DE ZEEUW
TWEEDE BLAD.
FEUILLETON.
BOEREN VAN LOBITH.
Binnenland
Uit de Provincie.
VAK
DINSDAG 24 SEPT. 1929. No. 301.
DE ALASTRIM.
Eén onderhoud met Prof. Flu. Alastrim
en pokken. Vaccinatie en isolatie.
Onze „Rotterdammer" heeft in ver
band met de zich steeds meer uitbrei
dende Alastrim een onderhond gehad met
Prof. Flu te Leiden, die bekend staat
als een uitstekend pokkenkeimer.
Wij ontleenen daaraan het volgende:
„Reeds dadelijk stonden we daarbij voor
het vraagstuk van de benaming van de
ziekte. Wij wezen er op, hoe verschillende
medici er de voorkeur aan zonden geven
de ziekte niet met „alastrim" te betitelen,
maar gewoon met „pokken".
Prof. Flu was van oordeel, dat men
hier voor een heel moeilijke beslissing
tomt te staan. Zoowel van pokken als
van. alastrim is geen verwekker bekend.
Wist men die, kon men' pokken-' of alas-
trimbacillen constateeren, dan was de
zaak veel eenvoudiger. Nu komt men
steeds weer terug op het klinisch beeld
van de ziekte en dan staan de gevaren
voor de deur. „Voor zoover ik heb kun
nen nagaan de Rotterdamsche geval
len beb ik niet volledig bestudeerd
vertoont de ziekte hier zeker afwijkingen
met de pokken, zoo-als wij die in In-
dië kennen. Maar hier mag men ook
weer niet uitsluitend op af gaan. De be
smettelijke ziekten vertonnen soms zulke
plotselinge variaties, dat men voor allerlei
verrassingen komt te staan. Toen voor
bet eerst in Engeland da roodvonk werd
geconstateerd beschouwde men de ziekte
als totaal ongevaarlijk, maar korten tijd
later brak uit dezelfde ziekte ©en epide
mie uit, waarbij een hoog mortaliteits-
cijfer werd genoteerd. Hetzelfde heeft
men hier gezien b.v. met de gevallsmi
op de Insulinde. Het is dani ook best
mogelijk, dat uit de aanvankelijk lichte
gevallen van de ziekte, die nu hier is
geconstateerd straks de ©chte pokken te
voorschijn zullen bomen."
„Heeft men. bij het onderzoek in de on
derhavige gevallen niet de zoogenaamde
lichaampjes van. Guanieri geconstateerd,
die wijzen op pokkeu?"
„Inderdaad zijn die geconstateerd1, maar
ze zijn kleiner en minder talrijk dan
bij de echte pokken. Ik beb echter nog
eenige mededeelingen ontvangen, die nog
nader moeten worden onderzocht, doch
wanneer die juist mocht blijken te zijn,
dan zal men ongetwijfeld tot pokken moei
ten besluiten".
„En dan?"
„Dan zal men ook onverwijld de diag
nose „alastrim" moeten laten varen en
die maatregelen moeten treffen, die te
gen pokken worden genomen. Dan zal
met nog meer kracht dan tot nu to©
op vaccinatie en revacciniatie moeten wor
den aangedrongen."
„Denkt U, dat dan de verplichting tot
vaccinatie weer zou worden ingesteld."
„Dat zal men nu weer niet kunnen
doen. We hebben ook de encephalitis 1"
„Zou U ook trots de gevallen van
encephalitis tot inenting willen adviseeren
op dit oogenblik?"
„Zeer zeker. U moet goed bhgrijpen,
ik zie natuurlijk de diugen als hygiënist
en dan in algemeenen zin. En wanneer
ik dan zie het sterftecijfer van alastrim
en de frequentie voor encephalitis, dan
moet ik wel tot inenting adviseeren. Hier
op het Tropisch Instituut is dan ook
alles ingeënt."
„Acht U revaccinatie ongevaarlijk?"
„Volstrekt ongevaarlijk. Dat mogen we
tenminste op grond van de ervaringen
tot op dit oogenblik zeggen. Een heel
andere zaak is weer of men geen uit
zondering kan maken, wat de eerste in
enting betreft voor die personen, waar
onder zich de gevallen van encephalitis
meestal voordoen. Ik bedoel dan de kin
deren tusschen zeg 1 tot 8 jaar. Ik kan
mij voorstellen, dat de medicus, die ten
slotte met zijn patiënten te maken heeft
31)
HOOFDSTUK IX. N
De overtocht.
Het was een heldere zomernacht. De
maan scheen vredig. En aan het firma
ment blonken de sterren. Over de vel
den aan weerszijden van den Rijn, die
zeer smal was, in jaren was het niet
zóó geweest, hing een nevel, spellend
een nieuwen warmen dag.
Sprekend met gedempte stemmen, be
ttom een viertal officieren van het Staat
solie leger, vergezeld door een Boeren
zon, den dijk bij bet veerhuis.
Eén hunner wees naar het zware ge
bouw, in de onmiddellijke nabijheid.
«Dat ïs het Tolhuis?" vroeg hij1.
«Jawel, kolonel", antwoordde Aart van
welderen.
«En hier?"
«Het veerhuis, kolonel".
«Ken je den veerman?"
«Jawel, kolonel. Jan Petersen."
«Maak hem wakker. In het Veerhuis
unnen wjj1 de kaart bekijken en het
verdoelen."
an die de zaken niet zoo algemeen ziet
<ds ik ze nu stel, aanraadt,, om vooral
de zwakke kinderen van dien leeftijd of
bepaalde gevallen waarvan verwacht mag
worden, dat de inenting niet geheel zon
der gevaar zou zijn, niet te laten inenten.
Maar in algemeenen zin moet men stel
lig oiok op het oogenblik vaccinatie en
revaccinatie aanbevelen."
„Ook in de plaatsen, waar de ziekte
zich nog niet heeft voorgedaan?"
„Stellig. Hoe beter een volk is gevacci
neerd, de practijk heeft dit uitgewezen,
hoe beter het weerstand kan bieden aan
besmettelijke ziekten als deze. Zelfs al
bereikt men maar, dat een hoog per
centage is ingeënt, dan beschermt men
daar ook de niet-ingeënten mee."
„Wij hebben tot nu toe alleen gespro
ken over vaccinatie en revaccinatie als
bestrijdingsmiddelen. Maar hoe denkt U
over isolatie?"
„Onmogelijk nu. In Indië zou zooiets
misschien nog mogelijk zijn. Men zou
den menscben een goede rijsttafel kunnen
geven, zelf hadden ze al gauw een ga
melang en zco zou men zich best amu-
seeren en ook geen bezwaar maken te
gen absolute isolatie. Maar hier komt
men voor allerlei moeilijkheden te staan.
Wanneer men bier de vader van "een
gezin zou moeten isoleexen, zou dan de
Staat niet voor het onderhoud van het
gezin moeten zorgen? Het zou bij afzon
dering van zoo talrijke gezinnen stellig
een volkomen desorganisatie van bet
maatschappelijk leven ten gevolge heb
ben."
„Wat dan ook de geneeskundig© mede
werker van de „N. R. Ct." over deze zaak
heeft gezegd is volkomen onmogelijk. Iso
latie is nu niet meer mogelijk. Vacci
natie en nog eens vaccinatie is het ©enige
middel dat verdere uitbreiding nog zoo
veel mogelijk kan stuiten."
„Maar wanneer nu1 isolatiemaatregelen
waren getroffen kort nadat de ziekte was
uitgebroken?"
„Dan had het natuurlijk wel mogelijk
geweest. Maar dat zeggen we nu ach
teraf en men heeft er niets aan dat nu
te zeggen."
^,U zult gelezen hebben, dat reeds bij
de eerste gevallen door enkelen de diag
nose „pokken" is gesteld en aangedron
gen is op isolatiemaatregelen. Wij hebben
hoeren' vertellen, dat er redenen van fi-
nantieelen aard zijn geweest, die de be
trokken' autoriteiten, zij het dan misschien
onbewust, hebben verleid om de diagnose
„alastrim" te stellen.
„Dit is bijna niet aan te nemen. Een
medicus heeft in twijfelgevallen altijd bet
eerst te denken aan het ergste. Wanneer
men nu om de redenen, .die hier
noemt een minder ernstige diagnose had
gesteld, zou dit niet minder dan misda
dig zijn geweest. Stellig is echter waar,
dat men bij een diagnose „pokken" stren
ger had kunnen optreden.
„Dr Kramer zou als doodsoorzaak in
een bepaald geval pokken hebben opge
geven
„Dat geval met den directeur der
waschinrichtingik heb dat ook gelezen
en nog wel haemorrhagica! Ik kan hier
niet over oo-rdeelen. Men kan alleen dit
peggen, dat wanneer dit n-oodig is ook nu
nog „pokken" moet worden gesteld, wan
neer het onderzoek nog meer zou wijzen
in die richting. Hier mag geen sprake
zijn van een ophouden van prestige en
een vastbonden aan een eenmaal gestelde
diagnose."
„Wij staan nu", aldus onze laatste
vraag, „aan het begin van den winter.
Hoe zijn uw verwachtingen nu het koude
seizoen intreedt?"
„De practijk wijst uit, dat de winter
altijd de slechtste tijd is voor ziekten als
deze. Er is dan ook alle reden om aan
te nemen, dat het aantal gevallen zal
toenemen, misschien zelfs in ernstige
mate en mogelijk in een1 nog kwaad
aardiger vorm. We hopen natuurlijk al
len, dat het niet het geval zal zijn, maar
mijn verwachtingen gaan in andere rich
ting dan mijn hoop."
13® Internationale Arbeldsoonferentle.
Bij Kon. Besluit van 17 dezer zijn tot
leden in de afvaardiging van Nederland
Dit laatste zeide kolonel Wirtz tot zijn
drie onderbevelhebbers, die tot nu toe
stilzwijgend hadden gestaan op den dijk.
Aart voldeed aan het bevel en bonsde
op de deur van des veermans woning,
die weldra geopend werd, op een klein
kiertje.
„Ik ben het, Petersen", zei Aart. „Doe
maar open."
„Wat is er aan de hand?" vroeg de
veerman, nog slaapdronken.
Opeens zag hij een viertal officieren
naderen. Hij' schrok, daar hij onraad ver
moedde. Spoedig was hij1 evenwel ge
rustgesteld, toen de bevelende stem van
den aanvoerder klonk: „O, is hij wak-f
ker? Wij' moeten ©en vertrek van je huis
hebben, vriend".
„Dat IKan, mijhheer," zei Jan Petersen,
zoo vriendelijk mogelijk, tot groote ver
bazing van Aart, die op het hem bekende
gemopper gerekend bad
De veerman ging de officieren, van
wie twee behoorden tot het ruitervolk en
twee tot het voetvolk, voor naar het
vertrek, waar de Vlaamsche koopman
eenige ïwefcen geleden zoo genoegelijlk had
zitten vertellen. Op bevel van den kolo
nel droeg hij eenige kaarsen aan, die
één der officieren op de tafel plaatste,
vlak naast de reeds uitgespreide kaart.
„Ifc kan zeker weer naar bod gaan,
mijnheer?" vroeg de veerman onderdanig.
„Wanneer ja ons Mar gebracht hebt, ja.
naar de 13e Internationale Arbeids-con-
ferentie (Zeeliedenconfereutie), welke op
10 October a.s. te GenèVe is bijeengeroe
pen, benoemd:
a. tot afgevaardigde der Nederlandscbe
regeering, tevens voorzitter der delega
tie, dr W. H. Nolens;
b. tot afgevaardigde van de Neder
landscbe regeering C. J. P. Zaalberg,
directeur-generaal van den arbeid;
c. tot afgevaardigde van de Nederland
scbe werkgevers S. M. D. Valstar, plaats
vervangend voorzitter van den Bond van
Werkgevers in de koopvaardij', te Rob
terdajn;
d. tot afgevaardigde der Nederlandscbe
arbeiders W. S t r ij b i s P z n te Rot
terdam, lid van bet algemeen bestuur
van bet Christelijk Nationaal Vakverbond
en voorzitter van den Nederlandschen
Bond van Christelijke Fabrieks- en Trans
portarbeiders;
e. tot technische raadslieden van de
regeeringsafgevaardigden
le. C. Fock, hoofdinspecteur voor de
scheepvaart;
2e. mej. mr G. J. Stemberg, referenda
ris bij bet departement van Arbeid, Han
del en Nijverheid;
f. tot technische raadslieden van den
afgevaardigde voor de werkgevers:
le. W. F. Rek, directeur der Holland-
Amerikafijn te Rotterdam;
2e. G. L. Heeris, secretaris der Neder
landscbe Reedersvereeniging, te 's Gra-
venhage;
3e. J. Stakenburg, secretaris van den
Bond van Werkgevers in de koopvaardij
te Rotterdam;
g. tot technische raadslieden van den
afgevaardigde voor de arbeiders;
le. J. Brautigam, voorzitter van den
Centralen Bond vani Transportarbeiders
te Rotterdam;
2e. S. J. van Limburg Stirum, secre
taris van de V-ereeniging van Nederland-
sche Gezagvoerders en Stuurlieden ter
koopvaardij1;
3e. J. Zwaga, te Amsterdam, secre
taris van den Nederlandschen Bond van
R.-K. Transportarbeiders „St. Bonifaciusi"
Aanbieding Adtreis van Antwoord.
De oommissie uit de Eerste Kamer tot
aanbieding van' bet adres van antwoord
dier Kamer op de Troonrede aan de Ko
ningin, heeft zich gistermiddag omstreeks
half-één in het Paleis Huis ten Boech
van haar taak gekweten; De aanbieding
ging met de traditioneel© plechtigheid ge
paard.
heden' der commissie waren de voor
zitter der Eerste Kamer, baron De Vos
van: Steen wijk; de oud-voorzitter J. J. G.
baron van Voorst tot Voorst en de hoeren
w. d. Hoeven, Vexkouteren, De Veer en
De Bruin, laatstgenoemde vijf hoeren als
lid van de commissie van redactie Van
het antwoord-adres.
In 3 auto's, begeleid door boden van de
Eerste Kamer, reed de commissie van.' 't
gebouw der Kamer van 't Binnenhof naar
het Huis Ten Bosch, waar een detachei-
ment huzaren op het trappenterras aan
de oommissie de militaire eerbewijzen
bracht, welke voorgeschreven' zijn, wan
neer de president der Kamer zich aan
bet hoofd heeft gesteld. Een hoornblazer
deed zoowel bij bet binnengaan als bij
bet terugkeeren der commissie den eere-
marsch hooreu, terwijl de manschappen
de karabijn presenteerden.
Baron De Vos van Steenwijk en de
heeren Van der Hoeven, Verkouteren en
De Veer droegen het ambtsoostuum van
Kamerlid, baron Van Voorst tot Voorst
was in generaalsuniform, groote teneu,
en de beer De Bruin was in rok.
H. M. ontving de commissie in tegen
woordigheid van Rinses Juliana en van
leden van haar civiel en militair huis.
De Koningin op Zee.
II. M. de Koningin hooft de vorige
week bij haar bezoek gan don Helder
ook ©en tocht gemaakt mot do „Korte-
naer".
Een der verslaggevers meldt er van:
Om twee uur 's middags was de vloot
opnieuw in zee. Thans voer H. M. op
da „Kortenaer", den nieuwen torpedo
jager, die bekend is geworden door zijn
snellen tocht naar Curasao.
Het Marsdiep zag er nu heel anders
uit dan 's morgens. Weg was de zon en1
verdwenen de jagende wolken. Een loo-
Over een half uur verlaten wij je woning.
Maar waar is Van Gelderen?"_
„Buiten, mijnheer."
„Roep hem hier."
Starend landwaarts, in de richting der
boerderij van Klaas Petersen, stond Aart,
doodmoe. Den vorigen nacht niet gesla
pen, maar gewerkt aan de schansen;
daarna de haastige tocht naar den
Prins; vervolgens de terugtocht, een ge
forceerde marsch van veertig kilometer,
met r uiters -en voetvolk, he-t was te veel,
zelfs vooj- zijn sterk, jeugdig gestel. Hij
trilde op zijn beenen van moeheid'
„Wat zijh dat voor snuiters, Aart?"
Aart schrok op uit zijh gepeins. Nevens
hem stond de veerman. De jongeling
bad geen lust, een praatje te beginnen
en zeker niet met dezen man.
„Officieren van het Staatsche leger na
tuurlijk," antwoordde hij gemelijk.
„Zoo, is er weer een leger aan den
Rijn? Zijn er veel soldaten?"
De vraag werd zóó gretig gedaan, dat
Aart vol argwaan den vrager aanstaarde
en in diens o-ogeu iets las, dat hem
slechts zeer matig beviel. Hij besloot
©ogenblikkelijk den veerman Op een
dwaalspoor te leiden.
„Een leger? Wat je een lager noemt,"
smaalde Aart. „Het beteefcent niets, Peter
sen. Een veritonningstroap noemen ze het,
geloof ik. 'k Heb er zoo geen verstand
van. Straika keiaren zf| terug, vermoed ik.
den lucht hing boven zee, de regen
striemde, schuimend joegen de golven
tegen onze boot. Maar nu was het juist
het echte zeemans weer. De Jantjes lach
ten om zoo'n zeetje, en commandant
De Meester vond, dat de reünisten het
niet beter konden treffen. De „Korte
naer" koos de richting van den Tessel-
stroom. Het groote schip slingerde maar
weinig minder op de wilde zee dan ons
kleine bootje, en enkele hofdames kre
gen het met de zeeziekte leelijk te kwaad.
De Koningin heeft genoten van. dezen
tocht, naar Zij aan .den commandant
Lagaay verklaarde. Voortdurend bleef Zij
op de brug, en informeerde met groote
belangstelling, naar al het moderne ma
terieel op het nieuwe schip.
Even liep de „Kortenaer" met groote
snelheid. Een 25 knoopen werd bereikt,
terwijl maar een der ketels werd ge
stookt.
Tot vier uur beeft de vloot iu bet
Marsdiep gekruist. Toen werden draad-
looze commando's gegeven. De „Korte
naer" liep de haven .in; snel volgden
alle andere schepen.
Maaltijd ten Hove.
Aan het diner van de Koningin en den
Prins zaten gisteren aan:
Jhr mr dr H. A. van Karnebeek, mi
nister van staat, commissaris der Konin
gin in Zuid-Holland en mevrouw van
Karnebeek; jhr mr dr R. Roëll, commis
saris der Koningin in Noord-Holland; mr
J. T. Linthorst Homan, commissaris der
Koningin in Drente en mevrouw Linthorst
Homan; mr E. O. J. M. baron yan Hövell
tot Westerflier, commissaris der Konin
gin in Limburg en 'baronesse van Hövell
tot Westerflier; Jhr mr J. W. Quarles van
Uff-o-rd, commissaris der Koningin in Zee
land en mevrouw Quarles van Ufford;
dr H- T. s'Jacob, commissaris der Ko
ningin in Utrecht en mevrouw s'Jacob;
mr S. baron van Heemstra, commissaris
der Koningin in Gelderland; mr A. E.
baron van Voorst tot Voorst, commissaris
der Koningin 'in Overijssel en baronesse
van Voorst tot Voorst; 'jhr mr A. W.
L. H. Tjarda van Starkenb-orgh Stachou-
wer, commissaris der Koningin in Gro-
nèigen en mevrouw Tjarda van Starken.
borgh 'Stach-ouwer; mr dr A. B. G. M,
van Rijckevorsel, commissaris der Konin
gin in Noord-Brabant en mevrouw van
Rijckevorsel. i
Rijbewijzen.
De aandacht van houders van rijbe
wijzen wordt er op gevestigd, dat, aan
gezien de geldigheidsduur van de rij
bewijzen, afgegeven ingevolge de bepa
lingen der gewijzigde Motor- en Rijwiel-
wet, -op twee jaren is gesteld, de op 1
November 1927 en op verdere data af
gegeven bewijzen te beginnen met 1 No
vember 1929 moeten worden vernieuwd-
De ben-oodigde formulieren Voor bet
aanvragen van een nieuw rijbewijs zijh
verkrijgbaar op de secretarie van de
plaats hunner inwoning tegen betaling
der leges ad f 1.50.
Tevens wordt er op gewezen, dat het
ten zeerste aanbevoling verdient de for
mulieren in te dienen ongeveer één
maand vóórdat de geldigheidsduur van
het rijbewijs zal zijn verstreken, teneinde
tijdig in het bezit te geraken van een
Vernieuwd rijbewijs.
Miinister Eeelaerts.
De' minister van buitenlandsche zaken
is Zaterdag uit Genève in de Residentie
teruggekeerd en beeft gisterochtend zijn
ambtsbezigheden hervat.
Het tweede vliegtuig te Jakk.
Uit Jask wordt gemeld, dat het tweede
postvliegtuig gisteren te 5.01 pl. tijd uit
Bagdad is vertrokken en te 17.07 te Jask
is aangekomen. Alles is wel. Vandaag
gaat. het verder. Hieruit blijkt, dat geen
tusschenlanding in Bashir ïb gemaakt.
De postvlucihtein naar Indië.
Aneta seinde, dat "het eerste post
vliegtuig Zondag om 6 uur in den middag
te Batavia arriveerde. De bestuurder vier
klaarde, dat de landingsterreinen onder
weg in uitstekenden toestand waren.
Het verloop van de eerste der reeks
veertiendaagsche p-ostvluchten Amster
damBatavia is zeer voorspoedig ge
weest. Het toestel met de b-estuurders
Smirnoff, Beekman en den mecanicien
Er is hier toch niets te do-en. De Fran-
scben zullen het wel niet in hun ho-o-fd
balen, over den Rijh te komen."
„Neen, dat deuk ik odk niet," vond
Petersen' o-pgew-ekt. De mededeelingen van
Aart verlichtten hem blijkbaar zeer.
„Je moet bjj die officieren komen,"
zeide hij dan. „Ik ga weer naar bed.
Trek je de deur dicht, als je weggaat?
.Over een half uur, zei die eeno."
Aart gaf geen antwoprd, doch liepi haas
tig paar binnen.
Jan Petersen dacht er geen oogenblik
aan, naar bed te gaan. Hij bleef buiten
staan .en vernam hier en daar de stem
men van den troep, die aangekomen was.
Op dót oogenblik klonk van den over
kant een eigenaardig geluid. De veerman
schrok even. Het geluid herhaalde zich.
Scherp turend, meende Petersen een gi6-
stalte te zien, maar de afstand was te
ver en het maanlicht te vaag, om ze
kerheid te erlangen.
Voor de derde maal klonk hetzelfde
geluid. Toen wist de luisteraar genoeg.
Hij sloop naar binnen, waar hij hoorde,
boe de Staatsche officieren in druk ge
sprek gewikkeld waren. Zij hadden dus
niets bemerkt van het gefluit aan den
overkant. Ook buiten .bespeurde hg niets
verdachts. Het was er stil. Een levend
wezen viel niet te ontdekken.
Haastig, tóch met kloppend hart, greep
de veerman een wambuis en verliét, zon-
Veenendaal vertrok 12 Sept. van Amster
dam en is een dag vroeger dan het
vastgestelde plan te Batavia aangekomen.
Niet onaardig is het, nog eens de
verschillende etappes na te gaan in het
korte tijdsbestek van den 12en September
j.l. toen het vliegtuig in den vroegen
morgen van Schiphol voor de afreis op
steeg. Den zelfden dag arriveerde hot
te 2 uur 10 te Boedapest, den volgen
den dag te 13 uur 15 te Constantinopel;
14 Sept. te 12 u. 35 te Aleppo; 15 Sept.
te 12 uur 25 te Bagdad; 16 Sept. te Jask;
17 Sept. te 14 u. 25 te Karachi; 18
Sept. te 16 u. te Allahabad; 19 Sept.
te 14 uur 45 te Akiab; 20 Sept. te 13 uur
18 .te Bangkok; 21 Sept. te 15 u. 15 te
Medan; en 22 Sept. te 17 u. 55 te Bata
via, waarna het nog ,zijn reis naar Ban
doeng vervolgde, waar het Z-ondag te 8
uur 50 is aangekomen.
Vrijz. Dem. Kamerfractie.
De vrijzinnig-democratische Tweede-Ka
merfractie heeft voor den "duur van de
op 17 Sept. 1929 geopende zitting, naar
de Vrije. Dem. meldt, herbenoemd tot
haar voorzitter, mr H. P. Marchant, en
tot secretaresse mevrouw B. Bakker
Nort.
Raden van Arbeid.
Bij Kon. Besluit is met ingang van 1
October
a. benoemd tot voorzitter van clen
Raad van Arbeid te Breda A. B. Michiel-
sen, thans voorzitter van den Raad van
Arbeid te Haarlem;
b. benoemd tot voorzitter Van clen
Raad van Arbeid te Haarlem mr C. J.
K-oeh, voorzitter van den Raad van Ar
beid te Roosendaal.
De 'Staking fe Sas van Gent.
Bij de N.V. Stijfsel- en Glucosefabrieb
„Sas van Gent" te Sas van Gent, die
met een personeel van circa 250 man
werkt, is, zoo-als gisteren gemeld, een.'
arbeidsconflict uitgebroken. Hier waren
aan de directie door de samenwerkende
organisaties, t.w. de R.K. Vaikveree-higing,
het N.V.V. en de Socialistische Vak--
bond te Solzaete (België), aan de directie
da volgende eischen kenbaar gemaakt:
a. het minimum-lo-on (thans f20.50) te
brengen op f22 per weeik1;
b. o-ok op- christelijke feestdagen het
volle loon uit te betalen;
c. overuren en Zo-ndagsarbeid te beta
len met resp'. 25 en 50 pet. meer;
•d. een vrije vacautieweek per jaar met
b'ehoud van loon.
Pogingen van de hoofdbestuurders der
betrokken organisaties o-m met de direc
tie te confereeren mislukten. Op- schrif
telijk© vertogen werd door de directie
niet geantwoord. Doo-r de- samenwerkend et
fabriefcsarbeidersbonden is daarop' aan de
directie 'een ultimatum gericht, dat, in
dien niet vóór 23 September een oplos
sing zou zijn verkregen, door het perso
neel op dien dag het werk zou worden
onderbroken.
De directie heeft to-en door aanplak
king in de fabriek bekend gemaakt, dat
wekelijks een -bedrag van f 250 onder baar
personeel als premie- zou worden ver
deeld, doch de-ze maatregel werd door de
arbeiders onvoldoende geacht, fiadat hier
door slechts aan een gedeelte der wen-
schen werd tegemoet gekomen. Donderdag
j.l. zijn toen. een werkmeester, vier onder
bazen en twaalf werklieden van het z.g.
atelier (timmerlieden^ schilders, etc.. dus
valkmenschen) -ontslagen. Als reden werd
opgegeven reorganisatie van het bedrijf.
Vrijdag hebben daarop 30 werkïiedo'.i-,
we-lko in dezelfde afdeeling werken, den
arbeid uit so-tidaritettaoyerwegitigen neer
gelegd. Enkelen, biervan zijh Zaterdag
w-oor aan het work gegaan, terwijl nog
enkoio werkwilligen, toon, zij zich aan
meldden, worden afgewezen.
Zaterdag hooft -do directie een procla
matie tot alle arbeiders gericht, waarin
geëischt werd, dat do stakingsp-oigingeti
zouden worden opgegeven, onder bedrei
ging, dat anders 'do fabriek zou worden
stilgelegd. In bedoelde proclamatie werd
voorts o.a. gezegd, dat over do eischen
o-m de christelijke feestdagen betaald te
krijgen, alsmede een vacanlieweek, te pra
ten viel. echter niet, zoolang er kwestie
der iets aan zijn vrouw te zeggen, dio
wel van hem vernomen had, dat er Staat
sche officieren in do gelagkamer waren,
zijn woning. Sluipend bereikte, hij de
kleine boot en roeide heoRstil naar den
overkant.
Er was niemand, die bet bemerkte.
Angstig liet bij zoo nu en dan da
riemen rusten, om te luisteren, 'tiet bleef
stil.
Hoe langer Petersen roeide, hoo rusti
ger hij werd. .Hij kon zolfs kalm naden
ken en besloot, aan den Vlaamschen koop
man, die aan de overzijde wachtte, niet
te vertellen, dat er soldaten bij het Tol
huis gekomen waren. Ifet plan, over den
Rijn te komen, moest er eens om over
gaanEn er waren er -ook niet voel,
vertelde Aard van Gelderen immers? En
zij zouden spoedig weer weggaan.
Snel dreef de boot, te meer, omdat
Petersen zelfs stroomafwaarts rooide, door
het water,- om woldra do overzijde te
bereiken, waar de spion op hem wachtte.
„Dat is knanig werk" prees hij. „Was
je nog niet naar bed?".
,,'t Was te warm om naar bod td gaan"
loog de voerman, ,,'k Was not buiten,
toen je floot".
,,'k Zag licht door do vonstors. Nóg"
zei do ander, wantrouwend.
„Mijn vrouw is in do (jolaglcamor. Zie,
daar doet zij hot licht uit".
(Wondt mvoJgd.)
