DE ZEEUW
TWEEDE BLAD.
ONDER VERDENKING.
Staten-Generaal
Brieven uit de Residentie.
FEU ILLETON.
„Q", zei hij. „Ik zal mij even wasschen.
Ia ar ni«uw«?"
VAN
WOENSDAG 11 DEC. 1929. No. 62.
Velen, vooral in de groote steden, le
ven in dezen tijd hun leven „op af
betaling". Uit m'n jonge jaren herinner
ik me nog, dat het een zekere schande
•was, wanneer men iets op afbetaling
kocht. Dat deed feitelijk niemand, die dooi
Wilde gaan voor een solied mensch.
Tegenwoordig is dat dikwijls heel an
ders.
Men hoort soms van een paar jonge
menschen, die gaan trouwen en infor
meert dan belangstellend, of ze hun
nestje al gebouwd hebben? Onze ouder-
wetsche vaders en moeders hadden soms
heel wat noten op hun zang, vóór het aan
trouwen toe was. Zij dachten en
dat maar even tusschen twee haakjes
ook heel anders over de beteekenis van
een verloving, dan vele jonge menschen
m onzen tijd.
Tegenwoordig trouwen er heel wa.t jon
ge menschen, die zoo goed als niets
hebben en die toch behoorlijk in de
„spullen" komen te zitten. Alles vanwege
het koopen op afbetaling I Daar is al
heel wat strijd gevoerd over de vraag, of
dat systeem van het koopen op afbetaling
moet worden afgkeurd of niet. En er zal
nog heel wat over gedisputeerd worden
obk, geloof dat maar.
Wij hooren onder hen, die het systeem
zien als een maatschappelijk kwaad van
groote beteekenis. Dat wil niet zeggen,
dat wij op zichzelf elk koopen afkeuren,
waarbij de kooper den koopprijs in ge
deelten voldoet, maar dat is geheel iets
anders dan het systeem van het koopen
op afbetaling. Dat wordt aanbevolen als
ecin gezond sociaal systeem. Ge koopt,
en ge betaalt uit uw inkomen, zegt men
den menschen, doch dat is niet juist,
want men koopt en mie® betaalt verre
boven zijn inkomen.
Hier ligt mede weer de kwaal van on
zen tijd: het' leven ver boven z'n stand.
In een stad als Den Haag doen dat.
duizenden ,en duizenden en onder hen
zijn ook vele christenen1. Juist dat elkaar
de oogen uit willen steken1, dat elkaar
willen ocyertroeven, dat nekt de men
sdien en de gezinnen en dat werkt in de
hand het toevlucht nemen tot het koopen
op afbetaling.
„Spreek met ons én hot komt in
ordel" adverteeren de afbetalingsmaga-
zijlnen, maar of het wel in orde kcwnt, is
een andere vraag.
De begeerten der menschen worden
steeds meer geprikkeld en wat zij begee-
xen, gaan zij straks proclameeren tot een
behoefte. Ik herinner mij een geval van
een dienstmeisje in pnze stad, dat een
bontmantel op afbetaling gekocht had,
ein nu haar fiets in de lommerd moest
brengen om den afbetalingstermijn van
den mantel te kunnen voldoen.
Nu zegge men niet, dat zulke dingen
moeten „uitzieken".
Dzer dagen is verschenen het verslag
der Commissie tot onderzoek naar het
Cadeaustelsel. Dat is een soortgelijk
kwaad als het koopen op afbetaling. Als
de commissie het stelsel van koopen met
oadeaux uit het oogpunt der koopers be
ziet, noemt zij als bezwaren, dat deze
„economisch gebonden zijn bij denzelfden
öadeaugever of dezelfde waar te blijken
koopen, totdat ze zich de noodig© bons
verworven hebben.
Dat hun eenerzijds het cadeau wordt
opgedrongen en £ij anderzijds geprikkeld
worden om teveel, te koopen, en dat zij
cadeaus, ontvangen, die vaak waardeloos
zijn, doordat de cadeaugever geen vak
kennis bezit van de geschenken die hij
verschaft.
Men gevoelt, dat deze bezwaren den-
zelfden- kant opwijken.
Koopen op afbetaling, ook van wat men
het eerst noodig heeft en koppen met
cadeaux, het is alles, een gevolg van de
veranderde mentaliteit onder de men
schen.
Vroeger zei men wel eiens: arm-, maar
d-oor -
J. v. d. BOSCH.
30) o—
„Wat is hier te doen?" vroeg/nijnheer
Ringelberg op korten, verwijtenden toon.
Er volgde geen antwoord.
Maar hij zag onmiddellijk, dat Kees en
Karei, die nog als twee kemphanen bij
elkaar stonden ,hem wel volledig konden
inlichten.
Nu Kees. Wat is dat? Krijg ik nog ant
woord?"
„Hij... moet...", hakkelde Kees, op Ka-
rel van Dongen wijzend, „niet zeggen,
dat mijn vader een dief is. Dat liegt
hij."
Meester Ringelberg begreep nu alles.
Hij had er voor gevreesd, dat het kon
gebeuren. En daar had je het nu al!
Hij kreeg groote sympathie voor Kees,
die zoo voor de eer van zijn vader op
kwam.
Maar zóó mocht hij. niet handelen.
Daarom klonk zijn stom ver van vrien
delijk, toen hij zeide: „Zoo, zoo. En als dat
gezegd wordt, alt Jij «r direat maar opf
toch eerlijk I Dat beteekemde, dat men
ieder vrij1 en frank in de oogen kon zien,
ook al liep men dan niet kostbaar gekleed
en al haa men in z'n „salon* 'geen era-
pauds. Maar tegenwoordig heeft men van
alles, z'n meubilair, z'n radio, z'n gramo-
fo,on, ja weet ik al niet wat, maar het is
niets eigendom, 'tis alles op afbetaling
gekocht. Ik wil wel eerlijk bekennen, dat
ik tegenwoordig dan ook allerminst meer
onder den indruk van een bontmantel
Wam* waarvan wij vroeger altijd dach
ten, dat alleen de rijkdom ze droeg.
Al die dingen hebben een dieperen on
dergrond. Begeerte heeft ons allen aan
geraakt, de machtige wereldgebeurtenissen
nebben heel veel onderstboven geworpen.
Men zoekt het meer in de hoogte dan
i!n de diepte. Voor velen is er feitelijk
nog maar één ding, dat beteekenis heeft'
de schijn, het uithangbord. Als dat maar
iü orde is, dan is de zaak gered.
Als de menschen maar zeggen: wat
hebt u daar een- beeldig salonstell of
wat een prachtige haard I of ik er krom
voor moet liggen-, dat is minder.
Ook in den christelijke®, kring ontmoe
ten we menschen, die hier ni-et aan kun
nen doen en daar niet, ja, die blijkbaar
nergens aan doen, want het gezin eischt.
zooveel. En dan hebben ze dikwijls een
gezin van anderhalve man. Ja, maar ziel
u, een mensch moet toch z'n stand op
houden, enz. enz.
Ik dacht in m-ijh eenvoudigheid altijd
nog, dat nu, net zoo goed als vroeger
geldt, dat een mensch niet verder moet
springen, dan z'n stok lang is. Dat
schijht erg ouderwetech en bekrompen te
wezen, maar voorloopig blijft het mij
toch de veiligste weg lijken.
Er zijïi al wat levens, er zijn ook heel
wat huwelijken verwoest door dat al
inaar offeren aan den schijh. Dat steeds
maar meer willen schijnen, dan men is.
En het leven van dezen tijd werkt dat
steeds meer in de hand. Iemand, die
■een gulden hoeft, doet alsof hij eentierir
tje bezit en wie geen geld heeft, on?
een ham op tafel te zetten, zet er dan
maar een houten ham op, want als het
mode is, om een ham- op tafel te hebben,
dan moet zij er op en kan het dan geen
echte wezen, dan maar een houten harm,
die in ieder geval de verdienste heeft,
dat zij de vorm van een echte ham heeft.
Dia schijh is in ieder geval gered, in de
verte denken de menschen, dat het ©en
echte is. Alleen maar, zij, die aan tafel
zitten, krijgen er geen schijfje .van. Men
snapt mij wel. J. H.
TWEEDE KAMER.
Begrooting van Arbeid.
Nadat gisteren het nieuw gekozen lid
de heer Van der Houven, S.-D., ga-
installeeid was, werd voortgegaan met
de behandeling van de begrooting van
Arbeid, enz.
Hierbij werd o.a. door den heer Van
den Bergh, S.-D., aangedrongen op uit
voering van de woningwet op de wijze
als vóór de oorlogscrisis hot geval was.
De heer van Voorst tot Voorst,
R.-K., brak eens lans voor rijkssteun voor
den bouw van boerenwoningen,
naast den bestaanden steun voor de stich
ting van boerderijen op woeste gronden.
Het opruimen van krotwoningen zonder
meer ten plattenlande is niet voldoende,
Ook landarbeiders moeten voorschotten
kunnen krijgen .voor de stichting van
kleine boerenwoningen.
De heer Engels, R.-K., bepleitte de
wenschelijkhaid van het verkrijgen in
eigendom van huurwoningen van woning-
bouwve-reenigingen. Spr. achtte het parti
culiere bouwbedrijf de meest natuurlijke
oplossing van het woningvraagstuk en
wenscht dus niet terug te koeren tot toe
passing van de Woningwet als vóór den
oorlog in den geest van den heer Van
den Bergh.
Verder drong hij aan op zorg voor de
huisvesting van groote gezinnen.
Mej. G'roeneweg, S.-D., bepleitte
wettelijke regeling van de moederschaps-
zorg in vollen omvang en diende een
motie in, waarin de noodzakelijkheid van
zulk een regeling wordt uitgesproken.
De heer Bakker, C.-H., drong aan
op wijziging van de Woningwet, waardoor
ook industrie-arbeiders evenals nu de
'tls fraai, Kees, dat moet ik zeggen.
Weet je nog wel, wat je me eergisteren
beloofd hebt?"
Kees sloeg beschaamd de oogen neer.
Neen, 'twas niet goed van hem geweest,
Maar dan kwam onmiddellijk alles in
hem «eer in opstand: 'twas toch geméén
van Karei; dat mocht hij toch maar niet
van zijn vader zeggen; dat kon Kees toch
niet op zich laten zitten.
Meester Ringelberg zag wel, dat Kees
er nog lang geen vrede mee had. Wat
hij ook wel begrijpen kon: het duiveltje
van drift en woede is niet gauw tot zwij
gen gebracht.
„Jullie gaan allen naar huis", zei hij,
„Morgen spreken wij er nader over. Kees
qn Karei gaan nu met mij naar de
school."
Er was niemand die tegenpruttelde. Ze
zouden het nooit gedurfd hebben. Maar
nu zeker niet, nu de stem van mees
ter Ringelberg niet de minste tegenspraak
dulde,
HOOFDSTUK IX.
„Is de post er geweest, moeder?"
Vader Waanders, juist van zijn werk
igekomen, vroeg hetopgewekt, kijkend
naar een brief op den schoorsteenmantel.
„Ja van Marie", antwoordde moeder.
landarbeiders eigenaar van pen woning -
kunnen worden.
De heer Beumer, A.-R., maakte en
kele opmerkingen over ,art. 81, lid 1,
sub C van het Melkbesluit, volgens het
welk, behoudens dispensatie, bereide
vleeschwaren niet mogen worden verkocht
in een melkwinkel. Spr. vraagt zich af,
of een dergelijke beperking der bedrijfs-
vrijheid op do wet gegrond is. De bepaling
schijnt te dienen om 'den kleinen melk-
slijters het bestaan onmogelijk te maken.
Van ontheffing na 1 Juni 1929 kan. geen
sprake meer zijn. Oefent de aanwezigheid
van fijne vleeschwaren een .schadelijken
invloed uit op melk? Spr. meent van
niet.
De Minister beloofde de kwestie van
het Melkbesluit ernstig te zullen onder
zoeken. Van terugkeer tot de voor-oorlog-
sche toestanden wat betreft de uitvoering
van de Woningwet, verklaarde hij zich
een tegenstander.
De overige wenken werden in welwil
lende overweging genomen, behalve de
motie-Groeneweg, waarvan de Minister
niets moest hebben.
Koloniën.
Hierna was aan de orde de begrooting
van Koloniën, waarbij de heer IJ z e r -
man. S.-D., op reorganisatie der politie
op Curasao aandrong, terwijl hij den in
vloed van de petroleum-industrie^maat-
schappij beperkt zou willen zien.
De heef van Kempen, Lib., besprak
mede de beschamende .gebeurtenissen op
Curapao, en oefende critiek uit op de
houding yan den gouverneur. Is het, zoo
vroeg Spr., juist, dat de heer Fruytier
thans op het Departement van Koloniën
is werkzaam gesteld?
De vergadering werd hierna verdaagd
tot 's avonds.
Avondvergadering.
Wijziging Lager Onderwijswet
In de avondvergadering kwam eerst
aan de orde een wetsontwerp tot wijzi
ging van de L. O. wet, waarhij voor de 3e
maal de termijn verlengd wordt, geduren
de welke de vrijheid van schoolbouw ©eni
germate wordt getemperd.
De heer Til anus, C.-H., heeft geen
bezwaar tegen verlenging van den ter
mijn die betrekking heeft op de grootte
van scholen onder één hoofd, doch wel
tegen verlenging van den termijn van par.
11, welke de bevoegdheid tot het stich
ting Vvan bijzondere scholen beperkt.
Spr. beveelt de aanneming aan van
zijn amendement op art. 1 strekkende om
de verlenging alleen voor art. 193 te doen
gelden.
De heer Zqlstrai, A.-R., kan zich
met het ontwerp vereenigen ter wille yan
de bezuiniging.
De heer Suuring, R.-K., sluit zich
aan bij den heer Tilanus; paragraaf 11
brengt de minste bezuiniging en treft
met nam© het bijzonder onderwijs. Het
minimum aantal leerlingen door de op
richting van een bijzondere school is
daarin gesteld op 100, een getal, dat in
vele gevallen een Je hoogen eisch in
houdt, waaraan men wel door trucs kan
ontkomen, doch welks handhaving, be
schouwd uit een oogpunt van serieuze
uitvoering der wet, spr. onjuist voorkomt.
De heer Ketelaar, V.-D., meent even
eens, dat men gerust met dit ontwerp
kan meegaan. Spr. bestrijdt het amen-
dement-Tilanus en constateert, dat deze
minister een goede ontvangst heeft bij
de linkerzijde; spr. hoopt, dat de minis
ter zoo moge voortgaan. (Gelach.)
-De Minister van Onderwijs, K.
en W... mr Terps tra, het ontwerp ver
dedigend, weerlegt de bezwaren van den
heer Tilanus tegen de bepaling van .par.
11., welke slechts een preventieve werking
heeft. Wat den arbeid van de Staats-
commissie-Rutgers betrefthij heeft van
leden der commissie vernomen, dat de
verschijning van het rapport inderdaad in
1930 kan worden verwacht. Overigens
erkent spr. gaarne, dat men voor dit
ontwerp kan stemmen, zonder zich uit
te spreken over de beginselen, dia hier
omtrent aan de orde kunnen komen.
Over het amendemenhTilanus zal a.s,
Woensdag b\i den aanvang der vergade
ring worden gestemd, evenals zoonoodig
over het ontwerp.
Postbegrootfng.
Verder im d-e avondvergadering is de
j i.ii iniiiiiiiiiu.u» «naama, m iiiiibi f jni!_imi_U!
„Neen nieuws niet. Ze vindt het na
tuurlijk een schande, dat de menschen
zóó van je denken."
„Je hadt er niet zooveel van moeten
schrijven, moeder. Het is niet zoo erg,
als je zegt Er zijn natuurlijk wel enkelen,
maar de meesten gelooven het niet. Het
slijt vanzelf wel af."
„Dat zeg je nu maar. Maar het is niet
zoo. Ik durf me niet op het dorp ver-
toonen. Ieder wijst je met den vinger na."
„Niet overdrijven, moeder. Er zal na
tuurlijk wel over gesproken worden, maar
'tis niet waar, dat ieder ons met den
vinger nawijst."
„Nu ja, ieder, ieder. Maar het ia toch
niet prettig, dat we hier zóó leven moe
ten", morde vrouw Waanders.
„Daar heb je gelijk in, vrouw. Ik bid
God, dat onze onschuld spoedig aan het
licht moge komen. Want zoolang blijft
toch de verdenking, al gelooven de mees
ten er niets van."
„Dat schrijft Marie ook. Kom. maar
naar Rotterdam, schrijft zij, dan ben je
van alles af. We moeten daar eens ern
stig over denken en praten, man."
Over het gelaat van vader Waandera
trok een wolk.
„Ik voel er nog niets voor, moeder. Dat
zou eigenlijk een vlucht beteekenen. En
dan zouden de menschen gaan denken,
dat wij werkelijk gestolen hebben."
Postbegrooting behandeld. De „beraadslo-
nen" waarbij zoo goed als geen le-
aanwezig waren weird-en tot ver na
middernacht voortgezet.
Wij bepalen ons thans tot de mede-
■doeiimg, dat verschillende leden aandron
gen op verlaging van de telefoontarie
ven voor het platteland, op opschorting
van de invoering van het gesprekken-
tarie-f en op beperking van de openstel
ling der postkantoren ten plattelande.
Stukken voor den Gemeenteraad
van Middelburg
Leden B. Armbestuur. Overgelegd
wordt een aanbeveling van hot Burg.
Armbestuur voor de benoeming van drie
leden van dat collego, bestaande uit de
heeren S. de Jonge, J. W. Kögeler en mr
F. B. Evers, allen aftredend.
Lid Bestuur Godshuizen. Ter
benoeming van een lid van het bestuur
van de Godshuizen worden door dat be
stuur aanbevolen de heeren J. J. Wap,
arts, aftredend en E. Scheps, arts.
Bijdragen kosten R.H.B.S. Naar
aanleiding van het besluit van den raad
van 24 Juli j.l. is den Minister van On
derwijs, K. en W. inlichting gevraagd
waarom voor Goes het oude contract in
zake bijdragen in de kosten der R.H.B.S.
wordt toegepast en voor Middelburg niet.
Het resultaat der bespreking van den heer
Mr de Veer met den nieuw opgetreden
Minister en diens antwoord ,van 22 Nov.
j.l. heeft B. en W. tot de meening ge
bracht, dat voor de gemeente in casu
geen gunstiger regeling zal te verkrijgen
zijn dan de vroeger voorgestelde, tenzij
eventueel door middel eener civiele pro
cedure in 3 instanties, wier resultaat on
zeker blijft, waarvan de duur op z'n minst
2 jaar zal zijn en de kosten belangrijk.
B. en W. handhaven daarom hun voorstel
van 5 Juli j.l.
Vergoeding aan volontairs.
Naar aanleiding van het om advies in
hunne handen gestelde adres van het Be
stuur van de afd. Middelburg van den
Bond van N. O., houdende verzoek tot
verandering in de geldende regeling dear
belooning voor waargenomen schooltijden
door volontairs, deelen B. en W. mede,
dat zij bepaald hadden, dat alleen een be
looning volgt, als een tijdelijke benoeming
voor langer dan een week geldt. Bij na
dere overweging zijn B. e® Weth. bereid,
hiervoor in de plaats te stellen, ge
zien ook het groot aantal akte-bezittende®
zonder betrekking, een tijdelijke aanstel
ling uit te reiken in gevallen, waarvoor
vast staat, dat de waarneming langer dan
3 schooldagen zal duren en alsdan van
het begin dier waarneming af belooning
toe te kennen. Zij stellen mitsdien .voor,
het adres in hunne handen te stellen ter
afdoening.
Rekening 1928 Godshuizen.
Door B. en W. worden ter goedkeuring
overgelegd de rekening der Godshuizen
over 1928 en de daarop slaande wijziging
in de begrooting. Waar, blijkens genoem
de stukken, de exploitatie een 'tekort van
f 10.095.25V2 aanwijst, stellen zij voor,
dat bedrag voor rekening der gemeente
tb nemen en het te brengen ten laste van
den Gewonen dienst der gemeente-begroe
ting 1928. Het Bestuur der Godshuizen
verzoekt tevens restitutie van een som
van f5718.42, zijnde de annuïteit op de
geldlee-ning van f 106.000, voor verbou
wing, bij de- R. V. B. gesloten en voor
welke de gemeente garant is. Waar in-
tusschen de betaling dier annuïteit niet in
de rekening is opgenomen, kunnen B. en
W. niet advise-eren, tot die teruggaaf te
besluiten.
De commissie van financiën constateert,
met genoegen, dat er naar gestreefd wordt,
meerdere firma's hier ter stede meit de
leverantie-s te begunstigen, waarbij h#t
vermoedelijk de bedoeling is, dat naar
toerbeurt nog meerderen in dat voorrecht
zullen deelen. Is er een b(jzo-nderei reden
waarom van dat bf.'olijk slreven is afge
weken, zooals blijkt uit betalingsstaat Sep
tember, welke aangeeft, dat door ben fir
ma te Goes is geleverd voor f 441.09 aan
aardewerk? Was datzelfde niet tegen ge
lijken prijs hier ter stede verkrijgbaar? Is
het de bedoeling de gelden door uitloting
vrijgekomen, na verstrekking der subsidie
weer zooveel mogelijk te beleggen? Waar
ia het Oude Mannen ,en Vrouwenhuis
vo-or verpleegden van "binnen en buiten
Middelburg betaald wordt f 350, resp. f 400
,Dat denken zij nu toch", gaf moeder
Waanders ten antwoord.
„Je moet dat niet zeggen, vrouw, dat
is niet waar. Jawel, er zijn er wel, na
tuurlijk. Maar de meesten niet. Hoe zou
ik anders bij boer Geensen terecht geko
men zijn? En nu Joost gelukkig bij boer
Gaartsman?"
Daartegen kon moeder niets inbrengen,
Maar zij gaf het toch nog niet op. De
brief van tante Marie, die geschreven had,
dat zij maar naar Rotterdam moesten
komen, waar het veel beter was, zat
haar dwars.
„En voor de jongens is het hier nu ook
niet alles", ging zij verder. „Gister die
vechtpartij op school."
„Wat vechtpartij?" vroeg Waanders,
verwonderd.
,,'kHeb het je nog maar niet verteld.
Maar je moet het toch weten, dat Kees
gister gevochten heeft met Karei van
Dongen. Meester Ringelberg moest er aan
te pas komen."
„Wat was er dan aan de hand?" vroeg
hij, niets begrijpend.
„Wel .die jongen zei, dat jij een porte
feuille gestoleifi hadt. En toen werd Kees
woedend en sloeg er op los."
Vader Waanders schrok er toch even
van, hadden de jongens op school het er
nu ook al over?
Maar ach ja, «Ut sprak «igatüjjk Wal
per jaar, wenscht een lid da vraag' te
stellen, of deze dan aan de verschillende
instellingen niet in rekening wordt go-
braoht daar hun, waar zij do verpleging
hunner armen niet zelf ter Ji:uid nemen,
toch al vele beslommeringen worden bo-
spaard. Wel heeft de exploitatie van het
Oude Mannen- en Vrouwenhuis ©en batig
saldo, doch dat is niet vanwege de in
komsten ,uit verpleeggelden, maar voor
een groot deel uit de 'inkomsten van de
bezittingen van het gesticht. Overigens
vereenigt de commissie zich met do sup
pletoir© begrooting.
Door B, en W. is dit rapport doorge
zonden aan Jiet bestuur der Godshuizen
dat o.a. antwoordt, dat het niet het stre
ven van het bestuur is, steeds meerdere
leveranciers in de gunning van leveran
ties te doen deelen; wel is het de be
doeling de leveranties op te dragen aan
die gegadigden, die op de beste en goed
koopste wijze aan de door het bestuur
ten opzichte van de leveranties te stol
len eischen kunnen voldoen. Wanneer
zoodanige gegadigden te Middelburg wor
den gevonden wordt aan dezen door het
bestuur de voorkeur gegeven. Het aarde
werk was blijkens vooraf gedane navraag
te Middelburg niet in de .verlangde hoe
danigheid te verkrijgen, terwijl de tlians
gekozen leverancier aan een ziekeninrich-Ê'
ting te- Goes ten genoegen van de di
rectie der inrichting meerdere leveran
ties van .bedoeld aardewerk had verricht.
Het is de bedoeling van het .bestuur,
de gelden door uitloting vrijgekomen na
ve-rstrekking der subsidie der gemeente
weer zooveel mogelijk te beleggen.
Het batig saldo van de exploitatie van
het Oude Mannen- en Vrouwenhuis, in de
rekening opgenomen voor een bedrag van
f 1993.45, komt niet uit de inkomsten van
bezittingen van het gesticht voort. Deze
inkomsten (in 1928 bedragende f 278.42)
werden gebracht onder Cijnzen e-n Inte
rest. De gemiddelde kostprijs van de ver
pleegden is te berekenen op f 1.0097 per
dag of f 368.55 per jaar, welk bedrag
vrijwel overeenkomt met de geldende ta-
riefsprijzen.
Begrooting 1930 Godshuizen.
Ter goedkeuring wordt vervolgens aange
boden de begrooting 1930 der Godshuizen
waarop voorkomt een geraamd nadeelig
saldo van £35.194.71.
De commissie van financiën merkt op,
dat apotheek en laboratorium in 1928 een
batig saldo opleverden van f 12.615.95i/2
en vraagt zij waarom nu maar f3600
wordt geraamd.
De commissie meent, dat f 10.000 reeds
voldoende aan den veiligen kant is. Waar
het een der leden hekend is, dat in het
Rusthuis aan het Bolwerk een naar ver
houding beduidend geringer personeel
aanwezig is, vraagt de commissie .of de
bezetting met personeel in het Oude Man
nen- en Vrouwenhuis niet voor inkrim
ping vatbaar is. Waarom staat op de be
grooting altijd een art. batig saldo poli
kliniek pro memorie? In de rekening
verschijnt bij dit art. nooit een nadeelig
of een batig saldo.
Zijn deze uitgaven en inkomsten ver
werkt onder het hoofd „kliniek".
Een lid vraagt, waarom als het perso
neel pensioengerechtigd wordt, niet een
bijdrage van 81/2 pCt. wordt toegepast,
terwijl met de directrice op dezen voet
wel een regeling is getroffen. De beide
andere leden herinneren er aan, dat ook
voor destijds in dienst' zijnde gemeente
ambtenaren vrijstelling van bijdrage werd
verleend, en billijken, dat regenten ook
voor hun ambtenaren willen voorkomen,
dat een eenmaal aangenomen levensstan
daard nu plotseling moet worden verlaagd
Voor de nieuw solliciteerenden, zooals
de directrice, geldt dit bezwaar niet, zij
verkeert dan in de zelfde positie als de
indertijd nieuwe gemeente-ambtenaren.
Ook dit rapport is aan hot bestuur
toegezonden, en dit antwoordt, dat het
batig saldo der exploitatie van do Apo
theek en het laboratorium geraamd is niet
op f 3600, doch op f 9000, zijnde ongeveer
het gemiddelde van de ontvangsten in
1927 en 1928.
Als het aantal der verpleegden als ba
sis van vergelijking wordt genomen, dan
zal moeten worden geconstateerd, dat het
personeel in beide inrichtingen naar ver
houding van gelijken omvang is. Maar
het bestuur meent, dat ook rekening moet
worden gehouden met den omvang en
wijze van inrichting der gebouwen. De in-
vanzelf. Zooiets kon je verwachten, als
zij onderling eens herrie hadden. Doch
wat zou dat ook? 't Waren toch nog maar
jongens. Zóó hoog moest dat niet opge
nomen worden.
„Zoo", zei hij daarom. ,,'kHad er nog
niets van gehoord. Maar dan moet ik
Kees toch eens even onderhanden ne
men. Hij mag er maar niet op losslaan."
„Dat heb ik hem ook gezegd. En mees
ter Ringelberg ook. Ik geloof wel, dat hij
er spijt van heeft. Maar nu zie je eens,
hoe men op het dorp over ons praat."
„Natuurlijk wordt er over gepraat. Dat
weet ik ook wel. Maar dat is toch geen
reden om nu maar hier weg te gaan,
naar Rotterdam bijvoorbeeld? Het slijt
vanzelf wel af, moeder. En in Rotterdam
is het heusch ook niet alles. Je kunt
ons groote gezin niet gaan vergelijken
met Marie, die maar alleen is met Klaas."
„Het zal er toch altijd nog beter zijn
dan hier, waar je met den vinger wordt
nagewezen."
Vader Waanders liep naar bulten, om
zich te gaan wasschen. Het speet hem
geducht, dat zijn vrouw zoo haak*
hier weg te komen. Dat was
al zoo. Maar nu met dit geval wr
nog veel erger.
(Wordt vervolg
