag j.l. hield de ring van
Jon'giel. Vereen, op G.G. -West-Zuid- en
Noord-Bevelamid haar jaarvergadering hij
dhr Btrstraan alhier.
Die voorzitter dhr Saüdee van Nieuiw-
dorp opende de .vergadering. Secr. v. d»
Repe las de notulen en leverde vervolgens»
het jaarverslag. Ook dat van den pen-
van hem, in Leeuwarden. Ze zouden dus
maar weggaan.
Barend Jansen drukte zijn dochter de
hand, keek haar niet in de oogen, maar
een andere richting uit, en stokte... Haar
aanstaande gaf hij geen hand, maar keer
de zich om... ging voor de tweede maal
op dien dag naar het schuurtje.
Maar toen volgde hem zijn vrouw, die
begreep, dat nü de beurt aan héér was,
om bemoedigende woorden te spreken.
Zij hoorde, hoe hij Amsterdam vloek
te..., hoe hij de wereld vloekte..., hoe hij
dien „knul" vloekte, en hoe hij... neen
zoover kwam hij niet... God vloekte hij
niet!
Want z'n vrouw was daar.
„Stil, Barend. Stil, jongen. Dat mag
niet. Het kan nog goed komen. Als we
maar blijven bidden. Dan komt er ver
andering. Het ia een beproeving, die voor
bijgaat."
Zóó praatte zij.
En van binnen bij hem kwam rust...
Van Cor hoorden zij niets meer, dan
een vraag om toestemming te mogen
trouwen".
Bot wilde hij weigeren. Maar wat hielp
het? Zo was meerderjarig.
De toestemming word dus maar gege
ven, en de gebeden verdubbelden.
Dhr v. Gilst .van Coljjusplaat leverde
een onderwerp getiteld: „Inrichting on
zer feestelijke vergaderingen". Op duide
lijke wijize gaf hij zeer gioede wenken.
Hij pprak over het interieur der feestzaal,
over do agenlda. Samenspraken moeten;
van 'de baan. Voordrachten moeten op
hoog pieal staan-.
Dhr Deurloo van Nieuwdorp1 sprak over
„Da Casta". i
Die voorz. sprak een kotrt slotwoord,
en de secr. eindigde met dankgebed, na
dat vooraf gezongen was Pa. 150:1.
Kapalle. In algemeene ledenvergadering
kwam de Landbouwvereeniging bijeen in
het hotel de Zwaan.
De voorzitter, dhr J. Ganseman, heette
de talrijk opgekomenen welkom, deelde
mee, dat dhr J. Tollenaar, secretaris der
vereeniging, als bestuurslid bad bedankt,
ook Spr. zelf bedankte als voorzitter,
maar niet als bestuurslid. Aldus is er een
vacature voor bestuurslid.
De secretaris, dhr D. Ganseman, deelde
in zijn jaarverslag mee, dat de inkom
sten van het landbouwbedrijf in het af-
geloopen jaar niet zoo bizonder gunstig
waren. De bietenteelt was loonend, - de
graanboer die een goede oogst aan graan
en stro-o had was nog niet zoo onfor
tuinlijk. Het stro-o- was duur. De lage
prijzen van bet koren werden ©enigszins
gecompenseerd door bet groote aantal
H.L. De varkensfokkerij gaf goede uit
komsten. De consumptiemelkers hadden
niet te klagen. De aardappelteelt was
slecht te noemen, alhoewel het beschot
zeldzaam groot was. Ook gaven erwten en
uien over het algemeen onvoldoende gel
delijke resultaten.
Het veehouders- en gemengd bedrijf
gaf dit jaar betere resultaten dan het
akkerbedrijf.
Wat het directe vereenigingsleven be
treft kan Spr. melden, dat de vereeniging
thans 167 leden telt en met een ver
minderde. Gehouden werden 6 bestuurs
vergaderingen en 5 ledenvergaderingen.
Een reis naar het Westland werd ten
ge-noege ondernomen. In het bestuur
kwam geen verandering. Aangekocht wer
den 203100 K.G. superphosfaat van 14
pOt, 22200 K.G. van 17 pOt., 37200 K.G.
Kalizout, 41500 K.G. Patentkali, 125400
K.G. Zwavelzure Amm,, 23175 K.G. Chili,
28ÖOO K.G. Kalk Salp., 5300 K.G. Leuna
Salp., 51200 K.G. Amm. Sup, en 70937
K.G. kalk tot een bedrag van f36142.93.
Alsnu deed de oud-secretaris verslag
over het gehouden financieel beheer. De
inkomsten bedroegen f36142,93, de uit
gaven f36120,75, aldus een batig slot
van f22,18.
De voorz. dankt dhr Tollenaar voor
al hetgeen hij voor de vereeniging heeft
gedaan en voor zijn accuraat beheer.
Als bestuurslid werd gekozen in de
vacature-Tollenaar dhr M. Bom. Ingewil
ligd werd met algemeene instemming hst
bestuursvoorstel om de provisie voor den
secretaris te brengen van 5 op 3 cent
per baaL
Het voorstel van dhr Marits om den
secretaris in den vervolge door de te
den te laten kiezen werd aangehouden
ter behandeling voor de e.k. vergadering.
De voorz, wees op de noodzakelijkheid
van reglementswijziging en de daaraan
verbonden kasten.
De vice-voorzitter, dhr J. Wabeke,
dankte den voorzitter die thans voor het
laatst deze vergadering presideert, voior al
hetgeen hij in de voorbije 10 jaren voor
de vereeniging is geweest. Het was Spr.
steeds een genoegen met hem te mogen
samenwerken. De leiding was altijd in
goede handen.
De voorz. dankt voor deze woorden,
wekt de leden op om toch zeker .de
lezing van den Rijkslandboawconsulent
over uienteedf hij te wonen en sluit de
vergadering.
Na afloop benoemde het bestuur als
voorzitter dhr J. Wabeke.
Onder leiding van den eeje-voor-
zitter Ds A. Scheele hield de Geref. Joa-
gelingsvereeniging in het lokaal Obadja
baar jaarvergadering. Ds Scheele sprak
een inleidend woord.
De secretaris J. Spruyt gaf een over
zicht over de voornaamste bizonderhe-
dett voorgevallen in het voorbije jaar. In
het bizonder werd stilgestaan, bij de an
nexatie. De vereeniging is thans: Ka-
pelle-BiezelingeWemeldinge. Met We
gingen Cor's pad niet' op. Vier waren er
nu al getrouwd en woonden in hetzelfde
dorp. Zij hadden het ook niet breed. Ze
wisten ook wat de lasten des levens wa
ren; maar ze wisten ook, dat die lasten
licht waren. Dat maakte Barend Jan
sen en z'n vrouw gelukkig.
Zóó gingen de jaren voorbij.
Toen het ergste kwam...
Toén drie koeien stierven aan een ziek
te... toen de oogst mislukte en Ba
rend Jansen, het kleine landbouwertje,
arm, straatarm was...
Dht was het, waarover zij delibereer
den. Dat waren harde slagen. Hoe moes
ten ze er doorkomen?
Allerlei wegen werden opgezocht, maar
ook als tot niets nut verworpen.
Do twee jongste kind-eren waren nog
naar school, Huib was te Leeuwarden,
de twee anderen werkten op helt land.
Dus zaten ze alleen.
Zo moesten geld hebben, om pr weer
bovenop te komen. Niets was verzekerd.
Barend Jansen vond dat God verzoeken.
Maar nu ging hij inzien, dat het dat
heelemaal niet is.
Intusschon zaten ze er mee. Tenslotte
waagde z\jn vrouw, Cor te berde te bron
gen. Maar de ontvangst van dat voorstel
was gansch niet malsch.
meldinge is men overeengekomen om sa
men te werken. De vereeniging te We-,
meldinge telde 3 en die te KapelteBieze.
linge 7 leden. Geroemd werd de samen
werking. De vereeniging telt thans 15
led-en en een adspr.-lid.
De penningmeester J. Rouw deelde mee,
dat de financiën gunstig zjjn. De ontvang
sten bedroegen f 195,96, de uitgaven
f112,03, batig slot f83,93.
De boekerij telt 130 nummers en die
te Wemeldinge 30, o.s. nieuwe werken
werden aangeschaft. Do meeste boeken
zjjn -geschikt vooor studie.
Het programma met zorg opgesteld was
afwisselend luim en eimst. Opstellen ont
braken evenmin.. De voorzitter, H. Ze-
gers, gaf een mooi overzicht over 't ont
staan en wezen van de Geref. Jonge-
lingsvereeniging. In de oude paden, maar
vooruit.
De verschillende afgevaardigden van
zustervereeni-gingen brachten hunne h-ail-
groeten over. Ds A. Scheele sprak het
slotwoord. Met dankgebed eindigde dhr
Keim.
Waarde. Vrijdagnamiddag had de land
bouwersknecht van I. in de schuur van
den landbouwer H. C. P. het ongeluk
in aanraking te komen met een in bewe
ging zijnde stang van het drijfwerk van
een dorschmachine, waarbij zijn linker
arm bijna geheel van het lichaam werd
gescheurd.
De dadelijk ontboden geneesheer van
Nieuwenhuijsen, arts te Krabbendijke,
achtte overbrenging van Van I. naar een
ziekenhuis te Goes noodzakelijk, alwaar
de arm werd geamputeerd.
Kruiningen. Vrijdagavond vierde de
Knapenvereeniging „Obadja" haar 46e
Jaarfeest in het Zondagsschoolgebouw.
Onder den onvermoeiden leider dhr W.
de Back werd het flinke programma met
groote aandacht door de vele ouders,
donateurs en afgevaardigden gevolgd.
Ook de Fluitclub gaf niet onverdienste
lijk een 8-tal nummers, die blijk gaven
van veel studie. Ernst en luim wissel
den elkaar af in de voordrachten, terwijl
aan het einde een mooi tableau „De Ne-
derlandsche Vlag" werd vertoond. Ds B.
ter Haar Romeny sprak een ernstig slot
woord.
's-Gravenpolder. Zaterdagmorgen kwam
de gemeenteraad in spoedeischende verga
dering bijeen. Afwezig dhr Kousemaker.
Medegedeeld werd, dat was ingeschreven
voor het te bouwen leslokaal door dhr
J. Allewijn, Hoedekenskerke voor f 6145;
P. van Loo, Driewegen f 6397; J. Lagrandt
H'kenskerke f 6460; M. J. Schrijver, Goes
f 6589; Goedemond, Goes f 6700; J. West-
veer, 's-Gravenpolder f 6710; P. Hubrecht-
se, 's-Gravenpolder f 6825; Gebr. Jansse,
vfftsse f 6999; H. van Sabben, Goes f 7000.
Besloten wordt aan den laagsten in
schrijver te gunnen. En tevens den op
zichter opmerkzaam te maken, dat het
ook op tijd zal moeten afgeleverd wor
den.
Niets meer aan de orde zijnde sluit de
voorzitter de vergadering.
Wolphaartsdijk. Zaterdagavond hield
de Brandstoffenvereeniging „Eendracht
maakt Macht" haar jaarlijksche algemee
ne vergadering. De voorzitter, dhr J.
Noom, opende de vergadering en stelde
allereerst aan de orde verkiezing van
3 bestuursleden, n.l. de heeren A. den
Herder, Penn., A. Weijns en P. de Maker
(beide laatste commissarissen). Hierna
verkreeg het woord dhr Joh. Lindenhergh,
secretaris der vereeniging, die een zeer
uitgebreid verslag-uitbracht over het vo
rige jaar, uit welk verslag kon worden
opgemaakt, dat de vereeniging in leden
tal toeneemt. Ook gaf spreker nog een
overzicht van de laatste 10 jaren wat be
treft de prijzen der steenkolen enz. Hier
na werd rekening en verantwoording ge
daan van de aangekochte brandstof.
Het bleek dat er waren ontvangen
f 2719 H.L. kachelkolen, prijs f 1.50 per
H.L.; 801 H.L. Nootjes, prijs f 1.45 per
H.L.; 3349% H.L. eierkolen, prijs f 1.50
per H.L.; anthraciet 801 H.L., prijs f '2.75
per H.L., alles berekend bij de leden vrij
in hun bergplaats. In reserve zijn nog
pl.m. 360 H.L. kachelkolen enz.
Aardenburg. Door een 50-tal personen
is een verzoek aan de P.Z.E.M. gericht
om levering van electrischen stro-om.
Daal B. en W. dit verzoeik hebben af
gewezen op grond van verwacht wordend
minder gasverbruik van het gemeentelijk
Heel de trots van Barend Jansen kwam
er tegen in opstand, zich voor zijn doch
ter te vernederen.
Ze zouden er dan nog maar eens over
spreken met Klaas, den oudsten zoon.
Die kon wel niet financiëel helpen, want
hij was arm on had reeds drie kinde
ren, maar hij was nogal practisch van
aanleg. Misschien kon hij raad verschaf
fen.
Jansen was reeds bij enkele boeren
geweest, maar zij wilden of konden hem
niet helpen. Het slot van de zaak zou
zijn dat het boerderijtje maar opgeruimd
moest worden, hoe ontzettend zeer dat
ook zou doen, hoe ©en snerpende pijn
van binnen dat den eigenaar ook zou
veroorzaken. Dan moest hij zich gaan
verhuren als gewoon knecht Heel g|el-
makkeljjk zou dat niet gaan. "Hij was
toch ook al op leeftijd. De boeren kon
den beter oein jongen korel gebruiken.
De toekomst was zoo donker, zoo drei
gend maar toch ook weer niet, want
Barend Jansen vertrouwde op Hoogor be
stiering.
„Maar don moeten we niet stilzitten.
Dan moeten we ook alles in het werk
stellen. Dan mooten we ook eens schrij
ven naar Cor."
Zijn vrouw gaf het nog niet opl
Maar weder schudde hjj bet hoofd.
gasbedrijf ®n eiischen tot schadevergoe
ding instelden, is thans doo-r A» van. den
Broeoke als eerste -onderteekenaar een
rekest aan den raad ingediend.
Verzocht wordt niet alleen het leveren
van electrischen stroom door de N.V.
P.Z.E.M. toe te staan, zoowel in als bui
ten de gemeente, geenerlei schadevergoe
ding te aiscben, maar dat de gemeente
aan de P.Z.E.M. verzoeken zal een der
gelijk net te exploiteeren.
Adressanten meenen, dat het bestaan
van een gemeentelijk gasbedrijf, op dan
langen duur toch de electrificatie der
gemeente niet kan tegenhouden.
it, i—
JUFFROUW JANSSEN, f
Zoo schrijven wij, en niet anders.
We schrijven ni-et: Juffr. P. Janssen,
ook niet Juffr. Janssen uit de Lange
Vorst we schrijven eenvoudig: Juffr.
Janssen. Want zóó kenden we haar, zoe
kende ieder haar in Go-es, Dan vroeg
niemand: wie bedoelt ge «eigenlijk; er
ontstond geen verwarring met anderen,
we wisten het.
Juffrouw Janssen'is niet meer.
Zaterdagavond ongeveer zeven uur is
ze heengegaan, i-n de eeuwige Wonin
gen, di-e .ze had liefgekrogen, waarover
ze gaarne sprak, waar z-e met baar ziel en
haar .gedachten in leefde, die zp betrek
kelijk van haar jeugd af al ken-Ie.
Wat zal het vreemd zijn als \vo haar
bekende figuur niet meer zien indo
straten van Goes, als we haar stem niet
meer hoo-ren op de Zondagsschool, op
dè vergaderingen van het personeel, op
de maandedijksch© bijeenkomsten vap den
Meisjeshand, in de huizen der eenzamen
en der kranken, op de Zaterdagsch-e Bij
bellezingen in het Oude Mannen- en Vrou
wenhuis.
Wat een. voetstappen liggen er van baar
in de straten van Goes.
Zeven en veertig jaar is ze in deni
Zondagsschool-arbeid geweest, zegge ze
ven en veertig jaar. Ik herinner me nog
goed, dat we haar 40 jarig jubileum vier
den, ze was er klein onder, dat ze zoo
werd gedacht.
Twee en twintig jaar is ze de beminde
leidster van den Meisjesbond geweest,
hoeveel jonge levens hebben door haar
steun ontvangen in die moeilijke jonge
jaren. Wat zagen de jonge levens haar
gaarne achter de bestuurstafel ,haar
eigen bekenden Bijbel voor zich, met aan-
teekeningen er in, wat hoorden ze gaar
ne haar stem. Zij bereidde zich altijd
ernstig voor, schreef uit, maakte punten,
ze kwam nooit onvoorbereid voor haar
taak. Ze was 47 jaar al in het Zon
dagsschoolwerk en nog kwam ze eiken
Vrijdagavond geregeld op den cursus. Met
welk een liefde ging ze eiken Zaterdag
naar het Oude Manhen- en Vrouwenhuis
om de Schrift te lezen en hoe moest dat
geregeld gebeuren. Ik herinner me nog
toen ik hier nog maar kort was hoe we
tweemaal in het oude Gasthuis Kerstfeest
gevierd hebben met gezonden en zieken,
wat was ze blij, want in zulke dingen
leefde ze. En wat heeft ze aan menig
ziekbed, wat heeft ze in de huizen van
vereenzaamden en halfvergetenen menig
woord van troost en bemoediging gespro
ken en altijd wees ze naar Jezus.
Nu is ze heengegaan. Zij rust van haar
werken. Zij weet nu, dat er een rust over
blijft voor het volk van God, en ze weet
nu ook dat andere woord; uit de Openba
ring „en hunne werken volgen met hen".
Haar arbeid op aarde zal haar niet meer
zien, in de huizen der stillen in den lan
de zal ze niet meer binnenkomen, maar
de dank van velen, ouden en jongen
volgt haar en haar nagedachtenis zal bij
velen in zegening zijn.
Goes dankt haar en zal haar missen,
maar Goes zal haar in gedachtenis hon
den.
En als Goes haar dankt, dankt Goes
nog iemand: haar trouwe zuster, die haar
in staat stelde al dit werk zoo vrij te
kunnen doen.
Morgen gaan we haar lichaam aan do
aarde toevertrouwen, haar ziel is bij God
en wacht den grooten morgen der Op
standing.
J. J. HOMBURG.
Goes, 13 Jan. 1930.
energieker nog dan straks. Ze zag, dat hij
driftig werd en hield wijselijk haar mond.
„Ik geloof niet, dat d&t de weg is",
zei hij streng, „Neen dan kan de weg
niet zijn."
t IL
,„Zit toch stil aan tafel, Pietje. Zie je
dan niet, dat vader schrijven moot?"
Ja, dat zagen ze zeker wel! Dat ge
beurde niet iederen dag! Vandaar juist
hun overgroote belangstelling. Daar had
den de kinderen hun spelle-tjes voor ge
staakt
Ondanks de koude zat Klaas Jansen
te zweeten.
Schrijven, was geen werk voor hem. Op
school had-ie er oek mee te kampen
gehad. Beter kon ie hooi- en mestvork
hant-eeron.
Maar nu móést hotl Zijn vrouw deed
het wel eens. Maar Jii-sr was haast bij.
„Zou je niet wachten tot vanavond?"
had z'n vrouw nog gevraagd.
„Neon, ik ben vool te bly', dat we het
adres hebben. Ik heb toch niets te docu
op het oogenblik. Dus vooruit moarl"
(Wordt vervolgd.)
