DE ZEEUW
TWEEDE BLAD.
HET ADRES
Wat er deze week voorviel
BOEREN VAN L0B1TH.
A. WILKING
VAN
ZATERDAG 19 OCT. 1929. Nb. 1'.
FEUILLETON
Ja, het wérd dansen.
Met verbazingwekkende vlugheid, ter
Hij monsterde mat oogen, die schitter
den, de soldaten, die over een langen af
stand verspreid lagen. Het was bladstil in
Uit den Goeschen Raad.
(Wordt vervolgd.)
Aan goede woorden in verband met den
wereldvrede en de vermindering dor bewa
peningen ontbreekt liet den laatsten tijd
niet on wij mogen dat tot op zekere hoogte
waardeeren.
Maar tegenover deze woorden «tae.xi he
laas daden, die wel in staat zijn be
zorgdheid te wekken. De verhouding tus-
sehen Rusland en China is nog steeds zeer
gespannen en daarbij komt nu nog dat ook
Japan zich met dit conflict gaat bemoeien.
Hieruit behoeft nog niet te volgen dat
daar in het Verre Oosten straks weer een
oorlog zal uitbreken, maar er komt op die
manier toch weer een sterke spanning, die
niet zal nalaten op andere landen indruk
te maken en die den lust om mee te werken
tot beperking der bewapening wel niet zal
bevorderen.
Ten onzent is de Tweede Kamer na een
lange rustpoos weer aan 'twerk getogen,
tot groote vreugde van de ambtenaren, die
allang op behandeling van het thans aan
hangige ontwerp hebben gehoopt, 't Is een
nogal ingewikkelde kwestie, maar Minister
Donner heeft de zaak onder de knie en zal
het ontwerp wel in veilige haven weten te
brengen.
De militairen die aanvankelijk ontstemd
en ongerust waren omdat zij buiten deze
regeling bleven, hebben deze week zulke
positieve (toezeggingen verkregen, dat z©
wel reden hebben om zich gerust te ge
voelen.
De droeve moordzaak te Rotterdam
blijft nog steeds de aandacht trekken. On
danks alle moeite en de meest mogelijke
medewerking van het publiek is het aan
de politie nog niet gelukt den dader te pak
ken te krijgen.
Een andere zaak die de aandacht blijft
vragen is de postvliegdienst op Indië. Het
vierde vliegtuig is nu reeds vertrokken,
terwijl de eerste retourvlucht ook al achter
den rug is. In den besten welstand moch
ten Donderdag de wakkere vliegers weer
in dgn kring der hunnen terugkeeren.
Van minder aangenomen aard zijn de
vele stakingsberichten van den laatsten
tijd.
De stakingen in Zeeuwsch-Vlaanderen
duren nog steeds voort; geen der partijen
toont ook nog maar eenige neiging om toe
te geven.
Gelukkig was 't hier de laatste dagen
vrij rustig in tegenstelling met Maastricht,
waar zich bij stakingsrelletjes zeer ern
stige ongeregeldheden hebben voorgedaan.
Als men de Socialistische pers leest, dan
is dat alles de schuld van de politie, die
ontaotisch optrad, enz., maar toen in Gro
ningen de bedrogen stakers in him woede
de roode leiders te lijf wilden, waren de
heeren wat blij dat ze door die veelgesma
de politie beschermd werden.
En zoo was er ook weer deze week over
al onrust en gisting. Hoe zou 'toot anders
kunnen zoolang de mensch weigert rust te
zoeken bij God.
GEEN ALASTRIM, MAAR POKKEN.
Met machtiging van den minister van
arbeid, handel en nijverheid, is de voorzit
ter van den gezondheidsraad thans over
gegaan tot publicatie in een extra-nummer
van de Verslagen en mededeelingen betref
fende de Volksgezondheid, van het rapport
door de heeren prof. dr W. A. Kuenen uit
Leiden, dr J. Kuiper en prof. dr J. J. van
Loghem uit Amsterdam, uitgebracht aan
genoemden voorzitter over hun 'zienswijze
omtrent den aard van de epidemie, welke
in ons land heerscht, v.n. te Rotterdam en
Delft,, en aangeduid wordt als alastrim.
Aan dit rapport ontleenen wij via de
N. R. Crt., het volgende:
De commissie begint met de nnicistische
theorie (pokken is pokken) en de dualisti
sche theorie (pokken en alastrim zijn
twee) tegenover elkander te stellen. Zij wil
zich niet mengen in dezen strijd en gaat
62) t—o-—
„Het zal geschieden, Styrum", zeide de
Prins, met onbewogen gelaatstrekken in de
verte starend.
Het verbaasde Aart nu, dat de Gedepu
teerden thans niet de minste tegenwer
ping maakten. Hij wist niet, dat deze lie
den zich van elke verantwoordelijkheid
wensohten af te maken. Mogelijk voelden
zij zich ook niet tegen den Prins opge
wassen.
„Wij moeten heden den Franschen het
hoofd bieden. Zóó alleen kan Utrecht ge
red worden. Aan het werk, mijne heeren".
Zonder af te wachten, of iemand soms
nog iets in het midden wenschte te bren
gen, reed Oranje pijlsnel den heuvel af,
zoodat de anderen hem wel volgen moes
ten.
„Dat is een kerel I" riep Jan van Enge
len uit, opspringend. „Niemand van die
laffe lui durfde ook maar één kik te geven!
Dat wordt vandaag dansen, jongens!
Hoort! daar blazen de trompetten al! Er
wordt spoed achter gezet! Laat one gauw
zien, bij onzen troep te komen!"
van de dualistische theorie uit omdat nu
eenmaal het Staatstoezicht op dit stand
punt staat en ook het Kon. 'hcsl. tot uitvoe
ring van de nieuwe Besmettelijke Ziekten-
wet daarvan uit gaat. De vraag wordt dan;
ncv. van dualistisch standpunt uit gezien
de „pokziekte", die vooral in Rotterdam
eu Delft heerscht, als variola of als alas
trim worden aangeduid.
De commissie beschrijft de clinische ver
schijnselen, die zij te Rotterdam waarnam,
wijst met name op het niet absolute, maar
relatieve verschil tusschen de als 'kenmer
kend voor pokken en alastrim opgegeven
verschijnselen, voorts op den ernst van de
Rbtterdamsc'he gevallen (hooge koorts, na-
veivorming, litteekenvorming, stank enz.)
en komt tot de slotsom „dat het cli-
niech beeld der in Rotter
dam waargenomen gevallen
gelijkt op dat der variola,
terwijl zoowel de vorm der puisten als het
veelvuldig voorkomen van koorts in het
tweede stadium in tegenspraak zijn met
hetgeen voor de alastrim als typeerend
wordt aangenomen".
Ook wat de hooge sterfte 'betreft, zijn de
Nederlandsche cijfers in volkomen over
eenstemming met wat men bij variola ziet:
een hooge sterfte onder de niet-ingeënte
kinderen, een 'belangrijke sterfte onder hen
die langen tijd geleden werden ingeënt, een
krachtige bescherming van de vaccinatie
zoolang deze niet te lang geleden had
plaats' gehad.
De commissie 'komt tot de conclusie, dat
de epidemie te Delft in scherpe tegenstel
ling staat tot die te Rotterdam: vele geval
len zonder een enkelen doode, zoowel bij
ingeënten als niet-ingeënten, maar de
commissie is op 'grond van onderzoek ter
plaatse van oordeel, dat als 'zoodanig de
Delftsohe cijfers geen waarde 'hebben, om
dat talrijke z.g. alastrimpatiënten niet aan
deze ziekte leden.
De gevallen elders heeft de commissie
niet bestudeerd. Zij komt op grond van dit
alles tot de conclusie: „Daar het clinische
beeld der in 'Rotterdam heerschende ziekte
meer in overeenstemming is met dat der
variola en daar de hooge sterfte der oni-n-
igeënte 'kinderen in volstrekte tegenspraak
is met hetgeen als typeerend voor de alas
trim ■wordt opgegeven, moet de ziekte als
echte pokken (variola vera) worden op
gevat.
Daar de meeningsversohillen onder de
Nederlandsche geneeskundigen over den
aard der heerschende pokziekte van in
vloed zijn op de inzichten aangaande de
bestrijding, rekent de commissie het ver
der tot haar taak, de hygiënische gevolg
trekkingen uit hare diagnose kort te for
muleer en.
Zij1 durft voorop te stellen dat, indien de
twijfel over den aard der ziekte is wegge
nomen, odk elke twijfel aan de nuttige
werking van de vaccinatie is opgeheven.
De waarnemingen te Rotterdam, aanvan
kelijk eenigszins bemoeilijkt door distri
butie vau uit voorzichtigheid te sterk ver
dunde koepokstof, wijzen trouwens reeds
in dezelfde richting. Indien er geen en
cephalitis post-vaccinalis ware, zou elke
dienstige maatregel tot het verkrijgen van
een goeden vaccinatie- en revaccinatietoe-
■stand van het gezonde deel der Nederland
sche bevolking geoorloofd zijn.
Uit de m o i 1 ij 'k heden, die
de encephalitis opwerpt, be
staat geen veilige uitweg.
Zonder vaccinatie en revaccinatie is de
Nederlandsche bevolking ten prooi aan de
pokkenmét toepassing van dit voorbe
hoedmiddel 'heeft men eveneens een aantal
sterfgevallen te betreuren. Het is aan
de Commissie duidelijk, dat
onder deze omstandigheden
van eenigerlei dwang geen
sprake 'kan zijn. Een ieder
moet 'hier zelf de keuze doen
voorgelicht door zijn arts.
Ten behoeve der geneeskundigen, die de
verantwoordelijkheid van het afraden of
aanraden van de vaccinatie hebben te dra
gen, zullen daarom geregeld en volledig
nauwkeurige inlichtingen over het beloop
van de epidemie en van de vaccinatie moe
ten worden gepubliceerd.
Ten slotte beeft de 'Commissie baar
standpunt te bepalen ten opzichte van de
verdere bestrijdingsmaatregelen, met na
me van de toepassing van de nieuwe Be
smettelijke Ziekten-Wet, die dezer dagen
in werking is getreden.
Nu is in het Koninklijk Besluit ter uit-
wijl Willem van Oranje over het veld
scheerde en het scheen, dat do 'hoeven van
zijn paard den grond niet raakten, wer
den door de regimenten infanterie de stel
lingen betrokken. Tegen een heuvel reed
de artillerie op.
Intusschen verliet bet grootste deel van
het leger, gedekt door een regiment rui
terij, bet tooneel van de aanstaande wor
steling, om Utrecht te gaan bezetten
Graaf Styrum was er de aanvoerder van.
En de Gedeputeerden bevonden zich er bij.
Bij de enkele regimenten infanterie, die
met de ruiterij achterbleven, was ook een
regiment vrijwilligers en waardgelders,
zoodat de vrienden van Lobitb den vuur
doop ontvangen zouden.
Zij lagen achter een heuvel. Kees van
Gelderen deed, mét Jan van Engelen, zeer
luidruchtig. Aart was stil. Bij alle drie was
de oorzaak dezelfde: bun zenuwen waren
van streek, nu het een werkelijk gevecht
worden zou.
De Prins van Oranje kwam aangerend
tegen den heuvel op. Het scheen, dat hij
aan den anderen kant er afrollen zou.
Maar boven op den kruin, bet was een
kras staaltje van rijkunst, zooals bij al zoo
vaak te zien gegeven had, stond zijn paard
onbewegelijk stil.
voering van de nieuwe wet onder groep A
geplaatst: variola major (pokken) en on
der groep B: variola minor (alastrim).
Tegenover het dualistische standpunt dat
in dit Koninklijk besluit tot uiting komt,
is alle twijfel uitgesloten. Daar de ziekte
die thans in Nederland heerscht naar het
oordeel der Commissie niet alleen alas
trim doch pokken is en dus binnen het be
grip variola major past, zullen de bepa
lingen, 'die voor de A-groep gelden op haar
moeten worden toegepast.
Een der leden van de Commissie (Kui
per) is bereid deze consequentie te aan
vaarden. Naar zijn meening mag bij pok
ken onder geen omstandigheid worden af
geweken van de toepassing der bepalingen
die de wet tegen A-ziekten voorschrijft. De
groote ernst van elk po'kkengeval dat, het
zij licht, hetzij zwaar, het uitgangspunt
van een epidemische uitbreiding kan wor
den dwingt hem tot deze opvatting. Vindt
de nieuwe wet Nederland niet gereed, dan
zullen de moeilijkheden, die haar toepas
sing misschien met zich zal brengen, juist
een spoorslag zijn 'het verzuimde in te ha
len en datgene tot stand te brengen, dat
noodig is voor de bestrijding van al de
ziekten, die 'in het Koninklijk 'besluit on
der groep A genoemd 'zijn.
De beide andere leden (Kuenen en Van
Loghem) moeten erkennen dat de conse
quentie van de conclusie der Commissie
haar niet bevredigt.
Hun bezwaar tegen toepassing der A-
bepalingen onder de thans geldende om
standigheden, is dat de wet behoudens
de onvervoerbaarheid van den A-patiënt
geen consideratie kent. Artikel 3
schrijft voor dat „een lijder a.an een be
smettelijke ziekte van groep-A wordt af
gezonderd en verpleegd in een inrichting
voor de verpleging van lijders aan besmet
telijke ziekten".
Nu vreezen beide leden dat in ons land,
dat nog uiterst schaars voorzien is van
behoorlijke inrichtingen van dien aaid,
conflicten niet vermeden zuRen kunnen
worden. Het gevaar is zelfs niet denkbeel
dig dat een sporadisch ziektegeval, van het
platteland ter isolatie naai een nog onbe
smet centrum vervoerd, de besmetting
naar dat centrum overbrengt. Het con
crete voorbeeld van Rotterdam, waar
waarschijnlijk uit een hulp-ziekenhuis de
besmetting op dichtbij staande woningen ie
overgeslagen, is in dit opzicht bijzonder
leerzaam.
Deze vrees uitsprekende, geven deze le
den zich echter nauwkeurig rekenschap
van het feit, dat ter spoedige bedwinging
van een pokkenepidemie afzondering van
personen een onmisbaar hulpmiddel is. Zij
verlangen dus, dat overal waar de maat
regelen van afzondering behoorlijk ten uit
voer kunnen worden gelegd, deze ook toe
passing zullen vinden.
Verder zijn zij van oordeel, dat op dit
oogenbli'k, ten overstaan van de thans
heerschende pokkenepidemie aan de nog
onvoldoend toegeruste sanitaire overheid
de handen niet te zeer moeten worden ge
bonden.
Zij adviseeren dus onder de gegeven
omstandigheden, op variola de B-maat
regelen toe te passen, echter onder dien
verstande, dat de minister de inspectie uit
drukkelijk opdraagt overal wa.ar zulks uit
voerbaar is, aan den burgemeester te ad
viseeren deze B-maatregelen tot het A-
peil op te voeren. De uitvoering hiervan
is door de wet-zelve, die de beslissing in
hoogste instantie aan den minister op
draagt, gewaarborgd.
Op grond van bet bovenstaande zijn de
beide leden dan ook genoodzaakt in over
weging te geven het Koninklijk 'besluit in
dier voege te herzien dat variola, in al
baar vormen, onder B wordt gebracht.
Samenvattend geeft de commissie als
haar meening:
le. De than® in Nederland heerschende
te Rotterdam het eerst herkende en offi
cieel als alastrim betitelde ziekte ia va
riola.
2e. De meeste der te Delft als alastrim
aangegeven gevallen moeten buiten be
schouwing blijven.
3e. Aan invoering van eenigerlei vorm
van gedwongen vaccinatie valt wagens het
encephalilisgevaar niet te denken.
4e. Nauwkeurige en geregelde inlichting
door de inspectie omtrent de met voldoen
de zekerheid vastgestelde gevallen is noo
dig om plaatselijk aan de geneeskundigen
hun standpunt ten aanzien van het af- of
de natuur. En de soldaten hielden den
adem in, toen de jeugdige stem van Wil
lem van Oranje, die thans niet schor
klonk, langs de linie schalde: „Mannen,
over een uur zullen de Franschen hier
zijn. Onze plicht is, hen tegen te houden en
terug te werpen. Zóó alleen kan Utrecht
gered worden. Het zal een zware dag zijn.
Maar ik reken op u allen, zonder uitzon
dering. Met God voor de Republiekl"
„En voor Oranje!" schreeuwde Aart, die
er opeens zeker van was, dat luitenant
Beekman volkomen ongelijk had: iemand,
die zóó sprak, dacht ar niet aan te heulen
met Frankrijk 1
„En voor 'Oranje!" herhaalde de kreet
zich uit honderden kelen, terwijl, zwak in
gezet, maar weldra aanzwellend het „Wil
helmus van Nassouwen" door de rijen
trilde.
Willem van Oranje ontblootte het hoofd
tot het lied uit was. Dan reed hij, lang
zaam nu, terug, starend in de richting van
Utrecht.
Dat gered moest worden.
Het werd een dag, dien Aart zijn gan-
sche leven niet vergeten zou
Angstig lang wachtten de Franschen,
die naderbij gekomen waren, zoodat hun
ontplooide banieren werden gezien en hun
trompetgeschal werd gehoord, met aanval
len. Aart dacht aan de woorden van lui
tenant Beekman: de Franschen ontwijken
j aanraden van vaccinatie mogelijk te ma
ken.
5e. Eén lid der commissie wenscht het
Koninklijk besluit onveranderd te 'hand
haven, zoodat de thans heerschende ziekte
onder de A-groep van de nieuwe wet. valt.
De twee andere leden wenschon variola
voorloopig in de B -groep te plaatsen, on
der beding dat overal waar de middelen
tot verpleging en afzondering dit plaatse
lijk veroorloven de B-bepalingen, overeen
komstig het bepaalde in de wet en op last
der regeering, tot het A-peil worden op
gevoerd.
Deze leden geven dus herziening van het
Koninklijk besluit in overweging.
Do vroeda vaderen van Goes hebben Doa-
derdagweer enkele wem gewijd sa 4a bespre
king en behartiging der Goesche belangen.
Scherpe discussies en felle debatten werden
ditmaal vermeden. Er heersen.iö zelfs al
werd lang niet over alle voorstellen eenslean-
tnigheid bereikt een prettige stemming.
Toch werden wel enkele punten behandeld,
die, al waren, se niet van aoo ingrijpend' be
laag, recht hebben op een korte bespreking.
Dachten we eerst bij het binnentreden der
Raadzaal, dat deze was herschapen in een
bergplaats van aangespoelde goederen, al spoe
dig bleek, dat de groote, half-vergane stuk
ben hout, die op tafels lagen tentoongesteld,
jaren, misschien eeuwenlang in de hoogte
hadden' getroond en deel hadden uitgemaakt
van onzen toren, die nu al wekenlang door
een reuzenstellage aan het gezicht is ont
trokken. Ze lagen daar, om' te demonstreeren,
in hoe desolaten toestand het houtwerk van
den toren verkeert enhoe die restauratie
voor de gemeentekas ©en leelpfce tegenvaller
is. Ze zal niet minder dan f 21.000 kos
ten (en wie weet, hoe dikwijls ramingen voor
restauraties tegenvallen, zal hier nog wel
enkele duizenden guldens bijtellen), al be
staat de m o g e I ij k h e i d, dat het Rijk een
subsidie zal verleenen.
Waar de Raad nu nog geen besluit had te
nemen en alleen maar luisterde naar deze
pessimistische mededeelingen, is wel duidelijk,
dat de restauratie van den toren veel meer
tijd in beslag zal namen, dan indertijd is
medegedeeld. We zullen bet nog lang zonder
carillon en wijzerborden moeten doen en
moeten dokken.
Een andere mededeeling, die verbazing wek
te, was die van den voorzitter over da hou
ding der P. Z. E. M.
Zooals men weet, heeft deze in een groot
deel van Goes kabels gelegd voor de stroom
voorziening. Zoo liggen ze in de binnenstad,
maar ook b.v. reeds in Bouwplan I en in
de Voorstad tot de plaats, waar strakfe het
transformatorhuisje komt te staan. Maar de
P. Z. E. M. weigert op^ haar bosten dien
kabel door te trekken naar Bouwplan JII,
waarin au reeds verscheidene huizen staan
en dat ongetwijfeld na verloop van enkele
jaren, evenzoo als dat met de beide andere
bouwplannen is gegaan, aardig volgebouwd
zal zijn. Zal daar een ondergrondsche gelei
ding komen, dan moet de gemeente yoor &/i
der meear-meesten opdraaien. Weigert 'fgetöleon-
bestuur dit, dan komt gr een (bovengrondsche
leiding.
Natuurlijk weigerde de Raad dit. De rP. Z.
E. M. neemt wel een zeer eigenaardige hou
ding aan (krenterig werd ze door enkele
Raadsjeden genoemd). De beide andere uit
breidingsplannen der gemeente worden blijk
baar wel tot de kom gerekend;, het derde niet.
Bovendien zou de P. Z. Ji. 'M. zoo
deelde de voorzitter mee met de gemeente
besturen overleg plegen over de vraag, wat
wel en wat niet tot de kom der gemeente
moet i worden gerekend. Maar van dat over
leg is hier blijkbaar weinig terecht gekomen.
Hier jpast dan ook zeker een .woord van
protest.
Wethouder Goedbloed moge dan misschien
gelijk hebben, dat na verloop van eenigen
tijd, als er voldoende perceelen aangesloten
zullen zijn, hier wel een ondergrondsche lei
ding zaj komen, intusschen zal dan toch,
als de P. Z. E. M. niet op haar besluit
terugkomt, dit nieuwste stadsgedeelte ont
sierd worden door palen, draden, enz.
De Raad was hiermee nog niet over de
electriciteit uitgepraat, want er was ook nog
een voorstel van B. en \Vj„ ',omi het stadhuis,
het politiebureau en de gebouwen van den
reinigingsdienst aan het eleetrisch net aaa
ta sluiten.
JJaartegen rezen van twee kanten bezwaren.
Dhr Van Poelgeest wilde geen incidenteel©
den slag, oin den Prins te sparen. Maar
hij 'had zooeven zelf uit 's Prinsen mond
vernomen, dat zij dan wel gedwongen zou
den worden, te vechten. Daarop was hij
gerust.
Doch zijn hart wa3 hang, als hij aan
thuis dacht, daarginds in het verre Lobith,
dat nu behoorde tot het vijandelijk gebied.
Zou hij do zijnen terugzien? Of werd
dezen dag zijn levensdraad afgesneden?
Hij dacht aan Sanne. Het was, of zijn
liefhebbend hart vanéén gereten werd van
pijn
Dan vouwde hij de handen. Zooals
God het wilde, zóó was het goed. Hij
wist zich voor tijd en eeuwigheid ge
borgen. En -- rust daalde in zijn ziel.
Het was eerst te tien uur, dat de
Fransche ruiterij kalm kwam aangereden.
Zij rekende blijkbaar niet op eenigen te
genstand.
Maar de ontgoocheling was volko
menEr donderden eenige 'kanon
schoten, die vielen midden in den troep,
eeö gapende bres schietend; een bres,
die weer werd aangevuld, maar opnieuw
gemaakt werd.
Schetterend klonken trompetfanfares,
De slag op da Amersfoortsche heide
was begonnen.
Een nelsch lawaai ontstond. De ^vuur
roeren knetterden. De Fransche ruiterjj
onder don Prins van; Sootóso voerde ehar«
voor Manufaoturen
Dama»- en Kinderconfeott»
THpiJtors - Gordijnen
Bodden Ledikanten en
aanverwante artikelen la
GOES HULST
besluiten. Hij zag liever ineens uitgemaakt,
welke gemeentegebouwen zouden worden aan
gesloten en hoeveel dat ongeveer zal kcatea.
Dan kan men, Als ar geen finanoicoia be
zwaren bestaan, hot werk in zijn geheel aan
besteden en komen er ook wal groote firma'P
op af.
Andere hoeren wilden met de aansluiting
der drie genoemde gebouwen nog ©enigen
tijd wachten, om deze reden (het is bij' het
Schuttershof gebleken), dat de installateurs
overbelast- met werk zjjn, dat er dus heel
weinig concurrentie zal zijn, em dat er, au
het zoo druk in deze branche is, tal van
jongens aan het werk worden gezet.
Dhr. Eckhardt wou bovendien ook nog twat
anders weten, n.l., \yat de gasverlichting aan
de gemeente nu kost (de gemeente betaalt
ais groot-verbruikster, naar wij' meeuen go-
hoord te hebben, slechts 4 cent per M..3)
en wat straks cfa electrische verlichting zal
kosten.
Ons dunkt ,dat dit wel mag worden over
wogen. De gemeente moet waar da toe
lichting bij de gemeente-begrooting voor 1930
werkelijk geen optimistisch geluid laat hoo-
rera op de kleintjes passen. En als waar
is, wat dhr Eckhardt van enkele winkeliers
geboord had, zou het verschil in prijs tus
schen jas- en eleotrische verlichting nogal
groot zijn.
Da Raad gaf er in meerderheid fle voor
keur aan, nu nog geen besluit te nemen, maar
wilde eerst de door den.heer van Poelgeest
gevraagde gegevens afwachten.
De „duistere" geschiedenis van den Wil
lem Zelleweg ia ook weer even ter sprake
gekomen. De bewoners van dien weg schijnen
maar liefst te vergeten, dat ze 'op- .particulier
terrein wonen. De Raad (uitgezonderd de beide
Roomsch-Katholieken) hield echter voet bij
stuk en weigerde straatverlichting.
Of de betrokkenen ook zullen komen met
een verzoek tot het gemeentebestuur om dien
weg in beheer en onderhoud over (te nemen
Wij betwijfelen .bet, want ze zullen wel heal
goed begrijpen, dat dan de portemonnaia open
zal moeten. f
Op de agenda kwamen ook voor veen twee
tal salaris-voorstellen, en 'wel betreffende san-
meester en sasknecht en den tweedan opzich
ter bij gemeente-werken.
De hoeren Van Poelgeest en Eckhardt maak
ten daartegen bezwaar. Niet omdat ze deze
salarissen niet billijk vonden daarover lieten
ze zich niet uit maar, omdat er nu een
maal een salariseommissie is ingesteld, die
pas aan het werk .is, en op wier .voorstellen
men nu niet moet vporuitloopen.
De heer Crucq herinnerde er nog eens aan,
dat indertijd de Directeur van Gemeentewer
ken in uitzicht had gesteld, dat wel volstaan
kon worden met een veel goedkoopere kracht
als tweede opzichter dan nu blijkt noodig te
zijn. Wie geen vreemdeling is in ambtelijke
kringen, weet wel, idlait zooiets meer voor-
bomt.
Deze opmerking zou dan ook niet zoo biju
zonder belangrijk zijn, ware het niet, dat
©en) (sociaal democraat ze gemaakt had.
Diezelfde sociaal-democraat en dat lag
weer in gjjn lijn vToeg den voorzitter, hoe
het stond met die badhuis-plannen. Het is
te begrijpen, dat hij daar zeer belangstellend
naar was, want de voorliefde der roode broe
deren naar gemeente-instellingen is bekend.
De Voorzitter antwoordde, dat aan die plan
nen naarstig gewerkt wordt en dat ze eerlang
in den Raad zullen komen. Hopen we, dat
da Raad zoo verstandig zal wezen, om een
dergelijk gemeentebedrijf niet te stichten. Er
is misschien wel eens ten onrechte gezegd,
dat Goes groote-stads-allures heeft, maar mem
zon het nu in ernst gaan denken.
Een particuliere inrichting van dezen aard
floreerde niet, moet de gemeente zich nu
dien last op de schouders gaan halen?
Over het voorstel van B. en W|. tot het
stichten van een wachtlokaaltje op de be
ga op charge uit, maai werd telkens
teruggeslagen met zware verliezen.
Het werd een dag, eeu lange dag, dien
Aart zijn gansche leven niet vergeten zmu.
Bij tientallen zag hg de Franschen val
len. Maai met weergaloozen moed en
ongekende doodsverachting kwamen zij
telkens opzetten, om vrij spoedig de zwak
ke punten te ontdekken.
De infanterie had voorloopig nog niets
te doen. Zoo nu en dan. keek zij over de
kammen der heuvels naar den wirwar
van strijdenden in het voorterrein.
Opeens zag Aart en zijn hart stond
er bijna stil van dat een regiment
Staatsche ruiterij verschrikt achterwaarts
deinsde. Maar op hetzelfde oogenblik ren
de een slanke ruiter, moederziel alleen,
blootshoofds, naar het bedreigde punt,
schreeuwde den aanvoerder eenige woor
den toe en stelde zich aan het hoofd der
wijkende ruiters, die met nieuwen moed
werden bezield.
Willem Hendrik van Oranje-Nassaiu
wierp zich, den degen vooruit, midden
in het gewoel van den strijdOp een
heuvel, niet ver er vandaan, stonden,
to paard, Willem van Aylva, een ervaren
krijgsman, Willean Bentinck en luitenant
Beekman. i
I i j
