DE ZEEUW1
TWEEDE BLAD.
Uit de Provincie.
ONDER VERDENKING.
Gemengd Nieuws.
Brieven uit de Residentie.
FEUILLETON.
'"Wordt vervolgd.)
127 per 100 K.G. Op dit bedrag i« de
accijns feitelyk gebleven tot nu toe. Het
zal dan nu -worden f22.50. Iets beteekent
het zeker, temeer waar bij' een voorste!
als dit feitelijk onze geheele financieel?
politiek min of meer betrokken kan wor
den. Doch daar praten wn hier thans
niet over, dat zou te ingewikkeld en ook
te vervelend worden. En dan zou de zoe
tigheid van dit praatje heelemaal wegra
ken. i
Dat er echter door den suikeraccijns
heel wat geld in de schatkist is gevloeid,
blijkt wel uit het feit, dat b.v. in 191.9
de opbrengst was ruim 43 millioen, in
1923 was het ruim 48 millioen, in ,1925
was het ruim 60 millioen en in 1928
reeds meer dan 67 millioen gulden.
Dat zijn getallen, die ons toch wel iets
te zeggen hebben.
Kijk, ik ben dankbaar voor elke belas
tingverlaging in welken vorm dan ook.
Zelfs al lijkt me de vorm niet gelukkig
gekozen, of meen ik, dat iets anders
voor moet gaan, dan ben ik toch dank
baar voor elke poging tot belastingverla
ging. Of ik dan zoo heel gerust ben
over de financieele politiek, die den laat-
sten tij'd gevoerd is? Neen, dat niet, er
zitten mijl te veel onbekende factoren in
en dat zijn op 't gebied der financieels po
litiek geva.arlijke dingen. Als 'tgoed gaat,
ja dan gaat het goed, maar het kan ook
anders, 't Is, wel eigenaardig, dat onze Mi
nister van Financiën, de heer de Geer,
goed gevoeld heeft, dat er voor hem een
bijzondere taak lag. Want nu hij is gaan
verklaren, waarom liij ook thans zich
liet vinden, om weer als Minister van
Financiën op te treden, redeneert hij on
geveer zoo: er zijn er, die beweren dat ik
door m'n jongste maatregelen onze finan
ciën op wat losse schroeven heb gezet en
het nu eigenlijk niet fair zou zijn om niet
te blijven. Welnu, daarom blijf ik, om dan
zelf de eventueele gevolgen van mijn
financieele politiek op te vangen."
Dat is te waardeeren. Men behoeft nu
in ieder geval niet een opvolger aanspra
kelijk te stellen voor wat zijn voorganger
in mogelijik te groot optimisme misdeed.
Men kan nu afrekenen met den man zelf.
En Minister de Geer is nu ook weer niet
een katje om zonder handschoenen aan te
pakken. Zoodat dus niet alleen de poli
tieke, maar ook de 'financieele debatten,
die in deze dagen in de Kamer gevoerd
worden, wel eens interessant kunnen
worden. Ook als z.g. „contribuabelen"
hebben wij daar een niet gering belang
bij. Want 'het regent geen geld in de
schatkist, maar het moet er als belas
ting (in welken vorm dan ookl) in ge
bracht worden. J. H.
De beursgebeurtenissen van de vorige
week.
Een transatlantische stoomer komt de
haven van Le Havre binnen, 't Is een van
de zeekasteelen, die een zaal aan boord
hebben, waarin de passagiers volgens alk
regelen van de kunst (beurs kunnen hou
den.
Dit schip was een schip der wanhoop.
Langzaam naderde het de kade. De tros
sen werden uitgeworpen en vastgemaakt,
de loopplanken uitgelegd.
Er heerschte echter aan hoord niet de
gewox. vreugde van een behouden aan
komst na een voorspoedige reis. Geen
glimlach op de gezichten. In de oo"-en var
velen las men een 'diepe droefheid, alsof
ze iets vreeselijks hadden meegemaakt, 'n
schipbreuk.
Ze hadden een schipbreuk meegemaakt.
De schipbreuk van hun eigen fortuin.
Midden op den oceaan was hun bezit
verzwolgen door een vloedgolf van de
pressie, terwijl -ze rustig gedoken zaten in
de weelderige fauteuils van een eerste
klasse salon.
Er bevonden zich bij het- vertrek uit N,
York in de eerste klasse vijf honderd Ame
rikanen. En 'die leidden een lustig leven
tje. De muziek kende geen rust. Er werd
druk gedan'st.
In deze vroolijkheid viel als een don
derslag bij helderen hemel het telegram,
dat melding maakte van een paniek op de
New-Yor!ksche beurs.
Een paniek op de New-Yorksche beurs
en een paniek op den tr&naatlantlschen
stoomer.
Do hut van den marconist werd be
stormd. Iedereen wilde iets hooren.
Voor zooveel millioen verloren, voor
milliarden met verlies verkocht. Niemand
wist nog, wat wij nu weten, dat er naar
schatting tusschen de 20 en 80 milliard
verloren werd, in totaal.
Maar de consternatie aan boord was
toch al groot genoeg.
De New Yorksche beurs gesloten.
Elk nader telegram gaf den passagiers
gelegenheid te berekenen, hoeveel ze ver
loren. Het meerendeel zat gevangen in de
luxueuse ruimten van den oceaanstoomer,
terwijl daarginds, in 'het vaderland, hun
fortuin als sneeuw voor 'de zon verdween.
De telegrafisten werkten als bezetenen.
Ze seinde order op order, gingen op 'hun
toestellen te keer, alsof ze S.-O.S. seinden.
Voor velen werd het een S.O.S.
Drie dagen lang heerschte er een 'begra
fenisstemming op het zeekasteel. Er waren
multi-millionairs aan boord, die alles ver
loren hadden.
En de marconisten 'zaten nog met sta
pels telegrammen voor zich, toen de ont
scheping plaats vond.
Niet alleen op de New Yorksche beurs
em aan boord van den oceaanstoo
mer heerschte de vorige week een paniek.
Ook te Londen en te Parijs vonden harts
tochtelijke tooneelen plaats, toen ook daar
groote verliezen werden geleden. Op alle
beurzen van beteekenis voltrok zic'h een
beduidende daling der koersen. Hier te
lande ondervond men er den weerslag van.
Een milliarden'kraeh was het na een
gespeel met milliarden. Amerika, dat alle
economische wetten scheen op te heffen,
brandde zich leelijk de vingers, en het
meest verbijsterend is nog, dat deze krach
niet werd veroorzaakt door een verloren
oorlog of door een industrieele crisis.
Al die milliarden bestonden eigenlijk
slohts op papier, waren het resultaat van
een opdrijving der koersen, de buit eener
financieele vrijbuiterij, die in het ingewik
kelde economische samenstel van dezen
tijd voor eerlijken handel doorgaat en of
ficiéél wordt beoefend, ook in onze lan
den aan de zee.
Het ergste is, dat dit alles geschiedt ten
koste van de maatschappij, ten koste van
de massa, die zijn dikwijls karig stukje
brood verdient in het zweet des aan-
sehijns. (Msb.)
Schoonmaak. Electrolux stof
zuigers en parketboenders (ook te huren)
J. M. Polderman, Goes. Tel. 129. (Adv.)
U i e n t e e 11. Volgens statistische ge
gevens zijn er dit jaar in Sch.-Duiveland
o87 H.A. uien uitgezaaid. Een belangrijk
deel komt voor rekening der gemeente
Üosterland met 104 bunder. Renesse het
minst, n.l. 0,6 H.A. Geschat op een voor
dit jaar niet overdreven opbrengst van
700 baaltjes k 50 K.G. per bunder, komt
men tot een totaal gewicht van ruim 2
millioen k.g. uien, uitsluitend voor uit
voer.
De afdeelingen Vlissingen, Middel
burg Goes en Oostburg van den Algemee-
nen Militairen Pensioenbond hebben een
motie aangenomen, waarin ernstig erop
wordt aangedrongen, den oud-gepension-
neerden van land- en zeemacht en kolo
niën en hun weduwen en weezen alsnog
recht te doen, en dus de vóór 1918 gepen-
sionneerden te doen deelen in de huidige
pensioenwetten.
Bij Kon. besluit is toegekend de aan
de Orde van Oranje-Nassau verbonden
eeremedaille, in brons aan W. Boonman,
hotelbediende in dienst van den heer J. J.
van de Ven, te Zierlkzee.
Vlissingen. Ten stadhui ze is Zaterdag
de vrijwillige brandweer bijeengekomen
in verband met het aftreden van den
heer P. J. Wemelsfelder als commandant
dier brandweer en het optreden van den
heer W. J. Agterberg als zoodanig.
De burgemeester, de heer O. A. van
Woielderen, heeft Men heer Wemelsfel-
der danlk gebracht voor het vele, dat hij
in deze functie voor de gemeente heeft
gedaan. Hiji zal als adviseur aan de brand
weer verbonden blijven. Spr. bood de
brandweer een medaille aan ter gelegen
heid van de wisseling op 1 Nov. van
commandant en als blijk van waardeering
voor de groote diensten, die de vrijwil
lige brandweer de gemeente bewijst.
Zoowel de beer Wemelsfelder als zijn
opvolger yoerden hierna nog het woord.
Kloeürtge. Bevolking,. Ingekomen: R.
Roozendaal en gezin, reiziger, B 133;
W. van Velzen, bakkersknecht, A 170.
Vertrokken: La. Sonke, dienstbode naar
BJoiemendaal, Slingerweg 2; Ga. Cor-
nelisse—Rreeweg, zonder beroep, naar
Kattendijike; M. Harinck, klerk Ned. Spoor
wegen, naar Goes, Piccardtstr. 9.
Rilland-Bath. De collecte voor de Nati
onale Stichting „Tehuis voor alleenstaan
de blinden" te Wolf hezen Jneelt in deze
gemeente f81.86 opgebracht.
Souburg. A.s. Vrijdag te half drie ver
gadert de Gemeenteraad. Punten van be
handeling zijn: Stemming over voorstel
betreffende verstrekken gelden ten be
hoeve Marnix school, alsmede over het
voorstel tot wijziging der Verordening op
de bewaarschool. Gemeente-begrooting
1930- Voorstel tot aankoop .grond. Voor
gesteld wordt van den Staat te koopen
de perceelen zijkantweg gelegen langs dear
Abeelschen Zandweg, Kadastraal becend
sectie A no.'s 934 en 936 samen groot
Te Oudelande word Donderdag het 25-jarig bestaan der Chr. School feestelijk ge
vierd. Hierboven een photo van het personeel. Zittend v, 1. n. r. E. Bakker^
vice-voorzitterJ. Traass secretarisD. Meulenberg, voorzitter; P. de Dreu, pen
ningmeester. Staande v. 1. n. r. J. Bottenberg, h, d. sch.; H. Hoeve, bestuurslid;
Mej. de Vries, onderwijzeres en M. v, Helcke, bestuurslid.
VAN
DINSDAG 5 NOV. 1929. No. 31.
Het dreigt ditmaal een zoet praatje
te worden, want het gaat over suik'er.
Over onze suiker-politiek en alles wat
daarmede annex is, werd de laatste da
gen nogal eens gesproken en geschreven.
Allereerst, doordat de Eerste Kamer nu
eindelijk eens behandelde het z.g. Suiker-
wetje van den heer v. d. Heuvel, dat,
door de Tweede Kamer was aanvaard
en bedoelde bij te lage prijzen voor hun
product onzen bietenbouwers tegemoet te
komen. Voor wie den omvang en de be
teekenis van onzen bietenbouw kent en er
iets van verstaat, wat er aan werkge
legenheid ten plattelan.de aan vastzit,
moest deze steun wel een sympathieke
kant hebben. Natuurlijk waren er ook be
zwaren, maar het ging er hier maar
om, wat het zwaarst moet wegen.
De heer v. d. Heuvel heeft geen succes
gehad, de Eerste Kamer heeft hem z'n
wetje weer mee naar Heemstede terugge
geven, waar hij het later nog eens kan be
dien als iets. „jvaaraan hij veel zorg en
moeite heeft besteed, maar dat de eind
streep niet kon halen. Er zijn er, die de
Eerste Kamer door deze verwerping ver
wijten, dat ze niets voor het platteland
voelt. Dat zou ik werkelijk niet durven
beweren. Maar de Eerste Kamer voelt bit
ter weinig voor initiatief-ontwerpen van
Kamerleden .De tegenzin daartegen heeft
ze al meermalen gedemonstreerd. Was
een dergelijk steun-voorstel van de Regee
ring uitgegaan, dan was het er, naar onze
overtuiging, gekomen. Maar voor hen, die
hier wat wilden doen, was juist dit het.
fatale, dat de Regeering als zoodanig
voorloopig in ieder geval niets wildé
doen, zoodat ze dus zelf wel iets moes
ten beproeven. Dat hebben ze gedaan,
dcch het is n)u door de afwij'zing dei
Eerste "Kamer mislukt. Met name voor
onze biatenbouwers is dat teleurstellend,
doch er waren hier ook meerdere belan
gen in het spel.
Vroeger jaren heeft in het vuur zijher
rede eens een Kamerlid betoogd, dat „de
suikerbiet de kurk is, waarop onze Ne-
derlanidsche landbouw dreef".
Die beeldspraak was natuurlijk foutief,
een beetwortel is heusch gein kurk, ik
voor ,rnij heb tenminste liever een kurk
dan een beetwortel naar m'n ljoofd, al
kan het ook hier wel zijn, dat smaken
verschillen. Doch één ding staat wel vast
en dat is, dat de bietenbouw in ons land
een uiterst belangrijke cultuur b en dat
ons land voor dien bouw in het bij'zonder
aangewezen is. Wie verstaat, dat nap!ei-
ten weinig baat geeft, kan niet anders
doen dan hopen, dat onze bietenbouw
eerlang de crisis weer geheel te 'boven
komt en er dus aan tijdelijke regeerings-
steun niet meer behoeft te worden ge
dacht.
Intusschen heeft de Regeering iets an
ders gedaan, Zij heeft bij het parlement
een wetsontwerp aanhangig gemaakt, dat
o.m. ook bedoelt verlaging van den sui-
keraccijtos door afschaffing van de opcen
ten daarop. Op zichzelf kan men moeilijk
tegen zulk een maatregel bezwaar hebben.
Vooral niet, als men zich op het stand-
-punt stelt, dat de suiker in vele gevallen
niet alleen een genotmiddel maar meer
een voedingsmiddel is. Wordt dit voorstel
der Regeering wet, dan verlaagt dit den
suikerprijs met, 4 cent per K.G., dus
met 2 cent per pond. Zoo heel veel is bet
niet, maar iedere goede huismoeder zal
zeggen: iedere twee centen zijn er tweel
Men kan dat stelsel natuurlijk ook te con
sequent doorvoeren en doen als de schip-
fier, die onder het motto: alle vrachtjes
ichten, z'n vrouw overboord zette.
Tot 1865 was de accijns op-de suiker
in ons land f 13.50 per 100 K.G. Dat is
meer dan 60 jaar geleden, toen werd de
accijns ineens verdubbeld en gebracht op
floor
J. v. d. BOSCH.
3) 'O
Gerrit was eigenlijk een raadsel. Hij
was de vreemde eend „in de bijt. Ze
waren allen zoo wat gelijk, de kinderen.
Maar Gerrit maakte een uitzondering. Hij
was niet ruw, het leek er niet op. Hij
was zacht van karakter. „Heelemaal geen
jongen van het land", zei vader altijd.
„Au, au", kermde 'Klaartje.
Vrouw Waanders schrok op uit haar
gepeins.
„Wat is er?" vroeg zij.
„Niks, moeder, antwoordde Flip.
„O, dan is er vast wat, als jij dat
zegt."
„Hij plaagt, moeder."
„Zoo, plaagt Flip? 'kDacht het wel.
Pas op, Flip. Ie bent al zooveel groo-
teri"
De vrede tusschen die beiden yras gauw
gesloten en vrouw Waanders dacht weer
verder.
Dat was anders haar gewoonte niet Er
was wel iets anders te doen, dan te
zitten denken I
Het kwam nu zolcor van die zieke goit
Als dat beest toch eens dood gingDat
beteekwade zooveel liter melk per week
gaan koopen. 'tWerd een heele som.
Ja, die Gerrit. Vader zat er ook mee.
Bij den boer werd het niets met hem,
dat stond wel vast. „Hij was niet sterk
genoeg. En hij voelde er ook niets voor.
Hij zgt altijd maar over boeken gebogen.
Waar had die jongen dat toch vandaan?
En als hij ze machtig kon worden, waren
het boeken over bloemen en planten.
Meester stijfde hem er nog in ook. Want
die leende hem altijd van die boeken.
Soms was hij er niet van af te slaan.
Maar, vrouw Waanders moest het er
kennen, daar had Gerrit wel plezier in.
Bloemen en planten, 'dat was zijn lust
en zijn leven. Moest je me toch zoo'n
tuintje eens zien! Had hij geheel alléén
aangelegd. 'tWas een lust voor het oog.
Verleden week was de burgemeester nog
voorbij geloopen. En die had er vol be
wondering naar staan kijken. Hij1 had
niet willen geloeven eerst, dat het werk
was van een jongen van dertien! Maar
hij had het wel moeten gelooven. 'tWas
immers de heusche waarheid I
En méér menschen keken naar het
tuintje, als zij voorbij gingen. Wat een
vreemde bloemen en planten waren er
onder I Zoo nu en dan kwam meester,
die was ook zoo'n liefhebber, "Gerrit hel
pen. Hij bracht dan zaad mee, 1n de
stad gekocht. En een paar maal had
hjj zaad laten komen pit Enkliuizon, ge
loofde zij.
Kijk, dat was nu allemaal heol aardig.
En Gzrrit leefde er in. Maar die
liefhebberij, al kostte die dan geen geld,
kon toch niet blijven duren! Straks
kwam de tijd van verdienen. Wat moest
die jongen nu worden?
Vader had al eens gezegd: „Hij moet
maar naar een tuinier." Maar die was
er niet op het dorp. En je kunt een
jongen van veertien jaar toch ook niet
naar do stad sturen!
Het was een héél moeilijk geval. Vader
zat er ook wel mee, 'Inaar hij was er
toch het gemakkelijkst onder. „De Heere
zal het wel in orde maken", zei hij dan.
„Ilii brengt ieder mensch op zijn plaats."
Ja, natuurlijk, daar was vrouw Waan
ders het volkomen mee eens. Maar het
was toch niet gemakkelijk, om dat te
gelooven. Als je dan zoo'n groot gezin
hebt en de verdiensten zijn zoo schraal.
En dat behoefde toch niet, als vader
Met veel lawaai kwam 'Kees aanstor
men. Gerrit volgde, maar heel wat be
daarder.
„Twee vierponders", zei Kees. „We kun
nen weer vooruit"
„Moet je maar eens opletten, wat er
morgenavond van over is", zuchtte
moeder.
„Dan zijn ze ver weg. Maar u jsegt
altijd: beter naar den bakker, dan naai'
den dokter, moedert"
„Natuurlijk, jongens. Eet maar, hoor."
Do stom van vrouw Waanders klonk
nu heul wat opgewekter. Wat was zij
toch ondankbaar, kinderen warwi nooit
l»
ziek. Zij gten als delvers. En er was
toch altijd eten, vaak méér dan noo-
dic was!
„Hoor die arme geit toch eens", zei
Kees meewarig.
En hij liep naar buiten.
„Moeder, moeder, niet stuk maken",
riep Gerrit,
Achteloos had vrouw Waanders de cou
ranten, waarin de brooden gewikkeld wa
ren, er afgenomen.
„Wat "bedoel je nu, jongen?"
„De kranten niet stuk maken, moeder."
„Waarom niet? Is het wat bizonders?"
,,'t Zijn kranten met platen van bloemen
en planten, moeder. Ziet u wel, wat er
boven jstaat? Zoo héét die courant.
'kMoet het eens lezen."
„Floralia", las Vrouw Waanders, „Offi-
ciëel orgaan van de Nederl. Vereen. „Flo
ralia". 'kWeet niet, wat dat beteekent,
hoor."
„Floralia, dat is van bloemen, moeder."
„Ja, dat zie ilc. Je Zult er niet veel
van begrijpen. Gerrit. 'Zoo'n courant is
voor groote menschen."
,,'k Zal er wel wat „van begrepen, moe
der."
„Hier, jongen, je moogt ze hebben,
hoor. Laat ik nu gauw brood gaan sn\j-
den. Straks komen vader en Joost. Daar
hóór ik zo, geloof ik, al."
„Vader is bij de geit, moedor", zei
Gordt. En hij liep ,nu ook naar het bleek
veld uehtor hot huisje.
Mat «au basUukeltfk geaioht stond vader
3.64 Aren. De weg self etsat ten same
der Gemeente.
In hiet wegbelang wordt deze aankoop
gewenscht geacht met het oog op tiet,
eventueel houwen langs dien weg. De
perceeltjes zijn gelegen vanaf de heul
tot aan de hofstede van den heer M.
Lorier. B. en W. stellen voor, den koop
prijs te bepalen óp ten hoogste 1100.
Aagtekerke. Maandagavond is alhier on
der leiding van den heer Beukolmans van
Meliskerke, wederom een aanvang ge
maakt, met een te houden tuinbouwcursus
waaraan 7 personen deelnemen.
Colljlnsplaaf. In October zijn ingekomen:
Joppa Verburg, uit 's Gravenhage; Maria
T. Landman, uit Kapelle (Z.B.)
Vertrokken: Johannis G. Douw en ge
zin, naar Wissenfcerke; Anna Verburg,
naar Breskens; Adriaan Geene, naar Goes;
Jan van Dongen, naar Brouwershaven;
Gilles A'. Versluis, naar Kats; Dingenis
Verburg en Johannes Verburg, naar
Standdaaxbuiten; Maria W- Hage, naar
's Gravenhage.
Ongelukken. Een vierjarig zoon
tje der familie van der B. te Spekholzer-
heide werd door een auto aangereden.
Met gebroken ledematen en zware won
den aan het hoofd werd het ventje naar
het ziekenhuis gebracht. De auto waarvan
de remmen niet goed werkten, werd in
beslag genomen. In den nacht van
Zondag op Maandag is o;p "den Venloschen
weg te Grubbenvorst een auto met volle
vaart tegen een boom gereden. De chaui,
four werd ernstig verwond en de naast
hem zittende D. uit Horst was op slag
dood- De auto was geheel in elkaar ge
drukt.
Kinderverlamming. Te Roer
mond heeft zich gisteren het vierde ge
val van kinder verlamming voorgedaan bij
het 5-jarige zoontje van den lieer B. Het
jongetje is in het Louisahuis opgenomen.
Geen alas trim. De drie kinde
ren uit Halsteren, die verdacht werden
kan alastrim te lijden en ter observatie
in bet ziekenhuis te Bergen op Zoom
waren opgenomen, zijn daaruit ontslagen
daar gebleken is, dat men hier niet met
alastrim te doen heeft.
Het volkgericht te Zuidlar
ren. De burgemeester van Zuidlaren
heeft in de vergadering van den gemeen
teraad zijn leedwezen te kennen gege
ven over het feit, dat een dagblad in
Groningen den goeden naam der gemeen
te heeft aangetast door een zeer over
dreven voorstelling te geven van de .ge
beurtenis, welke in den avond en nacht
van 5 op 6 OctobeT j.l. heeft plaats ge
had. Het, is in het dorp wel voldoende
bekand, dat slechts door een troep opge
schoten jongens liedjes zqn gezongen voor
het huis der betrokken personen en da,t
later do ruiten en paneelen met steonen
zijn stukgegooid. Van bet binnendringen
gen in de woning en het vernielen van
linnengoed is geen sprake geweest, terwijl
ook van andere plannen, waarvan het
dagblad met zooveel ophef melding had
gemaakt, niet het minste spoor bij 'de dar
ders is gebleken.
Direct, nadat de bovengenoemde ge
beurtenis ter kennis van de politie-auto-
riteiten is gekomen, zijn dezen met een
gestreng onderzoek aangevangen, terwijl
reeds op (7 October de Justitie te Assen
met al het voorgevallene in kennis is ge
steld. Overeenkomstig de aldaar ontvan
gen instructies is het onderzoek verder
voortgezet en dezer dagen met succes
beëindigd, zoodat te zijner tijd t.e Assen
de verdere behandeling in deze kan wor
den tegemoet gezien.
Een beroep»raster overle
den. Te Blackpool is gisteren een zekere
„Sacco", die ,er zijn beroep van maakte
te vasten, aan (le gevolgen daarvan over
leden. Een paar weken geleden besloot
hij tgt een nieuwe vastkuur, die hij vijf-
en-zestig dagen volhield, of twee dagen
meer dan hij aanvankelijk van plan was.
Deze overmoedigheid heeft den vaster het
leven gekost. De man was slechts acht-
i i' 1 ..-Iu
naar het arme dier, dat hard zielkl was,
te kijken:. a M
„Het beest was boter in de schuur, va
der" zei Joost, een stevige, pootige jon
gen, die sprekend op zijin vader geleek.
„Ifc denk het ook, jongen. Maar dat
zal niet veel helpen. Ik geloof, dat m'jytaj-
heer Van Henten miaar eens komen moet.
'fcZa1 er eens met moedor over praten."
Vader Waanders wilde de goit, die er
barmelijk klaagde, naar het schuurtje lei
den, rnnax het dier was niet meer in staat
om te loopen. fit.
„Dragen, Joost", zei Kees. „Arme Sik,
Je zult to.ch niet doodgaan?"
„'fc'Zou ze'maar laten liggen,' besliste
vader. „Dat. gesjouw is misschien heele
maal niet, good voor het heest."
Hij "Jiep naar binnen.
„Dag, moeder.'* I f"
„Vader. Wat dehk jo van Sik?"'
,,'t Gaat niet goed, moedor. Ik dacht
over den; veearts." i
,,'k Heb hot ook al gezegd, 't Valt niet
mee, maar misschien 'kan. hij1 worden ge
red."
„Krek. Joost moest er maar oven
hoen." l
„Laat Kees maar gaan, Joost heeft
den heelon dag hard gewerkt."
„Ook good, Kees I Koes I"
Koos kwam al aangehold,
